Facet Lux

Facet Lux
Obraz poglądowy artykułu Guy Lux
Rezydencja Guya Luxa w Loiret.
Imię i nazwisko Facet Maurice Lux
Data urodzenia 21 czerwca 1919
Miejsce urodzenia Paryż  12 th ( Francja )
Data śmierci 13 czerwca 2003 r.
Miejsce śmierci Neuilly-sur-Seine ( Francja )
Narodowość Francuski
Emisje Lista piosenek
Intervilles
Cadence 3
Łańcuch TF1 , Francja 2 , Francja 3

Guy Lux ( / g i l y k s / ), urodzony dnia21 czerwca 1919w Paryżu  12 th i zmarł13 czerwca 2003 r.w Neuilly-sur-Seine , jest producentem i gospodarzem z gier i rozrywki telewizyjnej francuskiego , którzy wymyślili i stworzyli w sumie ponad pięćdziesiąt radia i telewizji Intercities .

Biografia

Guy Maurice Lux (choć inne źródła nazywają go „Maurice Guy”) jest synem Eugène'a Lux, chemika z Instytutu Pasteura , i jego żony z domu Charlotte Gérard. Rodzina Lux pochodzi z Górnej Alzacji ( Sundgau ) i według własnych słów Guya Luxa, prawdopodobnie z kantonu Altkirch .

Odbył przeciętne studia średnie w Lycée Voltaire w Paryżu, następnie rozpoczął studia wyższe w szkole Estienne . Po studiach w Szkole Sztuk Stosowanych i Sztuk Pięknych Guy Lux zajął się piosenką jako autor tekstów , ale miał trudności ze znalezieniem odbiorcy do swoich tekstów.

Zmobilizowany w 1939 r., na początku II wojny światowej , został przydzielony jako kierowca karetki odpowiedzialnej za transport rannych między posterunkami frontowymi a szpitalami. Podczas bitwy o Francję Guy Lux zostaje wzięty do niewoli; udało mu się uciec i dopiero w 1943 wstąpił do ruchu oporu i wstąpił do oddziałów alianckich. Będzie on uzyskać Medalem uciekinierów i Krzyż Wojenny .

W 1948 przeniósł się jako handlarz żelazem do Asnières-sur-Seine na przedmieściach Paryża . Tam wyobraża sobie swoje pierwsze zabawy, które testuje na swoich klientach, animując jednocześnie działalność parafii Saint-Joseph d'Asnières .

Jego kariera telewizyjna rozpoczęła się w 1952 roku w Télé-Luxembourg przy wsparciu Pierre'a Bellemare'a , kiedy zapoczątkował oryginalną ideę gier radiowych i telewizyjnych w RTF .

1960 i 1970 and

W 1960 roku Guy Lux zaprezentował swój pierwszy program Contact, później przekształcony w La Roue Turns, którego był twórcą i gospodarzem we współpracy z prezenterką Mariną Grey i historykiem Jean-François Chiappe . Gospodarz podsumowuje to w swojej pierwszej książce Inter-Lux dystrybuowanej przez wydania Solar w 1966: 900 000 kilometrów przebytych przez Guy Lux i członków jego zespołu, 99 odwiedzonych działów, 145 programów nakręconych i nadawanych oraz ponad 153 kandydatów, w tym 25 “ wielcy zwycięzcy” i 28 przegranych.

Jeden z programów tego teleturnieju, wyemitowany w maju 1961 roku, po raz pierwszy przywołuje w telewizji (ale w formie żartobliwego reportażu) hipotetyczny skarb Rennes-le-Château z życzliwą pomocą restauratora Noëla Corbu .

Następnie zaprojektował lub poprowadził kilka gier i programów rozrywkowych , które naznaczyły historię francuskiej telewizji , w szczególności Intervilles , stworzonych z Pierre'em Brive w 1962 i które prowadził z Simone Garnier i Léon Zitrone, gdzie stał się sławny.we Francji, Interneige od 1964 i Jeux sans Frontières z 1965. W radiu, po RTL, pojawił się w Europie nr 1 w 1972

Prowadzący programy rozrywkowe , przedstawił Listę Pieśni od 1965 do 1968 z Anne-Marie Peysson , a następnie na początku roku szkolnego 1968 Si ça vous chante, która została mistrzami Chansons, Les Étoiles de la chanson z Jacqueline Alexandre i Sophie Darel. W międzyczasie regularnie uczestniczy również w Télé-Dimanche . Animuje z4 listopada 1971Kadet Rousselle nadal w towarzystwie Sophie Darel do 21 czerwca 1973. Następuje kilkumiesięczny rozejm, w którym zastępuje go Jacques Martin i jego Taratata . Guy i Sophie wracają7 marca 1974z Domino , francuskim kankanem , na początku roku akademickiego 1974 do końca grudnia, co oznacza koniec ORTF. Kiedy Antenne 2 została utworzona,6 stycznia 1975 r., wraca w niedzielę wieczorem 19 stycznia 1975 r.na premierę Pierścienia i Systemu 2, która potrwa do lata 1976 roku. W 1976 roku wraca w niedzielne południe z Interneige . W wersji Interneige z 1977 roku powstała pierwsza wersja La Classe . Jesienią 1977 roku wyemitowano serię czterech programów Un taxi en or… z udziałem Sophie Darel. Wcześniej transmisja jest włączona14 lipca, z jednego programu, La Bastille en chantant . W styczniu 1978 roku animuje do 19  godz  45 , na sześć dni Antenne 2 , która odbędzie się w Top Club i Top Club niedzielę . Top Club który będzie zobaczyć drugą wersję tego, co stałoby się La Classe . W tym samym czasie w sobotnie popołudnie prowadził program Loto-chanson , który był niesławny, gdzie sobota11 marca 1978zapowiada na żywo śmierć Claude'a François .

Skorzystał z telewizyjnego rozejmu, by jesienią 1976 roku wyreżyserować film Funny Zebra, który wyszedł w marcu 1977 roku z Simem , Alice Saprich , wieloma artystami, a także piosenkarzem Claude François. Film będzie gorzką porażką, mocno krytykowaną przez krytyków filmowych, a także przez publiczność. Guy Lux, który chciał nakręcić drugi film, The Charlots in Space, ostatecznie nie zrealizuje tego filmu i położy kres tej efemerycznej aktywności w kinie. Uczestniczy również w różnych specjalistycznych czasopismach jako typer wyścigów konnych .

Podczas instalacji 2, nadawanych w dniu 14 września 1975 roku , brał udział w szkicu przez Coluche , Le Schmilblick , który parodiował do gry o tej samej nazwie, którego był właśnie gospodarz. W 1979 roku, kiedy nadszedł czas przejścia na emeryturę, odmówił jej przyjęcia, wskazując, że był zaangażowany w kilka projektów. Guy Lux będzie jednym z pierwszych animatorów z ORTF, którzy zechcą pracować z Léonem Zitrone po ukończeniu 60 lat. Jego chęć pozostania w telewizji po 60 roku życia nie zrobiła jednak zbyt wielkiego rozgłosu i pozostał na stanowisku przez całą dekadę. Jesienią 1979 roku, po Top Club w niedzielę , Palmarès 79 , program najpierw co miesiąc, następnie nadawany co dwa tygodnie w środowe wieczory, następnie Palmarès 80, potem Palmarès 81 i to aż do ostatniego z16 grudnia 1981.

lata 80

W 1981 roku, wraz z dojściem lewicy do władzy, został odwołany decyzją Antenne 2, gdy kierował czterema programami.

Jego ostatnie Nagrody skupiają największe nazwiska w muzyce francuskiej: Dalida , Julien Clerc , Michel Sardou , Mireille Mathieu , Serge Gainsbourg , Serge Lama , Sheila , Sylvie Vartan , Tino Rossi , Johnny Hallyday wszystkich tych, których otrzymywał w swoich audycjach od szesnastu lat . Jego hańba jest tymczasowa po tym, jak prezydent François Mitterrand wypowiedział krótkie zdanie podczas kolacji z ekspertami telewizyjnymi: „Ci, którzy na mnie głosowali, nie głosowali przeciwko Guyowi Luxowi”. Kilka lat później Jack Lang, minister kultury, wyjaśnia, że ​​w żadnym momencie nie było chęci odwołania Guya Luxa i że w 1981 roku Guy Lux musiał zmierzyć się tylko z normalnymi procedurami administracyjnymi związanymi z przejściem na emeryturę, ponieważ był wtedy 62 lata, a wielu prezenterów telewizyjnych i pracowników przechodziło na legalną emeryturę mniej więcej w tym samym czasie, co powinno mieć miejsce w jego przypadku, w 1979 roku. Nadal prowadzi Igrzyska bez Granic 1982 dla Antenne 2 z Simone Garnier. W styczniu 1983 wrócił do FR3 z Cadence 3 . Po zakończeniu Cadence 3 wznowił latem 1985 roku na tym samym kanale Intervilles , program, który stworzył z Simone Garnier i Léonem Zitrone . Sukces jest taki, że TF1 organizuje transfer meczu ze swoim zespołem na antenie (gdzie mecz będzie transmitowany do 1991 roku).

W tym samym czasie, w 1984 i 1985 , prowadził południowe mecze w radiu RMC z Frédéricem Gérardem . 31 grudnia 1986, przedstawia on FR3, z ogromnym sukcesem , pierwszy telewizyjny finał Miss Francji . Jego firma produkcyjna People Production , stworzona na początku lat 80. , umożliwiła mu (ponowne) uruchomienie w 1987 roku programu rozrywkowego La Classe , prowadzonego przez Fabrice'a na FR3 . Podpisuje się pod tekstem piosenki Bézu À la queuleuleu .

Guy Lux jest parodiowany przez Goscinny'ego i Uderzo w Le Domaine des dieux , albumie z serii Asterix , z postacią Guilus , oraz przez Stéphane'a Collaro jako Gu-Lyx ( Cocoriccocoboy ). Jest także parodiował przez Coluche w Le Schmilblick .

W Wrzesień 1988, Etienne Mougeotte i Dominique Cantien apelują do niego, aby spróbował przeciwstawić się Jacquesowi Martinowi, który w niedzielne popołudnie zdobywa dobrą publiczność w Antenne 2 . Następnie przedstawia, jak z25 września 1988Interchallenges – który podobnie jak programy Jacquesa Martina przeplata się z amerykańskim serialem ( Z miłości do ryzyka ) – gdzie emitowane są w szczególności fragmenty z amerykańskiego programu That's Incredible!  (w) , tak jak Jacques Martin zrobił z Niewiarygodne, ale prawdziwe . W latach 1987-1988 gościł Intercontinents .

W 1989 roku Guy Lux, który w czerwcu skończył 70 lat, został oczerniany przez niektórych artystów, takich jak Patrick Sabatier i Michel Drucker . Ten ostatni, który dołączy do kanału TF1, powiedział, że Guy Lux był za stary i musiał oddać . Philippe Guilhaume , prezes Antenne 2 i wieloletni przyjaciel Guya Luxa, odpowiedział w 1989 roku, kwalifikując Michela Druckera jako „człowieka z przeszłości”. Michel Drucker będzie musiał zacząć od Antenne 2 w 1990 roku.

W 1988 roku Guy Lux sponsorował rozpoczęcie kariery komika Vincenta Lagafa , który już występował w programie La Classe .

1990

Na początku lat 90. pozycja Guya Luxa, biorąc pod uwagę jego wiek, stawała się coraz bardziej delikatna. Jacques Chirac , w którym widział poparcie, przegrał wybory prezydenckie w 1988 roku , podczas gdy w tym samym czasie francuska telewizja zobaczyła przybycie wielu nowych gospodarzy, takich jak Alexandre Debanne , Bernard Montiel , Charly i Lulu , Jacques Pradel , Karen Cheryl , Laurent Boyer , Laurent Cabrol , Nikos Aliagas , Olivier Chiabodo , Pascal Brunner , Vincent Lagaf czy nawet Vincent Perrot .

W 1991 roku Guy Lux został zmuszony do wycofania się z ekranów jako animator. Ale miał nadzieję na powrót jako producent. W latach 1990-1992 kontynuował tworzenie i produkowanie koncepcji nowych programów ze swoją firmą produkcyjną Succès fous . Wraz ze swoim partnerem Claude Savary wpadł na pomysł gry L'Or à Appel , którą zaprezentował Vincent Lagaf. " od marca 1996 r. do czerwca 1997 r . .

W czerwcu 1993 roku Guy Lux potwierdzi wycofanie się z ekranów jako animator, ale nadal będzie uruchamiał projekty. miał wtedy nadzieję, że jego odejście z ekranów jako prezentera i gospodarza programów będzie tymczasowe, a biorąc pod uwagę jego doświadczenie, miał nadzieję, że zostanie zapamiętany przez publiczność, tych, którzy byli jego widzami. Ale publiczność nie będzie z entuzjazmem prosić o jego powrót, nawet jeśli telewizja reprezentowała Guya Luxa przez całe jego życie.

W latach 90. i 2000 r. Guy Lux na próżno próbował wrócić jako gospodarz i producent programów rozrywkowych, do których zaproponował kilka projektów, z których wszystkie zostały odrzucone. W tamtym czasie dyrektorzy TF1 stawiali na reality show ( Perdu de vue , Les Marches de la Glory itp.) oraz młodszych, ambitnych animatorów. Również w tym czasie koncepcja pokazów odmian zaczęła się zużywać i nie była już zbyt modna. Jakoś w tym okresie Guy Lux oferował pomysły na nowe gry, ale jego powrót był porażką. W 1992 roku Guy Lux miał pierwszy wypadek mózgowo-naczyniowy (AVC)) .

Rozpoczyna także spektakl Fa Si La Chanter , prezentowany przez Pascala Brunnera (z3 października 1994 w 19 maja 2000 r.) i który był bardzo udany. Wreszcie, do 1994 roku, kontynuował produkcję La Classe avec Fabrice, programu, który dawał dumne miejsce uznanym komikom , w tym Jean-Louisowi Blèze , oraz młodym ludziom, którzy dorastali , takim jak Anne Roumanoff , Chantal Ladesou , El Chato , Élie Kakou , Jean-Marie Bigard , Les Vamps , Michele Laroque , Muriel Robin , Pierre Palmade , Tex , Vincent Lagaf , Virginie Lemoine i wielu innych.

W 1997 roku TF1, który za jego zgodą ponownie uruchomił Intervilles , oddał mu hołd podczas specjalnego programu. Na początku 2001 roku spróbował po raz ostatni wyjść z emerytury i zaproponował Patrickowi Le Lay i Étienne Mougeotte , dyrektorom TF1, projektów gier i programów rozrywkowych , które będzie gospodarzem. Obaj przywódcy odmawiają rozważenia powrotu do telewizji dla Guya Luxa, który w końcu rezygnuje z jakiegokolwiek powrotu, niechętnie, bardzo poruszony. Zespół zarządzający TF1 w końcu zadzwoni do ENDEMOL i zaprogramuje reality show Star Academy , ku rozczarowaniu Guya Luxa, który skrytykował koncepcję haka radiowego zaadaptowanego do śmieciowej telewizji . Po raz ostatni pojawił się na obrazie z okazji wyborów Miss Francji 2003 w TF1, sobota, 14 grudnia 2002 roku z Jean-Pierre Foucault .

W 2002 roku Guy Lux, który głęboko kochał świat piosenki, wyraził swoją opinię na temat programu Star Academy  : myślał, że ta koncepcja programu da zły obraz świata piosenki i różnorodności, prowadząc do przekonania, że ​​piosenkarz może być rodzą się w kilka tygodni, a prestiżowe sceny robią po kilku miesiącach, podczas gdy w rzeczywistości praca jest trudna i wymaga co najmniej kilkuletnich scen przed pojawieniem się, podczas gdy inni, zniechęceni, poddają się. Guy Lux obawiał się, że ta koncepcja podsłuchu radiowego sprawi, że artyści będą wyglądać na leniwych lub początkujących, co może drastycznie obniżyć sprzedaż płyt w nadchodzących latach, kiedy zawód był już trudny. Trudno go będzie słuchać. W rzeczywistości Guy Lux nie był przeciwny nadaniu radia w telewizji, ale zamiast wzywać Endemola , wolał, aby TF1 postawiła na model z programu Mireille z lat 60., Małe konserwatorium w Mireille, które miało również były ekonomicznym rozwiązaniem dla TF1, ponieważ grupa Endemol będzie prosić o duże pieniądze na rozpowszechnianie Star Academy .

[ref. niezbędny]

Życie prywatne

Guy Lux poślubił 5 grudnia 1942 Paulette Lisle (ur. 22 października 1914w Villeneuve-Saint-Georges , zmarł dnia 28 czerwca 1995w Saint-Gratien ). Para miała dwoje dzieci: Michela (ur. 1943) i Christiane (1942-1964).

Christiane, żona Lauduique, zmarła w 1964 roku w wypadku samochodowym w wieku 22 lat. Po tej tragedii Guy Lux złożył skargę na klinikę w Saint-Jean-de-Luz , gdzie jego córka została przetransportowana w rozpaczliwym stanie, oświadczając: „Nie mogę powiedzieć, że Christiane mogła zostać uratowana, ale jest to nie do pomyślenia pozostała przez prawie trzy godziny bez próby najmniejszej interwencji. W wieku 22 lat organizacja dysponuje zasobami, których czasami nie podejrzewa się. Była chyba jedna na tysiąc szansa na uratowanie jej, nigdy nie zapomnę, że nie była kuszona”.

Po śmierci córki Christiane wychował jej syna, Jean-Christophe, któremu nadał przydomek „Bibi”. W 1984 roku ten pojawia się w piosence i zostawia płytę z jego grupą o nazwie Actuels i przyjmuje pseudonim Christophe Jenac . Z aktorką Ariane Séguillon miał syna: Doriana Lauduique , członka electro rockowej grupy Ofenbach .

Guy Lux miał również pozamałżeńskiego syna, Pierre'a, z gospodarzem Vonny , którego rozpoznał po śmierci żony. Nie rozpoznał żadnego innego nieślubnego dziecka. Jednak w maju 1993 roku zmarła jego 17-miesięczna córka Laura-Charlotte, dziecko, które miał z Muriel Montossey.

Guy Lux mieszkał przez ponad trzydzieści lat w pawilonie, starej odrestaurowanej kaplicy, znajdującej się na rogu rue du Général-Leclerc i rue Traversière w Saint-Gratien w Val-d'Oise Ten dom już nie istnieje, został zburzony w trakcie rozwoju parku miejskiego. Guy Lux posiadał również zamek Mill zając, dwór z XIX th century Louis XIII stylu , położony w Choux , w Loiret , około dwudziestu kilometrów od Montargis. Opuszczony od tego czasu był w ruinie w 2015 roku.

Guy Lux umiera 13 czerwca 2003 r., w wieku prawie 84 lat, w Neuilly-sur-Seine . Spoczywa na cmentarzu Saint-Gratien w Val-d'Oise z żoną Paulette Lisle (1914-1995) i córką Christiane, żoną Lauduique (1942-1964).

film dokumentalny

Mireille Dumas , Wielcy ludzie małego ekranu: Guy Lux, Léon Zitrone , nadawany na France 3 o 20:35 na25 kwietnia 2010.

Emisje

Pokazy prezentowane

Inne zaprojektowane i/lub wyprodukowane programy

Filmografia

Kino

Aktor

Dyrektor

Książki

Uwagi i referencje

  1. Jego prawdziwe imię to nie Maurice Guy, jak niektórzy pisali niepoprawnie. Maurice to jego drugie imię, o czym świadczy jego akt urodzenia; Sylvie Hamez, Pokolenie Intervilles ,2012, 156  pkt. ( ISBN  9782951657793 )
  2. Wymowa we francuskim standardzie francuskim transkrybowana fonemicznie zgodnie ze standardem API .
  3. "  Guy Lux, wynalazca Intervilles, miał 83 lata  " , na La Libre Belgique ,13 czerwca 2003 r.
  4. Guy Lux, Inter-Lux , Solar Editions,1966( ISBN  978-2-402-31116-8 , czytaj online ) , s.  28.
  5. Gilles Boussaingault, „  Guy Lux, cesarz małego ekranu  ” , Le Figaro ,23 kwietnia 2010(dostęp 27 stycznia 2020 r . ) .
  6. "  Gospodarz Guy Lux nie żyje  " , Le Monde ,13 czerwca 2003 r.(dostęp 27 stycznia 2020 r . ) .
  7. Jacques Lafitte i Stephen Taylor, Who's who we Francji , J. Lafitte,1999, s.  1165
  8. Bruno Halioua, Ich II Wojna Światowa , Buchet / Chastel,2020, 288  s. ( ISBN  978-2-2830-3440-8 ) , s.  40.
  9. Facet Lux
  10. (w) angielska strona poświęcona Zakonowi Syjonu, strona w programie telewizyjnym
  11. Philippe Delorme , Cienie i tajemnice historii , [ przeczytaj online ] .
  12. Sylvie Hamez, Génération Intervilles , Agenda du Sport Editions,2012, 156  pkt. ( ISBN  978-2-9516577-9-3 )
  13. TELE 7 JOURS n O  1478, tydzień od 24 do 30 września, 1988, pp.  62-64  : Bitwa przywódców. Guy Lux rzuca wyzwanie Jacquesowi Martinowi...
  14. L'Écho Républicain de la Beauce et du Perche , 7 września 1964: „Guy Lux składa skargę na klinikę, w której zmarła jego córka”.
  15. TELE 7 JOURS n O  1254 tygodniu od 9 do 15 czerwca 1984 r.
  16. Jutro należy do nas: Ariane Séguillon zdradza, że ​​jej syn jest prawnukiem Guya Luxa! (KINO)
  17. Guy Lux, ojciec „Gry bez granic” (1965-1982)
  18. „Stary zamek Guy Lux w opłakanym stanie” Dominique Bonnet, Paris Match , 10 stycznia 2015.

Linki zewnętrzne