Havergal Brian

Havergal Brian Obraz w Infobox. Havergal Brian około 1900 roku. Biografia
Narodziny 29 stycznia 1876
Stoke on Trent
Śmierć 28 listopada 1972(w 96)
Shoreham-by-Sea
Narodowość brytyjski
Zajęcia Kompozytor , krytyk muzyczny
Inne informacje
Instrument Organy
Gatunki artystyczne Opera , symfonia
Podstawowe prace
Symfonia nr. 4 (Brian) ( d ) , Symfonia nr. 6 (Brian) ( d ) , Symfonia nr. 16 (Brian) ( d )
podpis Havergala Briana podpis

William "Havergal" Brian (ur29 stycznia 1876w Dreźnie, obecnie część Stoke-on-Trent w Staffordshire i zmarł dnia28 listopada 1972Shoreham-by-Sea w West Sussex ) jest brytyjskim kompozytorem i krytykiem muzycznym .

Oprócz utworów kameralnych i wokalnych jest autorem 32 symfonii . Komponował także opery .

Jako krytyk muzyczny Brian kultywował żywy i cierpki styl, podobny do stylu George'a Bernarda Shawa .

Biografia

Havergal Brian urodził się w rodzinie garncarzy przy ulicy Ricardo 35 w Dreźnie. Jest najstarszym z siedmiorga dzieci, z których czworo zmarło w niemowlęctwie. Rozpoczął naukę w chórze Saint James Church w Longton, gdzie również uczył się gry na organach u Teofila Hemminga. Opuścił szkołę w wieku dwunastu lat na stanowisko asystenta organisty. Zapoznając się ze wspaniałymi dziełami chóralnymi, nauczył się gry na skrzypcach , wiolonczeli i fortepianu , grając na wieczory taneczne w małych lokalnych orkiestrach. Jego brat Henry Havergal był także organistą kościelnym.

Ochrzczony Wilhelm, zmienił nazwisko na Havergal w wieku dwudziestu lat, kiedy szukał posady. William Henry Havergal  ( 1793–1870) był kolekcjonerem hymnów wiktoriańskich, a jego żona, Frances Ridley , poetka; to w hołdzie tej rodzinie przyjmuje to imię.

W 1896 roku , rozprawa z dziewiątego z Beethovenem i kantaty króla Olafa z Elgara postanowił karierę. Po różnych drobnych zawodach - stolarz, urzędnik, kupiec drewna - mimo robotniczego pochodzenia i słabego wykształcenia postanowił zostać zawodowym muzykiem: chciał grać i komponować . Najpierw wypróbował wiele melodii . Potem są ambitniejsze projekty z chórem i orkiestrą.

Plik 3 kwietnia 1899, poślubił Alice Priestley. Mają pięcioro dzieci: ich pierwsze dziecko, Sterndale Harold Benedict Brian (później nazwany Sterndale Bennett), urodziło się w październiku, a drugie w 1901 r., Hector William Brian, na cześć Hectora Berlioza . Zmarł w następnym roku na gruźlicę. WWrzesień 1902, urodziła się córka Margery Isabelle Brian. WGrudzień 1903George Halford Brian, nazwany na cześć dyrygenta Birmingham, George'a Halforda  (we) . Wreszcie w 1907 roku urodził się Dennis Brian.

Początki

Już w 1905 roku otrzymał zachętę od Elgara za swój Psalm 23 oraz od George'a Halforda i napisał pierwsze znane nam dzieła. W 1907 roku Brian dostrzegł punkt zwrotny w swojej karierze kompozytorskiej, kiedy Henry Wood wykonał po raz pierwszy dwa utwory na orkiestrę, English Suite (1904) i For Valor , podczas London Proms (12 września i 8 października 1907). Stał się jedną z postaci młodego pokolenia brytyjskich kompozytorów.

Herbert Minton Robinson, bogaty przemysłowiec z ceramiki Stoke-on-Trent, oferowane do wspierania go, tak aby mógł poświęcić się całkowicie muzyce, w latach 1909 i 1913. On też zaprzyjaźnił się z kompozytorami i dyrygentami. Orkiestry takie jak Frederick Delius , Thomas Beecham - For Valor w Birmingham,Luty 1912-, Henry Wood - Dr Merryheart (1912) w Londynie, wPaździernik 1913-, Ernest Newman i Granville Bantock , który zostaje niezłomnym przyjacielem i promotorem Briana. Poznają się przy okazji powstania oratorium Bantocka Omara Khayyama wPaździernik 1906w Birmingham.

W tym samym czasie jego pierwsze utwory wokalne i orkiestrowe zostały wydane przez Breitkopf & Härtel , a on rozpoczął swoją działalność jako krytyk . Najpierw dla The Musical World w latach 1905–1908, następnie dla gazet Staffordshire oraz The Musical Times .

Londyn

Po katastrofalnym pierwszym małżeństwie Brian przeniósł się do Londynu w 1913 roku , pozostawiając żonę i dzieci.

Podczas I wojny światowej zgłosił się na ochotnika, ale w r. Został zwolniony z wojskaMaj 1915ze względu na „  płaskie stopy  ”. Następnie został wysłany do Francji, aby sporządzić spis skutków zabitych żołnierzy kanadyjskich. To doświadczenie karmione swoją pracę z satyrycznej opery Tygrysy ( 1917 -19). Sam pisze libretto, a ton jest między music hallem a ironią brechtowskiej .

Przed podjęciem pełnej orkiestracji swojej opery Brian wymyślił kompozycję nowej symfonii. Jednak w 1921 roku wyodrębnił sześć epizodów symfonicznych i zaaranżował je do samodzielnego wykonania, które odbyło się w Bournemouth na28 lutego 1924 pod redakcją Dana Godfreya, a następnie innego 4 maja, podczas festiwalu.

Symfonia gotycka (1919–27)

Jego Symphony n o  1, zwany Gothic , na dwie części i sześciu ruchów, jest najdłuższym katalog (115 minut), ale tylko pierwsze trzy ruchy (35 minut muzyki) są czysto instrumentalne; druga część to kolosalne Te Deum na chóry, orkiestrę i organy . Również praca jest bardziej jak oratorium , trochę jak 8 th Symphony of Gustav Mahler .

Symfonia gotycka tworzona jest przez osiem lat. Ale dla autora „ta praca była w moim sercu przez całe moje życie i oczywiście obejmuje wszystkich, którzy byli mi bardzo bliscy, którzy mi pomogli i ukształtowali” .

Pomimo nieproporcjonalnego rezultatu Havergal Brian powiedział swojemu przyjacielowi Haroldowi Truscottowi, kompozytorowi i pisarzowi, że chce skondensować dzieło w dwudziestu taktach , będących wynikiem intensywnego błysku twórcy. Łączy on dwa projekty: jeden na Fausta z Goethego , drugi Te Deum bardziej świeckie niż religijne. Według Reginalda Nettela kompozytorowi nie mniej zależało na opisaniu „wielkości wszechświata i miejsca w nim człowieka” . Partytura podkreśla dwie linijki niemieckiego poety, zaczerpnięte z ostatniej sceny:

"Ten, kto szuka ze wszystkich sił,

Ten można odkupić. "

Forma symfonii wywodzi się bezpośrednio z ostatniej symfonii Beethovena , włączając w konstrukcję chór. Jeśli chodzi o oprzyrządowanie, ona patrzy na stronie Requiem z Berlioza . Całość stanowi hołd dla muzyki, którą kochał kompozytor. Podtytuł jest w umyśle Briana, spojrzenie na ekstrawagancką architekturę gotyckich katedr północnej Europy, których romantycy wychwalali piękno i okres rozwoju ludzkiej wiedzy, na przykład ambitny Faust.

W skład orkiestry wchodzi łącznie 210 instrumentalistów, dysponujących wieloma nietypowymi instrumentami, w tym: obój d'amore , obój basowy, róg basetowy , klarnet kontrabasowy, stożki , trąbka basowa czy eufonium , co zwielokrotnia udział barw i wzmacnia brzmienie. paleta. Mosiądz podzielone są na cztery fanfary . Łącznie ponad 750 wykonawców.

Symfonia, zwłaszcza w jego drugiej części, zawiera coś w rodzaju „Sum” w instrumentacji , barw, stylów muzycznych z muzyką Zachodniej „, począwszy od przywoływania chorału gregoriańskiego i kościelnej elżbietańskiej muzyki do atonalności. Oraz (w Judex Crederis ) do tętniącego życiem gromady akordy . „ To Choral rzeczywiście brzmi jak Ligeti . Instrumentaliści są bardzo poszukiwani, a solo ksylofonu w części trzeciej nazywa się „transcendentnym studium wykonawczym”. Podobnie jak partie chóralne, z bardzo chromatycznym pismem , podzielone są na dwadzieścia części.

Utwór dedykowany Richardowi Straussowi , którego nieustannie podziwiał. Po przeczytaniu partytury nazwał ją „piękną”. W 1928 roku Brian zaoferował pierwszą część konkursu z okazji stulecia Schuberta.

W dwudziestoleciu międzywojennym był głównie krytyczny, zwłaszcza dla Opinii Muzycznej końca lat 20., gdzie bardzo aktywnie wspierał nową muzykę. W 1925 r. Wykładał w Royal College of Music .

Elfreda Brian urodziła się z drugiego małżeństwa z Hildą Mary Hayward w grudniu 1928 roku . Para wyszła za mąż dopiero w czerwcu 1933 roku .

W czasie II wojny światowej pełnił obowiązki zarządcy i pozostał w służbie cywilnej jako urzędnik, aż do przejścia na emeryturę w 1948 roku .

Płodny odwrót

Kompozytor Sir Granville Bantock , zagorzały obrońca swojej muzyki aż do śmierci w 1946 roku , przejął kontrolę, gdy Brian spotkał się wMaj 1954, producent (i kompozytor) BBC , Robert Simpson , który wykona znaczną pracę promocyjną, promując nowe kompozycje i produkując je dla BBC. Dopiero po drugiej wojnie światowej muzyk wszedł w swój najbardziej twórczy okres, skomponował aż dwadzieścia siedem symfonii i cztery opery w ciągu siedemdziesięciu lat. Pierwsze prace stworzone przez BBC jest 8 th Symphony, 1 st i2 lutego 1954pod redakcją Sir Adriana Boulta . Pierwsze wykonanie Symfonii gotyckiej przez profesjonalną orkiestrę30 października 1966, wciąż pod kierunkiem Boulta, w Royal Albert Hall , na jego dziewięćdziesiątych urodzinach.

W 1958 r. Przeniósł się do Shoreham w Sussex. Havergal Brian zmarł tam od jesieni, dwa miesiące przed swoimi dziewięćdziesiątymi siódmymi urodzinami28 listopada 1972. Ostatnią podwójną poprzeczkę ustawił w XXXII Symfonii w październiku 1968 roku i, jak wiele jego utworów, nigdy nie słyszał, jak dzwoni w jego głowie. W 1972 roku jego córka umarła Elfreda: zadedykował Retrospect 2 th symfonię.

Daniny

W 1962 roku Robert Simpson zadedykował swoją III Symfonię Havergalowi Brianowi.

W 1974 roku powstała firma Havergal Brian , która była odpowiedzialna za promocję dystrybucji utworu.

Styl

Havergal Brian rozwinął swój styl muzyczny od późnych romantyków.

Wbrew obecnemu zamysłowi (niewątpliwie ze względu na Symfonię gotycką), liczby czy czas trwania utworów wcale nie są niezwykłe, a Brian posługuje się tradycyjnymi liczbami.

Katalog prac

Katalog Havergala Briana składa się głównie z utworów na orkiestrę ( symfonie , utwory symfoniczne , koncerty ) i na głos ( opery , melodie , chór i kantaty ), do których dodano kilka utworów na klawisze.

Do 1907 roku Brian podawał numery opusów (od 1 do 15), z których numery 2, 4, 8, 11 oraz melodia z opusu 13 (d / 2) zostały przez autora zagubione lub zniszczone; i to, jak prawie wszystkie prace sprzed 1906 r. i wiele do około 1948 r. Zaginione partytury to, oprócz wielu melodii, uwertura „  Buster Keaton  ” (lata 20. XX wieku), prawdopodobnie niedokończona, utwory na zespół dęty blaszany, wśród których Fanfare , z jego The Grotesques (oryginalny tytuł Tygrysów ), pierwszy koncert skrzypcowy ( 1934 ), przy czym Translation Teatr (kantata) Prometheus rozwiązał po Shelley (datowane 1937/44) i dwa oper Dierdre z Bolesnej po JM Synge (ok. 1947 ) i Edyp Coloneus d „po Sofoklesa ( 1967 ).

Klawiatura Muzyka kameralna Symfonie Inne dzieła symfoniczne
Koncerty Melodie Chóry i kantaty Opery

Klawiatura

Fortepian
  1. I. Chłopcy i pastylka
  2. II. Walc motyla
  3. III. Wenus i bobby
Numery 2 i 4 to partie fortepianowe tytułowych melodii.
  1. I. Allegro (g-moll)
  2. II. Lento tranquillo e semper rubato (H-dur). Nagłówek partytury: „z wiersza Williama Blake'a Kraina snów  ”.
  3. III. Andante e grazioso - Walc Lento (E-dur)
  4. IV. Andantino tranquillo e semper rubato. Nagłówek partytury: „z wiersza Williama Blake'a Ptaki  ”.
Organ

Muzyka kameralna

Orkiestra

Symfonie

W 1967 roku Brian zmienił numerację swoich symfonii. W tym czasie, tylko pierwsze pięć symfonie ( nr .  2 do 6) są znane. Stary noszące jeden numer, zatytułowany fantastycznej Symphony ( 1907 -08), z których tylko on utrzymuje dwa ruchy - pierwsze i trzecie - daje drogę do gotyckiej Symphony . Napisał 22 symfonie w wieku od 80 do 92 lat .

  1. Część I: I. Allegro Assai
  2. II. Lento Espressivo e Solenne
  3. III. Bylina
  4. Część II: IV. Allegro Moderato (Te Deum Laudamus)
  5. V. Adagio Molto Solenne E Religioso (Judex)
  6. VI. Moderato e Molto Sostenuto (Te Ergo Quaesumus)
  1. I. Solenne adagio - Allegro assai
  2. II. Andante sostenuto e molto espressivo
  3. III. Allegro assai
  4. IV. Lento Maestoso e mesto
  1. I. Andante moderato e semper sostenuto e marcato
  2. II. Lento semper marcato e rubato
  3. III. Allegro bylina
  4. IV. Solenne Lento
  1. I. Maestoso
  2. II. Lento
  3. III. Allegro
  1. Sekcja pierwsza (prolog), Allegro ma non troppo
  2. Sekcja druga: część 1 i część 2, Lento
  3. Sekcja trzecia: część 1 i część 2 (epilog), Allegro vivace
  1. I. Allegro moderato
  2. II. Allegro maestoso my moderato
  3. III. Adagio - Allegro moderato - Adagio
  4. IV. Epilog: „Dawno, dawno temu” (Moderato)
  1. I. Adagio - Allegro moderato - Allegro vivo
  2. II. Adagio
  3. III. Allegro moderato
  1. I. Adagio
  2. II. Allegro Giocoso
  3. III. Maestoso e Pesante - Allegro Marcia
  1. I. Adagio - Allegro Moderato
  2. II. Lento
  3. III. Allegro con brio
  1. I. Allegro Moderato
  2. II. Adagio
  3. III. Allegro e Marcato Semper
  1. I. Allegro spiritoso e con anima a leggiero
  2. II. Adagio - Allegretto
  3. III. Con anima e giocoso
  1. I. Adagio - Allegro Agitato
  2. II. Adagio ma non troppo, Cantabile e sostenuto
  3. III. Allegro vivo
  1. I. Moderato - Allegro con anima
  2. II. Adagio non troppo moja waga
  1. I. Allegro risoluto
  2. II. Andante cantabile
  3. III. Allegro ma non tanto
  1. I. Lento - Allegro giocoso e marcato semper - Moderato
  2. II. Lento ma non troppo
  3. III. Allegro con anima
  1. I. Moderato
  2. II. Grazioso e leggiero
  3. III. Andante espressivo
  4. IV. Allegro con brio - Allegro vivo - Adagio
  1. I. Adagio - Allegro
  2. II. Lento cantabile semper
  3. III. Allegretto grazioso
  4. IV. Adagio - Allegro molto - Adagio
  1. I. Lento
  2. II. Passacaglia
  1. I. Allegretto
  2. II. Adagio
  3. III. Allegro Ma Non Troppo
  4. IV. Allegro Moderato
Inne zajęcia
  • Wariacje burleski na temat oryginalny , opus 3 (wrzesień 1903 ). Założona w 1980 roku. Utwór, który nie był ani wykonany, ani opublikowany w czasie pierwszych koncertów w 1907 r., Był uznawany za zaginiony do 1974 r., Kiedy rękopis ponownie pojawił się w sprzedaży w londyńskiej księgarni.
  1. Motyw (Andante, quasi Allegretto ma serioso)
  2. Wariacja 1, Imitando
  3. Wariacja 2, Tempesto
  4. Wariacja 3, Elegia
  5. Odmiana 4, Allegretto grazioso
  6. Wariacja 5, Allegro resoluto
  7. Wariacja 6, Adagio e Rubato e Mistico
  8. Finał w kształcie otwarcia
  • For Valor , uwertura koncertowa opus 7 ( 1904  ; wersja 1906 )
  • Fantastyczne wariacje na temat starego rymu ( 1907 ). Średni czas 12 minut. Utworzenie w Brighton of28 kwietnia 1921 w 2 maja(w wersji zredukowanej) przez Brighton Municipal Orchestra pod batutą Henry Lyell-Taylera (utwór wykonano dwukrotnie), a następnie kompozytora. Jest to początkowa część A Fantastic Symphony , nosząca pierwotnie tytuł rymowanki używanej jako motyw przewodni: Humorous Legend on Three Blind Mice Joseph Holbrooke zmienił tę piosenkę niani już w 1900 roku (opus 37a).
  1. I. Andante
  2. II. Allegro molto
  3. III. Con moto e espressione
  4. IV. Allegro bylina
  5. V. Lento
  • Festal Dance ( 1908 ). Średni czas trwania, od 5 do 6 minut. Stworzony w Birmingham w grudniu 1914 roku przez Granville Bantock . To trzecia część Fantastycznej Symfonii .
  • In Memoriam , poemat symfoniczny ( 1910 ). Czas trwania: mniej niż 20 minut. Premiera w Edynburgu 26 i27 grudnia 1921przez Scottish Orchestra pod dyrekcją Sir Landona Ronalda.
  1. I. Wprowadzenie - scena pierwsza
  2. II. Druga scena
  3. III. Trzecia scena
  • Comedy Overture: Lekarz Merryheart ( 1911 -12)
  • Uwertura komediowa: Ślub majsterkowicza ( 1948 ). Zainspirowany Johnem Millington Synge (1907).
  • Uwertura komediowa: The Jolly Miller ( 1962 ). O pieśni ludowej z Cheshire .
  1. I. Allegro Vivo
  2. II. Misterioso
  • Psalm 23 ( Pan jest moim pasterzem ), na tenor, chór i orkiestrę op 9 (ok. 1904  ; 1944 -45). kreacja10 marca 1973 dla BBC Brighton Stuarta Hollanda (tenor), Brighton Festival Chorus, Leicestershire Schools Symphony Orchestra pod dyrekcją Laszlo Heltaya.
  • Sześć kawałków symfoniczne z Tygrysy (usytuowany w. 1921 -22). Średni czas 55 minut. Utworzenie w Bournemouth w dniu28 lutego 1924 pod redakcją Sir Dan Godfrey.
    • Wariacje symfoniczne na temat „  Czy ktoś tu widział Kelly?  »(Ext. Of the Prologue)
    • Taniec symfoniczny: Dzicy jeźdźcy
    • Taniec symfoniczny: Zielone pastwiska (zew. Akt 2)
    • Taniec cieni (dodatkowy akt Preludium 3)
    • Taniec symfoniczny: Gargulce (zew. Akt 3)
    • Taniec symfoniczny: Lacryma (ekst. Akt 3)
  • Angielski Pokój n O  1 opus 12 (1902/04, wyd. 1914, Breitkopf i Hartel). Premiera w Leeds w dniu12 stycznia 1907przez Leeds Municipal Orchestra pod dyrekcją kompozytora. Następnie przekazany przez Boulta na Proms i Bantock w Liverpoolu, zwłaszcza przed wojną. Części 2 i 3 są zaczerpnięte ze współczesnego utworu zatytułowanego Pantalon and Columbine , romansu na małą orkiestrę Opus 2, który zaginął.
  1. I. Charakterystyczny marsz Tempi do marcia
  2. II. Valse Andante - Tempo di valse (allegro) - Andantino
  3. III. Pod bukiem - Andantino - Tempo di valse (allegro) - Tranquillo (andante)
  4. IV. Interludium Allegro con anima - Pan Andante
  5. V. Hymn Slow - Allegretto
  6. VI. Carnival Allegro molto (presto) - Tancerze Wolniej i wdzięczni - Punch i Judy - Śpiąca królewna Molto andante - Gruba kobieta Z udawaną powagą
  • Suity angielskie n o  2 "Noc Portraits" (1915 - stracone )
  • Angielski Pokój N O  3 ( 1919 -21). Creation Bournemouth on16 marca 1922przez Bournemouth Municipal Orchestra pod dyrekcją Sir Dan Godfrey. Inspiracją dla tej kontynuacji jest wieś w Sussex, w której mieszkał Brian. Brian napisał pierwsze trzy utwory na fortepian i wydaje się, że zniszczył oryginalną partyturę.
  1. I. Starożytna wioska
  2. II. Epitalamium
  3. III. Postyliony
  4. IV. Łamacz kamieni
  5. V. Wesoły chłop
  • Angielski Pokój n O  4 „przedszkola” (bez daty wynik Reginald Nettel umieszcza wokół 1921/24). Średnia długość 12 lub 13 minut. Utworzenie, Edinburgh na5 lipca 1977przez George Heriot's School First Orchestra pod dyrekcją Martina Rutherforda. Brian inspiruje się dziecinnym światopoglądem. Malcolm MacDonald postrzega go jako angielski odpowiednik Kącika dla dzieci lub La Boîte à Joujoux [Claude Debussy | Debussy'ego].
  1. Dziękuję ci
  2. II. Gdzie on jest?
  3. III. Coś albo nic
  4. IV. Mężczyzna z bronią
  5. V. Jingle
  6. VI. Słaba kaczka
  7. VII. Słodki króliczek
  8. VIII. Śmierć króliczka
  9. IX. Piosenka bojowa Ashanti
  • Suity angielskie n o  5 "Rustic Sceny" (12-27 czerwca 1953). Średnia długość, 22 minuty. Premiera nagrania 1977 pod dyrekcją Erica Pinketta. Część druga jest zarezerwowana dla samych strun i może być grana niezależnie.
  1. I. Kłusem na rynek
  2. II. Zaduma
  3. III. Niespokojny strumień
  4. IV. Revels Village
  • Preludio tragico , wyciąg z The Cenci ( 19151–52 )
  • Elegia , poemat symfoniczny (11 maja-7 czerwca 1954 ; orch. wczesny sierpień). Średnia długość od 13 do 14 minut. Utworzono dnia17 lutego 1977przez Guidhall School of Music and Drama Symphony Orchestra pod dyrekcją Briana Wrighta. Brian nazwał Pieśń smutku  : rodzaj „symfonii bez numeru” . Następnie wListopad 1970decyduje się na Elegy . Jeden ruch.
  • 3 Fragmenty według Turandot ( 1962 -63) To oczywiście opera Briana, z której Malcolm MacDonald narysował również większą, sześcioczęściową suitę w 1975 roku . Tworzenie włączone27 maja 1995 dyrygent James Kelleher zaprezentował wszystkie dziewięć utworów: trzy autorstwa samego Briana i sześć MacDonalda.
  1. I. (Andante moderato)
  2. II. (Allegro molto)
  3. III. (Allegro vivo)
  • Koncert na orkiestrę Es-dur ( 1964 ). Czas trwania: około 15 minut. Creation, Leeds dalej12 kwietnia 1975przez College of Music Symphony Orchestra pod dyrekcją Josepha Stonesa. Kompozycja instrumentalna, oprócz smyczków, przeznaczona jest na dęte drewniane i blaszane w dwóch lub trzech oraz na perkusję. Praca jest w jednym ruchu.
  • Legenda: Ave atque vale (31 maja 1968). Średni czas trwania: od 7 do 8 minut. Stworzony dla BBC, ale nie nadawany, nagrany na1 st April 1.973przez London Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Myera Fredmana. Kreacja publiczna, Orange (24 października 2008przez Orange County High School for the Arts Symphony Orchestra pod dyrekcją Christophera Russella.
Zespół dęty blaszany
  • Festiwal Fanfar ( 1967 ). Czas trwania: mniej niż 2 minuty.

Koncerty

  • Koncert skrzypcowy C-dur (listopad 1934 -8 czerwca 1935). Czas trwania: około 38 minut. Utworzono dnia20 czerwca 1969Ralph Holmes (skrzypce), New Philharmonia Orchestra pod dyrekcją Stanley Pope, dla BBC. Publiczne stworzenie nastąpiło dopiero dziesięć lat później. Początkowo oznaczone jako n °  2 i napisami Heroic , a Brian, z powodu utraty lub zniszczenia najpierw cięte te wskazania i pozostawiono koncert skrzypcowy C dur.
  1. I. Allegro Moderato
  2. II. Lento
  3. III. Allegro con Fuoco
  • Koncert wiolonczelowy (13 kwietnia 1964). Czas trwania: około 22 minut. Trzy części bez tytułów. Creation, the5 lutego 1971Thomas Igloi (wiolonczela), Polyphonia Orchestra pod dyrekcją Sir Adriana Boulta dla BBC .
  • For Valor na organy i orkiestrę ( 1902 , rew.1906)

Melodie

Brian skomponował ponad sto melodii na głos i fortepian, z których wiele zaginęło:

  • Ptaki na altówkę lub baryton i fortepian ( 1919 ). Tekst Williama Blake'a .
  • Kraina snów na głos i fortepian. Tekst Williama Blake'a z Różne wiersze i fragmenty .
  • The Defiled Sanctuary na głos i fortepian. Tekst Williama Blake'a.
  • Kiedy sople wiszą przy ścianie na głos i fortepian (1919). Na podstawie tekstu Williama Szekspira z Love's Labour Lost .
  • Weźmy O wziąć Te usta dala , na głos i fortepian ( 1919 -21). Na podstawie tekstu Williama Shakespeare'a, fragmentu Measure for Measure .
  • 3 melodie na głos altowy lub baryton i fortepian, op. 6 (1904–06)
  • 7 melodii na tenor i mezzosopran, opus 13 ( 1906  ; numer 1 zm. 1972)
    • Little Sleeper (opus 13a). Po Soliloquy on a Dead Child autorstwa Geralda Cumberlanda , pseudonim Charlesa Fredericka Kenyona (1879-1926) po Hafez de Shiraz .
    • W dzień iw nocy . Tekst Cumberland.
    • Gdybym mógł mówić . Tekst Cumberland.
    • Kiedy leżę chory . Tekst Cumberland.
    • Faery Song na mezzosopran i fortepian (op. 13c, 1906). w tekście Williama Butlera Yeatsa .
    • Powiedz mi, duszo jej kocham (op. 13d / 1, 1906). Na podstawie tekstu Thomson.
    • Zmierzch opus 13d / 2 (1906 - zaginiony lub zniszczony)
  • Care-Charmer Sleep na głos i fortepian (1919). Tekst Samuela Daniela.
  • Ponieważ Love is Dead na głos i fortepian (ok. 1922–23). Tekst Freda G. Bowlesa.
  • Soul of Steel , na głos i fortepian ( 1920 -21). Tekst autorstwa Christophera M. Mastermana.
  • Dlaczego ranisz i łamiesz mi serce? na tenor i fortepian ( 1910 ). Tekst Roberta Herricka
  • Na rozstanie na głos i fortepian ( 1918 ). Tekst od Temple Keble.
  • Lady Ellayne na głos i fortepian (1918–19). Tekst od Temple Keble.
  • Wyrzeczenie na głos i fortepian (1918–19). Tekst od Temple Keble.
  • Kiedy zachodzi słońce , na głos i fortepian (1918). Tekst od Temple Keble.
  • Love is a Merry Game na głos i fortepian (1918). Tekst od Temple Keble.
  • Piping Down the Valleys Wild na głos i fortepian ( 1914 ). Tekst Williama Blake'a z Songs of Innocence and Experience .
  • Kominiarz na głos i fortepian (1914). Tekst Williama Blake'a z Songs of Innocence and Experience .
  • Góra i wiewiórka na głos dziecięcy i fortepian (1914). Tekst autorstwa Ralpha Waldo Emersona .
  • Zaginiona lalka na głos i fortepian (1914). Tekst Charlesa Kingsleya .
  • What does Little Birdie Say na głos i fortepian (1914). Wiersz Lorda Tennysona , Sea Dreams , from Enoch Arden and Other Poems .

Chóry i kantaty

  • Gwiazdy letniej nocy , pieśń na ośmiogłosowy chór opus 1 ( 1905 ). W tekście Longfellowa .
  • Dwie melodie na tekstach Robert Herrick , na chór ( 1911 -12):
    • Requiem dla róży
    • Wiedźma
  • Kanony na cztery głosy na podstawie tekstów Hannah More (1745–1833):
    • O szczęścia, Niebiański jarmark ( 1924 )
    • Czy w takim razie zostanę oszczędzony? (1924)
    • Słodka samotność (1924)
  • Powiedz mi, Thou Soul of Her Uwielbiam opus 13d , cztery głosy mieszane ( 1906 ). Na podstawie tekstu Jamesa Thomsona.
  • Czy mam cię porównać do letniego dnia? opus 5 , cztery głosy mieszane ( 1903 ). Opierając się na tekście William Shakespeare , Sonet n °  18 .
  • Dmuchnij, wiej zimowy wiatr , cztery głosy mieszane ( 1925 ). Na podstawie tekstu Williama Szekspira, fragment książki Jak wam się podoba .
Kantaty

Oprócz partii I, IV i V Symfonii, w których występuje szerokie wykorzystanie chóru, bardzo liczne są zaginione utwory. Pozostały dwie kantaty.

  • Prometeusz Bez ograniczeń , liryczny dramat na podstawie tekstu przez PB Shelley , na głosy solowe, chór i orkiestrę podwójnej ( 1937 -44 - The zaaranżowana wynik został utracony). Brian użył tylko jednego aktu z poetyckiego dramatu Shelley.

Opery

Brian uważał, że w swoich operach to, co w sobie najlepsze. Jednak żadna z tych pięciu oper nie została zaprezentowana na scenie. Na koncercie lub w radiu można było usłyszeć tylko utwory symfoniczne zaczerpnięte z Tygrysów, Cenci i Agamemnona.

  • Tygrysy , Burleska opera jednej prologu 3 ustaw ( 1917 -19; instrumentacji 1928 -29; ponowne instrumentacji prologu 1969). Brian's booklet. Creation, Londyn 3– January 8 , 1983 przez BBC. Malcolm MacDonald opisuje tę pracę jako „mieszankę wielkiej farsy, satyr na władzę wojskową i ogólnie czystej fantazji, symbolicznego snu, melodramatu, dramatu absurdu i anarchii braci Marx rozgrywającej się na tle globalnej katastrofy. ” . Oryginalny tytuł brzmiał The Grotesques .
  • Turandot, Prinzessin von Chiny , ein tragikomisches Märchen [tragikomiczna opowieść] w 3 aktach, Po Carlo Gozzi w Schillera przekładu (1802) ( 1949 -51) Brian przedstawia sztukę w języku niemieckim. Libretto GOZZI został traktowane wiele razy i zainspirował, oprócz tytułowej opery Pucciniego , l'amour des Trois pomarańczy przez Prokofiewa i König Hirsch przez Hansa Wernera Henze .
  • Cenci opera w 8 sceny po PB Shelley (1819) ( 1951 -52). Premiera koncertowa w Londynie12 grudnia 1997przez Millennium Sinfonia kierowaną przez Jamesa Kellehera - Davida Wilsona-Johnsona (hrabiego), Helen Field (Beatrice), Justina Lavendera, Nicholasa Buxtona, Jeffreya Carla. Wielki wielbiciel Shelleya, którego Prometeusza uwolnił już do muzyki , Brian wybrał utwór o charakterze siarkowym, z motywem kazirodztwa i ojcobójstwa, osadzony w XVI wieku . Beatrice, maltretowana córka, zorganizowała zabójstwo swojego ojca przy współudziale Lucrèce, jej macochy i Giacomo, jej brata. Została stracona na rozkaz Papieża. Spośród pięciu aktów w sztuce Shelley, Brian skupia dramatyczną akcję w ośmiu scenach.
  • Faust opera w prologu 4 działa po Goethego ( 1955 -56). Stworzenie prologu,9 marca 1979 dla BBC.
  • Agamemnon , jednoaktowa opera według Ajschylosa w przekładzie JS Blackie i dodatkach Briana (1957). Creation, London on28 stycznia 1971.
Opery zagubione lub w stanie ciągłym
  • Dziewica i ogród kwiatowy , operetka dziecięca wg G.Cumberlanda (1914 - zaginiona )
  • Deirdre of the Sorrows , według sztuki (1910) JM Synge (około 1947 - szkic )
  • Edyp Coloneus po Sofoklesa w przekładzie G. Young ( 1967 - lost przeciągi )

Dyskografia

  • Koncert skrzypcowy - Ralph Holmes (skrzypce), New Philharmonia Orchestra, reż. Stanley Pope (1 st czerwiec 1.969 - LP Aries LP-1607, CD Klassic Haus KHCD 2012-061)
  • Symfonie No bones  7 *, 8, 9 i 31 *, Ślub druciarza (uwertura komediowa) * - Royal Liverpool Philharmonic Orchestra, reż. Charles Mackerras * i Charles Groves (25-26 lipca 1977, 3-4 maja 1987* - 2 CD EMI CDM 7 69890 2, EMI 575782-2)
  • Symphony n O  2 - BBC Symphony, dir. Sir Charles Mackerras9 marca 1979 - Aries LP 1631, CD Klassic Haus KHCD-2013-001)
  • Symphony n o  3 - Andrew Ball, Juliana Jacobsen (fortepiany), BBC Symphony Orchestra, reż. Lionel Friend (27-28 października 1988 - Hyperion CDH55029)
  • Symphony n o  1, Gothic - Eva Jenisová (sopran), Pecková (altówka), Vladimir Doležal (tenor), Peter Mikulas (bas), słowacki Chór Chór Opery tradycyjnej słowackiej Lúčnica Choir, Chór Bratysławie, Chór Dziecięcy Bratislava Radia , Chór Młodzieżowy Echo, Chór i Orkiestra Filharmonii Słowackiej, Orkiestra Symfoniczna Radia Czechosłowackiego z Bratysławy, reż. Ondrej Lenár (29 lat31 marca, 16-22 października 1989, 2CD Marco Polo 8.223280-1 / Naxos 8.557418-19)
  • Symphonies nr .  4 i 12 - Słowacki radio Symphony, dir. Adrian Leaper (3-8 i 10-11 lutego 1992, Marco-Polo 8.223447 / Naxos 8.570308)
  • Symphonies No bones  11 * 15, For Valor, Doctor Merryheart * (Overture) - National Symphony Orchestra of Ireland, wyd. Tony Rowe i Adrian Leaper * (6 września 1993, 27 maja 1997* - Marco-Polo 8.223588)
  • Symfonie bez kości  20 i 25, Fantastyczne wariacje na temat starego rymu - Orkiestra Symfoniczna Ukrainy, red. Andrew Penny (28-30 października 1994, Marco-Polo 8.223731 / Naxos 8.572641)
  • Symphony n o  28 - New Philharmonia Orchestra, reż. Leopold Stokowski (7 czerwca 1973 - LP Aries LP-1607, CD Klassic Haus KHCD 2012-061)
  • Symphonies No Bones  17 i 32, For Valor, Festal Dance - National Symphony Orchestra of Ireland, wyd. Adrian Leaper (1992 - Marco-Polo 8.223481, Naxos 8.572020)
  • Symphony n o  1 - The Bach Choir, Brighton Festival Chorus, Côr Caerdydd, CBSO Youth Chorus, Huddersfield Choral Society, London Symphony Chorus, Southend Boys 'And Girls' Choirs, BBC Concert Orchestra, BBC National Chorus of Wales, BBC National Orchestra Of Wales, reż. Martyn Brabbins („ Studniówki ”17 lipca 2011 - 2CD Hyperion CDA67971 / 2)
  • Symphonies Nos .  7 i 16 - Nowa Rosja Symphony Orchestra, reż. Alexander Walker (2019, SACD Naxos )

Uwagi i odniesienia

  1. Malcolm MacDonald (2011), libretto do płyty Toccata, Music for orchestra tom 2.
  2. Brian, List do Granville Bantock, 27 czerwca 1926
  3. Calum MacDonald (2011), Hyperion Disc Booklet .
  4. Reginald Nettel (1976). Tekst oryginalny: „  Wielkość wszechświata i miejsce w nim człowieka.  "
  5. Rob Barnett, recenzja płyty Boulta na Testament w MusicWeb International.
  6. To nagranie można znaleźć w Testamencie SBT 1454.
  7. Artykuł (w) https://www.theguardian.com/music/2011/jul/13/gothic-symphony-havergal-brian-proms z koncertu. Zobacz także zdjęcie Boulta z 1966 roku zarządzającego chórami megafonowymi.
  8. Pełny przegląd można znaleźć (w) http://www.havergalbrian.org/sym2_3.htm
  9. Pełna recenzja, patrz (w) http://www.havergalbrian.org/sym6_1.htm
  10. Pełne studium ostatniej części Davida Jenkinsa można znaleźć (w) http://www.havergalbrian.org/sym7_2.htm .
  11. Krótkie studium znajduje się w tekście Roberta Matthew-Walkera (2000 ) http://www.havergalbrian.org/sym11_1.htm .
  12. „Byłoby zdarzeniem, gdybym usłyszał, jak wykonuje moją symfonię. » Cytowane na www.stokowski.org
  13. Krótkie studium znajduje się w tekście Rodneya Stephena Newtona (1978 ) http://www.havergalbrian.org/sym30_1.htm .
  14. Pełne studium pracy Malcolma MacDonalda (w :) http://www.havergalbrian.org/festaldance1.htm . Kiedy Sir Donald Tovey wykonywał to dzieło w Edynburgu w 1934 roku, napisał tekst, który można znaleźć w tomie 6 jego Essays in Musical Analysis (Londyn, 1939).
  15. Małe studium pracy Gerarda Cunliffe (w) http://www.havergalbrian.org/festaldance1.htm
  16. Małe studium pracy Gerarda Cunliffe (w) http://www.havergalbrian.org/inmemoriam1.htm
  17. Małe studium pracy Davida J. Browna (w) http://www.havergalbrian.org/engsuite1_1.htm
  18. Małe studium pracy Malcolma MacDonalda: (w :) http://www.havergalbrian.org/engsuite4_1.htm .
  19. Tekst oryginalny: „Pieśń smutku, kolejna symfonia bez numeru. „ Brian, list do Roberta Simpsona 20 lipca 1963 r.
  20. Szczegółowe badanie można znaleźć w artykule Malcolma MacDonalda (1975 ) http://www.havergalbrian.org/elegy1.htm
  21. Przeczytaj artykuł Malcolma MacDonalda (w) http://www.havergalbrian.org/concorch_1.htm
  22. Cytat "Hello and goodbye" z Catullusa , ostatnie trzy słowa pokoju 101.
  23. „najlepsze we mnie” (List do Roberta Simpsona, 4 grudnia 1968)
  24. http://www.ump.co.uk/composer%20pages/brian.htm
  25. Kilka tekstów do badań jest dostępnych na (w) http://www.havergalbrian.org/thetigers.htm treści pracy.
  26. Prawdopodobnie przypisanie Charlesowi Mackerrasowi praw autorskich było niemożliwe i płyta została wydana pod szyldem Ernest Weir / Dresden Symphony Orchestra .
  27. Krytyczne nagranie Helmuta Mauro (w) http://www.havergalbrian.org/sym1_7.htm
  28. W grudniu 1990 roku, John Tyler Tuttle nadana "Compact" [4 bardzo dobre wyniki ] do rejestracji w czasopiśmie Compact n o  59, str.  39 .
  29. Prawdopodobnie przypisanie Stokowskiemu praw autorskich było niemożliwe i płyta została wydana pod szyldem Horst Werner / Hamburg Philharmonic Orchestra .
  30. Wyróżnia szok Classica N O  140, marzec 2012, s.  81  : „Martyn Brabbns podpisuje prawie doskonałą wersję niezwykłego rygoru lektury. "

Zobacz też

Bibliografia

Kolekcje autorstwa Havergala Briana
  • (en) Havergal Brian, A selection of essays (red. Lewis Foreman) Triad, London 1969.
  • (en) Malcolm MacDonald (red.), Havergal Brian o muzyce: wybrane fragmenty jego dziennikarstwa . Toccata Press, 1986 r. ( ISBN  0-907689-19-1 )
Studia
  • (en) Malcolm MacDonald, „  Brian, Havergal  ”, w Grove Music Online , Oxford University Press,2001 Wymagamy rejestracjiDokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Reginald Nettel, Ordeal by Music: The Strange Experience of Havergal Brian . Oxford University Press, 1945.
  • (en) Reginald Nettel i Lewis Foreman, Havergal Brian i jego muzyka . Dobson, Londyn 1976. ( ISBN  0-234-77861-X ) .
Zmieniona wersja publikacji z 1945 roku.
  • (en) Paul Rapoport, Opus Est: Six Composers From Northern Europe, Matthijs Vermeulen, Vagn Holmboe, Havergal Brian, Allan Pettersson, Fartein Valen, Kaikhosru Shapurji Sorabji Kahn & Averill, London 1978 / Taplinger, New York 1979 ( ISBN  0-8008 -5844-1 ) Praca dyplomowa Rapoporta z muzykologii w 1972 roku dotyczyła Symfonii gotyckiej. W tym miejscu autor posługuje się analizą symfonii dokonaną przez kompozytora i dla Briana powraca do gotyku. Prezentacja online autorstwa Davida J. Browna
  • (en) Robert Matthew-Walker, Havergal Brian: Reminiscences and Observations . DGR Books, 1995 r. ( ISBN  1-898343-04-7 ) .

Linki zewnętrzne