W Applied Arts stanowią sektor działalności projektantów , to znaczy tych, którzy myślą i działają formę i funkcję wszystkiego, co otacza indywidualną: obiektów, mieszkań, ubrań, komunikacji ...
Nie należy jej mylić ze sztukami plastycznymi , które oznaczają produkcję jednego oryginalnego przedmiotu w malarstwie, rzeźbie, architekturze...
Wyrażenie „sztuki użytkowe” można postrzegać jako skrócenie wyrażenia „sztuki stosowane w przemyśle”, wcześniej nazywanego „sztuką gospodarstwa domowego”, którego narodziny mają miejsce w szkole Bauhaus (wg Waltera Gropiusa ) w Republice Weimarskiej w Niemczech w 1919 roku.
Sztuka użytkowa narodziła się więc wraz z początkami industrializacji procesów wytwórczych.
[ref. niezbędny]Tutaj już nie rzemieślnik wykonuje pojedynczy przedmiot lub małą serię, ale proces angażujący projektanta : twórcę, który najpierw wykonuje prototyp, a następnie być może, jeśli przedmiot jest istotny, formę, aby jego wynalazek lub innowacja jest powielany identycznie w określonej liczbie egzemplarzy (pojęcie dużej serii przemysłowej).
Z technologii, która ewoluuje, w powiązaniu z potrzebą pewnej rentowności rodzi się standaryzacja procesów produkcyjnych. Kreacja pozostaje faktem stylisty, projektanta , profesjonalisty sztuki użytkowej.
Twórca sztuki użytkowej, zwany ogólnie projektantem , pracuje sam lub w zespole po ustaleniu specyfikacji, respektując prośbę lub zamówienie, w zależności od metody produkcji i docelowej klienteli. Projektant interweniuje na pograniczu sztuki, nauki i techniki, w podejściu transdyscyplinarnym, w służbie rozwiązania problemu. Może pracować samodzielnie, w agencji (np. architekturze) lub wewnętrznie w firmie. W tym sprzeciwia się artyście, który wymyśla projekt bez żadnego wyobrażenia o konkretnym zastosowaniu poza swoją „wolną wolą”.
Obecnie w sztuce użytkowej brane są pod uwagę:
W szkole średniej od drugiej klasy.
W szkolnictwie wyższym, po maturze ogólnej, technicznej lub zawodowej.