Valderoure

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2018 r. miasto miało 459 mieszkańców, co stanowi wzrost o 10,07% w porównaniu do 2013 r. ( Alpes-Maritimes  : + 0,5%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Edukacja

Placówki edukacyjne:

• Przedszkola w Séranon, Saint-Auban, Andon,
• Szkoła Podstawowa,
• Kolegia w Saint-Vallier-de-Thiey, Castellane, Annot,
• Szkoły średnie w Grasse.

Zdrowie

Specjaliści i placówki zdrowia:

• Centrum medyczne,
• Lekarze w Valderoure, Saint-Vallier-de-Thiey,
• Apteka w Saint-Vallier-de-Thiey, Saint-Cézaire-sur-Siagne,
• Szpitale w Castellane, Cabris.

Kulty

• Kult katolicki , Parafia Sainte-Marie-des-Sources, Diecezja Nicei .
• Ośrodek Buddyjski Kagyupa Południowo-Wschodni.

Gospodarka

Firmy i przedsiębiorstwa

• Działalność rolnicza.
• Producent roślin leczniczych i aromatycznych w rolnictwie ekologicznym i biodynamicznym.

• Posiadłość jeździecka Val Ranch w Valderoure (06) i La Martre (83).
• Schroniska wiejskie i pokoje gościnne .

• Lokalne sklepy i usługi.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne:

• Kościół Matki Boskiej Wniebowziętej i św Rocha, zbudowany na początku XVII th  wieku na miejscu dawnego klasztoru Saint-Roch w Valderoure.
• Chapelle Saint-Léonce (Valentin), która zależała od opactwa Lérins , na zachód od wsi, na Chemin Saint-Léonce, wpisanym na listę zabytków w 1947 roku.
• Chapelle Saint-Pierre, wybudowany w 1662 roku, w miejscowości La Ferrière.
• Kaplica Saint-Jean-Baptiste, znana lokalnie jako San-Jan-Lou-Burlou, zbudowana w 1734 roku w wiosce Malamaire.
• Instytut Karmapy.
• Oratorium Świętego Rocha.

Inne spuścizny i miejsca pamięci:

• Stary warowny dom w wiosce Malamaire, zbudowany w XVIII -tego  wieku twierdza joannitów z zakonu joannitów , który był właścicielem pola Pugnafort z zamkiem i młyna (do Malamaire) i trzystu hektarów.
• Umywalnie.
• Memoriał.

Heraldyka

	Herb	Argent do gałęzi dębu ponownie otwiera Vert, klejony Or; obuty w Vert.
	Detale	Motto: "semper robur" (zawsze solidne).

	Herb
	Detale

Osobowości związane z gminą

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. Samouczek dotyczący regulacji sejsmicznych
2. Akta departamentu dotyczące głównych zagrożeń w regionie Alpes-Maritimes
3. Woda w mieście
4. Opis stacji
5. Tabela klimatyczna
6. Gmina obsługiwana przez sieć Sillages
7. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 23 marca 2021 r . ) .
8. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 23 marca, 2021 ) .
9. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 23 marca 2021 r . ) .
10. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
11. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 23 marca 2021 r . ) .
12. PLU
13. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
14. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
15. Komenda Saint-Jean-de-Jerusalem: Zbiorczy spis archiwów szpitalnych sprzed 1792 r.: seria H: Pugnefort
16. Rachunki gminne
17. Kluczowe dane Ewolucja i struktura populacji. Kompletny plik
18. Organizacja spisu na insee.fr .
19. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
20. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
21. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
22. Placówki edukacyjne
23. Szkoła podstawowa
24. Pracownicy i placówki służby zdrowia
25. Wiejskie centrum zdrowia
26. Parafia Sainte-Marie-des-Sources
27. Regionalne Buddyjskie Centrum Tradycji Karma Kagyu
28. Lokalne produkty w Pays de Grasse
29. Osiedle jeździeckie Val Ranch w Valderoure (06) i La Martre (83)
30. Schroniska wiejskie i pokoje gościnne
31. sklepy i usługi
32. Historia i dziedzictwo miasta
33. Kościoły i budowle sakralne , wymienione przez Obserwatorium Dziedzictwa Religijnego
34. Kościół św.Rocha , wsparcie Fundacji Dziedzictwa na odrestaurowanie kościoła
35. "  Saint-Léonce Chapel (pozostałości)  " , zawiadomienie n o  PA00080905, baza Mérimée , Francuskie Ministerstwo Kultury
36. Kaplica św. Leona (pozostałości)
37. Kaplica św. Leona
38. Romańska kaplica, dawna oficyna opactwa Lérins
39. Kaplica św. Jana Chrzciciela
40. Instytut Karmapy
41. Valderoure, który początkowo polegał na Séranon
42. Oratoria, myjnia ...
43. Broszura z chwilami z życia żołnierzy wpisana w Pomnik Wojenny Wojny 1914/1918
44. Pomnik , konflikty upamiętnione I i II wojny światowej
45. Les Monts d'azur  : Valderoure, Vexillologie Provençale, na osobistej stronie internetowej Dominique'a Cureau
46. Historia herbarza Valderoure

Zobacz również

Bibliografia

• Val de Roure
• Zbiorowe ( reż. ), Dziedzictwo gmin Alpes-Maritimes w dwóch tomach , t.  II: Cantons of Menton w Villefranche-sur-Mer , Paryż, Flohic Éditions, coll.  "Dziedzictwo Gmin Francji",styczeń 2000, 574  s. ( ISBN  2-84234-071-X )Kanton Menton: s. 820-821: Valderoure
• Historia Valderoure
• Kluczowe dane opublikowane przez Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych (INSEE). Kompletny plik
• Krajowy spis dziedzictwa przyrodniczego gminy
• Naturalne ubytki podziemne

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Alpes-Maritimes
• Lista dawnych gmin Alpes-Maritimes

Linki zewnętrzne

• Valderoure na stronie INSEE
• Oficjalna strona gminy
• Wspólnota gmin Monts d'Azur: Valderoure
• Dziedzictwo architektoniczne i ruchome gmin na oficjalnej stronie francuskiego Ministerstwa Kultury (Bases Mérimée, Palissy, Palissy, Mémoire, ArchiDoc), Mediateka architektury i dziedzictwa (archiwum fotograficzne) dystrybucja RMN i regionalna obsługa spisu ogólnego Wydziału Kultury i Dziedzictwa Regionu PACA]
• Lokalizacja Regionalnej Dyrekcji Środowiska, Planowania i Mieszkalnictwa (DREAL) oraz Inwentaryzacja i regulacyjna ochrona środowiska gmin