Patrick Le Lay

Patrick Le Lay Funkcjonować
Prezes i CEO
TF1 Group
1 st lutego 1988 -31 lipca 2008
Francis Bouygues Nuncjusz Paolini
Biografia
Narodziny 7 czerwca 1942
Saint Brieuc
Śmierć 18 marca 2020 r(77)
Neuilly-sur-Seine
Pogrzeb Saint-Briac-sur-Mer
Imię urodzenia Patrick Louis Jean Marie Le Lay
Narodowość Francuski
Trening Specjalna Szkoła Robót Publicznych, Budownictwa i Przemysłu
Czynność Biznesowy człowiek
Dziecko Laurent-Eric Le Lay
Inne informacje
Mistrz Serge Plenier
Różnica Dowódca Legii Honorowej (2008)

Patrick Le Lay , urodzony dnia7 czerwca 1942w Saint-Brieuc ( Côtes-du-Nord ) i zmarł dnia18 marca 2020 rw Neuilly-sur-Seine jest francuskim inżynierem i oficerem wykonawczym . Był prezesem i CEO w TF1 kanału telewizyjnego od 1988 do 2008 roku.

Biografia

Dzieciństwo i szkolenie

Patrick Le Lay jest synem Pierre'a Le Lay, inżyniera i Gabrielle Collin.

Rodzina Le Lay mieszkała podczas drugiej wojny światowej w Plémet , mieście, w którym latem 1942 roku schroniła się rodzina Abrahama Druckera (ojca Michela Druckera ), wiejskiego lekarza, który został aresztowany krótko przed donosem. Podczas gdy Pierre Le Lay, brat Jeana, wita Lolę Drucker (będącą wówczas w ciąży z Michelem) na stacji kolejowej w Rennes , ta ostatnia zostaje aresztowana przez funkcjonariusza gestapo ze swoim najstarszym synem Jeanem, ponieważ nie ma dokumentów. Pierre Le Lay, który mówi płynnie po niemiecku, interweniuje i podaje Lolę Drucker jako swoją żonę, która ratuje Druckerów i jednoczy obie rodziny.

Część swojej edukacji prowadzi w liceum Saint-Vincent w Rennes . Następnie studiował w Specjalnej Szkole Robót Publicznych, a następnie w Centrum Zaawansowanych Studiów Budowlanych, zanim wkroczył w świat budownictwa i robót publicznych (BTP). Jest także byłym studentem Centre de perfectionnement aux affaires (CPA), Executive MBA HEC .

Profesjonalna kariera

Grupa Bouygues

Roboty publiczne inżyniera, Patrick Le Lay pracował przez kilka firm budowlanych (Sekretarz Generalny Oger SA od 1966 do 1975 roku, administracyjne i finansowe Dyrektor następnie zastępca zarządzający dyrektor Dodin firmie od 1975 do 1981 roku) przed dołączeniem do grupy. Bouygues w 1981 roku był odpowiedzialny za dywersyfikację tej grupy od 1984 r., że przygotował wniosek o prywatyzację francuskiego kanału telewizyjnego TF1 w 1987 r., zgodnie z życzeniem Francisa Bouyguesa .

Prezes TF1

Wiceprezes TF1 podczas prywatyzacji kanału w Kwiecień 1987Patrick Le Lay powiedzie Bouygues Francis jako przewodniczący i dyrektor naczelny na11 października 1988. Umieszcza kanał w niszy głównego nurtu i sprawia, że ​​jego kanał jest liderem w Europie.

W 2001 roku Patrick Le Lay podpisał ekskluzywny kontrakt z Endemolem na odkupienie praw do wszystkich przyszłych reality show wyprodukowanych przez Endemol.

Z 22 maja 2007, jest prezesem rady dyrektorów kanału, pozostawiając ogólne zarządzanie Nonce Paolini . Wlistopad 2007zdobył w Nowym Jorku nagrodę Emmy dla najlepszego reżysera telewizyjnego.

Plik 27 lipca 2008, zapowiada stopniowe opuszczanie TF1. Plik31 lipca 2008, zrezygnował z funkcji przewodniczącego rady dyrektorów TF1, zastąpił go Nonce Paolini. Jego pensja jako CEO TF1 w 2008 roku wyniosła około 1,93 miliona  euro .

W Lipiec 2012Jest ona skierowana do sądu karnego w Nanterre do nadmiernego stosowania umów na czas określony w okresie TF1.

Prezes Funduszu Serendipity

Patrick Le Lay następnie przewodniczył Igraszki fundusz inwestycyjny, którego głównymi udziałowcami są Artemidy , to spółka holdingowa z rodziny Pinault i Bouygues (właściciel TF1 ). Ten fundusz inwestycyjny jest odpowiedzialny za rozwój grupy w kierunku otwarcia rynku gier we Francji, a Le Lay tworzy Eurosportbet.com , internetowy serwis bukmacherski kanału sportowego Eurosport , spółki zależnej grupy audiowizualnej Bouygues, której był prezesem. i dyrektor generalny od 1991 do 2002 roku.

W styczeń 2010, został ostatecznie usunięty z kierownictwa Serendipity przez głównego akcjonariusza holdingu, Martina Bouyguesa . To zwolnienie kończy długą serię kroków, które umożliwiły grupie Bouygues trwałe usunięcie Patricka Le Lay z tajemnic władzy, zarówno w sercu kanału telewizyjnego, jak i w sercu nowych projektów grupy.

Prezydent Stade Rennes

Plik 7 maja 2010Patrick Le Lay zostaje mianowany przez biznesmena François Pinault na prezesa Stade Rennes FC , zastępując Frédérica de Saint-Sernina , który zrezygnował ze stanowiska ze względów zdrowotnych.

Plik 25 czerwca 2012, opuścił stanowisko prezesa Stade Rennes i został zastąpiony przez swojego poprzednika, Frédérica de Saint-Sernina.

Prywatność i śmierć

Patrick Le Lay wychodzi za mąż 12 listopada 1966Claudine Sénécal, z którą ma dwoje dzieci, Laurent-Éric (1967) i Anne-Vefa (1969). Ożenił się w drugim małżeństwie z Dominique Polette.

Plik 18 marca 2020 r, jego syn Laurent-Eric Le Lay ogłasza na portalach społecznościowych, że jego ojciec zmarł na chorobę w Neuilly-sur-Seine . Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Saint-Briac-sur-Mer ( Ille-et-Vilaine ).

Dokumenty przedstawiające stanowisko

Nacjonalizm bretoński

„Niegrzeczny w biznesie i ze swoimi współpracownikami ten Breton ma prawdziwą pasję do kultury swojego regionu. "

Patrick Le Lay przewodniczył stowarzyszeniu Érispoë, założonemu przy Locarn Institute, bretońskim lobby pracodawców utworzonym w 1991 roku.

Był odpowiedzialny za utworzenie w 2000 roku regionalnego bretońskiego kanału TV Breizh , spółki zależnej grupy TF1 .

W Sierpień 2005W Bretons magazynu , oskarża Francja o zorganizowanie ludobójstwa kulturowego ( ethnocide ) w Bretanii, i stwierdza: „Ja nie jestem Francuzem, jestem Breton. Jestem obcokrajowcem, kiedy jestem we Francji. "

W Grudzień 2012, w wywiadzie udzielonym France Bleu Breizh Izelowi otwarcie opowiada się za niepodległością Bretanii .

Jego poparcie dla bretońskich terrorystów było przedmiotem hołdu po śmierci stowarzyszenia Skoazell Vreizh (Le Secours Breton), które miało pomóc „bretońskim więźniom politycznym”.

Poglądy na reklamę i kontrowersje

Patrick Le Lay jest szczególnie znany ze swoich analiz, które są postrzegane jako szczere (lub brutalne), wnikliwe (lub cyniczne) i budzące kontrowersje, a także ze skłonności do popierania dróg na skróty przez niektórych jego dziennikarzy.

W 1987 roku przeanalizował relacje między kulturą a Audimatem  :

„Żyjemy tylko z postaciami publiczności. […]. Umieszczenie programu kulturalnego w kanale komercyjnym do 20  h  30 , to przestępstwo gospodarcze! Nadal zależy od państwa, aby przynieść kulturę, a nie przemysłowcom . "

Jednak w 1986 r., Podczas rozprawy w sprawie wznowienia TF1, która została właśnie sprywatyzowana przez rząd Chiraca, oświadczył: „Zmuszenie francuskiej publiczności do wchłonięcia amerykańskich seriali nie jest nieuniknione” i opowiedział się za obroną francuskiej kultury.

W Lipiec 2004, wzbudziła kontrowersje po publikacji jego słów, zebranych w książce Les Dirigeants français et le changer przez firmę konsultingową EIM, która przedstawiła odpowiedzi liderów, takich jak Patrick Le Lay, Michel Bon (ex- France Télécom ), Robert Louis- Dreyfus (LD Com), Michel Pébereau ( BNP Paribas ), Henri de Castries ( Axa ), na pytania dotyczące nowych wyzwań stojących przed francuskimi firmami w obliczu zmian. Powiedział, że w szczególności „Co możemy sprzedać w Coca-Cola jest dostępny czas ludzki mózg . ”

Raport Jean-Pierre Pernaut transmisji Aby zalogować się 13 godzin z TF1 , w którym były cytowane słowa prefekta szczebla kierowniczego i prezes MIVILUDES Jean-Michel Rouleta, przyniosła mu przekonanie w 17 th  Izby Karnej Paryżu , w tym samym czasie, co gospodarz 13:0028 listopada 2008), za zniesławienie ruchu TFP (Tradycja, Rodzina, Własność).

Wyzwania prawne, procesy i wyroki

W 2012 roku były dyrektor generalny TF1 Patrick Le Lay został skazany na karę grzywny w wysokości 7500 euro za nadużycie umów na czas określony , co odpowiada przypadkom pięciu osób zatrudnionych przezMaj 2002do marca 2003 r. pod statusem przerywanej rozrywki (redaktorzy wiadomości telewizyjnych , kamerzyści i wizażyści), kiedy zajmowali stałe stanowiska.

W 2016 roku został skazany na zapłatę 3000 euro za naruszenie prywatności po emisji zeznania na ukrytej kamerze w programie Sans No Doubt .

Przypuszczalny związek z masonerią

W 2001 roku Michel-Constant Verspieren potwierdził w książce L'Impasse masonnique, że Le Lay był wysokiej rangi masonem . W 1996 roku dziennikarz skrajny prawy Serge de Beketch zapewnił w Le Libre Journal of France uprzejmy ( n O  9831 maja 1996), że Patrick Le Lay jest „Czcigodnym Najwyższego Warsztatu„ Gwiezdny Sztandar ”i„ Grand Porte-Glaive ” GLNF  ” .

Dekoracje

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. „Projekt przejęcia TF1, który wam dzisiaj przedstawiamy, jest zbudowany wokół kilku prostych pomysłów. Przede wszystkim szanuj widza. […] Po drugie, staraliśmy się nadać francuskiej twórczości nową dynamikę. Zmuszenie francuskiej publiczności do wchłonięcia amerykańskich seriali nie jest nieuniknione. […] Uważam, że dobra wola, reputacja sieci, to oczywiście jej publiczność, ale też jej reputacja. A kanał telewizyjny, który twierdzi, że jest pierwszy we Francji, nie może nim pozostać tylko dzięki rozpowszechnianiu programów najłatwiejszych do przyswojenia […] To prawda, że ​​kultura francuska jest zagrożona. Ale kultura francuska musi się oprzeć. Ponieważ kultura wyraża potrzebę i chęć wspólnego życia, ponieważ kultura wyraża prawdziwą wspólnotę pamięci, prawdziwą wspólnotę projektu. "

Bibliografia

  1. Kto jest kim we Francji , wydania Jacquesa Lafitte'a,2013, s.  1351.
  2. Nicolas Carnec, „  Rennes, nowe wyzwanie Patricka le Lay  ”, Ouest-France ,7 maja 2010, s.  21.
  3. Annick Cojean , „  Klub trzydziestu szefów bretońskich  ”, Le Monde ,21 września 2007( czytaj online ).
  4. Régis Le Sommier , Ci Bretończycy, którzy stworzyli Francję , Grasset ,2018, s.  101.
  5. „  Patrick Le Lay  ” , na csti.pm.gouv.fr (dostęp 18 marca 2020 ) .
  6. Po objęciu przez pana Le Lay przewodniczącego TF1 Grupa Bouygues w obliczu presji ze strony swoich partnerów , Le Monde , 13 października 1988
  7. „  Wątpliwy spód reality TV  ” , na http://telvd.telerama.fr/ ,24 listopada 2014(dostęp 8 stycznia 2017 )
  8. toutelatele.com Patrick Le Lay
  9. telerama.fr panowanie TF1.
  10. „Patrick Le Lay i Muriel Robin wyróżnieni na rozdaniu nagród Emmy” , Agence France-Presse , 20 listopada 2007.
  11. „TF1: Patrick Le Lay rezygnuje, Nonce Paolini zostaje CEO” , Julien Lalande, http://www.ozap.com , 31 lipca 2008.
  12. „TF1: Oto pensje Nonce Paolini i Patricka le Lay” , http://www.jeanmarcmorandini.com .
  13. „TF1: Le Lay osądzony za niepewne prace” , Le Figaro , 25 lipca 2012.
  14. „Patrick Poivre d'Arvor i jego były szef Patrick Le Lay jedli razem lunch” , http://www.capital.fr .
  15. „Last minute: Lelay usunięty z kierownictwa Eurosportbet” , http://www.casinoweb.org .
  16. „  Patrick Le Lay, nowy prezes SRFC  ” , na staderennais.com ,7 maja 2010(dostęp 7 maja 2010 )
  17. Benjamin Keltz, „  Le Lay:” Le Stade Rennes? To mój klub ”  ” , na lemensuelderennes.fr ,7 maja 2010(dostęp 7 maja 2010 )
  18. „Frédéric de Saint-Sernin mianowany prezydentem Stade Rennes” , Liberation .fr , 25 czerwca 2012.
  19. „  Patrick Le Lay  ” , na gala.fr (dostęp 19 marca 2020 r. )
  20. „  Patrick Le Lay, były prezes TF1 i Stade Rennais, nie żyje  ” , w L'Équipe (dostęp 18 marca 2020 r. )
  21. „  Były dyrektor generalny TF1 Patrick Le Lay nie żyje  ”
  22. Cmentarze we Francji i poza nią
  23. „  Przeniesione  ” , na challenge.fr ,16 grudnia 2010
  24. Michel Nicolas , Breizh: Claimed Brittany: od lat 80.do współczesności , Skol Vreizh,2012, s.  217
  25. „Le Lay oskarża Francję o„ kulturowe ludobójstwo języka bretońskiego ” , 20 minut .fr , 5 września 2005.
  26. „Patrick Le Lay deklaruje się jako niezależny” , Philippe Argouarch, agencebretagnepresse.com , 24 grudnia 2012 r.
  27. Ouest-France , 21 marca 2020 r. Ten artykuł jest reprodukowany, podobnie jak studium stanowisk zajmowanych przez Patricka Le Lay w artykule Charlie Hebdo na stronie internetowej Groupe Information Bretagne: „  Patrick Le Lay, bretoński nacjonalista  ” , na le-grib.com , GRIB: Groupe Information Bretagne (dostęp: 25 marca 2020 r. )
  28. Artykuł w Liberation z 9 września 1987 r.
  29. Emmanuel Berretta , „  Patrick Le Lay skazany za nadużycie umów na czas określony  ” , na lepoint.fr ,12 listopada 2012
  30. „  Telewizja: Julien Courbet i Patrick Le Lay skazani w Caen  ” , na paris-normandie.fr ,15 grudnia 2016 r
  31. Artykuł na france-courtoise.info .
  32. Dekret z 31 grudnia 1993 r. O awansach i mianowaniu
  33. Dekret z 31 grudnia 2002 r. O awansach i mianowaniu
  34. Dekret z 21 marca 2008 w sprawie promocji

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne