tramwaj Saint-Étienne

tramwaj Saint-Étienne
Pociąg 944 za stacją Terrasse, testowany przed oddaniem do użytku.
Sytuacja	Saint-Étienne , Auvergne-Rhône-Alpes Francja
Rodzaj	Tramwajowy
Wejście do użytku	4 grudnia 1881 r.
Długość sieci	16.3  km na południowy
Dodano długość linii	26,1  km na południowy
Linie	3
Stacje	43
wiosła	27 Alsthom Düwag-Vevey STE 1 i STE 2 16 CAF Urbos 3
Frekwencja	22 082 954 wycieczki w 2019
Skrajnia kolejowa	1000 mm
Właściciel	Metropolia Saint-Étienne
Operator	STAS ( Transdev )
Średnia prędkość	14  km/h
Maksymalna prędkość	65  km / h
Linie sieciowe	T1 T2 T3
Powiązane sieci	Trolejbus TER Auvergne-Rhône-Alpes z Saint-Étienne Autobus z Saint-Étienne Cars Region Loary Samochody Region Górna Loara

Tramwaj Saint Etienne to sieć tramwaju do skrajni metr w mieście Saint Etienne . Działa nieprzerwanie od momentu powstania w 1881 roku i jest najstarszą siecią we Francji .

Historia

Początki

6 października 1871 r, prefekt składa radzie gminy Saint-Étienne różne wnioski o koncesje składane przez osoby spoza regionu. Te różne projekty obejmują linię Bellevue-la Terrasse, główną oś miasta północ-południe. Pozostałe przewidywane linie, mniej lub bardziej liczne w zależności od wnioskodawców, zaczynają się na ogół od Place de l'Hotel-de-Ville lub Place du Marché (obecnie Place Dorian).

Dwie linie tramwaju konnego zostają przyznane pani Auguste Mundel and Company, 4 września 1879 r, przez państwo (dekret 8510)

Sieć tramwajów konnych otrzymuje wtedy 27 października 1880przez państwo (dekret 9954) miastu Saint-Étienne. Ten ostatni przenosi to do pana Mundel.

Ta sieć obejmuje 5 linii:

• Ratusz - Bellevue
• Ratusz - La Terrasse
• Bellevue - La Digonnière
• Bellevue - La Croix de l'Orme (część miejska Bellevue-Firminy)
• Place Fourneyron - Bois d'Avaize (część miejska Fourneyron-Rive de Gier)

Przedsiębiorstwo kolei wąskotorowych (CFVE)

Ta firma, założona w 1883 roku , otworzyła pierwszą linię na4 grudnia 1881 r., na długości 5,5  km pomiędzy dzielnicami La Terrasse i Bellevue, rozciągnięty na20 marca 1882 rod Bellevue do La Digonnière. Kilka innych linii następuje później:

• Linia Bellevue - Firminy ,23 lutego 1882 r. ;
• Linia Saint-Étienne - Saint Chamond , the1 st lipca 1882, rozszerzony do Rive-de-Gier w dniu16 listopada tego samego roku;

Tramwaj inauguracyjny, który wystartował o 9.45 z Fourneyron, przyjeżdża o 11.15 do Égarande (zachodnie przedmieście Rive-de-Gier ) o 11.15, czyli 1 godzina 30 minut, co jest znakomitym jak na ten czas profil linii i jej długość 23 km. Jest to sieć metryczna i jednotorowa z bocznicami i obsługiwana za pomocą trakcji parowej. Od 1882 roku usługa rosła. Są to, co oznacza:

• 1 pociąg na godzinę na Saint-Étienne - Rive-de-Gier ;
• 2 pociągi na godzinę na Bellevue - Firminy ;
• 2 pociągi na godzinę na Bellevue - La Digonnière;
• 6 pociągów na godzinę na Bellevue - La Terrasse, czyli 1 co 10 minut.

Ruch jest spory: 5 837 000 pasażerów w roku 1882 , wyniki znacznie przewyższają najbardziej optymistyczne prognozy koncesjonariusza. Sukces był taki, że w październiku 1882 r. wszystkie rady miejskie w obsługiwanych gminach wyraziły zgodę na stałe zastąpienie trakcji parowej dla koni (które w związku z tym nigdy nie były używane), z wyjątkiem rady Saint-Étienne, która zgłosiła zastrzeżenia i prosi o dalsze testowanie do 1883 roku . Na szczęście sama linia Bellevue - La Terrasse przewozi 4 miliony pasażerów rocznie; niemożliwe byłoby zapewnienie tych podróży bez użycia pociągów z 3 lub nawet 4 przyczepami. W 1884 roku flota składała się z 34 lokomotyw SLM-Winterthur (patrz Szwajcarskie Towarzystwo Budowy Lokomotyw i Maszyn ), systemu Brown lub Tubize, 97 wagonów i 12 furgonetek.

W 1907 roku firma CFVE przeprowadziła nowe rozbudowy i stworzyła nowe linie:

• 2 km przedłużenie linii Saint-Étienne - Rive-de-Gier do La Madeleine on14 wrześnianastępnie widzi utworzenie oddziału w kierunku Saint-Jean-Bonnefonds on4 grudnia ;
• Powstanie linii La Terrasse - La Fouillouse the12 kwietnia ;
• Utworzenie linii City Hall – Saint-Genest-Lerpt the4 grudnia, następnie powstaje oddział Roche-la-Molière w dniu15 kwietnia 1908 ;

W obliczu konkurencji ze strony TE i TSC, CFVE elektryfikuje swoją sieć i elektryzuje się między Sierpień 1907 i Czerwiec 1914. Eksploatację zapewniają teraz silniki typu H, którym towarzyszą przyczepy z trakcji parowej. Silniki były wyposażone w hamulec pneumatyczny, ale nie miały sprężarki: zbiorniki napełniano na każdym końcu sprężonym powietrzem. System ten pozostanie osobliwością Saint-Etienne aż do przybycia PCC w 1959 roku. Po pierwszej wojnie CFVE uzupełniają swoją flotę zakupem autokarów z sieci Nancy typu R.

• Tramwaj parowy w Saint-Chamond

• Przejazd dwóch pociągów parowych na bocznicy w Lorette , na linii Rive de Gier

• Moneta 10 centymów wydana przez firmę St Etienne Steam Tramway Company, nikiel srebrny, 30 mm

• Rewers monety 10 centów

Przedsiębiorstwo Tramwajów Elektrycznych (TE)

Pojawił się na koniec XIX th  wieku i bezpośrednim konkurentem CFVE, firma zbudowała sieć szerokości metrowej tramwajów elektrycznych równolegle do tego z CFVE i konkurowały bezpośrednio.

Otwiera dwie linijki dalej 17 kwietnia 1897 :

• Bellevue - stacja Châteaucreux  ;
• Place Dorian - Le Rond-Point, przedłużony na 25 lipca w tym samym roku z Place Dorian w La Rivière;

W 1906 roku TE otworzyło nową linię:

• Plac Ludowy - Le Marais
• Słońce - Raspail
• Stacja Châteaucreux - Ratusz

Operację zapewniały dwuosiowe silniki elektryczne z dostępem przez skrajne platformy z szablonem 2m.

Firmy bankowe napotkały trudności finansowe w latach 20. Pogorszenie sytuacji finansowej firm bankowych zostało uwydatnione i zakończyło się bankructwem firmy; sieć jest kupiona wgrudzień 1929przez miasto Saint-Étienne i staje się „Régie des Tramways Électrique”. Miasto powierza swoją działalność CFVE od1 st styczeń 1930ale obie sieci pozostają odrębne. Każda sieć zachowuje swoje zajezdnie, personel i tabor, a także zachowuje własne ceny: CFVE następnie przejmują sieć. W 1930 r. sieci przewiozły 37 580 000 pasażerów, w tym 7 060 000 na sieci TE i 30 520 000 na sieci CFVE.Długość obu sieci osiągnęła prawie 90 km linii (w jedną stronę).

• Plac Ludowy i rzucili ogólne Foy, na początku XX -go  wieku.

• Tramwaj na obwodnicy Place du Peuple, dzień targowy około 1912 roku.

• Tramwaj przed stacją Châteaucreux

• Tramwaj przed Puy Neyron.

Saint-Chamond Electric Tramways Company (TSC)

Firma TSC otwiera 15 lipca 1906 rkrótka linia o długości 2 km między Izieux i Saint-Chamond przy użyciu dwuosiowych jednostek napędowych, linia odpowiada linii CFVE w Rive-de-Gier . Dekret z22 stycznia 1908wyraża zgodę na zastąpienie spółki Electric Tramways of Saint-Chamond (TSC) publiczną spółką akcyjną energii elektrycznej Saint-Chamond. Wkrótce po tym, jak ta linia przejdzie pod kontrolę CFVE W 1912 roku CFVE proponuje przedłużenie linii poza Creux na długości 1156 metrów (projekt nie będzie kontynuowany) i wybudowanie dwóch połączeń, jednego do Plaisance, inne na skrzyżowaniu Lamartine w celu zapewnienia bezpośredniego połączenia między stacją PLM a Place de Plaisance poprzez wypożyczenie krótkiego odcinka toru tramwajowego Saint-Étienne-Rive-de-Gier; ta praca zostanie faktycznie wykonana. Ten mały pojazd nie jest bez znaczenia, ponieważ w 1925 r. przewiezie, między Plaisance i Creux, ponad milion podróżnych w ciągu roku.

Koleje departamentalne Loary (CFDL)

Południowa sieć tej firmy rozwijała się wokół Saint-Étienne, z dwoma liniami:

• Saint-Étienne - Saint Chamond, otwarte w dniu 1 st sierpień 1901, przedłużony w kierunku Pélussin on 6 sierpnia 1905(30  km ) i Maclas w 1917 roku.
• Saint-Étienne - Saint-Héand, (14  km ) otwarte w dniu1 st sierpień 1901,

CFDL pozna trzech operatorów w ciągu trzydziestu lat. Sieć jest porzucona wł15 lipca 1931.

Ewolucja sieci w latach 1930-1954

W 1930 r. sieć tramwajowa, linie CFVE i pożar TE liczyły 90 km linii.

Autokary zaczęły konkurować z tramwajami w latach 30. XX wieku, powodując trudności dla CFVE, które po prostu porzuciły 1 st April 1932linie do Rive-de-Gier , Saint-Jean-Bonnefonds , La Fouillouse i Saint-Genest-Lerpt iw zamian uzyskać monopol na linie Firminy i Terrenoire.

W latach 1935-1938 zbudowano i oddano do użytku nową serię ośmiu autokarów typu J, wraz z modernizacją niektórych autokarów typu H. W 1941 r. oddano do użytku serię dziesięciu autokarów typu K z Reims .

Niewłaściwa trasa starych linii TE spowodowała falę stłumienia tramwajów w 1938 roku. Od tego momentu planowano przestawić część sieci na obsługę trolejbusową.

W 1940 roku CFVE zaczęła przekształcać starą sieć TE. Pod koniec 1940 r. na linii Tardy - Le Soleil pojawiło się sześć trolejbusów Vetra CS 35 (pierwotnie planowanych dla Poitiers ), a pod koniec 1942 r. zastąpiono je siedmioma Vetra CS 45 z 45 miejscami. pierwotne miejsce docelowe.

W 1954 roku tylko linia Bellevue - La Terrasse była nadal obsługiwana przez tramwaj; jego przebudowa na trolejbus wydawała się niemożliwa ze względu na frekwencję (od 70 do 80 000 podróżnych dziennie) i wąską szerokość ulic używanych przez linię.

Utrzymanie

Po kilku latach wahań miasto Saint-Étienne zdecydowało się na utrzymanie linii, a firma CFVE zamówiła 30 autokarów PCC belgijskiej konstrukcji i zbudowanych w Strasburgu. Te autokary są inspirowane autobusami kursującymi od 1951 roku w Brukseli, siecią działającą na normalnym torze. Zamontowane na dwóch wózkach, zawierały cztery silniki o mocy 50 KM i miały nadwozie o długości 13,95 m. Tory zostały przeprojektowane, aby umożliwić przejazd tramwajom bez utrudnień w ruchu samochodowym.

W 1959 roku linia Bellevue - La Terrasse w godzinach szczytu kursowała jeden tramwaj co 2 minuty.

Dostarczono pierwszy silnik PCC 4 sierpnia 1958 i oddany do użytku 11 grudnianastępujący. Od1 st wrzesień 1959, tylko PCC (30 pojazdów silnikowych) krążą po jedynej zachowanej linii. Do tych wagonów motorowych dołączyło w 1968 roku pięć przegubowych wioseł (o numerach od 551 do 555) z dwoma skrzyniami zamówionymi w celu wzmocnienia linii.

W 1970 r., w związku z pogorszeniem warunków ruchu, opracowano plan przebudowy linii, który od 1972 r. zaowocował utworzeniem na obu terminalach i w centrum określonych lokalizacji w ruchu jednokierunkowym ruchu ogólnego z przesunięciem tory umożliwiające przejazd tramwajów w kierunku przeciwnym do kierunku południowego. Część Grand-Rue jest przeznaczona dla pieszych, tylko tramwaje mają do niej dostęp, a także pojazdy dostawcze w określonych godzinach. Ale ten przebudowany odcinek Grand'Rue jest krótki iw żaden sposób nie rozwiązuje ogólnego problemu gwałtownego pogorszenia warunków ruchu tramwajowego; zatłoczenie ulic centrum spowodowało spadek prędkości tramwaju, a zwłaszcza jego regularności, obniżając tym samym jakość oferowanej usługi.

W obliczu tej alarmującej sytuacji (tramwaj stracił 5 mln pasażerów w ciągu 6 lat) agencja urbanistyczna Épures zaproponowała w 1975 roku utworzenie chronionego miejsca dla całej linii Bellevue - La Terrasse (operacja na dużą skalę realizowana etapami) , w celu przywrócenia tramwaju na jego miejsce w systemie komunikacyjnym Saint-Etienne. To chronione miejsce (opublikowane pod tytułem Saint-Étienne, une rue, un tram ) jest ambitne, ponieważ proponuje całkowite wyeliminowanie na niektórych odcinkach ruchu samochodowego w celu zarezerwowania centralnej części Grand'Rue dla tramwajów i pieszych. . Rekomendowane rozwiązania wydają się prowokacją ze strony techników, ponieważ systematycznie są sprzeczne ze środkami przyjętymi w planie ruchu z poprzedniego roku.

Projekt Épures nie ogranicza się do samej infrastruktury tramwajowej; proponuje :

• globalny program uwydatniania obszarów przecinanych przez tramwaj, w szczególności placów publicznych (rozwój Grand'Rue ma zasadniczo na celu uczynienie tej prostej przyjemnym łącznikiem dla pieszych, łączącym wszystkie mniej lub bardziej duże place, które wyznaczają tę północ -oś południowa);
• poprawa kosztów w przypadku wszystkich innych środków transportu, w tym SNCF (połączenie ze stacjami Bellevue i La Terrasse oraz budowa nowej stacji w Carnot ;
• projekty rozbudowy linii zarówno w kierunku północnym, jak i południowym wraz z utworzeniem parkingów przesiadkowych;
• zagospodarowanie drogi omijającej centrum miasta w kierunku zachodnim, w celu uwolnienia arterii głównej od obciążającego ją ruchu;
• a przede wszystkim obejmuje rzeczywisty rozwój linii tramwajowej jako priorytetowej osi transportowej.

W ten sposób w najbardziej centralnej, ale najwęższej części Grande-Arère projekt proponuje wyeliminowanie ruchu samochodowego na wielu odcinkach, a tramwaje praktycznie w osi ulicy. Dwie ścieżki obejmą pasy komunikacji miejskiej (ruch serwisowy będzie utrzymywany w określonych punktach). Po obu stronach wąskiego odcinka, który ma być zachowany 16-metrowy pas drogowy (jakość budynku, otoczenie, sklepy itp.), dwa pasy ruchu zostaną przeniesione na wschodnią część jezdni i powinny być , ostatecznie fizycznie oddzielona od autostrady północ-południe utworzonej równolegle do linii tramwajowej. Ta sytuacja kompromisowa istniała już od Carnota do Place Jean Jaurès ; rozciąga się od Place Anatole France do Wydziału Literatury (tj. ponad 310 metrów). Wreszcie, zewnętrzne odcinki Carnot-Terrasse, Faculté-Bellevue, w trakcie trwających działań rewitalizacji miast, odnotowały, że ich wpływ wzrósł z 16 metrów do 30 metrów (czasem nawet 40 metrów). Tramwaj jest następnie ustawiany na niezależnym peronie ustawionym w osi jezdni i oddzielonym obsadzonymi wyspami; po obu stronach tramwaju utrzymywane są pasy ruchu samochodowego. Przyjęty bez entuzjazmu projekt pozostawał „w pudłach” przez prawie dwa lata. A jednak, jeśli w 1975 roku linia naziemna we Francji zasłużyła na miano Osi Transportu Ciężkiego, to była to linia tramwajowa Saint-Étienne . Projekt Saint-Étienne, une rue, un tramwaj zostanie ostatecznie zatwierdzony przez gminę pod koniec 1977 r. pod oficjalną nazwą „ Dokumentacja rozwoju osi ciężkiego transportu publicznego”.

Z dniem wygaśnięcia koncesji wiążącej konsorcjum sieciowe z CFVE projekt „Oś ciężka” wszedł w fazę realizacji:

• w południowej części miasta trwają akwizycje gruntów między eksperymentalną platformą Centre Deux (przeprowadzoną w 1974 r. a Place Bellevue;
• 5 października 1978, niezależna platforma (zgodnie z nowymi standardami) zostaje uruchomiona na rue Bergson między rue Barrouin a rue Claude Odde;
• 25 października 1978przeniesienie torów zostało zakończone na rue du Onze Novembre między Placem Anatole France a terenem uniwersyteckim Tréfilerie  ;
• 18 czerwca 1980nowa rakieta do obracania tarasów zostaje oddana do eksploatacji na płycie pokrywającej autostradę A72 ; wewnątrz pętli znajduje się stacja przesiadkowa „tramwaj-autobus”, a na rysunku nowego Placu Massenet widać początek północnej przedłużenia linii;
• 28 września 1980, stacja Carnot (stacja przesiadkowa między tramwajem a linią kadencji Stélyrail, która łączy Saint-Étienne z gminami w dolinie Gier i Lyonem ); stacja ta, finansowana w ramach projektu „Oś ciężka”, jest zarządzana przez SNCF  ;
• wreszcie na wstępnym etapie prac znajduje się inna część własnej lokalizacji przy rue Bergson, między rue Claude Odde i avenue de Verdun .

Jeśli chodzi o centralną drogę ochronną, w 1980 r . nie zapewniała ona jeszcze wystarczającej atrakcyjności, aby przechwycić znaczną część ruchu, który obciąża Grand'Rue w centrum miasta i zakłóca ruch tramwajowy.

Odnowienie i rozszerzenia

Od 1980 roku trzydzieści pięć autokarów poddano gruntownej renowacji: przebudowano wnętrza wagonów i zmodyfikowano malowanie zewnętrzne, zlikwidowano też słupki odbiorników2 listopada 1982 i zastąpiony przez samoobsługę.

Punktem kulminacyjnym odnowienia linii jest oddanie do użytku przedłużenia linii z Bellevue do nowej dzielnicy Solaure . 17 lutego 1983 r.dzielnica jest połączona z Bellevue w 3 minuty, a do centrum w 20 minut. Po raz pierwszy od ponad trzydziestu lat linia tramwajowa została przedłużona we Francji. Firma CFVE ustąpiła miejsca STAS w latach 80 - tych .

Nowe rozszerzenie włączone 7 grudnia 1991z tej samej linii 4 do Hôpital Nord, aby lepiej obsługiwać główny ośrodek szpitalny w mieście. Nabycie piętnastu częściowo obniżonych samochodów zbudowanych przez firmę Vevey - Alsthom .

Zakup w 1998 roku dwudziestu innych Vevey-Alsthom i wymiana słupów pierwszego odcinka na pantograf jak dla pociągów drugiego odcinka. W CCP następnie znikają.

Podczas prac na linii 5 (odcinek Le Peuple-Châteaucreux) linia 4 została zmodyfikowana na Cours Victor Hugo , rue Gambetta i rue du 11 novembre w 2004 roku .

Rozpoczęto prace nad Cours Victor-Hugo ( styczeń 2004 - maj 2005 ). Tramwaje będą z niego korzystać przez rok (wrzesień 2005/maj 2006) w obu kierunkach (z centralnym ominięciem Place Albert Thomas ) podczas restrukturyzacji rue Gambetta ( kwiecień 2005 - marzec 2006 ).

Przesiadki i przesiadki zostały przeprowadzone w miesiącach czerwiec, lipiec i sierpień 2005 i 2006, kiedy tramwaje zostały zastąpione przez autobusy (linia podzielona na 2 w 2005, a następnie ciągła w 2006).

Utworzenie w 2006 roku linii 5 obsługującej stację Saint-Étienne-Châteaucreux z Place du Peuple .

Prace budowlane na linii 5 doprowadziły do ​​zmian na przystankach:

• Przeniesienie przystanków  : Place Carnot , Manufacture d'Armes i Peuple z 3 nowymi przystankami;
• Nowe nazwy  : Manufacture d'Armes → Cité du design  ; Albert Thomas → Victor Hugo → Rynek pracy  ;
• Anulowanie przystanków  : Gare Carnot, Rue des Creuses i Camille Colard;
• Nowe przystanki  : pętla linii 5 w Bellevue (stworzenie nowego peronu), Square Violette (dawny przystanek autobusowy Hôtel des Postes), Jean Moulin , Fourneyron , Dalgabio i Châteaucreux;

Po ogólnej restrukturyzacji sieci, 30 sierpnia 2010, linia 4 staje się linią T1, a linia 5 jest podzielona na dwie linie T2 i T3 , aby była bardziej czytelna. Indeksy 4 i 5 zostają przypisane do linii autobusowych.

Linie

Sieć posiada trzy linie tramwajowe. Jest to jeden z jedynych we Francji, z Lille , który jest eksploatowany w systemie metrycznym .

Linia	Charakterystyka
T1	Szpital Północny ⥋ Solaure
	Otwarte zamknięte 4 grudnia 1881 r. / -	Długość 9,3  km na południowy	Czas trwania 35  min	Uwaga. przystanków 27	Materiał ETS 1 STE 2 Urbos 3	Dni pracy L ,  Ma ,  Me ,  J ,  V ,  S ,  D	Dzień / wieczór / noc / Holidays Y/O/N/O	Widzieć. / rok 14 107 562	Zajezdnia Transpolu( STAS )
	Pustynia : Obsługiwane miasta i miejsca  : Saint-Priest-en-Jarez ( Szpital Północny, Klinika Parc, Muzeum Transportu Miejskiego Saint-Étienne i regionu , Lycée Simone Weil, Miasto Rolnictwa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej ) i Saint-Étienne ( Stade Geoffroy Guichard , Cité du Design , Carnot Campus , Télécom Saint-Étienne , Saint-Étienne Higher School of Art and Design , Graduate School of Optics , International Rhône-Alpes Media Place Jean Jaurès , Town Hall , Old Saint-Étienne Museum , Labor Exchange , Tréfilerie Campus , Centre Deux , EN3S , Bellevue, Bellevue Place P.Louis Courrier Hospital , Solaure). Obsługiwane stacje  : Gare de Saint-Étienne-La Terrasse , Gare Saint-Étienne-Carnot i Gare Saint-Etienne-Bellevue .
	Inny: Stacje niedostępne dla UFR  : Brak. Cechy szczególne  : Linia działa od poniedziałku do soboty od 4  pm  2 do 0  godz  5 oraz w niedziele i święta od 5  pm  5 . Więcej informacji można znaleźć w artykule dotyczącym linii T1 tramwaju Saint-Étienne . Data ostatniej aktualizacji  :16 listopada 2019 r..
T2	Miasto designu ⥋ Châteaucreux Gare
	Otwarte zamknięte 9 października 2006 / -	Długość +6,2  km na południowy	Czas trwania 15  minut	Uwaga. przystanków 11	Urbos 3 sprzętu	Dni pracy L ,  Ma ,  Me ,  J ,  V ,  S ,  D	Dzień / wieczór / noc / Holidays Y/O/N/O	Widzieć. / rok 4 029 680	Zajezdnia Transpolu( STAS )
	Pustynia : Stacje niedostępne dla UFR  : Brak. Obsługiwane miasta i miejsca  : Cité du Design , Carnot Campus , Télécom Saint-Étienne , Saint-Étienne Higher School of Art and Design , Graduate School of Optics , International Rhône-Alpes Media , Place Jean Jaurès , Hôtel de Ville , Casino Group , Family Fundusz Zasiłków , Châteaucreux . Obsługiwane stacje  : Saint-Étienne-Carnot i Saint-Étienne-Châteaucreux .
	Inny: Cechy szczególne  : Linia działa od poniedziałku do soboty od 4  godz  57 do 23  h  50 oraz w niedziele i święta od 5  godz  42 . Więcej informacji można znaleźć w artykule dotyczącym linii T2 tramwaju Saint-Étienne . Data ostatniej aktualizacji  :16 listopada 2019 r..
T3	Bellevue ( Solaure w niedziele i święta ) ⥋ Taras (Szpital Północny w godzinach szczytu )
	Otwarte zamknięte 16 listopada 2019 r. / -	Długość 10,6  km	Czas trwania 40  min	Uwaga. przystanków 21 (26)	Materiał ETS 1 STE 2 Urbos 3	Dni pracy L ,  Ma ,  Me ,  J ,  V ,  S ,  D	Dzień / wieczór / noc / Holidays Y/O/N/O	Widzieć. / rok 3 871 806	Zajezdnia Transpolu( STAS )
	Pustynia : Stacje niedostępne dla UFR  : Brak. Obsługiwane miasta i miejsca  : Saint-Étienne ( Stare Saint-Étienne Museum , Giełda Pracy , Tréfilerie Campus , Centre Deux , EN3S , Bellevue, Casino Group , Family Allowance Fund , Châteaucreux (Saint-Étienne) ), ( Stade Geoffroy Guichard , Zénith Saint -Étienne Métropole , Le Fil , Comédie de Saint-Étienne i Saint-Priest-en-Jarez ( Szpital Północny , Clinique du Parc, Muzeum Transportu Miejskiego w Saint-Étienne i jego regionie , Lycée Simone Weil, Cité of Agriculture, Muzeum Sztuka współczesna ). Obsługiwane stacje  : Gare de Saint-Étienne-La Terrasse , Gare Saint-Etienne-Bellevue i Gare de Saint-Étienne-Châteaucreux .
	Inny: Cechy szczególne  : Linia działa od poniedziałku do soboty od 4  godz  30 do 23  h  35 oraz w niedziele i święta od 5  godz  39 . Więcej informacji można znaleźć w artykule dotyczącym linii T3 tramwaju Saint-Étienne . Data ostatniej aktualizacji  :16 listopada 2019 r..

Infrastruktura

Zajezdnie i warsztaty

Tramwaje są przechowywane w zajezdni Transpole znajdującej się w pobliżu szpitala Północnego. W tej 9-hektarowej zajezdni mieści się centrala STAS, magazyn autobusowy i muzeum transportu.

Ta nowa zajezdnia zastępuje starą zajezdnię Bellevue, która teraz zniknęła po ponad 60 latach konserwacji i przechowywania tramwajów.

Tabor

Operację zapewnia flota składająca się obecnie z 44 składów pociągów.

Budowniczy	Model	Numer	Numeracja	Lata	Zadanie
Alsthom - Vevey	STE 1	7	906 do 909, 912, 914 i 915	1991 - 1992	T1 T3
Alsthom - Vevey	STE 2	20	916 do 935	1998	T1 T3
CAF	Urbos 3	16	941 do 956	2017 do 2018	T1 T2 T3

Pociągi Vevey-Alsthom-Düwag STE1 i STE2

Skład pociągów Vevey-Alsthom-Düwag składał się początkowo z 35 jednostek. Obejmuje 2 serie o nazwie Saint-Étienne 1 (STE1) i Saint-Étienne 2 (STE2).

• Liczba dostarczonych jednostek: 15 STE1 i 20 STE2
• Numery flotowe: 901-915 (seria 1) i 916-935 (seria 2)
• Długość: 22,24  m²
• Szerokość: 2,10  m
• Masa własna: 27,4  t
• Zdolność przewozowa: 211 (39/163) osób

Pierwsza seria (STE1), dostarczona między 1991 i 1992, obejmował 15 jednostek o numerach od 901 do 915. Został oddany do użytku w latach 1991-1992, kiedy linia 4 została przedłużona do Szpitala Północnego. Wszystkie pociągi z tej serii zostały następnie wyposażone w słupy, stare jednostki napędowe PCC nadal były w ruchu. Kiedy KPCh przestała krążyć, słupy zastąpiono pantografami. 6-8 z nich powinno przejść gruntowną renowację do 2019 r., podczas gdy reszta floty jest stopniowo wycofywana z eksploatacji po wprowadzeniu do eksploatacji 16 nowych składów CAF Urbos 3 . Pociąg 904 był pierwszym zreformowanym po kolizji z wczesnym pojazdem2017a kilka miesięcy później pociąg 913 został również wycofany z eksploatacji w celu przezbrojenia do eksperymentów „Tram-Fret”. Łącznie 7 składów pociągów (901, 902, 903, 904, 910, 911 i 913) zostanie wycofanych w tym samym roku, jednak bez zniszczenia. Reszta parku będzie sukcesywnie odnawiana od końca2018, z wyjątkiem pociągu 905, który zostanie złomowany w 2019 roku.

Druga seria (STE2), dostarczona w 1998, składający się z 20 jednostek o numerach od 916 do 935, różni się tylko nieznacznie od swoich starszych sióstr (paleta dla PRM, drzwi wahadłowe, kamery zamiast luster). Prąd pobierany jest przez pantograf . Seria jest w stanie osiągnąć prędkość 55  km/h . Ten ostatni przeszedł znaczącą renowację rozpoczętą w 2014 r. pociągiem 922 i która zostanie definitywnie zakończona w 2017 r. pociągiem 929. Remont ten dotyczy głównie wyposażenia wnętrz z m.in. odnowieniem tapicerki, ulepszeniem oświetlenia, wzrost urządzeń zabezpieczających (kamery CCTV ) i na zewnątrz, nowe wycięcie.

• Pociąg typu Alsthom Vevey STE2 (nr 917 w Châteaucreux na linii T3 )

• Pociąg typu Alsthom Vevey STE2 (nr 919 na starej linii 5) na śniegu

Pociągi CAF Urbos 3

Flota pociągów CAF Urbo 3 składa się z 16 jednostek.

• Liczba dostarczonych jednostek: 16
• Numery flotowe: 941-956
• Długość: 33 metry
• Szerokość: 2,15 metra

W wyniku zaproszenia do składania ofert na 16 nowych składów pociągów ogłoszonego w 2014, wybrano hiszpańskiego producenta CAF ze swoim modelem Urbos , a do zaprojektowania nowego sprzętu wybrano agencję lyońską Avant Première .

Pierwsze dostawy miały odbyć się początkowo wiosną 2016 r. na krótko przed organizacją Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej . Dostawa składów rozpoczęła się pod koniec 2016 r. i była kontynuowana przez cały 2017 r. Pierwsze komercyjne wejście do eksploatacji zainaugurowano w dniu3 maja 2017 r..

• Saint-Étienne taras CAF Urbos nr 944

• miejsce ludzie Tramwaj Gambetta CAF urbos n ° 944

• Zajezdnia STAS St Priest en Jarez CAF urbos nr 944

• Stacja CAF Urbos CAF Wyzwolenie Ludu + TFS typ STE2 (nr 916 na linii T3 do Châteaucreux)

Wypadki

- RAMES Vevey:

Niektóre składy pociągów Vevey STE1 zostały zreformowane po gwałtownej kolizji i braku części zamiennych.

- CAF RAMES:

Pociąg 952 uległ wypadkowi po zderzeniu z pojazdem osobowym w czerwiec 2019 na powrót do służby tydzień później.

Wtedy wypadek z VT ma miejsce w październik 2019Po raz kolejny zestaw pociągów CAF Urbos 3 spowodował uszkodzenie zderzaka i osłony wózka. Pociągi Urbos 3 dzięki plastikowemu zderzakowi prezentują pewną „delikatność” w razie wypadku.

Kolejny wypadek miał miejsce w pobliżu stacji Dalgabio, pociąg 953 zderzył się z samochodem. Żadnych obrażeń w tramwaju, poza tym, że automobilista został lekko ranny. Zestaw 953 powrócił do służby tydzień po wypadku.

Do tej pory żaden wypadek nie spowodował reformy składu pociągów CAF, co jest związane z dostępnością części zamiennych do tego najnowszego sprzętu.

Stary materiał