Huta Szkła Anor

Pierwsza firma Verrerie d'Anor została założona przez rodzinę Goulard w 1675 roku w departamencie Nord w Anor. Jej główną działalnością była produkcja butelek do szampana, w tym Veuve Cliquot .

Kontekst

Huta szkła Goulard-Hennezel

Przemysł szklarski w Anor pochodzi z rodziny Goulart, który został zainstalowany na początku XVII -tego  wieku. Ta rodzina była sprzymierzona z de Sallengre, Le Brun, the Larme, później de Hennezel, the Poschet

Jeśli rodzina Goulartów założyła ten przemysł w Anor, to de Hennezel sprawił, że huta szkła prosperowała i utrzymywała go aż do rewolucji.

Hennezel nich są pochodzące z Czech lub Franche Comté jeden z nich, Jan, ustawiając w Lotaryngii na początku XV -go  wieku, dała nazwę obecnego miasta Hennezel . Członkowie tej rodziny, którzy osiedlili się w Holandii na początku XVII -tego  wieku i Philip IV upoważniony Josse Hennezel produkować zarówno w Brukseli i Namur , okna w tabelach kwadratowych jak Lorraine do okien; okulary i lustra w stylu Wenecji oraz duże okrągłe okulary, które zostały wyprodukowane tylko w Normandii.

W 1654 roku 3 czerwcaArcyksiążę Léopold-Guillaume upoważnił Josué de Hennezel do założenia w Brukseli fabryki szklanych stołów do okien. Jeden z Hennezel osiedlił się w Anor w tym samym czasie, ponieważ znajdujemy , W dniu 1.Marzec 1666, świadectwo chrztu Nicolasa-François de Hennezela, syna Christophe'a i Françoise Rodrigue. To właśnie ten Christophe de Hennezel, lord Ormois, musiał być powiązany z Guillaume Goulart, stowarzyszeniem potwierdzonym przez Konto w sprawie sprzedaży szkła, które zostało wykonane w szkle Anor w roku 1680 na rzecz dżentelmenów. Dormoy a potem Goulard o ich stowarzyszeniu .

Hennezel lub Enzel lub Ensel wyrzekają się 2 kwietnia 1686w laon protestanckie wyznanie wiary katolickiej

Plik 7 stycznia 1687, przed Boussu, notariuszem w Fourmies , sprzedaż przez Guillaume Goulart, syndyka markiza Trélon, Bartholomé de Courte, mistrza kuźni i Marie Goulart, jego żony, zamieszkałej w Eppe-Sauvage i Antoine Goulart, niezamężny, cieszący się swoimi prawami, do Josué de Hennezel, giermek, pan Dormoy, zamieszkały w Anor: io Z huty Anor, składającej się z targu, paxhuse, domu i narzędzi używanych do wspomnianej huty szkła, wraz z miejscem i przyległym dziedzictwem, za cenę 1200 guldenów.

Josué de Hennezel przybył do Anor, aby prowadzić tam hutę szkła, jako najemca Goulartów.

W 1690 r. Powstało stowarzyszenie Josué de Hennezel i rodziny Goulart; następnie wycofał się, ponieważ przemysł szklarski nie przynosił żadnych zysków, jak wyjaśnił Josué de Hennezel w petycji skierowanej w 1696 r. do intendenta Hainaut.

Guillaume i Antoine Goulartowie z Trélon oraz ich siostra, wdowa po Barthélémy de la Court, poprosili o pozwolenie na budowę huty szkła na własny rachunek, ale nie zgadzając się z Josué de Hennezelem, chcieli z nim konkurować.

Josué de Hennezel w swojej petycji wyjaśnia sytuację w tym przemyśle, mówi, że zyski z hut szkła są bardzo niskie, co sprawia, że ​​tego rodzaju zakłady są rzadkie, że nie ma ich we wszystkich hiszpańskich Niderlandach ani w Holandii; że we Francji najbliżej znajdują się huty szkła Sainte-Menehould i okolice Amiens .

W petycji przytoczono kilka hut szkła, które ich właściciele musieli opuścić, ponieważ ich eksploatacja nie była opłacalna: te należące do Jean d'Heur w Verdun; Bohome w Liège; Lembotte w Namur; Guistel w Brukseli, Delvincourt, w Mont-de-Pierre w Thiérache; Kuzyn, w Nouvion; opat z Clairfontaine; Desquennes w Fourmies; Moncenot, w Momignies. Układ, po którym nastąpiło małżeństwo, położył kres sporom.

Umowa została zawarta w dniu 4 lipca 1702, przed Me Boussu, notariuszem w Fourmies. W związku z małżeństwem Nicolasa de Hennezela, ich najstarszego syna, z Alberte-Thérèse Goulart de Saint-Hubert, de Trélon , córką Guillaume Goulart de Saint-Hubert, komornika i syndyka markiza Trélon i mistrza kuźni, oraz Albertyny Le Brun, Josué de Hennezel i Esther de Hennezel, jego żony, rezygnują z huty szkła i otaczającego go dziedzictwa; plus dwie trzecie narzędzi, towarów, prowiantu, druga trzecia, na mocy stowarzyszenia, należącego do Antoine'a Goularta.

Plik 7 czerwca 1707 rada stanu wydaje pozytywną opinię producentowi szkła Sieurowi Hennezelowi.

Co do pary Goulart-Le Brun, dają swojej córce posag w wysokości 10 000 funtów francuskich, co daje 16 000 funtów Hainaut.

Joshua of Hennezel zmarł później 27 grudnia 1715 i jego syn Nicolas le 1 st listopad 1723. Huta szkła należała wówczas do Louisa de Hennezela, syna Nicolasa, który poślubił Marie-Joseph Goulart, córkę Antoine, prepozytora Anor i Nicole Le Brun, która została pochowana w kościele Anor le5 września 1772, a następnie François-Albert de Hennezel, syn Louisa, który ożenił się w Laon, the 23 października 1773, Claire-Charlotte d'Origny de la Neuville.

rewolucja Francuska

W czasie rewolucji Alexis-Joseph Machelart, znany jako de Sartaux, którego ojciec, Pierre-Joseph Machelart, ożenił się w Anor, 18 lipca 1758Właścicielką huty była Julie-Joseph de Hennezel, córka Louisa. Wyemigrował w 1791 r., A jego majątkiem, w tym dawną kuźnią i hutą szkła, był Sieur Baudelot.

Został sprzedany jako własność narodowa 8 roku Fructidor II w okręgu Avesnes, Augustinowi Raux, mistrzowi kuźni w Neuvilleaux-Joûtes, Pierre-Ignace Despret, mistrzowi kuźni w Anor, Louisowi Despretowi, mistrzowi kuźni w Trélon oraz Louis-Bernard Baudelot, mistrz kuźni w Anor.

W Germinal 13, rok X, obejmował wtedy dwa piece, sprzedali go Albertowi de Hennezel i jego żonie urodzonej w Origny de la Neuville.

Na koniec XVIII th  century Hennezel dodana produkcji butelek do tej szyby: Faussabry w jego rękopis wspomnień na Avesnes i otoczenia, napisany w 1784 roku, twierdzi, że produkuje Anor ilość szkła i butelek okna, z których przepływ jest rozprzestrzeniania się Flandria i Szampan.

W 1802 roku wyprodukowano tylko butelki. Obsługują go bracia Despret; że zatrudnia trzydziestu pracowników, którzy otrzymują wynagrodzenie w wysokości 346 franków rocznie. Wszystkie te butelki trafiają do Reims. Są uważane za najlepsze ze wszystkich do konserwacji szampana .

W 1811 r. Pan Balicq był kierownikiem w imieniu pana Despret z Chimay. Został zamknięty na zawsze w 1819 roku.

Szkło z kurczaka

Zgodnie z zezwoleniem podprefekta z dn 25 maja 1868, w Anor zbudowano nową hutę szkła w butelkach w oczekiwaniu na rychłe otwarcie linii kolejowej z Hirson do Aulnoye , którą faktycznie zainaugurowano30 października 1869. Jest to huta szkła Poulet, ostatnio prowadzona przez firmę Clavon et Collignon z Trélon, ostatecznie zamknięta w 1880 r. W 1897 r. W budynkach dawnej huty szkła Poulet wznowiono działalność szklarską we flakonerii.

Huta Szkła Victor Meunier, Berger et Cie

W 1874 roku, dziecko Anora, Victor Meunier, przędzarz w latach czterdziestych, był założycielem kolejnej fabryki szkła butelkowego pod nazwą Victor Meunier, Berger et Cie. Ta jest nadal w pełni funkcjonująca i dobrze prosperująca; M. Meunier nie żyje, a pod nową firmą Berger, P. Lord et Cie, utrzymuje reputację, którą zdobyła huta szkła de Hennezel.

Huta szkła Bernaille

Dekret rządowy z dn 12 stycznia 1804(21 Nivôse rok XII), upoważniając Sieur Bernaille Jean-Baptiste do przebudowy szkła w gobeleterie, które wcześniej istniało w jednej z jego posiadłości. Ta fabryka znajdowała się niedaleko kaplicy Saint-Gorgon, na terenie posiadłości pana Hardy-Wéry Jean-Baptiste. Nie doszło do odbudowy.

Szkło Demorgny

Dekret podprefekta Avesnes-sur-Helpe z dn16 kwietnia 1870, zezwoliła na założenie przez pana Demorgny'ego fabryki szkła z piecem wędzarniczym. Zbudowana w pobliżu stacji i również dla huty szkła, fabryka ta została sprzedana w 1888 r. I kupiona przez huty szkła Trélon , Landrecies i Sars-Poteries , które rozebrały ją do fundamentów.

Uwagi i odniesienia

1. Michel-Pierre Chélini i Pierre Tilly, Praca i przedsiębiorstwa w Europie Północno-Zachodniej (XVIII-XX wiek): wymiar społeczny w sercu efektywności przedsiębiorczości , Villeneuve-d'Ascq, Presses Univ. Północ,2011, 278  str. ( ISBN  978-2-7574-0206-1 , czytaj online )
2. Jacques Savary z Bruslons Philemon Louis Savary , Universal Dictionary of Commerce , u wdowy i syna Estienne,1748( czytaj online ) , s.  Te z Hainaut, z których trzy piece są w Anor i jeden w Barbançon, dwa z trzech w Anor wytwarzają płaskie szkło do okien, ale których konsumpcja nie jest przeznaczona dla Francji
3. Jules Deligne , Biuletyn: historia i archeologia Flandria, Tournaisis, Cambrésis, Hainaut, Artois: Société d'études de la provincia de Cambrai , Impr. Lefebvre-Ducrocq (Lille),1906( czytaj online )
5. Jules Deligne, Bulletin: histoire et archeologie Flandre, Tournaisis, Cambrésis, Hainaut, Artois: Société d'études de la provincia de Cambrai , Impr. Lefebvre-Ducrocq (Lille), 1906( czytaj online )
6. Towarzystwo Historii Francuskiego Protestantyzmu: Protestant Glassmakers , 1903( czytaj online )
7. Olivier, Eugène, The New Heraldic, Historical and Archaeological Review ,1931( czytaj online )