Tracheophyta

Tracheobionta  • Tracheofity, Tracheobionty, Rośliny naczyniowe

Tracheophyta Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Unaczynienie liścia taro ( Colocasia esculenta ) widziane pod światło. Klasyfikacja według ITIS
Królować Plantae
Sub-panowanie Viridiplantae
Infrakrólestwo Streptophyta
Super podział Embryophyta

Podział

Tracheophyta
Sinnott ex Cav.-Sm. , 1998

Podrejony niższej rangi

W Tracheophytes (od greckiego Trakheia , chropowaty kanału) lub Tracheobionts ( Tracheobionta ), zwany także rośliny naczyniowe łączyć różne rejony:

  1. z Lycophytes (widłaki i Sélaginelles);
  2. z Monilophytes (paproci i Prêles);
  3. z nagonasiennych (iglaste, cykad, miłorząb, etc.);
  4. że rośliny okrytonasienne (roślin kwiatowych).

Głównymi bohaterami są istnienie korzeni oraz obecność naczyń przewodzących ( łyko i ksylem zawierające tracheidy , stąd nazwa Tracheophyta ) zapewniających krążenie soku .

Polysporangiophyte są rośliny pojawiły się w ordowiku i to pierwszy znany rośliny naczyniowe.

Liczba gatunków

Grupa Tracheophyta obejmuje 391 000 (383 671 gatunków według Ulloa Ulloa i wsp. opublikowanych w czasopiśmie Science pod koniec 2017 r.) znanych w 2015 r. (w tym 369 000 gatunków roślin kwitnących), wiedząc, że prawie 2000 nowych gatunków zostało odkrytych do roku ( w tym 744/rok [średnia z 25 lat , podana w 2017 r.] tylko dla obu Ameryk, gdzie na koniec 2017 r. wymieniono 124 993 roślin naczyniowych, sklasyfikowanych w 6227 rodzajach i 355 rodzinach , czyli 33% znanej światowej sumy).

Biologia

Adaptacje do środowiska naziemnego

Środowisko powietrzne nakłada ograniczenia na wodę w porównaniu ze środowiskiem wodnym dla roślin, które podbiły ląd . Tracheofity wykazują kilka cech ewolucyjnych bardzo odpowiednich dla życia naziemnego, w szczególności homeohydrię (ich zawartość wody jest utrzymywana na względnie stałym poziomie przez cały okres ich istnienia, niezależnie od zmian stanu higrometrycznego powietrza i wilgotności. woda glebowa: woskowaty naskórek i zarodniki otoczone przez ściana impregnowana sporopolleniną, która zapobiega odwodnieniu w wyniku pocenia się  , obecność korzeni i naczyń przewodzących, które umożliwiają cyrkulację wody i składników odżywczych we wszystkich częściach rośliny, rozwój silnie rozgałęzionego systemu wegetatywnego, który umożliwia wymianę dwutlenku węgla i tlenu możliwe z powietrzem.

Cykle reprodukcyjne

Klasyfikacja

Aktualne zajęcia

Te zajęcia nowej klasyfikacji odpowiadają szeregach tradycyjnie uznawanych za podziałów z końcówką w -phyta .
Wykaz klas według ITIS i Światowego Rejestru Gatunków Morskich  :



Grupy skamieniałości

Lista grup skamielin wg Novikova i Barabasz-Krasnego (2015):

W nowych klasyfikacjach podziały te mogą mieć rangę klasy i końcówkę -opsida zamiast -phyta .

Filogeneza podstawowa

Filogeneza aktualnych rzędów Pteridofitów według Pteridophytes Phylogeny Group (2016):

 Tracheophyta 
 Likopodiopsyda 

  Lycopodiales (Lycopods) 




 Isoëtales (Isoëtes) 



 Selaginella (Selaginella) 




  Euphyllophytina  
  Polipodiopsyda  

Equisetidae      

  Skrzypowce (Horsetails) 





Ophioglossidae  

  Ophioglossale 



  Psilotales (Psiloty) 






 Marattiidae 

  Marattiales 


         Polypodiidae  

 Osmundales




 Hymenophylle




 Gleicheniales




 Schizaeale




 Salwiniale




 Cyatealeale







 





  ( Spermatofityna )  

 ( Spermatophyta , rośliny nasienne)




Pteridophyta


Klasyfikacja filogenetyczna: patrz artykuł Archaeplastida (klasyfikacja filogenetyczna) .

Narzędzia taksonomiczne

Flora od kilku stuleci umożliwia botanikom identyfikację gatunków obserwowanych przez nich tracheofitów. Postęp w histologii , filogenetyce, genetyce, następnie pojawienie się informatyki i bioinformatyki, a nawet odkrycie nowych biomarkerów (na przykład cyjanogenów) przyczyniły się do pojawienia się nowych sposobów badania i identyfikacji.

Na przykład we Francji na początku 2015 r. baza danych BDTFX zawierała repozytorium tracheofitów z Francji metropolitalnej i krajów sąsiednich oraz indeks synonimiczny i nomenklaturowy 95 005 nazw dla 21 812 taksonów. Pochodzi z BDNFF i został opracowany przez Tela Botanica . Odmarzec 2015, zawiera również linki do diagnozy imienia i odsyła do odpowiedniego numeru strony Flora Gallica .

Dla Francji nowa wersja (12 października 2011) Metropolitalnego Repozytorium Tracheofitów zostało zamieszczone w Internecie na stronie INPN .

Dane dystrybucyjne

We Francji Federacja Narodowych Konserwatorium Botanicznym udostępnia ogółowi społeczeństwa dane dotyczące dystrybucji tracheofitów w Internecie za pośrednictwem krajowego atlasu flory Francji.

Uwagi i referencje

  1. Guillaume Lecointre i Hervé Le Guyader, Klasyfikacja filogenetyczna organizmów żywych , Belin ,2001, s.  170
  2. Carmen ULLOA Ulloa i in. , Zintegrowana ocena gatunków roślin naczyniowych obu Ameryk , Nauka ,22 grudnia 2017 r., tom.  358 n O  6370, str.  1614-1617 , DOI: 10.1126 / science.aao0398, streszczenie .
  3. (w) Steven Bachman, Raport o stanie roślin na świecie. 2016 , Królewskie Ogrody Botaniczne , Kew , s.  7/84 , 2016, ( ISBN  978-1-84246-628-5 ) .
  4. Jeśli ta zawartość spadnie poniżej 50% ich świeżej wagi, wystąpią poważne zaburzenia.
  6. ITIS , dostęp 26 kwietnia 2019 r.
  7. Światowy Rejestr Gatunków Morskich, dostęp 26 kwietnia 2019 r.
  8. (ru) Novikoff A., Barabasz-Krasny B. 2015. Nowoczesna systematyka roślinna. Ogólne problemy. Liga-Press, Lwów.
  9. (w) PPG I (2016), klasyfikacja wywodząca się ze społeczności dla istniejących likofitów i paproci. Jnl of Sytematics Evolution, 54: 563-603. doi: 10.1111 / jse.12229 ( przeczytaj online )
  10. Kaiser, ON (1984). Funkcjonalna histologia porównawcza. 2. Komunikacja: taksonomia organizmów (taksonomia roślin i zwierząt). Gegenbaurs morphologisches Jahrbuch, 131 (5), 643-699.
  11. Cantino, PD, Doyle, JA, Graham, SW, Judd, WS, Olmstead, RG, Soltis, DE, ... & Donoghue, MJ (2007). W kierunku nomenklatury filogenetycznej Tracheophyta . Takson, 56 (3), 1E-44E.
  12. Hegnauer, R. (1977). Związki cyjanogenne jako markery systematyczne w Tracheophyta. W roślinach kwitnących (s. 191-210). Springer Wiedeń ( podsumowanie ).
  13. Parascan, D., Danciu, M. i Ignea, G. (2006). Nowe osiągnięcia w taksonomii Tracheophyta . W Lucrările sesiuni ştiinţifice Pădurea şi dezvoltarea durabilă, Braszów, Rumunia, 2005. (s. 193-198). Uniwersytet Transylwanii w Braszowie ( podsumowanie ).
  14. Styczeń 2015 wersja 3.00 bazy danych BDTFX
  15. Louise Boulangeat, repozytoria taksonomiczne, nowa wersja dla tracheofitów metropolitalnych , Téla Botanica , Brèves ,19 października 2011.
  16. Federacja narodowych konserwatoriów botanicznych , Narodowy Atlas flory Francji .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Podstawy taksonomiczne Tracheophyta Tracheobionta (nieprawidłowy)