Haillainville

Haillainville
Haillainville
Wjazd do wsi drogą Essey .
Herb Haillainville
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Wielki Wschód
Departament Departament herbowy fr Vosges.svg Wogezy
Miasto Epinal
Międzywspólnotowość Społeczność epinal aglomeracji
Mandat burmistrza
 Bernarda Laurenta
2020 -2026
Kod pocztowy 88330
Wspólny kod 88228
Demografia
Miły Haillainvillois, Haillainvilloises
Ludność
miejska 		171  mieszk. (2018 spadek o 1,16% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 14  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 23 ′ 37 ″ północ, 6 ° 28 ′ 58 ″ wschód
Wysokość 324  m
min. Maks. 293  m
381  m²
Powierzchnia 12,26  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Kanton Charmes
Ustawodawczy Pierwszy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
Zobacz na mapie administracyjnej Grand Est Lokalizator miasta 14.svg Haillainville
Geolokalizacja na mapie: Wogezy
Zobacz na mapie topograficznej Wogezów Lokalizator miasta 14.svg Haillainville
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Haillainville
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Haillainville

Haillainville jest francuski gmina znajduje się w dziale z Wogezów w regionie East Grand .

Geografia

Wioska wyróżnia się tym, że rozciąga się po obu stronach zlewni między zlewniami Meurthe i Mozeli . Ograniczenie to częściowo materializuje się przy wjeździe do wsi drogą D6 lub drogą Essey.

Według mapy IGN budynek ratusza znajduje się na wysokości 320 metrów. Najwyższy punkt terytorium znajduje się na wysokości 375 metrów, na granicy terytorium Ortoncourt . Ciekawostka: znajdującą się tutaj farmę wiatrową Haut de Lorraine można zobaczyć w pogodny dzień z Le Rambettant , wzgórza z widokiem na wschód od Dombasle-sur-meurthe i Varangéville .

Najniższy punkt to 295 metrów w lesie na skraju terytoriów Clézentaine i Giriviller . Jednak drugi dołek na skraju Damas-aux-Bois jest niewiele wyższy.

Miasto obejmuje wiejską szczelinę zwaną Ferme de la Fontaine , na południowy wschód od wsi (patrz rozdział historii) . Na przestrzeni dziejów nazywano ją czasem cense de la Fontaine , co lokalnie skracano do określenia kadzidło rolnicze i mogło prowadzić do zamieszania .

Lokalizacja


             

Gminy graniczące z Haillainville
Essey-la-Côte
Meurthe-et-Moselle 		Giriviller
Meurthe-et-Moselle
Damas-aux-Bois Haillainville Cezentaine
Rehaincourt Ortoncourt Fauconcourt

Planowanie miasta

Typologia

Haillainville jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (70,3% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (72,5%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (33,3%), łąki (32,7%), lasy (27,1%), heterogeniczne tereny rolne (4,3%), tereny zurbanizowane (2,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

W słowniku topograficznym departamentu Wogezów w różnych dokumentach historycznych znajdują się następujące formy, bez wyszczególnienia, które: Hablainvilla, Haillanville, Haillenville, Haillieville, Halainvilla, Halenville, Halleville, Hayllenville, Heillenville, Huillenvilla . Kroniki Towarzystwa Emulacji Wogezów uzupełniają tę listę o Haillainvilla , Halainvilla (1402), Hailleville (1475), Halainville (1532), Halanville-au-Haut-Clocher (1557) i Halenvelle .

Ernest Nègre daje Hullini Villae w XI wieku; Huillen Villam i Hayllenvilla w XII wieku . Dla niego toponim zostałby utworzony na germańskim nazwisku Hugolinus .

W drugiej połowie XX th  wieku, czasem słyszymy wymawiane „  Halli-Inville  ”.

Historia

Między Haillainville a Fauconcourt znajdował się kurhan datowany na okres pośredni między epoką brązu a halstattem . Został wykopany nieco przed 1938 rokiem.

Tytuł z 1159 wydany przez cesarza Frédérica Barberoussa potwierdza posiadanie „  Fontanny  ” przez opactwo Beaupré . La Fontaine to wiejska luka na terenie gminy.

Od 1500 roku mieszkańcy mają obowiązek czuwać w twierdzy Châtel .

Pod kościołem znajdowała się huta szkła, która uległaby zniszczeniu podczas potopu szwedzkiego. W XIX th  wieku, można jeszcze zobaczyć zeszklony żużel i różne minerały zwęglone, co zdaje się potwierdzać hipotezę o obecności tej branży.

Podczas wojny trzydziestoletniej , gdy Szwedzi zmasakrowanych znaczną część ludności wsi, a także wszystkich mieszkańców «  świeckich braci  » zabity w lasku koło tej farmy. W ten sposób narodziło się miejsce zwane „  Martymont  ”, góra męczenników. Zaraza pogłębiła straty w ludziach i teren został poważnie wyludniony. Francja, która zajęła Lotaryngię, ponownie zaludniła region sprowadzając Burgundów, ale kohabitacja była trudna. Nowo przybyłych obrażano patoise wyrażeniem „  głowy bouh'gnons  ”.

W 1704 r. huragan zburzył najwyższą w okolicy iglicę wieży, dlatego wieś została nazwana „  Haillainville-au-haut-Clocher  ”. Wieża ta została zastąpiona mniejszym budynkiem.

W przededniu rewolucji Haillainville należało do okręgu Chastel-sur-Moselle ( Châtel-sur-Moselle ).

W 1789 r. sprawiedliwość gminy Haillainville zależała od dworu Châtel-sur-Moselle. W tym czasie lord Châtel nazywał się Cosserat de Bouverois . Został pasowany na rycerza przez króla Stanisława, a jego rodzina pochodziła z Haillainville. W styczniu 1792 r. rada generalna miasta dokonała wyboru trzech „  bangardów  ” (strażników wiejskich).

21 czerwca 1839gradobicie powoduje znaczne zniszczenia w mieście. Całkowitą stratę szacuje się wówczas na 57 850  franków .

22 czerwca 1861 r. huragan zmiótł dach kościoła i innych domów. W 1863 r. na wniosek prefekta wogezów minister oświaty i kultu przyznał miastu dotację w wysokości 1500 franków na remont kościoła.

W 1881 roku Lucien Adam opublikował swój słownik dialektów lotaryńskich. Dokument jest podsumowaniem dobrowolnych wkładów naukowców z Lotaryngii. Wśród nich wymieniono pana Thomasa, nauczyciela w Saint-Maurice-sur-Mortagne w 1877 r., za jego wkład dotyczący starożytnego języka używanego w Haillainville. Jego rękopis jest zdeponowany w bibliotece miejskiej Nancy .

11 sierpnia 1935zaproszenie do składania ofert na przeprowadzenie robót wodociągowych pitnej są publikowane; ta data jest stosunkowo wczesna jak na male miasteczko. Dla porównania, sąsiednia wieś Damas-aux-Bois będzie miała swoją własną dopiero w 1958 roku .

Polityka i administracja

Budżet i podatki 2014

W 2013 roku budżet gminy składał się z:

Przy następujących stawkach podatkowych:

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1819 1830 Jean Joseph Cosserat    
1830 1832 Joseph Sébastien Vuillaume    
1832 1835 Dominique Epvre Cosserat    
1835 1837 Jean Nicolas Cosserat    
1837 1846 Joseph Sébastien Vuillaume    
1846 1868 Karol Józef Chamagne    
1868 1876 Francois Cosserat    
1876 1878 Etienne Mangin    
1878 1881 Jean-Francois Mougeolle    
1881 1883 Etienne Mangin    
1883 1884 Prosper Martin    
1884 1904 Marie Auguste Laurent    
1904 1908 Georges Chamagne    
1908 po 1911 Cuny    
1913? po 1918 Karol Laurent    
przed 1921 po 1921 C. Cosserat    
1923 1935 Edwarda Laurenta   zmarł podczas pełnienia urzędu
kawaler legionu honorowego
oficer zasłużony dla rolnictwa
1935   P. Laurenta    
         
  2001? Paweł Cunin    
Marzec 2001 Marzec 2008 Noelle Humbert    
Marzec 2008 W toku
(stan na 24 maja 2020 r.) 		Bernarda Laurenta    

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto miało 171 mieszkańców, o 1,16% mniej w porównaniu do 2013 r. ( Wogezy  : -2,43%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1856
350 373 429 447 493 481 510 513 517
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1861 1866 1876 1881 1886 1891 1896 1901 1906
507 503 490 451 444 439 411 384 375
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954 1962 1968
372 319 320 297 294 272 270 246 226
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015 2018 -
203 194 193 172 162 171 169 171 -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Herb Blazon  : Gules do konia przechodzącego Argent; wodzowi ze złota, obciążonemu trzema mrówkami piasku, pozującym w bandzie Uwagi: Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Popularny herb

Mieszkańcy byli nazywani „  mrówkami  ”, a także „  śledźmi  ”. Wioska była też przedmiotem żartu: „  w Haillainville lepiej być koniem niż żoną pana  ”. W Lorraine-Roman herr to „  dżentelmen  ”, osoba zamożna finansowo, która lubi to okazywać. To było skierowane do tzw. „  bogatych oraczy  ”. W Haillainville o najlepszą drużynę rywalizowali właściciele zwierząt pociągowych. Tak popularna złośliwość twierdziła, że ​​bardziej troszczyli się o swoje konie niż o żony.

Mrówka ma tu taką samą symbolikę jak w bajce La Fontaine'a  : pracowitość... I kwaśny charakter.

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
  2. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
  3. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
  4. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  5. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
  6. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 maja 2021 )
  7. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 20 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  8. Paul Marichal, Słownik topograficzny Departamentu Wogezów , Paryż, impr. krajowy, 1941
  9. Annals of the Emulation Society of the Vosges Department , Épinal, Imprimerie Klein,1896, 388  s. ( czytaj online ) , s.  124.
  10. Ernest Nègre, General Toponymy of France, tom II , Genewa, Librairie Droz SA,1990, 1372  s. ( ISBN  978-2-600-00133-5 ) , s.  938.
  11. Biuletyn Szampańskiego Towarzystwa Archeologicznego , Reims, Imprimerie Braine,1938, 194  s. ( czytaj online ) , s.  180.
  12. Pamięć Towarzystwa Archeologicznego Lotaryngii, tom LII , Nancy, Imprimerie Crépin-Leblond,1902, 519  s. ( czytaj online ) , s.  32.
  13. Region Lotaryngii , Nancy, Berger-Levrault,1985, 39  pkt. ( czytaj online ) , strona 25.
  14. Husson, nauczyciel, Haillainville, retrospektywne statystyki miasta z 1788 r., bailiwick of Châtel , Haillainville, rękopis,1889, 61  pkt. ( czytaj online ) , s.  36.
  15. Abbé Expilly, Słownik geograficzno-historyczny i polityczny drzewka i Francji; tom 4 , Amsterdam,1766( czytaj online ) , s.  387; 404.
  16. M. Parisot, Towarzystwo naśladowania wiedzy zwyczajnej Departamentu Wogezów ,1840, 464  s. ( czytaj online ) , strona 464.
  17. L'Esperance: poczta od Nancy , Nancy,27 czerwca 1861 r, 4  pkt. ( czytaj online ) , s.  3.
  18. L'Esperance: poczta od Nancy , Nancy,3 czerwca 1863 r, 4  pkt. ( czytaj online ) , s.  3.
  19. Lucien Adam, dialekty lotaryńskie , Nancy i Paris, Grosjean-Maupin,1881, 454  s. ( czytaj online ) , strona XIV.
  20. "  Rozstrzyganie prac  " , gallica.bnf.fr , tygodnik ,11 sierpnia 1935(dostęp 17 listopada 2019 r . ) .
  21. Rachunki gminy Haillainville .
  22. Organizacja spisu na insee.fr .
  23. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  24. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  25. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  26. Study Association for the Coordination of Musical Activities (ASSECARM), Orgues Lorraine Vosges , Metz, Éditions Serpenoise,1991, 677  s. ( ISBN  2-87692-093-X ) , s.  335 do 338.
  27. "  forum Organowy  " , instrukcja n o  PM88001136, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  28. Wskazówka n o  PM88001137 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury narządu trybun: części instrumentalnej narządu.
  29. Wskazówka n o  PM88001138 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury narządu trybun: Case narządów.
  30. Oratorium poświęcone Notre-Dame de Lourdes w Haillainville .
  31. biograficzne celebrytów Wogezów / Humbert le Vosgien , osobista strona internetowa Bernarda Visse.
  32. „  free French  ” , na www.francaislibres.net (dostęp 20 grudnia 2020 ) .
  33. Jean Vartier, Pseudonimy i drwiny Lotaryngii , Jarville-la-Malgrange, Editions of the East,1989, 217  s. ( ISBN  2-86955-065-0 , czytaj online ) , s.  170; 181.
  34. Christian Herbé, „  Kartografia herbów popularnych we francuskojęzycznej Lotaryngii  ” , na cherbe.free.fr ,2018(dostęp 20 grudnia 2020 r . ) .