profesor uniwersytecki ( d ) botanika | |
---|---|
Październik 1593 -4 kwietnia 1609 | |
Aelius Everardus Vorstius | |
Dyrektor Hortus Botanicus Leiden | |
Październik 1593 -4 kwietnia 1609 | |
Pieter Pauw |
Narodziny |
19 lutego 1525, 1526 lub 1 st marzec +1.526 Arras |
---|---|
Śmierć |
4 kwietnia 1609 Leyden |
Pogrzeb | Kościół św. Piotra |
Skrót w botanice | Klas. |
Trening |
Uniwersytet w Gandawie Uniwersytet w Wittemberdze Uniwersytet w Marburgu Dawny Uniwersytet w Louvain Uniwersytet w Montpellier |
Zajęcia | botanik , lekarz , tłumacz , profesor akademicki , mikolog , zoolog , ornitolog |
Pracował dla | Uniwersytet w Lejdzie (19 października 1593 -4 kwietnia 1609) , Uniwersytet w Lejdzie (Październik 1593 -4 kwietnia 1609) |
---|---|
Pole | Botaniczny |
Mistrzowie | Philippe Mélanchthon , Guillaume Rondelet |
Hortus Botanicus Leiden (od19 października 1593) |
Julius Carolus Clusius lub L'Escluse , latinized jak Carolus Clusius , urodzony w 1526 roku w Arras , a zmarł w 1609 w Leiden , to lekarz i botanik flamandzki język francuski, jeden z najbardziej znanych XVI th wieku.
Jest twórcą jednego z pierwszych ogrodów botanicznych w Europie w Lejdzie i można go uznać za pierwszego na świecie mikologa i twórcę ogrodnictwa , zwłaszcza uprawy tulipanów . Był także pierwszym, który przedstawił prawdziwie naukowe opisy roślin .
Charles de L'Écluse urodził się dnia 19 lutego 1526w Arras , które w tym czasie było własnością hiszpańską . Jego ojciec, o imieniu Michel, jest lordem Watènes i członkiem Rady Prowincji Artois . Jego wuj ze strony matki był wielkim przeorem opactwa Saint-Vaast (niedaleko Arras), gdzie Karol uczęszczał do szkoły od 1540 do 1542 roku.
Rozpoczął studia prawnicze i filozoficzne na uniwersytecie w Gandawie, a następnie w 1546 na uniwersytecie w Louvain . W 1548 wyjechał na Uniwersytet w Marburgu , by w 1549 udać się na Uniwersytet w Wittemberdze, aby podążać za naukami Melanchtona , protestanckiego humanisty i reformatora . Za radą tego, rezygnuje z prawa do studiowania medycyny i botaniki . W 1551 został sekretarzem słynnego doktora Guillaume Rondelet (1507-1566), który ulokował go u niego na trzy lata i u którego odkrył pasję do botaniki, którą studiował na Uniwersytecie w Montpellier .
W 1557 roku przetłumaczył zielnik przez Rembert Dodoens (1517-1585) w języku francuskim: Histoire des Plantes . W 1567 roku w języku łacińskim z samotnych Sympozjum o Garcia da Horta . Po ukończeniu studiów Charles de L'Écluse nie praktykował medycyny, ale zajmował różne stanowiska. W 1573 cesarz Maksymilian II mianował go nadwornym lekarzem i odpowiedzialnym za ogród cesarski. Ochrona ta pozwala mu podróżować po całej Europie , a także odwiedzać kilka słynnych miast, takich jak Lyon , Frankfurt , Strasburg , Antwerpia czy Londyn , gdzie zajmuje się badaniami, zbieraniem wielu obserwacji i kolekcjonowaniem wielu okazów roślin, niektóre z odległych krain, takich jak tulipan , którego sprowadził do Holandii , którego chorobę zaobserwował, która dała początek tulipomania w lutym 1637 i dla której założył obecną kulturę i przemysł. Miał więc okazję towarzyszyć w latach 1564-1565 dwóm synom bankiera Antona Fuggera na Półwysep Iberyjski , gdzie zebrał różnorodne rośliny, w tym szereg nieznanych dotąd gatunków.
Po spędzeniu czternastu lat w Wiedniu jego protektor Maksymilian II zmarł w 1576 r., a Zamek musiał opuścić miasto wkrótce po wstąpieniu na tron swojego syna Rudolfa II, który zdymisjonował wszystkich protestantów. Następnie znalazł przyjaciela i protektora, Balthasara Batthyány'ego (de) , pana zamku Güssing (wówczas w królestwie węgierskim , obecnie w Burgenland we wschodniej Austrii ), gdzie w 1576 r. napisał Rariorum aliquot stirpium per Hispanias observatarum history na temat flory z Hiszpanii , a następnie w 1583 roku przez jego głównego dzieła, pierwszy opis roślin z Austrii i sąsiednie regiony: Rariorum porcję stirpium, za Pannoniam, Austriam, & vicinas quasdam provincias observatarum historia . W 1587 próbuje, bez powodzenia, zintegrować protestancki uniwersytet w Jenie i osiedla się we Frankfurcie nad Menem, by w październiku 1593 obrać ścieżkę uniwersytetu w Leyden, gdzie objął katedrę profesora botaniki, którą piastował aż do śmierci . Tam założył Leyden Botanical Garden ( Hortus Botanicus Leiden , inny niż ogród leczniczy hortus medicus ), w którym uprawiał rzadkie rośliny z południowej Europy , Hiszpanii , Portugalii i Węgier .
W 1601 roku opublikował ważną traktat o botaniki i mikologia , Rariorum plantarum historia: fungorum w Pannoniis observatorum brevis historia , ilustruje ponad tysiąca rycin i w którym starał się grupy gatunków, których autorem jest pokrewieństwa. Jego obserwacje są niezwykle precyzyjne. Jest bez wątpienia pierwszym botanikiem, który postawił prawdziwie naukowe diagnozy. Po raz pierwszy opisuje wiele gatunków, takich jak kasztanowiec (który wprowadził do Holandii), jaśmin i aralia . Był również pierwszym dać opis naukową Papas peruanum ziemniaka (w Historii rzadkich roślin , 1601), który gubernator Mons wysłał mu Philippe de Sivry roślinę w 1588, opis wykonane ponad wiek wcześniej. Parmentier . Praca ta jest jednocześnie pierwszą poważną monografią mikologiczną i pierwszą regionalną florą grzybów . De l'Écluse opisuje 105 gatunków grzybów z Węgier, z których 45 jest jadalnych. Zatroszczył się, aby zilustrować swoje prace, namalować z natury 86 akwarel (przechowywanych w bibliotece Uniwersytetu w Leiden pod nazwą Code set of Clusius ). Te akwarele były badane iw dużej mierze zidentyfikowane przez Eliasa Friesa , a następnie Gyula de Istvanffi . Obejmują 22 rodzaje z 42 gatunkami dla jadalnych, 25 rodzajów z 58 gatunkami dla trujących.
W 1605 opublikował Exoticorum libri decem, w którym chciał opisać wszystkie egzotyczne gatunki, zwierzęta lub rośliny, jakie mógł uzyskać. Mieszkając w Lejdzie, zajmuje pierwszorzędną pozycję w pozyskiwaniu okazów przez statki przybywające do Holandii. Jego książka opisuje wiele nowych gatunków: kazuar (z rodzaju Casuarius ), pingwin magellański ( Spheniscus magellanicus ), papugę siatkową ( Deroptyus accipitrinus ), lori ( Lorius garrulus ), ibis czerwony ( Eudocimus ruber ) i wiele innych . Opisuje również wielkiego pingwina ( Pinguinus impennis ), którego okaz otrzymał w 1604 r. wraz z innymi gatunkami od Henrika Højera, który badał Wyspy Owcze .
On umarł na 4 kwietnia 1609w Lejdzie .
Uważany jest za jednego z pierwszych, którzy usiłowali ustalić klasyfikację, niestety wciąż zbyt opartą na nieco niejasnych rozważaniach użycia, takich jak "jadalny", "szkodliwy" lub "zgubny", na przykład dla grzybów.
Botanik Charles Plumier (1646-1704) zadedykował mu rodzaj Clusia z rodziny Clusiaceae .
Poświęcono mu również następujące gatunki:
Klas. jest standardowym skrótem botanicznym Charles de L'Écluse .
Zajrzyj do wykazu skrótów autorskich lub wykazu roślin przydzielonych temu autorowi przez IPNI