Rząd Pierre Mauroy (3)
Rząd Pierre Mauroy III
| Prezydent | François Mitterrand |
|---|---|
| Premier | Pierre Mauroy |
| Trening | 22 marca 1983 |
| Koniec | 17 lipca 1984 |
| Trwanie | 1 rok, 3 miesiące i 25 dni |
| Koalicja | PS - PCF - MRG - PSU |
|---|---|
| Ministrowie | 14 |
| Sekretarze stanu | 28 |
| Kobiety | 6 |
| Mężczyźni | 36 |
| Siódma kadencja | 333/491 |
|---|
Trzeci rząd Mauroy jest 17 th rząd z V -go Republiki Francuskiej .
W artykule przedstawiono skład francuskiego rządu pod przewodnictwem premiera Pierre'a Mauroya z22 marca 1983 w 17 lipca 1984, podczas prezydentury François Mitterranda (1981-1995). To trzeci rząd Pierre'a Mauroya.
Kontekst szkolenia
Kontekst polityczny i gospodarczy
Trzeci rząd Pierre'a Mauroya inauguruje politykę przełomu rygoru, którego pragnął prezydent Mitterrand. Celem jest ograniczenie wydatków publicznych, a tym samym obniżenie inflacji, aby pozostać w Europejskim Systemie Walutowym i przywrócić francuskie finanse publiczne, które pogorszyły się w latach 1981-1982 w wyniku ożywienia keynesowskiego, w wyniku którego wydatki publiczne wzrosły o ponad 30% .
Wybór ministrów
Feminizacja rządu
W rządzie zasiada sześć ministrów : Édith Cresson , Yvette Roudy , Edwige Avice , Catherine Lalumière , Georgina Dufoix i Huguette Bouchardeau .
Koalicja
Jeśli rząd składa się głównie z socjalistów, kilku ministrów komunistycznych jest mianowanych na stanowiska, choć podporządkowane, aby honorować porozumienie między Mitterrandem a partią komunistyczną.
Wstępny skład
Pierre Mauroy zostaje mianowany premierem dekretem z dnia22 marca 1983 oraz członków Rządu dekretem z dn 22 marca 1983 i 24 marca 1983.
Premier
| Obrazek | Funkcjonować | Nazwisko | Lewo | |
|---|---|---|---|---|
.jpg)
|
Premier | Pierre Mauroy | PS |
Ministrowie
.JPG)
.jpg)
.JPG)
Wiceministrowie
Sekretarze stanu
.jpg)
Dostosowania i przeróbki
Rekonstrukcja z 4 października 1983 r
Wybrani senatorowie w dniu 25 września, Roger Quilliot i François Autain rezygnują. To są powody przetasowań4 października 1983 :
- Paul Quilès ( PS ) zastępuje Rogera Quilliota na stanowisku ministra urbanistyki i mieszkalnictwa;
- Jean Gatel ( PS ) zastępuje François Autain na stanowisku sekretarza stanu przy Ministrze Obrony.
Rekonstrukcja z 7 grudnia 1983 r
André Chandernagor, mianowany pierwszym prezesem Trybunału Obrachunkowego , składa rezygnację.
Zniesione zostaje stanowisko ministra delegata przy ministrze stosunków zewnętrznych odpowiedzialnego za sprawy europejskie.
Rekonstrukcja z 18 grudnia 1983 r
Roland Dumas ( PS ) zostaje ministrem spraw europejskich.
Rekonstrukcja z 18 czerwca 1984 r
Max Gallo rezygnuje18 czerwca 1984. Został zastąpiony jako rzecznik rządu przez Rolanda Dumasa ( PS ), ministra spraw europejskich.
działania
Budżet polityczny
Przełom oszczędności, zbudowany na potrzebie walki z inflacją, zapoczątkował spadek wydatków, a tym samym ogólnego popytu, który osiągnął 60 miliardów franków. Odpływ dla gospodarstw domowych sięga 33 miliardów franków, co przeciwdziała znacznej części dotychczas podjętych środków stymulacyjnych.
Polityka przemysłowa i zatrudnienia
Laurent Fabius , minister przemysłu , prowadzi politykę firm modernizujących. W maju 1983 roku ogłosił CODEVI (Rachunki rozwoju przemysłowego), które zostały uruchomione na początku roku szkolnego. Drenują 26 miliardów franków w miesiącu i zbierają 54 miliardy w sześć miesięcy. Oszczędności te trafiają do Funduszu Modernizacji Przemysłu (FIM), którego misją jest pożyczanie kapitału firmom przemysłowym w celu sfinansowania modernizacji ich technologii i wyposażenia.
Roczna liczba bankructw, podwojona od czasu szoku naftowego w 1973 r. , Wyniosła 25 000 rocznie w 1984 r., Ustawa o prawnym, gospodarczym i społecznym ratowaniu zagrożonych przedsiębiorstw została uchwalona 1 marca 1984 r., Po której nastąpi „ drugie prawo na mocy kolejnego rządu.
Jednak w obliczu spostrzeżenia, że główną przyczyną bankructw jest nadmierne zadłużenie i starzenie się sprzętu oraz że co najmniej jedna trzecia francuskich firm musi zostać zmodernizowana, aby przetrwać, rząd zrywa z doktryną, która do tej pory dominowała w ratownictwie. stan przedsiębiorstw. Przynajmniej w czerwcu 1984 roku rząd nie zapobiegł zamknięciu firmy stalowej Creusot-Loire , największego bankructwa w historii francuskiego przemysłu.
Rząd Mauroya pracuje nad tym, co premier nazywa „ społecznym traktowaniem bezrobocia ”. Wysiłki te koncentrują się głównie na pracownikach pod koniec kariery. Dzięki programom wcześniejszych emerytur wprowadzonym przez rząd, 700 000 osób korzysta z nich, kiedy Mauroy opuszcza Matignon.
Aby stawić czoła bezrobociu młodych ludzi, którzy są najbardziej dotknięci bezrobociem, w 1983 r. Utworzono kurs praktyk zawodowych (SIVP). Dzięki wypłacie od jednej trzeciej do połowy minimalnego wynagrodzenia firma zatrudniająca młodą osobę nie musi opłacać składek na ubezpieczenie społeczne. Nie wykazując pozytywnych wyników, urządzenie zostało wycofane w 1988 roku.
Finanse publiczne
Oszczędności, o których zdecydowano w 1983 r., Są modulowane przez trzy priorytety polityczne: przywrócenie oszczędności, ponieważ to nadwyżka popytu spowodowała poszerzenie bilansu handlowego, zmniejszenie deficytu budżetowego, który zwiększył bodziec keynesowski, oraz spowolnienie akcji kredytowej. W tym celu wynagrodzenie domowych planów oszczędnościowych jest wysokie o jeden punkt (9% do 10%). Rząd stara się uzupełnić deficyt budżetowy podatkiem od dochodów w wysokości 1%, co daje 13 miliardów dolarów i spadek wydatków o 24 miliardy.
Ustawa o finansach budżetowych z 1985 r. Ma na celu zmniejszenie inflacji (z celem 5% rocznie przed 1986 r.), Obciążeń podatkowych i modernizacji przemysłu. Podatki i składki na ubezpieczenia społeczne spadają po raz pierwszy od 1971 r . Obniżka podatku o 5% i zniesienie 1% składki na ubezpieczenie społeczne pozwala gospodarstwom domowym korzystać z dodatkowego dochodu do dyspozycji w wysokości 20 miliardów franków. Obniżka podatku od przedsiębiorstw oszczędza 10 miliardów przedsiębiorstw.
Aby nadrobić ten niedobór 30 miliardów franków, 23 miliardy są odzyskiwane poprzez podwyższenie podatków od paliw i podwyższenie ceł na telefony.
W celu ograniczenia inflacji wzrost podaży pieniądza ogranicza się do 9%, aby obniżyć inflację z 11,6% w 1982 r. Do celu 8% pod koniec 1983 r.
Ankiety
Sondaż Sofres wykazał w marcu 1984 r., Że 54% Francuzów popiera kontynuację polityki oszczędnościowej rządu i jest „gotowych poświęcić pewien spadek siły nabywczej” . Gazeta Le Monde napisała w tym samym miesiącu, że „daje to lewicy nadzieję, że„ nasiona ”zasiane przez pana Mauroya nie pozostaną wiecznie bezpłodne” .
Rezygnacja
Pierre Mauroy wykorzystuje ceremonię 14 lipca, aby zwierzyć się prezydentowi Mitterrandowi, że jeśli ustawa Savary zostanie wycofana, to złoży rezygnację. François Mitterrand odmawia mu opuszczenia statku. Widząc go ponownie po południu, prosi go, aby został z nim na czas przeprowadzenia referendum. Koordynując wieczorem z Alainem Savary , Mauroy dzwoni do Mitterranda następnego dnia, aby poinformować go o swojej ostatecznej decyzji o opuszczeniu rządu w przypadku wycofania ustawy, nad którą głosowano już w pierwszym czytaniu. Swoją rezygnację sporządził i wysłał faksem 15 lipca do Prezydenta.
Mauroy oficjalnie przekazuje Prezydentowi we wtorek, 17 lipca, list z rezygnacją, który został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Republiki Francuskiej w dniu18 lipca 1984. Laurent Fabius zostaje mianowany wieczorem przez François Mitterranda nowym premierem i tworzy rząd Fabiusa .
Uwagi i odniesienia
- Dekret z 22 marca 1983 r. W sprawie mianowania Prezesa Rady Ministrów
- Dekret z 22 marca 1983 w sprawie mianowania członków rządu (źródło rząd)
- Dekret z dnia 22 marca 1983 powołanie członków rządu (źródło légifrance, ale 2 nd strona brakuje )
- Dekret z dnia 24 marca 1983 r. Dotyczący składu rządu (rząd źródło)
- Dekret z dnia 24 marca 1983 r. Dotyczący składu rządu (źródło Légifrance)
- " 4 października 1983 - France - Ministerial reshuffle " , on universalis.fr , Encyclopædia Universalis (dostęp 26 listopada 2018 )
- Dekret z 4 października 1983 r. Dotyczący składu rządu
- Dekret z dnia 7 grudnia 1983 r. W sprawie mianowania pierwszego prezesa Trybunału Obrachunkowego
- Dekret z dnia 7 grudnia 1983 r. Dotyczący składu rządu
- Dekret z 18 grudnia 1983 r. Dotyczący składu rządu
- Dekret z 18 czerwca 1984 r. Dotyczący składu rządu
- Daniel, Jean-Marc, (1954- ...) , Francuski bałagan: 40 lat ekonomicznych kłamstw , Paryż, Tallandier, dl 2015, © 2015, 265 s. ( ISBN 979-10-210-0287-6 , OCLC 924058241 , czytaj online )
- Pierre Favier , The Mitterand dekadę: prób (1984-1988) , Paryż, Seuil,1991, 774, s. ( ISBN 2-02-012891-8 , 978-2-02-012891-9 i 2-02-014427-1 , OCLC 25057306 , czytaj online )
- „ Les Bucoliques de M. Mauroy ”, Le Monde ,29 marca 1984( czytaj online , konsultacja 17 listopada 2020 r. ).
Zobacz też
Bibliografia
- Rządy i zgromadzenia parlamentarne w ramach V th Republic , Paryżu, Zgromadzenie Narodowe ,Lipiec 2004, 203 pkt. ( czytaj online ) [PDF]
- Thierry Pfister , Życie codzienne w Matignon w czasie zjednoczenia lewicy , Hachette, 1985.
Link zewnętrzny
- „ Prezydenci republiki i rządów piątej republiki ” na stronie www.assemblee-nationale.fr