Parkia biglobosa

Parkia biglobosa Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Néré Klasyfikacja
Królować Plantae
Sub-panowanie Tracheobionta
Podział Magnoliophyta
Klasa Magnoliopsida
Podklasa Rosidae
Zamówienie Fabale
Rodzina Mimozakowate
Dobry Parkia

Gatunek

Parkia biglobosa
( Jacq. ) R.Br. ex G.Don , 1830

Klasyfikacja filogenetyczna

Klasyfikacja filogenetyczna
Klade Okrytozalążkowe
Klade Prawdziwe rośliny dwuliścienne
Klade Rosidy
Klade Fabids
Zamówienie Fabale
Rodzina Fabaceae
Podrodzina Mimosoideae

Parkia biglobosa lub néré ( nɛrɛ w bambara ) to gatunek drzew z rodziny Mimosaceae lub Fabaceae , podrodziny Mimosoideae według klasyfikacji filogenetycznej , pochodzący z obszarów Sahelu i Sudanu.

Synonimy

Nazwy potoczne

Mąka drzewo , wał opalony , chleb świętojański Afryki (ze względu na podobieństwo swojej kapsuły z tym z drzewa chleba świętojańskiego ), mimoza purpurowy (ze względu na podobieństwo swojego arkusza).

Nazwy naukowe

Według Katalogu Życia (20.10.2014)  :

Dystrybucja

Zakres od parkia biglobosa obejmuje Sudańczyków i Gwinei sawannach do południowej granicy ecozone Sahelu wzdłuż 600  mm isohyet . Rozciąga się od zachodniego wybrzeża Afryki do Sudanu przez dziewiętnaście krajów: Senegal , Gambię , Gwineę Bissau , Gwineę , Sierra Leone , Mali , Wybrzeże Kości Słoniowej , Burkina Faso , Ghanę , Togo , Benin , Niger , Nigerię , Kamerun , Czad , Republika Środkowoafrykańska , Zair , Sudan i Uganda .

Gatunek ten wraz z masłem shea ( Vitellaria paradoxa ) jest charakterystyczny dla stref przejściowych między ekostrefą Sahelu a ekostrefą Sudanu.

Opis

To drzewo o prostym pniu i gładkiej korze może dorastać do 25  m wysokości.

Jej liście są liściaste i składają się z wielopierzastych liści przypominających liście mimozy .

Drzewo zaczyna kwitnąć między 5 a 7 rokiem życia. Kwiaty pojawiają się w Sahelu w porze suchej (od grudnia do kwietnia), natomiast w mniej suchych regionach pojawiają się nieco wcześniej.

Jej owoce to długie strąki zawieszone w gronach, zawierające liczne czarne nasiona pokryte pięknym żółtym miąższem. Drzewo może wydać do 100  kg nasion rocznie. Owoce zaczynają dojrzewać tuż przed pierwszymi deszczami i trwają przez większą część sezonu.

Ma korzeń palowy, który może pobierać wodę z głębokości 60 metrów.

Drzewo jest zapylane głównie przez nietoperze , ale także pszczoły miodne, muchy, osy, mrówki i chrząszcze tenebrionid.

Wykazano, że liście Néré poprawiają żyzność gleby. W jednym eksperymencie wyizolowany efekt względny szarańczynu świętojańskiego w trzecim roku doświadczenia wyniósł 86%, w porównaniu z 138% dla drzewa pokrewnego neem. Względny wskaźnik produktywności gleby w tym okresie został wyraźnie doceniony dla miodli indyjskiej, a także dla akumulacji organicznego P i C w porównaniu z miodlą.

Posługiwać się

Wykorzystanie żywności

To odżywcze drzewo dostarcza wielu składników odżywczych ( białka , lipidy , węglowodany , jod, różne witaminy) o bardzo wysokiej jakości. Jest to zatem bardzo ważne źródło dla Afryki pod względem jakości żywności i żywienia. Mąka Néré dostarcza wszystkie niezbędne dla organizmu aminokwasy , żelazo (około 15,5  mg /100 g), ale także witaminę C, aby ograniczyć ryzyko szkorbutu .

Drzewo Neré wydaje owoce na szypułkach; jej czarne nasiona są pokryte żółtą miazgą węglowodanową, która jest używana jako mąka do przygotowania pączków i innych makaronów. Jego nasiona są gotowane, fermentowane i miażdżone (ubijane) w celu uzyskania małych kulek ciasta lub proszku (w tym przypadku będą suszone, a następnie upieczone) o silnym zapachu zwanym „soumbala” w „Bambara” w Mali oraz w niektórych krajach Afryki Zachodniej, gdzie mówi się „Bambara”.

Jednak najcenniejszymi częściami drzewa są same nasiona, które mają wysoką zawartość tłuszczu (29%), białka (35%), węglowodanów (16%) i są dobrym źródłem tłuszczu i wapnia dla mieszkańców obszarów wiejskich. Nasiona są najpierw gotowane w celu usunięcia okrywy nasiennej, a następnie fermentowane w celu uzyskania pożądanego rezultatu. Nazywa się je dawadawa wśród Hausa i sikomu wśród Jorubów i Igbos w Nigerii. W badaniach przeprowadzonych na fermentacji dawadawy stwierdzono, że Gmelina arborea oraz liście bananowca przyspieszają fermentację nasion, przynosząc „wzrost zawartości białka, tłuszczu surowego i wilgoci przy odpowiednim spadku. węglowodany .

W Senegalu małe kulki ciasta ("nététou") uzyskane w wyniku fermentacji nasion są używane do przygotowania przyprawy, która będzie przygotowywana przez ucieranie "nététou" solą i suszonym pieprzem z ptasich oczu. Otrzymaną mieszankę, uformowaną w duże kulki, wprowadza się (pod koniec gotowania ryżu) i dusi, a następnie zbiera podczas dressingu, aby służyć jako przyprawa zwana „söul” w „Wolof” .

W Nigerii przyprawa ta nazywa się „iru” lub „dadawa”. W strefie Hausa podobna przyprawa nazywana jest dawa dawa . Nététou towarzyszy głównie w Senegalu dań z ryżu z ryb i soupkandia , danie okra i oleju palmowego .

W Beninie nazywa się to „ afitin ” w społecznościach Fon . Znajduje zastosowanie w szerokiej gamie potraw.

W Gwinei proszek wytwarzany ze sfermentowanych nasion néré jest nazywany przez Soussous „Kenda”, „Soumbara” przez Malinkés i „Oddji” przez Peulhs. Proszek ten jest posypywany na talerzu zwanym lafidi przez Malinkés , marakhoulèngni przez Soussous , fouttii przez Peulhs . To danie składa się z żółtego ryżu przyozdobionego preparatem zrobionym z mieszanki warzyw (okra, dziki biały bakłażan, fioletowy bakłażan i chili, jeśli to możliwe), uprzednio ugotowanych, odsączonych, a następnie zmieszanych; wszystko popijane kilkoma kroplami oleju palmowego lub tradycyjnego masła krowiego.

Inni

Miazgę można stosować jako środek przeczyszczający . W kapsuły może być stosowany jako nawóz , trucizny do połowy lub w postaci gipsu do pokrywania ścian chat.

Zastosowanie proszku néré pod na polach uprawnych ogranicza w pewnym stopniu porażenie pasożytniczą rośliną Striga hermonthica .

Ponadto miąższ owoców, liści i nasion Neré można wykorzystać do karmienia zwierząt gospodarskich.

Plantacje

Od 2005 roku w Mali trwa wielka kampania sadzenia Parkia biglobosa . Posadzono ponad milion néré. Kampania ta prowadzona jest przez i dla społeczności lokalnych (ponad 12 gmin). W 2009 roku w tym samym regionie posadzi się trzeci milion nerdów.

Jedno stowarzyszenie jest szczególnie aktywne w tej dziedzinie, to Terra Parkia (Francja) zastępowana przez stowarzyszenie Néréton (Mali) utworzone w 2007 roku.

Uwagi i referencje

  1. Lista roślin , dostęp 20 października 2014 r.
  2. Roskov Y., Ower G., Orrell T., Nicolson D., Bailly N., Kirk PM, Bourgoin T., DeWalt RE, Decock W., van Nieukerken EJ, Penev L. (red.) (2020). Gatunek 2000 i katalog życia ITIS , 2020-12-01. Zasoby cyfrowe na stronie www.catalogueoflife.org . Gatunek 2000: Naturalis, Leiden, Holandia. ISSN 2405-8858, dostęp 20 października 2014 r.
  3. (w) Margaret Shao, „  Parkia biglobosa: Zmiany w alokacji zasobów Kandiga in Ghana  ” , Uniwersytet Technologiczny w Michigan (dostęp 20 października 2014 ) .
  4. (w) "  Parkia biglobosa (Jacq.) R.Br. ex G. Don.  » , FAO (dostęp 20 października 2014 ) .
  5. Uyovbisere, EO i Elemo, KA (2002). Wpływ ulistnienia chleba świętojańskiego (Parkia biglobosa) i miodli indyjskiej (Azadirachta indica) na żyzność gleby i produkcyjność kukurydzy w sawannie alfisol.. Cykl składników odżywczych w Agroecosystems, 62 (2), 115-122.
  6. Pouliot, M., Bayala, J. i Raebild, A. (2012). Badanie tolerancji cienia wybranych roślin uprawnych pod Parkia biglobosa (Jacq.) Benth. w parku rolno-leśnym w Burkina Faso w Afryce Zachodniej. Systemy rolno-leśne, 85 (3), 477-488.
  7. Kambou G., Somé N. i Ouedraogo S., „  Efekty strąków néré, Parkia biglobosa (Jacq.) R.Br. Np. G. Ddon na wyłanianie Striga hermonthica (DEI) Benth agrochemiczne właściwości gleby i wydajność kukurydzy  ”, Bulletin de recherche Agronomicznego du Bénin , n O  29,2000, s.  16-30 ( czytaj online ).
  8. Heuzé V., Thiollet H., Tran G., Edouard N., Lebas F., 2018. Chleba świętojańska (Parkia biglobosa & Parkia filicoidea). Feedipedia, program INRA, CIRAD, AFZ i FAO. https://www.feedipedia.org/node/268 Ostatnia aktualizacja 25 stycznia 2018 o 13:49

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Odniesienia taksonomiczne

Inni