Mandagouta

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Gard .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Mandagouta
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Departament	Gard
Miasto	Le Vigan
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Pays viganais
Mandat burmistrza	Emanuel Grieu 2020 -2026
Kod pocztowy	30120
Wspólny kod	30154
Demografia
Ludność miejska	402  mieszk. (2018 )
Gęstość	27  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	44 ° 01 ′ 18 ″ północ, 3° 37 ′ 34 ″ wschód
Wysokość	Min. Maks. 236  m 1253  m²
Powierzchnia	15,12  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Le Vigan (gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Vigan
Ustawodawczy	piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie Mandagouta Geolokalizacja na mapie: Gard Mandagouta Geolokalizacja na mapie: Francja Mandagouta Geolokalizacja na mapie: Francja Mandagouta

Mandagout jest francuski gmina znajduje się w dziale z Gard , w regionie Occitan .

Geografia

Lokalizacja

Gmina Mandagout składa się z wielu przysiółków rozsianych między dolinami Vigan i Valleraugue , głównie na zboczach i na południowy wschód od Toureille (najwyższy punkt 1253 metrów). Zamieszkane tereny prawie nie przekraczają 700 metrów wysokości i schodzą do 236 metrów na dnie doliny.

Hydrografia i relief

Pogoda

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 12,3  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 5 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 11,6 dnia Roczna amplituda termiczna: 16,5  °C Roczna akumulacja opadów: 1520  mm Liczba dni opadów w styczniu: 8,9 dni Liczba dni opadów w lipcu: 4,2 dni

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „szczery klimat śródziemnomorski”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku gmina wyłania się z typu „klimatu śródziemnomorskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji metropolitalnej. Dla tego typu klimatu zimy są łagodne, a lata gorące, ze znacznym nasłonecznieniem i częstymi silnymi wiatrami.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Stacja meteorologiczna z Meteo France zainstalowane w mieście i uruchomienie w 1983 roku pozwala wiedzieć zmianę wskaźników pogodowych. Poniżej przedstawiamy szczegółową tabelę za okres 1981-2010.

Statystyki i rekordy 1981-2010 MANDAGOUT (30) - alt: 485m, szerokość: 44° 01'06 "N, lon: 03 ° 37'30" E
Statystyki ustanowione na okres 1983-2010 - Rekordy ustanowione na okres 01 -01-1983 do 12-31-2020

Miesiąc	Sty.	luty	Marsz	kwiecień	może	czerwiec	Lip.	sierpień	wrz.	Październik	Listopad	grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( °C )	2,3	2,3	4,6	6,7	10.2	13,4	16,1	16	12,6	9,8	5.4	3.1	8,6
Średnia temperatura (°C)	5,6	6,1	8,9	11.1	15	18,9	22,2	21,9	17,8	13,5	8,8	6,3	13
Średnia maksymalna temperatura (° C)	8,9	9,9	13.2	15,4	19,8	24,4	28,3	27,8	22,9	17,3	12,1	9,5	17,5
Zapis zimna (° C) data zapisu	-13,5 01.12.1987	-11,2 11.02.1986	-9,2 01.03.05	-1,3 04.05.1996	1.5 07.05.1991	4,9 04.06.1984	7.8 15 lipca 1986 r	7.2 29.08.1985	4.2 17.09.1985	−3,4 25.10.03	-5,9 21.11.1998	-8,7 17.12.09	-13,5 1987 r
Zapis ciepła (° C) data zapisu	19,8 01.27.1983	23,8 02.24.20	26,9 03.31.12	29,8 08.04.11	31,5 25.05.17	44.2 28.06.19	38,7 24.07.	40,2 04.08.17	35,4 04.09.16	31,9 12.10.11	23 15.11.15	20,3 12.11.1994	44,2 2019
Słońce ( godz )	142,9	168,1	220,9	227	263,9	312,4	339,7	298	241,5	168,6	148,8	136,5	2 668,2
Opady ( mm )	139,5	102,4	78,5	145,4	117,4	70,5	37,9	60,7	161,6	238,7	208,3	177,1	1538

Źródło: „  Arkusz 30154001  ” na donneespubliques.meteofrance.fr , edytowano: 06/06/2021 w stanie bazy danych

Trasy komunikacyjne i transport

Planowanie miasta

Typologia

Mandagout jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu siatki zagęszczenia gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Vigan , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 20 gmin, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (93,6% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. ( 94,6%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (84,4%), roślinność krzewiasta i/lub zielna (9,2%), niejednorodne tereny rolne (6,5%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Prowansalski Mandagout, z powieści Mandagot, z niskiego łacińskiego Mandagotum.

Historia

Średniowiecze

Jej nazwa nawiązuje do rodziny panów Sewennów  : Mandagotów (lub Mandagotów), w której znajdziemy np. Guillaume'a III (biskupa Uzès) i jego siostrzeńca Roberta (biskupa Marsylii ).

Epoka nowożytna

Rewolucja Francuska i Imperium

Okres współczesny

Polityka i administracja

Ratusz, szkoła, kościół katolicki i świątynia protestancka oraz cmentarz znajdują się w głównej przysiółku: Beaulieu .

Trendy i wyniki polityki

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
	2001	René Ribesa
2001	2014	Chrześcijański Pratlong
2014	W trakcie	Francine Arbus
Brakujące dane należy uzupełnić.

Bliźniacze

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 402 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,5% w porównaniu do 2013 r. ( Gard  : + 0,67%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1102	995	1123	1150	1,281	1260	1 234	1,244	1 194

Ewolucja populacji   [  modyfikuj  ] , następujące (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1103	1,036	973	905	929	864	838	826	785

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
740	732	714	620	549	482	484	473	385

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
346	296	250	255	290	331	362	392	402

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
402	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Edukacja

Zdrowie

Wydarzenia kulturalne i festyny

Kulty

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

Zatrudnienie

Firmy w aglomeracji

Sektory

Główną działalnością jest rolnictwo, najbardziej znane produkcje to słodka cebula i reinette du Vigan .

Lokalna kultura i dziedzictwo

Budynki cywilne

• Zamek Mandagout przebudowany XV th i XVI th  stulecia i Arboux, zwanych również Beauregard, którzy są teraz tylko duże budynki na pagórek blokującego dolinę.
• Osada Costubague: ruiny zamku należącego niegdyś do rodziny Albignac.
• Schronisko Cap de Cote lub Cap de Coste , 1189 metrów). Piękne miejsce kilkakrotnie nazwane przez André Chamsona , zwłaszcza w jego powieści „Les hommes de la route” (1927). Widok na morze przy dobrej pogodzie.

Budynki sakralne

• Hameau de Beaulieu: Kościół katolicki Notre-Dame i St-Grégoire. Możemy zobaczyć pozostałości dawnej świątyni protestanckiej (dzwonnica i rozeta) przerobione na mieszkanie. Został zbudowany w 1648 roku i trwały do końca XVII -tego  wieku . Obecnie użytkowana świątynia, znajdująca się naprzeciwko ratusza, nosi na fasadzie datę 1892 roku.

Dziedzictwo kulturowe

Dziedzictwo naturalne

Osobowości związane z gminą

• Wilhelm III Mandagout  : biskup Uzès.
• Jacques Montet  : francuski chemik, pochodzący z Mandagout.
• Georges Gillier: Pastor Mandagout i twórca Maquis des Corsaires.
• René Trautmann: francuski kierowca rajdowy, wynalazca systemu oceny pilotów

Heraldyka

	Herb	Lazur, smok Lub, wódz Argent naładowany trzema ciastami Sable.
	Detale	Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Zobacz również

Bibliografia

• Mandagout (Ścieżki granitowe). Ulotka dziedzictwa. Biuro Turystyczne Cévennes Méridionales. 2011.

Powiązane artykuły

• Obszar miejski Vigan
• Lista gmin w Gardzie

Linki zewnętrzne

• Ewidencja organów  :
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
• Zasoby geograficzne  :
  • Insee (gminy)
• Zasoby związane z organizacjami  :
  • SYRENA

• "  Mandagout na stronie National Geographic Institute  " [ archiwum of23 lutego 2011] , na wikiwix.com (dostęp 21 kwietnia 2015 )
• „  Insee – Kluczowe dane: Mandagout  ” , na stronie www.insee.fr (konsultacja 20 kwietnia 2015 r. )

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
3. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 21 czerwca 2021 )
2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 21 czerwca 2021 )
3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 października 2020 )
4. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
5. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 21 czerwca 2021 )
6. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 13 lipca 2021 r . ) .
7. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 26 marca 2021 ) .
8. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
9. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
10. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
11. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 kwietnia 2021 )
12. (oc + fr) Frédéric Mistral i Jules Ronjat , Lou Trésor dou Félibrige lub Słownik prowansalsko-francuski: obejmujący różne dialekty współczesnego języka oc ... , Raphèle-lès-Arles, M. Petit, 1979, 1179  s. , 2 obj. ; 25 cm ( ISBN  84-499-0563-X , informacja BNF n O  FRBNF37258238 ) , s.  262, t. 2
13. „  Roquetaillade, wioska między Marsem a Jowiszem  ” na petit-chateau-roquetaillade.com (dostęp 21 kwietnia 2015 r . ) .
14. Organizacja spisu na insee.fr .
15. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
16. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
17. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
18. Roux the Bandit autorstwa André Chamsona w Google Books .
19. O Boże!: Pokój jest piękny w Książkach Google autorstwa Lucie Mazauric