Zamek Coureau | |||
Nazwa lokalna | Coureau | ||
---|---|---|---|
Epoka lub styl | Neoklasycyzm | ||
Rozpoczęcie budowy | XVII th wieku | ||
Koniec budowy | XX th century | ||
Pierwotny właściciel | Rodzina Saunierów, sieurs du Coureau | ||
Początkowy cel podróży | Gospodarstwo / Rezydencja | ||
Aktualny właściciel | Rodzina Ouizille | ||
Aktualny cel podróży | Gospodarstwo / Rezydencja | ||
Ochrona | Fundacja Dziedzictwa , IGPC | ||
Informacje kontaktowe | 45°36′26″ północ, 0°21 054″ zachód′ | ||
Kraj | Francja | ||
Region historyczny | Angoumois | ||
Region | Nowa Akwitania | ||
Departament | Charente | ||
Gmina | Salles-d'Angles , Celles | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Pole Coureau lub zamek Coureau , czasami pisane Couraud XVIII th i XIX th stulecia, znajduje się w miejscowości Salles-d'Angles w Charente , a częściowo w miejscowości Celles w Charente-Maritime , w 12 kilometrów na południowy zachód od Cognac i 45 minut od Angoulême . Jest to jeden z zamków Charentais . Przecina ją Born , która oddziela Charente i Charente-Maritime.
Jacques Saulnier, dziedzic , mąż Katarzyny d'Andilly, od 1525 roku ze szlacheckiej rodziny, kupuje31 grudnia 1612 rposiadłość Charlotte de La Rochefoucauld, pani Salles i Genté . Potomek, Jean Saulnier (późniejszy Saunier), był burmistrzem koniaku w latach 1667-1668, a następnie od 1673 do 1674; został zakwalifikowany jako Lord of Coureau. Messire Guy Saunier, dziedzic, sieur du Coureau został pochowany w dniu4 stycznia 1753w kaplicy Salles. Alexis Saulnier, dziedzic, lord Coureau, poślubił19 kwietnia 1765Marie de Jarnac, córka Józefa, giermka, władcy Plassac, doradcy króla, kontrolera wojen. Pomimo swojego tytułu Saulniers płacili podatki panom Salles i Genté aż do rewolucji i nie mieli prawa do sprawiedliwości. Lenna dużego i małego Coureau są oszacowane w raporcie przez zarządcę La Rochelle du5 lipca 1703 rdo 100 funtów rocznej renty.
22 października 1788, Messire Saunier, sieur du Coureau, sprzedaje Coureau Antoine de Salignac. Antoine osiedla się w koniaku i usuwa swoją cząstkę podczas rewolucji . W 1820 roku Coureau stał się własnością 54 hektarów, z których 25 zajmują winorośle. Jego syn, Pierre-Antoine, założył w 1838 roku Towarzystwo Właścicieli Wina Koniakowego, z grupą winiarzy.
„Kataster z 1850 r. przedstawia budynki Logis du Coureau rozłożone wokół kwadratowego dziedzińca. Główny budynek jest wybudowany na południowy zachód od tego dziedzińca. Jest to długi prostokątny budynek, zbudowany w XVIII -tego wieku, na dwóch poziomach, nakryta dachem dwuspadowym z niskich grzbietów. Pięć przęseł wykuszowych pokrytych łukiem odcinkowym otwartym w elewacji (...). Wewnątrz znajdowały się trzy pomieszczenia na każdym poziomie” . Domena obejmuje zatem pięć budynków: ten dom, który jest Grand Coureau (później nazwany Vieux Coureau, aby odróżnić go od zamku), do którego prowadzi brama Salignac; mały Coureau, który jest niczym innym jak folwarkiem, fuie i dwoma młynami, jeden z wodą, drugi z wiatrem (dziś po drugiej stronie drogi resortowej).
Pierre-Antoine ma czworo dzieci: Georgesa, Louisa, Marie-Anne i Sarah. W 1855 r. Georges de Salignac sporządził mapę Coureau , aw 1857 r., po zmianie drogi z Gimeux do Saint-Fort-sur-le-Né , założył park ze stawem . Ten park rolny został zaprojektowany przez hrabiego Choulot , krajobraz znani z XIX th wieku, który wymyślił koncepcję.
Jego brat Ludwik około 1870 roku wybudował obecny zamek z folwarkiem , aw parku szklarnię z metalową ramą; został zaprojektowany i wyprodukowany przez warsztat inżyniera André Michelin . W 1897 roku rodzinna firma winiarska przekształciła się w Société du Cognac Monnet.
Po śmierci Louisa de Salignac w 1907, Coureau przeszedł na jego kuzyna przez małżeństwo Alexandre Castillon du Perron, męża Louise Baylet, córki Marie-Anne de Salignac.
Charles Castillon du Perron kupuje majątek od Alexandre le 7 września 1918 r.. Charles jest żonaty z Jeanne Bailloud, córką generała Bailloud . Mieszkają w Villa François 1 er w Cognac z czwórką dzieci, Charles jest związany z domem koniakowym Hennessy . Le Coureau to ich drugi dom na wsi, z długą perspektywą od zamku do kościoła Lonzac (okres renesansu ). „Jak wszyscy zamożni Francuzi czerpie korzyści z braku podatku dochodowego, co wyjaśnia jego styl życia” . Był także właścicielem Château d'Ars , Villa Grisélidis zbudowanej w Pontaillac , kilku łodzi: Ruy Blas pływającej na Charente, Yanna , 12- metrowej jednostki , Hena -ex Vida , szkuner 110. t był właścicielem hrabiego de Grandsaignes d'Hauterives.
Zbudował taras od strony południowej z kolumnadami, aby móc tam stać o każdej porze roku. Zatrudnił wówczas siedmiu ogrodników. Możesz spacerować po parku, wybierając trasę Grand Tour lub Medium Tour, ścieżką przechodzącą na przemian pośród lasów i pól lub wzdłuż szklarni, w której znajdują się rośliny doniczkowe i kwiaty, o każdej porze roku. To złoty wiek Coureau.
Karol zmarł dnia 20 kwietnia 1938Pozostawiając użytkownik wdowa domu Jeanne Bailloud i dla spadkobierców. Marie-Thérèse Castillon du Perron (żonaty z René Dubos), Elisabeth Castillon du Perron (żonaty z Hubertem Ouizille, przez biskupa Angoulême Hubert był synem „Auguste , który po raz pierwszy poślubił Sophie Ruinard de Brimont, która umrze wkrótce po narodzinach jego córki Liliane, która wyszła za Paula Mure. Auguste ożenił się ponownie z Edith, młodszą siostrą Sophie. Hubert był taki. przyrodnim bratem w tym samym czas jako pierwszy kuzyn Liliane, Emmanuel Castillon du Perron (żonaty z Aliette Ponroy) i Gérard Castillon du Perron (singiel). „Hubert i jego żona odziedziczyli część stolicy szampana Ruinart . Hubert Miał również interesy w Saupiquet fabryka konserw, której był dyrektorem, przez długi czas był prezesem stworzonej przez siebie firmy Kaolins d' Armor ” .
W 1939 r. Jeanne Castillon du Perron sprzedała willę François 1 er gminie Cognac za zgodą swoich dzieci i przeniosła się do Le Coureau na cały rok. Ofiara wypadku sercowo-naczyniowego wlipiec 1958, pozostanie sparaliżowana aż do śmierci w Coureau dnia 05 października 1965. „Hubert przeszedł na emeryturę do majątku Coureau, gdzie zmarł dnia19 stycznia 1974. Jego żona przeżyła go przez ponad dwadzieścia lat i odeszła17 lipca 1996 r. ” .
Coureau zostaje następnie przekazany Elżbiecie Ouizille, a następnie jej potomkom. W Coureau w 1939, 1974 i 2010 roku zawarto trzy rodzinne małżeństwa. Od ponad dwóch stuleci jest z tą samą rodziną.
Domena Coureau jest uznawana przez Fundację Dziedzictwa od 2019 roku i zarejestrowana w Generalnym Inwentarzu Dziedzictwa Kulturowego .
Od początku służył podwójnemu celowi: działaniu i przyjemności. Jeśli nie pozwala już na autarkię , zachowuje to powołanie do dziś z parkiem rozrywki, gruntami rolnymi, lasami zarządzanymi w sposób zrównoważony, winnicami, a także kwaterami, które służą jako główne i drugorzędne rezydencje.
Zamek jest prywatny i nie jest udostępniony do zwiedzania.
Park od 25 ha został zaprojektowany przez krajobraz XIX th wieku hrabia Choulot, który zaprojektował ponad 300 parków w Francji iw Europie , w tym od miasta Vésinet . Założył tam staw zasilany z koryta i obsadził go różnymi gatunkami drzew ( sekwoje , cyprysy łyse ).
Lasy są eksploatowane w sposób zrównoważony (certyfikat PEFC , prosty plan urządzania zatwierdzony przez Krajowe Centrum Własności Leśnej w 2020 roku).
Pozostały obszar składa się z lasów i pól uprawnych i wczesnego XX XX wieku z ogrodem prawie hektara.
W parku znajduje się młyn i wiatrak , pokazany na mapie Cassiniego , drugi pochodzi z przed 1625. zniszczony okrągły gołębnik jest nadal obecny, został pierwotnie wyposażony w „dachu w Pepper Shakers (...) oraz putlogs terakoty” i pochodzi prawdopodobnie z XVII -tego wieku.
Cieplarnianych , które korzystały z wody pobieranej z Born i ogrzanego przez kocioł, jest dziełem warsztatów metalowa rama André Michelin (których siedziba była 115 rue de Bagnolet, Paryż), zanim założył grupę. Tytułowy .
Łonie swojej historii wina, jeden hektar winorośli jest obsadzone w 2020 roku, przeznaczony do produkcji z koniakowym eau-de-vie ( Grande Champagne cru ).
Plan Coureau i jego parku z 1930 roku.
Jesienny widok na zamek ze stawu.
Serre du Coureau.
Szczegół Serre du Coureau: odznaka Michelin.
Budynki 1870 składa się z centralnego korpusu zamku, który jest na planie prostokąta z dużymi oknami, z jednym mansardowe zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem na trzech poziomach z długo jednostronnego dachu Łupek i pustaków, kamienia powłoki. Od wielkości , gruz i tynk . Od południowego zachodu w 1920 r. dobudowano taras kolumnowy .
Główny budynek jest połączony z budynkami gospodarczymi , które są prostopadłe do niej, przez dwóch niższych budynków po obu stronach. Z boku jest kuchnia , gabinet , a za nim zmywarka i pralnia . Strona zachodnia, oranżeria . W oficynach: od wschodu stara gorzelnia i piwnice (o pojemności 5000 hektolitrów brandy) na całej długości, w skrzydle zachodnim stajnia , stara obora dla krów i garaż .
Na parterze znajdują się pomieszczenia recepcyjne (jadalnia wyłożona panelami w dębie Coureau, sala fortepianowa, duży salon z przytulnym kącikiem , biblioteka-sypialnia). Główne sypialnie i łazienki znajdują się na pierwszym piętrze, trzy z nich mają dostęp do górnego tarasu. Na drugim piętrze znajdują się sypialnie pierwotnie używane przez służbę, które mają bezpośredni dostęp przez drugorzędne schody.
Widok z lotu ptaka od strony południowo-zachodniej.
Widok z lotu ptaka od strony północno-wschodniej.
Fasada od wewnątrz dziedzińca.
Osiedle jest wymienione jako miejsce kręcenia filmów i telewizji.
Kręcenia filmu „ Eight Silver ”, a fantazja horror filmu przez reżysera i scenarzystę Sean Ellis , odbywa się w miejscu, w 2019 i 2020 roku podgląd odbywa się na Festiwalu Filmowym w Sundance ( Stany Zjednoczone) )30 stycznia 2021.
W 2020 roku scenarzyści policyjnego filmu telewizyjnego „Le crime lui si bien” (reżyser Stéphane Kappes , główna aktorka Claudia Tagbo ) wybierają witrynę do nakręcenia kilku scen trzeciego odcinka zatytułowanego „Esprit es-tu là”. Pierwsza transmisja odbywa się w dniu15 stycznia 2021na Francji 2 .