Oda

W literaturze greckiej An Ode , od greckiego ὠδή (utworu), to liryczny poemat zwykle w trzeciej zwrotce o tej samej długości, przy akompaniamencie muzyki. W związku z tym oda jest wierszem celebrującym postać lub wydarzenie , na przykład zwycięzcę igrzysk olimpijskich .

Oda może być również smutna, opowiadając o utraconej miłości lub zwykłej rozpaczy w obliczu świata w niedoli. To podniosły gatunek, poetycki odpowiednik eposu .

Historyczny

Podążając za greckim poetą Pindarem , Horacy , łaciński poeta, uprawiał ten gatunek w swoich Odach .

To Ronsard , stosując do listu program ustalony przez Pléiade w La Défense i ilustrując język francuski , jako pierwszy wprowadził tę nazwę do języka francuskiego. „My wprowadzamy”, mówi Pasquier , „wśród innych nowych rodzajów poezji, odów, z których zapożyczyliśmy drogę Greków i Latynosów. " XVI th  century stosuje się głównie w celu skopiowania odę pindaryczny . To jest ten, który Malherbe będzie uprawiać i dla którego Boileau podał zasady, ogłaszając, że jest mało prawdopodobne, aby je otrzymał.

Wiersze autora l ' Art poétique o porywczym i nieuporządkowanym stylu ody i jej „pięknym nieporządku” wywołały , zdaniem Marmontela , wiele ekstrawagancji i uzasadniały szereg sztucznych ruchów, pytań., Okrzyków, skaczące zakręty, symulujące pijaństwo na pusty żołądek i zimny entuzjazm:

Czego się nauczył i święte pijaństwo Dziś ustanawia dla mnie prawo?

Najlepsi poeci liryczni nie byli odporni na manię naśladownictwa, która doprowadziła do stworzenia fałszywego i sztucznego gatunku ody, która powinna być najdoskonalszą formą sentymentu poetyckiego par excellence, sentymentu lirycznego .

Pradawni od dawna podzielony Ody, jak chórów ich tragedii , na trzy części do siebie dopasowane i regulowany zgodnie z utworu i ruchów, które towarzyszyły słowy: strofy , w antystrofach i epoda , znakowanie kolei i powrót śpiewaków lub ich reszty.

Szkoła Ronsarda próbowała przywrócić odą swoje podziały rytmiczne i choreograficzne. Vauquelin powiedział w swojej sztuce poetyckiej  :

Ponieważ od kiedy Ronsard wprowadził modę Z kolei i powrotu i reszty odów, Imitując pavane lub wielki bal króla, Od tego czasu Francuzi nie mają sobie równych w Europie.

Gatunek ten został następnie zilustrowany przez Victora Hugo w jego Odes et Ballades . Na początku XX th  century widział odrodzenie gatunku w pismach Claudela , w pięciu wielkich Ody .

Uwagi i odniesienia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia