Nyer | |||||
![]() | |||||
![]() Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Oksytania | ||||
Departament | Pireneje Wschodnie | ||||
Miasto | Prades | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Conflent-Canigógó | ||||
Mandat burmistrza |
André Argiles 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 66360 | ||||
Wspólny kod | 66123 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Nyérois | ||||
Ludność miejska |
150 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 4,1 mieszkańca/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 42° 32 ′ 04 ″ północ, 2° 16 ′ 36 ″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 656 m Maks. 2645 m² |
||||
Powierzchnia | 37,00 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Pirenejów Katalońskich | ||||
Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Oksytanietanie
| |||||
Nyer [ɲɛʁ] jest francuski gmina znajduje się w dziale z Pireneje Wschodnie , w Occitanie regionu.
Mieszkańcy Nyer nazywani są Nyérois .
Miasto Nyer znajduje się w Conflent , na prawym brzegu Tet . W mieście znajdują się również łaźnie Thuès-Entre-Valls ( Thuès-les-Bains ), a także wioski En i Porcinyans.
Jej terytorium jest ograniczony przez Têt do północy, z przełomem Graus de Canaveilles przez Carança , dopływu Têt , na zachód, na południe od szczytu Serra Gallinera (2663 m ) i przez Mantet rzeki (z wąwozami Nyer) na wschodzie.
Lokalizacja w Conflent
Sytuacja gminy
Canaveilles | Suanyas | Escaro |
Thuès-Entre-Valls | ![]() |
Sahorre (przez czworokąt ) |
Fontpedrouse | Mantet | Py |
Powierzchnia gminy to 3700 ha. Jego wysokość waha się od 656 do 2645 metrów. Jej najwyższym punktem jest szczyt Serra Gallinera.
Miasto jest sklasyfikowane w 4 strefie sejsmiczności odpowiadającej średniej sejsmiczności.
Stacja Nyer nazywa się Nyers .
Nyers jest obsługiwane przez pociągi TER Langwedocja-Roussillon (żółty pociąg), które na żądanie personelu pokładowego kursują między stacjami Villefranche - Vernet-les-Bains i Latour-de-Carol-Enveitg .
Został oddany do użytku w 1910 roku przez Compagnie des chemin de fer du Midi et du Canal lateral à la Garonne .
W mieście znajduje się również stacja Thuès-les-Bains .
Żółty pociąg przejeżdżający przez Tet
Nowa stacja
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Klimat, który charakteryzuje to miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym a klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Olette” o mieście Olette zlecenie w 1983et o 2 kilometry w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 11,4 ° C i ilość opadów wynosi 571,7 mm dla okresu 1981-2010. Na najbliższej stacji meteorologicznej historycznej „Perpignan” w gminie Perpignan , zleciła w 1924 roku i do 54 km , średnia roczna temperatura zmienia się do 15,4 ° C na okres 1971-2000, do 15, 7 ° C na 1981-2010 , następnie w 16,1 °C w latach 1991-2020.
Nyer jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (99,8 % w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. ( 99,2%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (57,8%), obszary z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (34,7%), tereny otwarte, bez lub z małą roślinnością (7,3%), obszary rolnicze niejednorodne (0,1%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Nazwa miasta to Nyer , po francusku i po katalońsku.
To miejsce wydaje się od VII th century pod nazwą Angera . Następnie wymieniono Valle Engerra ( 846 ), Agnerra ( 871 ), Anyerro ( 950 ), Anger ( 968 ), Angers ( 1030 ), Anyer ( 1163 ) i wreszcie Nyer w 1359 roku . Ayera spotykamy również w 1395 roku .
Wieś Nyer pojawia XI th wieku jako zamek tego Rocha lub Château de la Roca Anyer (lub Nyer ) bez wbudowanego wątpliwości z poprzedniego Wizygotów konstrukcji wojskowych, w tym kaplicy Saint-Jacques zamku. Chłopi szukający jego ochrony osiedlili się dookoła tworząc prymitywną wioskę. Bliskość głębokich wąwozów sprawia, że zamek jest prawie nie do zdobycia.
Baronia Nyer, która przeszła pod wicehrabiego Conflent , należy do rodu Ca Rocha (lub La Roca , Laroque ) we wczesnym średniowieczu .
Zamek It Rocha jest cytowany w 1276 roku, kiedy król Jacques I st z Majorki nadaje Mossem Guillem It Rocha jurysdykcję cywilną zamku Laroque i umieszcza Porcynianów i Anyer (Nyer) z wyjątkiem sędziów macierzystego i mieszanego imperium. Wierny wówczas Jacquesowi II z Majorki , Sancho z Majorki , a następnie Jacquesowi III z Majorki , baronia została skonfiskowana rodzinie Ca Rocha podczas podboju regionu przez Piotra IV Aragonii . Jednak w 1354 odzyskała w posiadanie zamek Ca Rocha wraz z sędziami Porcynianów i Nyer.
W 1340 jedyna dziedziczka rodu Ca Rocha poślubiła Raymonda IV de Banyuls z potężnego rodu Banyuls i przyniosła mu w posagu baronię Nyer. Na czele senioratu zastąpił ich syn Bérenguer de Banyuls, który zmarł w 1375 roku bezpotomnie.
W 1378 roku, po śmierci swego siostrzeńca, jego następcą został Dalmau II Banyuls (syn Dalmace I st Banyuls ), który uznaje należące mu się lenna That Rocha Porcinyan i Anyer. Rodzina Banyuls utrzymała baronię Nyer aż do rewolucji.
Baronowie Nyera z rodu Banyuls są więc w porządku chronologicznym:
Thomas I st Banyuls (1556-1627), Lord of Nyer jest zaprzysięgłym wrogiem Joan Cadell , władcy Arsèguel w Cerdagne . Zamek Joan Cadell jest opisany jako niu dels bandolers de Cerdanya (gniazdo bandytów Cerdanya). Tej frakcji Tomasz I st Banyuls przeciwstawia się swoim własnym: Nyerros , milicji liczącej 700 ludzi. Został ogłoszony wrogiem publicznym Jego Królewskiej Mości w 1580 roku po oblężeniu Catllar, gdzie schronili się jego wrogowie Garau i Joan de Llupià, oraz po bitwie o most Prades, w której zginęło około stu osób. Potrzeba interwencji wojsk królewskich z Perpignan, by rozgromić Nyerros . Tomasz pierwszy im nie pozwolił. Szturmował miasta i kościoły, atakował ludzi na farmach, a nawet atakował zamek Puigcerdà . Wytropiony Thomas de Banyuls schronił się w Olette, spopielony przez wojska królewskie, a następnie w Bastide, i przeciwstawił się silnemu oporowi z pomocą żołnierzy hugenotów z Francji. Został jednak amnestii w 1581 roku, ale skazany na pół-emigrację, ponieważ musiał wstąpić do armii królewskiej w Neapolu .
Mieszkańcy Nyer są również w tym czasie na obraz swojego pana i znowu mówi się o nich w 1592 roku, ponieważ oddział szesnastu ladrów lub bandolerów , zwanych Nyerros , przybywa do Olette, aby tam zamordować młodego mieszkańca wioski , najwyraźniej z wielką dzikością.
Nyerros nadal będzie mówić o nich aż do połowy XVII th wieku , podczas wielkiej niestabilności odziedziczonej z przesunięcia w obszarze korony Aragonii w języku francuskim krotnie.
Nyerros są w ślad za uzbrojonymi bandolersami, nawiedzanymi przez władze królewskie w tych niespokojnych czasach anarchii w koronie Aragonii, podczas gdy Roussillon wciąż krąży po Hiszpanii i Francji.
Druga część XVI -tego wieku zbiegło się z odkrycia i podboju Ameryk. Surowe złoto i srebro wydobywane w Meksyku i Peru docierają łodzią na zachodnie wybrzeże Hiszpanii ( Sewilla i Kadyks ), a następnie przejeżdżają przez kraj do portów Walencji i Barcelony, skąd trafiają do Genui i Florencji, gdzie znajdują się banki. Nyerros należeli wtedy do band bandolowców (takich jak Cadells, ich rywalizacja narastała z biegiem lat), kradnących przewoźników w regionie Barcelony, wykorzystując bliskość Francji, która była wówczas w środku Wojen Religijnych, aby zapewnić sobie schronienie. Nyerros schronili się w Nyer, podczas gdy Cadellowie schronili się w Vic . Bandolerzy zapewniali ciszę ludności, przekazując chłopom część złowionych ryb, a tym samym rozrzucając wszędzie liczne podpory i jednocześnie liczne skrytki.
Następnie epizod Tercios , krwiożerczej hiszpańskiej milicji podczas wojny francusko-hiszpańskiej w latach 1618-1648, a następnie rehabilitacja podatku od soli przez Ludwika XIV w 1661 r., zniesionego od 1292 r., dała Nyerros dobre powody do egzystencji , w celu utworzenia milicji samoobrony chroniącej mieszkańców regionu, ale także zorganizowania przemytu soli.
Obecnie Nyerros istnieją w formie zespołu Nyerros de la Plana , utrwalającego katalońską tradycję Castells , ludzkich piramid, efemerycznych budowli wznoszonych z okazji różnych uroczystości ludowych i regionalnych.
Grupa Nyerros, w centrum, Rocaguinarda
Serrallonga , kolejny znany bandolowiec Nyerro
W 1789 r. na czele rodziny Banyuls stał Raymond de Banyuls , markiz de Montferré. Ten ostatni, zastępca szlachty Roussillon w Stanach Generalnych w 1789, wyemigrował jak wielu arystokratów w 1791. Jego ziemie zostały następnie skonfiskowane przez państwo i sprzedane jako własność narodowa . W ten sposób zamek zostaje sprzedany panu Rogerowi z Prades, a następnie wymieniony3 marca 1839 przeciwko klasztorowi Corneilla, kupionemu przez M. Escanyé.
Parafia Nyer i należąca do niej do 1793 przysiółek En uzyskały status gminy. Jednak pomimo niewielkiego wzrostu liczby ludności En została przyłączona do gminy Nyer od13 marca 1822 r..
Pan Escanyé nie mógł przetrwać tak ważnej domeny składającej się z zamku, ale także kuźni w Nyer i Thuès i musiał sprzedać w 1854 panu Hippolyte Dussard „domeny Nyer, zamek, ogrody, kuźnie, młyn, łąki , dziedzińce, woda, dom mieszkalny i miejsce kuźni Thuès , kopalnie żelaza, małe gospodarstwa Porcinyans, ziemia, lasy, lasy i pastwiska, i ogólnie wszystkie budynki gospodarcze bez żadnego wyjątku ziemi Nyer, o pojemności „po księga wieczysta 2500 ha, wszystko za cenę 100 000 franków”.
Ten ostatni może odzyskać swoją własność dopiero po wybudowaniu kanału irygacyjnego dla ziem Nyer, Escaro, Souanyas i Marianów, kanału, którego budowę i opłatę muszą uiszczać irygatory w wysokości 281,69 franków za hektar, a następnie roczny dochód w zależności od obszaru do podlewania. Pan Dussard zamierzał sprzedać łąki i prawa do użytkowania, ale zanim kanał zostanie ukończony, gminy Nyer i En domagają się tych samych praw. Sprawiedliwość decyduje, gmina En zostaje odwołana, a prawa zostają uznane za należące do gminy Nyer. Obniżamy cenę nieruchomości, aby zrekompensować panu Dussardowi, ale tryskacze są niezadowoleni, ponieważ płacą różnicę za usługę, która nie została jeszcze wykonana. Wnoszą sprawę do sądu i wygrywają. Pan Dussard (po jego śmierci w 1879 r.: spadkobiercy Dussarda) ponosząc koszty utrzymania kanału, zobowiązany jest do odsprzedania zamku w Nyer, zabudowań gospodarczych kuźni i folwarku Porcynian, które zostały zakupione w 1883 r. przez Pan Henri de Rovira z Perpignan, potomek Magdaleny de Banyuls y de Bellissen, siostry Raymonda de Banyuls .
Obecnie zamek w Nyer został kupiony przez gminę w celu przebudowy na dom spokojnej starości. Parter jest otwarty na catering dla smakoszy, obsługę stołową zapewniają pracownicy niepełnosprawni.
Od wyborów departamentalnych w 2015 r . gmina została włączona do nowego kantonu Pirenejów Katalońskich .
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1899 | 1919 | Paweł Prats | ||
1919 | 1925 | Michel Pages | ||
1925 | 1927 | Ignacy Marce | ||
1927 | 1929 | Francois Marce | ||
1929 | 1937 | Jean Vidal | ||
1937 | 1941 | Michel Margail | ||
1941 | 1943 | Jean Vidal | ||
1943 | 1983 | Michel Margail | ||
Marzec 1983 | Czerwiec 1995 | Jean-Claude Peyre | ||
Czerwiec 1995 | W trakcie | André Argilès | PCF | |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Ludność wyrażana jest liczbą pożarów (f) lub mieszkańców (H).
1365 | 1378 | 1515 | 1553 | 1709 | 1720 | 1767 | 1774 | 1789 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
32 lata | 19 lat | 14 lat | 10 lat | 54 lata | 23 lata | 276 godz | 30 lat | 64 lata |
Uwaga:
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 150 mieszkańców, co oznacza spadek o 5,06% w porównaniu do 2013 r. ( Pyreneje Wschodnie : + 2,95% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
303 | 341 | 312 | 383 | 474 | 463 | 446 | 461 | 488 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
436 | 415 | 393 | 389 | 381 | 387 | 413 | 390 | 373 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
328 | 342 | 437 | 365 | 326 | 293 | 236 | 198 | 198 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2005 | 2010 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
163 | 137 | 112 | 140 | 132 | 108 | 182 | 162 | 152 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
150 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Uwaga:
według ludności gminy lat: | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2009 | 2013 |
Pozycja gminy w wydziale | 135 | 170 | 151 | 152 | 167 | 151 | 155 | 158 |
Liczba gmin w departamencie | 232 | 217 | 220 | 225 | 226 | 226 | 226 | 226 |
W 2010 r. średni dochód podatkowy na gospodarstwo domowe wyniósł 18 891 EUR.
W jest najstarszym miejscem osadnictwa obecnego terytorium Nieru. Zbudowano tam klasztor, a następnie kościół.
Klasztoru Saint-André d'Eixalada , zbudowana w 840 w pobliżu gorących źródeł, trochę powyżej obecnego zakładu termicznego Thuès-les-Bains, został zniszczony przez powódź w październiku 878 . Mnisi następnie przenieśli się do założenia opactwa Saint-Michel de Cuxa .
Kościół Saint-Just-et-Saint-Pasteura w ( Dołączył MH ( 2012 ) ) jest romański budynek zbudowany w XII th wieku i znajduje się w opuszczonej wiosce Pl.
Inna opuszczona osada, Porcynianie, miała kościół pod wezwaniem św. Asysty, z którego do dziś zachowała się tylko część muru.
NyerKościół Saint-Jacques ( Dołączył MH ( 1965 ) ), cytowany od 1163 , jest rodzajem Lombard budowli romańskiej budowana między XI TH i XII th stulecia.
Zamek Roca Anyer ( Dołączył MH ( 1965 ) ) jest starożytny zamek zbudowany między X th wieku i XI -tego wieku , a następnie przebudowany w XV th i XVI th stulecia, zanim zostaną porzucone. Zawierała kaplicę, znaną jako Notre-Dame de la Roca. Całość była kilkakrotnie zmieniana na przestrzeni wieków.
W XV -go wieku , Jean de Banyuls zbudowany zamek Nyer obecnie w centrum wsi. Został przywrócony w ciągu XIX -tego wieku .
Wycieczki widziane z północy
Herb na balkonie
Wieża
Zegar słoneczny
![]() |
Herb | Srebrny z trzema fessami Sable. |
---|---|---|
Detale | Inspirowane broni rodziny Banyuls montferrer , baronowie Nyer XIV th wieku do rewolucji, które są „fess sobole i srebro sześć-pokojowe”. |