Essey-la-Côte
| Essey-la-Côte | |||||
 Panorama Haut de la Côte w miejscu starego wulkanu. | |||||
.svg) Heraldyka |
|||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Wielki Wschód | ||||
| Departament | Meurthe-et-Moselle | ||||
| Miasto | Luneville | ||||
| Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Meurthe, Mortagne, Moselle | ||||
|
Mandat burmistrza |
Denis Ferry 2020 -2.026 |
||||
| Kod pocztowy | 54830 | ||||
| Kod wspólny | 54183 | ||||
| Demografia | |||||
|
Ludność miejska |
80 mieszk. (2018  )
|
||||
| Gęstość | 12 mieszk./km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 48 ° 25 ′ 30 ″ na północ, 6 ° 28 ′ 07 ″ na wschód | ||||
| Wysokość | Min. 280 m Maks. 415 m |
||||
| Powierzchnia | 6,6 km 2 | ||||
| Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
| Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich | ||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Lunéville-2 | ||||
| Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Meurthe-et-Moselle
| |||||
Essey-la-Côte jest francuski gmina znajduje się w dziale z Meurthe i Mozela i Grand Est regionu .
według Jeana Spaite'a Gojami byliby: Aceyenowie i Aceyenowie, ale autor nie przytacza żadnej wzmianki, która pozostawia wątpliwości co do tego stwierdzenia.
Geografia
| Vennezey | Giriviller | |
| Saint-Boingt |  |
|
| Damas-aux-Bois | Haillainville |
Terytorium gminy obejmuje obszar 660 ha, z czego około 160 to lasy gminne . Znajduje się na skraju departamentu Wogezów .
-
Miniaturka
-
Miniaturka
Hydrologia
Większość terytorium znajduje się w zlewni w Paleboeuf strumienia , który jest dopływem EURON , sama dopływem Mozeli . Le Paleboeuf znajduje się na południowej, a potem wschodniej granicy terytorium i przyjmuje strumienie Breuil , Franc-fossé , Rupt-de-la-Goule i Goutal . Zachodnie i południowo-zachodnie zbocza wybrzeża Essey są częścią zlewni Euronu .
Wysokość
Budynek ratusza znajduje się 320 metrów nad poziomem morza. Terytorium osiąga punkt kulminacyjny na 422 metrach na szczycie wzgórza, a najniższy punkt to 285 metrów na granicy terytorium Giriviller .
Komunikacja
Przez wieś przebiega droga departamentalna nr 144, łącząca Vennezey na północy z Haillainville na południowym wschodzie. Sąsiednie wsie Damas-aux-Bois i Giriviller są połączone drogami miejskimi. Sąsiednia wioska Saint-Boingt nie jest bezpośrednio dostępna.
Wulkan Essey-la-Côte
Geologiczną ciekawostką może być obserwowane od miejscowości Essey-la-Côte i okolicznych wsiach. Jest to starożytny wulkan, którego kulminacja wynosi 415 m (100 m różnicy wysokości od wioski Essey-la-Côte). Powstał około 27 milionów lat temu ( późny oligocen ), podczas trzeciorzędowej działalności rowu na Renie .
W artykule z 1885 roku Charles Velain opublikował szkic przedstawiający w przekroju wybrzeże Essey i wzgórze Molotte. Obejmuje pięć pionowych „kominów”, które nazywa „odpływami bazaltowymi”, ustawionymi wzdłuż osi południowo-wschodniej do północno-zachodniej. Najważniejszy jest kanał Molotte. Jeśli odnosimy się do tego diagramu, to cała elewacja ma charakter wulkaniczny, a nie tylko jedno czy drugie wzgórze. Zawsze zgodnie z tą samą trasą Velain reprezentuje dwa inne „kominy” na terenie Hadigny-les-Verrières , po obu stronach drogi departamentalnej nr 32 oraz w pobliżu starej farmy Bédon (dziś zburzonej).
Na polach można znaleźć czarne kamienie, bazalt , które wyskoczyły z wulkanu. Skała ta została zbadana i datowana w 1976 roku, aby służyć jako wzorzec geochemiczny (znany jako „bazalt BR”, zaliczany do nefelinitów melilitu) w Centrum Badań Petrograficznych i Geochemicznych (CRPG) w Nancy . Ten standard jest standardem używanym podczas kontroli i obliczeń analiz chemicznych.
Skład skały magmowej zbliża ją do skał występujących na zboczach Nyiragongo w Demokratycznej Republice Konga, na półwyspie Zielonego Przylądka w Dakarze w Senegalu, a nawet w niektórych obszarach archipelagu hawajskiego .
W połowie XIX th wieku, kamieniołom bazaltu eksploatowany w miejscu zwanym Molotte . Kiedy powstała linia kolejowa Nancy - Sarrebourg , przejazdy kolejowe zostały wybrukowane tą skałą. Według zeznań byłych mieszkańców na początku XX th wieku wąski tor kolejowy o nazwie „Track 60” to jeszcze połączone karierę na drodze wojewódzkiej nr 144, w miejscowości tyłu kaplicy. Zainstalowano tam kruszarkę do kamienia .
Planowanie miasta
Typologia
Essey-la-Côte jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.
Toponimia
Miejscowość jest wymieniana pod nazwą Alodium de Hassay w 1157 roku; od Accium i Aceium w 1189 roku; Ascey w 1265 roku; Assey w 1286; Escey w 1350 roku; Asseyum w 1433 roku; Essey w pobliżu Wenezey w 1533 r .; Essey-en-Vosges w 1564 roku; Essey-Sous-La-Côte w 1708 roku; Haut-Essey w 1710 roku, Essey-sous-la-Côte podczas rewolucji. Henri Lepage wskazuje również „Aciaca”, ale nie precyzuje, kiedy.
Według Jeana Spaite toponim powstałby na podstawie rzymskiej nazwy ACCIUS i oznaczałby: domena Accius. W przypadku Aude Wirth mogło pochodzić również galijskie imię ACIUS.
Główny „komin” wulkanu nosi nazwę „la Molotte”, tak samo nazywa się miejscowość aż do 1990 roku. Jest to drugie wzgórze na północno-zachodnim zboczu wybrzeża Essey.
Historia
Okres przedrzymski
U szczytu wybrzeża Essey archeolodzy donoszą o kastracji sprzed epoki galijsko-rzymskiej . Byłaby to protohistoryczna zagroda, która mogłaby być jednym z siedlisk odpowiadających kopcom Nagué oraz kopcom Haillainville i Damas-aux-Bois (patrz te miasta w Wikipedii a ). Badania przeprowadzone w 1981 roku ujawniły ślady okupacji Hallstatt i osadnictwa galijsko-rzymskiego. Na obrzeżach tego wulkanicznego stożka odkryto również paleolityczne narzędzia bazaltowe.
Terytorium przecina stara droga, prawdopodobnie przedrzymska, z północy na południe, której ślady możemy jeszcze dostrzec w miejscu zwanym "La Saux", w pobliżu terytorium Damas-Aux-Bois . Według Abbé Idoux, droga ta łączyła Giriviller z Portieux . Ze swej strony, Jean GODFRIN wspomina uchyłka między Giriviller i Moyen . Może to być tylko przedłużenie drogi z Portieux do Giriviller . W monografii Essey-la-Côte wspomina się o pozostałościach starożytnej drogi w pobliżu kaplicy. Byłby zorientowany na północny wschód. Jest to prawdopodobnie odcinek trasy Saux.
Średniowiecze
We wczesnym średniowieczu, zgodnie z mapą A. Fourniera, wieś była częścią pagus calvomontensis , którą później nazwiemy „ Chaumontois ”. Essey-la-Côte jest wymienione w przywileju Lotaryngii z 1157 r., Dotyczącym dochodów i majątku opactwa Belchamp . Nazwa miejscowości jest wymieniona pod nazwą Accium w przywileju Pierre de Brixey , biskupa Toul , dla opactwa Beaupré z 1189 roku. W tym okresie historii wieś jest częścią przedmieścia Nancy .
Aktem wydanym przed Duke Ferry w sierpniu 1291 r. Aubry de Haudonville, jego żona Hawis i ich córka Emeline sprzedali opactwu Moyenmoutier „ całe dziedzictwo, wszystkie censy, wszystkie prawa, jakie mieli. Acey (Essey) , Rozeruelles ( Rozelieures ) i zakazujemy w Venerzey ( Vennezey ) , a zakazujemy w preiz, w lesie i na polach ”.
W „ littera patronatus de Vernezeyo ” (liście do patronatu Vennezey) napisanym po łacinie w 1302 roku, mieszkańcy „villæ Aceyo” (Essey-la-Côte) przyznają, że są odpowiedzialni za utrzymanie dachu kaplicy (prawdopodobnie stary kościół) . Z tego listu dowiadujemy się również, że wspólnota jest zależna od parafii Vennezey , dekanatu Flavigny i diecezji Toul . Mówi się również, że prawo patronatu należy do opactwa Chaumouzey .
Stary reżim
Wieś była zależna od dwóch oddzielnych sejmów. To, co zostało nazwane „ulicy” należał do klasztoru Moyenmoutier który oddał go pod koniec XVII E wieku do opactwa Saint-Leopold z Nancy . Drugie seigneury nazywano „wysokim Essey” i zależało od markiza Gerbéviller. Każdy pan miał swoich funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości, którzy „znali” (prowadzili) sprawy w pierwszej instancji. Odwołania zostały wniesione na bailiwick Nancy.
Wieś bardzo ucierpiała podczas wojny trzydziestoletniej. W 1678 r. „ Zabrakło mieszkańców do powołania burmistrza w sejmiku tej ulicy, ponieważ wszystkie jej domy zostały zniszczone ”. Ta ostatnia informacja ma zostać podjęta z ostrożnością jako XX th century, można zobaczyć kilka starych domów na tej ulicy z wygrawerowanym nadproża w początkach XVII -tego wieku. W 1710 r. Gmina liczyła zaledwie 17 mieszkańców.
W 1691 roku Gaston de Tornielle, markiz de Gerbéviller , sprzedał Laurentowi Pancheronowi, panu Hautes i Basse Ferrières, jego prawa jako lorda Giriviller i Essey-la-Côte za 35 000 Frs Barrois.
Zgodnie z edyktem księcia Leopolda z31 sierpnia 1698, wieś jest połączona z bailiwick Lunéville .
Plik 7 stycznia 1708Anne-Adrienne de Juvrecourt, wdowa po Laurent Pancheron za jego życia, pan Serrières, przejęła jako lenno od księcia Lotaryngii ziemię i panowanie nad "Essey-sous-la-Côte". Według Henri Lepage , to tak zwane „wysokie Essey” seigneury, a Anne-Adrienne de Juvrecourt zajmuje tylko trzy czwarte tego.
Aż do rewolucji Essey-la-Côte było załącznikiem parafii Vennezey . W 1802 roku Essey stała się parafią, a Vennezey jej załącznikiem. Dopiero w 1822 r. Las, który był wspólny z Vennezey , jest wspólny dla obu gmin.
rewolucja Francuska
Kiedy powstały departamenty francuskie, „Essey-sous-la-Côte” było pierwszą częścią departamentu Vosges , dystrykt Rambervillers , kanton Fauconcourt, zanim został przyłączony do departamentu Meurthe .
W 1792 r. Okręg Lunéville skazał na więzienie dwóch opornych księży, którzy odprawili mszę i spowiadali się w Essey-la-Côte.
Era nowożytna
Kiedy powstaje medal Świętej Heleny , jest on przyznawany dwóm mieszkańcom miasta, którzy walczyli pod rządami pierwszego imperium i którzy nadal żyją w 1857 roku. To jest Nicolas Dablainville urodzony w 1784 roku. Od 1806 roku zaciągnął się do pułku pociągów załogowych. 1814. Prowadził kampanię w Prusach i Hiszpanii . Drugi to urodzony Jean-Nicolas Xoual w 1785 roku był częścią 7 -go pułku artylerii na piechotę od 1813 do 1814 roku brał udział w Mainz blokady i wrócił garnizon w Auxonne .
W Monografii wydanej na Wystawę Powszechną w 1889 r. W rozdziałach „Kultury” wskazano na 11 ha winorośli i 1 ha chmielu. Jednocześnie wskazuje się, że starsi wioski mówią „górskim patois”, podczas gdy najmłodsi mówią po francusku z domieszką patois. Ten sam dokument wskazuje, że na szczycie Wybrzeża znajdował się telegraf. To wskazanie jest bardzo ciekawe, ponieważ nie pojawia się na żadnym innym dokumencie.
W sierpniu 1914 roku, tuż przed rozpoczęciem bitwy pod Rozelieures , Niemcy intensywnie zbombardowali Côte d'Essey. Według Barres , strzelanina trwała 52 godziny. To bombardowanie było niepotrzebne, ponieważ nie było żadnej instalacji wojskowej. W okresie od 24 sierpnia do początku września 1914 r., Podczas przegrupowania sił alianckich między Wielkim Odwrotem a pierwszą bitwą pod Marną , wybrzeże Essey „dymi jak wulkan” , ze względu na jego ważną rolę jako posterunek artyleryjski. , w szczególności w sektorze 52 -go batalionu myśliwych alpejskich .
Mémoire des hommes wymienia 88 żołnierzy francuskich zabitych na terenie gminy w 1914 r. Liczba ta nie uwzględnia rannych wysiedlonych przed śmiercią.
W styczniu 1941 r. Na tym terenie zaobserwowano wilki. Wydaje się, że jest to ostatni raport w Lotaryngii w XX -tego wieku. W tym samym roku Rada Miejska została rozwiązana decyzją administracyjną reżimu Vichy.
Polityka i administracja
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Burmistrzowie przed 1947 r
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1947 | 1962 | René Martin | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Maj 1962 | 2001 | André Snow | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Marzec 2001 | W toku (stan na 23 maja 2020 r.) |
Denis Ferry Ponownie wybrany na kadencję 2020-2026 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ludność i społeczeństwo
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r.
W 2018 roku miasto liczyło 80 mieszkańców, o 6,98% mniej niż w 2013 roku ( Meurthe-et-Moselle : + 0,34%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 234 | 236 | 257 | 257 | 264 | 264 | 264 | 274 | 263 |
| 1856 | 1861 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 | 1901 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 295 | 268 | 233 | 247 | 227 | 207 | 187 | 169 | 174 |
| 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 | 1962 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 193 | 177 | 154 | 136 | 121 | 126 | 125 | 124 | 120 |
| 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2012 | 2017 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 111 | 107 | 117 | 105 | 79 | 90 | 92 | 87 | 81 |
| 2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 80 | - | - | - | - | - | - | - | - |
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego
Gospodarka
Lokalna kultura i dziedzictwo
Miejsca i zabytki
- Gallo-Roman pozostaje na szczycie Lazurowego Wybrzeża;
- Droga przedrzymska w miejscu zwanym La Saulx ;
- Punkty widokowe w różnych miejscach na wybrzeżu Essey, które pozwalają wyraźnie zobaczyć główne szczyty Wogezów.
- Ewa kościół zbudowany w 1866 roku na miejscu kościoła z XIII th century rozebranej 14 maja 1866. Budowę obecnego kościoła został sprzedany Joseph Beaufort, przedsiębiorca Laronxe o kwotę 24.000 franków. W formie abonamentu wniesiono 8 040 franków. Plany zdeponowane z sub-prefektury z Lunéville są „ architekta 120 kościołów ”, Pan Léon Vautrin . Chrzcielnica pochodzi z poprzedniego kościoła, jak również dzwonki, które pochodzą z 1822 roku są one od Thuillié, założyciela w Nancy .
- Chapelle Sainte-Colombe XVIII th przy wjeździe do miejscowości.
Osobowości związane z gminą
- François Elie ANDRÉ , urodzony 14 lutego 1805 w Essey, zmarł 26 grudnia 1857 w Amance ( Meurthe-et-Moselle ); wyświęcony na kapłana 28 lipca 1828 r. Tablica pamiątkowa znajduje się przy wejściu do kościoła w Amance (54).
- Louisa SIMON , urodzona w Essey-la-Côte w 1896 roku, otrzymała odznaczenie oddziału wojskowego i została odznaczona Croix de Guerre. W wieku 17 lat w sierpniu 1914 r., A jeszcze przed zakończeniem walk, odważnie pomagała żołnierzom rannym w bitwie pod Rozelieures .
Heraldyka
|
Herb | Gules góra Lub naładowany ostrzem Sable w towarzystwie dwóch alerionów Argent. |
|---|---|---|
| Detale | Oficjalny status herbu nie został jeszcze ustalony. |
Popularny herb
Mieszkańców nazywano „głowami jotes” . W miejscowym języku , „jote” jest kapusta.
Zobacz też
Bibliografia
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- „ Essey-la-Côte ” , monografie miejskie Meurthe-et-Moselle, wyprodukowane na wystawę powszechną w 1889 r. I przechowywane przez Bibliothèques de Nancy, na stronie https://galeries.limedia.fr
Uwagi i odniesienia
Uwagi
- Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
- Jean Spaite, Study on the Saint Patronage, oficjalne nazwy i pseudonimy w wioskach Meurthe-et-Moselle , Nancy,1999, 246 s. , s. 218.
- Philippe Martin, „ Lave d'Essey-la-Côte ” , na www4.ac-nancy-metz.fr , Académie de Nancy-Metz (dostęp: 4 lipca 2014 ) , s. 1-4.
- Charles Velain, Bazaltowe skały Essey-la-Côte Nephélinite z oliwinem i bazaltem z labradorem , Paryż,1885( czytaj online ) , s. 565-572.
- D. Velde i J. Thiébaut , „ artykuł” , Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Mineralogii i Krystalografii , tom. 96,1973, s. 6.
- SF Lebrun, Roczniki stowarzyszenia emulacji departamentu Wogezów, tom 8, zeszyt pierwszy , Épinal, Vve Gley,1852, 284 str. ( czytaj online ) , s. 238.
- „ Typologia miejska / wiejska ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 30 marca 2021 r . ) .
- " gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 30 marca 2021 ) .
- „ Understanding the density grid ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 30 marca 2021 ) .
- " Baza obszarów atrakcyjności miast 2020. " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 30 marca 2021 ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 30 marca 2021 ) .
- H. Lepage , słownik topograficzny departamentu Meurthe
- Aude Wirth, nazwy miejsc Meurthe & Moselle , Haroué, Gérard Louis,2004, 313 str. ( ISBN 2-914 554-43-5 ) , str. 140.
- Laurent OLIVIER, Le Pays Lorrain: ocena pierwszej zaplanowanej kampanii ratunkowej nekropolii La Nagués , Nancy, Berger-Levrault,1982, 229 s. ( czytaj online ) , s. 203.
- [PDF] Pierre-Louis Maubeuge , „ Obserwacje dotyczące arkusza geologicznego Bayon na 1/50 000 geologicznej mapy Francji ”, Biuletyn Lorraine Academy and Society of Sciences , t. 26 N O 3,1987, s. 67-90 ( ISSN 0567-6576 , czytaj online ).
- " Le Chaumontois et ses tours romaines " , na gallica.bnf.fr , 1946 do 1949 (dostęp 3 czerwca 2019 ) .
- TRASY RZYMSKIE po Abbé Idoux
- A. Fournier, Ancient Topography; departament Wogezów; numer dziesiąty , Épinal, Imprimerie CH. Hugenin,1902, 51 str. , s. 5.
- Biuletyn związku lotaryńskiego dzieł pomocniczych szkoły świeckiej , Nancy, Imprimerie Nancéienne,1906, 140 pkt. ( czytaj online ) , s. 131.
- „ The Munities of Meurthe, 1st tom by Henri Lepage ” , on gallica.bnf.fr ,1853(dostęp 3 czerwca 2019 ) .
- Dokumenty lub niepublikowane zapisy historii Wogezów , V Collot,1896, 386 pkt. ( czytaj online ) , s. 316.
- J-Chappellier, Historyczny esej o Baufremont , Épinal, Vve Gley, 214 str. ( czytaj online ) , s. 282.
- Abbé Expilly, Słownik geograficzny, historyczny i polityczny Galów i Francji; Tom 4 , 995 str. ( czytaj online ) , s. 465.
- Henri Lepage, gminy Meurthe, tom 2 , Nancy, A. Lepage,1853, 812 pkt. ( czytaj online ) , s. 743.
- „ Essey-la-Côte ” , w witrynie galleries.limedia.fr (dostęp 3 czerwca 2019 r . ) .
- Robert Parisot, History of Lorraine: religijne prześladowania , Paryż, Auguste Picard,1924, 521 str. , s. 223.
- " Medaliści św. Heleny " , na stehelene.org (dostęp 10 maja 2020 ) .
- [PDF] Historia Podsumowanie 52 -go batalionu myśliwych alpejskich , Paryżu i Limoges, Charles-Lavauzelle i C tj ,1921, 55 pkt. ( czytaj online ) , s. 4.
- L'écho de Nancy , drukarnia i wydawnictwo,23 stycznia 1941, 6 pkt. ( czytaj online ) , s. 5.
- „ ogólne informacje z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ” na stronie gallica.bnf.fr ,2 września 1941(dostęp 22 stycznia 2020 ) .
- „ Wyniki wyborów samorządowych 2020 - odchodzący burmistrz ” na stronie Brest Telegram (dostęp 10 sierpnia 2020 ) .
- „ Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020 ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp : 10 sierpnia 2020 ) .
- Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
- Le Petit Parisien , Paryż,29 października 1916, 4 pkt. ( czytaj online ) , s. 2.
- Robert Creusat, Kiedy Gerbéviller mówił patois ,1979, 72 s..