Kultura Wysp Zielonego Przylądka

Kultura z Zielonego Przylądka , wyspa kraj (archipelag) z Afryki Zachodniej , przede wszystkim odnosi się do obserwowalnych praktyk kulturowych swoich 600.000 mieszkańców (w 2017 roku).

Ludy i języki

Narody

Populacja archipelagu składa się w około 70% z rasy mieszanej , afrykańskiej rasy czarnej i białej (1%). Duża diaspora żyje w Europie i północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych .

Języki

Republika Zielonego Przylądka, była kolonia portugalska , zachowała portugalski jako język urzędowy , ale powszechnie używanym językiem jest Crioul , kreolski z portugalską bazą leksykalną .

Tradycje

Religia

Voodoo jest religią przeważającej większości Voodoo populacji.

Symbolika

Mitologie

Wierzenia

Ćwiczyć

Wakacje

Święta i święta
Przestarzały francuskie imię Nazwa lokalna Uwagi
1 st  stycznia Nowy Rok Ano Novo
13 stycznia Dzień Demokracji Dia da Democracia
20 stycznia Dzień Bohaterów Dia dos Heróis Nacionais Upamiętnienie śmierci Amilcara Cabrala
luty Karnawał Karnawał Wtorkowy dzień zapusty: najsłynniejsza jest wyspa São Vicente ( Mindelo )
8 marca Międzynarodowy Dzień Kobiet Dia internacional dos direitos da mulher
kwiecień święta Wielkanocne Pascoa
5 lipca Dzień Niepodległości Dia da Independência
1 st  listopad Toussaint Dia de Todos o Santos
25 grudnia Boże Narodzenie Ojczysty

Życie towarzyskie

Grupy ludzkie

Rodzina

Nazwy

Społeczeństwo

Edukacja

Prawo

stan

Stereotypy

Sztuka stołu

Kuchnia (y)

Napoje)

Zdrowie

Aktywność fizyczna

Popularne gry

Sporty

Sztuki walki

Głoska bezdźwięczna

W 2016 r. w światowym rankingu wolności prasy, kompilowanym corocznie przez Reporterów bez Granic, Republika Zielonego Przylądka znalazła się na 32. miejscu  na 180 krajów. Republika Zielonego Przylądka charakteryzuje się dużą wolnością prasy, gwarantowaną przez Konstytucję . Chociaż większość mediów należy do rządu, ich zawartość nie jest kontrolowana. Jednak wielkość kraju i krajobraz medialny zachęcają dziennikarzy do pewnej formy autocenzury .

Literatura

Literatura Republiki Zielonego Przylądka jest jedną z najbogatszych w Afryce. Mówi głównie po portugalsku , ale także po kreolsku.

Czasopisma literackie

Pisarze

Manuel Lopes , Germano Almeida , Luís Romano , Orlanda AMARILIS , Jorge Barbosa , Pedro Cardoso , Mário José Domingues Daniel Filipe Mário Alberto Fonseca de Almeida, Corsino Fortes , Arnaldo Carlos Vasconcelos Francja, António Aurélio Gonçalves , Aguinaldo Brito Fonseca , Ovidio od Sousa Martins , Oswaldo Osório , Dulce Almada Duarte , Manuel Veiga , Henrique Teixeira de Sousa

Poeci

Sergio Frusoni , Eugénio Tavares , B. Leza, João Cleofas Martins , Ovidio Martins , Jorge Barbosa , Corsino Fortes , Baltasar Lopes da Silva , João Vario , Oswaldo Osório , Arménio Vieira , Vadinho Velhinho, Jose Luis Tavares , Antonio Lima , António de Nevada , Oswaldo Osório

Tradycja ustna

Tradycja Wysp Zielonego Przylądka jest bogata w zagadki , motta , opowieści , bajki , na przykład Ti Lobo (wilk).

Historycy

Rękodzieło

Jak know- związane z tradycyjnym rzemiosłem jest (częściowo) część niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości. Ale duża część rzemieślniczych technik cofnęła się lub zniknęła od początku kolonizacji, a tym bardziej wraz z globalizacją, bez wystarczającej identyfikacji i dokumentacji.

Dzieła wizualne

Obraz

Rzeźba

Architektura

Sztuki sceniczne

Muzyka

Morna

Urodzony w Boa Vista w drugiej połowie XVIII -tego  wieku , Morna dół rzekomo „  Landu  ”. Użyte instrumenty to gitara, cavaquinho (mała czterostrunowa gitara o czystym brzmieniu, odpowiednik ukulele ) i skrzypce.

Na Brava wyspie , Eugénio Tavares przekształca Morna poprzez sprzyjanie miłosne tematy na tych z życia codziennego. Morna staje się poważniejszy, bardziej melancholijne, a tym samym zyskuje jego listów szlachty. Śpiewa o pięknie morza, saudade (nostalogia i melancholia, często kojarzona z wygnaniem i rozłąką) i miłością. Następnie Francisco Xavier da Cruz aka B. Leza (z São Vicente ) dodaje poszczególne akordy do morny, która nabiera niemal ostatecznej formy. W dzisiejszych czasach morna to gatunek muzyczny, który uosabia duszę Wysp Zielonego Przylądka, przynajmniej za granicą poprzez głęboki głos Cesária Évora .

Taniec

Teatr

Kino

Lista filmów z Wysp Zielonego Przylądka  (de) W okresie kolonialnym w Praia istniał Cineclub, który był związany z międzykulturowym ruchem oporu, ale został rozwiązany przez policję portugalską w 1960 roku. Po odzyskaniu niepodległości stał się Cineclub Popular, aktywnym w nową stolicę. Pierwsze dni po odzyskaniu niepodległości naznaczone były również działalnością Televisão Nacional do Cabo Verde (TNCV). W 1977 r. powstała trzecia instytucja, która przyczynia się do rozwoju kina Zielonego Przylądka: Instituto do Cinema do Cabo Verde, który wspiera projekty filmowe. Wśród filmów wspieranych przez Instytut jest Ilhéu da Contenda Leão Lopesa (1994), zaadaptowany z powieści Henrique Teixeira de Sousa o tym samym tytule .

Niedawno, w 2000 roku, powstały filmy dokumentalne, takie jak Amílcar Cabral (2001) Any Ramos Lisboa, poświęcony rewolucjonistce z Wysp Zielonego Przylądka o tej samej nazwie, czy Kontinuasom , koprodukowany z Hiszpanią, o świecie tańca.

Inne: lalki, mim, pantomima, czarowanie

Turystyka

Dziedzictwo

Program Pamięć Świata ( UNESCO , 1992) nie wpisał niczego dla tego kraju do swojego międzynarodowego rejestru Pamięć Świata (stan na 15.01.2016).

Muzea i inne instytucje

Lista światowego dziedzictwa

1 element znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Niematerialne dziedzictwo kulturowe

1 praktyka jest wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości przez UNESCO.

Załączniki

Bibliografia

Dyskografia

Filmografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Literatura Obraz Kino Festiwale

Uwagi i referencje

  1. http://www.axl.cefan.ulaval.ca/afrique/Cap-Vert.htm
  2. (fr) Jean Sellier (i in.), Atlas ludów Afryki , La Découverte, Paryż, 2003, s.  117 ( ISBN  9782707141293 )
  3. „Zielony Przylądek”, w Atlas of Africa , Editions du Jaguar, Paryż, 2009, s.  118 ( ISBN  978-2-86950-426-4 )
  4. „  Legenda na dziesięciu wyspach Zielonego Przylądka – Abidjan.net Actualites  ” , na Abidjan.net (dostęp 7 września 2020 r . ) .
  5. Reporterzy bez Granic  : Dane z rankingu wolności prasy 2016 [1]
  6. Reporterzy bez granic: Wyspy Zielonego Przylądka
  7. (fr) Humberto Lima, „Tradycja ustna jako dziedzictwo”, w Odkrycie Wysp Zielonego Przylądka , AHN, Praia; Sepia, Paryż, 1998, s.  117-140 ( ISBN  2907888749 )
  8. http://f.catarino.free.fr/music.htm
  9. http://www.maiskizomba.com/fr/kizomba
  10. http://www.panapress.com/Publication-d-un-livre-sur-l-histoire-du-theatre-au-Cap-Vert--13-720489-18-lang4-index.html
  11. http://fr.africatime.com/articles/huit-pays-au-festival-international-de-theatre-du-cap-vert
  12. http://www.mindelo.info/_news.php?id=641
  13. „Schunzel, regista ebreo nella Germania nazista” , artykuł Renzo Fegatelli we włoskiej gazecie La Repubblica z 30 stycznia 1996 r. Strona konsultowana 14 lipca 2013 r.