Rheine | |||
![]() | |||
![]() Heraldyka |
Flaga |
||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Niemcy | ||
Wylądować | Nadrenia Północna-Westfalia | ||
Powiat ( Regierungsbezirk ) |
Münster | ||
Powiat ( powiat ) |
Steinfurt | ||
Kod pocztowy | 48431 | ||
Kod telefoniczny | +49 (0) 5971 | ||
Rejestracja | ST | ||
Demografia | |||
Miły | Rheinois | ||
Populacja | 76 546 mieszk . (2019) | ||
Gęstość | 528 mieszkańców/km 2 | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 52 ° 17 północ, 7° 26 ′ wschód | ||
Wysokość | 35 m² |
||
Powierzchnia | 14 500 ha = 145 km 2 | ||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Nadrenia Północna-Westfalia
| |||
Znajomości | |||
Stronie internetowej | www.rheine.de | ||
Rheine to miasto w Nadrenii Północnej-Westfalii ( Niemcy ) położone w powiecie Steinfurt w powiecie Münster . To miasto, najbardziej zaludnione w powiecie Steinfurt (76 546 mieszkańców), jest nawadniane przez Ems .
Najbardziej zaludnione miasto w powiecie Steinfurt , leży na północnym skraju depresji westfalskiej. Ems dzieli miasto na dzielnice wschodnie i zachodnie.
Münster leży 40 km na południowy wschód od Rheine, Osnabrück 45 km na wschód, a Enschede 40 km na zachód. Miasto jest administracyjnie zależne od kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia , ale jego północne przedmieścia graniczy z Krajem Dolnej Saksonii .
Na północy Rheine graniczy z saksońskimi gminami Salzbergen i Spelle , w kraju związkowym Ems ; na wschód od Hörstel w regionie Tecklenburg ; na południe w Emsdetten i na zachód do miasta Neuenkirchen w regionie Münster .
Rzeka Ems nawadnia miasto, które przecina z południa na północ, otrzymując w drodze wkłady Elter Mühlenbach, Frischhofsbach , Frischebach , Wambach, Hemelter Bacha , Krafelds Bächsken i Randelbach .
Na samym przedłużeniu Ems znajduje się Stadtberg, który rozciąga się poza Ems (Rheine na lewym brzegu Ems) jak wzgórze Thieberg. Te dwa wzgórza zbudowane są z wapienia muszlowego , skały, która powstała w triasie 70 milionów lat temu . Rzeka wyżłobiła ten masyw na poziomie szczeliny pochodzenia tektonicznego, nie uformowała jednak wąwozu. W ten sposób Ems prezentuje w tym miejscu skalny próg, dawniej służący jako bród . Kilkaset metrów przed i za, głównym łóżko Ems oferowane, przed jego kanalizacji, szerokości 500 m , które mają być zredukowane do zaledwie 50 m po prawej stronie skalistym progiem, z bankami stromych, 5 metrów wysokości. Mr .
Wzgórze Waldhügel, najwyższy punkt miasta, wznosi się na południu, na wysokości 90 m . Dolina oddzielająca wzgórza Stadtberg, Thieberg i Waldhügel składa się z tzw. gleju , osadów nanoszonych przez kolejne wylewy rzeki oraz typowego siedliska wierzb i ols. Gleby Stadtberg, Thieberg i Waldhügel zdominowane są przez brunatne gleby wapienne , sprzyjające zasiedleniu przez buki . Pozostała część obszaru składa się z szarobrązowych i czarniawych plagicznych anthrosols pokrywających piaszczysty brzeg i piaszczyste namuły; pierwotną roślinnością był mieszany las dębowo-bukowy. Należy zwrócić uwagę na obecność rozległych wydm, obecnie porośniętych roślinnością, na wschód od Ems: powstały one pod wpływem dominujących wiatrów zachodnich z produktów erozji zlodowacenia Saale .
Średnia temperatura w rejonie Rheine wynosi około 9 °C . Średnie roczne opady wahają się od 700 do 900 mm , z rozkładem oznaczonym jako szczyt letni i szczyt wtórny zimą.
Panuje tam przejściowy klimat morski , pod wpływem Oceanu Atlantyckiego , charakteryzujący się dziś chłodnymi latami i łagodnymi zimami.
powiązania historyczne
Księstwo biskupie Münster 1180-1802 Księstwo Rheina-Wolbeck 1803-1806 Wielkie Księstwo Berg 1806-1811 Cesarstwo Francuskie ( Lippe ) 1811-1814 Królestwo Prus ( Prowincja Westfalia ) 1815-1918 Republika Weimarska 1918-1933 Rzesza Niemiecka 1933- 1945 Okupowane Niemcy 1945-1949 Niemcy 1949-obecnie
|
Kilka pozostałości archeologicznych (takich jak dolmen Rheine-Schotthock) wskazuje, że miejsce Rheine było zamieszkane już w środkowym neolicie , około 3200 pne. J.-Chr. . Późniejsze osadnictwo (600-500 pne ) poświadcza produkt wykopalisk prowadzonych w okręgu Altenrheine, na obecnym wzgórzu Stadtberg, na prawym brzegu rzeki Ems: odkryliśmy tam dolmen z głazów narzutowych , a także odcisk trupa sprzed około 3500 lat. Jedyne ślady starożytności znaleziono poza miastem, na lewym brzegu rzeki Ems, na przedmieściach Mesum, Elte i Hauenhorst.
Rheine znajdowało się na skrzyżowaniu dwóch prehistorycznych szlaków: Hellweg w górę rzeki od Sandforde i Frisian Way . Hellweg łączył miasta IJssel ( Zwolle , Deventer , Arnhem ) na terenie dzisiejszej Holandii z Bremą i Wschodnią Westfalią, wokół miast Minden i Paderborn. Droga Fryzyjska, która przecina Rheine, jest jednym z siedmiu szlaków handlowych wymienionych w aktach Karola Wielkiego dotyczących handlu z Fryzami . Połączył miasto Emden nad Morzem Północnym z Münster i południową Westfalią. Historyk Joseph Prinz uważa nawet sposób fryzyjski za początek założenia miast Münster i Rheine.
W obecnym stanie naszej wiedzy, to później niż w V -tego wieku , że Saxon plemion rozliczane w strefie Rheine, na wschodnim brzegu rzeki Ems. Finały w -dorf (lub -dorp, a nawet -trup w języku dolnoniemieckim ) toponimów Austrup (obecnie Schotthock), Eschendorf i Gellendorf , w regionie Rheine, świadczą o wczesnej kolonizacji saskiej. Sama nazwa dzielnicy Altenrheine potwierdza tę hipotezę.
Na lewym brzegu rzeki Ems, w pobliżu obecnego centrum, pozostała dziewicą aż do okupacji VIII th wieku . Był to wówczas teren podmokły, poprzecinany nieuprawianymi i kamienistymi wrzosowiskami: prymitywne techniki rolnicze Sasów, których głównym narzędziem była motyka do VIII wieku, nie były w stanie wzmocnić tego obszaru. Dalej na zachód, zawsze na lewym brzegu, strona Dutum (obecnie Duttenheim z XII th century ) i Wadelheim z ich finału -heim przywołują Franków kolonizację , który występował między późnym ósmego i na początku IX th wieku . Dopiero wprowadzenie lemiesza przez frankońskich mistrzów w IX wieku umożliwiło eksploatację lewego brzegu; i od tego czasu narodziła się aglomeracja.
Ford EMS został prawdopodobnie zapożyczone przez wojowniczy Saxon zespoły wcześnie VIII th century dla swoich wypraw w zachodniej Münster i do IJssel . Jednak podczas tych niesystematycznych wtargnięć stopniowo wypędzili z tego obszaru plemiona frankońskie. Frankijski historiograf Eginhard opisuje ten okres jako przerywany „wzajemnymi” morderstwami, grabieżami i pożarami:
„Frankowie byli tym tak zdenerwowani, że uznając, że nie wystarcza to do oddania ciosu za cios, postanowili odtąd rozpocząć otwartą walkę. Dlatego wojna została wypowiedziana. Prowadzona była przez obie strony z równym rygorem, choć przy większych stratach wśród Sasów niż wśród Franków, i trwała przez trzydzieści trzy kolejne lata. "
- Eginhard, Życie Karola Wielkiego
Jeśli kampania saska Karola Wielkiego, która trwała od 772 do 805 roku, od początku odniosła głośny sukces, to faktem pozostaje, że Sasi, zwłaszcza w okolicach Rheine, nieustannie powstawali przeciwko Frankom pod przewodnictwem ich wodza Widukinda . Widukind unikał otwartych bitew tak bardzo, jak to możliwe, trzymając się taktyki partyzanckiej przeciwko armii Franków. Ani ekspedycje karne, ani ostateczne zwycięstwo i ewangelizacja Sasów nie mogły uspokoić regionu: wymagało to definitywnej okupacji, jego kolonizacji i ustanowienia misji . Dla rejonu Rheine kluczem do sukcesu była militarna ochrona brodu przed saskimi najazdami.
Aby utrzymać bród na Ems, Karol Wielki, podczas kampanii saksońskiej, zbudował ufortyfikowane królestwo na lewym brzegu rzeki Ems, na wzgórzu z widokiem na bród: Villa Reni . Służył również jako punkt zaopatrzenia i przystanek dla frankońskich wojowników.
Został wzniesiony w pobliżu farmy kościół pod wezwaniem bp Denis, co wyraźnie rozpoznać Franków inspiracji budynku: Denis był III th century misjonarz w Galii, konwersja Franks zamiast Merowingów i więcej późno klejnotem Karolingów królestwa . Dokładny rok powstania Villi Reni nie jest znany. Nasza wiedza o historii posiadłości od pierwszej wzmianki o jego istnieniu w 838 r. trafia wyłącznie do nas, z braku archiwów, wykopalisk archeologicznych i wyciągniętych z nich wniosków. Historycy przypuszczają, że jego powstanie wkrótce po założeniu opactwa Mimigernaford pod koniec VIII i na początku IX wieku, ponieważ ewangelizacja Sasów przez biskupa Ludgera i kampania saska Karola Wielkiego są chronologicznie i politycznie ściśle powiązane. Struktura gospodarcza to willa , jak nazywano posiadłości we wczesnym średniowieczu, z małą wioską wokół.
Z oryginalnych budynków tej Willi Reni nie pozostało już nic , ale obecne gospodarstwo zajmuje jego dokładną lokalizację. Posiadłość wielokrotnie zmieniała właścicieli w swojej historii, a jej obecna nazwa Falkenhof pochodzi z przejęcia w 1437 roku przez baronów von Valke.
Dar Ludwika Pobożnego (838) wymienia, oprócz Villi Reni, ziemie Wettringen i Schöppingen ; ale podkreślono Villa Reni, co sugeruje rolę tego obszaru w przyszłej administracji regionu. W szczególności wzmianka „... i wszystkie jej decurity, budynki gospodarcze i majątek” sugeruje, według historyka Karla Bosla, istnienie poddanych rzemieślniczych i przenośników. Była więc kolonia osadnicza.
Trzy akty, określające status tej ziemi i wymieniające posiadłości klasztoru w Herford, wciąż cytują Rheine: w 853 (pod nazwą Hreni ), w 995 i 1002 (pod nazwą Hreini . Spis ludności z lat 1022-1032 określający oddawania gruntów pod budowę północnej kościoła obszaru, ujawnia szybki wzrost ludności w XI -tego wieku . Dwa działa datowany 1126 i 1156 cytować Rene PAGUS (pojęcie PAGUS pomocą dzielnica z trwałych społeczności wiejskich jest można wywnioskować, że Rheine przeszło ze statusu domeny ( willi ) do statusu wsi.
W XIII i XIV wieku Rheine stało się głównym palikiem politycznym w diecezji Münster. Już w czasach Ludgera bród na drodze fryzyjskiej do Rheine miał oczywiste znaczenie strategiczne dla książąt-biskupów Münster, nie tylko ze względów handlowych, ale także dlatego, że stanowił punkt przecięcia między dwiema północnymi i południowymi częściami diecezji. Rheine należało w połowie do klasztoru w Herford, a w połowie do hrabiów Bentheim, Lingen, Steinfurt i Tecklenburg. Około 1300 r. hrabia Bentheim zbudował placówkę wokół wsi (zamek Devesburg, na obecnym przedmieściu Bentlage), a pan Steinfurt zbudował Schwanenburg (dzielnica Elte). Te dwa zamki od tego czasu zniknęły: Schwanenburg, szturmowany w 1343 roku przez armię biskupa Münster, został wkrótce zrównany z ziemią.
Książęta-biskupi Münster najpierw postanowili uczynić Rheine miastem. Kulminacją tej polityki jest panowanie biskupa Ludwika II Heskiego (w latach 1310-1357): w akcie z 1314 r. prałat ten określa Rheine jako oppidum Renæ , co sugeruje istnienie od tego czasu murów obronnych.
Jeszcze przed 1323 r. biskup Ludwik kilkakrotnie próbował ufortyfikować Rheine i oddać miasto pod jego władzę, ale spór z Angilbertem hrabią de la Marck powstrzymał go: jeńca, musiał zakończyć traktatem pokojowym, zmuszając go do rozbiórki murów obronnych powstającego miasta. W tym hrabia Angilbert zgodził się z rodzicami i sojusznikami, w tym z hrabia Otto von Tecklenburg . Nie ma jednak pewności, że traktat został wdrożony, ponieważ cztery lata później o obecności fortyfikacji nadal świadczy Rheine.
W 1919 r. w Rheine zbudowano pierwszą stację rozrządową w Münsterland. Został zamknięty w 1993 roku i od tego czasu zburzony.
1 kwietnia 1927 r. miasto wchłonęło 10 tys. mieszkańców sąsiednich wsi (Bentlage, Wadelheim, Dutum itp.), zwiększając liczbę ludności do 29 598.
W III Rzeszy deportowano żydowskich obywateli Rheine. Alianci kilkakrotnie bombardowali miasto począwszy od 1940 roku, ponieważ stacja rozrządowa oraz kanał Dortmund-Ems były celami strategicznymi. To przede wszystkim bombardowania lotnicze z 5 października 1944 i 21 marca 1945 zniszczyły centrum miasta, pozostawiając 200 zabitych i rannych. Miasto zostało zdobyte 2 kwietnia 1945 roku po ciężkich walkach 157 Brygady Piechoty Brytyjskiej (5 Batalion, King's Own Scottish Borderers , 7 Batalion, Kameronowie (strzelcy szkoccy) ).
Rheine została najpierw przyłączona do brytyjskiej strefy okupacyjnej, a następnie, w 1946 r., do Nadrenii Północnej-Westfalii , która w 1949 r. utworzyła wraz z 10 innymi zachodnimi landami, Niemcami „Zachodu” . 10 lutego 1946 roku katastrofalna powódź pobiła rekord najwyższej znanej wody. 15 sierpnia 2002 r. miasto uczciło 675 aktu miejskiego.
Kościół Saint-Antoine de Rheine.
Kościół Najświętszej Marii Panny Nawiedzenia Hauenhorst.
Kościół św. Jana Chrzciciela z Mesum.
Miasto Rheine jest miastem partnerskim: