Claviorganum lub klawesyn organizowane w języku francuskim (w języku angielskim : claviorgan , niemieckiego : orgelklavier , hiszpańskim i włoskim : claviórgano ) jest instrumentem łączenia rur o organach i zerwane struny klawesynu lub świerku .
Przyrząd jest poświadczone od XV -go wieku i jest rozprowadzany w małych ilościach i zbudowany w Europie aż do XVIII -tego wieku. Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie przechowuje kopię z 1579 roku, zbudowaną przez Lodewijk Theeuwes , listonosza z Antwerpii mieszkającego w Londynie. Rachunek jest bardzo zróżnicowany.
Klawesyn z 1585 roku jest dziełem weneckiego twórcy Alessandro Bertolottiego; została wkomponowana w claviorganum w 1677 roku - całość znajduje się w zbiorach Muzeum Instrumentów Muzycznych w Brukseli .
W Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu (kolekcja Beurmanna) znajduje się francuskie claviorganum, którego część klawesynowa pochodzi z około 1630 roku, co czyni go najstarszym znanym francuskim klawesynem. Posiada dwie klawiatury w układzie 8x8x4. Terminy organowe tylko część XVIII -tego wieku . Ma trzy zestawy odpowiednio 8, 4 i 2 stóp.
W Musurgia universalis (1650) Athanasius Kircher podaje przedstawienie takiego instrumentu, aw The Art of the organbuilder (1778) Dom Bedos opisuje instrument z trzema klawiszami. Gaspar Schott opisuje Geigenwerk z organami w 1657 roku.
W Niemczech twórca Johann Andreas Stein wykonał na tej samej zasadzie (1772) połączenie organów i pianoforte pod nazwą „Melodica”.