Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobry start”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .
Sainte-Brigitte | |||||
Kościół parafialny pw. | |||||
![]() Heraldyka |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Bretania | ||||
Departament | Morbihan | ||||
Miasto | Pontivy | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota Papieska | ||||
Mandat burmistrza |
Stéphane du Pontavice 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 56480 | ||||
Wspólny kod | 56209 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Brigittois | ||||
Ludność miejska |
178 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 10 mieszkańców/km 2 | ||||
Populacja aglomeracji |
42 209 mieszk . | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 48 ° 09 ′ 48 ″ północ, 3° 07 ′ 40 ″ zachód | ||||
Wysokość | 220 m min. maks. 120 m 286 m² |
||||
Powierzchnia | 17,74 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji |
Pontivy (gmina koronna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Gourin | ||||
Ustawodawczy | Szósty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Bretania
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | sainte-brigitte.fr | ||||
Sainte-Brigitte [sɛtbʁiʒit] jest francuski gmina znajduje się w Argoat w kraju z Kost ar c'hoad , w dziale z Morbihan w tym Bretanii regionu .
Saint-Gelven Côtes-d'Armor |
||
Perret Côtes-d'Armor |
![]() |
Saint-Aignan |
Silfiac | Cléguérec |
Gmina Sainte-Brigitte jest jedną z najsłabiej zaludnionych gmin departamentu Morbihan z zaledwie 9,4 mieszkańcami/km 2 . Jest to również jeden z najbardziej zalesionych z 1075 ha drewna o łącznej powierzchni 1774 ha , co oznacza lesistość 60%. Zdecydowana Quénécan las rozciąga się na znacznej części jego terytorium.
Gmina Sainte-Brigitte należy ze względu na swoje tradycje do kraju Bro Kost ar c'hoad (w Argoat ), kraju, który obejmuje również trzy sąsiednie gminy Gouarec , Plélauff i Perret . Ten kraj zawdzięcza swoją nazwę właśnie obecności tego rozległego queneckiego lasu. Bro Kost ar c'hoad rzeczywiście oznacza po francusku kraj obok lasu. Ten tradycyjny kraj dał swoją nazwę tradycyjnemu tańcu bretońskiemu, gawocie na 8 uderzeń.
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „szczelny klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu oceanicznego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Ten typ klimatu skutkuje łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami (w połączeniu z zakłóceniami z Atlantyku), rozłożonymi przez cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Caurel-EFR” w miejscowości Caurel zlecenie w 1999 i wynosi 9 kilometry w linii prostej , w którym temperatura Średni roczny 12 ° C , a ilość opadów wynosi 1112,2 mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Saint-Brieuc” w miejscowości Trémuson w departamencie Côtes-d'Armor , oddanej do użytku w 1985 roku i oddalonej o 45 km , średnia roczna temperatura zmienia się o 11 °C w okresie 1971- 2000, 11,2 °C dla lat 1981-2010, następnie 11,4 °C dla lat 1991-2020.
Sainte-Brigitte jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Pontivy , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 17 gmin, jest podzielony na obszary liczące mniej niż 50 000 mieszkańców.
Poniższa tabela przedstawia grunty do miasta w 2018 r., co znajduje odzwierciedlenie w bazie danych europejskich zawodów biofizycznych gleb Corine Land Cover (CLC). Użytkowanie gruntów wskazuje na wyraźną przewagę lasów nad gruntami rolnymi (67,4% wobec 31,5%). Miasto jest rzeczywiście położone w lesie Quenécan. Ponadto w lesie przeważają gatunki liściaste w porównaniu z gatunkami iglastymi. Grunty rolne zachowały swoją żywopłotową strukturę.
Rodzaj zawodu | Odsetek | Powierzchnia (w hektarach) |
---|---|---|
Wydobycie materiału Material | 0,1% | 1,7 |
Grunty orne poza systemami nawadniania | 0,9% | 15,3 |
Łąki i inne obszary wciąż porośnięte trawą | 0,3% | 4,7 |
Kompleksowe systemy upraw i działek | 20,0% | 352 |
Głównie powierzchnie rolnicze poprzecinane dużymi przestrzeniami naturalnymi | 11,2% | 197 |
Lasy liściaste | 47,4% | 833 |
Lasy iglaste | 10,0% | 176 |
Lasy mieszane | 10,0% | 176 |
Zmiana roślinności leśnej i krzewiastej | 2,1% | 90 |
Źródło: Corine Land Cover |
Duże kryształy Chiastolit ( andaluzyt ) są przygotowywane w łodzikowców łupki . Przedstawione są w pryzmatach o przekroju prawie kwadratowym. Kamienie te, od wieków nazywane bliźniakami , występują w wielu salach Rohanu, do tego stopnia, że wicehrabiowie Rohanu umieścili w swoim herbie siedem złotych bliźniaków ; ich potomkowie Dodano dwa więcej od połowy XVI -tego wieku.
Marc Gilbert de Varennes pisał w 1640 r.: „W kierunku zamku Salles wszyscy od niepamiętnych czasów są naznaczeni tymi bliźniaczymi postaciami i że stamtąd pierwsi baronowie tych bardzo szlachetnych ziem załadowali swoje herby”.
Do tego 7 Twin herb w Maison de Rohan
W perspektywie 9 Twin herb w Maison de Rohan
Bliźniaki są reprezentowane w dekoracyjnych wzorach na ścianach zamku Château des Rohan w Pontivy , w tym na granitowych rurach spustowych.
Nazwa miasta w Breton to Berc'hed lub Santez Berch'hed w odniesieniu do Brigitte de Kildare , ksieni i patronki Irlandii.
Sainte-Brigitte była niegdyś prostym rozejmem w parafii Cléguérec .
Salles de zamek Rohan, znany również jako Penret lub nawet Pen-Raithé, położony w Quénécan lesie , na granicy Sainte-Brigitte i Perret , początkowo zbudowana na ruinach feudalnej Motte przez wicehrabiego Rohanu , Alain I de Rohan w 1128 roku, został przebudowany w końcu XIV, XX wieku przez Alain VIII de Rohan . Termin „Salles” pochodzi ze starofrancuskiego i oznacza mieszkanie. Zamek Salles de Rohan należy do sieci twierdz Rohan (Pontivy, Josselin itp.). Kontroluje on miejsce znane bardzo wcześnie z produkcji żelaza: na plaży stawu wciąż można zobaczyć konkrecje kryształów tlenku żelaza, słynnych „ bliźniaków ”, które zdobią herb Rohanów. Ruda i węgiel drzewny z lasu Quenécan dostarczyły pierwszego wielkiego pieca w Sainte-Brigitte, stworzonego w 1440 roku przez Alaina IX de Rohan .
Nowa kuźnia Salles de Rohan założona w 1622 lub 1623 roku przez księcia Henryka II Rohanu pozwoliła na zgromadzenie w tym miejscu społeczności kilkunastu rodzin hugenotów, w tym pierwszego wykonawcy kuźni, Geoffroya de Finemana, sieur d’ Angicourt, z Ardenów. To one są początkiem lokalnej społeczności protestanckiej.
Po spadku na początku XVIII -go wieku, kuźnie ponownie stały się bardziej aktywne tuż przed rewolucją francuską i osiągnęła swój szczyt w kierunku środku XIX th wieku, ale zmniejszyła się z 1870 w 1880 roku do końca.
Sainte-Brigitte została miastem w 1790, a parafią w 1820.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
2001 | 2008 | Etienne Pinsivy | DVG | |
2008 | 26 maja 2020 | Jean-Francois Desiles | ||
26 maja 2020 | W toku (stan na 29 maja 2020 r.) |
Stéphane du Pontavice | Właściciel wioski kuźni des Salles |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto miało 178 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,14% w porównaniu do 2013 r. ( Morbihan : + 2,32% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
791 | 672 | 655 | 729 | 743 | 787 | 758 | 813 | 765 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
700 | 700 | 747 | 632 | 684 | 665 | 675 | 640 | 657 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
628 | 646 | 666 | 648 | 634 | 553 | 505 | 453 | 357 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
320 | 237 | 195 | 186 | 141 | 166 | 162 | 166 | 180 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
178 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Sainte-Brigitte straciło 79% swojej populacji w latach 1851-1999, z 765 do 166 mieszkańców między tymi dwoma datami. W latach 1851-1990 to gmina Bretanii straciła najwięcej mieszkańców w ujęciu względnym (82% między tymi dwiema datami). To miasto łączyło kilka niekorzystnych czynników: położenie w sercu Argoat, "duże" wysokości, ubogie rolnictwo, położenie na granicy departamentu; Do tego dołączyło zamknięcie w 1880 r. hutnictwa żelaza i stali Forges-de-la-Salle, które zatrudniało prawie 400 osób.