Erckartswiller

Erckartswiller
Erckartswiller
Herb Erckartswiller
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Wielki Wschód
Społeczność terytorialna Europejska zbiorowość Alzacji
Okręgowy okręg wyborczy Bas-Rhin
Miasto Saverne
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Hanau-La Petite Pierre
Mandat burmistrza
 Jan Adam
2020 -2026
Kod pocztowy 67290
Wspólny kod 67126
Demografia
Miły Erckartswillerois
Ludność
miejska 		299  mieszk. (2018 spadek o 2,92% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 29  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48°52′37″ północ, 7°22′07″ wschód
Wysokość Min. Maks. 217  m
392  m²
Powierzchnia 10,46  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Kanton Ingwiller
Ustawodawczy Siódmy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
Zobacz na mapie administracyjnej Grand Est Lokalizator miasta 14.svg Erckartswiller
Geolokalizacja na mapie: Bas-Rhin
Zobacz na mapie topograficznej Bas-Rhin Lokalizator miasta 14.svg Erckartswiller
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Erckartswiller
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Erckartswiller

Erckartswiller jest francuski gmina znajduje się w powiecie w Bas-Rhin , a od1 st styczeń 2021, na terytorium Europejskiej Wspólnoty Alzacji , w regionie Grand Est .

To miasto znajduje się w historycznym i kulturowym regionie Alzacji i jest częścią regionalnego parku przyrodniczego Vosges du Nord .

Geografia

Wieś położona jest w masywie północnych Wogezów, 13 km od najbliższego miasta Ingwiller i 22 km od Saverne, stolicy dystryktu, do którego należy miasto. Strasbourg Eurometropolis znajduje się 58 km na wschód.

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Erckartswiller
Zittersheim Wingen-sur-Moder Wimmenau
Erckartswiller Sparsbach
La Petite-Pierre

Szlaki komunikacyjne i transportowe

Środki transportu

Przez miasto przebiega droga D 813, która zaczyna się we wsi i łączy ją z drogami D 7 i D 113, które znajdują się 1,5 km od wsi.

Transport

Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Ingwiller (13 km). Stacja Ingwiller jest obsługiwana przez pociągi Ter Grand Est, które pozwalają dotrzeć do Strasburga w 30 minut i Sarreguemines w mniej niż 50 minut.

Planowanie miasta

Typologia

Erckartswiller jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejska okupacja biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (86,1 % w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (85,7 %). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (86,1%), użytki zielone (5,7%), tereny zurbanizowane (4,9%), heterogeniczne tereny rolne (3,3%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

W 1176 roku cesarz rzymski podarował klasztorną stodołę Ekengeriswilre opactwu Neuburg w pobliskim mieście Dauendorf . Warownia z Erkartswyler został sprzedany przez rodzinę nagrać na pana Lichtenberg w 1345 Po zakończeniu panowania Lichtenberg, wieś została przeniesiona do pana Oberbronn w 1480 roku i do zliczania Linange w 1541. Podobnie jak kilku miastach otoczenia, wielu mieszkańców lewo podczas wojny trzydziestoletniej , a wieś została niezamieszkane od 1649 do 1651 roku .

Podczas wojny francusko-pruskiej przez miasto przeszła wycofująca się brygada armii francuskiej7 sierpnia 1870. Szybko mobilizuje się do walki z wrogiem najwyraźniej na pozycji w wiosce, co ostatecznie okazuje się fałszywym alarmem.

Heraldyka


Herb Erckartswiller

Na ramionach Erckartswiller widnieje napis :
„Gules z półksiężycem wlanym w srebro w towarzystwie trzech złotych gwiazd”. ”.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
przed 1995 r. 2014 Jean-Pierre Holtzscherer    
2014 W toku
(stan na 31 maja 2020 r.) 		Jean Adam
ponownie wybrany na kadencję 2020-2026 		  Przewodniczący Gminy
Brakujące dane należy uzupełnić.

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto miało 299 mieszkańców, o 2,92% mniej niż w 2013 r. ( Bas-Rhin  : + 2,17%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
608 235 254 338 356 327 330 356 387
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1871 1875 1880 1885 1890 1895
395 380 375 376 368 382 357 337 345
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1900 1905 1910 1921 1926 1931 1936 1946 1954
317 327 318 290 283 270 261 250 222
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015
200 207 209 214 207 212 238 297 305
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
299 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

Średni roczny dochód wsi wynosi około 21 996 € i jest wyższy niż w kraju (19 785 €). W Erckartswiller 31,3% gospodarstw domowych nie podlega opodatkowaniu.

Zatrudnienie

W 2017 r. w mieście było 7% bezrobotnych, czyli mniej niż wskaźnik krajowy. Udział ludności aktywnej zawodowo wynosi 67%. Ponadto 85% ludności pracuje poza gminą, wobec 95% w 2007 roku.

Firmy

W 2015 r. gmina posiadała 26 firm, z których 73% nie zatrudniało pracowników. Udział firm zatrudniających od 1 do 9 pracowników wynosi 23%, a 10 i więcej pracowników wynosi 4%.

Na dzień 31 grudnia 2018 r. gmina posiadała 21 firm w 7 sektorach działalności:

Firmy według sektorów działalności na dzień 31 grudnia 2018 r.
Obszar aktywności Numer
Przemysł wytwórczy, przemysł wydobywczy itp. 1
Budowa 5
Branża handlowa, transportowa, hotelarska i gastronomiczna 6
Finanse 1
Obsługa administracyjna i działalność specjalistyczna 2
Administracja publiczna, zdrowie itp. 4
Inny 2

Miejsca i zabytki

Wioska składa się zasadniczo z jednego godnego uwagi zabytku: kościoła protestanckiego lub kaplicy Sainte-Apollonie w Erckartswiller, wpisanych na listę dziedzictwa kulturowego. Pierwsza wzmianka o budynku pochodzi z 1454 roku.

Kościół jest na planie prostokąta z bocznymi drzwiami z górującą nad dachem niewielką dzwonnicą. Fasada zawiera kwadratowy chór gotycki i ma konstrukcję szachulcową. Trybunę kościoła niesie belka z 1667 roku .

Mały kościół otoczony jest cmentarzem, prawdopodobnie otoczonym starym murem obronnym, chociaż żaden tekst o tym nie wspomina. Rzeczywiście, ten ostatni składa się w niektórych miejscach z garbów charakterystycznych dla średniowiecznych fortyfikacji.

W pobliżu wsi znajdują się również pozostałości rzymskich dróg , a także pozostałości rzymskiej świątyni niesłusznie nazywanej „zamkiem” w Meisenbach. Wykopaliska archeologiczne znajduje się budynek na początku II th century AD Serwis został prawdopodobnie porzucony w IV XX wieku po inwazji Alemanni .

Na skraju potoku Mittelbach znajdował się młyn, którego obecność potwierdzono przed 1630 rokiem. On przestał działać na początku XX -go  wieku, podobnie jak wiele innych zakładów w wyniku industrializacji regionu.

Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. https://www.habitants.fr/bas-rhin-67
  2. „  TER Grand-Est – Rozkład jazdy dla linii do pobrania  ” , na www.ter.sncf.com (konsultacja 4 czerwca 2021 r. )
  3. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 3 kwietnia 2021 r . ) .
  4. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 3 kwietnia 2021 ) .
  5. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  6. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  7. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
  8. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 maja 2021 )
  9. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 20 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  10. „  Historia Erckartswiller  ” [ archiwum14 listopada 2008 r.] , Le Pays de la Petit Pierre (dostęp 9 maja 2015 ) .
  11. Przegląd historii napisany w Sztabie Armii: Sekcja Historyczna (Tom 3) , Armia Francji: Służba Historyczna,1902, 679–680  s. , „21: Wojna 1870-1871”.
  12. John Paul Gassowski, „  Gminy Blazon Dolnego Renu  ” na http://www.labanquedublason2.com (dostęp 24 maja 2009 ) .
  13. [PDF] Lista burmistrzów z 1 kwietnia 2008 na stronie prefektury Bas-Rhin.
  14. „  Narodowy Spis wybranych przedstawicieli (RNE) - wersja z dnia 24 lipca 2020  ” na tym portalu danych publicznych państwa (dostęp 10 września 2020 ) .
  15. Organizacja spisu na insee.fr .
  16. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  17. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie Szkoły Zaawansowanych Studiów Nauk Społecznych .
  18. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  19. „Dane  fiskalne i podatkowe dla Erckartswiller  ” , na Le Monde.fr (dostęp 3 lutego 2021 r . ) .
  20. Insee, „  Insee - statystyki lokalne  ” , na www.statistiques-locales.insee.fr (konsultowany w dniu 3 lutego 2021 ) .
  21. „  Pełna dokumentacja - Gmina Erckartswiller (67126) | Insee  ” , na stronie www.insee.fr (konsultacja 3 lutego 2021 r . ) .
  22. Wskazówka n o  IA67006357 , podstawa Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  23. "  Kościół protestancki od Erckartswiller 67290  " na www.petit-patrimoine.com (dostęp na 1 st lutego 2021 ) .
  24. Mengus, Nicolas, (1968)., , Zamki i średniowieczne fortyfikacje historii i architektury Alzacji Słownik , The Blue Swarm, cop. 2013 ( ISBN  978-2-7165-0828-5 i 2-7165-0828-3 , OCLC  863479791 , czytaj online ).
  25. Guy , "  Around Sparsbach - skale Ochsenstall  " na randoalsacevosges (dostęp na 1 st lutego 2021 ) .
  26. (w) Pascal Prevost-Bouré i Jean-claude Gerold , „  Mały zamek Meisenbach. Las Weinbourg, gmina Sparsbach (Bas-Rhin)  ” , na www.semanticscholar.org ,2003(dostęp na 1 st lutego 2021 ) .
  27. „  Biuletyn Miejski 2003  ” , na stronie www.weinbourg.com ,2003(dostęp na 1 st lutego 2021 ) .