Grupa | Mitologiczny stwór |
---|---|
Podgrupa | Fantastyczne stworzenie |
Pochodzenie | mitologia grecka |
---|
Podstawowe prace
W Cyklop tworzą rodzaj fantastycznych stworzeń w mitologii greckiej .
To gigantyczne potwory z tylko jednym okiem na środku czoła. Pierwsze Cyklop są związki Teogonii z Hezjoda .
„Cyclops” jest zapożyczony z łacińskiego Cyklopa , transkrypcja greckiego κύκλωψ / kýklôps , który w liczbie pojedynczej oznacza Polifema, a w liczbie mnogiej olbrzymy mające tylko jedno okrągłe oko na środku czoła. Tworzone przez κύκλος / kýklos („koło”, „koło”) i ὤψ / ốps („oko”), co można przetłumaczyć jako „okrągłe oko”. To okrągłe oko reprezentuje słoneczne „oko nieba”. Cyklop to bóg nieba, którego bronią jest błyskawica ...
Legendy, które ich dotyczą, są sprzeczne: nie należy ich mylić z Gigantami , zrodzonymi z krwi Tartaru i zabitymi podczas gigantomachii ; trzeba też uważać na rozróżnienie kilku następujących po sobie ras: Uranów, kowali, budowniczych i pastorów (tylko o Cyklopach Urana i pastorach wspomina Homer ).
Te cyklopy są dziećmi Uranosa (Nieba) i Gai (Ziemi). Ich nazwa staje się synonimem siły i mocy i oznacza wyjątkowo dobrze wykonaną broń.
Są trzy: Brontès ( Βρόντης / Bróntês , „Tonnerre”), Stéropès ( Στερόπης / Steropês , „Eclair”) i Argès ( Ἄργης / Árgês , „Błyskawica”). Ouranos, przerażony ich siłą, zamyka ich w Tartarze . Później uwalnia ich ich brat Cronos , wraz z Hekatonchirami , Gigantami i Tytanami . Pomagają mu obalić i wykastrować Uranosa, ale Cronos, obawiając się, że zostanie przez nich pokonany, odsyła ich z powrotem do Tartaru, gdzie pozostają aż do uwolnienia przez Zeusa .
Wdzięczni Zeusowi Cyklop wytwarzają dla niego błyskawice . Argès dodaje blasku, Brontès burzę, a Steropes błyskawicę. Broń ta tworzy piorun Zeusa, dzięki któremu może pokonać Cronosa i Tytanów i stać się panem Wszechświata. Tworzą także trójząb z Posejdona , łuk i strzały Artemidy i kunee z Hadesu (kasku sprawia, że nosząca jego niewidzialna i że znajdujemy się w kilku legend).
W jednej z wersji mitu Cyklop zostaje zabity przez Apolla po tym, jak Zeus zabił jego syna, Asklepiosa , bronią wykutą przez Cyklopa, po tym jak ten ostatni przywrócił do życia kilku zmarłych. Według Ferecydesa z Syros to nie cyklopów, ale ich synów Apollo unicestwia w zemście za śmierć Asklepiosa.
Cyklop Argès byłby mężem Frygii i ojcem trójki dzieci o imionach: Atreneste, Atron i Deusus.
W komentatorze Iliady Zeus połyka Metysa, gdy jest w ciąży z Ateną Cyklopa Brontèsa.
Cyklopy służą jako asystenci Hefajstosa . Znamy imiona trzech z nich: Acamas, Pyracmon i Adnanos.
Grupa cyklopów w służbie króla Proétos zbudowała mury miasta Tiryns , miejsca narodzin Heraklesa . Te mury są określane jako cyklop . Zbudowali także mury Myken i Lwią Bramę . Mają sanktuarium w Przesmyku Korynckim . Ci cyklopowie nazywani są encheirogasteres ( ἐγχειρογάστορε ), ), „którzy żyją z pracy swoich rąk”, ponieważ pracują, aby zarobić na życie. Pierwsze wieże zbudowali Cyklop po Arystotelesie .
Cyklop pasterski uosabia późne pokolenie, dalekie od bycia tak błyskotliwym jak poprzednie. Zadowolone są z hodowli na Sycylii. Termin „Cyklops” odnosi się wówczas zwykle do jednego z przedstawicieli tego pokolenia, z którego najlepiej podkreślonym przez Homera jest syn Posejdona i Thoosa : Polifem , którego imię oznacza: „obfity w słowa”. Jest też Telemos .
W Homerze i Wergiliuszu Cyklop, syn Posejdona , to dzikie i kanibalistyczne olbrzymy , nie bojące się ani bogów, ani ludzi, bez wiary i praw. Żyją poprzez podniesienie owce, zwłaszcza w sycylijskiej wyspy z Trinacria . Ci aspołeczni i bezbożni wieśniacy cyklopowie z Odysei na pierwszy rzut oka, poza jednym okiem, nie mają nic wspólnego z trzema sojusznikami Zeusa czy towarzyszami Hefajstosa. Są dzikim odpowiednikiem boskich ogni. Jeden z nich jest bezpośrednio związany z wytwarzaniem ognia przez tarcie. Według Arthura Cooka takie jest znaczenie odcinka Odysei, w którym Odyseusz przebija oko Polifema.
Eurypides skierowany również Polifem w jego satyrycznym dramacie zatytułowanym Cyklop poprzez połączenie dwóch odrębnych odcinków mitologiczne. Rzeczywiście, Ulysses zbliża się do wyspy również w piosence IX w Odysei , ale zamiast spełnienia Polifem, on staje twarzą w twarz z satyrów i starego SILENUS , który po wyrzucona na brzeg, znajdują się niewolnikami Polifema i zobowiązany do wypasu jego stada. Tymczasem Polifem pojawia się również w micie o Acis i Galatei .
Ta kategoria Cyklopa nie ogranicza się do mitologii greckiej, ponieważ znajdujemy jej przykłady w Pirenejach , z Tartaro , Bécuts i Ulhart ( Pireneje i Alpy ), których większość relacji odpowiada dość blisko kłótni Polifema z Ulissesa .
Pauzaniasz wspomina o ołtarzu cyklopa w Koryncie, nie podając dalszych szczegółów.
Najczęstszym wyjaśnieniem podawanym cyklopom przez językoznawców i komparatystyków jest to, że są „demonami ognia, które czasami mogą być przydatne dla ludzi, a czasami im szkodzić”. To wyjaśnienie odpowiada również etymologii ich nazwy. Przedstawiono inne wyjaśnienia.
Holoprosencefalię jest wrodzonymi wadami mózgu i twarzy. Istnieje w różnym stopniu i powoduje niecałkowite oddzielenie dwóch półkul mózgowych, a czasem między dwojgiem oczu. Następnie mówimy o cyklopii lub cyklocefalii . Łatwo sobie wyobrazić, że narodziny dziecka z takimi deformacjami mogły być źródłem przerażających legend. Otocéphalie , jest rzadką chorobą wrodzoną, ale świadczy o istnieniu cyclopy w niektórych przypadkach u ludzi.
Innym możliwym źródłem legend o cyklopach może być obecność prehistorycznych czaszek słoni karłowatych znalezionych przez Greków na Sycylii i Krecie . Duża jama nosowa (na trąbkę) pośrodku czaszki zostałaby pomylona z dużym oczodołem.
Ponieważ starożytni Grecy wiedzieli bardzo niewiele o wyglądzie żywych słoni i prawdopodobnie nigdy nie widzieli żadnej z czaszek tych zwierząt, jest mało prawdopodobne, aby rozpoznali dokładne pochodzenie tych czaszek, ponieważ są one trzy razy większe od ludzkiej czaszki.
Podczas wojny trojańskiej pojawili się kowale, którzy nosili, aby uniknąć oślepienia w przypadku rzucania iskrami lub żużlem, ochronę na jedno oko, ryzykując tylko drugie oko, a zatem pracując „jak cyklop”; nosili tatuaże na cześć słońca. Stanowi to dwa powiązania z mitem o cyklopach, znanych ze swojego zamiłowania do metalurgii . Pokolenie pasterskich cyklopów wyraźnie różni się od poprzedniego: są prawdopodobnie późnymi dodatkami do Panteonu i mają niewielki lub żaden związek z kowalami.
Włączenie przez Homera Polifema do Odysei jako Cyklopa może być również „porwaniem” sycylijskiego demona. Prawdziwym źródłem mogą być „trioftalmy” z kreteńskich legend: te ogry żywiące się ludzkim mięsem noszą trzecie oko z tyłu głowy. Poza pozycją tego oka, bardzo przypominają cyklopa Homera.
Wreszcie znajdujemy podobieństwa między mitem o Cyklopach , istotach zwanych Formorami wierzeń irlandzkich, które miały tylko jedno oko, jedną rękę i jedną nogę (ich królem był Balor ) lub wierzeniami Osetyjczyków , ludu irańskojęzycznego, dotyczących ogry, które również mają tylko jedno oko. Te podobieństwa mogą pochodzić z mitu wspólnego dla tych ludów w hipotezie cywilizacji indoeuropejskiej .
Według Heraclides du Pont Cyklop reprezentuje „dziką furię, charakterystyczną dla każdego człowieka”. Według Porfiriusza jest ona zrodzona w człowieku przez "demona jego rodzimego horoskopu".
Cyklop rodzi się, opisuje Eustathe , w jaskini, przez którą „poeta słyszy jamę serca; bo tam rodzi się wściekłość, czyli gotowanie krwi w okolicy serca ”.
Dla filozofa Hooghvorst Cyklop reprezentuje „wulgarne poczucie człowieka”, który „z furią wysysa kości i szpik”.
Victor Bérard widzi w tym formę antropomorfizmu wulkanów: „Cyklopy to góra, która wyje, pochłania, wymiotuje i rzuca kamieniami, wulkan z okrągłym okiem” .
Pejzaż z Polifemem – Nicolas Poussin (1649).
Polifem , brązowa patynowana rzeźba z terakoty autorstwa Corneille Van Clève (1680), Luwr
Cyklop , autorstwa Odilona Redona (między 1898 a 1900 lub 1914).
Mur cyklopów lub urządzenie cyklopów to prymitywna metoda budowy, składająca się z dużych kamieni, obłożonych kwadratami lub nie, ułożonych lub po prostu ułożonych w stosy tak, aby tworzyły mur obronny lub pomost, tamę, most, drogę.