Juno | |
Bogini mitologii rzymskiej | |
---|---|
Statua Juno Sospita , II -go wieku naszej ery, Muzeów Watykańskich | |
Charakterystyka | |
Nazwa łacińska | Juno |
Główna funkcja | Bogini siły witalnej w jej aspektach płodności jako wojowników, a następnie pod wpływem Hery małżeństwa |
Odpowiednik (s) przez synkretyzm | Hera , Uni |
Kult | |
Skronie) | Świątynia Juno Monety |
Rodzina | |
Tata | Saturn |
Matka | Rea |
Rodzeństwo | Jowisz |
Małżonka | Jowisz |
• Dziecko (dzieci) | Mars , Vulcan , Juventas , Lucine |
Symbolika | |
Atrybut (y) | Berło zwieńczone zegarem z kukułką i granatem, symbolem miłości małżeńskiej. |
Zwierzę | paw |
Roślinny | lilia |
W rzymskiej mitologii , Juno /ʒy.nɔ̃/ , ( łac . Juno / ˈjuːnoː / ) jest najważniejszą boginią Rzymu, królową bogów i opiekunką małżeństwa i płodności. Manifestuje wyraźny charakter wojownika i jako nosicielka bogactwa kieruje pieniędzmi.
Córka Rei i Saturna , jest siostrą i żoną Jowisza . Została zasymilowana z Herą Greków. Opiekunka kobiet, symbolizuje małżeństwo, gdy jest przedstawiana zakryta welonami, a z płodnością kojarzy się, gdy trzyma godło: granat.
Czwarty miesiąc kalendarza rzymskiego został nazwany na jego cześć przez Rzymian czerwcem .
Juno nie zawsze była postrzegana jako żona Jowisza. Marcel Renard zbliżył ją do Janusa , opisanego jako Junonius . Para utworzona przez Jowisza i Juno została stworzona dopiero później, zgodnie z wizerunkiem suwerennej pary greckiego panteonu; co uczyniło Juno, pod wpływem Hery , boginią małżeństwa. Jej nazwa przywołuje ideę młodości i siły witalnej : iuuen- ( iuuenis ) to człowiek, gdy jego siła witalna osiąga szczyt. Ze względu na znaczenie jej imienia Juno jest pierwotnie boginią młodości . Jean Haudry widzi w niej zorzę indoeuropejską, a dokładniej młodą zorzę przewodzącą długości życia i nosicielką bogactwa.
Zgodnie ze swoją pierwotną funkcją Junona jako Iuno Sororia , bogini młodości, czuwała nad inicjacją młodych dziewcząt w rolę przyszłych matek i interweniowała podczas przechodzenia ze stanu dziecka do stanu małżeńskiej córki.
Bogini siły witalnej, rozciąga swoje dobroczynne działanie na owoce ziemi. Tak więc miesiąc czerwiec, który nosi jego imię, zawiera wiele obrzędów mających na celu promowanie zbiorów. Ważną rolę w jej kulcie odgrywają także bydło i kaprydy.
W postaci Iuno Moneta jest przedłużeniem starożytnej „bogini z naszyjnikiem”, dystrybutora bogactwa. Dlatego pośrednio interweniuje w epizodzie ataku galów Senonów w -390, podczas którego zapłacono okup. Z tego okresu datuje się budowa jego świątyni, którą Owidiusz przypisuje Camille, która obiecała zbudować ją tam, gdzie znajdował się dom Manliusza, który odepchnął Galów. Rzymianie założą warsztat monetarny w pobliżu tej świątyni, gdzie przewodniczy ona funkcjam monetarnym lub przedpieniężnym.
W ten sposób przewodniczyła walucie. Wiele rzymskich monet z legendą Ivno regina przedstawia Juno stojącą, czasami zawoalowaną, trzymającą się w pośpiechu i używającą wieszaka na płaszcze , poświęcając czasami pawia u jej stóp. Inne, na rewersie Ivno victrix , przedstawiają zwycięską Junonę , trzymającą hełm i włócznię, z tarczą, a czasem jeńca u jej stóp.
Później poprzez asymilację z Herą przewodniczy ślubom i porodom. Tak więc, w zależności od przypadku, wzywano go pod imionami Juga, Pronuba, Lucine itp. Juno szczególnie zadbała o kobiece zdobienia i ornamenty: dlatego na jej obrazach jej włosy wyglądały na elegancko dopasowane.
Juno ingerowała w Janus Kalends . Ułatwiał zadanie bogu, który przewodniczy początkom i pasażom, dzięki witalności, której jest depozytariuszem. Stąd efektywna współpraca między Janusem i Junoną, którzy zbiegają się równolegle z przejściem z miesiąca na miesiąc, czyli ze szczęśliwymi narodzinami nowiu. To wyjaśnia, dlaczego urodzin niemal wszystkich kultów Juno spadnie na 1 st danego miesiąca: Iuno Sospita 1 st lutego Iuno Lucyny 1 st marca Iuno Moneta 1 st czerwiec Iuno Regina na 1 st września Iuno sororia do 1 st październik a Iuno Couella była przywoływana każdego pierwszego dnia miesiąca.
Jego kult był starożytny w środkowych Włoszech i był to forma Królestwa , zapożyczona przez Etrusków . Pięć miast łacińskich dało swoją nazwę miesiącowi. Poeci czynią ją ważną boginią Gabii . Kilka glosy pokazują, że Juno Curitis z Tibur była armia ochronny. Ten sam wojowniczy charakter jest silnie zaznaczony w Junonie z Lavinium, która nosiła kozią skórę , oszczep, małą tarczę i wygięte w szpic z przodu pompy. Agresywna, dobrze osadzona na galopującym rydwanie, włócznia do przodu, lewą ręką trzymającą tarczę, typ bogini ukazany na posągach i monetach jest wyraźnie i wyjątkowo wojowniczką.
W Rzymie, po zdobyciu Veies w 396 pne. Pne z wielkim szacunkiem przewieziono z Veies do Rzymu posąg Królowej Junony.
W rzymskiej Afryce i Kartaginie Juno Cælestis (niebiański) zastąpił punickiego Tanit .
Zwykle przedstawiana jest jako majestatyczna matrona , czasami z berłem w dłoni lub promienną koroną na głowie; ma ze sobą pawia, swojego ulubionego ptaka.
Jej atrybutami są berło zwieńczone zegarem z kukułką i granat, symbol miłości małżeńskiej i lilia.
Z tym kojarzy się paw
Jastrząb i pisklęta gęsie także poświęcony mu: czasami towarzyszyć jego posągi. Dictamus The maku The granat dano mu w ofierze; rośliny te zdobiły jego ołtarze i jego obrazy. Ofiarą zwykle składaną na jego cześć była bardzo młoda owca ; Jednak w pierwszym dniu każdego miesiąca locha uśmiercono do niej .
Juno była córką Saturna i Rei , siostrą Jowisza , Neptuna , Plutona , Ceres i Westy .