Claviorganum

Claviorganum lub klawesyn organizowane w języku francuskim (w języku angielskim  : claviorgan , niemieckiego  : orgelklavier , hiszpańskim i włoskim  : claviórgano ) jest instrumentem łączenia rur o organach i zerwane struny klawesynu lub świerku .

Przyrząd jest poświadczone od XV -go  wieku i jest rozprowadzany w małych ilościach i zbudowany w Europie aż do XVIII -tego  wieku. Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie przechowuje kopię z 1579 roku, zbudowaną przez Lodewijk Theeuwes , listonosza z Antwerpii mieszkającego w Londynie. Rachunek jest bardzo zróżnicowany.

Klawesyn z 1585 roku jest dziełem weneckiego twórcy Alessandro Bertolottiego; została wkomponowana w claviorganum w 1677 roku - całość znajduje się w zbiorach Muzeum Instrumentów Muzycznych w Brukseli .

W Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu (kolekcja Beurmanna) znajduje się francuskie claviorganum, którego część klawesynowa pochodzi z około 1630 roku, co czyni go najstarszym znanym francuskim klawesynem. Posiada dwie klawiatury w układzie 8x8x4. Terminy organowe tylko część XVIII -tego  wieku . Ma trzy zestawy odpowiednio 8, 4 i 2 stóp.

W Musurgia universalis (1650) Athanasius Kircher podaje przedstawienie takiego instrumentu, aw The Art of the organbuilder (1778) Dom Bedos opisuje instrument z trzema klawiszami. Gaspar Schott opisuje Geigenwerk z organami w 1657 roku.

W Niemczech twórca Johann Andreas Stein wykonał na tej samej zasadzie (1772) połączenie organów i pianoforte pod nazwą „Melodica”.

Dyskografia

Uwagi i odniesienia

  1. Honegger 1976 , str.  217.
  2. Griewisch 2003 , str.  6.
  3.  Matthias Griewisch, „Bach, Bull, Byrd Gibbons… - Gustav Leonhardt”,  str.  6Alpha  042, 2003.
  4. Andreas Beurmann: Historische Tasteninstrumente - Die Sammlung Andreas und Heikedine Beurmann im Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg. Prestel, München u. w. 2000, S. 100–102.

Bibliografia