Karol III | |
Pieczęć Karola III tłuszcz , IX th wieku. Bayerisches Nationalmuseum , Monachium . | |
Tytuł | |
---|---|
Cesarz Zachodu | |
12 lutego 881 - Listopad 887 ( 6 lat, 8 miesięcy i 20 dni ) |
|
Koronacja | 12 lutego 881 |
Poprzednik | Karol II Łysy |
Następca | Facet III ze Spoleto |
Król Franków ( Francja Zachodnia ) | |
Czerwiec 885 - Listopad 887 | |
Poprzednik | Karola II |
Następca | Eudes |
Król Franków ( Wschodnia Francja ) | |
876 - Listopad 887 | |
Poprzednik | Ludwik III Germanii |
Następca | Arnulf z Karyntii |
Biografia | |
Pełny tytuł |
Cesarz Zachodu Król Franków ( Zachodnia Francia ) Król Germanii ( Wschodnia Francia ) Król Włoch ( 879 - 887 ) |
Dynastia | Karolingowie |
Data urodzenia | 839 |
Data śmierci | 12 stycznia 888 |
Miejsce śmierci | Neudingen |
Tata | Ludwik II Germański |
Matka | Emma z Bawarii |
Małżonka | Szwabski Richarde |
Dzieci | Bernard (? - † 891 ) |
Karol III znany jako „Tłusty”, urodzony w839w Neudingen (de) , niedaleko Donaueschingen , i zmarł dnia12 lub 13 stycznia 888 w tym samym miejscu znajduje się karoliński książę i władca.
Dzięki nieoczekiwanemu uchwyceniu spuścizny po swoich starszych braciach Karolanie i Ludwiku III , ten trzeci syn Ludwika II Niemieckiego , dziedzic Alémanie po śmierci ojca, zostaje potężnym królem Francji aż do dymisji w Tribur w 887 r. i cesarzem Zachodu od 881 do 887 . Historycy wyróżniają nagromadzenie urzędów królewskich: pierwszy król Włoch w 879 r .; następnie całkowicie king of Wschodniej Francia w 882 w tym samym czasie, co panem wszystkich Lotaryngii ; wreszcie, po śmierci króla Carlomana II, syna króla Ludwika II Jąkającego , i apelu neustryjskich arystokratów , króla (lub regenta) West Francia w 885 roku .
Karol Gruby jest ostatnim władcą karolińskim, który po 884 roku zjednoczył pod swym berłem całą Francję. Niezdolny do przywrócenia porządku, pokoju i sprawiedliwości inaczej niż przez brutalność lub krwiożerczą okrucieństwo, cesarz dręczony brakiem prawowitego dziedzica i słabnącym rozsądkiem został usunięty w 887 ze wszystkich królewskich funkcji, z wyjątkiem cesarskiej godności posłuszeństwa papieskiego przez dietę wielkich dygnitarzy. Został pochowany zgodnie z życzeniami z dzieciństwa w klasztorze Reichenau na wyspie na Jeziorze Bodeńskim .
Podczas rozbioru Frankfurtu w 865 r. Karol otrzymał Alemanie , czyli Szwabię i Recję . Po śmierci swego ojca Ludwika II Germańskiego w 876 r. Karol, król Alemanii, odziedziczył Alzację , Szwabię , Recję i niektóre sąsiednie regiony włączone do Alemanii. Ma godność króla Francji , ale obszary, które bezpośrednio kontroluje, pozostają skromne; jest „królem Francji”, ale nie jest panem wschodniej Francji.
Karol spieszy do odzyskania Włoch kosztem swojego brata Carlomana , osłabionego chorobą. Jego drugi brat, inicjator strategii, Ludwik III Młodszy , odbił w tym samym czasie Bawarię od Carlomana. Koronowany król Włoch w 879 Charles Louis aktywnie wspierał III Młodszego, który po bronił w 876 diecezje Metz i Trewiru , posiadłości Ludwika germańskiego, pożądanych pomiędzy 879 i 880 wszystkich z Lotaryngii . Po decydującym zwycięstwie nad spadkobiercami Ludwika II Begi Zachodniej Francji Ludwik Młodszy kontroluje całość Lotaryngii ( traktat Ribemont ), a Karol uzyskuje w nagrodę prawa do ziem Wogezów na pograniczu Alzacji i części monarchii. godność w Lotaryngii.
Głuchy niepokój zyskują jednak potomkowie Karola II Łysego i Germańskiego Ludwika II . Organizują kongres pokojowy w Gondreville latem 880 r.: Ludwik III i Carloman II z Francji , synowie Ludwika II le Bègue, Karola le Gros i przedstawiciele Ludwika le Jeune. Są zaniepokojeni rosnącą niepewność spowodowaną przez Normanów , decydują się położyć kres wewnętrznych buntów wywołanych przez niesamowitą suwerennego emancypacji Boson i straszliwej dewastacji w Lotaryngii z nieślubnego syna Lothaire II z Lotaryngii , Hugues . Na zakończenie tego spotkania kongresmeni prowadzą przemówienie, miażdżąc razem oddziały Huguesa, dowodzone przez jego szwagra Thiébauta .
Karol akcje Fat Louis III Młodszego dziedzictwem rodziny po śmierci w 880 swojego starszego brata, już częściowo despoiled, Carloman i aktywnie przygotowuje jego koronacji przez papieża jako cesarza Zachodu na12 lutego 881. Hugues, pozbawiony wsparcia, podaje rękę swojej siostry Gisèle (de) wzbogaconemu wodzowi normandzkiemu Godefridowi , osiadłemu nad Mozą w Elsloo .
W 882 niespodziewana śmierć jego brata Ludwika III Germanii skłoniła Karola, jedynego prawowitego żyjącego syna Ludwika II Germańskiego , do odzyskania królewskiego dziedzictwa rodziny, ale okazał się bezsilny w jego obronie i ochronie. Ogłoszenie śmierci króla-wojownika, Ludwika Młodszego, przyciąga bandy normańskie nad Mozę , Ren i Mozelę . Trewir wpadł w ogólne zdumienie. Arcybiskup Trewiru , Bertulphe (w) , chcąc zrealizować swój lot, dołącza Wala , wrzącej biskupem Metzu , a hrabia Adalard (w) , ale są one pokonane w pobliżu Remich , a Wala ginie podczas walki. Najeźdźcy wikingów mogą teraz pustoszyć Lotharingię . Charles mierzy się z potężną armią, ale zwleka i negocjuje ich usunięcie, kupując pokój zamiast z nimi walczyć. Wszędzie teraz wojownicy wspominają haniebny traktat podpisany z Godefridem . Przytłoczony tymi pogłoskami i w obliczu niezdolności władzy, by przejąć wyjętego spod prawa Hugues de Lotharingie, Charles rozmyśla o zemście: zwabia szanowanego Godefrida na wywiad w 885 i każe go zabić. Więzi również Huguesa w Gondreville , każąc go aresztować i zamknąć w klasztorze po wyłupaniu mu oczu. Karol przywrócił swoją kruchą władzę, organizując dwa duże zgromadzenia w Lotaryngii, w Toul w 885 i w Metz w 886 .
12 grudnia 884, Carloman II , król West Francia , zmarł bez spadkobiercy zdolnego do jego następcy. Z potomków Karola Łysego przetrwał tylko ostatni pośmiertny syn Ludwika II Jąkała , Karol , jeszcze dziecko. Uznany za zbyt młody, został odwołany, a zgromadzenie frankońskich arystokratów pod przewodnictwem Hugues l'Abbé zrzekło się ogłoszenia go królem. To samo zgromadzenie następnie zaprasza cesarza Karola Grubego, aby zapewnił zarówno nadzór, jak i kierownictwo królestwa. Nie jest zaliczany (w sensie policzony) do królów Francji , numer III , który nosi, oznacza jego tytuł cesarza Zachodu . Był jednak królem Francji , o czym świadczą jego dyplomy i dyplomy jego następców, ale raczej w sensie majora rexa , biorąc pod uwagę jego tytuły i prestiżowe pochodzenie. Możliwe też , że Karol został koronowany na rexa w Galii przez biskupa Gilona de Langres , w Grand ( Vosges ) .20 maja 885, dzień święta Wniebowstąpienia . Ale w annałach i kartariuszach nie ma wzmianki o koronacji w obecności wielkich, świeckich i religijnych z zachodniej Francji , takich jak królowie poprzednich królów: Ludwika II Begi, Ludwika III i Karola II. Fakt, że Karol Gruby nie był zaliczany do królów Francji (znajdujemy przed nim Karola II Łysego, a po nim przyjdzie Karol III Prosty ) związany jest ze sposobem ustalania liczebności królów przez kilka wieków po jego panowaniu. Niektórzy autorzy podstępnie uważają jednak, że dla Zachodniej Francji Karol byłby regentem tylko w okresie mniejszości Karola III Prostego i że rządził jako cesarz, a nie bezpośrednio jako król Zachodniej Francji.
W Czerwiec 885Karol otrzymuje przysięgę wierności od wielkich wasali królestwa Franków w Pałacu Ponthion . Przyjmując tę kuratelę, królestwo Franków lub imperium Karola Wielkiego jest prawie odtworzone, aż do Prowansji i Burgundii Transjurańskiej ; Brittany , która zawsze była trudna do kontroli chodzenia, pozostaje z dala.
ZPaździernik 885 w Luty 886Normanowie najeżdżają Neustrię i oblegają Paryż . Przybywając z Niemiec z potężną armią pomocy, Karol Gruby pozostaje niezdecydowany co do akcji. Woli radzić sobie z Normanami, pozwalając im na splądrowanie Burgundii, która buntuje się przeciwko jej władzy centralnej, i płacąc im okup w wysokości 700 funtów srebra w następnym roku. Decyzje te i niezdolność do złagodzenia cierpień paryskich bojowników ruchu oporu, oblężonych przez szybką interwencję, głęboko zmieniły jego królewski prestiż. Zwolennicy Arnulfa , nieślubnego syna Karola Bawarskiego i bratanka cesarza, podzielają teraz opinię Roberta Mocnego o niestałości i niekompetencji Karola Grubego. Popada w szaleństwo i dorośli go porzucają.
W Listopad 887podczas sejmu , który zebrał dla Saint-Martin ( 11 listopada ) w Tribur , niedaleko Mainz w Hesji , Karol został pozbawiony swoich tytułów przez zbuntowanych szlachciców ze wschodniej Francji, którym przewodził jego siostrzeniec Arnulf z Karyntii , nieślubny syn Carlomana. Bawarii z pochlebną reputacją wojskową.
29 lutego 888lordowie zachodniej Francji wybierają na króla bohatera oblężenia Paryża , hrabiego Eudes , któremu Karol nadał zaszczyty . Oświadczenie Karola wschodniofrankońskiego szlachcica w listopadzie 887 nie ma żadnych konsekwencji w zachodniej Francji (szlachta lotaryńska nie uznała jego następcy Arnulfa z Karyntii i wybrała Rodolfa I er Burgundię wiosną 888) i jest jego śmiercią12 stycznia 888 co powoduje wybór następcy.
W momencie utraty władzy Karol jest otyły, szalony i cierpi na epilepsję po tym, jak w lutym 887 przeszedł trepanację, aby ulżyć mu w cierpieniu. Umiera bez prawowitego spadkobiercy12 stycznia 888, w klasztorze Neudingen (de) położonym nad brzegiem Dunaju . Jego ciało zostało pochowane w klasztorze Reichenau ze wszystkimi honorami należnymi jego randze.
16. Pepin Brief | ||||||||||||||||
8. Karol Wielki | ||||||||||||||||
17. Bertrade de Laon | ||||||||||||||||
4. Ludwik , o którym po raz pierwszy powiedziałem Pobożnemu | ||||||||||||||||
18. Gerold I st z Vintzgau | ||||||||||||||||
9. Hildegarda z Vintzgau | ||||||||||||||||
19. Emma z Alemanii | ||||||||||||||||
2. Ludwik II Germański | ||||||||||||||||
20. Robert de Hesbaye | ||||||||||||||||
10. Ingerman de Hesbaye | ||||||||||||||||
21. | ||||||||||||||||
5. Ermengarde de Hesbaye | ||||||||||||||||
22. | ||||||||||||||||
11. Bawarska Edwige | ||||||||||||||||
23. | ||||||||||||||||
1. Karol III Gruby | ||||||||||||||||
24. | ||||||||||||||||
12. Rothard z Metz | ||||||||||||||||
25. | ||||||||||||||||
6. Dobrze, że st | ||||||||||||||||
26. | ||||||||||||||||
13. Hermenlindis | ||||||||||||||||
27. | ||||||||||||||||
3. Emma z Bawarii | ||||||||||||||||
28. | ||||||||||||||||
14. | ||||||||||||||||
29. | ||||||||||||||||
7. Helvide Saksonii | ||||||||||||||||
30. | ||||||||||||||||
15. | ||||||||||||||||
31. | ||||||||||||||||
Jest trzecim synem Ludwika II Germańskiego i Emmy Bawarskiej ( ok. 808 - †31 stycznia 876), córka Welf I st i siostra Judyta Bawarska druga żona Ludwika Pobożnego , jest wnukiem.
Z Richarde de Souabe , córką pewnego hrabiego pałacu Erchanger , nie ma dzieci. Jest jednak ojcem Bernarda de Germanie ( fr ) († 891 ), którego miał z konkubiną niskiego szczebla i którego usiłował legitymizować, bez powodzenia w obliczu sprzeciwu biskupów. Kiedy Boson de Provence zmarł w 887 r. , adoptował syna Ludwika , ale Arnulf pomaszerował na Tribur na czele oddziału złożonego z Bawarów i Słowian ; Charles wycofał się do Frankfurtu , podczas gdy duzi chłopcy porzucili go i rozpoznali Arnulfa.