Wyroby szklane
Szkło jest sztuki wytwarzania szkła i zawiera warsztatu szkła.
Od starożytnego Egiptu szkło fascynowało swoimi dziwnymi właściwościami. Półprzezroczysty lub przezroczysty, można go obrabiać ogniem, trochę jak metal. Kruchy, jest też bardzo twardy po zamrożeniu w nadanej mu formie.
Sprzęt i narzędzia
Warsztat mistrza szklarza
Jak można zobaczyć w muzeum tradycji szklarskich w mieście Eu (76), warsztat zawiera na ogół:
- Piec składa się z szeregu cegieł ogniotrwałych zdolnych do wytrzymania wysokich temperatur, uzyskane stopniowo;
- kompozycja, to znaczy zestaw materiałów, które w wyniku stapiania dadzą szkło. Podczas publicznych demonstracji, jeśli wytwory nie mają być zachowane, szklarz będzie topił fragmenty zwykłego szkła;
- zestaw metalowych prętów nadmuchowych ze zmiennymi otworami;
- danej ławki szklarz za , rodzaj dużego drewnianego siedzenia z bocznej metalowej, na której szklarz kładzie laskę do pracy jego kształtki wstępnej ; ta stopiona „kropla szkła” jest „zbierana” (w celu oskubania, termin charakterystyczny dla wyrobów szklanych, a nie do oskubania) w piecu poprzez zwijanie laski. Podczas tej operacji „walcowania” mistrz szklarski w pełni wykorzystuje całą swoją wiedzę na temat względnej lepkości szkła w zależności od jego temperatury, aby nadać mu odpowiedni kształt (aby uzyskać „podciśnienie” w środku kształtki , aby następnie pracować na przykład w wazonie, szklarz nadmuchuje swoją laskę, a następnie sprawi, że powietrze uniesie się. Wtedy można zobaczyć, jak próżnia tworzy się, gdy powietrze dociera. Możliwe jest kilka powrotów do pieca w celu podgrzania materiału, ponieważ mistrz szklarski może również wstać i wykonać ruch kołyszący laską, aby z jednej strony ochłodzić swoją pracę, z drugiej w razie potrzeby ją zrównoważyć;
- szczypce, którymi mistrz szklarski używa np. do "zaciskania" kształtki w celu uzyskania np. szyjki wazonu , lub do "łapania" szkła i kształtowania go , np. do wykonania nóg lub grzywy małego konika;
- rodzaj drewnianej pacy pokrytej mokrą gazetą, która pozwala artyście „wygładzić” swoją pracę, np. gdy chce zmaterializować dno wazonu. Papier jest mokry, aby nie zapalić się w kontakcie ze szkłem;
- szkliwa , czyli zabarwienie, które wprowadza się jako artysty pożądane przez walcowanie na kształtki;
- urządzenie do wyżarzania , czyli cichszy piec i dłużej używany. Rzeczywiście, aby uniknąć szoków termicznych, które mogłyby spowodować zerwanie pracy końcowej, konieczne jest jej wyżarzanie w celu jej stabilizacji.
Uwaga: mistrz szklarski może użyć kilku prętów. Interesujące jest również to, jak oddziela gotową pracę od pręta nadmuchowego. Odciska ostry ruch nadgarstka, który „przerywa” połączenie laski z dziełem. Pozostaje wtedy znak znany jako „znak pontilowy”. Nie wyeliminowany, przypomina, że dzieło zostało zdmuchnięte przez mistrza szkła.
Technika kształtowania szkła
Szkło dmuchane
Dmuchacze szkła podgrzewają szklaną kulkę na końcu laski ( pustą metalową rurkę ) i dmuchają w tę laskę, aby nadmuchać szkło i wytworzyć wewnętrzną próżnię. Następnie rozciągają, spłaszczają, przebijają tę kulkę, aby nadać jej ostateczny kształt. Po stwardnieniu niektórzy ludzie poddają go szorstkości, aby tworzyć wzory.
Stopione szkło
Jest to niewątpliwie najstarsza z technik szklarskich. Egipcjanie i Fenicjanie robili amulety, klejnoty i cenne ozdoby do mebli pogrzebowych. Szybko konkurował z dmuchaniem, technika ta stopniowo zanikała. Pod koniec XIX -go wieku, pasta szkło jest modne ponownie przez Henry'ego Cros , symbolistą rzeźbiarz pasjonatem archeologii. Jego badania dały początek innym powołaniom dobrze przyjętym przez braci Daum w Nancy.
Technika ta, pierwotnie odkryta przez Egipcjan, został odkryty na nowo niemal równocześnie przez Henry'ego Cros, Francois Georges Desprets Décorchemont aw drugiej części XIX th wieku. Szybko znalazł zastosowanie, zwłaszcza w szkle artystycznym. Wyróżniali się tam Amalric Walter, Gabriel Argy-Rousseau .
Forma produkowanej części jest wykonana z materiału ogniotrwałego (na przykład na bazie kaolinu ) przy użyciu różnych technik, w tym wosku traconego . Po wypieku, etapami mającymi na celu uniknięcie pęknięć , forma jest schładzana i wypełniana proszkami lub granulkami kolorowego szkła w zależności od pożądanego zdobienia. Następuje ponowne wypalanie, a po schłodzeniu forma jest delikatnie niszczona chemicznie lub mechanicznie, aby uwolnić część, której kształt i kolory będą doskonale kontrolowane.
Termoformowanie
Technika ta polega na umieszczeniu zimnej jednej lub więcej tafli szkła, ewentualnie barwionego, na ogniotrwałej formie, której relief będą następować podczas wypalania. Szklany bombowiec wygina więc kieliszki na lampy podłogowe, gabloty na sztućce, globusy do zegarów czy wieńce ślubne, które chronią je przed kurzem.
Frit
Kompozycja szklana barwiona tlenkami metali, poddana stapianiu i nasączana w zimnej kąpieli wodnej w celu rozdrobnienia do granulek wykorzystywanych do produkcji kolorowych emalii lub „balotek” (sztab), podstawowych materiałów dla szklarzy. Używany do kolorowania szkła
Historia szkła
Człowiek zaczął wytwarzać szkło około 5000 lat temu w rejonie Żyznego Półksiężyca i Doliny Nilu. Szkło zostało prawdopodobnie po raz pierwszy użyte do celów praktycznych w starożytnym Egipcie , gdzie wyroby szklane uważano za luksusowe . Ze względu na ich kruchość można je znaleźć tylko w grobach kapłanów i członków rodziny królewskiej. Pierwotnie do produkcji naczyń szklanych rdzeń pokrywano roztopioną gliną szklaną, a następnie usuwano ten rdzeń po ostygnięciu szkła. Kiedy pręt dmuchawy został wynaleziony około 100 lat p.n.e. Pne w Fenicji hutnicy byli w stanie stworzyć większe naczynia w znacznie krótszym czasie. Technika ta rozprzestrzeniła się do Rzymu, gdzie szkło cieszyło się dużym zainteresowaniem i zyskało popularność. Wraz z ekspansją Cesarstwa Rzymskiego nowa sztuka dmuchania szkła rozprzestrzeniła się w całej Europie .
Kształty szklane
Kunszt szklanych koralików we Francji
Kunszt szklanych paciorków we Francji *
 Inwentaryzacja niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji | |
| Pole | Wiedzieć jak |
|---|---|
| Lokalizacja zapasów | |
Wiedza na temat rzemiosła szklanych paciorków we Francji jest wymieniona w inwentarzu niematerialnego dziedzictwa kulturowego we Francji w 2018 roku.
Wielkie nazwiska w sztuce szkła i ich dziełach
Najstarszą wciąż działającą fabryką szkła jest Barovier & Toso, która znajduje się na wyspie Murano i od wieków specjalizuje się w produkcji kryształów z Murano. Jednym z jego znaczących dzieł jest Puchar Baroviera .
Musimy oczywiście przytoczyć również dla okresu secesji słynne produkcje Émile'a Gallé , René Lalique'a , braci Daum , François-Théodore'a Legrasa , Argentala czy braci Muller . W tym okresie, oprócz licznych waz emaliowanych na gorąco, produkowano słynne wazy i lampy naturalistyczne, ze szkła wielowarstwowego, grawerowanego kamieniem szlifierskim lub trawionego kwasem.
Bardziej współczesny mistrz szklarski, a także na bardzo wysokim poziomie, belgijski Louis Leloup (kryształ z trzciny, dmuchany ustami) został poświęcony muzeum w Kioto w Japonii. Urodzony w 1929 roku w Belgii Louis Leloup sublimował ten prestiżowy materiał, jakim jest kryształ. Artysta najpierw przeszedł długą fazę zdobywania i rozwijania technik niezbędnych do kształtowania kryształu. Jego osobiste podejście do szkła napawa podziwem tych, którzy mają szczęście zobaczyć jego prace wystawiane na całym świecie, lub którzy kilka lat temu mieli okazję zobaczyć go podczas pokazu w dolinie Bresle, kolebce szkło rzemieślnicze i przemysłowe między Pikardią a Normandią.
Przemysł szklarski
- W Lotaryngii książę Jan II od 1448 r. nadał hutnikom wygórowane przywileje, co doprowadziło do powstania licznych hut szkła wokół lasu Abreschviller. Kryształ Vallérysthal jest jedną z najstarszych fabryk francuskich z kryształu specjalizującej się w szklanych i słynie z najwyższej kryształu (> 30% ołowiu).
- Verreries du Courval, założony przez hrabinę Eu, księżną Guise w 1623 roku, dziś Verreries Pochet et du Courval , lider w luksusowych butelkach (perfumy i kosmetyki).
- Huta szkła Warin Rapeaud, stworzona przez barona Léona Warina w Paryżu, następnie przejęta przez jego siostrzeńca Luciena Rapeauda. Tej rodzinie zawdzięczamy wiele wynalazków oraz opracowanie bakelitowych kapsułek. Pierre Rapeaud opracuje pierwszy cylinder do układania w stos, W1. Dom ten był również producentem słoików aptecznych. Charakterystyczną sygnaturą szkła jest „LW” z podziałką, a na słojach orzeł przedni.
- Émile Fourcault Belgijski wynalazca pierwszego procesu rysowania szkła okiennego .
- Niektóre krajobrazy zostały ukształtowane przez działalność zadaszenia takich jak las Darney w Vosges, w tym zamieszkanej polanach trzydziestu jest wynikiem wyrębu przeprowadzone wokół szkła pomiędzy XV TH i XIX -tego wieku.
- Huta szkła Fourtou to zespół hut szkła zlokalizowany w okolicach miasta Fourtou .
- Huta Carmaux : Królewska huta szkła, od 1754 do 1862 (fabryka butelek działająca na węglu drzewnym) i huta szkła Sainte Clotilde od 1862 do 1931.
- Szkło Trinquetaille w Arles , XVIII th wieku , klasyfikowane jako zabytków od 1987 roku.
- W glassworks Albi (VOA), utworzony w 1896 roku przez szklarzy z Carmaux przy wsparciu Jean Jaurès , nadal w działalności do dnia dzisiejszego (2016).
Recykling szkła
Zużyte butelki szklane można przetapiać . Odzyskany w ten sposób materiał umożliwia produkcję nowych butelek. Szkło może być poddawane recyklingowi w nieskończoność bez utraty swoich właściwości.
Szkło można również wytwarzać ze stłuczki odzyskanej (szkło tłuczone). Wytwarzanie szkła z odzyskanej stłuczki szklanej pozwala zaoszczędzić surowce i energię .
Szkło przed przetopieniem poddawane jest różnym zabiegom: szlifowaniu, myciu, eliminacji klejów, etykiet, kapsułek, separacji szkła i metali oraz eliminacji odpadów (porcelana, kamienie itp.).
We Francji szkło jest odzyskiwane do recyklingu. Niemcy wybrali inny system recyklingu: ten zestaw . W tym systemie butelki są zbierane w całości, myte, a następnie ponownie wykorzystywane.
Uwagi
- Zobacz http://www.verreonline.fr/v_arti/arti_tech3.php .
- zawód bombowca szkła
- „ Rękodzieło z koralików szklanych we Francji ” , na https://www.culturecommunication.gouv.fr (dostęp 24 stycznia 2020 )
- „ Historia społeczeństwa Warina ” , o Towarzystwie Historii Farmacji .
Zobacz również
Powiązane artykuły
- Kryształ
- Szklarz (zawód)
- Dmuchanie szkła
- Historia szkła
- Sztuki ognia
- Sztuka szklana
- Przemysł przetwórczy
- Szkło laboratoryjne
- Francuska szkoła malarstwa
- Złoty liść między dwiema warstwami szkła (z)
- Huta szkła w Nord-Pas-de-Calais-Pikardia
- Dolina Ourche
- Huta szkła Caton
- Szkło od dołu
- Huta Szkła Sainte-Catherine założona w 1847 r. w Aniche
- Huta szkła Saint-Martin założona w 1852 roku w Aniche
- Huta szkła Hayez założona w 1873 roku w Aniche
- Stacjonarna huta szkła założona w 1898 roku w Aniche
- Huta Szkła Anor założona w 1675
- Huta szkła Fourmies założona w 1599
- Huta szkła Cristallerie d'Arques założona w 1825 r. dziś Arc International