Musée de la Musique de la Philharmonie de Paris ma prestiżową kolekcję kilku tysięcy instrumentów i dzieł sztuki , dziedzica do tego z Narodowym Konserwatorium w Paryżu Muzycznej , która śledzi historię muzyki zachodniej , naukowe i popularne , w XVI th wieku do dziś, zapewniając jednocześnie szeroki przegląd głównych światowych muzyki .
Położony w Villette w XIX th arrondissement z Paryża , muzeum otwarto w 1997 roku , zajmuje się z mediów skrzydle budynku ogród powiedział Philharmonie 2 - dawniej miasto muzyki - zbudowana przez Christian de Portzamparc w ramach Philharmonie de Paris .
Oprócz tysiąca dzieł prezentowanych na wystawie stałej w ich kontekście geograficznym i historycznym, muzeum organizuje wystawy czasowe, oprowadzania, bezpłatne koncerty oraz zwraca szczególną uwagę na dzieci, oferując im w szczególności warsztaty wczesnej nauki. spacery i muzyczne opowieści.
Wreszcie, Musée de la Musique - oznaczone jako Musée de France - realizuje misję konserwatorską i badawczą, udostępniając w swoim centrum dokumentacji zintegrowanym z biblioteką mediów najnowsze dane dotyczące starożytnych i współczesnych instrumentów oraz zapewniając bezpłatny dostęp do swoich treści cyfrowych za pośrednictwem strony internetowej .
Muzeum jest spadkobiercą pierwotnej kolekcji 316 instrumentów pochodzących z rewolucyjnych konfiskat i zinwentaryzowanych w 1793 r. przez Bernarda Sarrette i Antonio Bruniego w „gabinecie instrumentalnym” ówczesnego Narodowego Instytutu Muzyki, przodka obecnego Muzeum Muzyki.
Sarrette otrzyma następnie pozwolenie na przekształcenie tego instytutu w Konserwatorium Muzyki i Reklamy, którego zostanie pierwszym dyrektorem, ale z 316 zinwentaryzowanych instrumentów - używanych w szczególności do ćwiczeń pierwszych 351 studentów - pozostało tylko dwanaście.
W 1861 r. państwo zakupiło kolekcję instrumentów Louisa Clapissona , odnoszącego sukcesy kompozytora, na rzecz Konserwatorium i17 listopada 1864 rotwiera po raz pierwszy w Paryżu prawdziwe muzeum instrumentalne dostępne dla publiczności.
Kolejne stulecie to okres akwizycji i intensywnego rozwoju zbiorów naznaczonych różnymi prezydenturami oraz bardziej racjonalnej reorganizacji zbiorów narodowych poświęconych muzyce. Dekret z30 października 1935przewiduje „połączenie bibliotek muzycznych”. Celem było zgromadzenie trzech zbiorów muzycznych: Biblioteki Narodowej , biblioteki-muzeum Opery oraz Narodowego Konserwatorium Muzyki i Sztuki Dramatycznej . Raport prezentujący dekret przewiduje, że zestaw ten mógłby „tworzyć oddział Biblioteki Narodowej”.
Zakład Muzyki Biblioteki Narodowej Francji został więc oficjalnie utworzona w 1942 roku i doprowadziła do materiału gromadzeniu funduszy z jego wydziału druki (drukowanych i wygrawerowanym muzyki) i od tego rękopisów (dla muzycznych rękopisów z tego Renesansu ) do tych ze zbiorów Konserwatorium Muzycznego, dotyczących wielu kompozytorów . Od połowy 2017 r. katalog ogólny BnF umożliwia wyszukiwanie partytur autografów. Natomiast fundusze biblioteki-muzeum Opery pozostały w Operze Garnier, a dotyczące właściwych instrumentów muzycznych w Konserwatorium.
Od 1961 do 1973 hrabina Geneviève de Chambure została mianowana kuratorem Musee instrumental du Conservatoire de Paris, które następnie skorzystało ze znacznej darowizny, a muzeum nadal wzbogacało się o nowe nabytki.
Stopniowo pojawiło się pragnienie utworzenia przyszłego muzeum instrumentalnego niezależnego od Konserwatorium, do tego stopnia, że w 1978 r. projekt utworzenia Cité de la Musique umożliwił przekazanie zbiorów z Konserwatorium państwu. W ten sposób w 1997 roku narodziło się obecne Muzeum Muzyki, które ożywi swoją długą historię zakupów i restauracji.
Poza muzeum czysto instrumentalnym, impreza otwiera się na wszystkie aspekty życia muzycznego, łącząc dzieła sztuki, ikonografię , modele sal koncertowych i dokumenty audiowizualne, w tym pierwszy przewodnik audio umożliwiający słuchanie wystawianych instrumentów.
Muzeum posiada kolekcję 8419 sztuk, w tym 5555 sztuk instrumentów, at 1 st czerwiec 2017 :
Wśród dzieł są obrazy Guercino , Wouter Crabeth , Nattiera , Gros , Claude Marie Dubufe , Ary Scheffer , Thomas Couture , Henri Lehmann , Alexandre Cabanel , Carolus-Duran , Léon Bonnat , Benjamin Constant , John Singer Sargent , Franz von Stuck lub Jacques-Émile Blanche oraz rzeźby Antoine-Denis Chaudet , Lorenzo Bartolini , Antoine Etex , Jean-Pierre Dantan , Auguste Clesinger , Louis-Ernest Barrias , Jean-Désiré Ringel d'Illzach czy Alexander Calder .
Spośród 5555 części instrumentów katalog online niekompletnie zawiera odniesienia do 2609 z Europy, 512 z Azji, 152 z Afryki, 129 z Ameryki, 12 z Oceanii i 2141 nie wymienionych.
Na tym zestawie:
Kolekcja składa się więc zasadniczo instrumenty muzyka klasyczna i popularna od końca XVI th wieku do dzisiaj, w tym:
Zwiedzanie muzeum obejmuje pięć rozdziałów ilustrujących główne momenty w historii muzyki od czasów baroku:
Na poziomie 5 znajduje się biblioteka mediów.
Instrumenty prezentowane są w odniesieniu do repertuaru, kompozytorów oraz miejsc, w których wykonywana była muzyka. Jednocześnie gabloty poświęcone są rodzinom znanych instrumentów, twórcom, kompozytorom i wykonawcom. Tę historyczną trasę dopełnia prezentacja muzyki świata zorganizowana według obszarów geograficznych. Zestawy słuchawkowe dostarczone przy wejściu wraz z audioprzewodnikiem (który zostanie zastąpiony przez wizoprzewodnik w 2019 r.) pozwalają usłyszeć komentowane fragmenty muzyki odtwarzanej na instrumentach wyświetlanych w różnych sekcjach i na interaktywnych terminalach wideo, zgodnie z innowacyjnym procesem i bezprecedensowy w 1997 roku w muzeum muzyki, które od tego czasu powstało, a ekspertyza muzeum została wykorzystana w 2006 roku do realizacji Muzeum Muzyki w Phoenix (in) (Arizona, Stany Zjednoczone).
Inne paryskie muzea uzupełniają zbiory muzealne, w zależności od swojej specjalizacji, takie jak muzeum Quai Branly i jego 9128 pozaeuropejskich instrumentów muzycznych, chociaż nadal nie pojawia się w bazie danych międzynarodowych zbiorów muzeów instrumentów muzycznych lub przez posiadanie (MIMO) lub w krajowej bazie 107 muzeów notowanych na liście (BNIM), nie więcej niż popularnych instrumentów muzycznych przechowywanych w MuCEM . W mniejszym stopniu Muzeum Wojska posiada również 349 wojskowych instrumentów muzycznych , z czego około sześćdziesięciu prezentowanych jest w gablocie otwartej na17 grudnia 2015w tym depozyt 30 instrumentów z Muzeum Muzyki; natomiast w Luwrze przechowywane są instrumenty pochodzące z czasów starożytności egipskiej .
Muzeum jest ściśle powiązane z biblioteką mediów Filharmonii, umieszczoną w strukturze w kształcie belki, która góruje nad muzeum, gdzie skupia cztery fundusze (zbiory muzealne, dokumentalne i archiwalne, cyfrowe, edukacyjne i orientacyjne) i obejmuje m.in. 1 st styczeń 2016 ponad 80 000 dokumentów (bez archiwów) i 110 000 z nagraniami audiowizualnymi, w tym:
Większość rękopisów autografów kompozytorów została powierzona francuskiej Bibliotece Narodowej w 1942 r. w celu racjonalizacji funduszy i konserwacji.
Centrum Zasobów wpisuje się w edukacyjną i kulturalną misję Filharmonii. Otwarty dla każdej publiczności poszukującej informacji i dokumentacji na temat muzyki, wspiera również młodych ludzi i profesjonalistów we wszelkich kwestiach związanych z orientacją lub zawodami muzycznymi. Uczestniczy w programowaniu kolokwiów, konferencji, cykli szkoleniowych czy warsztatów przebudzenia i praktyki muzycznej oferowanych przez Filharmonię.
Muzeum jest członkiem kilku międzynarodowych towarzystw naukowych, Collegium Musicæ Uniwersytetu Sorbonne i pełni rolę doradczą i animacyjną sieci francuskich zbiorów publicznych w dziedzinie muzyki, będąc koordynatorem bazy danych zbiorów online w języku francuskim (BNIM ) oraz międzynarodowe (MIMO) muzea instrumentów muzycznych, w ramach CIMCIM/ ICOM .
Posiada laboratorium badań i restauracji instrumentów zintegrowane z jednostką CNRS USR 3224, która jest członkiem Centrum Badań nad Konserwacją ( CRC ) i Fondation des Sciences pour le Patrimoine-Labex Patrima, a także uzyskała międzynarodowy reputacja.
Zespół naukowy zapewnia misje konserwacji dzieł, badań i rozpowszechniania swoich umiejętności i wyników wśród profesjonalistów i opinii publicznej, poprzez 25 konferencji i dni studyjnych organizowanych od 1997 r. i ponad 150 publikacji naukowych lub będąc inicjatorem programów badawczych , Jak na przykład:
Na trasie muzeum dla publiczności odbywają się pokazy instrumentów, a w jedną niedzielę w miesiącu koncerty-spacery z instrumentami z epoki lub ich faksymile. Proponowane jest ponad 50 tematów wizyt, a także bogata oferta dla uczniów w czterech warsztatach edukacyjno-muzycznych, a także dla osób niepełnosprawnych lub z prewencją, w szczególności:
Muzeum, które korzysta z dwóch sal wystaw czasowych, 750 m 2 na parterze Filharmonii 1 i 400 m 2 na poziomie -1 muzeum w Filharmonii 2, od 1999 roku prezentowało ponad 40 tematycznych wystaw lub monografii i do czterech rocznie poświęcony muzyce ze wszystkich kontynentów i wszystkich epok. Najwybitniejsze wystawy są tematem tras w partnerskich instytucjach międzynarodowych, w szczególności w Rio , Montrealu , Barcelonie czy Sao Paulo .
2019:
2018:
2017:
2016:
2015 :
2014 :
2013:
2012:
2011:
2010:
2009:
2008:
2007:
2006:
2005:
2004 :
2003:
2002:
2001:
2000:
1999:
Klawikord powiedział Lepanto XVI th wieku we Włoszech.
Dziewicze przez Hans Ruckers , 1583, Antwerpia .
Trąbki barokowe Johanna Wilhelma Haasa (w) , 1671, Norymberga .
Dwa klawesyny złamane przez Jeana Mariusa (Paryż, 1700).
Przybory XVIII -tego wieku, w tym róg myśliwski z G. Carlin .
Klawesyn z XVIII -tego wieku przez Josepha Collesse i Jean Franky.
Horn w odcieniach zapasowe Joseph Raoux , Paryż, koniec XVIII th wieku.
Fortepiano z początku XIX -go wieku. Głęboko w Orfeuszu w Zaświatach – Gioacchino Serangeli