Reżim półprezydencki
Semi-prezydencki lub reżim pół-parlamentarny jest kategoria reżimu politycznego teoretycznie przez francuskiego prawnika Maurice Duverger jako posiadające mieszane cechy dwóch innych głównych kategoriach:
Systemy te są zróżnicowane głównie w zależności od istnienia lub braku wzajemnego kwestionowania władzy wykonawczej i Parlamentu.
Charakterystyka
Zmienne Maurice'a Duvergera
Pojęcie „reżimu półprezydenckiego” po raz pierwszy pojawiło się we Francji w1959przez Huberta Beuve-Méry w artykule opublikowanym w Le Monde du8 stycznia. Maurice Duverger podejmuje to i rozwija po raz pierwszy w1970w jedenastym wydaniu podręcznika dotyczącego prawa konstytucyjnego, po czym udoskonalił go później w kilku swoich pracach, takich jak L ' Echec au roi en1978.
Maurice Duverger jest autorem, który jako pierwszy sformułował semiprezydencjonizm jako odrębny typ reżimu. Rzeczywiście, wcześniej przeważała dychotomiczna analiza „parlamentarno-prezydencka”, a debaty (zwłaszcza między Donem Price'em w 1943 r. I Haroldem Laskim w 1944 r.) Skupiały się wyłącznie na tej opozycji.
Reżim półprezydencki można zdefiniować za pomocą następujących kryteriów:
W związku z tym odpowiedzialność jest dzielona między szefa rządu a głowę państwa, przy czym podział może się różnić w zależności od konstytucji poszczególnych krajów.
Maurice Duverger identyfikuje trzy zmienne, aby wyjaśnić różne tryby wpływu prezydenta:
- Konstytucyjne uprawnienia prezydenta:
Ustanawia ranking według wagi wpływu prezydentów w sześciu krajach Europy Zachodniej, który bierze pod uwagę;
- Kontekst rozwoju systemu:
Podkreśla wagę „połączenia tradycji i okoliczności” (Duverger 1980: 180);
- Relacje prezydenta z większością w parlamencie:
To jest jego główna zmienna, od której tak naprawdę zależy władza prezydenta.
Inni autorzy
Oleh Protsyk bada tylko kraje z konstytucjami o cechach reżimu półprezydenckiego i skupia się na różnicach instytucjonalnych w tej kategorii.
W związku z tym zauważa, że różnice, które istnieją w Europie w ramach reżimów półprezydenckich, są wynikiem członkostwa kraju w podtypie prezydencko-parlamentarnym lub pierwszym prezydenckim.
Zwraca również uwagę na znaczenie innych zmiennych, takich jak charakterystyka klientów systemu, czy nie, niezależnie od tego, czy wybory prezydenckie i parlamentarne odbywają się równolegle, czy nie.
Neto & Strøm wysunęli hipotezę, że poziom uprawnień prezydenckich, a także perspektywy wyborcze premiera mogą wyjaśniać różnice w typach reżimów półprezydenckich. Wykorzystują do tego metodę Shugarta i Careya do pomiaru konstytucyjnych uprawnień prezydenta.
Niedawna dedukcyjna literatura półprezydencjonizmu sugeruje, że modele wywodzące się z teorii mogą dostarczyć bardziej solidnych międzynarodowych wyjaśnień fundamentalnych pytań Duvergera . Duverger skutecznie skupia się tylko na Francji, a następnie ekstrapoluje z tego modelu. To właśnie ta metoda indukcyjna jest krytykowana przez współczesnych autorów.
Lista krajów z systemem półprezydenckim
Główny artykuł: Lista krajów według formy rządu § Reżimy półprezydenckie
Kraje zaznaczone kursywą cieszą się ograniczonym międzynarodowym uznaniem.
Opinie
Robert Elgie , we wstępie do swojego artykułu „ Duverger, semi-prezydencjonizm i domniemany francuski archetyp ”, precyzuje, że „głównym wkładem Duvergera (…) była pierwotna identyfikacja pojęcia [semiprezydencjonizmu] i jego postrzegania ukrytego w różnych typy półprezydencjonizmu ”. Zaleca unikanie polegania na Francji jako archetypie półprezydencjonizmu i opowiada się za pracą porównawczą opartą na teorii.
W związku z tym Elgie krytykuje skupienie się na Francji, w szczególności w oparciu o następujące elementy:
- Pierwsza analiza półprezydencjonizmu Duvergera miała miejsce, gdy kilka krajów (poza Francją) miało tego typu reżim. Jednak obecnie ma go ponad 60 krajów;
- W swojej definicji z 1980 roku Duverger nie określa w wystarczającym stopniu zakresu uprawnień prezydenckich wymaganych do zakwalifikowania reżimu jako „półprezydenckiego”; w związku z tym istniałaby tendencja do definiowania półprezydencjonizmu jako jedynej kombinacji, po pierwsze, powszechnie wybieranego prezydenta na czas określony, a jednocześnie premiera i gabinetu odpowiedzialnych przed władzą ustawodawczą;
- Ponieważ kraje półprezydenckie działają na różne sposoby, idea archetypu w tej dziedzinie jest niepożądana.
Z poprzedniej części wynika również, że przykład Francji nie jest w pełni reprezentatywny dla realiów systemu półprezydenckiego na innych kontynentach, a nawet na poziomie europejskim.
Należy zauważyć, że celem Roberta Elgiego nie jest wykluczenie Francji z jego analizy; dochodzi nawet do wniosku, że uwzględnienie Francji służy uogólniającemu celowi jego badań.
Inni autorzy, tacy jak Marie-Anne Cohendet , Jean Gicquel , Jean-Louis Quermonne czy Olivier Duhamel, krytykują sam termin, opierając się głównie na Francji. Wolą terminy, które uważają za bardziej precyzyjne . W tym sensie zgadzają się z argumentem Roberta Elgiego, że Francja jest tylko przykładem jednego typu lub podtypu reżimu półprezydenckiego.
Na przykład Marie-Anne Cohendet rozróżnia „ustrój polityczny” (to znaczy to, co w zasadzie przewiduje Konstytucja) i „ustrój polityczny” (rzeczywistość polityczna, praktyka), kwalifikując w ten sposób francuski reżim „parlamentarnego system (birereprezentatywny monistyczny) "ale o" systemie prezydenckim (dualistycznym) "poza okresem konkubinatu i" ustroju parlamentarnego (monistyczny) "w okresach konkubinatu.
Uwagi i odniesienia
-
Jest to jednak bardzo kontrowersyjny termin, dlatego Francja nie jest krajem „półprezydenckim, ale systemem parlamentarnym, ponieważ konstytucja z 1958 r. Ustanawia elastyczny rozdział władzy” , w: Maurice Duverger , Francuski system polityczny , Paryż, Presses Universitaires de France , pot. „Temida - politologia”,Luty 1996, 616, s. ( ISBN 2-13-047414-4 , EAN 9782130474142 ).
-
Pauline Türk , instytucje V th Rzeczypospolitej , Issy-les-Moulineaux, Gualino Editor, al. "LMD Mementos",2017, 10 th ed. , 256 pkt. ( ISBN 978-2-297-06223-7 ).
-
Chevrier 2010 , § 8 .
-
Chevrier 2010 , n. 8 .
-
Beuve-Méry 1959 .
-
Strona la-croix.com, artykuł Laurenta de Boissieu, artykuł „Co pozostało z Konstytucji z 1958 roku? » , Konsultowany w dniu4 czerwca 2020 r.
-
Chevrier 2010 , n. 9 .
-
Duverger 1970 , s. 277.
-
Chevrier 2010 , n. 10 .
-
Duverger 1978 , s. 17-136.
-
(en) Robert Elgie, „ Duverger, semi-prezydentism and the Supposed French Archetype ” , West European Politics , tom. 32 nr 2 ,Marzec 2009, s. 248–267.
-
(Przetłumaczone z języka angielskiego).
-
Oraz małe kraje wówczas zaniedbane przez politologów: Austria , Finlandia (która nie jest już reżimem półprezydenckim od czasu reformy konstytucyjnej z 2000 r. ), Islandia i Irlandia
Zobacz też
Bibliografia
-
(w) Alan Siaroff, Porównywanie reżimów politycznych: tematyczne wprowadzenie do polityki porównawczej , 2 e wydanie, Higher Education University of Toronto Press , 2008.
- Céline Amar, Prezydent Republiki w europejskich reżimach parlamentarnych reprezentatywnych , 2003.
-
[Bahro, Bayerlein i Veser 1998] (w :) Horst Bahro , Bernhard H. Bayerlein i Ernst Weser , „ Koncepcja Duvergera: zrewidowany rząd półprezydencki ” , European Journal of Political Research , t. 34 N O 2Październik 1998, s. 201-224 ( DOI 10.1023 / A: 1006997512807 ).
-
[Beuve-Méry 1959] Hubert Beuve-Méry , „ Od tymczasowej dyktatury do reżimu półprezydenckiego ”, Le Monde ,Jan 8, 1959, reprodukowane w Dominique Colas i Claude Émeri (red.), Prawo, instytucje i systemy polityczne: mieszanki w hołdzie Maurice'owi Duvergerowi , Paryż, Presses universitaire de France ,Listopad 1988, 1 st ed. , 1 obj. , XVI -799- [1] str. , 24 cm ( ISBN 2-13-039989-4 , EAN 9782130399896 , OCLC 416914656 , uwaga BnF n o FRBNF36626256 , SUDOC 001234269 ) , str. 533-540 ( OCLC 490137612 , SUDOC 013894528 ).
-
[Boudon 2018] Julien Boudon " systemy" mieszany "i kategoria" pół-prezydencki "systemy: konstytucyjna kwalifikacje V th Rzeczypospolitej " Historia i ius : Rivista di Storia giuridica dell'età Średniowieczny Współczesnej , n O 13,czerwiec 2018, 4 p część. („ Interventi ”), art. n O 12 ( czytać online , konsultowany w dniu 21 grudnia 2018 ).
-
[Chevrier 2010] Marc Chevrier , "W demokracji wobec innych" , w Marc Chevrier i Isabelle Gusse ( red. ), The Francji od de Gaulle'a: the V th perspektywy Republika , Montreal, Prasa Uniwersytetu w Montrealu ,Maj 2010, 1 st ed. , 1 obj. , 314 str. ( ISBN 978-2-7606-2191-6 , EAN 9782760621916 , OCLC 758783436 , BNF Ogłoszenie n o FRBNF42754674 , JSTOR j.ctv69tcp7 , SUDOC 146716469 , prezentacji online , czytać on-line ) , rozdz. 3 , s. 65-97 ( czytaj online ).
- Konstytucja Federacji Rosyjskiej z dnia 12 grudnia 1993.
- Francuska konstytucja z dnia 4 października 1958.
-
Jean Garrigues , Francją z V -go Rzeczypospolitej: 1958-2008 , 2008.
-
Marie-Anne Cohendet , Prawo konstytucyjne , Montchrestien, 2011.
-
[Duverger 1970] Maurice Duverger , Instytucje polityczne i prawo konstytucyjne , Paryż, Presses universitaire de France , coll. „Tematyka: podręczniki prawnicze, ekonomiczne i polityczne”,1970, 11 th ed. ( 1 st ed. 1955), 1 obj. , 872 str. , 18 cm (uwaga BnF n o FRBNF35165708 , SUDOC 024218324 ).
-
[Duverger 1978] Maurice Duverger , Échec au roi , A. Michel ,1978, 1 st ed. , 1 obj. , 249- [1] str. , 23 cm ( ISBN 2-226-00580-3 , EAN 9782226005809 , OCLC 418573853 , uwaga BnF n o FRBNF34590595 , SUDOC 000159638 , czytaj online ).
-
[Duverger 1980] (en) Maurice Duverger , „ Nowy model systemu politycznego: rząd półprezydencki ” , European Journal of Political Research , vol. 8, N O 2Czerwiec 1980, s. 165-187 ( DOI 10.1111 / j.1475-6765.1980.tb00569.x , streszczenie , do przeczytania online , dostęp 21 grudnia 2018 ).
-
[Duverger 1986] Maurice Duverger ( reż. ), Reżimy półprezydenckie (materiały z konferencji zorganizowanej przez Centrum Analiz Porównawczych Systemów Politycznych)20 i Jan 21, 1983), Paryż, Presses Universitaires de France , coll. „Centrum analizy porównawczej ustrojowych” ( N O 3)Kwiecień 1986, 1 st ed. , 1 obj. , 367 s. , 24 cm ( ISBN 2-13-039343-8 , EAN 9782130393436 , OCLC 300933170 , uwaga BnF n o FRBNF37661644 , SUDOC 00108965X , czytaj online ).
- Maurice Duverger, Francuski system polityczny. Prawo konstytucyjne i systemy polityczne , 18 th edition, w: International Journal of Comparative Law , Vol. 39, n o 1, 284-286, styczeń-Marzec 1987.
- Pauline Türk Instytucje V th Rzeczypospolitej , 8 th Edition 2015-2016.
-
Philippe Ardant i Bertrand Mathieu , prawa konstytucyjnego i instytucji politycznych , 28 th edition latach 2016-2017.
-
(en) Robert Elgie , „ Duverger, semi-prezydencjonizm i domniemany francuski archetyp ”, w: West European Politics , vol. 32 N O 2, 248-267,Marzec 2009.
-
Maria Rosaria Donnarumma , „ Reżim półprezydencki. Une anomalie française ”, Revue française de droit constitutionnel , vol. 93, n o 1,2013, s. 37 ( ISSN 1151-2385 i 2105-2867 , DOI 10.3917 / rfdc.093.0037 , czyt. Online , przeglądano 23 lutego 2020 r. ).
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne