Francuskie nadawanie i telewizja | |
Logo RTF od 1959 do 1964 | |
kreacja | 9 lutego 1949 |
---|---|
Kluczowe daty |
1954: utworzenie Programu Modulacji Częstotliwości 4 lutego 1959: przekształcenie w EPIC , zmiana logo 5 lipca 1962: zniknięcie Francji V 21 grudnia 1963: eksperymenty z RTF Télévision 2 |
Zanik | 24 lipca 1964 r. |
Kluczowe dane |
Wladimir Porché Gabriel Delaunay Christian Chavanon Raoul Ergman Robert Bordaz |
Status prawny |
Społeczeństwo narodowe do4 lutego 1959 Publiczny zakład przemysłowy i handlowy |
Siedziba firmy | 36, avenue de Friedland Paryżu 8 th (1949/63) Dom RTF (1963-1964) : 116 Quai de Passy , Paryż 16 th Francji |
Kierunek | Robert Bordaz |
Dyrektorzy | Robert Bordaz |
Akcjonariusze | Państwo francuskie |
Działalność | Audiowizualny |
Spółki zależne |
Radio: Francja I Francja II Francja III Francja IV Francja V Telewizja: |
Skuteczny | 72 (w 1949) |
Poprzednia firma | RDF |
Następna firma |
ORTF RTA |
Francuski Television Broadcasting , który jest zwykle skrótem RTF jest firma narodowy francuski odpowiedzialny za usługi publicznej o audiowizualnych , utworzonego dekretem9 lutego 1949zastępując francuską korporację radiowo-telewizyjną (RDF), która na mocy dekretu stała się publicznym przedsiębiorstwem przemysłowo-handlowym w dniu4 lutego 1959i zastąpione przez Francuskie Biuro Telewizyjne (ORTF) w dniu25 lipca 1964 r..
Dekret z 9 lutego 1949zastępuje generalnego administratora francuskiego nadawania przez dyrektora generalnego francuskiego nadawania i telewizji (RTF) mianowanego przez rząd i wspieranego przez wyższą radę doradczą. Nowa nazwa ogólnokrajowego nadawcy telewizyjnego wyraźnie wskazuje na powstanie tego nowego medium, jakim jest telewizja . Mimo wszystko tryb działania RTF nie różni się od trybu RDF, ponieważ jest on całkowicie pozbawiony własnej autonomii i zawsze znajduje się pod bezpośrednią kontrolą państwa , za pośrednictwem Ministerstwa Informacji . ten29 czerwca 1949widzi pojawienie się pierwszych wiadomości telewizyjnych wymyślonych przez Pierre'a Sabbagha , ale bez prezentera. ten30 lipcaAn licencja audiowizualna 4000 starych franków rocznie wprowadza się do około trzech tysięcy właścicieli telewizorów (do tej pory, tylko sprzęt radiowy był przedmiotem licencji). ten12 lutego 1950, kilku europejskich nadawców, w tym RTF, opuściło Międzynarodową Organizację Nadawców, tworząc Europejską Unię Nadawców . Oficjalnie rozpoczyna się francuska telewizja w nowym standardzie 819-liniowym25 kwietnia, równolegle z dystrybucją do standardu 441 linii, który musi być utrzymany do 1958 roku.
Również w erze RTF pojawiły się nowe programy, w szczególności niedzielne poranne audycje religijne , program młodzieżowy ( Le Club du Jeudi ), pierwsze sztuki transmitowane na żywo, pierwsze lata transmisji na żywo z parady 14 lipca (pierwsza transmisja na14 lipca 1950) oraz pierwsze transmisje międzynarodowe, które pozwolą francuskim widzom oglądać na żywo koronację brytyjskiej suwerennej Elżbiety II2 czerwca 1953. Wydarzenie to w ogromnym stopniu przyczynia się do sukcesu telewizji we Francji poprzez masowy zakup telewizorów, których liczba wynosi od 59 971 do 125 088. Równolegle oferta nadawania zostaje wzbogacona o stworzenie programu muzycznego w modulacji częstotliwości na29 marca 1954z inicjatywy poety Jeana Tardieu , dyrektora Klubu Testowego RTF.
ten 3 stycznia 1956, audycja 441-liniowa zostaje ostatecznie zatrzymana po pożarze w nadajniku. W międzyczasie, w latach 1950-1969, stopniowo pojawiała się telewizja regionalna, zaczynając od Télé-Lille . Stacje regionalne pełniące również funkcję przekaźników, audycje, dotychczas wyłącznie paryskie, można było odbierać w każdej strefie objętej anteną regionalną.
ten 1 st styczeń +1.958oferta radiowa jest znacznie zmodyfikowana. Program muzyczny o modulowanej częstotliwości, France IV , zostaje usunięty, a oferta radiowa RTF składa się z trzech kanałów, których nazwy zmieniają się z tej okazji:
Tłumienie programu muzycznego, które doprowadziło do licznych protestów, zostało ponownie wprowadzone pod nazwą France IV-Haute Fidélité z27 marca 1960.
w Kwiecień 1958Henri Kubnick stworzył kultowy już program Le Jeu des 1000 franków , pierwotnie 100 000 franków dziennie na France I przed wejściem w życie „ nowych franków ”. W telewizji RTF stworzyła w 1959 roku pierwszy telewizyjny magazyn informacyjny, Cinq Columns à la une , który był emitowany do 1968 roku.
Kolejność n O 59-273 z4 lutego 1959przekształca RTF w publiczny zakład przemysłowo-handlowy (EPIC). RTF przyjmuje swoje słynne logo „atom”, które zostanie zachowane nawet po przekształceniu w „ ORTF ” inCzerwiec 1964.
Pierwszy test retransmisji telewizyjnej w Mondovision za pośrednictwem satelity Telstar między osłonami Andover w Stanach Zjednoczonych a Pleumeur-Bodou w Bretanii odbył się w dniu11 lipca 1962 r.
W obliczu ciągłej erozji widowni kanałów nadawczych RTF na rzecz stacji peryferyjnych oraz częstotliwości strajków w ramach establishmentu, rząd i kierownictwo RTF postanowiły zareagować, przeprowadzając od 1963 r. szereg reform. z nich odbywa się wKwiecień 1963z wiadomościami telewizyjnymi, gdy obraz ma najwyższy priorytet przed komentarzami prezentera, tak aby widz był sędzią wydarzenia. Drugi dotyczy uproszczenia kanałów radiowych RTF poprzez:Październik 1963, zredukowany z czterech do trzech, starający się nadać każdemu własny styl, aby wyprostować publiczność. France I i France II-Regional łączą się w „ RTF Inter ”, przy czym ten ostatni jest podzielony na dwa odrębne programy wieczorne: Inter Jeunesse na długich falach i Inter-Variety na średnich falach . France III-National staje się „ Promocją RTF ”, a także odzyskuje niektóre produkcje wcześniej nadawane na France II-Regional. Francja IV-Haute Fidélité staje się „ RTF Haute Fidélité ” i jest poświęcona głównie muzyce klasycznej . Te nowe nazwy trwają krótko, ponieważ wśród słuchaczy organizowane jest referendum w celu zmiany nazw kanałów, w ramach reformy Rolanda Dhordaina , z wnioskiem o8 grudnia 1963. RTF Inter staje się „ France-Inter ”, RTF Promotion staje się „ Francja-Kultura ”, a RTF Haute Fidélité staje się „ Francja-Musique ”. Trzecia reforma uświęca decentralizację audycji radiowych, których liczba audycji regionalnych wzrasta o 50%, podczas gdy widownia podwaja się dzięki przegrupowaniu kanałów France I i France II na France-Inter, a telewizji poprzez rozmnożenie gazet regionalne programy telewizyjne produkowane przez Televised News Centres (CAT) zlokalizowane w każdym z głównych regionów gospodarczych. Ostatnią reformą jest wprowadzenie w telewizji minimalnego programu na wypadek strajku.
ten 14 grudnia 1963Porusza RTF do nowej ultranowoczesnej siedziby zlokalizowane w 116 Quai de Passy w 16 th powiat Paryżu , który skupia się po raz pierwszy w jednym miejscu, ogólny kierunek RTF, kierunki radiowych i telewizyjnych, usług nadawczych i studia. ten21 grudniaw tym samym roku powstał drugi kanał telewizyjny, RTF Télévision 2 , wykorzystujący pasmo UHF 625 linii . Stary pojedynczy kanał, RTF Télévision , jest zatem potocznie nazywany „pierwszym kanałem” (ale akronim się nie zmienia).
W 1964 podjęto decyzję o zreformowaniu RTF w celu nadania mu nowych statutów i większej autonomii. Prawo27 czerwca 1964 r., który wchodzi w życie w dniu 25 lipca 1964 r.przekształca francuską telewizję w „Francuskie Biuro Telewizyjne ” (ORTF). Radio i telewizja znajdują się obecnie pod nadzorem Ministra Informacji .
ten 4 lutego 1959 Pojawia się nowe logo „atom” RTF, składające się z trzech liter R, T i F umieszczonych poziomo na trzech elipsach, przywołujących zarówno fale radiowe, jak i Układ Słoneczny lub przebieg elektronu w zamkniętym wszechświecie.
Logo RTF 9 lutego 1949 do 4 lutego 1959
Logo „atom” RTF du 4 lutego 1959 do 24 lipca 1964 r
Zgodnie z rozporządzeniem z 1945 r. w sprawie monopolu państwowego na krajowe fale radiowe, francuskie radio-telewizja (RTF) było w momencie powstania służbą państwową bezpośrednio kontrolowaną przez ministra odpowiedzialnego za informację i nie posiadającą „żadnej autonomii”. Bezpośrednia linia łączy biuro Ministra Informacji z biurem Dyrektora Telewizji, avenue de Friedland w Paryżu. ten31 grudnia 1953The Zgromadzenie Narodowe głosuje się plan rozwoju pięcioletni dla telewizji , w której poprawka ustanawia programowania i produkcji monopol RTF.
Po dojściu do władzy generał de Gaulle pragnie dać RTF niewielką autonomię. Dekret nr 58-1160 z3 grudnia 1958 uchyla przepisy prawa 7 listopada 1942o Krajowej Radiofonii i Telewizji i postanawia w swoim pierwszym artykule w sprawie zarządzania francuską radiofonią i telewizją, z upoważnienia ministra właściwego do spraw informacji , przez Dyrektora Generalnego powołanego dekretem Rady Ministrów w sprawie sprawozdania Ministra ds. Informacji . Ma pod jego zwierzchnictwem cały personel i służby oraz posiada stopień Sekretarza Generalnego Informacji. Artykuł 3 tego dekretu dotyczy utworzenia Rady Naczelnej RTF, której prezes jest powoływany dekretem w Radzie Ministrów w sprawie sprawozdania Ministra Informacji oraz dwunastu członków mianowanych prostym dekretem. Rada Gubernatorów musi być konsultowana w sprawie umów koncesyjnych, udziałów w spółkach pomocniczych, projektów budżetowych, rocznych sprawozdań finansowych, darowizn i zapisów, emisji obligacji i bonów, programów pracy i zmian, przepisów ustawowych i wykonawczych odnoszących się do organizacji i funkcjonowania RTF.
Szerszą reformę przeprowadza rozporządzenie nr 59-273 4 lutego 1959 oraz dekretem nr 59-277 z 5 lutego 1959które umożliwiają złamanie zasady bezpośredniej administracji i utworzenie RTF jako państwowej instytucji państwowej o charakterze przemysłowo-handlowym, posiadającej autonomiczny budżet, ale nadal podlegającej ministrowi ds . informacji . Wszystkie prawa i obowiązki państwa dotyczące RTF zostają przeniesione na nową placówkę publiczną. Dyrektor generalny, wspomagany przez zastępcę dyrektora generalnego i dyrektorów wyznaczonych dekretem, przejmuje wszystkie obowiązki zakładu. Inżynierowie RTF odrywają się od ram PTT , w których występują od 1951 roku.
Regulamin pracowniczy jest przedmiotem dekretu nr 60-125 z 4 lutego 1960. ten21 grudnia 1960, prawo finansowe potwierdza monopol „emisji i eksploatacji” RTF. Inżynierowie uzyskują kontrolę nad wszystkimi środkami technicznymi, które umożliwiają kierowanie programów do widzów: łącza mikrofalowe , wcześniej zarządzane wspólnie przez RTF i PTT , są dołączone do RTF.
Wszystkie te dekrety i rozporządzenia, mające na celu przyznanie większej autonomii RTF, zdenerwowały poprzedni reżim i były przedmiotem ciągłej krytyki, która doprowadziła rząd do przyjęcia ustawą nr 64-621 27 czerwca 1964 r.nowy statut ustanawiający Francuskie Biuro Radia i Telewizji (ORTF).
„RTF to rząd w jadalni wszystkich Francuzów! "
- Alain Peyrefitte , Minister Informacji , 1964 r.
Dyrekcja usług artystycznych odpowiada za tworzenie, produkcję i programowanie programów, z wyjątkiem programów informacyjnych, które podlegają dyrekcji wiadomości. Składa się z dwóch odrębnych dyrekcji, jednej zajmującej się nadawaniem, drugiej telewizji. Dyrektorów nadawczych i telewizyjnych służb artystycznych powołuje bezpośrednio Rada Ministrów .
Dyrektorzy radiofonii i telewizjiDyrekcja wiadomości RTF miała różne kolejne tytuły: najpierw dyrektoriat wiadomości i gazet od 1945 do 1956, w latach 1957 do 1958 i od 1960 do 1961 stał się dyrekcją wiadomości , następnie dyrekcją wiadomości i wiadomości telewizyjnych w 1959 i wreszcie kierownictwo dzienników RTF od 1962 do 1963. Kierownicy informacji powoływani są bezpośrednio w Radzie Ministrów .
Od 1951 do 1959 ten departament był odpowiedzialny za nadawanie dźwięku, a mianowicie metropolitalną gazetę mówioną, audycje w języku arabskim, audycje dla zamorskiej Francji i usługi reporterskie. Odpowiada także za wiadomości radiowe i sporadycznie za wiadomości telewizyjne (1951-1957, 1959, 1962-1963). Od 1957 do 1959 kierowała także telewizją, a mianowicie wiadomościami telewizyjnymi , czasopismami bieżącymi oraz wiadomościami zewnętrznymi lub reportażami sportowymi. W 1959 była odpowiedzialna za audycje radiowe i dział wiadomości telewizyjnych. Przez resztę czasu ten ostatni podlegał bezpośrednio kierownictwu Telewizji.
Dyrektorzy ds. informacjiw Kwiecień 1963 tworzone są dwie odrębne dyrekcje informacyjne:
Dyrektor wiadomości radiowych newsWydział ten, zanim przyjął nazwę Wydziału Stosunków Międzynarodowych w 1959 r., nosił nazwę wydziału wymiany międzynarodowej. Od 1947 r. był dołączony do służby rozgłośni zagranicznych, następnie od 1951 do 1958 r. do dyrektora służb artystycznych.
W 1956 r. został podzielony na kilka biur: redakcji radiowej odpowiedzialnej za materialną organizację przekaźników, biura produkcji odpowiedzialnego za dokonywanie nagrań dla wymiany międzynarodowej (audycji artystycznych za granicą) i złożonej z kilku sekcji produkcji w kilku językach, biura kronik od 1955 i biuro koordynujące międzynarodowe giełdy telewizyjne od 1959 r.
Dyrektorzy ds. Stosunków MiędzynarodowychDyrektor służb technicznych jest jedyną osobą kierującą głównymi dyrekcjami RTF, która ma rangę zastępcy dyrektora generalnego. To stanowisko jest zawsze przypisane do inżyniera .
Dyrektorzy służb technicznychBudżet na RTF jest wypłacane bezpośrednio przez Ministerstwo Informacji której zależy całkowicie. Wydatki kontroluje a priori kontroler finansowy reprezentujący Ministra Finansów . Bez zgody Ministra Finansów nie jest możliwe zawarcie umowy, promocja lub zakup nowego sprzętu.
ten 30 lipca 1949Parlament uchwala ustawę nakładającą podatek na odbiorniki telewizyjne (4 tys. starych franków). ten24 maja 1951, niemarkowa reklama lub „ zbiorowa propaganda ogólnego interesu” została dopuszczona w publicznym radiu i wprowadzona w telewizji w 1959 roku.
Nowy status publicznego zakładu przemysłowego i handlowego przyznany w 1959 r. pozwala RTF na posiadanie niezależnego budżetu, ale dotychczasowa kontrola finansowa zostaje zachowana. Nowa placówka publiczna zachowuje procedury i przywileje ustanowione dla pobierania opłat. Zarządzanie finansami jest monitorowane przez komisję rozpatrującą przedłożone jej dokumenty przed przekazaniem ministrom informacji i finansów odpowiedzialnym za ich zatwierdzenie: prognozowane zestawienie dochodów i wydatków, budżet wyposażenia, bilanse i rachunki wyników, przejęcia lub rozszerzenia udziału finansowego . Równowaga finansowa między wydatkami a wpływami musi być zapewniona przez opłatę licencyjną na jednego syndyka, której stawkę określa dekret wydany przez Radę Stanu w sprawie sprawozdania obu zainteresowanych ministrów, ze sprzedaży publikacji, płyt i filmów, przez świadczone usługi wynagrodzeń (specjalne wydatki operacyjne i inwestycyjne nałożone przez administrację publiczną są przez nią opłacane w ramach umów), z dochodów z portfela i autoryzowanych udziałów oraz z wpływów z grzywien i transakcji.
Publiczny zakład przemysłowy i handlowy RTF posiada wyłączną zdolność w terytoriów Republiki Francuskiej do organizowania, skonfigurować lub przyczynę należy założyć, utrzymania, modyfikacji i eksploatacji sieci obiektów nadawczych, nadawanie swoich programów lub udostępniają je „” inne organizacje nadawcze, pobierają tantiemy i rekompensaty finansowe za swoje usługi, uczestniczą wraz z zainteresowanymi administracjami i organizacjami zawodowymi w ustalaniu standardów dla urządzeń nadawczych oraz w monitorowaniu stosowania tych standardów, zapewniają bezpośrednio, bezprzewodowo lub wspólnie z administracją pocztową, telegraf i telefonicznie , przewodowo, - w tym ostatnim przypadku nie można ingerować w monopol tej administracji, chyba że na mocy dekretu kontrasygnowanego przez zainteresowanego ministra - rozpowszechnianie do publicznej wiadomości jej programów lub jakiegokolwiek innego programu, bez względu na jego pochodzenie, od skład i o podobnym znaczeniu do własnego, zawierać z zainteresowanymi administracjami publicznymi, a w szczególności z Ministerstwem Poczty, Telegrafu i Telefonu w odniesieniu do telekomunikacji, wszelkie umowy mające na celu zapewnienie nadawania programów na terytoriach, na których prowadzona jest działalność RTF jest realizowany.
RTF może być również odpowiedzialna za udzielanie pomocy technicznej służbom radiowym zaprzyjaźnionych państw obcych.
Francuska Radio-Telewizja jest członkiem Międzynarodowej Organizacji Nadawców od momentu jej powstania do12 lutego 1950, kiedy opuściła tę organizację wraz z kilkoma innymi nadawcami zachodnioeuropejskimi, tworząc Europejską Unię Nadawców, której była członkiem-założycielem. Dyrektor telewizji RTF, Jean d'Arcy, stał również za stworzeniem w 1954 r. sieci wymiany wizerunków organizacji, Eurowizji .
Pierwsze siedziba francuskiego Telewizji znajdował się w siedzibie Ministerstwa Informacji przy 36 Avenue de Friedland , w 8 th dzielnicy Paryża i do domu oddziału. Usługi ogólne znajdowały się przy 107 rue de Grenelle w dawnych pomieszczeniach przydzielonych telewizji przez Georgesa Mandela w 1935 roku.
Zarządzanie, studia, władze lokalne i technologie nadawcze zostały zainstalowane w 11 Francois I ulicy w 8 th dzielnicy Paryża , w którym lokalny Radio Paryż , niedawno znacjonalizowany w 1933 roku założyli swoją siedzibę i studia aż do 1940 roku miał również inny RTF studia radiowe w Centrum Pierre Bourdan zainstalowany przy 5 Alei Przełożonego Poincaré w 16 th dzielnicy Paryża .
Dyrekcja telewizji, studia, reżyserki i pomieszczenia techniczne były rozmieszczone między ośmioma piętrami Centrum Alfreda Lellucha przy rue Cognacq-Jay 13-15 i rozległymi studiami Centre René Barthélemy w Buttes Chaumont, przebudowanym w 1953 roku na miejscu dawnych studiów Gaumont , które RTF kupił wgrudzień 1951, który wyprodukował prawie wszystkie nadawane programy.
Po przeprowadzeniu konkursu rozpoczęła się w 1952 roku i wygrał przez architekta Henry'ego Bernard , Grand Prix de Rome The House of RTF jest zbudowany na 116 Quai de Passy w 16 th dzielnicy Paryża (obecnie Aleja przewodniczący Kennedy ). Wreszcie, RTF ma ultranowoczesną siedzibę o powierzchni 25 000 m². Ten okrągły gmach, uformowany przez koronę o obwodzie 500 m, z wieżą o wysokości 68 m w centrum, zawiera 920 biur, 54 studia nagrań, w tym jedno dla telewizji, oraz trzy duże sale przeznaczone na publiczne pokazy. W centrum wieży mieszczą się archiwa, do mniejszego pierścienia trafiają instalacje techniczne, odizolowane od hałasu z zewnątrz drugim pierścieniem, w którym mieszczą się biura i pracownie, które otaczają okrągły korytarz. Po raz pierwszy Maison de la RTF skupia w jednym miejscu dyrekcję generalną, dyrekcje radiowe i telewizyjne, służby nadawcze i studia. Zainaugurował ją prezydent republiki Charles de Gaulle dnia14 grudnia 1963 o 19:00
RTF kontroluje cztery krajowe stacje radiowe, dziesięć regionalnych rozgłośni miejskich, osiem zagranicznych rozgłośni regionalnych i dwa ogólnokrajowe kanały telewizyjne .
Reforma Rolanda Dhordaina z8 grudnia 1963zmienia nazwy kanałów radiowych RTF po referendum „Chrzest RTF 64” wśród słuchaczy.
Łańcuch | Dyrektor | Data utworzenia | Dyfuzja |
---|---|---|---|
|
Jean Vincent-Bréchignac | 1 st styczeń +1.947 | Ogólnopolski kanał nadawany na falach średnich , na falach długich od19 października 1952a w Paryżu w modulacji częstotliwości od19 maja 1963. |
Jean Vincent-Bréchignac (1951-1964) | 14 stycznia 1945 r. | Kanał ogólny, a następnie o tematyce narodowej na falach średnich . | |
|
Henry Barraud | 22 sierpnia 1944 | Kanał ogólny, a następnie temat narodowy nadawany na falach średnich oraz w Paryżu w modulacji częstotliwości od19 maja 1963. |
Jean Tardieu | 29 marca 1954 | Ogólnopolski kanał tematyczny nadawany w modulacji częstotliwości i stereofonii . | |
Radio-Sorbona | 2 grudnia 1947 | Szkolna i uniwersytecka audycja radiowa na falach średnich 209,9 m (963 kHz) w Paryżu, kursy prowadzone na Sorbonie oraz audycje Międzynarodowego Uniwersytetu Radiofonicznego. |
Regionalne stacje radiowe nadają w sieci nadajników średniofalowych.
Łańcuch | Dyrektor | Data utworzenia | Dyfuzja |
---|---|---|---|
Telewizja RTF |
Jacques Armand (1949) Jean Luc (1949-1951) Jean Arnaud (1951-1952) Jean d'Arcy (1952-1959) Albert Ollivier (1959-1964) |
1 st październik 1.944 | Ogólnopolski kanał ogólny z regionalnymi straganami nadawany w czerni i bieli w paśmie VHF w 441 liniach do3 stycznia 1956oraz w 819 liniach High Definition od25 lipca 1948. |
Telewizja RTF 2 | Filip ragueneau | 18 kwietnia 1964 r.( oficjalny ) | Ogólnokrajowy kanał generalistyczny stworzył eksperymentalnie 21 grudnia 1963nadawane w czerni i bieli na paśmie UHF w 625 liniach. |
Do tego czasu paryskie eksperymenty, telewizja francuska, pozostająca w tyle w rozwoju w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi i Anglią , od 1950 r. zwiększyła obszar nadawania, wraz z decyzją rządu o stworzeniu pierwszych regionalnych stacji telewizyjnych, aby umożliwić zurbanizowanym i przemysłowym regiony położone blisko granic do odbioru sygnałów telewizyjnych:
Dział Badań RTF jest organem utworzonym w 1960 r. przez Pierre'a Schaeffera w ramach tej instytucji publicznej w celu agregowania podstawowych działań badawczych dotyczących nadawania i telewizji .