CIM-9-CM Tom 3 | „ 68,9 ” |
---|---|
Siatka | " D007044 " |
Histerektomia jest chirurgiczne akt , które usuwa się macicę , albo cały lub tylko część. Może również obejmować usunięcie szyjki macicy , jajników , jajowodów i innych otaczających struktur.
Zwykle wykonywane przez ginekologa , histerektomia może być całkowita (usunięcie trzonu z dna macicy i szyjki macicy, często nazywane „całkowitą”) lub częściową (usunięcie macicy z zachowaniem szyi zwanej również „nadszyjkową”) .
Dostępnych jest kilka technik chirurgicznych:
Jest to najczęściej wykonywany zabieg ginekologiczny. W 2003 roku w Stanach Zjednoczonych wykonano ponad 600 000 histerektomii , z czego ponad 90% wykonano z powodu łagodnych schorzeń. Te łagodne stany obejmują ekstrakcję mięśniaków (łagodnych guzów macicy), przypadki niezwykle obfitego krwawienia lub przypadki endometriozy. Niektóre kobiety z nieprawidłowym bólem miednicy i niepełnosprawnością w codziennym życiu również uciekają się do tej procedury.
Usunięcie macicy uniemożliwia spłodzenie dziecka (podobnie jak usunięcie jajników i jajowodów ). Ponadto interwencja ta, jak każda operacja chirurgiczna, niesie ze sobą ryzyko, a także długoterminowe skutki. Ta operacja jest zatem ogólnie zalecana, gdy inne opcje leczenia nie są opłacalne dla danej osoby. Na przykład kobieta z silnym bólem miednicy, która nie może znieść terapii hormonalnej, może rozważyć histerektomię.
Jajników (usunięcie jajników) często prowadzi się przy współpracy z macicy, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia raka jajnika . Histerektomia z usunięciem jajników zwiększała ryzyko zgonu kobiety z powodu chorób serca. Nowsze badania również potwierdzają pogląd, że pozostawienie jajników w stanie nienaruszonym korzystnie wpływa na zdrowie kobiet, ponieważ nadal produkują one hormony (estrogen i progesteron) nawet po menopauzie.
Termin pochodzi od greckiego ὑστέρα, hystera „macica” i ἐκτομή, ektomḗ , „filiżanka”.
Już w 1862 roku Eugène Koeberlé był jednym z pierwszych, którzy z powodzeniem wykonali histerektomię na gruncie naukowym. Przed końcem stulecia, niezbędny postęp uzyskano przez Jules-Émile Péan i Pawła Segond w histerektomii pochwowej stosowanej do leczenia miednicy suppurations ( eksploatacyjnych Péan-Segond ).
Histerektomia dosłownie oznacza po prostu usunięcie macicy. Jednak podczas zabiegu można również usunąć inne narządy, takie jak jajniki, jajowody i szyjki macicy, co zdarza się często.
W nadziei na poprawę funkcjonowania seksualnego po histerektomii zaproponowano częściową (nadszyjkową) histerektomię.
Postulowano, że usunięcie szyjki macicy powoduje nadmierne zaburzenia neurologiczne i anatomiczne, powodując skrócenie pochwy, wypadanie sklepienia pochwy i ziarninowanie mankietu pochwy. Te teoretyczne zalety nie zostały potwierdzone w praktyce, ale pojawiły się inne zalety w stosunku do całkowitej histerektomii.
Główną wadą jest to, że ryzyko raka szyjki macicy nie jest wyeliminowane, a kobiety mogą nadal mieć cykliczne krwawienia (choć znacznie mniej niż przed operacją).
Pytania te zostały uwzględnione w przeglądzie systematycznym dotyczącym histerektomii całkowitej i nadszyjkowej w łagodnych schorzeniach ginekologicznych, w którym przedstawiono następujące wyniki:
W krótkim okresie randomizowane badania wykazały, że zachowanie lub usunięcie szyjki macicy nie wpływa na częstość późniejszego wypadania narządów miednicy mniejszej.
Histerektomia nadszyjkowa nie eliminuje możliwości raka szyjki macicy, ponieważ szyjka macicy pozostaje nienaruszona, a zatem może być przeciwwskazana u kobiet ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka szyjki macicy; z wymazu pap zaplanowanym na ekranie dysplazji szyjki macicy lub raka są nadal konieczne.
Histerektomia jest poważnym zabiegiem chirurgicznym, z nieodłącznym ryzykiem i korzyściami. Ta interwencja wpływa na równowagę hormonalną kobiet, dlatego niezbędne jest uzyskanie informacji od specjalistów. Ze względu na swoją nieodwracalność histerektomia jest zwykle zalecana jako ostateczność, jeśli inne metody leczenia nie są opłacalne. W ten sposób można zaradzić niektórym trudnym do leczenia stanom macicy i układu rozrodczego. Oto niewyczerpująca lista powodów wykonania histerektomii:
Kobiety mogą również wyrażać chęć poddania się planowej histerektomii z powodów innych niż wyleczenie schorzeń lub chorób układu rozrodczego.
Niektóre stany, w których dana osoba (lub osoba zaufana, jeśli pacjentka nie jest w stanie) może zażądać histerektomii z powodów innych niż choroba, mogą być profilaktyką niektórych nowotworów układu rozrodczego, zwłaszcza jeśli istnieje duża historia rodzinna nowotworów układu rozrodczego (w szczególności raka piersi w połączeniu z genami BRCA1 lub BRCA2 ) lub w kontekście leczenia takich nowotworów.
Niektóre osoby z poważnymi zaburzeniami rozwoju przeszły histerektomię. W Stanach Zjednoczonych stanowe sądy najwyższe orzekły, że konkretne przypadki sterylizacji z powodu niepełnosprawności rozwojowej naruszają konstytucyjne i common law prawa pacjenta. Dlatego ważne jest, aby szanować zgodę osoby na wybór praktyki interwencji chirurgicznej.
Wiele rodzajów nowotworów układu rozrodczego leczy się chirurgicznie. Należą do nich macica , szyjka macicy , jajnik , endometrium lub nowotwory ; jak również mięśniaki macicy , które nie reagują na bardziej konserwatywne opcje leczenia.
Fakultatywne histerektomii z obustronna resekcja jajników są często wykonywane przed lub jako część operacji zmiany płci dla trans mężczyzn . Niektórzy mężczyźni decydują się przejść na hormonalną terapię zastępczą na wczesnym etapie przemiany seksualnej, aby uniknąć powikłań związanych ze stosowaniem testosteronu, podczas gdy nadal mają żeńskie narządy wytwarzające hormony (np. rak piersi), chorobę wieńcową macicy i tętnic wieńcowych lub usunąć jak najwięcej źródeł żeńskich hormonów płciowych w miarę możliwości, aby lepiej „ przejść ” podczas rzeczywistych doświadczeń związanych z ich przemianą. Inni wolą poczekać, aż przejdą kompletną „operację dolną” (usunięcie żeńskich narządów płciowych i zbudowanie anatomii zewnętrznej przypominającej męskość), aby uniknąć konieczności poddawania się kilku oddzielnym operacjom .
Ponieważ histerektomia jest nieodwracalna i jest inwazyjną interwencją chirurgiczną, każda pacjentka musi zastanowić się nad najbardziej odpowiadającym jej rozwiązaniem przy pomocy specjalisty, oto niewyczerpująca lista możliwości leczenia, jakie może mieć pacjentka przed wykonaniem histerektomii według różnych sprawy.
Wkładki domaciczne zawierające lewonorgestrel są bardzo skuteczne w kontrolowaniu nieprawidłowego krwawienia macicznego (DUB) lub krwotoku miesiączkowego i należy je rozważyć przed każdą operacją.
Krwotok miesiączkowy (silne lub nieprawidłowe krwawienie miesiączkowe) można również leczyć za pomocą ablacji endometrium, która jest mniej inwazyjną procedurą ambulatoryjną, w której wyściółka macicy jest niszczona przez ciepło, mechanicznie lub za pomocą częstotliwości radiowej. Ablacja endometrium znacząco zmniejsza lub całkowicie eliminuje miesięczne krwawienie u dziewięćdziesięciu procent pacjentek z DUB. Nie jest skuteczny w przypadku pacjentów z bardzo grubą wyściółką macicy lub mięśniakami macicy.
W lewonorgestrel wkładki są bardzo skuteczne w ograniczaniu menstruacji i poprawić inne objawy. Skutki uboczne są zwykle bardzo łagodne, ponieważ lewonorgestrel ( progestyna ) jest uwalniany miejscowo w niskim stężeniu. Obecnie istnieją istotne dowody na to, że wkładka Levongestrel-IUD zapewnia dobrą ulgę w mięśniakach.
Mięśniaki macicy można usunąć, a macicę zrekonstruować w procedurze zwanej „ miomektomią ”. Miomektomię można wykonać przez otwarte nacięcie, laparoskopię lub przez pochwę (histeroskopia).
Embolizacji tętnicy macicznej jest minimalnie inwazyjny zabieg w leczeniu mięśniaków macicy .
W znieczuleniu miejscowym cewnik wprowadza się do tętnicy udowej w fałdzie pachwiny i przenosi pod kontrolą radiologiczną do tętnicy macicznej. Masa mikrosfer lub polialkoholu winylowego (PVA) jest wstrzykiwana do tętnic macicznych, aby zablokować przepływ krwi przez te naczynia. Ograniczenie dopływu krwi powoduje znaczne zmniejszenie liczby mięśniaków i ogranicza obfite krwawienie.
W badaniu Cochrane z 2012 r. porównującym histerektomię i ZEA nie stwierdzono większych korzyści dla żadnej z procedur. Podczas gdy ZEA wiąże się z krótszym pobytem w szpitalu i szybszym powrotem do normalnych codziennych czynności, wiązało się również z wyższym ryzykiem późniejszych drobnych powikłań. Nie było różnic między ZEA a histerektomią w odniesieniu do poważnych powikłań.
Mięśniaki macicy można usunąć za pomocą nieinwazyjnej procedury zwanej ultradźwiękami o wysokiej intensywności (MRgFUS).
Wypadanie można również skorygować chirurgicznie bez usuwania macicy.
Histerektomię można wykonać na różne sposoby. Najstarszą techniką jest nacięcie brzucha. Później rozwinęła się technika dopochwowa (wykonywanie histerektomii przez kanał pochwy), a później techniki dopochwowe laparoskopowe (z dodatkowymi narzędziami wprowadzanymi przez mały otwór, często w pobliżu pępka ).
Większość histerektomii w Stanach Zjednoczonych jest wykonywana przez laparotomię (nacięcie brzuszne, nie mylić z laparoskopią ). Stosuje się go np. po cięciu cesarskim , w przypadku raka, gdy spodziewane są powikłania lub konieczna jest eksploracja chirurgiczna.
Cięcie poprzeczne (Pfannenstiel) zwykle powyżej kości łonowej , jak najbliżej górnej linii włosów w miednicy osoby, podobne do cięcia wykonanego przy cięciu cesarskim .
Technika ta pozwala lekarzom na najlepszy dostęp do struktur rozrodczych i jest zwykle wykonywana w celu usunięcia całego kompleksu rozrodczego .
Histerektomia otwarta zapewnia najbardziej efektywny sposób eksploracji jamy brzusznej i wykonywania skomplikowanych operacji . Przed udoskonaleniem technik waginalnych i laparoskopowych była to również jedyna możliwość uzyskania częściowej histerektomii, podczas gdy droga przezpochwowa jest preferowaną techniką w większości przypadków.
Czas rekonwalescencji po tej otwartej histerektomii wynosi 4-6 tygodni, a czasami jest dłuższy ze względu na konieczność przecięcia ściany brzucha .
Historycznie największym problemem związanym z tą techniką były infekcje, ale wskaźniki infekcji są dobrze kontrolowane i nie są już głównym problemem we współczesnej praktyce medycznej.
Histerektomia przezpochwowa jest wykonywana całkowicie przez kanał pochwy i ma oczywiste zalety w porównaniu z operacjami brzusznymi, takie jak zmniejszenie powikłań, skrócenie pobytu w szpitalu i skrócenie czasu gojenia.
Wraz z rozwojem technik laparoskopowych w latach 70. i 80. popularność wśród ginekologów zyskała „laparoskopowa asystowana histerektomia pochwy” (LAVH), ponieważ jest mniej inwazyjna niż procedura brzuszna, a powrót do zdrowia po operacji jest znacznie szybszy. Pozwala także na lepszą eksplorację i nieco bardziej skomplikowane operacje niż zabieg dopochwowy.
LAVH rozpoczyna się laparoskopią, a kończy trwałym usunięciem macicy (z usunięciem jajników lub bez) przez kanał pochwy. Zatem LAVH jest również całkowitą histerektomią; szyjkę macicy należy usunąć wraz z macicą.
„Laparoskopowo wspomagana histerektomia nadszyjkowa” (LASH) została później opracowana w celu usunięcia macicy bez usuwania szyjki macicy za pomocą morcelatora, który tnie macicę na małe kawałki, które można usunąć z jamy brzusznej przez porty laparoskopowe.
Laparoskopowa całkowita histerektomia (TLH) została opracowana na początku lat 90. przez Prabhata K. Ahluwalia w stanie Nowy Jork. TLH wykonuje się tylko za pomocą laparoskopów w jamie brzusznej, zaczynając od szczytu macicy, zwykle za pomocą manipulatora macicy. Cała macica jest odłączona od przyczepów za pomocą długich, cienkich narzędzi przez „porty”. Następnie cała usuwana tkanka przechodzi przez małe nacięcia brzuszne.
Histerektomię laparoskopową (subtotalną) (LSH) wykonuje się podobnie jak całkowitą operację laparoskopową, ale macicę przecina się pomiędzy szyjką macicy a dnem macicy.
Laparoskopia dwuportowa jest formą chirurgii laparoskopowej z użyciem dwóch 5 mm nacięć do połowy wysokości: macica zostaje odłączona przez dwa porty i ewakuowana przez pochwę.
„Histerektomia wspomagana robotem” to odmiana chirurgii laparoskopowej przy użyciu specjalnych zdalnie sterowanych instrumentów, które umożliwiają chirurgowi dokładniejszą kontrolę, a także powiększenie trójwymiarowego widzenia.
Macica przed histerektomią
Histerektomia laparoskopowa
Kikut szyjki macicy (biały) po usunięciu trzonu macicy podczas laparoskopowej histerektomii nadszyjkowej
Pochwowe usunięcie macicy podczas całkowitej histerektomii laparoskopowej
Zakończenie histerektomii laparoskopowej
Pobyt w szpitalu trwa od 3 do 5 dni lub dłużej w przypadku zabiegów brzusznych i 1 do 2 dni (ale może być dłuższy) w przypadku zabiegów dopochwowych i pochwowych z laparoskopią.
Cechy pacjentki takie jak: przyczyna histerektomii, wielkość macicy, zajście macicy, obecność chorej tkanki otaczającej macicę, przebyta operacja w obrębie miednicy, otyłość, l Historia ciąży, możliwość endometriozy , lub konieczność usunięcia jajników , wpłynie na podejście chirurgiczne podczas histerektomii.
Histerektomia przezpochwowa, jeśli to możliwe, jest bardziej zalecana niż inne warianty dla kobiet z łagodnymi chorobami. Wykazano, że histerektomia przezpochwowa jest lepsza niż LAVH i niektóre rodzaje chirurgii laparoskopowej, powodując mniej krótko- i długoterminowych powikłań, korzystniejszy wpływ na doznania seksualne z krótszym czasem powrotu do zdrowia i mniejszymi kosztami.
Histerektomia przezpochwowa jest jedyną dostępną opcją, która jest możliwa bez znieczulenia całkowitego lub w trybie ambulatoryjnym (chociaż robienie jej bez znieczulenia jest zalecane tylko w wyjątkowych przypadkach).
Chirurgia laparoskopowa ma pewne zalety, gdy operacja pochwy nie jest możliwa, ale operacja ma również tę wadę, że trwa znacznie dłużej, z większą częstością poważnych powikłań, a jednocześnie zapewnia znacznie szybsze gojenie.
W całkowitej histerektomii z powodu raka endometrium , procedura laparoskopowa zapewnia lepsze wyniki okołooperacyjne z mniejszą częstością reoperacji i mniejszą liczbą powikłań pooperacyjnych niż laparotomia.
Technika brzuszna (laparotomia) jest bardzo często stosowana w trudnych okolicznościach lub gdy spodziewane są powikłania. Biorąc pod uwagę te okoliczności, częstość powikłań i czas potrzebny na operację wypada bardzo korzystnie w porównaniu z innymi technikami, ale czas potrzebny na gojenie jest znacznie dłuższy. Koreluje to ze znacznie większą częstością występowania zrostów jelit niż inne techniki.
Morcelacja był szeroko stosowany, zwłaszcza w technikach laparoskopowych i techniki czasami pochwy, ale wydaje się obecnie powiązany z podwyższonym ryzykiem rozprzestrzeniania się łagodne lub złośliwe. wkwiecień 2014, FDA wydała ostrzeżenie dla pracowników służby zdrowia dotyczące ryzyka morcelacji.
Chirurgia wspomagana robotem jest obecnie stosowana w kilku krajach do histerektomii. Potrzebne są dalsze badania, aby określić związane z tym korzyści i zagrożenia, w porównaniu z konwencjonalną chirurgią laparoskopową.
Przegląd Cochrane z 2014 r. wykazał, że chirurgia wspomagana robotem wydaje się mieć podobny odsetek powikłań jak konwencjonalna chirurgia laparoskopowa. Ponadto istnieją wskazówki sugerujące, że chociaż operacja trwa dłużej, operacja wspomagana robotem może skutkować krótszym pobytem w szpitalu. Potrzebne są dalsze badania, aby ustalić, czy histerektomia wspomagana robotem jest korzystna dla osób z rakiem.
Wcześniej zgłoszone marginalne korzyści chirurgii wspomaganej robotem nie mogły zostać potwierdzone; statystycznie istotne pozostają jedynie różnice dotyczące pobytu w szpitalu i kosztów. Ponadto zgłoszono obawy dotyczące powszechnych wprowadzających w błąd twierdzeń handlowych.
Czas potrzebny na zakończenie operacji w testach eVAL to:
Techniczny | Korzyści | Niedogodności |
---|---|---|
Histerektomia brzuszna |
|
|
Histerektomia przezpochwowa |
|
|
Laparoskopowa histerektomia nadszyjkowa (subtotalna histerektomia) |
|
|
Wspomagana przez pochwę histerektomia laparoskopowa (LAVH) |
|
|
Całkowita histerektomia laparoskopowa |
|
|
Jednoportowa histerektomia laparoskopowa / mini histerektomia laparoskopowa |
|
|
Histerektomia wspomagana robotem |
|
|
Histerektomia, jak każda inna operacja , wiąże się z pewnym ryzykiem i skutkami ubocznymi.
W 1995 r. śmiertelność krótkoterminową (w ciągu 40 dni od operacji) odnotowano na poziomie 0,38 przypadków na 1000, gdy wykonano ją z przyczyn łagodnych. Czynnikami ryzyka powikłań chirurgicznych są: obecność mięśniaków, młody wiek (podstawa naczyniowa z większym ryzykiem krwawienia i większą macicą), dysfunkcyjne krwawienie maciczne i poród.
Śmiertelność jest kilkakrotnie wyższa u pacjentek w ciąży, chorych na raka lub inne powikłania. W przypadku zwiększenia objętości macicy Francuskie Kolegium Położników i Ginekologów (CNGOF) zaleca stosowanie hormonalnej terapii agonistami GnRH przed operacją histerektomii, właśnie w celu zapobiegania licznym powikłaniom. Francuskie Kolegium Położników i Ginekologów (CNGOF) wydało kilka zaleceń dotyczących zmniejszenia częstości powikłań podczas histerektomii w przypadku łagodnych patologii. Kanadyjskie Towarzystwo Położników i Ginekologów również wydało zalecenia dotyczące histerektomii i zapobiegania powikłaniom.
Długoterminowy wpływ na wszystkie przyczyny śmiertelności jest stosunkowo niewielki. Kobiety poniżej 45 roku życia mają znacznie zwiększoną śmiertelność długoterminową, co uważa się za spowodowane hormonalnymi skutkami ubocznymi profilaktycznej histerektomii i wycięcia jajników.
Około 35% kobiet, które przeszły histerektomię, przechodzi kolejną powiązaną operację w ciągu najbliższych dwóch lat. Problemy z wypadaniem narządów mogą wystąpić po histerektomii. Badanie z 2014 roku obejmujące ponad 150 000 pacjentów wykazało, że 12% pacjentów po histerektomii wymagało operacji wypadania narządów miednicy mniejszej.
Ryzyko rokownicze przed lub po powikłaniu jest obliczane na podstawie punktacji prognostycznej, w szczególności uproszczonego wskaźnika nasilenia (IGS) lub punktacji „APACHE” (ostry stan fizjologiczny i przewlekły). Ostatnio istnieje POSSUM 2 Score dla pacjentów operowanych przez Francuskie Towarzystwo Anestezjologii i Resuscytacji ( SFAR ).
Chociaż histerektomia jest bardzo powszechną operacją, przedstawia minimalny, ale realny odsetek powikłań, jak każdy zabieg chirurgiczny. Pacjenci są zwykle informowani przed zabiegiem histerektomii przez swoich ginekologów.
Główne komplikacje napotykane podczas operacji to:
W następnych dniach lub tygodniach powikłania mogą być:
W dłuższej perspektywie mogą wystąpić inne powikłania, takie jak wypadanie pęcherza lub odbytnicy (opadanie pęcherza lub odbytnicy) lub nietrzymanie moczu.
Jak każdy zabieg chirurgiczny, histerektomia wiąże się z pewnym ryzykiem. „Śmiertelność, co jest zjawiskiem wyjątkowym, dotyczy mniej niż jednego pacjenta na 10 000. Powikłania występują w 3 do 5% operacji. Reprezentowane są głównie przez rany na sąsiednich narządach, krwotoki, infekcje” . Szkolenie chirurgiczne prowadzone podczas 10 semestrów stażu ma na celu zapewnienie podstawowego poziomu chirurgicznego 85% przyszłych ginekologów pracujących w położnictwie, ginekologii medycznej, ultrasonografii, kolposkopii, AMP itp. Oczekuje się od nich, że będą w stanie bez zbędnego narażania pacjentki wykonywać najczęstsze operacje, takie jak cięcie cesarskie, laparoskopowe lub laparotomiczne leczenie ciąż pozamacicznych, prostych torbieli jajników i niepłodności jajowodów, histeroskopii diagnostycznej i operacyjnej, histerektomii brzusznej i pochwowej.
KrwotokNiekontrolowane krwawienie wymaga resuscytacji i przetoczenia krwi oraz rewizji chirurgicznej w celu zatrzymania krwawienia. Czasami radiologia interwencyjna i embolizacja są skuteczne w kontrolowaniu krwawienia. Niepokojąca liczba francuskich stażystów „starszych” położników i ginekologów wskazuje, że podczas szkolenia nie nabyli wystarczających umiejętności chirurgicznych, aby móc wykonać zabiegi chirurgiczne wymagane do leczenia krwotoku poporodowego lub móc to zrobić. usunięcie macicy. Podsumowując, badanie 370 wewnętrznej 4 TH i 5 -tego roku praktyki pokazały, że 55% francuskich wewnętrznego Ginekologii i Położnictwa, że nie było opanowanie technik chirurgicznych niezbędnych do zarządzania krwotoku poporodowego, a 78% brakowało umiejętności, aby wykonać histerektomia w nagłych wypadkach. Spośród 286 w pełni wypełnionych i przeanalizowanych kwestionariuszy od francuskich położników-ginekologów, którzy są już potwierdzonymi specjalistami, łącznie 33% (95/286) ankietowanych położników zadeklarowało, że nie opanowali dostatecznie lub wcale nie opanowali techniki obustronnej podwiązanie tętnic macicznych, 37% (105/286) w przypadku szwów uciskowych macicy, 62% (178/286) w przypadku podwiązania tętnic biodrowych wewnętrznych i 47% (134/286) w przypadku nagłej histerektomii okołoporodowej. Łącznie 18% (52/286) respondentów stwierdziło, że nie opanowało żadnej z tych technik. Badanie pokazuje, że niepokojąca liczba francuskich położników zgłasza niedostateczne opanowanie technik chirurgicznych w leczeniu krwotoku poporodowego. Jest to bardzo zgodne z publikacją prof. Von Theobald z CHU Caen i jego opinia, że specjalność ginekologia jest poważnie chora z egalitarną koncepcją treningu i ćwiczeń, która nie odpowiada już rzeczywistości oraz z propozycjami restrukturyzacji trzeciego stopnia studiów medycznych .
Niewydolność nerekNiewydolność nerek może być wynikiem wstrząsu krwotocznego, następującego po masywnym krwotoku lub wynikiem bezmoczu odruchowego, a jeszcze rzadziej obustronnej niedrożności moczowodu. Podwiązanie lub obustronne uszkodzenie obu moczowodów pozostaje rzadkie i wyjątkowe.
Urazy moczowoduSzkoda moczowodu może być skomplikowane z moczowodu przetoka często wymaga wielu zabiegów naprawczych.
Uszkodzenie moczowodu nie jest rzadkie i występuje w 0,2 przypadków histerektomii pochwowej na 1000 i 1,3 przypadków histerektomii brzusznej na 1000. W zależności od trudności zabiegu histerektomii, uszkodzenie moczowodu nie jest rzadkie i występuje do 15% przypadków. Uraz występuje zwykle w dystalnym moczowodzie w pobliżu więzadła lejkowo-miednicznego lub moczowodu, który przechodzi poniżej tętnicy macicznej, często z powodu ślepego zaciskania lub umieszczania podwiązek w celu opanowania krwotoku.
W zakresie profilaktyki urazów moczowodu podczas histerektomii porady skierowane są głównie do lekarzy ginekologów, aby uniknąć urazów moczowodu. Zgodnie z literaturą , ligatury i łzy moczowodów są drobne urazy moczowodu, ponieważ mogą one być naprawione śródoperacyjnie lub po operacji, bez długoterminowych następstw.
Postępowanie w takich powikłaniach jest bardzo trudne i często odbywa się na odległość średnio 5–29 dni od pierwotnej zmiany, bardzo często wymagając interwencji urologa. Od 1915 roku wiadomo, że poszukiwanie zmian w moczowodzie 1-2 cm od ujścia moczowodu jest bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe . Z tego powodu reimplantacja moczowodu jest konieczna, jeśli uraz znajduje się na tym poziomie. Postępowanie jest często trudne, ponieważ diagnozę należy postawić ostrożnie. Częstość i nasilenie zmian moczowodów wzrasta proporcjonalnie do objętości krwawienia podczas zabiegu. Krwotok śródoperacyjny i pooperacyjny jest sam w sobie istotnym powikłaniem i przyczyną śmiertelności związanej z zabiegiem histerektomii. Powikłania urologiczne chirurgii ginekologicznej opisali autorzy francuskojęzyczni w 2011 roku we francuskim czasopiśmie „Progress en Urologie” . Częstość i nasilenie następstw moczowych lub nerkowych wzrasta proporcjonalnie do czasu oczekiwania na leczenie zmiany w moczu. Ginekolodzy są zwykle przeszkoleni, aby móc naprawiać urazy moczowodu. Ginekolodzy byli uczeni postępowania w powikłaniach (trawiennych, pęcherzowych, moczowodowych itp.) na kursach chirurgii i urologii.
Urazy pęcherza
Urazy pęcherza mogą być powikłane przetoką pęcherzowo-pochwową, często wymagającą wielokrotnych zabiegów odtwórczych. Zmiany w obrębie układu moczowo-płciowego (moczowody, pęcherz, cewka moczowa) po histerektomii z powodu łagodnej patologii stwierdza się w 1,8% przypadków. Urazy moczowodu lub pęcherza moczowego mogą być skomplikowane, gdy urinoma wymaga co najmniej jednej interwencji naprawczej. Ginekolodzy są zwykle przeszkoleni, aby móc naprawiać urazy pęcherza.
Urazy jelitUrazy jelit po histerektomii stwierdza się w 0,7% -1% przypadków. Wszystkie rany i urazy jelit naprawiono za pomocą jednej lub więcej z czterech podstawowych procedur: zamknięcie jednej lub dwóch warstw rany jelit, częściowa resekcja jelita, ponowne zespolenie jelita i kolostomia (ileostomia). Sugeruje się, aby lekarze ginekolodzy nabyli podstawową wiedzę z zakresu profilaktyki urazów jelit oraz zasad naprawy uszkodzeń jelit. Ginekolodzy mają doświadczenie w chirurgii przewodu pokarmowego i zwykle potrafią naprawić urazy jelit.
Urazy jelit mogą być powikłane przetoką pęcherzowo-pokarmową, zwykle wymagającą wielu zabiegów regeneracyjnych. Uraz jelita zwykle postępuje wraz z zapaleniem otrzewnej wymagającym leczenia i operacji rewizyjnej
Mimowolne usunięcie jajników i przedwczesna niewydolność jajnikówUsunięcie jednego lub obu jajników wykonuje się w dużej liczbie histerektomii, dla których nie było to planowane.
Średni wiek menopauzy po histerektomii z zachowaniem jajnika jest o 3,7 roku wcześniejszy od średniej. Sugeruje się, że może to być spowodowane zaburzeniem dopływu krwi do jajników lub brakiem endokrynnego sprzężenia zwrotnego z macicy.
Funkcja pozostałych jajników jest istotnie zaburzona u około 40% kobiet, niektóre z nich wymagają nawet hormonalnej terapii zastępczej.
Co zaskakujące, podobny i nieco słabszy efekt zaobserwowano w przypadku ablacji endometrium , która często jest uważana za alternatywę dla histerektomii.
U znacznej liczby kobiet po histerektomii rozwijają się łagodne torbiele jajników.
Wpływ na życie seksualne i ból miednicyPo histerektomii z łagodnych wskazań większość kobiet zgłasza poprawę życia seksualnego i ból miednicy. Mniejszy odsetek kobiet zgłasza pogorszenie życia seksualnego i inne problemy.
Zwroty są znacząco różne w przypadku histerektomii wykonanej z przyczyn złośliwych; procedura jest często bardziej drastyczna z wyraźnymi skutkami ubocznymi.
Odsetek pacjentów poddanych histerektomii z powodu przewlekłego bólu miednicy nadal odczuwa ból miednicy po histerektomii i rozwija dyspareunię (bolesny stosunek).
Przedwczesna menopauzaPoziom estrogenu gwałtownie spada po usunięciu jajników, usuwając ochronne działanie estrogenu na układ sercowo-naczyniowy i kostny.
Ten stan jest często określany jako „menopauza chirurgiczna”, chociaż różni się znacznie od naturalnego stanu menopauzy; pierwszy to nagły wstrząs hormonalny w organizmie, który powoduje szybkie pojawienie się objawów menopauzy, takich jak uderzenia gorąca, drugi to stopniowy spadek poziomu hormonów na przestrzeni lat z nienaruszoną macicą i jajnikami zdolnymi do wytwarzania hormonów nawet po menstruacji. zatrzymany.
Jedno z badań wykazało, że ryzyko nawrotu choroby sercowo-naczyniowej jest znacznie zwiększone u osób, które przeszły histerektomię w wieku 50 lat lub młodszym. Nie znaleziono skojarzenia dla osób poddawanych zabiegowi po 50. roku życia. Ryzyko jest wyższe, gdy jajniki są usuwane, ale nawet gdy jajniki są trzymane, nadal jest zauważalne.
Kilka innych badań wykazało, że osteoporoza (zmniejszona gęstość kości) i zwiększone ryzyko złamań kości są związane z histerektomią. Przypisuje się to modulującemu wpływowi estrogenu na metabolizm wapnia, a spadek poziomu estrogenów w surowicy po menopauzie może prowadzić do nadmiernej utraty wapnia prowadzącej do atrofii kości.
Histerektomię powiązano również z wyższymi wskaźnikami chorób serca i osłabieniem kości. Osoby, które przeszły histerektomię z usunięciem obu jajników, zwykle mają obniżony poziom testosteronu . Obniżony poziom testosteronu u kobiet jest predyktorem utraty wzrostu, co może wynikać ze zmniejszonej gęstości kości, podczas gdy podwyższony poziom testosteronu u kobiet wiąże się z większym poczuciem pożądania seksualnego.
Wycięcie jajnika przed 45 rokiem życia wiąże się z pięciokrotnym wzrostem śmiertelności z powodu zaburzeń neurologicznych i psychicznych.
Nietrzymanie moczu i wypadanie pochwyNietrzymanie moczu i wypadanie pochwy są dobrze znanymi skutkami ubocznymi, które pojawiają się z dużą częstotliwością przez długi czas po zabiegu, zwykle 10 do 20 lat po zabiegu.
Z tego powodu dokładne liczby nie są znane, a czynniki ryzyka są słabo poznane. Nie jest również jasne, czy wybór techniki operacyjnej ma wpływ.
Szacuje się, że ryzyko nietrzymania moczu jest w przybliżeniu podwojone w ciągu 20 lat po histerektomii. Długoterminowe badanie wykazało 2,4-krotnie zwiększone ryzyko operacji w celu skorygowania wysiłkowego nietrzymania moczu po histerektomii.
Ryzyko wypadnięcia pochwy zależy od takich czynników, jak liczba porodów drogą pochwową, trudność tych porodów oraz rodzaj porodu. Ogólna częstotliwość jest w przybliżeniu podwojona po histerektomii.
Powstawanie zrostów i niedrożności jelitPowstawanie adhezji stanowi szczególne ryzyko po histerektomii ze względu na rozległość wykonanego wycięcia, a także na fakt, że rana po histerektomii znajduje się w części miednicy najbardziej zależnej od ciężkości, w której pętla jelitowa może łatwo wypaść.
W jednym z badań, częstość z niedrożności jelita cienkiego w wyniku przylegania jelit wynosiła 15,6% u niemodyfikowanych laparoskopowych całkowitej histerektomią brzusznej 0,0% w porównaniu z histerektomią laparoskopowych.
ZakażenieInfekcja rany występuje w około 3% przypadków histerektomii brzusznej. Ryzyko jest zwiększone przez otyłość, cukrzycę, zaburzenia odporności, stosowanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów, palenie tytoniu, siniaki w pobliżu ran oraz istniejące wcześniej infekcje, takie jak zapalenie błon płodowych i choroby zapalne .
Te infekcje rany często przybierają postać ropnia nacięć lub uszkodzenia tkanki łącznej . Zwykle oba powodują rumień , ale tylko nacięcie ropnia powoduje wydzielinę ropną.
Zalecanym leczeniem ropnia po cięciu po histerektomii jest nacięcie i drenaż , a następnie przykrycie cienką warstwą gazy i sterylnym opatrunkiem . Opatrunek należy zmieniać i płukać ranę roztworem soli fizjologicznej co najmniej dwa razy dziennie. Ponadto, w przypadku ryzyka MRSA , zaleca się podawanie antybiotyku działającego przeciwko gronkowcom i paciorkowcem, najlepiej wankomycyny .
Rana może zostać zamknięta przez intencję wtórną . Alternatywnie, jeśli infekcja zostanie usunięta i zdrowa ziarnina jest widoczna u podstawy rany, krawędzie nacięcia można przybliżyć, na przykład za pomocą punktów dławiących , zszywek lub szwów punktowych .
Stosunek płciowy jest nadal możliwy po histerektomii.
Chirurgia rekonstrukcyjna pozostaje opcją dla kobiet, które doświadczyły zarówno łagodnych, jak i złośliwych schorzeń.
Histerektomia może prowadzić do zwiększonego ryzyka stosunkowo rzadkiego raka nerkowokomórkowego . Zwiększone ryzyko jest szczególnie wyraźne u młodych kobiet i jest niższe w przypadku pochwy.
Za możliwe wyjaśnienia uznano wpływ hormonalny lub uszkodzenie moczowodu. W niektórych przypadkach rak nerkowokomórkowy może być przejawem dziedzicznej niezdiagnozowanej leiomyomatozy .
Ciąża pozamacicznaUsunięcie macicy bez usunięcia jajników może prowadzić do sytuacji, która w rzadkich przypadkach może prowadzić do ciąży pozamacicznej z powodu niewykrytego zapłodnienia, które wciąż musi zejść do macicy przed operacją.
Dwa przypadki zostały opisane w wydaniu Blackwell Journal of Obstetrics and Gynecology ; ponad 20 innych przypadków zostało omówionych w dodatkowej literaturze medycznej.
Patroszenie jelita cienkiegoW bardzo rzadkich przypadkach stosunek płciowy po histerektomii może spowodować wytrzewienie jelita cienkiego przez pochwę.
W Kanadzie liczba histerektomii wykonanych w latach 2008-2009 wynosiła około 47 000. Krajowy wskaźnik dla tego okresu wynosił 338 na 100 000 mieszkańców, w porównaniu z 484 na 100 000 w 1997 r. Przyczyny histerektomii różniły się w zależności od tego, czy dana osoba pochodziła z miasta lub wiejskim tle. Mieszkańcy miast wybierali histerektomię z powodu mięśniaków macicy , mieszkańcy wsi głównie z powodu zaburzeń cyklu miesiączkowego . Kanadyjskie Towarzystwo Położników i Ginekologów wydało zalecenia dotyczące histerektomii i zapobiegania powikłaniom.
Histerektomia lub usunięcie macicy obejmuje chirurgiczne usunięcie macicy. We Francji 85 000 kobiet jest dotkniętych tą operacją każdego roku (2011), najczęściej w wieku od 45 do 50 lat, po łagodnej patologii.
70 do 75 000 kobiet na łagodną patologię i 10 do 12 000 na raka lub około 85 000 kobiet we wszystkich wskazaniach według CNGOF.
Według Instytutu Badań i Dokumentacji Ekonomiki Zdrowia (Irdes) we Francji wykonuje się coraz mniej histerektomii: obecnie mniej niż 65 000, wobec prawie 70 000 rocznie w 2010 roku .
Ta praktyka jest teoretycznie zarezerwowana dla przypadków, w których nie ma innej możliwości lub gdy zabiegi medyczne i chirurgiczne zawiodły. W 2010 roku we Francji miał 70 000 histerektomii ze średnią częstością 1 (jeden)% zmian w moczowodzie.
Operacje nie zawsze uzasadnioneDuże mięśniaki macicy pozostają pierwszym wskazaniem do histerektomii, pomimo rozwoju technik mikroembolizacji, które jednak pozwalają na ich zniszczenie poprzez zablokowanie zaopatrujących je tętnic macicznych* (około 30% operacji). Jednak wielu lekarzy wciąż niewiele wie o tym nowym podejściu i zawsze systematycznie kieruje swoich pacjentów do najbardziej radykalnego wyniku, czyli ablacji .
Histerektomia jest również oferowana w celu rozwiązania innych zaburzeń: ciężkiej endometriozy, zwłaszcza gdy istnieje prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia się na inne narządy, wypadania narządów płciowych (zejście macicy przez pochwę i srom), niektórych nowotworów ginekologicznych (endometrium, szyjki macicy, pochwy lub jajników). ) lub w przypadku poważnych powikłań krwotocznych po porodzie.
Francuskie Kolegium Położników i Ginekologów (CNGOF) wydaje kilka zaleceń w celu zmniejszenia częstości powikłań podczas histerektomii w przypadku łagodnych patologii.
Według prof. Von Theobald z CHU Caen: „Specjalność ginekologii jest poważnie chora na egalitarną koncepcję treningu i ćwiczeń, która nie odpowiada już rzeczywistości. Według niego „… za każdym razem reakcja specjalności ginekologii była nieobecna, niewłaściwa lub zbyt późna. Ginekolodzy muszą patrzeć długofalowo. Nie bój się zreformować ich nauczania i działalności, aby przygotować się na przyszłość, w której doskonałość umiejętności we wszystkich dziedzinach nie będzie już przywilejem każdego praktykującego. Chirurdzy to zrozumieli; „trzewny” nie działa już w przypadkach związanych z ortopedią lub urologią. Z drugiej strony zabieg ginekologiczny mocno go kusi…”
Według National Center for Health Statistics , z 617 000 histerektomii przeprowadzonych w 2004 r. 73% obejmowało również chirurgiczne usunięcie jajników. Jedna na trzy kobiety w wieku 60 lat w Stanach Zjednoczonych przeszła histerektomię. Obecnie szacuje się, że 22 miliony osób w Stanach Zjednoczonych przeszło tę procedurę.
Według tego samego źródła histerektomia jest drugą najczęstszą poważną operacją u kobiet w Stanach Zjednoczonych (pierwsza to cesarskie cięcie) .
W latach 80. i 90. ta statystyka wywołała zaniepokojenie niektórych grup zajmujących się prawami konsumenckimi i zakłopotanie w środowisku medycznym oraz doprowadziła do powstania grup wspierających świadomy wybór, takich jak HERSTERECTOMIA Educational Resources and Services (HERS) , założona przez Norę W. Coffey w 1982 roku.
Przeprowadzona w latach 1999-2003 ogólnokrajowa retrospektywna analiza 172 344 histerektomii brzusznych z powodu mięśniaków macicy wykazała śmiertelność 37 pacjentek, niezwiązaną ze stanem szpitalnym (uniwersytet versus inny). Przeprowadzenie zabiegu histerektomii z powodu mięśniaków macicy w amerykańskim szpitalu ze stażystami (nauka akademicka) i profesorami (ośrodek akademicki) lub w lokalizacji akademickiej o dużej objętości do tej procedury nie zmienia ryzyka śmiertelności. Z drugiej strony, w ośrodkach akademickich częściej stwierdzano zachorowalność i liczbę powikłań, np. krwotoki, urazy moczowodów, pęcherze moczowe, urazy jelit (OR = 1,34; 95% CI, 1,23 do 1,45) w przypadku histerektomii brzusznej mięśniaki macicy.
W Wielkiej Brytanii jedna na pięć kobiet prawdopodobnie przeszła histerektomię przed 60 rokiem życia, a jajniki wypada w około 20% przypadków.
Liczba histerektomii w Niemczech jest stała od wielu lat. W 2006 roku wykonano 149 456 histerektomii, z czego 126 743 (84,8%) przebiegło bez powikłań. Kobiety w wieku 40-49 lat stanowiły 50% histerektomii, a kobiety w wieku 50-59 lat 20%. W 2007 r. liczba histerektomii spadła do 138 164. W ostatnich latach popularne stały się techniki histerektomii laparoskopowej lub wspomaganej laparoskopowo.
W Danii liczba histerektomii od lat 80. do 90. zmniejszyła się o 38%. W 1988 r. na 100 000 kobiet było 173 takich operacji, a do 1998 r. liczba ta została zmniejszona do 107. Odsetek histerektomii nadszyjkowej brzucha w tym samym okresie wzrósł z 7,5 do 41%. W tych latach w sumie 67 096 kobiet przeszło histerektomię.
Frezy trzciny cukrowej wiele ograniczeń przez pracodawców mieć histerektomii. Według dwóch ankiet, 36% pracownic miało usuniętą macicę. Celem przedsiębiorców cukrowniczych jest uzyskanie większej produktywności od swoich pracowników, którzy mogą wtedy pracować nieprzerwanie.