Curgy

Curgy
Administracja
Kraj	Francja
Region	Bourgogne-Franche-Comté
Departament	Saone-et-Loire
Miasto	Autun
Międzyspołeczność	Wspólnota gmin Grand Autunois Morvan
Mandat burmistrza	André Lhoste +2.020 -2.026
Kod pocztowy	71400
Kod wspólny	71162
Demografia
Miły	Curgeans
Ludność miejska	1148  mieszk. (2018 )
Gęstość	36  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	46 ° 59 ′ 08 ″ północ, 4 ° 23 ′ 03 ″ wschód
Wysokość	Min. 299  m Maks. 537  m
Powierzchnia	31,58  km 2
Rodzaj	Gmina wiejska
Obszar atrakcji	Autun (gmina korony)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Autun-1
Ustawodawczy	Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Francja Curgy Geolokalizacja na mapie: Francja Curgy
Znajomości
Stronie internetowej	curgy.fr

Curgy jest francuski gmina znajduje się w dziale z Saône-et-Loire w regionie Burgundia, Franche-Comté .

Jej starożytna nazwa jest Veredumdiacum ( IX th  century) - Vergonce - Vergince XIII th  century, którego historycy nazwa nie podano pochodzenie daty.

Geografia

7  km od regionalnego parku przyrody Morvan i 7  km od Autun, jest częścią kantonu Autun-Sud. Znajduje się na średniej wysokości 418  m , z najwyższym punktem na wysokości 537  mi co najmniej 299  m . Odległość od ratusza wynosi 347 metrów.

Na terenie gminy częściowo utworzono las państwowy: las Feuillies (łączna powierzchnia 419,26 ha), w którym miesza się drzewa iglaste i liściaste.

Hydrografia

• La Digoine .

Gminne gminy

Geologia

Miasto jest oparte na złożu łupków naftowych Autun datowanym na okres Autuni (−299 i −282 mln lat temu).

Planowanie miasta

Typologia

Curgy jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .

Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Autun , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 42 gminy, podzielono na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Toponimia

Historia

Ten finage, dawny parafialny Saint-Denis Peon świadczy VIII th  wieku . Zależało od diecezji i arcykapłana Autun .

Wioska przeżywa boom na koniec XIX -go  wieku i początku XX th  Century, związany z eksploatacją łupków bitumicznych z umową kilku koncesji górniczych.

Hamlets

Champlong

Fontanna z XIX -tego  wieku , w tym miejscu jest przedmiotem rejestracji na Walnym Inventory.

Chevannes

Była kiedyś w tym miejscu twierdza równiny, znana z tekstów i po której nie pozostał żaden ślad.

Drousson

Jej nazwa pochodzi od: Drusius , Gallo-Roman gentillice , Droisinium lub Droisonium to kraina przyłączona do Saint-Denis w 1098 r. W 1264 r. Istnieje ziemia należąca do nieżyjącego już rycerza Pierre de Drousson. Grunt zdobyłem w 1268 , przez Hugues de Lucenay , do opactwa Saint-Martin d'Autun Nie było na jego terytorium kaplica, która teraz zniknęła pod nazwą Saint-Léger-du-Chemin. W 1330 roku wdowa po panu Drousson, imieniem Guillemette, wybrała miejsce pochówku w opactwie Saint-Symphorien d'Autun , które zależało od Saint-Martin d'Autun. W 1474 roku szlachetny Guiot Bataille jest panem, w całej sprawiedliwości Droussona.

Wieży Drousson stoi na piętnaście metrów, o średnicy 5,30 m, a grubość ścian sięga prawie jeden metr na pierwszym piętrze w którym osiąga AN schodów zewnętrznej, osłoniętej przez podwójną kamienia rampy. Schody prowadzące do druga już nie istnieje. Jest to jedyna zachowana wieża z ufortyfikowanego ogrodzenia. Jego luki świadczą o jego obronnych funkcjach. W Sunset, staw wydaje się być pozostałością po stawie. Możliwe, że miejsce to było otoczone wodą. Wydaje bieżąco z XIV -tego  wieku . Obecnie jest to gospodarstwo rolne, własność prywatna.

W 1305 r. Ksiądz imieniem Bardoux przekazał opactwu Saint-Martin d'Autun Łąkę przylegającą do kościoła: " S. leodegarii de Chemino subtum fontem " Kościół w Drousson otoczony był niewielkim cmentarzem i nosił imię : „ Saint-Léger-du-Chemin ”. Ta kaplica jest potwierdzone na początku XIV -tego  wieku , ale nie jest to niemożliwe lub że poprzedni mecz oratorium lub Ansbert, biskup Autun i dawny opat opactwa Saint-Symphorien „Autun, podniósł pod nazwą Saint- Léger i zostałby tam pochowany

Pozostałości galijsko-rzymskie znaleziono na okolicznych polach w ubiegłym wieku.

Pauvray

W tej wiosce znajdują się ruiny zwykłej fortecy, cytowanej w 1380 roku , o czworokątnych kształtach. Istnieją dwa stawy. W XIX th  wieku odkryto pogrzebowe stele, sarkofagi i innych antyków. Kamieniołomy piaskowca eksploatowane już w czasach rzymskich. Ta twierdza przeniosła się z Grosme , własności rozczłonkowanego biskupa Sully, który przeszedł pod Couches . Jean Bataillard, dziedzic hołd w 1380 roku , do Philibert de Montagu , na swoich ziemiach w Pauvray. Później, w 1469 roku , Louis Damas d'Alone został uznany za Pana Pauvray. Simon de Montagu , generał-porucznik z Kancelarii Autun, podaje wyliczenie swojego seigneury w Pauvray.

Savigny-le-Vieux

W inwentarzu ogólnym wymieniona jest fontanna w stanie szczątkowym. Opisany poniżej zamek Savigny-le-Vieux oraz okrągły motte na równinie.

Vergoncey

W tym miejscu znajdowało się seigneury z tzw. Zwykłą fortecą, cytowaną w 1345 roku . Wieża pozostała tam przed rewolucją. Czworokątny budynek dwukondygnacyjny. Zestaw składał się z dużego domu, dziedzińca, stodoły, stajni, a wszystko to otoczone murem (nora z 1440 r .). Konstrukcja posiadająca zintegrowane ślady. Gaudricus de Vergoncey, jest wymieniony w nekrologu opactwa Saint-Martin d'Autun  : „  XV id. Gaudricus de Vergoncey  ”. W 1389 r. Pan tego miejsca, Robert de Vergoncey, założył swoje urodziny w tym samym opactwie, aby odprawiać msze wieczne, przekazał darowiznę w wysokości 28 centów na ziemię Vergoncey.

Les Crets de Vergoncey

Wzgórze zbudowane z wapienia, na którym kiedyś stał kamieniołom wapienia, a po bokach znajdują się ostatnie winorośle Autun.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Czerwiec 1995	2007	Paul Bouly
Marzec 2008	marzec 2014	Daniel Leduc
marzec 2014	W trakcie	André Lhoste
Brakujące dane należy uzupełnić.

Kapłani

(niepełna lista)

1249 - Hugues Doyen d'Ormancey, proboszcz parafii St Hippolyte-sous-le-Doubs, burmistrz Curgy

• 1305 - Baroux, kapłan.
• 1980 - Ojciec Girard, ostatni ksiądz rezydent w Curgy.

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2006 r.

W 2018 roku miasto liczyło 1148 mieszkańców, co oznacza wzrost o 4,94% w porównaniu do 2013 roku ( Saône-et-Loire  : -0,73%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
809	863	818	1,255	1325	1,280	1345	1315	1,306

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1300	1,250	1,347	1316	1330	1325	1,296	1,260	1,302

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
1,203	1 223,	1,051	869	839	819	783	807	766

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2011	2016
746	785	913	927	1,040	1,137	1,139	1,096	1,142

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
1,148	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Kościół Saint-Ferreol Curgy rodzaju powieści jest zabytkiem w 1897 roku .

Jest to konstrukcja z czystego stylu romańskim, wykonane XI th  wieku . W freski absydy XII -tego  wieku . Chrystus w chwale w mandorli, nad ołtarzem, otoczony symbolami czterech ewangelistów. Fresk na wysokości 3,78 metra, przedstawiający postacie biblijne. Przed zniszczeniem uratował go Jacques Gabriel Bulliot , który uzyskał jego klasyfikację w 1897 roku . Odrestaurowano go w 1954 i 1958 r. , Aw 1985 r. Dla chóru. Jej dzwonnica, zwieńczona jak siodło, jest poprzecinana dwoma przęsłami z podwójnymi kolumnami ze wszystkich czterech stron; to sięga XII -tego  wieku .  Sklasyfikowane MH ( 1897 ) .

Zamek Savigny-le-Vieux , w ciąży i zachować, XIV th  wieku i XVI th  stulecia , klasyfikacji częściowego, gleba zawierająca ślady umocnień, własności prywatnej.  Sklasyfikowane MH ( 1990 ) .

Sporty

We wsi działa klub koszykówki (Curgy Basket), którego seniorska drużyna gra w National 3 w sezonie 2010-2011.

Turystyka

W 2016 roku w Vergoncey budowano szkołę Alôsnys do celów edukacyjnych. Możliwe jest przyjście i zbieranie warzyw w organicznym ogrodzie permakultury, aby cieszyć się rodzinnymi wycieczkami z przewodnikiem. Ogród jest certyfikowaną przez państwo organizacją szkoleniową, która przyjmuje szkoły, ośrodki rekreacyjne i dorosłych na kursie permakultury. Nazwa pochodzi od hrabiego Alôsnys Alôsne że tu mieszkał w XV -go  wieku .

Osobowości związane z gminą

1077: Dar Ten obrzęd został dokonany, opat Saint Père, na prośbę biskupa Géofroy, udzielony przez łaskę Huguesowi Doyenowi, kapłanowi św. Lubiii de Erou, wszystkie prawa i: połowa dochodu opactwa Ojciec Święty mógł przyjąć kościół w Brou, pod warunkiem jednak, że po śmierci Hugues Doyen, proboszcza i kanonika św.Hippolyte, burmistrza Curgy 1264/1280, mistrza rycerstwa Zakonu Świątyni, opactwo cieszyłoby się nim w całości, zgodnie z zarządzeniem udającego biskupa Geoffroya II

Aby wejść głębiej

Bibliografia

• Gérard Guénot, Spacer w Autunois: Curgy , recenzja „Images of Saône-et-Loire” nr 27 (Październik 1975), s. 3-5.
• Abbé Girard: Biuletyn parafialny Curgy , nota historyczna (około 1980-1990).
• Jacques Gabriel Bulliot  : Historyczny esej na temat opactwa Saint-Martin d'Autun , publikacja Société Eduenne, 1849, 2 tomy.

Powiązane artykuły

• Lista gmin Saône-et-Loire
• Sztuka romańska w Saône-et-Loire

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa Urzędu Miasta
• Curgy na stronie National Geographic Institute
• „  Roland Niaux: Drousson in Curgy  ”

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. Pojęcie obszaru ciążenia miast zostało zastąpione w październiku 2020 r. Starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. Źródło: „Lasy Państwowe”, artykuł napisany we współpracy z dyrekcją departamentu Państwowego Urzędu Leśnictwa i opublikowany w przeglądzie „Images of Saône-et-Loire” nr 31 (listopad 1976), s. 7-10.
2. [PDF] J. Le Goff, Badanie zagrożeń górniczych w dorzeczu Autun, Burgundia (71) (wydobycie węgla, łupki bitumiczne i fluoryt): Gminy Autun, Barnay, Cordesse, Curgy, Dracy-Saint-Loup , Igornay, La Celle en Morvan, Monthelon, La Grande Verrière, La Petite Verrière, Reclesne, Saint Forgeot, Saint Léger du Bois, Sully and Tavernay , Géoderis,21 lutego 2013 Tom 1 i Tom 4 .
3. [PDF] R.Feys, No i brzmiący w dorzeczu Autun i Epinac, od początków do dnia dzisiejszego , BRGM ,15 października 1945 r( czytaj online ) , s.  20-21.
4. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 r . ) .
5. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 3 kwietnia 2021 ) .
6. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 3 kwietnia 2021 ) .
7. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Autun  ” , na stronie insee.fr (przegląd 3 kwietnia 2021 r . ) .
8. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 3 kwietnia 2021 ) .
9. Numer referencyjny Base Mérimée IA71000716
10. André Déléage : Zbiór aktów Zakonu Saint-Syphorien, str.  50 , pokój 20 Autun 1936
11. Cartulary of the Abbey of Saint-Martin d'Autun , karta nr LXXVIII. Tekst online.
12. "  " Saint-Léger-du-Chemin à Curgy "  " .
13. Cartulary of the Abbey of Saint-Martin d'Autun , Charter n ° CI. Tekst online.
14. Abbe Pequegnot „ Légendaire Autun ”, 1846, In-12 ° .ti, str.  119-121 , cytowany przez Rolanda Niaux
15. Roland Niaux  : „Drousson à Curgy”, tekst online 2008.
16. „  Roland Niaux:„ Pauvray à Curgy ”, Ed Viviane Niaux 2008.  ” .
17. Numer referencyjny Base Mérimée IA71000715
18. Roland Niaux: „ Ufortyfikowane średniowieczne siedlisko w kantonach Autun ” Tekst online. Viviane Niaux Redaktor.
19. cytowane przez Rolanda Niaux: tekst „ Curgy, Vergoncey ” online.
20. Cartulary of the Abbey of Saint-Martin d'Autun, CXL Charter.
21. „  Roland Niaux: Curgy, Vergoncey  ” .
22. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
23. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
24. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
25. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
26. „Steeples in a jukka”, artykuł Fernanda Nicolasa opublikowany w przeglądzie „Obrazy Saône-et-Loire” nr 132 z grudnia 2002 r. (Strony od 2 do 5).
27. "  Kościół  " , zawiadomienie n o  PA00113262, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
28. "  Château de Savigny-le-Vieux  " , wypowiedzenia n °  PA00113537, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .