Lanuvium

Lanuvium to starożytne łacińskie miasto w Lacjum , w górach Albańskich , w środkowych Włoszech, dziś znane jako Lanuvio .

Historia

Legendarna fundacja

Pozostałości z epoki żelaza wskazują, że Lanuvium rodzi się synojkizm wsie z IX -go wieku przed naszą erą. BC Sanktuarium Juno Sospita , majora Lacjum , istnieje z okresu archaicznego. Bogini jest identyfikowana z Hera z Argos i przedstawiana z głową pokrytą kozią skórą i butami z podniesionym czubkiem, uzbrojoną w dwupłatową tarczę i włócznię. Kult zostałby wprowadzony przez Diomedesa . Jest boginią matroną i wojowniczką, bardzo blisko argiańskiej Hery z Paestum (Heraion z ust Sele). Aspekt chtonski przejawia się w kulcie węża (który został wychowany w jaskini i do którego raz w roku przedstawiano młode z Lanuvium, aby udowodnić swoje dziewictwo).

Według Appien Lanuvium zostało założone przez Diomedesa. Inskrypcje świadczą o różnych tradycjach. Fragment dekretu, odkryty w Centuripe , dotyczy odnowienia traktatu między Centuripe i Lanuvium. Nie da się wytłumaczyć, że w ramach tradycji przywieziono Sycylijczyków z Lacjum. W gimnazjum w Taorminie odkryto także fragment Quintusa Fabiusa Pictora, według którego Lanuvius, tytułowy bohater Lanuvium, byłby sprzymierzeńcem Eneasza i Askaniusza .

Okres historyczny

Lanuvium jest częścią Ligi Łacińskiej . Kiedy ta liga została rozwiązana przez Rzymian w r338 pne J.-C.jego mieszkańcy otrzymują ograniczone obywatelstwo rzymskie (bez prawa do głosowania).

Wśród mieszkańców Lanuvium słyną autor komedii Luscius Lanuvinus (współczesny Terence'a ) i P. Roscius , słynny aktor czasie Sylla i Juliusza Cezara . Najważniejszą rodziną jest rodzina Licinii Murenae (w tym konsul Lucjusz Licyniusz Murena w62 pne J.-C., broniony przez Cycerona ).

Rdzeń miejski stracił całą spójność pod koniec Republiki, a terytorium zostało zaludnione willami . W Antonines się tam często. Jest to miejsce narodzin Antoninusa Piusa i Kommodusa .

Miejsce archeologiczne

Obecna wieś zajmuje część starożytnego miejsca, które rozciągało się od wzgórza S. Lorenzo na północy (z akropolem i świątynią Junony) do kościoła delle Grazie na południu. Obecna Via S. Lorenzo przebiega wzdłuż dawnej głównej ulicy.

Między seminarium a willą Sforza można zobaczyć ślady świątyni Junony Sospity. Na pierwszych pracach ziemnych widzimy pozostałości świątyni (świątynia toskańska w alae), z fundamentami z bloków tufu . Możemy wyróżnić co najmniej 3 fazy:

faza archaiczny (koniec VI th century, z terakoty architektoniczny, British Museum);
Fazę republikański ( IV e - III p wieku);
duża naprawa pośród I er s. av. AD, in opus reticulatum .

Jest też portyk i rozbudowana sieć galerii wykutych w skale (być może miejsce, w którym hodowano węże), a także pozostałości łuku, który wyznaczył wejście do sanktuarium. Odkryto także grupę posągów hellenistycznych (prawdopodobnie ofiarowanych przez L. Liciniusa Murenę). Za odbudowę sanktuarium odpowiedzialny jest prawdopodobnie L. Licinius Murena. Według Pliniusza Starszego sanktuarium jest w ruinie Imperium (wspomina o archaicznych malowidłach Atalanty i Heleny). Można też zobaczyć pozostałości teatru ( II th wieku pne. ). Oddalony jest sanktuarium Herkulesa z IV E - III -go wieku, z napisami, szczątki podium w opus quadratum tuf.

Grobowiec wojownika (tomba del Guerriero) jest jedynym grobowcem kawalera arystokraty odkrytym w archaicznym Lacjum. Składa się z dużego sarkofagu peperinowego zawierającego panoply wojownika (napierśnik, złoty hełm, miecz, grot włóczni). Materiał pochodzi z początku V -tego wieku i daje wyobrażenie sprzętu Łacińskiej zawodników, którzy brali udział w bitwa nad jeziorem regillus (Museo delle Terme w Rzymie).

Arthur John Strutt był tam inspektorem antyków od 1881 roku aż do śmierci.