Radykalna Partia Lewicy | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Guillaume Lacroix |
Fundacja |
1972 ( MGRS ) 1973 ( MRG ) 1994 (Radykalny) 1996 ( PRS ) 1998 (PRG) |
Podział |
RAD (1972) MR (2019) |
Siedzenie | 3 aleja Constant-Coquelin 75007 Paryż07 |
Honorowi Prezydenci |
Jean-Michel Baylet Roger-Gérard Schwartzenberg |
1 st wiceprezes | Didier Codorniou |
Wiceprezydenci | Sarah Boukaala Claudette Brunet-Lechenault Florence Brutus Maryse Carrère Michel Dary Vincent Garel Muriel Guenoux Franck Guéguéniat Hervé Mesnager Gilles Mergy Cédric Rousset |
Sekretarz generalny | Hadriena Laurenta |
Rzecznik prasowy | Sylwia Pinel |
Hasło reklamowe | „Lewicowe Centrum” |
Ruch młodzieżowy | JRG - Lewica środkowa młodzież |
Pozycjonowanie | Środkowy lewy |
Ideologia |
Radykalizm Sekularyzm Solidaryzm Republikanizm Liberalizm socjalny Federalizm europejski |
Zabarwienie | Niebieski i żółty |
Stronie internetowej | opuszczamadicaldegauche.fr |
Prezesi grup | |
Zgromadzenie Narodowe | Bertrand Pancher ( LT ) |
Senat | Jean-Claude Requier ( RDSE ) |
Reprezentacja | |
Posłowie | 3 / 577 |
Senatorowie | 2 / 348 |
Przewodnictwo rad resortowych | 2 / 95 |
Doradcy wydziałowi | ? / 4108 |
Doradcy regionalni | 34 / 1758 |
Radykalna Partia Lewicy ( PRG ) jest partia polityczna francuski do lewego środka , republikańskiej i świeckiej , stworzony w 1972 roku przez dysydenckich członków Partii Radykalnej . W czasie swojego istnienia znał kilka wyznań, w szczególności Lewicowy Ruch Radykalny ( MRG ) w latach 1973-1994.
Partia postanowiła w 2017 roku rozpocząć proces unii z Partią Radykalną w ramach Ruchu Radykalnego (MR). Przed planowanym rozwiązaniem PRG jej przywódcy krajowi postanawiają przywrócić niezależność na początku 2019 r. Niektórzy członkowie wybierają następnie pozostanie w MR. Guillaume Lacroix natychmiast został przewodniczącym partii.
PRG narodziła się w 1972 roku z rozłamu z Partii Radykalnej , ponieważ jej przywódcy ( Maurice Faure , René Billères , Robert Fabre i Jacques Maroselli ) chcieli przyłączyć się do wspólnego programu lewicy i poprzeć wyjątkową kandydaturę François Mitterranda w wyborach wybory prezydenckie w 1974 roku . Tendencja, w przeciwieństwie do orientacji Jean-Jacquesa Servan-Schreibera, początkowo znana jest pod nazwą Grupa studiów i akcji radykalno-socjalistycznej (GEARS).
Według Frédérica Fogacciego, historyka specjalizującego się w radykalizmie i dyrektora badań Fundacji Charlesa de Gaulle’a, „rozłam z 1972 roku nastąpił w czasie unii lewicy. Jej ówczesny prezydent Jean-Jacques Servan-Schreiber odmówił sojuszu z komunistami. Ale ci, którzy lokalnie potrzebowali głosów lewicy, aby wygrać wybory parlamentarne w 1973 r., rozeszli się, aby uratować swoje miejsce. Bardziej chodziło o strategie lokalne niż o spory ideologiczne” .
Ruch przybrał wówczas nazwę Ruchu Radykalno-Socjalistycznej Lewicy (MGRS), który wygrał z Ruchem Akcji Radykalno-Socjalistycznej (MARS).
W Styczeń 1973, jego nazwa zmienia się i staje się Ruchem Lewicowych Radykałów (MRG).
Próby Roberta Fabre'a , który chciał przyjąć do MRG pewną liczbę lewicowych gaullistów, takich jak Léo Hamon czy Jean Charbonnel , przysporzyły mu silnej wrogości ze strony lewicowych radykałów najbliższych PS . W 1978 roku został mianowany mediatorem Republiki Francuskiej przez Valéry'ego Giscarda d'Estaing . Po jego odejściu następuje wykluczenie kilku jego krewnych.
Michel Crépeau na kandydowanie do wyborów prezydenckich 1981 jest rozczarowujące. Uzyskuje 2,09% głosów. MRG bierze udział w rządzie i uzyskuje 14 wybranych w wyborach parlamentarnych.
Do rozłamu dochodzi w 1982 r. i prowadzi do powstania Francuskiej Partii Demokratycznej (PDF).
W wyborach europejskich w 1984 r . MRG przedstawiła wspólną listę z ekologami (w tym Brice Lalonde ) i UCR Oliviera Stirna . Lista ERE uzyskała 3,32% głosów, ale nie została wybrana.
W wyborach parlamentarnych w 1986 r. próba przedstawienia list autonomicznych w sojuszu z MGP (Popularny Ruch Gaullistowski) przekonała MRG, że sojusz z PS pozostaje jedynym rozsądnym rozwiązaniem dla jego przetrwania. Wybieranych jest tylko siedmiu deputowanych. Odtąd François Doubin, a następnie Émile Zuccarelli będą pracować na czele MRG, aby odbudować zarówno tożsamość polityczną dla radykałów lewicy, jak i zrównoważony sojusz z Partią Socjalistyczną.
Podczas wyborów prezydenckich w 1988 roku MRG poparła kandydaturę François Mitterranda od pierwszej tury . Uzyskuje 9 wybranych w wyborach parlamentarnych i ponownie uczestniczy w rządzie. W wyborach europejskich 1989 r . brał udział w liście kierowanej przez PS.
W 1993 r. MRG miała tylko sześciu zastępców, w tym nowego rekruta: Bernarda Tapie, który dołączył do2 lutego 1993. Połączyły się MRG Bouches-du-Rhône i „Énergie Sud”, utworzone w wyborach regionalnych w marcu 1992 r. przez Bernarda Tapie.
Lista „Radical Energy” prowadzona przez Bernarda Tapie w wyborach europejskich w 1994 r. uzyskała 12,0% głosów i 13 wybranych: Noël Mamère , Bernard Tapie , Jean-François Hory , Catherine Lalumière , Christiane Taubira , Michel Dary , André Sainjon , Bernard Castagnède , Odile Leperre-Verrier , Pierre Pradier , Christine Mustin-Mayer , Dominique Saint-Pierre i Antoinette Fouque .
5 listopada 1994partia skróciła swoją nazwę, nazywając się po prostu „Radykalną”.
Ale ten wynik pozostaje bez przyszłości, ponieważ w 1995 roku, w obliczu sondaży, Jean-François Hory zrezygnował ze swojej kandydatury w wyborach prezydenckich, a następnie na prezydenta partii. Partia popiera od pierwszej tury kandydaturę Lionela Jospina .
W Styczeń 1996, Jean-Michel Baylet zastępuje Jean-François Hory. Partia została przemianowana na Partię Radykalnej Socjalistycznej (PRS) w dniu6 sierpnia 1996.
W wyborach parlamentarnych w 1997 r., w ramach lewicy mnogiej , PRS pozyskała 14 członków wybieranych lub pokrewnych i weszła w skład rządu. Do 2002 r. posłowie ci zasiadali w Zgromadzeniu Narodowym obok Zielonych i chevènementistes w ramach Grupy Radykalnej, Obywatelskiej i Zielonych (RCV).
Partia została przemianowana na Partię Radykalnej Lewicy w dniu 13 stycznia 1998.
Podczas wyborów prezydenckich w 2002 r. PRG wybrała reprezentację przez osobę niebędącą członkiem, Christiane Taubira , posłankę Gujany . Ta decyzja tworzy silne napięcia w PRG, kilku jej wybranych urzędników i przywódców, a na pierwszym planie Émile Zuccarelli wybiera poparcie kandydatury republikańskiego Jean-Pierre'a Chevènementa . Christiane Taubira uzyskuje w wyborach prezydenckich 2,32%. Tymczasowo dołączyła do PRG jako wiceprzewodnicząca, zanim zrezygnowała z tej funkcji w 2005 roku i wezwała wraz z Emilem Zuccarellim i większością deputowanych PRG do głosowania „nie” w referendum29 maja 2005w sprawie projektu europejskiego traktatu konstytucyjnego. PRG wydaje się wówczas podzielona między nurt „ socjalliberalny ” wokół Jean-Michela Bayleta i lewicowy nurt republikański kierowany przez Émile'a Zuccarelliego, wzmocniony jego kolejnymi zwycięstwami w referendum wyspiarskim, a następnie w referendum w sprawie TCE.
W wyborach prezydenckich w 2007 roku bojownicy zebrani na nadzwyczajnym zjeździe, zdecydowaną większością głosów, zatwierdzili strategię unii z Partią Socjalistyczną z pierwszej tury wyborów prezydenckich. Rezultatem jest globalne porozumienie PS i PRG w sprawie wyborów parlamentarnych: zarezerwowano dla niego 36 okręgów wyborczych. Wybrana większość będąca z prawicy, PRG uzyskała 9 deputowanych, w tym 5 kobiet. Kilku ustępujących członków zostaje pobitych: Émile Zuccarelli , Roger-Gérard Schwartzenberg , François Huwart … Nie uzyskawszy redukcji do 15 deputowanych progu konstytucyjnego ugrupowania parlamentarnego , radykalni lewicowi posłowie decydują się na ukonstytuowanie się socjalistów, radykałów, obywateli i różne lewa (SRC) z deputowanych Partii Socjalistycznej i Ruchu republikańskiego i obywatela . Grupie SRC przewodniczy Jean-Marc Ayrault .
W 2008 roku sześciu radykalnych posłów i senatorów lewicy z RDSE opowiedziało się za zmianą konstytucji i zapewnieniem jej uchwalenia.
Jean-Michel Baylet jest obecny na prawyborach obywatelskich w 2011 r. zorganizowanych przez Partię Socjalistyczną w celu kandydowania w wyborach prezydenckich. Zakończył na ostatnim miejscu z 0,6% głosów. Wgrudzień 2011, między PRG a Génération écologie podpisuje się statut „bieguna radykałów i środowiska” .
Postępując w 2012 prezydenckich i legislacyjnych wyborów, gdy kilku ministrów PRG wszedł do rządu ( Anne-Marie Escoffier , Sylvia Pinel , Christiane Taubira ), PRG utworzona w Zgromadzeniu Narodowym , z MDP zastępcy ( Jean -Noël Carpentier ), dysydent PS ( Olivier Falorni ), wybrany Modem ( Thierry Robert ) i wybrany GUSR ( Ary Chalus ), grupa parlamentarna Radykalny, Republikański, Demokratyczny i Postępowy (RRDP). Paul Giacobbi opuścił PRG w 2014 roku z powodu konfliktów z krajowym kierownictwem swojej partii.
Prezydencja Sylwii Pinel (2016-2017)17 lutego 2016Sylvia Pinel zastępuje Jean-Michela Bayleta na stanowisku prezesa PRG. Pełniąc tę rolę doraźnie, musiała zmierzyć się na wrześniowym zjeździe z innym kandydatem na prezydenta partii, Guilhemem Porcheronem, który zerwał z dotychczasową praktyką za prezydentury Jean-Michela Bayleta, wybranego przez aklamację lub rękami w górę. Po ogłoszeniu swojej kandydatury w wyborach prezydenckich 2017 bez przechodzenia przez lewicowe prawybory , Sylvia Pinel głosowała za swoim udziałem w tych prawyborach: ukończyła na przedostatnim miejscu z 2,02% głosów. Podczas gdy partia popiera zwycięzcę prawyborów, Benoîta Hamona , kilka osobistości PRG, takich jak Jean-Michel Baylet, Thierry Braillard i Annick Girardin , wzywa do głosowania na kandydata En Marche , Emmanuela Macrona .
Annick Girardin i Jacques Mézard wchodzą do rządu Édouarda Philippe'a po zwycięstwie Emmanuela Macrona. Jeśli PRG proponuje nowego prezydenta „szerokiej koalicji rządowych, w stanie zapewnić mu większość prezydencką działać skutecznie w interesie Francji i Francuzów” , porozumienie nie wyborcza została zawarta pomiędzy dwiema stronami, MoDem jest jedynym partia ma być połączona przez La République en Marche w wyborach parlamentarnych. Po głosowaniu PRG bezskutecznie próbowała utworzyć w Zgromadzeniu Narodowym grupę niezależną od grupy socjalistycznej, skupiającą radykalną lewicę, socjalistycznych dysydentów (jak Manuel Valls ), różne lewice i ekologów.
Połączenie z Partią Radykalną w ramach Ruchu Radykalnego (2017-2019)Historycznie rzecz biorąc, często rozważano fuzję z radykalną partią „valoisian” . Tak więc w 2007 roku Jean-Michel Baylet i Jean-Louis Borloo (partia radykalna) wyrazili chęć połączenia obu ruchów.
Po wyborach parlamentarnych w 2017 roku projekt połączenia nabiera kształtów. 15 i16 września 2017 r.obie partie spotykają się podczas wspólnych letnich uniwersytetów w Montpellier . Z tej okazji dla nowej zjednoczonej partii zostały zarejestrowane trzy nazwiska: Postępowcy , Siła Społeczno-Liberalna i Republika Radykalna . Zjednoczenie obu partii jest poddawane pod głosowanie na kongresie zorganizowanym wspólnie przez obie partie w dniu 9 i10 grudnia 2017. Obie partie łączą się w Ruch Radykalny (MR). Zjednoczonej partii współprzewodniczą w dwuletnim okresie przejściowym Laurent Hénart i Sylvia Pinel .
Sprzeciwiając się fuzji Virginie Rozière i Stéphane Saint-André ogłaszają utworzenie nowego ruchu politycznego Les Radicale de gauche , którego są współprzewodniczącymi. W odpowiedzi Sylvia Pinel postanawia zwolnić ich z funkcji w PRG.
Prezydencja Guillaume Lacroix (od 2019)6 lutego 2019 r., przed końcem dwuletniego okresu przejściowego, po którym PRV i PRG miały się w pełni połączyć, komitet wykonawczy PRG postanawia opuścić MR, obawiając się, że ten ostatni dołączy do prezydenckiej większości Emmanuela Macrona podczas jego kongresu9 marca 2019 r.. Z tej okazji Guillaume Lacroix został wybrany na przewodniczącego PRG. Rzeczywiście, część MR rozszerzył swoją rękę do La République en Marche do wyborów europejskich . Sylvia Pinel jest związana z tym podejściem i rezygnuje ze współprzewodnictwa w MR.
16 marca 2019 r.PRG spotyka się w celu sformalizowania decyzji. Jej prezes zapowiada, że chce przy tej okazji „odbudować centrolewicę” i wezwać do „stworzenia federacji sił humanistycznych i społecznych”.
Podczas ogólnopolskiego zjazdu PRG z 21 września 2019 r.partia zmienia nazwę i staje się "PRG - Lewe Centrum". Jednak nazwa „Partia Radykalnej Lewicy” jest nadal używana na jej kontach na portalach społecznościowych oraz w statucie partii. Guillaume Lacroix został wybrany w tajnym głosowaniu tego samego dnia. Partia przedstawia się jako sojusznik byłego socjalistycznego premiera Bernarda Cazeneuve .
Logo MRG od
1973 do 1994 roku.
Radykalne logo od
1994 do 1996.
Logo PRS od
1996 do 1998 roku.
Logo PRG od
1998 do 2009 roku.
Logo PRG od
2009 do 2013 roku.
Logo PRG od
2013 do 2016 roku.
Logo PRG od
2016 do 2019 roku.
logo PRG
od 2019 roku.
Następujące osobistości z partii były członkami rządu:
Rok | Kandydat | Wyniki ( 1 st okrągłe) | ||
---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | ||
1974 | wsparcie dla François Mitterrand | |||
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | Michel Crepeau | 642,847 | 2,21 | 7 th |
1988 | wsparcie dla François Mitterrand | |||
1995 | wsparcie dla Lionela Jospina | |||
2002 | Christiane Taubira | 660 447 | 2,32 | 13 tys |
2007 | wsparcie dla Ségolène Royal | |||
2012 | wsparcie dla François Hollande | |||
2017 | wsparcie dla Benoît Hamon |
Rok | % | Siedzenia | Rząd | |
---|---|---|---|---|
1 st runda | 2 d tur | |||
1973 | 2,8 | ? | 13 / 490 | Sprzeciw |
1978 | 2,1 | 2,4 | 10 / 491 | Sprzeciw |
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden | 1,4 | ? | 14 / 491 | Mauroy I , Mauroy II , Mauroy III , Fabius |
1986 | 0,4 | 7 / 577 | Sprzeciw | |
1988 | 1,1 | 1,3 | 9 / 577 | Rocard I , Rocard II , Cresson , Bérégovoy |
1993 | 0,9 | 1.2 | 6 / 577 | Sprzeciw |
1997 | 1,4 | 2.2 | 13 / 577 | Jospin |
2002 | 1,5 | 2,1 | 7 / 577 | Sprzeciw |
2007 | 1,3 | 1,6 | 8 / 577 | Opozycja, Ayrault I |
2012 | 1,7 | 2,3 | 12 / 577 | Ayrault II , Valls I , Valls II , Cazeneuve , Filip I |
2017 | 0,5 | 0,4 | 3 / 577 | Filip II , opozycja |
Rok | Głos | % | Siedzenia | Ranga | Początek listy | Grupa |
---|---|---|---|---|---|---|
1979 | 4 763 026 | 23,5 | 2 / 81 | 2 nd | Francois Mitterrand ( PS ) | SOC |
1989 | 4 286 354 | 23,6 | 5 / 81 | 2 nd | Laurent Fabius (PS) | SOC |
1994 | 2 344 457 | 12.03 | 13 / 87 | 4 th | Bernard Tapie (MRG) | ARE |
1999 b | 3 874 231 | 22,0 | 2 / 87 | 1 st | François Hollande (PS) | PRGE |
2014 | 2650 357 | 14,0 | 1 / 74 | 3 rd | - | S&D |
2019 c | 1,403,170 | 6.19 | 0 / 79 | 6 th | Raphaël Glucksmann ( PP ) | PRGE |
lista Wspólne zPartii Socjalistycznej(1979: 20 miejsc; 1989: 17 miejsc; 2014: 12 miejsc).
b Lista wspólna zPartią Socjalistyczną(18 mandatów) iRuchem Obywatelskim(2 mandaty).
c Wspólna lista zPlace publique(2 mandaty),Nouvelle Donne(1 mandat) iPartią Socjalistyczną(3 mandaty).
Rok | Pierwsza runda | Druga runda | Doradcy | Prezydenci | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | Głos | % | Ranga | |||
1973 | 164 712 | 1,99 | NC | 68 / 1926 | / 100 | |||
1976 | 253,158 | 2,44 | NC | 169 928 | 2,68 | NC | 97 / 1863 | / 101 |
1979 | 203,157 | 1,89 | NC | 136 655 | 1,88 | NC | 25 / 1847 | / 101 |
1982 | 217,143 | 1,72 | NC | 132 798 | 1,74 | NC | 61 / 2014 | 5 / 101 |
1985 | 173 348 | 1,72 | NC | 139 266 | 1,78 | NC | 57 / 2044 | / 100 |
1988 | 129 847 | 1,42 | NC | 91 153 | 1,52 | NC | 44 / 2043 | / 100 |
1992 | 108 764 | 0,88 | NC | 88 774 | 1,04 | NC | 33 / 1945 | 4 / 100 |
1994 | 130 178 | 1.19 | NC | 73 548 | 0,92 | NC | 26 / 1922 | 3 / 100 |
1998 | 119,272 | 1,05 | NC | 88 524 | 1,04 | NC | 28 / 2038 | 5 / 100 |
2001 | 150 695 | 1.23 | NC | 100 143 | 1,33 | NC | 26 / 1997 | 4 / 100 |
2004 | 156 296 | 1,27 | NC | 134,365 | 1,29 | NC | 44 / 2034 | 3 / 100 |
2008 | 183,208 | 1,37 | NC | 100 861 | 1,47 | NC | 84 / 2020 | 2 / 100 |
2011 | 135 958 | 1,48 | NC | 119,697 | 1,51 | NC | 51 / 2026 | 3 / 101 |
2015 | 62,370 | 0,31 | NC | 64 110 | 0,35 | NC | 63 / 4108 | 3 / 98 |
Po wyborach parlamentarnych w czerwcu 2017 r. PRG zdobyła dwa mandaty pod szyldem PRG i jako zwolennicy większości prezydenckiej. Odchodzący Alain Tourret (LREM), zawieszony w swoich funkcjach w PRG za poparcie dla Emmanuela Macrona i przeciwny kandydatowi PRG w swoim okręgu wyborczym, Joël Giraud (PRG) i Jacques Krabal (PRG) zostali ze swej strony wybrani ponownie na mocy inna etykieta. Ponadto Stéphane Mazars i Anne Blanc są doradcami departamentów i członkami PRG, ale są wybierani do Zgromadzenia Narodowego pod szyldem LREM.
Annick Girardin zostaje mianowana do rządu wlipiec 2017, jego zastępca, Stéphane Claireaux , zostaje zastępcą.
Tożsamość | Okręg wyborczy | grupa parlamentarna |
---|---|---|
Jeanine Dubie | 2 TH powiat Hautes-Pyrénées | LT |
Olivier Falorni | 1 jazda ponownie na Charente-Maritime | LT |
Sylwia Pinel | 2 p Obwód Tarn i Garonna | LT |
Tożsamość | Okręg wyborczy | grupa parlamentarna |
---|---|---|
Annick Girardin | Okręg wyborczy Saint-Pierre-et-Miquelon | LREM |
Stephane Claireaux | ||
Anna Blanc | 2 th powiat Aveyron | LREM |
Joel Giraud | 2 TH okręgowe Alpy Wysokie | LREM |
Stephanie Kerbarh | 9 th powiat Seine-Maritime | LREM |
Jacques Krabal | 5 th dzielnica Aisne | LREM |
Stephane Mazars | 1 ponownie okręg wyborczy Aveyron | LREM |
Alain Tourret | 6 th powiat jazdy Calvados | LREM |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Jean-Michel Baylet | 2 p Obwód Tarn i Garonna |
Alain Paul Bonnet | 3 th dzielnica Dordogne |
Bernarda Karola | 1 st dzielnica Lot |
Michel Crepeau | 4 th okręgu Charente-Maritime |
Jean-Pierre Defontaine | 1 st powiat Pas de Calais |
Kamilo Gata (od 1989) | 1 ponownie okręg wyborczy Wallis i Futuna |
Claude chodzi | 2 th powiat Hautes-Pyrénées |
Roger-Gérard Schwartzenberg | 3 th dzielnicy Val-de-Marne |
Lionel stoleru | 5 th powiat Oise |
Emile Zuccarelli | 1 st powiat Korsyce |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Bernarda Karola | 1 st dzielnica Lot |
Jean-Pierre Defontaine | 1 st powiat Pas de Calais |
Kamilo Gata | 1 ponownie okręg wyborczy Wallis i Futuna |
Roger-Gérard Schwartzenberg | 3 th dzielnicy Val-de-Marne |
Bernard Tapie | 10 th powiat Delta Rodanu |
Emile Zuccarelli | 1 st dzielnica Górna Korsyka |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Jean-Pierre Defontaine | 1 st powiat Pas de Calais |
Gerard Charasse | 1 ponownie okręg wyborczy Allier |
Bernarda Karola | 1 st dzielnica Lot |
Michel Crepeau | 4 th okręgu Charente-Maritime |
Jacques Dondoux | 2 th dzielnica Ardeche |
Robert honde | 2 th powiat Alpy Górnej Prowansji |
Francois Huwart | 3 p Obwód Eure-et-Loir |
Jean-Paul Nunzi | 2 p Obwód Tarn i Garonna |
Jacques Rebillard | 2 p rejon Saona i Loara |
Jean Rigal | 2 th powiat Aveyron |
Christiane Taubira * | 1 st powiat Gujanie |
Alain Tourret | 6 th powiat Calvados |
Roger-Gérard Schwartzenberg | 3 th dzielnicy Val-de-Marne |
Emile Zuccarelli | 1 st dzielnica Górna Korsyka |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Jean-Pierre Defontaine | 1 st powiat Pas de Calais |
Gerard Charasse | 3 th dzielnica Allier |
Paul Giacobbi | 2 th dzielnica Górna Korsyka |
Joel Giraud | 2 th powiat Hautes-Alpes |
Chantal Robin-Rodrigo | 2 th powiat Hautes-Pyrénées |
Christiane Taubira * | 1 st powiat Gujanie |
Roger-Gérard Schwartzenberg | 3 th dzielnicy Val-de-Marne |
Emile Zuccarelli | 1 st dzielnica Górna Korsyka |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Francois Huwart | 3 p Obwód Eure-et-Loir |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Chantal Berthelot * | 2 th powiat Gujanie |
Gerard Charasse | 3 th dzielnica Allier |
Paul Giacobbi | 2 th dzielnica Górna Korsyka |
Annick Girardin | 1 st dzielnicy Saint-Pierre i Miquelon |
Joel Giraud | 2 th powiat Hautes-Alpes |
Albert Likuvalu * | 1 ponownie okręg wyborczy Wallis i Futuna |
Joanna Marc * | 3 th powiat Gwadelupie |
Dominique Orliac | 1 st powiat Lot |
Sylwia Pinel | 2 p Obwód Tarn i Garonna |
Chantal Robin-Rodrigo | 2 th powiat Hautes-Pyrénées |
Christiane Taubira * | 1 st powiat Gujanie |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Chantal Berthelot * | 2 th powiat Gujanie |
Braillard Thierry | 1 st powiat Rhône |
Gerard Charasse | 3 th dzielnica Allier |
Jeanine Dubie | 2 th powiat Hautes-Pyrénées |
Paweł Giacobbi * | 2 th dzielnica Górna Korsyka |
Annick Girardin | 1 st dzielnicy Saint-Pierre i Miquelon |
Joel Giraud | 2 th powiat Hautes-Alpes |
Jacques Krabal | 5 th okręgu Aisne |
Dominique Orliac | 1 st powiat Lot |
Sylwia Pinel | 2 p Obwód Tarn i Garonna |
Stephane Saint-André | 9 th powiat Pas-de-Calais |
Roger-Gérard Schwartzenberg | 3 th dzielnicy Val-de-Marne |
Alain Tourret | 6 th powiat Calvados |
Tożsamość | Okręg wyborczy |
---|---|
Annick Girardin | 1 st dzielnicy Saint-Pierre i Miquelon |
W Senacie PRG jest członkiem Europejskiej Rady Demokratyczno-Społecznej .
Tożsamość | Departament | grupa parlamentarna |
---|---|---|
Maryse Carrere | Hautes-Pyrenees | RDSE |
Christian Bilhac | Herault | RDSE |
Młoda Centro-Lewica (JRG) powstała podczas zjazdu PRG w 2019 roku.
Wybrani członkowie PRG zrzeszeni są w Krajowym Stowarzyszeniu Wybranych Reprezentantów Lewicy Radykalnej i Republikańskiej (ANEGRR).
Lewicowa Partia Radykalna jest wspomniana w trzecim sezonie serialu Czarny Baron , podczas kampanii prezydenckiej Philippe'a Rickwarta.