Gustav Leonhardt

Gustav Leonhardt Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Gustav Leonhardt w Cité de la musique (Paryż), w 2008 roku.

Kluczowe dane
Narodziny 30 maja 1928 r.
's-Graveland ( Holandia )
Śmierć 16 stycznia 2012
Amsterdam ( Holandia )
Lokalizacje mieszkalne Holandia
Podstawowa działalność Klawesynista , organista ,
dyrygent
Styl barokowy , klasyczny
Dodatkowe zajęcia muzykolog
Lata działalności 1950 - 2011
Współpraca Marie Leonhardt , Alfred Deller , Nikolaus Harnoncourt , Philippe Herreweghe , Lars Frydén, Sigiswald Kuijken , Sara Kuijken, Wieland Kuijken , Frans Brüggen ,…
Mistrzowie Eduarda Müllera
Studenci zobacz Znakomici studenci
Małżonka Marie Leonhardt
Nagrody zobacz wyróżnienia

Gustav Leonhardt (ur.30 maja 1928 r.w 's-Graveland i zmarł dnia16 stycznia 2012w Amsterdamie ) jest holenderskim klawesynistą , organistą , chórmistrzem i dyrygentem .

Biografia

Gustav Leonhardt urodził się dnia 30 maja 1928 r.w 's-Graveland i studiował muzykę w swoim rodzinnym kraju, a następnie doskonalił się w latach 1947-1950 w Schola Cantorum Basiliensis w Bazylei pod kierunkiem Eduarda Müllera. On zadebiutował w Wiedniu w 1950 roku , gdzie grał sztukę fugi przez Bacha i nagrał swoje pierwsze płyty. W 1952 został mianowany profesorem Państwowej Akademii Muzycznej w Wiedniu. W tym samym czasie poznał Marie Amsler, młodą szwajcarską skrzypaczkę, która w 1954 została jego żoną. W 1955 w Amsterdamie wykładał w Konserwatorium Narodowym . Jest także organistą tytularnym w Nieuwe Kerk, po tym jak przez długi czas był organistą Waalse Kerk . W tym samym roku założył Leonhardt-Consort  (pl) , który zrobił wiele dla odrodzenia muzyki barokowej . Współpracuje również z wieloma muzykami, takimi jak Alfred Deller , Nikolaus Harnoncourt , nagrywając z nim całe kantaty Bacha , Philippe'a Herreweghe , Larsa Frydéna, Sigiswalda Kuijkena , Sary Kuijken, Wielanda Kuijkena , Fransa Brüggena i innych.

W 1967 roku , grał rolę Jean-Sébastien Bach w filmie Jean-Marie Straub Daniele Huillet , Kronice Anna Magdalena Bach . W latach 1970-71 na wniosek Deutsche Harmonia Mundi założył Orchestre de la Petite Bande , której stałym dyrygentem był skrzypek Sigiswald Kuijken . W 1969 uzyskał katedrę na Uniwersytecie Harvarda . Daje około stu koncertów rocznie, większość z nich jako solista ( organy , klawesyn , klawikord i claviorganum) oraz dyryguje orkiestrami barokowymi. Od 1965 roku Leonhardt zasiadał w jury odbywającego się w Brugii , odbywającego się co trzy lata międzynarodowego konkursu klawesynowego , który w 2010 roku miał swoją szesnastą edycję. Jest bratem pianistki Trudelies Leonhardt .

Gustav Leonhardt uważany jest za autorytet intelektualny i artystyczny w dziedzinie muzyki dawnej. Jako muzykolog publikował studium Sztuka fugi Bacha (1952/85), redagował utwory klawiszowe Sweelincka .

12 grudnia 2011, Gustav Leonhardt kończy karierę z powodu problemów zdrowotnych po koncercie w Théâtre des Bouffes du Nord w Paryżu. Zmarł na raka,16 stycznia 2012w Amsterdamie , "miasto, w którym mieszkał z żoną, skrzypaczką Marie Leonhardt , we wspaniałym domu z 1617 roku, na Herengracht , gdzie nic nie zostało zmienione od 1750 i gdzie intronizowano, w dużej sali z widokiem na ogród, jego kolekcja starych instrumentów” .

Korona

Znakomici studenci

Gustav Leonhardt wyszkolił pokolenia klawesynistów i organistów, takich jak Bob van Asperen , Christopher Hogwood , Ton Koopman , Alan Curtis , Diane Bish , Pierre Hantaï , Eduardo López Banzo , Léon Berben , Geneviève Soly , Colin Tilney , Dom Martha Cookard , André Laberge OSB , Carole Cerasi (master class), Jan Willem Jansen, Skip Sempé , Siebe Henstra, Menno van Delft, Élisabeth Joye , Bernard Foccroulle Ketil Haugsand Michel Kiener Francesco Cera, Marco Mencoboni Domenico Morgante, Frank Agsteribbe , Hélène Clerc-Murgier i inni.

Dyskografia

Gustav Leonhardt intensywnie nagrywał, na przemian jako organista , klawesynista i dyrygent . Jego dyskografia liczy ponad 200 referencji, podzielonych między wytwórnie Vanguard , Das alte Werk ( Teldec / Warner ), Deutsche Harmonia Mundi (DHM), Seon (przejmowany kolejno przez RCA, potem przez Sony), potem Philipsa i wreszcie Alpha . Możemy również wspomnieć recital Forqueray'a na klawesynie Hemsch 1751 w Château de Flawinne , nagrany wczerwiec 2005dla małej rosyjskiej wytwórni Early Music Records (EMR), opublikowany we Francji przez magazyn Diapason w 2015 ( Les Indispensables n o  67).

Klawesyn: kompozytorzy

Klawesyn: recitale

Organ

Muzyka kameralna

Orkiestra i dyrygent

Kino

Pisma

Kolekcja

Gustav Leonhardt mieszkał w Huis Bartolotti (ok. 1617), historycznym domu nad kanałem w Herengracht w Amsterdamie. Równolegle z działalnością muzyczną był kolekcjonerem sztuki zdobniczej , obrazów i grafik oraz instrumentów muzycznych. Wkwiecień 2014Jego kolekcja prawie 300 partii zostało sprzedane na aukcji przez Sotheby i jego instrumenty były sprzedawane do kilku byłych studentów, w tym Skip Sempé (kopia Vaudry i „Lefebvre, 1755” przez Skowroneck ) i Pierre Hantai (kopia Mietke przez Williama Dowd Paryżu 1984 / Bruce Kennedy 1994).

Grane instrumenty

Interesujące jest odnajdywanie, płyta po płycie, tych samych instrumentów.

Klawesyn

Gustav Leonhardt ma w swoim domu kolekcję instrumentów. – Dwanaście, piętnaście, nie więcej. Dokonałem również wymiany; Zachowałem to, co najlepsze: 7 klawesynów z różnych rzemiosł i szkół, w tym jeden stary, dziewicza , klawikord , organy Ch.Müllera z 1730 r. (do 1998 r. inne organy Ch.Müllera zginęły w pożarze podczas renowacji oraz różne instrumenty bardzo liczne: altówki , wiolonczele , skrzypce ( Jakobus Stainer od 1676 do Marie Leonhardt), różne stare flety …”

Niemcyjęzyk angielskiFrancuskiWłosiflamandzkiInny

Klawikord, dziewiczy, claviorganum

Fortepian

Organy

Niemcy Austria Belgia Dania Francja Włochy Holandia szwajcarski

Uwagi i referencje

  1. Jacques Drillon, „Wraz z Gustavem Leonhardtem „wielki styl” wymarł”, Le Nouvel Observateur , 17 stycznia 2012. (Czytaj online) .
  2. (Leonhardt 1999) , wywiad z G. Leonhardtem na J.-S. Bacha. O swoim wyjątkowym spotkaniu ze Straubem mówi: „… no cóż reżyser, który miał takie samo podejście do Bacha i taki sam szacunek jak ja. "
  3. Renaud Machart, „Gustav Leonhardt dołącza do Bacha w raju” (z wideo ze swojego ostatniego koncertu), lemonde.fr, 18 stycznia 2012. (Czytaj online) .
  4. Jacques Drillon, „Gustav Leonhardt kończy swoją karierę”, nouvelleobs.com , 13 grudnia 2011. (Przeczytaj online) .
  5. Louis Couperin, „Oświadczenie G. Leonhardta podczas przyznania Nagrody Erasmusa w 1980 roku”, na stronie www.clavecin-en-france.org . (Przeczytaj online) .
  6. (nl) „Koningin reikt Eremedaille in de Huisorde van Oranje uit aan Gustav Leonhardt, 22 maja 2009” (Nagroda Pomarańczowym Medalem Honoru Królowej G. Leonhardt, 22 maja 2009). (Przeczytaj online) .
  7. „  Gustav Leonhardt uzupełnia swoją legendę  ”, Le Monde.fr ,7 listopada 2002 r.( przeczytaj online , konsultacja 31.10.2018 )
  8. (w) „  The Gustav Leonhardt Collection Property from the Bartolotti House, Amsterdam  ” na www.sothebys.com ,29 kwietnia 2014
  9. diapasonmag.fr , „  Skip Sempé:” Śni mi się Orfeo, Nieszpory Monteverdiego z d… - Diapason  ” , na www.diapasonmag.fr ,17 lutego 2014(dostęp 18 listopada 2019 )
  10. "  Marc Hantai | Wunderkammern  ” (dostęp 18 listopada 2019 )
  11. http://www.musebaroque.fr/MB_Archive/Edito/leonhardt.htm
  12. https://www.resmusica.com/2012/01/24/en-hommage-a-gustav-leonhardt/
  13. "  " Nie uczymy piękna  " Darmowy dostęp , na nouvelleobs.com , L'Obs ,16 listopada 2007 r.(dostęp 13 października 2020 r . ) .
  14. Martin Skowroneck i Tilman Skowroneck , „  'Klawesyn Mikołaja Lefebvre'a 1755' Historia fałszerstwa bez zamiaru oszustwa  ”, The Galpin Society Journal , tom.  55,2002, s.  4-161 ( ISSN  0072-0127 , DOI  10,2307 / 4149034 , czytać online , obejrzano 16 listopada 2019 )
  15. Posłuchaj instrumentu, na którym gra Norberto Broggini [wideo] Anonymous Folías (Norberto Broggini, klawikord) na YouTube
  16. nl: Orgels van de Nieuwe Kerk (Amsterdam)

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne