Frédéric Mistral

Frédéric Mistral Obraz w Infoboksie. Frédéric Mistral w 1885 przez
Félix-Auguste Clément (1826-1888). Funkcjonować
Capoulié z Félibrige
1876-1888
Józef Roumanille
Biografia
Narodziny 8 września 1830 r
Maillane
Śmierć 25 marca 1914
Maillane
Imię i nazwisko Joseph Étienne Frédéric Mistral
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet Aix-Marseille
Czynność Pisarz
Małżonka Marie Mistral ( d )
Inne informacje
Pole kultura oksytańska
Członkiem Félibrige
Ligue de la patrie française
Kolacja celtycka
Towarzystwo Literacko-Naukowe Castres (1859)
Ruch Félibrige
Gatunek artystyczny Poezja
Przymiotniki pochodne Mistralien (ne), który odnosi się do Mistral
Nagrody Kawaler Legii Honorowej (1863)
Nagroda Viteta (1884)
Nagroda Alfreda Nee (1897)
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury ( 1904 )
Podstawowe prace
podpis Frédérica Mistral podpis

Frédéric Mistral , lub Frederi Mistral w języku prowansalskim , jest francuskim prowansalskim pisarzem i leksykografem langue d'oc , urodzonym8 września 1830 rw Maillane ( Bouches-du-Rhône ), gdzie zmarł25 marca 1914i gdzie jest pochowany.

Mistral był członkiem założycielem Félibrige , członkiem Akademii Marsylii , mistrzem gier Akademii Gier Kwiatowych w Tuluzie, Kawalerem Legii Honorowej w 1863 roku, a w 1904 roku literackim Nagrodą Nobla za dzieło Mirèio , nadal nauczany dzisiaj. Jest jednym z nielicznych laureatów Nagrody Nobla za literaturę w języku nieuznawanym oficjalnie przez państwo, do którego administracyjnie należy (z Isaakiem Bashevisem Singerem ).

Autor „langue d'oc” - nazwa używana wówczas XIX th  century - jest postacią języka i literatury Prowansji i wiele komentarzami płacono mu w Prowansji i we wszelkich językowych terytoriów prowansalski , a nawet w Katalonii .

Biografia

Mistral jest synem zamożnych gospodyń domowych (François Mistral i Adélaïde Poulinet, przez które jest spokrewniony z najstarszymi rodzinami w Prowansji: Cruvelier, Expilly, de Roux , d'Aurel, które są ze sobą ściśle powiązane). Mistral nosi imię Frédéric na pamiątkę „biednego małego człowieczka, który w czasie, gdy mój ojciec i matka rozmawiali ze sobą , uprzejmie wykonali swoje miłosne zlecenia i który wkrótce potem zmarł na udar słoneczny ” .

Frédéric Mistral miał trzy kolejne rezydencje w Maillane, Mas du Juge, Maison du Lézard i jedną znaną jako Museon Frederi-Mistral.

Le Mas du Juge, 25-  hektarowa posiadłość , położona między Maillane i Saint-Rémy, stała się własnością rodziny Mistral w 1803 roku . Po śmierci ojca Antoine'a w 1827 r. odziedziczył go François Mistral. Ojciec przyszłego poety był wówczas wdowcem po Louise Laville. Z tego małżeństwa narodził się Louis, przyrodni brat Fryderyka Mistrala.

26 listopada 1828, François Mistral, wdowiec od 1825 r., ponownie ożenił się z Adélaïde Poulinet, córką burmistrza Maillane. To z tego związku8 września 1830 r, Joseph-Étienne-Frédéric Mistral, znany jako Frédéric, którego dzieciństwo i młodość spędził w Mas du Juge.

Od 7 roku życia Mistral chodził do szkoły Maillane . Tam praktykuje lou plantié ( wagarowanie ), jak opowiada w swoim Memori e opowiada , gdzie w rozdziale IV odchodzi, by zbierać kwiaty glai (wodne tęczówki) dla swojej matki. Następnie, w 1839 roku, został zapisany do szkoły z internatem Saint-Michel-de-Frigolet . Przebywał tam tylko dwa lata, zakład ten został zamknięty i został umieszczony w szkole z internatem Millet w Awinionie . W 1845 r. został zakwaterowany w szkole z internatem w Dupuy, poznał Josepha Roumanille'a .

W tym okresie studiował w Royal College of Avignon, przy dzisiejszej rue Frédéric-Mistral, aw 1847 zdał maturę w N mes . Uzyskał tytuł licencjata, był entuzjastą rewolucji 1848 roku i podziwiał Lamartine'a . W tym roku napisał Li Meissoun ( Les Moissons ), gruziński wiersz w czterech pieśniach, który nie został opublikowany.

Jego rodzina widząc mu zostać prawnikiem, studiował prawo na Uniwersytecie w Aix-Marseille od 1848 do 1851 , gdzie wyjechał władzę ze swoim stopniem prawa.

Potem stał się orędownikiem niepodległości Provence, a zwłaszcza prowansalski , „pierwszego języka literackiego cywilizowanej Europy” . To właśnie podczas studiów prawniczych poznał historię Prowansji, niegdyś niepodległego państwa. Wyzwolony przez ojca podjął wówczas postanowienie „wzbudzić, ożywić w Prowansji poczucie rasy […]; przenieść to odrodzenie poprzez przywrócenie naturalnego i historycznego języka kraju […]; aby prowansalski modny był tchnieniem i płomieniem boskiej poezji” . Dla Mistrala słowo „rasa” oznacza „lud połączony językiem, zakorzeniony w kraju i historii  ” . Mistral zaoferuje również podział na różne dialekty prowansalskie .

Frédéric i jego matka zostali zmuszeni do opuszczenia Mas du Juge w 1855 roku po śmierci François Mistrala. To trafiło do Louisa, najstarszego syna. Musieli zamieszkać w małym rodzinnym domu na południe od wsi, który został im przydzielony w ramach podziału spadku. Frédéric nadał mu w 1903 roku nazwę Maison du Lézard po zainstalowaniu zegara słonecznego ozdobionego tym małym gadem. Tam ukończył Mirèio , zaczął w Mas du Juge i napisał Calendau .

Mistral otrzymał Literacką Nagrodę Nobla w 1904 roku , wspólnie z José Echegaray . Kwota tej nagrody przeznaczy na stworzenie Museon Arlaten w Arles .

Frédéric Mistral mieszkał tam do 1875 roku , kiedy to mógł wprowadzić się do domu, który wybudował w Maillane, tuż przed domem Lézardów. Rok później27 września 1876 ​​r., ożenił się w Dijon , Marie Louise Aimée Rivière. To tutaj żyli. Dom stał się po śmierci poety25 marca 1914 i wdowy po nim, 6 lutego 1943, Museon Frederi Mistral.

Podobnie jak malarze Edgar Degas i Auguste Renoir, krytyk Jules Lemaître , poeci José-Maria de Heredia i Pierre Louÿs , kompozytor Vincent d'Indy , m.in. Mistral był członkiem Ligi Ojczyzny Francuskiej , anty- Liga Dreyfusarda .

W jego woli 7 września 1907Mistral przekazał swojej gminie Maillane swój dom "z ziemią, ogrodem, bramą, murami, szopą i budynkami, które ją otaczają lub od niej zależą ... z obiektami sztuki, obrazami, rycinami, książkami i biblioteką, którą zawiera , aby można je było przeznaczyć na muzeum i bibliotekę Maillane, a także meble znajdujące się w domu pod warunkiem, że nie zostaną usunięte ” . Doprecyzował, że gmina wejdzie w posiadanie dopiero po śmierci jego żony.

Frédéric Mistral zmarł bezpotomnie z powodu związku z Marie-Louise Rivière, jego bratankowie i siostrzenice (dzieci starszego brata i siostry, Marie i Louisa, urodzeni z pierwszego małżeństwa ojca) pozostaną jego jedyną żyjącą rodziną z żoną. Jednak Mistral miał, od młodego służącego swojego ojca, Athenaïs Ferréol, naturalnego syna ochrzczonego Mariusa Antoine Coriolana Ferréola, urodzonego w Maillane w 1859 roku. Pisarz nigdy nie rozpoznał tego syna, ale zadbał o jego edukację. Marius Ferréol był dyrektorem generalnym szkół Aix i oferuje Mistralowi swoich jedynych znanych potomków, w których pojawia się m.in. jego praprawnuczka, aktorka Andréa Ferréol .

Od tego czasu Museon został uznany za zabytek historyczny 10 listopada 1930, jego meble od 10 lutego 1931, co pozwoliło temu domowi zachować wygląd, jaki miał za życia Frédérica Mistrala.

Jego praca

Félibrige

Po powrocie do Maillane, Mistral zorganizował wraz z poetą Josephem Roumanille ( Jousé Roumaniho po prowansalsku) odrodzenie langue d'oc. W 1854 roku wraz z pięcioma innymi poetami prowansalskimi założyli w Châteauneuf-de-Gadagne (Vaucluse) regionalistyczne stowarzyszenie Félibrige , które umożliwiło promocję tego języka. Umieszczony pod patronatem św. Estelle ruch wita katalońskich poetów wygnanych z Hiszpanii przez Izabelę II . Mistral był jej pierwszym capoulié (prezydentem), od 1876 do 1888 roku.

Jego standard graficzny, pisownia Mistralian , który wymyślił od podstaw, wydaje się nie pasować do historii języka oksytańskiego i jest przede wszystkim fonetyczny , aw dużej mierze inspirowany francuskim.

Siedem primadié , założyciele Związek Felibrów są Joseph Roumanille Frédéric Mistral, Théodore Aubanel ( Teoudor Aubanèu ), Jean Brunet ( Jan Brunet ), Paul Giera ( Pau Giera ), Anselme Mathieu ( Ansèume Matieu ) i Alphonse Tavan ( Anfos Tavan ). Félibrige jest do dziś organizacją kulturalną obecną we wszystkich departamentach langue d'oc.

Poprzez swoją pracę Mistral chce zrehabilitować Langue d'oc i jego epicką poezję: jakość tej pracy jest doceniana licznymi nagrodami. Tworzy bardzo kompletny i szczegółowy słownik różnych form słów w języku, pisze pieśni, powieści wierszem naśladując Homera, o którym mówi w pierwszych czterech linijkach Mireio  :

Cante uno chato de Prouvènço
Dins lis love de sa jouvènço Przez
Crau, w kierunku morza, dins li blad
Umble escoulan dóu grand Oumèro, iéu la flole segui.

Śpiewam młodą dziewczynę z Prowansji,
W miłości swojej młodości,
Przez Crau, ku morzu, w pszenicy,
Pokorna uczennica wielkiego Homera, chcę pójść w jego ślady.

W 1891 założył dziennik Félibréen o inspiracji federalistycznej, L'Aiòli , ale nie udało mu się wprowadzić języka prowansalskiego do nauczania w szkole podstawowej.

Leksykografia: Lou Tresor dóu Felibrige

Mistral jest autorem Tresor dóu Felibrige (1878-1886), jednego z pierwszych głównych słowników języka prowansalskiego . Jest to dwujęzyczny słownik, w dwóch dużych tomach, obejmujący wszystkie dialekty prowansalskie. Wszystkie są omawiane i reprezentowane, teksty i autorzy od Gascon (np. Jasmin ) do Owernii (np. Faucon , Ravel ) poprzez Bazadais (np. Ferrand ), Langwedocję (np. Arnavielle , Aubanel ) i Limousin (np. Boecis , Chastanet ). Dokonany skrupulatnie przy wsparciu lokalnych korespondentów, podaje każdemu słowu warianty tego samego wyrazu w języku d'oc, jego tłumaczenie na inne główne języki łacińskie, a także wyrażenia lub cytaty zawierające to słowo.

Mireille i Nagroda Nobla w 1904 r.

Jego głównym dziełem jest Mirèio ( Mireille ), opublikowane w 1859 roku , po ośmiu latach twórczego wysiłku. Mirèlha , długi wiersz po prowansalsku , wierszem i dwunastoma pieśniami, opowiada o udaremnionej miłości Wincentego i Mireille, dwojga młodych Prowansalczyków z różnych warunków społecznych. Imię Mireille, po prowansalsku Mirèio , to dublet słowa meraviho , co oznacza „cud” . Mistral znajduje tu okazję do oferowania swojego języka, ale także dzielenia się kulturą regionu, mówiąc m.in. o Saintes-Maries-de-la-Mer i trzech świętych Mariach (w tym o Marcie, która według legendy miałaby przepędził Tarasque ), a także słynną Wenus z Arles , możliwe źródło mitu o Arlésienne . Mistral poprzedza swój wiersz krótką opinią o wymowie prowansalskiej .

Mireille, młoda dziewczyna, która ma wyjść za mąż za prowansalskiego właściciela ziemskiego, zakochuje się w Vincent, biednym plecionkarce, który reaguje na jej uczucia. Po odrzuceniu trzech bogatych zalotników, Mireille, zdesperowana odmową rodziców, by poślubić Vincenta, udaje się do Saintes-Maries-de-la-Mer, przekraczając Plaine de la Crau, przygnieciona słońcem, aby modlić się do patronki Prowansji, aby pomóc mu uzyskać ich zgodę. Ale cierpi na udar słoneczny, kiedy dociera do celu swojej podróży i umiera w ramionach Vincenta pod okiem rodziców.

Mistral dedykuje swoją książkę Alfonsowi de Lamartine w następujący sposób:

Lamartine
dedykuję Ci Mireille: to moje serce i moja dusza;
To kwiat moich lat;
To winogrono Crau, które ze wszystkimi liśćmi
oferuje chłopa

A Lamartine był entuzjastycznie nastawiony: „Dzisiaj mam zamiar przekazać wam dobre wieści! Urodził się wielki poeta epicki. […] Prawdziwy poeta homerycki w tym czasie; […] Tak, twój poemat epicki to arcydzieło; […] Zapach twojej książki nie wyparuje za tysiąc lat. "

Mirèio został przetłumaczony na około piętnaście języków europejskich, w tym francuski, przez samego Mistrala. W 1863 roku Charles Gounod wykonał z niego operę .

Literacka Nagroda Nobla przyznana Frédéricowi Mistralowi w 1904 za Mirèio nagradza pracę w języku prowansalskim, langue d'oc , języku mniejszości w Europie i dlatego stanowi wyjątek. Już w 1901 r. , podczas pierwszej sesji Literackiej Nagrody Nobla, był zdecydowanym faworytem poparcia intelektualistów romańskich w Europie Północnej, w tym w Niemczech. Jednak mimo powszechnych plotek, szwedzki komitet przyznał pierwszego Nobla Sully'emu Prudhomme'owi , oficjalnemu kandydatowi Akademii Francuskiej .

Jednak cena prawie mu umyka z powodu złego szwedzkiego tłumaczenia jego pracy. Musi jednak podzielić się swoim wyróżnieniem z José Echegarayem . Jego Nagroda Nobla w dziedzinie języka mniejszości pozostała wyjątkowa do 1978 roku , kiedy do Mistrala dołączył Isaac Bashevis Singer za pracę napisaną w języku jidysz . Szwedzka Akademia towarzyszy do przyznania Nobla Mistral w tych słowach: „W związku z jego poezji tak oryginalny, tak genialna, a więc artystyczny, [...], jak również z powodu ważnych prac w dziedzinie filologii prowansalskiej. " Poetycka zasadność języku prowansalskim jest następnie uznane międzynarodowo jako Nobla poinformował jego wartość uniwersalną, przekraczając regionalizm.

Główne prace

Museon Arlaten

Założony przez Frédérica Mistrala w 1896 roku. Z pomocą doktora Émile'a Marignana napisał podręcznik zbiórki i zobaczył napływające darowizny. Pierwsze muzeum otwarto w 1899 r., zbiory zostały przekazane do departamentu Bouches-du-Rhône . W 1904 roku , dzięki pieniądzom otrzymanym na Literacką Nagrodę Nobla , Mistral zainstalował muzeum w Hôtel de Laval-Castellane, wówczas kolegium w Arles.

Frédéric Mistral określa ją jako „naturalne uzupełnienie dzieła felibrejskiego” i jako „wiersz w działaniu” (listy do Paula Marietona, 1897), wiersz, który może otworzyć nową drogę działaczom prowansalskiego renesansu.

Kolekcje

Frédéric Mistral nakreśla główne kierunki dla Mèste Eisseto, opublikowanego w L'Aïoli 17 stycznia 1896, które stało się kroniką projektu. „My wtedy gromadzić zbiory zaczynające się na kolorze, który zostanie pokazany wszystkie zmiany XVIII XX wieku do dziś; towarzyszy biżuteria Arles. Potem następuje prezentacja mebli, których oryginalność rywalizuje z elegancją. Gardian i pasterz z Crau z całym wyposażeniem otrzymają duże miejsce, potem wspaniałe przybranie Saint-Eloi, uczta oraczy, wprowadzi meinażerię Arles, panoramę życia gospodarstwa ze wszystkimi jej narzędzia, sprzęty domowe, tradycyjne naczynia, sztuka domu […] w końcu zostanie przywołana marynarka wojenna Rodanu. To tylko przywołanie przedmiotów lub tematów, które oczywiście należy zebrać lub zbliżyć w tym muzeum. Ale realizacja prawdziwej instytucji, niemal eksperymentalnej dla ówczesnych muzealników, wymaga odwołania się do ukonstytuowanej nauki, etnografii. W latach 1880-1890 dyscyplina ta ma za przedmiot „badanie obyczajów [...] takich jak cechy fizyczne, cechy moralne i stan społeczny ludności” (przemówienie doktora Marignana, maj 1899, L'Aïoli ).

Potomkowie

Jego sława wiele zawdzięcza Lamartine'owi, który chwali go w czterdziestym wywiadzie swojego Kursu Literatury Znajomej , po opublikowaniu długiego wiersza Mirèio .

Alphonse Daudet , z którym przyjaźnił się od 1859 roku (przyjaźń trwająca prawie 40 lat, zrodzona z ożywczej korespondencji, ale nadszarpnięta, gdy Daudet opublikował L'Arlésienne , zainspirowany samobójstwem bratanka Mistrala w 1869 roku i powieścią Numa Roumestan w 1881 r., karykatura temperamentu południowego), poświęca mu w bardzo chwalebny sposób jeden ze swoich Listów z mojego młyna „Le Poète Mistral”.

W 1892 r. Mistral, chociaż przyjaciel Charlesa Maurrasa , miał niewyraźne spojrzenie na członków Félibrige przystępujących do Action française , obawiając się ożywienia politycznego . Maurras, manipulując dziedzictwem kulturowym Mistral (federalizm, romanizm), w 1909 r. założył katedrę Frédéric Mistral w Institut d'Action française i zmonarchizował Mistral.

Jest on jednym z najbardziej znanych pisarzy z prowansalskich Victor Gelu , Joseph d'Arbaud , Henri Bosko , René Char , Max-Philippe Delavouët , Serge Bec , Jean-Claude Izzo a zwłaszcza Marcel Pagnol , Jean Giono i Alphonse Daudet .

Kilka szkół nosi jego imię, np. Liceum Mistral d'Avignon . Wiele tras również nosi jego imię, w Valence ( most Frédéric-Mistral ), w Nicei , Aix-en-Provence , Saint-Gence , Noiseau , Figeac , Caluire-et-Cuire itp.

Wiele jego posągów znajduje się w krajach prowansalskich , poza Prowansją, takich jak w Tuluzie .

Mistral to osoba najbardziej uhonorowana największą liczbą nazw ulic i placów w Prowansji.

Gabriela Mistral

W hołdzie prowansalskiej poecie, chilijskiej poecie i literackiej nagrodzie Nobla Lucila Godoy Alcayaga zmieniła imię na Gabriela Mistral . Jej przybrane imię, Gabriela, to hołd złożony włoskiemu poecie Gabriele d'Annunzio .

Muzeum Fryderyka-Mistral

Filatelistyka

Numizmatyczny

Pisarz jest podobizną srebrnej monety o nominale 10  euro , opublikowanej w 2012 roku przez Monnaie de Paris dla kolekcji Euros des Régions, reprezentującej region Prowansji-Alp-Lazurowego Wybrzeża , w którym mieszkał.

Łódź hydrograficzna Frédéric Mistral

Compagnie Nationale du Rhône dał nazwę Frederic Mistral jego hydrograficznej łodzi, która bada dno Rodanu między Lyon i Morza Śródziemnego .

2014: setna rocznica jego śmierci

Wysoka Komisja ds. Upamiętnień Narodowych przy Ministerstwie Kultury i Komunikacji wybrała setną rocznicę śmierci Fryderyka Mistrala spośród stu narodowych obchodów rocznicowych 2014 roku i poświęciła temu cztery strony w swojej corocznej broszurze.

Z tej okazji dedykowana jest mu wystawa w Bibliotece Alcazar w Marsylii w kwietniu-maju 2014.

Ponadto, od 16 do 27 września 2014 roku, impreza M comme Mistral w Aix-en-Provence świętuje prowansalskiego poetę przedstawieniami muzycznymi, spotkaniami, wystawami, pokazami filmów dokumentalnych itp.

Jego rodzinne miasto, Maillane , składa mu hołd w dniach 25 marca i 3-14 września 2014 r., organizując parady i konferencje.

Heraldyka

Frédéric Mistral ozdobił swój ekslibris osobistymi herbami utworzonymi przez złotą cykadę na lazurowym polu, śpiewającą pod słońcem, związaną z jego mottem Lou soulèu me fai canta (Słońce sprawia, że ​​śpiewam).

Postać Ozdobić herbem
Herb Fryderyka Mistrala (wariant) .svg Herb Fryderyka Mistrala  :

Lazur, cykada Lub .

Motto Frédérica Mistrala  :
Lou soulèu me fai canta

Odonimia (lista niewyczerpująca)

Tory noszące imię Frédérica Mistral   Miejsca, miejsca i zakłady noszące imię Frédérica Mistral  

cytaty

Publikacje

Uwagi i referencje

  1. Język czasami związany z językiem oksytańskim , zob. Lou Felibre de Bello Visto (pseudonim F. Mistral), La lengo prowansalo o lengo d'O , Armana Prouvençau , 1856. Reedycja Frederic Mistral, La lenga prowansalska o lenga d'Òc , Documents per estudi de la lenga occitana n o  106 , Paryż: IEO París, 2016 oraz literacka Nagroda Nobla za pracę napisaną w języku prowansalskim .
  2. "  Przez cesarskiego dekretu z dnia 14 sierpnia wydanego na wniosek Ministra Edukacji Publicznej, były promowane podczas cesarskiego rozkazu Legii Honorowej [...] do rangi rycerza: [...] Mistral, literat  ”, Universal Monitor , oficjalny dziennik Cesarstwa Francuskiego , Paryż, 16 i 17 sierpnia 1863 ( czytaj online )
  3. Wyższa Rada Programów, Języków, Literatur i Kultur Regionalnych. Occitan-Langue d'oc. : Klasa końcowa, edukacja specjalistyczna, ścieżka ogólna , Paryż, Ministerstwo Edukacji Narodowej (Francja) ( czytaj online )
  4. Hervé Terral, Figures (s) de l'Occitanie. XIX-XX wiek , Paryż , Editions L'Harmattan , coll.  „Kwestie współczesne”,2013, 260  pkt. ( ISBN  978-2-336-29366-0 )
  5. (oc) „  Inauguracja estatua de Frédéric Mistral  ” , Occitanica , Béziers , Międzynarodowe Centrum Badań i Dokumentacji Occitan – Institut Occitan de Cultura ,2020( przeczytaj online )
  6. (oc) "  Occitània e Catalonha remembran de Frederic Mistral: Uèi f 100 years de la mòrt de l'escrivan màger en lenga d'òc  " , Jornalet , Tuluza  ; Barcelona , Associacion entara Difusion d'Occitània en Catalonha,2014( ISSN  2385-4510 , czytaj online )
  7. (oc) „  La 21a corsa Aran per sa Lenga remembra Mistral: Lengua Viua pozdrawia IEA coma academia de la lenga i prosi o politykę, która sprzyja społecznemu używaniu aranes  ” , Jornalet , Tuluza , Barcelona , Associacion Occità Diffusion w Katalonie,2014( ISSN  2385-4510 , czytaj online )
  8. „Moi rodzice, gospodynie domowe, byli jedną z tych rodzin, które żyją na swojej posiadłości, pracując na roli, z pokolenia na pokolenie! Gospodynie domowe w kraju Arles stanowią odrębną klasę: rodzaj arystokracji, która dokonuje przejścia między chłopami a burżuazją i która jak każda inna ma swoją dumę kasty (...) gospodyni domowa, w dużej mierze rolnik, w gospodarstwach Camargue, Crau lub gdzie indziej ... ”
  9. Moje początki. Wspomnienia i opowieści Frédérica Mistrala .
  10. Potomek rodziny pochodzenia sabaudzkiego mieszkającego w Maillane od 1471 r. Źródło: Charles Rostaing, Frédéric Mistral. Człowiek ujawniony przez jego prace , J. Laffitte,1987, s.  9.
  11. Frédéric Mistral, Moje początki. Wspomnienia i opowieści Frédérica Mistrala , Paryż, Plon-Nourrit, ok. 1920. Memòri e raconte , wyd . Aubanel do pierwszego wydania, wyd. Marcel Petit za ostatni.
  12. Frédéric Mistral: jego miejsca życia .
  13. Frédéric Mistral: biografia i bibliografia
  14. Maillane w sercu Provence .
  15. Mireille Bosqui, Mistral , Równonoc,1994, s.  51.
  16. Biografia Frédérica Mistrala na stronie Maillane.fr .
  17. Mistral, Frédéric (1830-1914), Teza o licencję / Frédéric Mistral , Occitanica - Mediatèca Enciclopedica Occitana / Médiathèque encyclopédique occitane, http://occitanica.eu/omeka/items/show/3782
  18. (oc) Domergue Sumien, "  Classificacion dei dialècles occitans  " , Linguistica occitana , Montpellier , tom.  7,2009( ISSN  1773-0538 , czytaj online )
  19. Mistral miał tam wygrawerowany zegar słoneczny w 1903 roku :

    Gai lesert, béu toun soulèu,
    ouro passo que trop lèu
    e deman plóura beleu.

    Wesoła jaszczurko, wypij słońce,
    godzina mija za szybko,
    a jutro może padać.

  20. Ariane Chebel d'Appollonia , Skrajna prawica we Francji: Od Maurrasa do Le Pen , Editions Complexe,grudzień 1998, 519  s. ( ISBN  978-2-87027-764-5 , czytaj online )
  21. Sébastien Avy, „Frédéric Mistral (1830-1914), nowy prowansalski Homer”, GénérProvence , Genealogia i historia lokalna w Prowansji, 19 stycznia 2014 r.
  22. Marie-Jeanne Verny, „  Nauczanie okcytanu w XXI wieku. Wyzwania i problemy  ”, Tréma - międzynarodowe czasopismo z zakresu nauk pedagogicznych i dydaktyki , Montpellier , Wydział Pedagogiczny w Montpellier , tom .  31 „Nauka języków regionalnych we Francji dzisiaj: stan rzeczy i perspektywy”,2009, s.  69-83 ( ISSN  2107-0997 , czytaj online ) :

    „Są tu i ówdzie, w przestrzeni oksytańskiej, pewne lokalistyczne skłonności, odmawiające uznania jedności langue d'oc, odwołujące się do„ języków oc ”[...]. Zwolennicy tych stanowisk stanowią jednak skrajną mniejszość, jeśli chodzi o uznanie społeczne (nawet jeśli ich wpływ jest czasami zauważalny w Prowansji, Béarn czy Owernii). Zdecydowana większość naukowców, podobnie jak zdecydowana większość aktywistów, w tym obecni zwolennicy pisma Mistralian, przyznaje jedność langue d'oc w jego różnorodności dialektowej. "
  23. Hervé Lieutard, „  Systemy graficzne Occitan. Kalejdoskop reprezentacji i zmian językowych  ”, Lengas – przegląd socjolingwistyki , Montpellier , Presses universitaire de la Méditerranée , t.  86 „Małe litery i wielkie litery. Systemy graficzne języków we Francji i poza nią”,2019( ISSN  2271-5703 , czytaj online ) :

    „Norma Mistralian to oficjalna pisownia Félibrige, w dużej mierze rozwinięta z egzogennej normy francuskiej”
  24. Frédéric Mistral, Mireille / Mirèio , Grasset,2004, s.  5.
  25. Marcelle D'herde-Heiliger , Frédéric Mistral i pisarze prowansalscy w Tresor dóu Felibrige , francuska sekcja Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Occitan,1999( ISBN  978-2-907673-09-9 , OCLC  41505590 , czytaj online )
  26. Marcelle d'Herde-Heiliger, Frédéric Mistral i pisarze prowansalscy w Félibrige Treasury , Pau , Association Internationale d'Études Occitanes,1998, 416  pkt. ( ISBN  2-907673-09-2 , czytaj online )
  27. (oc) Sèrgi Viaule, „  Mirèlha de Frederic Mistral  ” , Jornalet , Tuluza  ; Barcelona , Associacion entara Difusion d'Occitània en Catalonha,2014( ISSN  2385-4510 , czytaj online )
  28. Tekst oryginalny: A Lamartino Te counsacre Mirèio: es, moun cor e moun amo; Czy mąka mis an; Es un rasin de Crau que emé touto sa ramo Te porge a chłop .
  29. Kurs literatury znajomej, czterdziesty wywiad, Alphonse de Lamartine, Paryż 1859.
  30. Mirèio ( Mireille ) przetłumaczone na język hiszpański .
  31. Nobla Frederic Mistral w 1904 roku .
  32. Frédéric Mistral , Calendau, pouèmo nouvelle / Frederi Mistral; tłumaczenie francuskie naprzeciwko; portret autora narysowany przez Heberta; grawerowane na stali przez Gaillarda ,1867( przeczytaj online ).
  33. „  The Golden Islands: text and translation/works by Frédéric Mistral  ” , na Occitanica.eu (dostęp 5 maja 2020 r . ) .
  34. Frédéric Mistral , Nerto ( przeczytaj online ).
  35. „  La Reine Jeanne: prowansalska tragedia, w pięciu aktach i wierszem: z francuskim tłumaczeniem / Frédéric Mistral  ” , na Occitanica.eu (dostęp 5 maja 2020 r . ) .
  36. Frédéric Mistral , Memori e tells , Plon,1906( przeczytaj online ).
  37. Frédéric (1830-1914) Autor tekstu Mistral , Discours e dicho F. Mistrala ,1906( przeczytaj online ).
  38. „  La Genèsi: testy / Frédéric Mistral  ” , na Occitanica.eu (dostęp 5 maja 2020 r . ) .
  39. Frédéric (1830-1914) Autor tekstu Mistral , Les olivades: tekst i tłumaczenie / dzieła Frédéric Mistral ,1912( przeczytaj online ).
  40. "  Armana managedçau: pèr lou bel an de Diéu 1855, adouba e publica de la man di felibre, marco la luno e lis slùssi, li fèsto, li voto, li roumavage, li fiero e li provèrbi de chastanóu js pèr la Prouvenço que pèr la Coumtat  ” , na Occitanica.eu (dostęp 5 maja 2020 r . ) .
  41. "  Mistral i odrodzenie Prowansji  : wynalazek Museon Arlaten  " , na cairn.info
  42. Strona Occitanica.eu, strona „Czterdziesty wywiad o Frédéricu Mistral / Alphonse de Lamartine” , konsultowana 11 stycznia 2020 r.
  43. Strona lafautearousseau.hautetfort.com/, strona "Mistrzowie i świadkowie... (I): Frédéric Mistral." , dostęp 11 stycznia 2020 r.
  44. Jacques Rouré, Alphonse Daudet. Biografia , Równonoc,1994, s.  313.
  45. Wikiźródła.
  46. Olivier Dard i Jeanyves Guerin, francuska Akcja , Presses Univ. Północ,2012, s.  28-30.
  47. Jean Paul Coste i Pierre Coste, La Provence , Puf,1977, s.  80.
  48. (oc) „  Tolosa se prepara per aculhir estatua de Mistral: Una tièra ważnych wydarzeń będzie tendràn en omenatge al poèta de Malhana  ” , Jornalet , Tuluza  ; Barcelona , Associacion entara Difusion d'Occitània en Catalonha,2019( ISSN  2385-4510 , czytaj online )
  49. Katalog Yvert i Tellier, t.  1 .
  50. "  Beauti Frédéric Mistral  " , na Compagnie Nationale du Rhône (dostęp 30 czerwca 2020 )
  51. P. Fabre, „Frédéric Mistral”, w National Commemorations 2014 , Paryż, Archives de France, 2013, s.  25-28 .
  52. Mistral: prowansalski poeta w centrum uwagi w Alcazar! .
  53. Revue de Provence et de Langue d'Oc, artystyczna, literacka, naukowa i historyczna , P. Ruat,1905, s.  58.
  54. (Oc) Frédéric Mistral , Złote Wyspy ( czytaj online ) , IIILi Sirventés , "La Brassado" , s.  34 ; w języku prowansalskim: „  Lis aubre que van founs soun li que mounton aut.  "
  55. „  Pięć palców ręki to nie wszystko [...] – Frédéric Mistral  ” , na dicociitations.lemonde.fr (dostęp 5 maja 2020 r. )
  56. "  Citations de Frédéric Mistral  " , na citations.webescence.com ( dostęp 5 maja 2020 )
  57. Współczesne postacie zaczerpnięte z Albumu Mariani , Paryż, Ernest Flammarion,1894, s.  140 Biografia Fryderyka Mistrala

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne