Królować | Plantae |
---|---|
Sub-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Rosidae |
Zamówienie | Fabale |
Rodzina | Mimozakowate |
Dobry | Parkia |
Klade | Okrytozalążkowe |
---|---|
Klade | Prawdziwe rośliny dwuliścienne |
Klade | Rosidy |
Klade | Fabids |
Zamówienie | Fabale |
Rodzina | Fabaceae |
Podrodzina | Mimosoideae |
Parkia biglobosa lub néré ( nɛrɛ w bambara ) to gatunek drzew z rodziny Mimosaceae lub Fabaceae , podrodziny Mimosoideae według klasyfikacji filogenetycznej , pochodzący z obszarów Sahelu i Sudanu.
Mąka drzewo , wał opalony , chleb świętojański Afryki (ze względu na podobieństwo swojej kapsuły z tym z drzewa chleba świętojańskiego ), mimoza purpurowy (ze względu na podobieństwo swojego arkusza).
Według Katalogu Życia (20.10.2014) :
Zakres od parkia biglobosa obejmuje Sudańczyków i Gwinei sawannach do południowej granicy ecozone Sahelu wzdłuż 600 mm isohyet . Rozciąga się od zachodniego wybrzeża Afryki do Sudanu przez dziewiętnaście krajów: Senegal , Gambię , Gwineę Bissau , Gwineę , Sierra Leone , Mali , Wybrzeże Kości Słoniowej , Burkina Faso , Ghanę , Togo , Benin , Niger , Nigerię , Kamerun , Czad , Republika Środkowoafrykańska , Zair , Sudan i Uganda .
Gatunek ten wraz z masłem shea ( Vitellaria paradoxa ) jest charakterystyczny dla stref przejściowych między ekostrefą Sahelu a ekostrefą Sudanu.
To drzewo o prostym pniu i gładkiej korze może dorastać do 25 m wysokości.
Jej liście są liściaste i składają się z wielopierzastych liści przypominających liście mimozy .
Drzewo zaczyna kwitnąć między 5 a 7 rokiem życia. Kwiaty pojawiają się w Sahelu w porze suchej (od grudnia do kwietnia), natomiast w mniej suchych regionach pojawiają się nieco wcześniej.
Jej owoce to długie strąki zawieszone w gronach, zawierające liczne czarne nasiona pokryte pięknym żółtym miąższem. Drzewo może wydać do 100 kg nasion rocznie. Owoce zaczynają dojrzewać tuż przed pierwszymi deszczami i trwają przez większą część sezonu.
Ma korzeń palowy, który może pobierać wodę z głębokości 60 metrów.
Drzewo jest zapylane głównie przez nietoperze , ale także pszczoły miodne, muchy, osy, mrówki i chrząszcze tenebrionid.
Wykazano, że liście Néré poprawiają żyzność gleby. W jednym eksperymencie wyizolowany efekt względny szarańczynu świętojańskiego w trzecim roku doświadczenia wyniósł 86%, w porównaniu z 138% dla drzewa pokrewnego neem. Względny wskaźnik produktywności gleby w tym okresie został wyraźnie doceniony dla miodli indyjskiej, a także dla akumulacji organicznego P i C w porównaniu z miodlą.
To odżywcze drzewo dostarcza wielu składników odżywczych ( białka , lipidy , węglowodany , jod, różne witaminy) o bardzo wysokiej jakości. Jest to zatem bardzo ważne źródło dla Afryki pod względem jakości żywności i żywienia. Mąka Néré dostarcza wszystkie niezbędne dla organizmu aminokwasy , żelazo (około 15,5 mg /100 g), ale także witaminę C, aby ograniczyć ryzyko szkorbutu .
Drzewo Neré wydaje owoce na szypułkach; jej czarne nasiona są pokryte żółtą miazgą węglowodanową, która jest używana jako mąka do przygotowania pączków i innych makaronów. Jego nasiona są gotowane, fermentowane i miażdżone (ubijane) w celu uzyskania małych kulek ciasta lub proszku (w tym przypadku będą suszone, a następnie upieczone) o silnym zapachu zwanym „soumbala” w „Bambara” w Mali oraz w niektórych krajach Afryki Zachodniej, gdzie mówi się „Bambara”.
Jednak najcenniejszymi częściami drzewa są same nasiona, które mają wysoką zawartość tłuszczu (29%), białka (35%), węglowodanów (16%) i są dobrym źródłem tłuszczu i wapnia dla mieszkańców obszarów wiejskich. Nasiona są najpierw gotowane w celu usunięcia okrywy nasiennej, a następnie fermentowane w celu uzyskania pożądanego rezultatu. Nazywa się je dawadawa wśród Hausa i sikomu wśród Jorubów i Igbos w Nigerii. W badaniach przeprowadzonych na fermentacji dawadawy stwierdzono, że Gmelina arborea oraz liście bananowca przyspieszają fermentację nasion, przynosząc „wzrost zawartości białka, tłuszczu surowego i wilgoci przy odpowiednim spadku. węglowodany .
W Senegalu małe kulki ciasta ("nététou") uzyskane w wyniku fermentacji nasion są używane do przygotowania przyprawy, która będzie przygotowywana przez ucieranie "nététou" solą i suszonym pieprzem z ptasich oczu. Otrzymaną mieszankę, uformowaną w duże kulki, wprowadza się (pod koniec gotowania ryżu) i dusi, a następnie zbiera podczas dressingu, aby służyć jako przyprawa zwana „söul” w „Wolof” .
W Nigerii przyprawa ta nazywa się „iru” lub „dadawa”. W strefie Hausa podobna przyprawa nazywana jest dawa dawa . Nététou towarzyszy głównie w Senegalu dań z ryżu z ryb i soupkandia , danie okra i oleju palmowego .
W Beninie nazywa się to „ afitin ” w społecznościach Fon . Znajduje zastosowanie w szerokiej gamie potraw.
W Gwinei proszek wytwarzany ze sfermentowanych nasion néré jest nazywany przez Soussous „Kenda”, „Soumbara” przez Malinkés i „Oddji” przez Peulhs. Proszek ten jest posypywany na talerzu zwanym lafidi przez Malinkés , marakhoulèngni przez Soussous , fouttii przez Peulhs . To danie składa się z żółtego ryżu przyozdobionego preparatem zrobionym z mieszanki warzyw (okra, dziki biały bakłażan, fioletowy bakłażan i chili, jeśli to możliwe), uprzednio ugotowanych, odsączonych, a następnie zmieszanych; wszystko popijane kilkoma kroplami oleju palmowego lub tradycyjnego masła krowiego.
Miazgę można stosować jako środek przeczyszczający . W kapsuły może być stosowany jako nawóz , trucizny do połowy lub w postaci gipsu do pokrywania ścian chat.
Zastosowanie proszku néré pod na polach uprawnych ogranicza w pewnym stopniu porażenie pasożytniczą rośliną Striga hermonthica .
Ponadto miąższ owoców, liści i nasion Neré można wykorzystać do karmienia zwierząt gospodarskich.
Od 2005 roku w Mali trwa wielka kampania sadzenia Parkia biglobosa . Posadzono ponad milion néré. Kampania ta prowadzona jest przez i dla społeczności lokalnych (ponad 12 gmin). W 2009 roku w tym samym regionie posadzi się trzeci milion nerdów.
Jedno stowarzyszenie jest szczególnie aktywne w tej dziedzinie, to Terra Parkia (Francja) zastępowana przez stowarzyszenie Néréton (Mali) utworzone w 2007 roku.