Wymieranie triasowo-jurajskie

Triasowy-jura lub tr J ekstynkcji jest ekstynkcji masy , które wystąpiły w końcu triasie około 200 Ma temu . Prawie 20% gatunków morskich i znaczna część dużych kręgowców lądowych ( Pseudosuchia , Therapsida , Temnospondyli , Embolomere ) zniknęło . Stało się to mniej więcej w czasie, gdy pękł Pangea . Różnorodność biologiczna została znacznie zmniejszona.

Ten wygaśnięcie pozwolił radiacyjną eksplozję z dinozaurów i ssaków , uwalniając nisz ekologicznych .

Randki

Randki U-Pb z popiołu wulkanicznego (the Pucara Basin w północnym Peru , a New York Canyon  (in) w Nevada ) i cyrkonie zawarte w bazaltu z Mountain Północnej ( Nova Scotia ), markery granicy triasu-jurajskiego, dał bardzo dokładny wiek 201,31 ± 0,43  Ma .

Różne teorie

Przyczyna lub połączone przyczyny odpowiedzialne za poważne wymieranie późnego triasu nie są znane. Kilka teorii jest zaawansowanych:

• stopniowa zmiana klimatu lub wahania poziomu morza, ale to nie wyjaśnia zanikania mórz;
• jedno lub więcej uderzeń asteroidy: nie ma bardzo dużego krateru uderzeniowego pochodzącego z tego okresu, ale cały łańcuch mniejszych, w tym Manicouagan i Chassenon-Rochechouart . Ich datowanie zostało jednak zakwestionowane w 2017 r. Przez nowe datowanie witryny przy użyciu metody argonowo-argonowej  ;
• z epizodów wulkanicznych , które doprowadziły do ocieplenia globalnego, związanych z otwarciem prowincja Atlantic magmowych centrum i powodując odgazowania klatratu hydratów  ;
• emisje toksycznych substancji wulkanicznych o wysokich pulsacyjnych stężeniach rtęci , obserwowane w osadach morskich i lądowych na granicy triasu i jury w południowej Skandynawii i północnych Niemczech w korelacji z intensywną aktywnością wulkaniczną prowincji magmowej środkowego Atlantyku . Zwiększony poziom rtęci, najbardziej genotoksycznego pierwiastka na Ziemi, jest również skorelowany z wysoką częstotliwością nieprawidłowych zarodników paproci, co wskazuje na poważny stres środowiskowy i zaburzenia genetyczne u roślin matecznych.

Uwagi i odniesienia

1. (w) Blair Schoene, Jean Guex, Annachiara Bartolini, Urs Schaltegger i Terrence J. Blackburn, „  korelacja masowego wymierania końca triasu i powodziowego wulkanizmu bazaltowego na poziomie 100 ka  ” , Geology , vol.  38 N O  5,Maj 2010, s.  387-390 ( DOI  10.1130 / G30683.1 ).
2. (w) Benjamin E. Cohen , Darren F. Mark , Martin R. Lee i Sarah L. Simpson , „  Nowy, precyzyjny wiek 40Ar / 39Ar struktury uderzeniowej Rochechouart: co najmniej 5 My starszy niż triasowo-jurajski granica  ” , Meteoritics & Planetary Science , vol.  52 N O  8,1 st sierpień 2017, s.  1600-1611 ( ISSN  1945-5100 , DOI  10.1111 / maps.12880 , czytaj online )
3. (w) Jessica H. Whiteside i in. , Izotopy węgla specyficzne dla związków pochodzących z największych na Ziemi erupcji powodziowych bazaltu bezpośrednio związanych z masowym wymieraniem końca triasu , Proceedings of the National Academy of Sciences, 2010
4. (w) Sofie Lindström Hamed Sanei, Bas van de Schootbrugge, Gunver K. Pedersen, Charles E. Lesher, Christian Tegner, Carmen Heunisch Karen Dybkjær i Peter M. Outridge; Rtęć wulkaniczna i mutageneza w roślinach lądowych podczas masowego wymierania pod koniec triasu Science Advances 23 października 2019: Vol. 5, nie. 10, eaaw4018 DOI: 10.1126 / sciadv.aaw4018, url = https://advances.sciencemag.org/content/5/10/eaaw4018
5. (w) „  Emisje gazowej rtęci z wulkanów przyczyniły się do masowego wymierania pod koniec triasu  ” na http://www.sci-news.com/ ,30 października 2019 r(dostęp 30 października 2019 )