Trawertyn

Trawertyn Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Próbka trawertynu ze wstążką (Brazylia) Kluczowe dane
Kategoria skała osadowa
Podkategoria Skała węglanowa
Skład chemiczny CaCO 3
Struktura Porowaty
Główne minerały
Kolor Białawy, żółty do brązowego
posługiwać się Budowa
Odkrywka Między innymi regiony krasowe
Gęstość bardzo zmienne w zależności od porowatości i wielkości porów trawertynu
Twardość kruchy do bardzo twardego
Trening Wytrącanie kalcytu związane ze spadkiem ilości CO 2 w wodzie

Trawertyn to skała osadowa wapień biogenne kontynentalne (zbudowany przez organizmy żywe; mówimy o biolithogenèse ), grubo warstwowe, czasami betonowa, biały, gdy jest czysty lub szarawy, żółtawy, czerwonawy lub brązowe, w zależności od zanieczyszczeń w niej zawartych. Skała charakteryzuje się małymi ubytkami (wakuolami) nierównomiernie rozmieszczonymi.

Obecne trawertyny zawierają aragonit, który szybko rekrystalizuje do kalcytu . Według Juliena Curie słowo trawertyn oznacza skały powstałe w warunkach termicznych (naturalnie podgrzana woda), podczas gdy tuf wapienny oznacza skały powstające w zimnej wodzie.

Etymologia

Termin pochodzi od włoskiego tivertino , które samo w sobie pochodzi od łacińskiego (lapis) tiburtinus, co oznacza „(kamień) Tivoli  ”. Rzeczywiście, ta skała od dawna była wydobywana z kamieniołomów w pobliżu tego miasta, zwanego wówczas po łacinie Tibur, położonego około trzydziestu kilometrów od Rzymu .

Trening

Trawertyn powstaje w wyniku pojawienia się pewnych źródeł lub strumieni o małych kaskadach w wyniku wytrącania / krystalizacji węglanów z wody przesyconej jonami Ca 2+ i HCO 3 - . Ta krystalizacja na ogół nie jest spontaniczna. Wynika to z połączonych efektów

Roślinność rośnie w sposób ciągły na strukturze, ponieważ zwapnia i obumiera. W tworzącej się skale nekromasa stopniowo się rozkłada (resztki roślinne, takie jak liście i gałęzie, które fermentują, a następnie znikają), praktycznie pozostawiając jedynie mineralną matrycę. Cykl ten utrzymuje się tak długo, jak długo utrzymuje się dopływ wody przesyconej węglanem, a glony i mszaki rosną szybciej niż trawertyny.

Trawertyn jest bardzo delikatny, gdy powstaje w obecności biocenoz drobnych glonów i / lub bakterii inkrustacyjnych.
Wręcz przeciwnie, jest gruboziarnisty, porowaty i bogaty w mikrowgłębienia, jeśli jest wytwarzany raczej na grubych matach z mchu (mszaki, takie jak Brachytecium sp., Bryum sp., Cratoneuron sp., Lub Gymnostonum recurvirostrum (Hedw.). Kolonizują mchy i wyniki facji pośrednich.W grubych trawertynach czasami występują również skamieniałe liście, gałęzie lub korzenie.

Istnieje wiele stanowisk „ neogenu  ” tufli, w  których można zaobserwować zjawisko wydobycia skał. Będziemy mówić o skamieniałym źródle . W strefie umiarkowanej mszaki rosną stosunkowo wolno (1 do 4 mm / rok dla Cratoneuron commutatum var. Commutatum; 2 do 3 mm / rok dla Eucladium verticillatum , 1 do 3 mm / rok dla Gymnostomum recurvostrum  ; ale do około 30 mm dla Rhynchostegium riparioides według A. Pentecost.

Trawertyn może przybierać postać schodów, tam, niecek itp.

Beaver zapory mogą przyczynić się, podobnie jak w przypadku badanej przez Geurts et al. w dorzeczu rzeki Coal .

Jeśli wody są hydrotermalne, w zimnych regionach biomineralizacja nadal aktywnie przebiega zimą.

Stawy i biohermy występujące w niektórych miejscach aktywnych nie są wynikiem rozpuszczania , ale ciągłej biokonstrukcji i podnoszenia ich ścian przez zbiorowiska mchów, bakterii i glonów.

Ekologia

Powstający trawertyn jest siedliskiem chroniącym zbiorowiska bakterii i roślin (w szczególności glony i mszaki).

Trawertyny zachowują ślady sezonowych aktywności, które powodują ich rozwarstwienie, co pozwala uznać je za struktury stromatolityczne .

Badanie zawartości starożytnych trawertynów można przeprowadzić poprzez odwapnienie (używając np. Rozcieńczonego kwasu octowego ). Umożliwia to uwolnienie dużej liczby szczątków organizmów uwięzionych w wapiennej macierzy; bakterie, cyjanobakterii , pyłki , mikro-grzybów , eukariotyczne glony i małych zwierząt. Spośród 300 próbek trawertynu odwapnionych przez Freyteta i wsp., Tylko 9 nadal zawierało kryształy szczawianu wapnia w postaci wiązek igieł, sferolitów i tetragonalnych pryzmatów bipiramidowych (formy krystaliczne podobne do występujących w niektórych fanerofitach i glebach Kryształy szczawianu wapnia są metastabilne i szybko przekształcić w kalcyt przez diagenezę .

Fitosocjologa będzie na przykład wywołać skojarzenia z Cratoneurion je opisać (grupa z Cratoneuron commutatum , które mogą być następnie Eucladietum verticillati (dominuje Eucladium verticillatum ), w związku z Scytonema myochrous .

Równowaga wapniowo-węglowa

Daje to niezwykły wygląd tym małym potokom, które są następnie nazywane źródłami petryfikującymi lub tufowymi .

Następujące równanie chemiczne wyraża równowagę wapniowo-węglową:

Po lewej stronie równania węglan jest ciałem stałym (tuf wapienny), natomiast po prawej ma postać jonów rozpuszczonych w wodzie (erozja krasowa).

Jest to złoże źródłowe o charakterze wapiennym, wakuolarnym, ale na ogół bardzo zwarte, ogólnie pasiaste, białawe. Rośliny rozłożyły się, pozostawiając kamień.

Używa

Trawertyn to kamień używany do wykonywania najpiękniejszych budowli starożytnego Rzymu . Nazywa się go po włosku Travertino, a przez starożytnych lapis tiburtinus , „kamień Tivoli”. Wiele zabytków, łuków i bram miejskich, takich jak Koloseum i Teatr Marcellusa, jest zbudowanych z tego kamienia, podobnie jak najnowocześniejsze lub renesansowe kościoły, bazyliki i pałace .

„Jest to wapień białawy , z tendencją do żółknięcia i dający bloki o największych wymiarach: jego ziarno jest bardzo drobne, ale marmurkowe. Pod koniec kariery jest delikatny, a potem staje się bardzo trudny; jego wytrzymałość sprawia, że ​​jest w stanie wytrzymać znaczne obciążenie bez zerwania (...) Co prawda wybucha w ogniu, ale stawia opór wszystkim żywiołom powietrza. Wreszcie nabiera z czasem ciepłego i kolorowego odcienia o bardzo przyjemnym wyglądzie. "

„Trawertyn jest wapiennym złożem słodkiej wody, ale nie jest ułożony w złożach o jednakowej grubości: przeciwnie, jego wysokość jest różna dla każdego bloku; co w celu oszczędzenia kamienia wymaga wykonania połączeń. Niedogodność wynikająca z niepewnych fundamentów zmniejsza się w przypadku pozostałych trawertynów, ponieważ odcienie różnych elementów nieskończenie mało się od siebie różnią. Co więcej, większa część jest układana bez zaprawy lub z zaprawą złożoną z bardzo drobnego piasku, spoiny nie są bardzo wrażliwe, a nierówności są prawie niewidoczne. "

Służy również do układania kostki brukowej, schodów lub różnych i różnorodnych tac (stół, bufet itp.). Na zewnątrz służy jako zadaszenie basenów lub pokrycie tarasu. Układa się go w postaci zgrubnie piłowanej lub postarzanej, bez wypełniania ubytków, w przeciwieństwie do wnętrza, gdzie jest polerowany lub zmiękczany i wypełniany, dla wygody konserwacji.

Depozyty

W Lazio

Trawertyny wydobywane są w wielu miejscach na całym świecie. Najbardziej znane, historyczne i najważniejsze kamieniołomy znajdują się w rejonie Tivoli Terme i Favale - Campolimpido w pobliżu Tivoli i Villalba w pobliżu Guidonia Montecelio w Lazio we Włoszech . Słynne są również kamieniołomy w pobliżu miast Orte , Viterbo i Ascoli we Włoszech . Te trawertyny są używane lokalnie lub eksportowane do innych regionów Włoch i za granicą.

Kamień Palommno to martwice wapienne, które robią doskonałe wapno, i znajduje się w obfitości w górach Palestriny i Tivoli . Kamień ten jest biały, porowaty, czasem kruchy, a czasem zwarty. Starożytni czasami używali go do blokowania prac murarskich, a nawet do prac siatkowych, opus reticulatum .

„Tak zarządza się eksploatacją trawertynu u stóp wzgórz Tivoli, z którego pozyskuje się większość materiału użytego do budowy Rzymu. Odkrywa cały ten zwykły, poniżej żyznym podłożem i na głębokości około 70  cm do 90  cm , pierwszą warstwę trawertynu gorszej jakości, zawieszona od odległości odległości od pęknięć lub kilku części. Ziemisty. Podczas prowadzenia wykopu na głębokości od 6 do 7 metrów natrafiamy na warstwę wapienia kredowego o grubości ok. 12  cm , z której wydostają się źródła wody. Wreszcie pod tym kredowym wapieniem znajdujemy trawertyn specyficzny dla eksploatacji. Ten podział kamieniołomów trawertynu na dwie bardzo różne warstwy ułatwia wydobycie dolnej warstwy. ”

W departamencie Marne

Niektóre trawertyny z epoki taneckiej z Sézanne w Marnie mają wspaniałe odciski liści.

W Belgii

Hesbaye Pays de Herve Condroz Belgijska Lorraine

Galeria obrazów

Bibliografia

  1. Casanova J (1981) Morfologia i biolitogeneza tam trawertynowych . Materiały z kolokwium Stowarzyszenia Geografów Francuskich. Zewnętrzne utwory węglanowe, tufy i trawertyny , s.  45-54 .)
  2. Curie J (2013). Trawertyny antropogeniczne, między historią, archeologią i środowiskiem: badania geoarcheologiczne starożytnego Jebel Oust (Tunezja)  ; Praca doktorska, Dijon.
  3. „  Trawertyn  ” , na cnrtl.fr .
  4. [Geurts, Frappier & Tsien 1992] Marie-Anne Geurts, Monique Frappier i Hsien Ho Tsien, „  Morphogenesis of the Travertine Dams of Coal River Springs, Southeastern Yukon Territory  ”, Geography Physics and Quaternary , vol.  46 N O  21992, s.  221-232 ( czytaj online [PDF] na erudit.org , dostęp: 7 października 2020 ).
  5. Pentecost A (1998) Znaczenie tworzenia się kalcytu (trawertynu) przez glony w trawertynie zdominowanym przez mech z Matlock Bath w Anglii . Archiv für Hydrobiologie, 143 (4), 487-509 ( streszczenie ).
  6. Freytet, P. i Verrecchia, E. (1995). Odkrycie kryształów szczawianu Ca związanych z grzybami w trawertynach mchów (mszaki, słodkowodne heterogeniczne stromatolity) . Geomicrobiology Journal, 13 (2), 117-127 ( streszczenie ).
  7. Pentecost A. & Fletcher A (1974) Tufa, niezwykłe podłoże porostowe . Lichenologist 6, 100-02
  8. (w) Zesłanie Ducha Świętego A., „  Sinice związane z trawertynem z gorących źródeł  ” , Canadian Journal of Earth Sciences , vol.  40 ust. 11,2003, s.  1447-1457.
  9. Golubic S (1973) Związek między sinicami a osadami węglanowymi , s.  434-472 . W NE Carr i B. Whitton, red., The biology of blue-green algae. Basil Blackwell, Oxford
  10. Pięćdziesiątnicy A (1987) kilka uwag dotyczących szybkości wzrostu mchów Asso-zane z martwica i interpretacji niektórych postglacjalnych bryoliths . Cave Science, 14: 543–550; DOI: 10.1179 / jbr.1987.14.3.543 ( podsumowanie )
  11. Guillaume Billet, Benjamin Bonnefoy, Patrick de Wever, Alexandra Houssaye, Didier Merle, Geological walk in Étampes , Biotope editions,2008, s.  13.
  12. Adolphe JP i Billy C (1974) Biosynteza kalcytu przez tlenową asocjację bakteryjną . Recenzje Paryskiej Akademii Nauk, 278: 2873-2875
  13. Lang J i Lucas G (1970). Wkład w badania biohermów kontynentalnych, zapór jezior Band-e-Amir (środkowy Afganistan) . Biuletyn Towarzystwa Geologicznego Francji 7 (5): 834-842
  14. De Sloover J & Goosens M (1984) Stowarzyszenia Cratoneurion trawertynu z belgijskiej Lotaryngii . Biuletyn Królewskiego Towarzystwa Botanicznego Belgii / Bulletin van de Koninklijke Belgische Botanische Vereniging, 37-50 ( podsumowanie )
  15. Ector L (1987) Badanie fitosocjologiczne Cratoneuretum falcati w Val de Bagnes (Valais, Szwajcaria) . Bulletin of the Murithienne, (105), 79–86.
  16. Couderc JM (1977). Grupy roślinne tufów z Touraine . Dokumenty fitosocjologiczne, 37-50.
  17. Paul Marie Letarouilly . Nowoczesne budynki Rzymu lub kolekcja najbardziej niezwykłych pałaców, domów, kościołów, klasztorów i innych publicznych i prywatnych zabytków Rzymu. D. Avanzo, 1849 ( eBook Google )
  18. Informacje dostarczone przez pana Rolanda Dreesen, Royal Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych
  19. Bioróżnorodność w Walonii - 3215 - Etang de Vivegnis i Thier de l'Abbaye
  20. [1]
  21. Lohest, M., 1908. Wykopaliska na Place St-Lambert z geologicznego punktu widzenia. Annales Soc. Geol. Belg., 35: 61–64.
  22. "Na S i w pobliżu Hollogne-aux-Pierres, widzimy masę tufu o wysokości około 6 metrów, całkiem podobną do tej z Hoyoux." Dumont, AH, 1832. Pamięć. Geologiczna konstytucja prowincji Liège; p. 332
  23. Bioróżnorodność Walonii - 376 - Dolina strumienia Bolland
  24. Plik ochrony: Altenbroek, dolina Voer i okolice w Les Fourons (Fouron-le-Comte i Fouron-Saint-Martin) - miejsce historyczno-kulturowe

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia