Bollwiller | |||||
Ratusz. | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Wielki Wschód | ||||
Społeczność terytorialna | Europejska zbiorowość Alzacji | ||||
Okręg wyborczy departamentów | Haut-Rhin | ||||
Miasto | Miluza | ||||
Międzyspołeczność | Aglomeracja Mulhouse Alsace | ||||
Mandat burmistrza |
Jean-Paul Julien 2.020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 68540 | ||||
Kod wspólny | 68043 | ||||
Demografia | |||||
Ludność miejska |
4075 mieszk . (2018 ) | ||||
Gęstość | 472 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 47 ° 51 ′ 29 ″ na północ, 7 ° 15 ′ 46 ″ na wschód | ||||
Wysokość | Min. 229 m Maks. 265 m |
||||
Powierzchnia | 8,63 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
Jednostka miejska |
Mulhouse ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Mulhouse (gmina Korona) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Wittenheim | ||||
Ustawodawczy | Czwarty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
Bollwiller to miasto na przedmieściach Miluzy, położone u podnóża Wogezów . w powiecie w Haut-Rhin , a od1 st styczeń 2021, na terytorium Europejskiej Zbiorowości Alzacji , w regionie Grand Est .
Gmina ta znajduje się w historycznym i kulturalnym regionie Alzacji i jest członkiem Aglomeracji Mulhouse Alsace .
Jego mieszkańcy nazywają się Bollwillerois i Bollwilleroises .
Bollwiller znajduje się między Mulhouse i Guebwiller na równinie Renu , a dokładniej w dorzeczu potasu .
Soultz-Haut-Rhin | Raedersheim | |
Hartmannswiller | Feldkirch | |
Berrwiller | Staffelfelden |
Bollwiller jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Mulhouse , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującym 20 gmin i 246,692 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Mulhouse, którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 132 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Początkowo prosta średniowieczna willa, Bollwiller stała się centrum seigneury o tej samej nazwie w 1135 roku . Mała wioska została wzniesiona około zamek zbudowany w XIV th wieku (1354). Jeden z lordów, Nicolas de Bollwiller , służył cesarzom Austrii , Karolowi V i Ferdynandowi . To właśnie on nabył ważne posiadłości w Alzacji i został mianowany Wielki komornik prowincji w 1561. Obecny zamek został zbudowany w XVI -tego wieku przez Rodolphe z Bollwiller .
Do ramion z Bollwiller są zdobi następująco:
|
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Burmistrzowie przed 1948 r
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1948 | Joseph Wagner | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Maj 1953 | Marzec 1971 | Henri Mechler | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1971 | Marzec 1983 | Francois Trawalter | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 1983 | Marzec 2001 | Armand Lehmann | Emerytowany nieletni | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marzec 2001 | marzec 2014 | Richarda Laska | DVG | Przeszedł na emeryturę | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
marzec 2014 | W toku (stan na 31 maja 2020 r.) |
Jean-Paul Julien Ponownie wybrany na kadencję 2020-2026 |
DVG | Nauczyciel w szkole średniej | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 r.
W 2018 roku miasto liczyło 4075 mieszkańców, co stanowi wzrost o 8,03% w porównaniu do 2013 roku ( Haut-Rhin : + 0,82%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
750 | 836 | 962 | 1,072 | 1,261 | 1,296 | 1,446 | 1,467 | 1,483 |
1856 | 1861 | 1866 | 1871 | 1875 | 1880 | 1885 | 1890 | 1895 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,392 | 1440 | 1372 | 1 231, | 1,164 | 1 170, | 1 217, | 1,189 | 1,145 |
1900 | 1905 | 1910 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,197 | 1 199 | 1,154 | 1,192 | 1,763 | 3 130, | 2,181 | 2 292, | 2 405, |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2,536 | 2,846 | 3,007 | 2 951, | 3 194, | 3,552 | 3,580 | 3,555 | 3,850 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4,075 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Zamek rodziny Bollwiller, cytowany w XII th wieku , nikt nie wie, czy to już posiadał dom w Bollwiller w tym czasie; prymitywna wioska znajdowałaby się w miejscu obecnego zamku, otoczona ogrodzeniem; zamek po raz pierwszy poświadczony w 1354 roku; Obecny budynek prawdopodobnie składa się z dwóch części, najstarszy z północy pochodzi z połowy XVI -tego wieku ; w 1599 roku Rodolphe de Bollwiller rozszerzył ją na południe, dodając wieżyczkę z drugą klatką schodową (data przedłużona); na piętrze konstrukcja galerii za fasadą dwóch głównych budynków, z kasetonowym stropem; zamek stał się własnością Reinholda de Rosena w 1649 roku; budowa budynków gospodarczych w 1738 roku; na początku XIX th century , zamek został kupiony przez przemysłowej Koehler, który zbudował młyn na wspólnej lokalizacji i sklepów; według mapy ewidencyjnej z 1839 roku, zamek otoczony fosą wypełnioną wodą (wypełniona pod koniec XIX th wieku ). Został zakupiony w 1926 roku przez KST, prywatną firmę wydobywającą potaż. W 1961 roku zamek kupiło stowarzyszenie les Papillons blancs. Zaklasyfikowany jako zabytek dekretem z dnia 19 listopada 2007 r.
Dom zbudowany w 1738 r. , Data wypisana na drzwiach, dla Reinholda Charlesa de Rosena, zmarłego w 1744 r. Lorda Bollwiller ; jego dziedziczka Sophie Rose de Rosen w 1779 r. poślubiła w drugim małżeństwie René Voyer, markiza d'Argenson, który pozostawił swoje nazwisko domowi; Zakupiony około 1860 roku przez rodzinę Pfulb de Bollwiller, został kupiony przez miasto w 1988 roku i odrestaurowany na przybudówkę domu spokojnej starości.
Do 1847 r. Wieś Bollwiller podlegała parafii Feldkirch ; w 1841 r. przekazane miastu grunty pozwoliły na otwarcie cmentarza, następnie od 1844 r. podjęto budowę kościoła ; plany sporządził w 1847 roku architekt wydziału François Laubser; prace przerwane w 1848 r. przez epidemię zakończono w 1852 r . ; dzwonnica zbudowana w 1862 r. z dachem pawilonowym; zbombardowany w 1945 r. został zastąpiony dachem żarówkowym. Jest poświęcony św. Karolowi Boromeuszowi. W chórze obraz przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem został ofiarowany przez Napoleona III podczas pobytu w Bollwiller w 1868 roku . Organy pochodzą z 1857 roku.
Przy wejściu do prezbiterium można zobaczyć dwa wspaniałe okazy szlochających sofor ze żłobków Baumannów.
Ołtarz główny pochodzi z kościoła parafialnego Glis w pobliżu Brig w Wallis ( Szwajcaria ). Pochodzący z 1686 r. Został zakupiony przez parafię Bollwiller w 1904 r. Poprzez zakłady Klem w Colmar, które zapewniły renowację i instalację w 1906 r. Ołtarz (12 m wysokości i 5 m szerokości) jest z polichromowanego i złoconego drewna, bogato rzeźbiony. ; jest to piękne dzieło barokowe z końca renesansu. Sześć dużych kolumn, częściowo skręconych, częściowo rzeźbionych z motywami roślinnymi, podtrzymuje sklepienie. Całość ozdobiona jest licznymi płaskorzeźbami, siedmioma dużymi posągami o wysokości 160 cm i dziesięcioma niewielkimi posągami o wysokości 35 cm .
Na cmentarzu znajduje się krzyż cmentarny z 1845 roku.
Społeczności żydowskiej jest potwierdzone w Bollwiller od XV -go wieku , aż do wojny trzydziestoletniej, i odradza się do 1658 roku , wraz z budową synagogi w 1672 roku ; rozwój społeczności w XVIII th century (czterdzieści pięć rodzin w 1789 roku); synagoga została zamknięta w 1793 r . ; XIX th wieku , siedziba rabinatu; synagoga wskazana na planie katastralnym z 1839 r. znajduje się obok rue de la Synagogue 4; zniszczony około 1975 r . ; w 1866 r. architekt departamentalny François Laubser wybudował nową synagogę (który opracował również plany kościoła św. Karola), a ukończono ją w 1868 r . ; odnowiona w 1962 r. , synagoga była czynna w 1988 r . W 1807 r. Żydzi stanowili jedną czwartą miejscowej ludności, czyli 240 mieszkańców z 948, które liczyła gmina.
Miasto jest obsługiwane przez dwie pobliskie drogi ekspresowe: drogę ekspresową D 83 z dwoma zjazdami (na północny zachód przez Carrefour du Nouveau Monde i południowy zachód) oraz drogę ekspresową D 430 z pobliskim zjazdem południowo-wschodnim przez City Alex de Feldkirch . Dzięki temu można szybko dotrzeć do dwóch autostrad przecinających Alzację, A35 i A36 .