Saint-Arcons-d'Allier

Saint-Arcons-d'Allier
Saint-Arcons-d'Allier
Most, drzewa i wieś.
Administracja
Kraj Francja
Region Owernia-Rodan-Alpy
Departament Górna Loara
Miasto Brioude
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Rives du Haut Allier
Mandat burmistrza
 Jean-Michel Durand
2020 -2026
Kod pocztowy 43300
Wspólny kod 43167
Demografia
Ludność
miejska 		190  mieszk. (2018 spadek o 7,32% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 12  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 45°04′09″ północ, 3°33′02″ wschód
Wysokość Min. 498  m
Maks. 1045  m²
Powierzchnia 16,08  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Langeac
(gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Gorges de l'Allier-Gévaudan
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Auvergne-Rhône-Alpes
Zobacz na mapie administracyjnej Auvergne-Rhône-Alpes Lokalizator miasta 14.svg Saint-Arcons-d'Allier
Geolokalizacja na mapie: Górna Loara
Zobacz na mapie topograficznej Górnej Loary Lokalizator miasta 14.svg Saint-Arcons-d'Allier
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Arcons-d'Allier
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Arcons-d'Allier

Saint-Arcons-d Allier jest francuski gmina znajduje się w dziale z Haute-Loire w regionie Auvergne-Rhône-Alpes .

Graniczy z wąwozami Allier .

Geografia

Sytuacja

Saint-Arcons-d'Allier znajduje się w zachodniej części Haute-Loire , 17  km od Cantal na zachód. Langeac leży 5  km ( w linii prostej ) na północny zachód (6  km drogą D585), prefektura Le Puy-en-Velay jest oddalona o 25  km ( w linii prostej ) na wschód (34  km drogą D590). Droga); Saint-Flour ( Cantal ) 35  km ( w linii prostej ) na zachód (58  km drogami D590 i D990); Clermont-Ferrand ( Puy-de-Dôme ) 83  km na północny zachód (34  km przy drodze D590).

Całe miasto (16,1  km na południowy ² ) jest na prawym brzegu (północno-wschodnim boku) Allier , a dokładniej z wąwozów Allier .

Livradois-Forez Regionalny Park Naturalny (PNR) rozpoczyna się 8  km na północ (gmina Sainte-Eugénie-de-Villeneuve ), to Monts d'Ardeche PNR 33  km na południowy do południowo-wschodniej, Aubrac PNR 38  km na południe -zachód, PNR wulkanów Owernii 40  km na północny zachód.

45 th równolegle północ przechodzi Bavat i 190  m na północ od drogi krzyża Bonneval.

Ulga

Miasto znajduje się na północno-zachodnim krańcu Devès.Najwyższym punktem miasta jest Mont Briançon na północno-zachodnim krańcu, na wysokości 1045  m . Najniższy punkt to miejsce, w którym Allier opuszcza miasto, na wysokości 500  m .
Południowo-zachodnią granicę miasta wyznaczają wąwozy Allier . Góry Margeride zaczynają się po drugiej stronie Allier, na lewym brzegu.

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Saint-Arcons-d'Allier
Mazeyrat-d'Allier Vissac-Auteyrac
Chanteuges Saint-Arcons-d'Allier [1] Siaugues-Sainte-Marie
Saint-Julien-des-Chazes

Przysiółki i wsie

Miasto ma 7 przysiółków, z północy na południe:

Navat; Jarrisson; Bawat; Bonneval; Beaune; granica; Rognac.

Hydrografia

W wąwozy Allier zaznaczyć południowo-zachodniej granicy miasta z Chanteuges  ; Saint-Arcons obejmuje zatem tylko prawy brzeg tej rzeki, ponad 2,8  km, a następnie 510  m (Allier wkracza na terytorium Chanteuges przed powrotem na brzeg Saint-Arcons na pół km).

W mieście, Allier , który płynie z południowego wschodu na północny zachód, otrzymuje Merdanson, Fioule (czasami nazywane Javour), małe sezonowe ru z Combes Basses i inne małe sezonowe ru z wioski Navat (gmina Saint-Arcons).

W Desges łączy się z Allier naprzeciwko miejscowości Saint-Arcons, w miejscowości Chanteuges.

Geologia

Występują alkaliczne przepływy bazaltu , formacja wulkaniczna Villafranchian (5,2 do 1,2 ± 0,9  Ma ) i niedawna ( 2 β 2 , na fioletowo na mapie geologicznej), praktycznie na całym obrzeżu miasta z wyjątkiem północno-wschodniego (Mont Briançon). ) oraz ponad granicę gminy o długości 1,75  km na południowy zachód, która nie jest wyznaczona przez Aliantów. Niektóre stosy zalewania przekraczają 150  m grubości.
Cantagrel i Prévot (1971) wykazali, że w Saint-Arcons nałożone na siebie strumienie bazaltowe, które najechały dolinę Allier, kolejno odnotowały:

- rzucanie (1): koniec okresu Gaussa, kiedy polaryzacja jest normalna; - odlewanie (2): okres o odwrotnej polaryzacji (będący częścią okresu odwrócenia ziemskiego pola magnetycznego zwanego okresem Gaussa-Matuyama  (w) lub Matuyama, gdzie dominuje odwrócona polaryzacja) - casting (3): epizod Jaramillo  (w) (będący częścią okresu inwersji Gaussa-Matuyamy  (w) lub Matuyama); - odlewanie (4): okres Brunhes (okres o normalnej polaryzacji).

Typowe dla regionu Haut-Allier występują głównie formacje krystalofili, w tym dwie allochtoniczne formacje krystalofili: gnejsy anatetyczne ( ζM , pomarańczowo-żółte, na północ od Jarrissona ) i leptynity ( λ , na żółto, w kierunku Navat i Bonneval).

Trzy zespoły zorientowane południowo / Northeast z miki na granat , sylimanit i staurolitu ( ζ 2, zielony), na przemian z dwoma paskami leptynites biotyt ( ζλ , zielono-żółty), głównie w jednej płaszczyźnie z krawędzią granitu Margeride . Te dwie formacje są rodzimymi skałami krystalofilnymi.
Paski te są przerywane przez wiele mniej lub bardziej kołowym zdyspergowanych na powierzchni stawu, wykonane z pyroclastites od stożka strombolian ( TF β , brązowy): mocowanie Briançon (o całkowitej powierzchni około 232  ha , w tym 152  ha na St. Arcons); na południe od Navat (między Navat a Bonneval, 53  ha ) i bliżej Bonneval ( 2,5  ha ); na południe od Bavatu ( 28  ha ); i na północ od Saint-Arcons/Vergeat ( 102  ha ), jedynej piroklastycznej powierzchni, której zarys nie jest całkowicie okrągły.
Na zachód od Rognac ( 64 ha ) występują tufy i brekcje podlewane lub posypywane ( tf ).  

Niewielka wychodnia metadiorytu - lub zmetamorfizowanego diorytu - ( ζη , w kolorze ciemnobrązowym) znajduje się na skraju Allier, w dolnej części boków doliny Merdanson; jego szczególną cechą jest ukrycie metrycznych soczewek amfibolitów ( δ 11 , w kolorze szaro-zielonym), związanych z przepływami bazaltowymi. Mapa wskazuje na obecność perydotytów ( π ) w punkcie tego wychodni.

W dnie dolin wodnych znajdują się kanały aluwialne, stare (Fy, w kolorze szarym, środkowym i górnym czwartorzędu) lub zmieszane z nowszymi namułami (Fy-z), głównie piaskami i żwirami.

Dwa uskoki o orientacji północ-południe wpływają na znaczną część tych skał - ale nie na bazalty ( 2 β 2 ) ani na piroklastyki ( tf β ) ani oczywiście na aluwium dna doliny.

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Arcons-d'Allier jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Langeac , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 14 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (57,8% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (61%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: niejednorodne tereny rolne (38%), lasy (36,2%), łąki (19,8%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (6%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Pre-historia

Abri du Rond jest w południowej części miasta na prawym brzegu Fioule strumienia (zwanego również Javour ), około 1  km przed zbiegu ten ostatni z Allier. Zwrócony jest na południe, u podnóża dużych strumieni wulkanicznych tworzących „wspaniała kolumnada z bazaltowych pryzmatów, od dawna zauważona przez pierwszych przyrodników, którzy badali formacje wulkaniczne Owernii” (rysunek wejścia, naprzeciwko, pokazuje draperiowe płaskorzeźby tych strumieni) .

Została ona znana od XIX th  wieku: wejście, ukryte przez wiązek bazalt pryzmaty éboulés zostanie zwolniony, gdy te są brane bazaltów zbudować mur obronny przed zalaniem oleju opałowego. Właścicielem był wówczas Adrien Boissier, który już usunął sto wózków z bogatego archeologicznie wypełnienia nasypu, zanim Vernière dogodnie pojawił się na miejscu podczas wycieczki i zaalarmował Boule'a . Ci ostatni opublikowali swoje wykopaliska w schronie w 1899 roku.

Stratygrafia

Boule i Vernière (1899) odkopują to, co pozostało ze zbocza po przeniesieniu na poprawki przez właściciela. Określając, że ta lokalizacja została zachowana przez upadek ostatnio usuniętych kolumn bazaltowych, dają niezwykle uproszczoną stratygrafię (patrz też ich diagram obok):

- A: żwir o grubości 60  cm , sterylny. - B: żwir, grubość 50  cm , wiele kości dużego Bosa , duży Equus i niedźwiedzie zęby. (Musterska?) - C: warstwa archeologiczna o czarniawym i oleistym wyglądzie, bardzo liczne szczątki organiczne, cięte kamienie, odłamki krzemienia i połamane kości, kilka palenisk. - D: piarg. Musterian

Dla Raynala (1988) istnienie przemysłu Musterian nie budzi wątpliwości. Geolodzy Marchand i in. (1989) są bardziej rozważni: przemysł oparty na kwarcu i bazalcie byłby Mousterian.

protomagdalen

H. Delporte (1982) wskazał „bardzo wielki związek tego [protomagdaleńskiego] przemysłu z odpowiednimi poziomami Pataud i Laugerie-Haute abri  ”, jedyne złoża, w których odnotowano protomagdalenizm.

Witryny w pobliżu

Miejsce Tatevin, w Chanteuges, 1  km poniżej mostu D30 nad Allier w Saint-Arcons, jest również znane od dawna. Obejmuje kilka jaskiń i jam skalnych na prawym brzegu Allier. Dostarczał materiał z końca magdaleńskiego, w tym narzędzia mikrolityczne (Virmont, Guérin i Daugas, 1972).
Skalne schronienie Blassac (17  km na północny zachód w linii prostej , także na brzegach Allier) zapewniało przemysł od końca Magdaleny w swoim najnowszym wypełnieniu; i Mousterian w najstarszych warstwach (Alaux, 1972). Blot schronienie w Cerzat (15  km na południowy zachód od drogi) dała przemysłowi górnego paleolitu.

Nie mylić z Rond-du-Barry, stanowiskiem mousterskim, badegoulskim, magdaleńskim, mezolitu w Polignac (Haute-Loire).

Nowoczesne czasy

W rewolucyjnym okresie Zjazdu Narodowego (1792-1795) miasto nosiło nazwę Arcons-sur-Allier .

Okres współczesny

Hotel „Les Deux Abbesses”

Pod koniec lat 70. Saint-Arcons d'Allier było miastem uśpionym . Większość domów się rozpada. Aby poradzić sobie z tą sytuacją, wybrani urzędnicy gminy wyobrażają sobie wykorzystanie budynku jako wsparcia dla działalności turystycznej. Rozpoczęły się akcje wielkich dotowanych prac  : tworzenie i zakopywanie sieci , remont dróg, ratowanie zamku (wówczas majątku burmistrza) i stopniowe przejmowanie domów wiejskich .

Jan Paweł Dienst, był jednym z architektów-projektantów, którzy mogli, poprzez M me Genevieve Fustier, mistrz renowacji i rozwoju wsi tezy, to od zamku. Dyplom architekta dplg, wsparty w 1983 r. w Paris-Villette, poprzedzony był licznymi pobytami w loży lub w małym hotelu znajdującym się przy wejściu do tunelu kolejowego. Później wraz ze swoimi studentami (ponieważ rozwija swoją działalność w kształceniu przyszłych architektów) organizuje staże pozwalające przyszłym kolegom na konfrontację z rzeczywistością w terenie – m.in. oczyszczanie ruin w celu lepszego zrozumienia „teatru działania”. „i zasadnicze stwierdzenie „istniejącego”. Z tej akcji powstały szkice rozmieszczenia sypialni/studia z wygodnymi łazienkami, zapewniające przyszłym mieszkańcom wygodną bazę do aktywności związanych z eksploracją okolicy (pieszo, rowerem, konno, kajakiem). Zwiedzający mogą prześledzić bieg Fioule , niewielkiego dopływu Allier , czasami przekroczyć go przy okazji brodu, aby zbliżyć się do formacji bazaltowych... Projekty następują po sobie: baza żeglarska, wioska wakacyjna , kwatery , góra do nieprawdopodobnego hotelu, którego pokoje byłyby rozdzielone między odrestaurowane małe domy.

W 1999 roku dzięki wierze i inwestycjom Laurence'a Percevala powstał projekt luksusowego hotelu wspartego wyjątkowym środowiskiem naturalnym. Od szóstego roku ten pionierski hotel w luksusowej turystyce na wsi, który rozwinął się dzięki stworzeniu nowych pokoi z innowacyjnymi i dziwacznymi wszechświatami, wyobrażonymi przez Laurence'a Percevala, dołączył do stowarzyszenia Relais & Châteaux . Gospodarze z całego świata, tacy jak Japończycy, Chińczycy, Rosjanie i Amerykanie stanowią teraz połowę klienteli.

Po dziesięciu sezonach osiągnięto cel stworzenia lokalnego biznesu z prawie 25 sezonowymi miejscami pracy (od Wielkanocy do Wszystkich Świętych), działalność doprowadziła do lokalnych firm, związanych z ciągłą rehabilitacją nowych budynków, takich jak zaopatrzenie restauracji i outsourcing usług hotelarskich.

W 2013 roku Laurence Perceval zamknął drzwi tego zakładu.

Miasto znajdowało się w regionie Auvergne , dopóki nie zostało przeniesione do nowego regionu Auvergne-Rhône-Alpes w 2016 roku.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001 W toku
(stan na 28 sierpnia 2014 r.) 		Jean-Michel Durand    

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 190 mieszkańców, co oznacza spadek o 7,32% w porównaniu do 2013 r. ( Haute-Loire  : + 0,6%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
599 552 603 604 598 582 608 618 614
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
645 620 642 604 587 614 602 589 552
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
534 549 529 506 509 456 425 379 336
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2012
329 279 245 203 187 164 180 182 202
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2017 2018 - - - - - - -
189 190 - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Miejsca i zabytki

Na południowo-zachodnim krańcu miasta u stóp wąwozów Allier kursuje pociąg turystyczny wąwozów Allier  ; łączy Langeac z Langogne (Lozère), z komentarzami przewodnika.

Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. formacji crystallophyll jest tworzenie krystalicznej o strukturze warstwowej. Zobacz „  Cristallophyllien  ” , definicja, na stronie universalis.fr (konsultacja w czerwcu 2021 r . ) .
  2. Metadioryt to dioryt zmetamorfizowany, czyli przekształcony przez metamorfizm . Zobacz „  Métadiorite  ” , na data.geoscience.fr .
Uwagi dotyczące demografii i urbanistyki
  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. “  Saint-Arcons-d'Allier, interaktywna mapa IGN  ” w serwisie Géoportail . Aktywowane warstwy „Klasyczne mapy IGN” i „Hydrografia”. Możesz przesuwać mapę (kliknij i przytrzymaj, przesuń), powiększać (kółko myszy lub skala ekranu), modulować przezroczystość, dezaktywować lub usuwać warstwy (= mapy) z ich skalami intensywności w zakładce „Wybór warstw” w prawym górnym rogu, i dodaj więcej z karty „Mapy” w lewym górnym rogu. Odległości i powierzchnie są mierzone za pomocą narzędzi znajdujących się w zakładce „Dostęp do narzędzi kartograficznych” (mały klucz) pod zakładką „Wybór warstwy”.
  2. „  Saint-Arcons-d'Allier  ” , na google.fr/maps . Odległości drogowe pomiędzy dwoma podanymi punktami są obliczane w panelu bocznym (patrz zakładka w lewym górnym rogu ekranu) - kliknij "Trasy".
  3. „  Saint-Arcons-d'Allier, interaktywna mapa geologiczna  ” na Géoportail .
  4. [Pastre 2001] Jean-François Pastre, „  Wpływ wulkanizmu Devès na plio-czwartorzędową ewolucję morfo-sedymentarną górnej doliny Allier (Masyw środkowy, Francja)  ”, Geomorfologia: relief, proces, środowisko , tom.  7, N O  22001, s.  127-136 ( czytaj online [na persee ]), s.  129, ryc. 1 .
  5. Boule & Vernière 1899 , s.  386.
  6. [Marchand i in. 1989] Jacques Marchand, Robert Bouiller, Jean-Pierre Burgh, Guy Cornen, D D'Arcy, Jean-François Becq-Glraudon i Christian Vautrelle, Objaśnienia mapy geologicznej na 1/50 000 „Langeac” n o  790 , Orléans , BRGM ,1989, 57  pkt. ( ISBN  2-7159-1790-2 , czytaj online [PDF] na ficheinfoterre.brgm.fr ) , s.  28.
  7. Pastre 2001 .
  8. [Cantagrel & Prévot 1971] Jean-Marie Cantagrel i Michel Prévot, „  Paleomagnetyzm i wiek potasowo-argonowy bazaltów Devès wokół Saint-Arcons-d'Allier (Masyw centralny)  ”, Raporty Académie des Sciences de Paris , vol. .  273, seria B,1971, s.  261-264. Cyt. w Marchand i in. 1989 , s.  26.
  9. Marchand i in. 1989 , s.  25.
  10. Marchand i in. 1989 , s.  26.
  11. Marchand i in. 1989 , s.  6.
  12. Marchand et al. 1989 , s.  15-18.
  13. Marchand i in. 1989 , s.  18.
  14. Marchand i in. 1989 , s.  12.
  15. Marchand i in. 1989 , s.  11.
  16. Marchand et al. 1989 , s.  29.
  17. Marchand i in. 1989 , s.  14.
  18. Marchand i in. 1989 , s.  19.
  19. Marchand i in. 1989 , s.  21.
  20. Marchand i in. 1989 , s.  32.
  21. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 28 marca 2021 r . ) .
  22. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 28 marca 2021 ) .
  23. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 28 marca 2021 r . ) .
  24. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 28 marca 2021 r . ) .
  25. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 28 marca 2021 r . ) .
  26. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 24 kwietnia 2021 )
  27. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 24 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  28. Boule & Vernière 1899 , s.  387.
  29. [Boule & Vernière 1899] Marcellin Boule i Antoine Vernière, "  L'Abri sous roche du Rond, niedaleko Saint-Arcons d'Allier, Górna Loara  ", L'Anthropologie , t.  10,1899, s.  385-396 ( czytaj online [na gallica ]).
  30. Boule & Vernière 1899 , s.  388, ryc. 3.
  31. Boule i Vernière 1899 , s.  394.
  32. [Raynal 1988] Jean-Paul Raynal, „  L'abri du Rond (Saint-Arcons, Haute-Loire)  ” (konferencja w Le Puy-en-Velay, 8 i 9 października 1988: „Paleolityczne populacje Masywu Centralnego : elements de stratigraphie et de climatologie ”), Projekt: Przestrzenie i egzystencja we wczesnym i środkowym paleolicie w Masywie Centralnym (Francja) , t.  : Przewodnik turystyczny,Październik 1988( przeczytaj online [na researchgate.net ], konsultowane w czerwcu 2021 r. ).
  33. Marchand i in. 1989 , s.  40.
  34. [Delporte 1982] Henri Delporte , "  O Blot: metodologii i epistemologii siedliska w górnego paleolitu  " (. Proceedings of międzynarodowej konferencji w hołdzie prof Leroi-Gourhan, Roanne-Villerest, 22-24 czerwca 1982), siedliska górnego paleolitu ,1982, s.  152-162. Cyt. w Bracco (1991 , s.  119).
  35. [Bracco 1991] Jean-Pierre Bracco , „  Górny paleolit ​​Velay (Mass Centralny, Francja). Siedliska, obiegi i fazy osadnictwa  ”, Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Prehistorycznego , t.  88, n o  4,1991, s.  114-121 ( czytaj online [na persee ]), s.  119 .
  36. [Virmont, Guérin i Daugas 1972] Jacques Virmont, Yann Guérin, Jean-Pierre Daugas, Alphonse Laborde i Alain Quinqueton, „  Tatevin i miejsca wokół Chanteuges  ”, Revue archeologique du Centre de la France , tom.  11, n kości  3-41972, s.  222-247 ( czytaj online [na persee ]). Cyt. w Marchand i in. 1989 , s.  40.
  37. [Alaux 1972] JF Alaux, „  Odkrycie poziomu Mousterian w skalnym schronie Blassac  ”, Revue archeolique du Center , t.  11, n kość  1-2,1972, s.  126-131 ( czytaj online [na persee ]). Cyt. w Marchand i in. 1989 , s.  40.
  38. Od wiosek Cassini po dzisiejsze gminy , „  Notice communale: Saint-Arcons-d'Allier  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (konsultacja 27 czerwca 2021 r . ) .
  39. „  Na ratunek…  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na stronie lesdeuxabbess.com , hotel „Les Deux Abbesses”  ;
    „  Saint-Arcons-d'Allier – Historia miasta  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na langeadois.com , CC du Langeadois .
  40. Lista burmistrzów Górnej Loary na terenie prefektury (konsultacja 28 sierpnia 2014 r.).
  41. Organizacja spisu na insee.fr .
  42. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  43. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie Szkoły Zaawansowanych Studiów Nauk Społecznych .
  44. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  45. „  Pociąg turystyczny wąwozów Allier  ” , na stronie train-gorges-allier.com (konsultacja w czerwcu 2021 r . ) .

Linki zewnętrzne