Ten artykuł podsumowuje historię Dordogne .
Dordogne to francuski departament w regionie Nouvelle-Aquitaine, który swoją nazwę zawdzięcza rzece o tej samej nazwie .
Pierwsze sprawdzone osady w Périgord przez neandertalczyków (stanowiska La Ferrassie , Le Moustier , Le Regourdou).
Postępujące zanikanie neandertalczyków zastąpionych przez ludzi z Cro-Magnon .
Człowiek z Cro-Magnon zajmuje cały Périgord (stanowiska Laugerie-Haute , Laugerie-Basse , Lascaux ).
Zmiany klimatyczne powodują, że w Périgord znikają koziorożce , konie , mamuty , renifery i nosorożce włochate .
Dyfuzja kultury dzwonkowatej z Charentes.
Postępująca inwazja Proto- Celtów , Iberów (kultura pól urnowych i obrzędów kremacyjnych) oraz Celtów Galii.
Pierwsza epoka żelaza związana z obecnością rudy żelaza na północy regionu ( Champs-Romain ). Obrzędy pogrzebowe .
Do Rzymian utworzył winnicę Bergerac .
W Pétrocores (the Celtic ludzie wypełniania doliny Isle , Vézère i Auvézère głównie) wysłać do Wercyngetoryks około 5000 wojowników, aby pomóc mu w twarz legionów rzymskich z Juliusza Cezara .
Lud Pétrocorien: Pétrocoriens ( Petrocorii ) byli ludem galijskim znajdującym się w obecnym departamencie Dordogne we Francji, a dokładniej pomiędzy Dordogne i Vézère. Ich stolicą była Vesonna ( Périgueux ). Miasto Périgueux oraz dawna prowincja Périgord wzięły swoją nazwę od tego ludu, który w Galii oznacza cztery armie, od petru- „cztery” i corii „armia”. Nazwa Pétrocoriens oznacza obecnie mieszkańców Périgueux (zwanych również Périgourdins).
„Strzeż się, dumny Petrocorianie,
Pomyśl, zanim chwycisz za broń,
Bo jeśli zostaniesz pobity,
Cezar odetnie ci ręce!” "
Bunt przeciwko Rzymianom w Akwitanii.
August nakazuje reorganizację Galii znajdującej się pod panowaniem rzymskim. Przyszły Périgord jest integralną częścią Prowincji Akwitanii .
Założenie Vesunny ( Vésone ), przyszłego Périgueux.
Wizygoci okupują południowo-zachodnią Francję i utrwalają rzymskie budowle. Ich wyjazdem bodziec chrystianizacji regionu nad VI TH i VIII th stulecia.
Perigord jest skonstruowany jako Karolingów powiatu, w tym dynastia przetrwała aż do XIV th wieku . Wiele konfliktów przerwać tego okresu, szczególnie Norman naloty na X th wieku , co prowadzi do pojawienia się pierwszych kamiennych fortyfikacji, które mnożą się w następnych wiekach. W tym samym okresie rozwinęła się architektura romańska. W 1152 małżeństwo Aliénor d'Aquitaine wprowadziło jego wasala Perigord w orbitę Plantagenetów .
W 1360 roku Périgord znalazł się pod zwierzchnictwem Anglii na mocy traktatu z Brétigny . Podczas wojny stuletniej Périgord służył jako granica, baza operacyjna i stał się wyspą oporu. Miasta i zamki stają się własnością Francuzów lub Anglików, w zależności od zwycięstw lub porażek.
Protestantyzm pojawił się w dolinie Dordogne w latach 30. XVI wieku.
Kiedy Jeanne d'Albret zmarła w 1572 roku, jej syn Henri de Bourbon odziedziczył królestwo Nawarry i hrabstwo Périgord. W 1584 Henri de Navarre, nie mając pieniędzy na ufundowanie swojej siostrze Katarzynie de Bourbon , przekazał jej, aby domagała się jej praw macierzyńskich i ojcowskich, jako prowizoryczny rozbiór, księstwo Albret , hrabstwo d'Armagnac , hrabstwo Périgord , wicehrabia Limoges z „korzystaniem tylko z różnych ziem z dziedziczenia po ojcu i matce, z zakazem możliwości wycinania dowolnego lasu bez jego zgody i powoływania na urzędy sądownictwa lub do zysków”. Podział ten został potwierdzony przez patentu liter z23 października 1590. Po zamachu na króla Henryka III w 1589 został królem Francji. Początkowo sprzeciwiał się wejściu jego domeny osobistej i królestwa Nawarry do domeny Korony. Do wojny religijne były przyczyną wielkich wydatków zostawiwszy mu ważne długów zastawionych na jego poszczególnych domen. Edykt Moulins podjętych przez króla Karola IX w 1566 roku potwierdził, że domena Korony była niezbywalna. Podstawowe prawo monarchii wymagało, aby dziedzictwo książąt, którzy wstąpili na tron, było zjednoczone prawem do korony. Na mocy tej zasady, w osądzie29 lipca 1591 r, parlament paryski sprzeciwił się rejestracji patentu na pisma wydane w dniu13 kwietnia 1590 rHenryka IV o oddzieleniu jego osobistego dziedzictwa od majątku państwowego. W 1597 r. nadał nowe listy, które spotkały się z tym samym sprzeciwem. Aby uregulować długi zaciągnięte przez króla, rada Nawarry poradziła królowi, aby sprzedał „ châtellenies , seigneuries, ziemie, jurysdykcje, czynsze” w zależności od wicehrabstwa Limoges i hrabstwa Périgord. 19 kwietnia 1597, dał władcy Lardimalie , gubernatorowi swojego hrabstwa Périgord, „sprzedać takie części tego hrabstwa jako inne części jego domeny, a zwłaszcza pariage Saint-Front”. W obliczu sprzeciwu parlamentu paryskiego sprzedaż ta rozpoczęła się dopiero w 1599 r., ale w hrabstwie Périgord i wicehrabstwie Limoges poprosił o zgodę swojej siostry, obiecując jej zrekompensowanie dochodów dla zabrane z ziem Nawarry. Od30 stycznia 1599Katarzyna de Bourdon była żoną Henryka II Lotaryngii , księcia Baru . Katarzyna de Bourbon wyraża zgodę brata mocą utrwaloną w dniu23 września 1590. Sprzedaż odbywa się między 1600 a 1606 rokiem, ale z możliwością wieczystego wykupu. Katarzyna de Bourbon zmarła w 1604 r. W lipcu 1607 r. wydano edykt o zjednoczeniu hrabstwa Périgord z domeną Korony.
W latach 1791-1793 dziewięć okręgów ( Nontron , Excideuil , Montignac , Sarlat , Belvès , Bergerac , Montpon , Ribérac i Perigueux ) departamentu Dordogne dostarczyło osiem batalionów ochotników krajowych :
W wiosce Hautefaye (w północno-zachodniej części departamentu) 16 sierpnia 1870 r. młody szlachcic Alain de Monéys był torturowany przez dwie godziny przez tłum liczący od trzystu do ośmiuset osób. Oskarżony o szpiegostwo pruskie i wołanie „Niech żyje Rzeczpospolita!” ”(Podczas gdy Drugie Cesarstwo było w stanie wojny z Prusami), był molestowany, a następnie spalony na wiejskim jarmarku. Czterech oskarżonych zostało skazanych na gilotynę i straconych 6 lutego 1871 roku na tym samym placu.
Prace o tej tragedii jest wiele, ale będziemy tu zachować pracę Alain Corbin, historyk specjalizujący się w XIX th century, co doprowadziło innowacyjnego myślenia (metodologicznie ale także epistemologiczny) w odniesieniu do masakry. Pracując nad wyobraźnią chłopów, nad ewolucją wrażliwości w obliczu grozy, ale także nad znaczeniem plotki jako nośnika informacji, udaje mu się zanurzyć w świat percepcji, uczuć, wrażliwości, które są obce dla mu. Co więcej, to właśnie chłopskim spojrzeniem ("zdominowanych") Alain Corbin obserwuje wydarzenia Hautefaye, nie popadając jednak w podmiotowość. Więcej niż proste zestawienie faktów, które miały miejsce 16 sierpnia 1870 r., praca podaje wyjaśnienia dotyczące masakry młodego szlachcica Alaina de Monéys, masakry, która wynika w szczególności z udręki aktorów dramatu. Ta troska wynika w szczególności ze współczesnego kontekstu do faktów, ale także z pewnych „duchów” przeszłości.
Od zawieszenia broni w czerwcu 1940 r. wydział został podzielony na dwie części: strefę okupowaną na zachodzie i strefę wolną na wschodzie; linia demarkacyjna minęło około przez La Rochebeaucourt , Mareuil , Gout-Rossignol , Cherval , Verteillac , Bertric-Burée , Ribérac , montpon-ménestérol , Saint-Martin-de-Gurson , Carsac-de-Gurson , Villefranche-de-Lonchat , Montpeyroux i Lamothe-Montravel . Po lądowaniu anglo-amerykańskim przeprowadzonym dnia8 listopada 1942w Algierii i Maroku Niemcy najechali wolną strefę 11 listopada i osiedlili się w Périgueux i Saint-Astier .
Z 26 marca w 19 kwietnia 1944 rDział terroryzował Division B dowodzona przez generała Waltera Brehmer przeznaczony do „czyszczenia”, represji i zagłady partyzantów w Dordogne i Limousin .
24 sierpnia 1944 r. w Périgueux odbyła się parada wyzwoleńcza, w której Yves Péron , Édouard Valéry i Roger Ranoux dit Hercule wzięli udział w szczególności wraz z wieloma innymi bojownikami ruchu oporu. Périgueux uwolnił się bez oddania ani jednego strzału. Ale na dwa dni przed wyzwoleniem miasta Niemcy rozstrzelali 45 więźniów wywiezionych z więzień dystryktu Daumesnil.
Pod koniec II wojny światowej , w departamentu FFI miał 23,957 członków.
W porządku chronologicznym publikacji: