Cunlhat

Ogólny widok Cunlhat.

Heraldyka

Administracja

Kraj

Region

Miasto

Wspólnota gmin Ambert Livradois Forez

Mandat burmistrza

Chantal Facy
2020 -2026

Kod pocztowy

63590

Wspólny kod

63132

Demografia

Ludność
miejska

1275 mieszk. (2018

)

Gęstość

43 mieszk./km 2

Geografia

Informacje kontaktowe

45 ° 37 ′ 58 ″ północ, 3 ° 33 ′ 36 ″ wschód

Wysokość

Min. 540 m
Max. 1014 m²

Powierzchnia

29,55 km 2

Rodzaj

gmina wiejska

Obszar atrakcji

Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta

Wybory

Oddziałowy

Kanton Monts du Livradois

Ustawodawczy

piąty okręg wyborczy

Lokalizacja

Geolokalizacja na mapie: Auvergne-Rhône-Alpes

Cunlhat

Geolokalizacja na mapie: Puy-de-Dôme

Cunlhat

Geolokalizacja na mapie: Francja

Cunlhat

Geolokalizacja na mapie: Francja

Cunlhat

Znajomości

Stronie internetowej

cunlhat.fr

Cunlhat , wyraźnym /kɛ.ja/ lub /kœ.ja/ , to francuska gmina znajduje się w dziale z Puy-de-Dôme , w tym regionie Auvergne-Rhône-Alpes .

Geografia

Miejscowości i odchylenia

Alleyras Basse, la Barde, Beauregard, Boscène, le Bouchet, Bouffoux, le Bourg , la Bravardie, la Brugère, les Bruneilles, la Brunelie, Cammas, Campines, Chabrol, le Chalard, Chalendrat, le Chapioux, Chardy, le Coin, Colombier, Coudeix, Courteisseire, le Cros, l'Espinassière, les Faidides, la Font, Fontbonne, Fontrias, Forest, le Feder, Puissochet, Gathier, Gonteix, Gouttebessis, la Grainetie, Grange, la Gravière (pomiędzy gminą Auzelles) , Guelle, Guillaumie, Lacost, Lescure, Ligonie, Lossedat, Malberton, Mandet, Marèche, Mas du Bost, les Meules, Monneyroux, Montabrut, Morille, Mounoux, Olagnier, l'Olme, Omaly, Pacher des Bœufs, Palasse, Pénafet , Perrier, Petit Chignat, Petit Verdier, Petite Mouliche, Pins, Pont de Palasse, Prades (1), Prades (2), Prades (3), Rouchoux, Roussy, Ruinoux, Sagnes, Sardier, Terrol (zamek), Vaissière, Verdier, Vernet, Vialatte, la Vironne (2), Vironne (1).

Gminy graniczące z Cunlhat

Domaize	Tours-sur-Meymont
Ceilloux		La Chapelle-Agnon
Auzelles		Saint-Amant-Roche-Savine

Transport

Cunlhat jest obsługiwany w poniedziałki i piątki linią 24 departamentalnej sieci autobusowej Transdôme do iz Clermont-Ferrand przez Billom .

Planowanie miasta

Typologia

Cunlhat jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (55,2% w 2018 roku), pewna część identyczna z 1990 roku (55%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: łąki (48,3%), lasy (41,8%), niejednorodne tereny rolnicze (6,9%), tereny zurbanizowane (3,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Pochodzenie Cunlhat jest prawdopodobnie związane z obecnością willi gallo-rzymskiej. Nazwa miasta pochodzi od rzymskiej nazwy właściwej Cumiliacus . Pod Ancien Regime, Cunlhat był viguerie i był jedną z najbogatszych ziem panowania Montboissier .

Wieś powstała wokół opactwa, które stało się kościołem parafialnym . Mnisi Benedyktyni założyli rynku od XIII th century odbywa się zawsze w środę.

Podczas Rewolucji Francuskiej Cunlhat doświadczył dni powstania, które doprowadziło do ścięcia przywódcy, Coiffier de Terraules.

W III RP Cunlhat był burmistrzem w latach 1882-1907 Edmond Guyot-Dessaigne . Był zastępcą Puy-de-Dôme i kilkakrotnie ministrem. Jako Strażnik Pieczęci od 1906 do grudnia 1907 musiał wprowadzić w życie prawo z 1905 roku.

Przez ponad dziesięć lat (1988-2001) Cunlhat był gospodarzem największego europejskiego zlotu Harley-Davidsonów .

W latach 2002-2008 zorganizowano sympozjum sztuki nowoczesnej Chantiers d'Art o międzynarodowej renomie gdzie wielu artystów zostało nagrodzonych, takich jak hiszpański rzeźbiarz Dinoja.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
1881	1907	Edmond Guyot-Dessaigne	lewicowy radykał	Przewodniczący Rady Generalnej (1901-1907) Minister Sprawiedliwości (1889, następnie 1906-1907) Minister Robót Publicznych (1895-1896) Radykalny Poseł
1971	1976	Albert Klemens	DVG
1976	2001	Henri Rigal (4 mandaty + 1 rok)	PS	Radny Generalny
2001	2008	Jean Bernard	UMP
2008	2014	Gilbert Bonnefoy	DVG	Radny Generalny
marzec 2014	maj 2020	Frédéric Fargette
maj 2020	W toku (stan na 10 sierpnia 2020 r.)	Chantal Facy		Na emeryturze

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 1275 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,31% w porównaniu do 2013 r. ( Puy-de-Dôme : + 2,82%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji [ edytuj ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
2 826	2825	2 990	3 039	3 470	3325	3 434	3 471	3000

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
2 996	2 982	2 888	2 934	2 996	3 168	3 107	3016	2813

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
2749	2784	2614	2 284	2 212	1951	1853	1669	1524

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2005	2010	2015
1409	1429	1408	1416	1 411	1350	1,323	1292	1248

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
1275	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne

Kościół Saint-Martin de Cunlhat został sklasyfikowany jako zabytek historyczny od2 maja 1912 r..

Elementy mebli sakralnych wymienione są w ogólnym inwentarzu dziedzictwa kulturowego :

Kielich ( 4 th kwartał XVIII -tego wieku, wykonane przez złotnika Jean Charles Duchesne);
Kielich i patenę ( XVIII th wieku, wykonane przez złotnika Mathieu Vincent Delarbre);
Kadzielnica ( 1 st połowa XIX th wieku);
Trinidad , statuaryczny grupę ( XVI p wieku);
Bell ( 3 p czwarta XV XX wieku);
Przekrój ołtarz (krzyż) ( XVII p wieku);
Zawiasy i element blokujący ( XIII p wieku);

Kościół jest w rzeczywistości opactwem będącym częścią klasztoru benedyktynów.

Dziedzictwo obywatelskie

Dom Montboissier we wsi, XV th century (prywatny zakład).
Kopiec zamku Ramia. położony w pobliżu Mas du Bost na szlaku turystycznym: Chemin de l'An Mil.
Kopiec zamku Chalard.
Motte castrale de Cunlhat: (nad obecnym miejscem Lamothe (powiat La Motte w księdze wieczystej z 1819 r.)). Dom spokojnej starości został zbudowany w 1896 roku zamiast starej kaplicy zamkowej poświęconej Notre-Dame. Hospicjum powierzono zgromadzeniu sióstr św. Wincentego de Paula. Dziś jest to publiczny EHPAD (zakład dla niesamodzielnych osób starszych), połączony z SSIAD (domowa opieka pielęgniarska), usługa dostarczania posiłków w domu i wynajmowanie dodatkowego zakwaterowania.
Te publiczne placówki są zjednoczone we wspólnym zarządzaniu od 2017 r. z Ośrodkiem Pomocy w Pracy (ESAT), Domami dla Osób Niepełnosprawnych (Żywe Foyer, Dom Opieki, Zakwaterowanie Foyer), a także usługą wsparcia życia społecznego, wszystkie zainstalowane od tego czasu. w latach 80. na terenie dawnego IME utworzonego w 1973 r. W sumie wspólne zarządzanie Cunlhat wspiera ponad 300 osób wrażliwych i promuje ich autonomię oraz włączenie do miasta.
Zamek Terrol: XV th century (prywatny).
Zamek Verdier: XVII th century zamek rodziny Rochon Verdier , komornika z Montboissier aż XX th century (prywatny)
Rezydencją Collombier ( XIX th wieku ), dawnego hotelu, teraz przekształcony w artysty przebywania z salonu.
Szkoła braci: dawny klasztor przekształcony w szkole, poniżej emerytalnego głównej budynku z XIX th wieku, teraz stają się prywatnym drugim domem.
W 2008 roku swoje podwoje otworzyło centrum sportowe Roger-Fayet (były burmistrz Ceilloux ).
Na głównym placu wsi, zwany teraz Rynek został sporządzony z katastru XIX th Century Place des Fossés-of-the Priory. Do lat 80. przechowywano tam stare drzewa, w tym dużą lipę, o której miejscowa legenda mówi, że została zasadzona z okazji wizyty w Owernii przez Ludwika XIV (być może wspomnienie inwentaryzacji lasu zainicjowanej przez Colberta). Księgi miejskie wskazują również na zasadzenie około 1792 r. drzewa Liberty. Drzewa te, osłabione okaleczającym cięciem, musiały zostać wycięte.
Le Collombier , rezydencja artystów Cunlhat. W samym sercu Cunlhat, ten dawny hotel-restauracja jest miejscem spotkań poświęconych sztukom wizualnym.

Dziedzictwo naturalne

Col de Toutée (996 m), podjęte przez pięć razy w Tour de France, jest na RD 906 na południe od wsi.
Miasto Cunlhat jest członkiem regionalnego parku przyrodniczego Livradois-Forez .

Osobowości związane z gminą

Joseph Groisne (1768 - 1812), generał armii Republiki i Cesarstwa, zmarł w Gdańsku po odniesionych ranach w bitwie pod Béréziną .
André Eugène Costilhes urodził się w Cunlhat w 1865 roku. Malarz, był uczniem Léona Bonnata i wystawiał w Salonie Artystów Francuskich w latach 1910-1932. Malował wystrój w kawiarni w Cunlhat.
Maurice Pialat urodził się tam 21 sierpnia 1925 , obecnie rue du 8-Mai-1945. Jeden ze swoich pierwszych filmów krótkometrażowych kręci w Cunlhat (kongres eucharystyczny w 1952 r.), niektóre sceny z La Gueule ouvert są również kręcone w Owernii, a w niektórych jego filmach możemy dostrzec bezpośrednie lub bardziej ukryte aluzje do jego regionu pochodzenia ( Van Gogh , Razem się nie zestarzejemy . Jego ostatni film Le Garçu , został nakręcony częściowo w Cunlhat , zwłaszcza na terenie domu spokojnej starości . Pod koniec 2004 r. gmina Cunlhat nadała imię Maurice'a Pialata małemu skwerkowi w centrum wsi, naprzeciwko budynku, w którym pod koniec życia jego rodzice prowadzili interes.
Jacques Marichal, były posiadacz organów chóru katedry Notre-Dame de Paris, jest pochowany na cmentarzu miejskim. Często przyjeżdżał w tym regionie rewitalizować.
Jean-François- Edmond Guyot-Dessaigne , prawnik urodzony w Brioude, został burmistrzem Cunlhat w 1881 roku i pozostał nim aż do śmierci w 1907 roku . Został wybrany jako minister sprawiedliwości w 1889 roku przez Charles Floquet następnie przez Clemenceau w 1906 - 1907 , a jako minister robót publicznych w 1895 - 1896 roku przez Leona Bourgeois .

Heraldyka

Lazur obsiany złotymi krzyżami, w zamku trzech wież tego samego, w środku wzniesionego, otwartego na pole i muru z piasku, odciskającego się nad całością. Skrzyżowanie dróg przypomina herb rodu Montboissier , byłego lorda Cunlhat.

Załączniki

Powiązane artykuły

Lista gmin w Puy-de-Dôme

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.

Bibliografia

„ Typologia miejska/wiejska ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
" gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
„ Zrozumienie siatki gęstości ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
" Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r. " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
„ CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny). » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 24 kwietnia 2021 )
IGN , „ Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych. » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 24 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
Marc de (1841-1918) Autor tekstu Vissac , Sąd karny Puy-de-Dôme, 1791 do 1800 / autorstwa Marc de Vissac ,1897( przeczytaj online ).
Środkowa Francja , „ Stulecie La Montagne – trzydzieści lat temu w Cunlhat rozpoczęło się Free Wheels: powrót do piętnastu edycji widzianych w La Montagne ” , na www.lamontagne.fr ,17 sierpnia 2019 r.(dostęp 8 października 2019 r . ) .
„ Lista burmistrzów Puy-de-Dôme ” [PDF] , Prefektura Puy-de-Dôme,9 kwietnia 2014(dostęp 23 czerwca 2014 ) .
„ Lista burmistrzów Puy-de-Dôme ” , na amr63.asso.fr , Stowarzyszenie burmistrzów wsi Puy-de-Dôme (dostęp 10 sierpnia 2020 r . ) .
Suplement „Katalog burmistrzów Puy-de-Dôme”, La Montagne ,10 lipca 2020 r., s. 26 (wydanie Puy-de-Dôme).
Organizacja spisu na insee.fr .
Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
Wskazówka n o PA00092109 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
Joseph Gagnaire, Średniowieczne fortyfikacje dzielnicy Ambert i okolic , Éditions ACVAM, Issoire, 2002.
Le Collombier .