Organizacja | NASA , APL , CNES (5%), ASC (5%) |
---|---|
Program | Przeglądaj - Midex |
Pole | Teleskop ultrafioletowy |
Status | Misja wykonana |
Inne nazwy | Far Ultrafiolet Spectroscopic Explorer , Explorer 77 |
Uruchomić | 24 czerwca 1999 |
Wyrzutnia | Delta II 7320 |
Koniec misji | 18 października 2007 |
Identyfikator COSPAR | 1999-035A |
Teren | [1] |
Msza przy starcie | 1400 kg |
---|
Orbita | Niska orbita |
---|---|
Wysokość | Od 746 do 760 km |
Kropka | 99,9 min |
Nachylenie | 25 ° |
Rodzaj | Lustro paraboliczne |
---|---|
Średnica | ~ 39 cm x 35 cm (x4) |
Powierzchnia | Od 20 do 80 cm² |
Ogniskowy | 2245 m |
Pole | 4 "x 20" do 0,5 " |
Długość fali | Odległe ultrafioletowe (od 90,5 do 119,5 nm) |
FUVS | Spektrograf |
---|
Teleskop przestrzeń FUSE , skrót w języku angielskim dla Far Ultraviolet Spectroscopic Explorer ( spektroskopowe Explorer ultrafioletowe daleki ) to teleskop przestrzeń z NASA , opracowanego i zarządzanego przez Johns Hopkins University ( Baltimore , Maryland , USA ) z małą grę z Kanadyjskiej Agencji Kosmicznej i francuski CNES . W latach 1999-2007 spektrograf FUSE był używany do wytwarzania widm elektromagnetycznych w zakresie dalekiego ultrafioletu (90 do 120 nanometrów ). Pomiary te pozwoliły w szczególności do oceny deuter / wodór stosunek, to ważną cechę kosmologicznej modelu , w celu określenia cech i rozmieszczenie tych gorących gazów w sposób Mlecznej a także obecny cząsteczkowego wodoru w przestrzeni międzygwiezdnej . Satelitarnej , uruchomiony24 czerwca 1999przestał działać w 2007 roku po awarii systemu kontroli położenia .
Przemiany elektronowe najbardziej rozpowszechnionych we wszechświecie atomów i cząsteczek ( hel , wodór ) powodują emisję fotonów w części widma elektromagnetycznego znajdującej się w ultrafiolecie . To w tej części widma znajdują się przejścia deuteru, które mają ogromne znaczenie w dziedzinie kosmologii , a większość z nich dotyczy wodoru cząsteczkowego, które umożliwiają prześledzenie początkowych faz powstawania gwiazd i planet, a także przejścia jonu tlenu VI do wykrywania gorących gazów wyrzucanych przez wybuchowe supernowe osadzone w galaktycznym halo .
Promieniowanie ultrafioletowe jest filtrowane przez atmosferę i dlatego może być obserwowane tylko przez instrumenty umieszczone w kosmosie. Jednak teleskopy kosmiczne, które istniały w latach 90. XX wieku, takie jak Kosmiczny Teleskop Hubble'a , są praktycznie niewrażliwe na fale o długości poniżej 1150 Å. W latach 1972–1982 satelita Copernicus badał tę dziedzinę widmową z ograniczonymi możliwościami, dostarczając podstawowych danych o rozproszonym ośrodku międzygwiazdowym. Następnie ograniczono obserwacje przy użyciu instrumentów na pokładzie sond kosmicznych Voyager lub w ramach misji amerykańskich promów kosmicznych ( instrumenty HUT , ORFEUS i IMAPS ). Teleskop FUSE został opracowany w celu pokrycia tego dotychczas mało zbadanego obszaru z czułością o 10000 większą niż Copernicus.
FUSE jest częścią programu NASA Origins , którego celem jest badanie procesów fizycznych związanych z narodzinami i ewolucją gwiazd , galaktyk i wszechświata . Główne cele przypisane FUSE to:
77 bezpiecznik za th Misją programu Explorer , która obejmuje naukowe misje kosmiczne do umiarkowanych kosztach z agencji kosmicznej amerykańskiej The NASA . W ramach tego programu jest to misja klasy Medium-class Explorers (MIDEX), której koszt teoretycznie nie powinien przekroczyć 180 mln dolarów. NASA zleciła Laboratorium rozwoju satelita APL z Johns Hopkins University znajduje się w Baltimore . To również zarządza centrum sterowania satelitą. University of Berkeley sprawia, że system wykrywania i University of Colorado spektrografu . Francuska agencja przestrzeń, CNES dostarcza siatki dyfrakcyjne o spektrografu natomiast Agencja Kosmiczna Canadian rozwija koniec błąd czujnika teleskopu. Francja i Kanada otrzymują w zamian 5% całkowitego czasu obserwacji (250 orbit obserwacyjnych w pierwszym roku, z łącznej liczby 850 przez trzy lata dla Francji, Kanada ze swojej strony wyprodukowała w grudniu 2008 r. Około 17% wszystkich publikacje naukowe związane z misją.). Naziemna stacja odbiorcza będzie znajdować się w Warren Moos na wyspie Puerto Rico . Ostateczny koszt projektu szacowany jest na 250 mln USD.
FUSE składa się z dwóch podzespołów: platformy, która łączy sprzęt umożliwiający obsługę satelity oraz ładunku, który musi spełniać zadania przypisane satelicie. FUSE ma łączną masę 1360 kg, w tym 580 kg na platformę i 780 kg na ładowność. Satelita ma kształt równoległościanu o wymiarach 1,2 m x 1,8 m x 5,5 m .
Instrument FUSE obejmuje całe spektrum dalekiego ultrafioletu od 905 do 1195 Å. Zawiera system optyczny składający się z czterech parabolicznych zwierciadeł skupiających światło, spektrograf wykorzystujący siatkę dyfrakcyjną . W dalekim ultrafiolecie zakresie widmowym, systemy optyczne odzwierciedlają jedynie fotony bardzo energiczne po przybyciu wypasu przypadków . FUSE wykorzystuje lustra pokryte nowymi powłokami powierzchniowymi, które poprawiają współczynnik odbicia luster używanych do zbieżności fotonów ultrafioletowych. W celu uzyskania odpowiednio dużej powierzchni zbierającej (od 20 do 80 cm 2 w zależności od długości fali) stosuje się cztery pierwotne zwierciadła paraboliczne . Dwie z nich są pokryte powłoką z węglika krzemu, która zapewnia współczynnik odbicia na poziomie 32% praktycznie w całym obserwowanym widmie, podczas gdy pozostałe dwie otrzymują powłokę łączącą aluminium i fluorek litu o dwukrotnie większym współczynniku odbicia, ale ograniczonym do długości fal większych niż 1030 Å. Ogniskowa to 2,245 m .
Te fotony odbite przez lustra pierwotnych następnie przechodzi przez jeden z czterech dostępnych szczelin wejściowych:
Wiązka światła przechodzi przez cztery siatki dyfrakcyjnej (aż lusterka pierwotnych), który przekształca padające światło w w widmie elektromagnetycznym o rozdzielczość widmowa blisko 30,000. W siatki dyfrakcyjne są zamontowane na kole Rowland (IN) 1 652 mm w średnicy i są wykreślane przez holografię na sferycznych podłożach w celu skorygowania aberracji spektrografu. Siatki dyfrakcyjne otrzymują powłoki podobne do powłok zwierciadeł pierwotnych. Światło z czterech kanałów dociera do dwóch detektorów. Światło, które nie przechodzi przez szczeliny, jest wykorzystywane przez precyzyjne czujniki FES ( Fine Error Sensor ) o polu optycznym 20 '× 20', zdolne do wykrywania gwiazd o pozornej wielkości równej 16 i które są odpowiedzialne za precyzyjne wycelowanie teleskop z dokładnością do 0,5 sekundy łukowej .
Satelita jest umieszczony na orbicie 24 czerwca 1999, przez rakietę Delta II 7320 wystrzeloną z przylądka Canaveral . Czas trwania zlecenia, pierwotnie ustalony na 3 lata, zostaje przedłużony. W grudniu 2004 r. Problem z systemem kontroli orientacji (awaria trzeciego koła reakcyjnego ) przerwał operacje, które wznowiono w 2005 r., Ale satelita poniósł szereg nowych awarii. W maju 2007 roku ostatnie koło reakcyjne przestało działać i po nieudanych próbach naprawy satelita został wycofany z eksploatacji na18 października 2007. Powinien powrócić do atmosfery około 2037 roku.
Wśród wyników uzyskanych przez FUSE po 6 latach obserwacji w 2006 roku: