Pointe-a-Pitre | |||
Widok na port morski w Jarry (Baie-Mahault). | |||
Herb |
|||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||
Region | Gwadelupa | ||
Departament |
Gwadelupa ( podprefektura ) |
||
Miasto |
Pointe-à-Pitre ( stolica ) |
||
Międzywspólnotowość |
Cap Excellence ( siedziba ) |
||
Mandat burmistrza |
Harry Durimel ( EELV ) 2020 -2026 |
||
Kod pocztowy | 97110 | ||
Wspólny kod | 97120 | ||
Demografia | |||
Miły | Pointois (es) | ||
Ludność miejska |
15 410 mieszk. (2018 ) | ||
Gęstość | 5793 inhab./km 2 | ||
Populacja aglomeracji |
252.271 mieszk . ( 2017 ) | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 16°14′30″ północ, 61°32′09″ zachód | ||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 26 mln |
||
Powierzchnia | 2,66 km 2 | ||
Wybory | |||
Oddziałowy |
Kanton Pointe-à-Pitre ( urząd centralny ) |
||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Gwadelupa
| |||
Znajomości | |||
Stronie internetowej | ville-pointeapitre.fr | ||
Pointe-à-Pitre (w Gwadelupa Creole : Lapwent ) to francuski gmina znajduje się w dziale z Gwadelupy . Zamieszkały w 2014 roku przez 16,261 ludzi, miasto jest z tym sąsiadem Abymes , centrum dużej aglomeracji miejskiej z 314,647 mieszkańców, z 32 th Francji.
Pointe-à-Pitre jest od 2007 roku, jedynym sub-prefektura Gwadelupy, to kapitał z dzielnicy Pointe-à-Pitre .
Rozciągającego się tylko 2,7 km 2 o łącznej powierzchni, miasta Pointe-à-Pitre jest położony na zachód od Grande-Terre , z widokiem na port otwarty na Morzu Karaibskim i idealnie zlokalizowany w centrum Gwadelupy na skrzyżowaniu między Grande-Terre i Basse-Terre. Miasto, zbudowane na bagnach, zyskało grunt nad morzem, jest nisko położonym miastem położonym na skraju namorzyn. Posiada własny port wycieczkowy.
Do miasta przylega wysepka Cochons .
W 1780 roku pożar, który niszczącym definiuje pierwszy plan wyrównania, które z pewnością daje miasto jego plan szachownica i wszystkie cechy kolonialnych miast XVIII -tego wieku. Dwa nowe plany zagospodarowania przestrzennego (1806 i 1817) pozwalają na rozbudowę miasta, które osiągnęło swoje ostateczne granice w 1830 r. dzięki wykopaniu kanału Vable, przeprowadzonemu w celu odprowadzania wody deszczowej w kierunku morza.Stare centrum Pointe-à-Pitre jest kolonialne miasto typ XVIII th wieku, wybudowany w strukturze siatki z ulic przecinających się pod kątem prostym, jego przestrzeni publicznych i jego wyposażenia administracyjnej i wojskowej. To także miasto naznaczone katastrofami: pożarami, trzęsieniami ziemi, huraganami. Te ostatnie, zamiast wpływać na morfologię miasta, przeciwnie, umożliwiły ewolucję tkanki miejskiej i sprzyjały przejściu do nowoczesności miasta. Miejskich tkaniny z Pointe-à-Pitre został więc utrzymany do dnia dzisiejszego bez zmiany ortogonalną siatkę zarządu XVIII th wieku.
Kilkakrotnie zniszczone przez tropikalne cyklony i pożary historyczne centrum prezentuje niejednorodną architekturę. Fasady w stylu kolonialnym współgrają z nowoczesnymi budynkami. W sercu starego miasta, kościół Saint-Pierre-et-Saint-Paul pochodzi z lat 50. XIX w. Jego metalowa konstrukcja została wykonana przez dom Joly d'Argenteuil, który zaprojektował dom Les Halles de Paris. Dzięki swoim szkieletom budowla przetrwała trzęsienie ziemi z 1897 roku.
Wraz z ekspansją demograficzną lat pięćdziesiątych, plan urbanistyczny rozwinął nowe nowoczesne dzielnice w północno-wschodniej części miasta, gdzie przeniesiono różne administracje (po wybudowaniu w 1973 r. nowego ratusza ) i stworzono nowe, mieszkalnictwo socjalne. Pointe-à-Pitre korzysta z operacji rewitalizacji miast , zainicjowanej od 2006 roku przez Narodową Agencję Rewitalizacji Miast .
Dzielnice Pointe-à-Pitre:
Udostępniono Les Abymes :
Pointe-à-Pitre ma klimatu równikowego według Köppen ( Af ) klasyfikacji , ale w rzeczywistości ma wilgotny tropikalny klimat z pasat zastrzeżeniem cyklonów tropikalnych .
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 20,7 | 20,6 | 21 | 22,2 | 23,6 | 24,3 | 24,3 | 24,1 | 23,8 | 23,3 | 22,4 | 21,3 | 22,6 |
Średnia temperatura (°C) | 24,9 | 24,9 | 25,3 | 26,3 | 27,2 | 27,9 | 28 | 28 | 27,8 | 27,3 | 26,5 | 25,5 | 26,6 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 29,2 | 29,2 | 29,7 | 30,3 | 30,9 | 31,4 | 31,6 | 31,9 | 31,7 | 31,3 | 30,5 | 29,7 | 30,6 |
Rekord zimno (° C) | 13,5 | 13 | 13,9 | 15,8 | 16,4 | 18,9 | 19,6 | 19,8 | 19,5 | 19 | 16,8 | 14,4 | 13 |
Rekord ciepła (° C) | 31,8 | 32,1 | 32,8 | 33,3 | 33,3 | 33,4 | 34,2 | 34,2 | 34,1 | 34,1 | 33,4 | 32,4 | 34,2 |
Słońce ( godz ) | 192.4 | 182,7 | 217,5 | 211.4 | 212,7 | 206,5 | 198,3 | 221,5 | 200,6 | 181,7 | 181,4 | 189,1 | 2395.7 |
Opady ( mm ) | 83 | 60 | 67,9 | 96,5 | 134,1 | 107,8 | 129,6 | 169,1 | 206,2 | 214,5 | 213,9 | 134 | 1616,6 |
Liczba dni z opadami | 15,83 | 12,3 | 11.1 | 10.73 | 13.07 | 13.2 | 15,2 | 16.43 | 16.27 | 17,5 | 17,4 | 16.47 | 175,5 |
Pochodzenie nazwy miasta jest niepewne; mapa inżyniera François Blondela , z 1667 r. , z pewnością wspomina o „ morne de Pitre”, o „ marigot de Pitre”; na innych mapach znajduje się „îlet à Pitre” lub „rivière à Pitre”.
Może pochodzić z antroponimu . Peter, żydowski holenderski wygnany z Brazylii i rybaka, chyba to był hodowca trzciny cukrowej, osiadł w XVII -tego wieku na kawałku ziemi utraconej w środku roślinności na skraju Wielkiej Ziemi. Począwszy od sprzedaży ryb, według pewnych interpretacji rozwijał swój biznes. Podczas gdy wiele statków handlowych i innych korsarzy pływało po wodach Gwadelupy, Piotr stworzyłby interes dla statków przepływających przez port. Miejsce szybko stałoby się niezbędne dla wszystkich żeglarzy, którzy znaleźli coś do kupienia lub wymiany towarów, żywności lub amunicji. Wszyscy marynarze udali się do Pitre na samym końcu.
To pochodzenie jest kwestionowane, a istnienie tej postaci uważa się za nieprawdopodobne, biorąc pod uwagę odniesienia przed przybyciem Holendrów na Gwadelupie. Preferowana hipoteza ma tendencję do przybliżania terminu Pitre (lub Pit ) do rośliny, prawdopodobnie Agave americana L. car pitera w języku hiszpańskim przywołuje rodzaj sznura wyciągniętego z agawy , karata ("język wołu"), przyswojony do konopi przez Europejczycy.
Stając się Pointe à Pitre, miasto oficjalnie otrzymało swoją nazwę w 1772 roku . W czasie Rewolucji Francuskiej przyjął nazwę Port-de-la-Liberté .
Od początku kolonizacji Gwadelupy miejsce Pointe-à-Pitre przyciągało uwagę agentów królewskich. Ma wiele naturalnych zalet, co od razu czyni z niego alternatywę dla miasta Basse-Terre . Jednak ze względu na niehigieniczne warunki na terenie, władze długo wahają się, czy założyć ośrodek osadniczy. Miasto Pointe-à-Pitre opiera się w środku XVIII -tego wieku na bagnistych wybrzeżach Zatoki Petit Cul-de-sac morza ze względu na jej położenie geograficzne i możliwych mocowań. Początki miasta sięgają jednak czasów angielskiej okupacji Gwadelupy (1759-1763). Wioska zajmowała wtedy tylko niewielką część terenu znanego jako „Morne Renfeture”. Po powrocie Gwadelupy do Francji, w czasie traktatu paryskiego (1763) miasto wystartowało z pierwszymi wydarzeniami.
Podczas Rewolucji Francuskiej miasto zostało przemianowane na „Port-la-Liberté”.
8 lutego 1843, miasto Pointe-à-Pitre jest w dużej mierze zniszczone przez bardzo gwałtowne trzęsienie ziemi (o sile około 8 do 8,8 w skali Richtera ). Inne miasta zostały uszkodzone, w szczególności Le Moule , ale w Pointe-à-Pitre pożar zniszczył pozostałe budynki i spowodował nowe ofiary, łącznie 3000 zabitych i 1500 rannych. Rozpoczęta we Francji metropolitalnej duża ogólnopolska kampania abonamentowa pozwala na odbudowę gminy Pointoise.
Zniesienie niewolnictwa w 1848 r. zachęciło do przybycia do miasta siły roboczej w poszukiwaniu pracy. W konwojach przybywają tysiące Hindusów, mieszkańcy Wysp Zielonego Przylądka i innych Karaibów, kilkuset chińskich i japońskich robotników oraz indochińscy emigranci polityczni. W fabrykach segregacja jest na porządku dziennym. Tradycyjnie w byłych francuskich koloniach niewolników występuje stopniowanie koloru, od ciemniejszego do jaśniejszego.
26, 27 i 28 maja 1967to krwawe dni dla historii miasta i Gwadelupy w ogóle. W CRS (dalej „Kepis Red”) mocno stłumione a pracownicy uderzyć na wzrost płac o 2,5%, kierowaną przez GONG , na Gwadelupie ruchu niezależność, której lider, Jacques Nestor będzie jednym z pierwszych, którzy wchodzą w kulki. Skutki zamieszek z maja 1967 roku do dziś budzą kontrowersje. Władze oficjalnie uznają ośmiu zmarłych; w 1985 roku sekretarz stanu ds. francuskich departamentów i terytoriów zamorskich Georges Lemoine zachował liczbę 87 zmarłych. Historyk Benjamin Stora podkreśla, że masakra została „świadomie zlecona na miejscu i zatwierdzona przez rząd pod przewodnictwem generała de Gaulle'a ”.
Miejska jednostka Pointe-à-Pitre - Les Abymes jest ośrodkiem miejskim z Gwadelupy , która łączy wyspy Basse-Terre i Grande-Terre , dzięki swojemu centralnemu położeniu w archipelagu. Ta koncentracja miejska skupia 11 gmin, w nowej granicy z 2010 r., z których najbardziej zaludnione to Les Abymes , Baie-Mahault i Le Gosier . Tym samym skupia 64,2% Gwadelupa lub 256 888 mieszkańców w 2014 roku, w rankingu 25 th wśród francuskich miastach. W ciągu ostatnich kilku lat demograficzna waga miasta Pointe-à-Pitre w aglomeracji nie przestała się zmniejszać na korzyść zabudowy podmiejskiej, zwłaszcza w miarę rozrastania się jednostki miejskiej, powiększanej przez wchłanianie gmin peryferyjnych. Tak więc z 4 gmin w 1982 r. jednostka miejska wzrosła do 7 gmin w 1999 r., a następnie do 11 gmin w ostatniej delimitacji.
Ewolucja 1961 - 2014 | |||
---|---|---|---|
Rok |
Razem Gmina |
Całkowita aglomeracja |
Procent (%) |
1961 | 27 966 | 76 200 | 36,70 |
1967 | 29 522 | 89 856 | 32,85 |
1974 | 23 889 | 99 748 | 23,95 |
1982 | 25 310 | 107 331 | 23,58 |
1990 | 26 029 | 124 358 | 20,93 |
1999 | 20.948 | 171,773 | 12.20 |
2007 | 17,408 | 252,869 | 6.88 |
2014 | 16 261 | 256,888 | 6,33 |
Ponadto INSEE zdefiniowało obecnie obszar miejski Pointe-à-Pitre - Les Abymes , który w 2010 r. obejmował 16 gmin. Z 314 647 mieszkańcami w1 st styczeń 2014Ona jest 32 th wśród francuskich obszarów metropolitalnych przez ludność.
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1961 r., pierwszego spisu po departamentalizacji z 1946 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto miało 15 410 mieszkańców, co stanowi spadek o 2,63% w porównaniu do 2013 r. ( Gwadelupa : -3,6%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1961 | 1967 | 1974 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
27 966 | 29 522 | 23 889 | 25 310 | 26 029 | 20.948 | 17 541 | 16 063 | 16,035 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
15,410 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Miasto jest subprefekturą departamentu Gwadelupy i stolicą jednego kantonu od czasu redystrybucji kantonów w 2014 roku . Przed tą datą było podzielone na trzy gminy: Pointe-à-Pitre-1 , Pointe-à-Pitre-2 i Pointe-à-Pitre-3 . Czwarty istniał od 1955 do 1985 roku.
Do wyboru deputowanych Pointe-à-Pitre jest częścią pierwszego okręgu wyborczego Gwadelupy od 1988 roku .
Pointe-à-Pitre należy do Cap Excellence , miejskiej społeczności, której jest siedzibą.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lista burmistrzów przed 1945 r.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
kwiecień 1945 | 1947 | Paweł Walentynek | SFIO | Agent handlowy członek Zgromadzenia Ustawodawczego (1945 i 1946) Użytkownik z Gwadelupy (1946 → 1955) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1947 | 1951 | Adrien bourgarel | UNR | Lekarz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1951 | 1951 | Amede Fengarol | PCG | Nauczyciel | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1951 | Marzec 1959 | Paweł Walentynek | SFIO | Agent handlowy zastępca z Gwadelupy (1946 → 1955) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1959 | Marzec 1965 | Hektor Dessout | PCG | Nauczyciel w liceum | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1965 | Marzec 2008 | Henri bangou | PCG, a następnie PPDG | Kardiolog senator z Gwadelupy (1986 → 1995) rady regionu z Gwadelupy (1975 → 1986) Generalny ds w Canton Pointe-a-Pitre-4 (1967 → 1985) Generalny ds w Canton Pointe-a-Pitre-3 ( 1985 → 1989) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 2008 | lipiec 2019 |
Jacques Bangou Odwołanie administracyjne |
PPDG | Ginekolog położnik- Radca generalny w kantonie Pointe-à-Pitre-1 (2004 → 2015) Prezes CA Cap Doskonałości (2009 → 2014) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
lipiec 2019 | czerwiec 2020 | Josiane Gatibelza | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
4 lipca 2020 r. | W trakcie | Harry durimel | ECML | Prawnik Radca Regionu z Gwadelupy (2010 →) Miejski radny Pointe-à-Pitre (2010 → 2020) |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Gospodarka Pointe-à-Pitre jest zorganizowana wokół trzech osi sektora usługowego: handel lokalny jest wysoko rozwinięty w centrum miasta, wokół wielu sklepów (z dużym udziałem sklepów związanych z odzieżą); turystyka związana z ruchem na pobliskim lotnisku oraz działalność związana z różnymi miejscami historycznymi i muzeami miasta; wreszcie usługi publiczne, w szczególności różne usługi subprefektury wyspy, Uniwersytetu Antyli oraz głównego ośrodka szpitalno-uniwersyteckiego na Gwadelupie (CHU Pointe-à-Pitre / Les Abymes).
W mieście znajduje się siedziba Izby Przemysłowo-Handlowej Pointe-à-Pitre . Zarządza lotniskiem Pôle Caraïbes , położonym w Les Abymes oraz autonomicznym portem Pointe-à-Pitre, który posiada terminal promowy w pobliżu centrum miasta (rejsy, kabotaż, różne towary).
Planowana jest rozbudowa obszaru Bergevin poprzez budowę hotelu pierwszej klasy grupy Louvres Hôtels .
Podobnie jak wszystkie gminy archipelagu Gwadelupy, miasto Pointe-à-Pitre jest przyłączone do Akademii Gwadelupy . Na swoim terytorium posiada dziewięć przedszkoli (Bébian, Dubouchage, Félix-Edinval, Fernande-Bonchamps, Frantz-Ralion, Lauricisque, Rafaël-Jolivière, Raymonde-Bambuck i Salvatore-Cideme) oraz dwanaście szkół podstawowych (Amédée-Fengarol 1 i 2). , Félix-Edinval, Fernande-Bonchamps, Lauricisque, Léon-Feix, Rafaël-Cipolin, Rafaël-Jolivière, Raymonde-Bambuck, Sacré-Cœur (prywatne), Saint-Joseph-de-Cluny (prywatne) i Salvator-Cideme).
Jeśli chodzi o szkolnictwo średnie, w mieście znajdują się uczelnie Front-de-Mer, Jules-Michelet, La Persévérance (prywatne), Maitrise-de-Massabielle (prywatne), Nestor-de-Kermadec i Sadi-Carnot. Główną i historyczną publiczną szkołą ogólnokształcącą na Gwadelupie jest Lycée Carnot , natomiast prywatną edukację zapewnia liceum ogólnokształcące w Massabielle i prywatna szkoła zawodowa Boc-Calmet, założona w 1954 r. i zamknięta w 2020 r.
W mieście Pointe-à-Pitre znajduje się duży kampus Fouillole Uniwersytetu Antyli , który jest głównym ośrodkiem szkolnictwa wyższego na wyspie.
Pointe-à-Pitre / Les Abymes ośrodek uniwersytecki szpital to największy szpital na wyspie, łącząc w 2013 roku około czterdziestu działów, obejmujących wszystkie dziedziny medycyny, o łącznej pojemności 862 łóżek operacyjnego z 319 lekarzy, 120 stażystów i 3000 szpitalu pracownicy. CHU musi zostać odbudowane w Perrin, w Les Abymes , (od 2016 r., z dostawą w 2019 r.), podczas gdy poważny pożar uszkodził służby ratunkowe w 2017 r.
W mieście znajduje się gmach sądu, w którym mieści się trybunał de Grande Instance i trybunał handlowy, a także sąd pokoju i trybunał przemysłowy. W 2017 r. wybudowano i oddano do użytku nowe miasto sądowe.
Główne wjazdy do miasta to:
Dodatkowo miasto omija dwie obwodnice .
Karu'LisMiasto Pointe-à-Pitre jest obsługiwane przez sieć Karu'Lis .
Przystanek autobusowyPrywatne autobusy kursują między Pointe-à-Pitre i innymi miastami Gwadelupy z dworców autobusowych w Pointoise:
Lotnisko Pôle Caraïbes , położony na przedmieściach Pointoise, jest głównym lotniskiem w archipelagu Gwadelupy. Tylko on jest w stanie pomieścić samoloty dalekiego zasięgu. Wcześniej nosiło nazwę „Pointe-à-Pitre Le Raizet Airport”, od nazwy miejscowości Abymes, w której znajdowało się lotnisko (dziś Terminal Sud), zanim terminal został przeniesiony na północ od toru. Niektóre linie lotnicze zapewniają bezpośrednie połączenia z innymi wyspami Gwadelupy.
Portem zarządza Izba Przemysłowo-Handlowa Pointe-à-Pitre .
PortAutonomiczny port Pointe-à-Pitre ma dziewięć miejsc postojowych zlokalizowanych w pobliżu centrum miasta (cruise, kabotażu, General cargo).
W skład sprzętu sportowego gminy wchodzą:
W mieście działają kluby sportowe:
Co cztery lata do miasta przybywa Route du Rhum , jednoosobowy wyścig transatlantycki, który rozpoczyna się w Saint-Malo . Pointe-à-Pitre ma kod PP zgodnie z wykazem okręgów morskich .
Tył kościoła Saint-Pierre-et-Saint-Paul.
Wnętrze kościoła Saint-Pierre-et-Saint-Paul.
Jaskinia Massabielle.
Niekoniecznie urodzili się w Pointe-à-Pitre, ale ich historia jest związana z historią miasta.