Przezwisko |
Cize A diva dos pés descalços The Barefoot Diva |
---|---|
Narodziny |
27 sierpnia 1941 Mindelo , Republika Zielonego Przylądka |
Śmierć |
17 grudnia 2011Mindelo , Republika Zielonego Przylądka |
Podstawowa działalność | Piosenkarz |
Gatunek muzyczny | Morna , coladeira |
Instrumenty | Głos |
aktywne lata | 1957 - 2011 |
Etykiety | Lusafrica , Columbia , RCA |
Oficjalna strona | cesaria-evora.com |
Cesária Évora (wymowa: /sɨˈzaɾiɐ.ˈɛvuɾɐ/ ) , ur27 sierpnia 1941w Mindelo na Wyspach Zielonego Przylądka i zmarł dnia17 grudnia 2011w tym samym miejscu jest śpiewaczka morna coladeira z Wysp Zielonego Przylądka .
Nazwany „ Diva boso” (Diva back oped descalços) , zawdzięcza zwykle występowanie boso na scenie. Cesária Évora była znana głównie dzięki mornie , która przyniosła jej także przydomek „Królowej morny” (Rainha da morna) .
Swoim głębokim i łagodnym głosem spopularyzowała morna , muzykę Wysp Zielonego Przylądka , wśród szerokiej publiczności. Miała pięćdziesiąt cztery lata kariery nagraniowej i wykonawczej, od 1957 do 2011.
W swojej karierze śpiewała głównie w swoim ojczystym języku kreolskim , ale także po francusku , stąd tytuł jej utworu La Diva aux pieds nus . Miała okazję występować w największych salach koncertowych na świecie, w tym w paryskiej Olympii .
Cesaria Evora w urodził się w 1941 roku w parafii cywilnej w Mindelo na Sao Vicente . Córka Justino da Cruz Évory i Dona Joana, pochodzi z dużej i biednej rodziny, składającej się z siedmiorga dzieci . Jego ojciec był gitarzystą i skrzypkiem, używał jako instrumentu cavaquinho , gitary klasycznej oraz skrzypiec . Jej matka była kucharką.
Kiedy miała siedem lat, jej ojciec nagle zmarł. Po tym wydarzeniu matka umieściła ją w sierocińcu do trzynastego roku życia. Tam dołączyła do chóru, gdzie nauczyła się śpiewać.
W wieku szesnastu lat Cesária Évora poznała Eduardo, portugalskiego żeglarza i gitarzystę . Uczy ją muzyki Wysp Zielonego Przylądka i różnych rodzajów muzyki tradycyjnej oraz zachęca ją do śpiewania w barach i kawiarniach z innymi muzykami.
W wieku dwudziestu lat, spotyka Gregorio Gonçalves (alias Goy), gitarzysty Zielonego Przylądka, który pozwala na Cesaria Evora śpiewać w lokalnej stacji radiowej, Radio Barlavento rozgłos, jego wzrost wszystkich wysp kraju . Czas spędzony w radiu pozwala mu nagrywać muzykę. Dwie nagrane taśmy, 45s , zostały wydane na albumach w Holandii, a także w kolonizującym kraju Portugalii .
W latach siedemdziesiątych Cesária Évora była rozpoznawana jako piosenkarka na całym Zielonym Przylądku. Cape Verde , przed 1975 , był jeszcze częścią imperium portugalskiego . Po uzyskaniu przez kraj niepodległości 5 lipca 1975 r. Na czele kraju stanęła Afrykańska Partia Niepodległości Republiki Zielonego Przylądka .
Stworzyło to jednopartyjny system polityczny, który doprowadził do kilku zamknięć barów i kawiarni. Cesária Évora widzi, że jej dochody spadają i postanawia zakończyć karierę, wierząc, że nie będzie w stanie się utrzymać.
Cesária Évora pogrąża się w trwającej dziesięć lat ciszy. Z okazji obchodów 10-lecia niepodległości Republiki Zielonego Przylądka , z inicjatywy jej przyjaciółki Isaury Gomes , nagrała w Lizbonie album w towarzystwie innych artystek z Zielonego Przylądka.
W 1987 roku jej karierę przejął José da Silva , francuski pracownik kolejowy, którego rodzina ze strony matki pochodziła z Mindelo , który usłyszał ją w nocnym klubie na Wyspach Zielonego Przylądka podczas jej wizyty w Lizbonie . Potem ukazał się album La Diva aux pieds nus, na którym znalazła się coladeira z akcentami zouk, Bia Lulucha , która stała się hitem w społeczności Zielonego Przylądka.
Jego drugi album, Distino di Belita, jest porażką. Mar Azul , całkowicie akustyczny, został wydany pod koniec 1991 roku, a jego międzynarodowa kariera naprawdę się rozpoczęła, najpierw w Angoulême , a następnie w New Morning w Paryżu. Ale to właśnie dzięki albumowi Miss Perfumado wydanemu w 1992 roku i piosence Sodade , sukces narodził się wśród szerokiej publiczności. Ta piosenka jest o przymusowej pracy mieszkańców Zielonego Przylądka na plantacjach kakao Wysp Świętego Tomasza i Książęcej przez portugalską potęgę kolonialną.
Od 1992 do 1999 roku Cesária Évora prowadziła międzynarodową karierę, śpiewała z Caetano Veloso , Marisą Monte , pracowała dla Emira Kusturicy czy z Lindą Ronstadt .
W 1999 roku album Café Atlântico , najlepiej sprzedający się ze wszystkich jego płyt, osiągnął liczbę 770 000 egzemplarzy.
W 2004 roku Cesária Évora otrzymała nagrodę Grammy za najlepszy album muzyczny świata za album Voz d'Amor (400 000 sprzedanych egzemplarzy) oraz Victoire de la musique , drugą, po 1999 roku, nagrodę dla Café Atlantico . W tym samym roku wzięła udział w albumie Gaïa for the environment, na którym wykonała Jangadéro , skomponowaną przez Alana Simona .
W 2009 roku Cesária Évora została mianowana kawalerem Legii Honorowej przez Minister Kultury i Komunikacji Christine Albanel .
We wrześniu 2011 roku Cesária Évora postanowiła zakończyć karierę i odwołać nadchodzące koncerty z powodu problemów zdrowotnych. Przeszła już kilka operacji, w tym operację na otwartym sercu w maju 2010 r. Cesária Évora zmarła 17 grudnia 2011 r. W szpitalu Baptista de Sousa w São Vicente z powodu niewydolności oddechowej .
Republika Zielonego Przylądka, która już złożyła hołd Cesarii Évorze serią trzech znaczków wydanych w 2003 r. , Dekretuje trzy dni żałoby narodowej po jego śmierci iw 2012 r. Chrzci jego imieniem lotnisko Mindelo , w pobliżu którego zostaje wzniesiony pomnik śpiewaka.
Na notce escudo z 2000 r. Republiki Zielonego Przylądka widnieje podobizna Cesarii Evory.
Rząd Republiki Zielonego Przylądka chce nabyć dom Cesária Évora w Mindelo i przekształcić go w muzeum poświęcone diwie.
W utworze Ave Cesaria z albumu Racine Carrée , wydanego w sierpniu 2013 roku, belgijski artysta Stromae deklaruje swoje przywiązanie do Cesária Évora.
W 2004 roku na swoim albumie Carnets de bord francuski piosenkarz Bernard Lavilliers zaśpiewał w duecie z Cesárią Évora, Elle chante w hołdzie samej Cesária Évora.
Plik 18 czerwca 2014Rada Paryża , aby oddać hołd piosenkarka daje nazwę ulicy na 19 th dzielnicy z widokiem na bulwar Macdonald , w dzielnicy Pont de Flandre .
Departament Sekwany-Saint-Denis nadał swoją nazwę nowej uczelni w Montreuil zainaugurowanej 19 września 2014 r. Przy rue des Jardins-Dufour.
Miasto Mons (Belgia) nadało swoją nazwę nowej esplanadzie na obszarze miejskim (2019-2020).