Łuk Triumfalny

Arc de Triomphe de l'Etoile , często nazywany po prostu Łuk Triumfalny , znajduje się pomnik znajduje się w Paryżu , w wysokim punkcie u zbiegu terytoriach 8 th , 16 th i 17 th okręgach , zwłaszcza na szczycie od Pól Elizejskich i Avenue de la Grande Armee , które stanowią dużą wschód-zachód Paris począwszy od Louvre Pyramid , poprzez obelisku La Concorde , Łuk sama nawet, a kończąc w oddali z Triomphe Arche de la Obrona .

Jego budowa, postanowił przez cesarza Napoleona I er , rozpoczyna się w 1806 a kończy w 1836 roku za panowania Ludwika Filipa .

Plac Gwiazd

Łuk Triumfalny wznosi się w centrum Place Charles-de-Gaulle (dawniej Place de l'Étoile) w 8. , 16. i 17. dzielnicy Paryża . Znajduje się na osi i na zachodnim końcu Avenue des Champs-Élysées , 2,2 km od Place de la Concorde . 49,54  m wysokości , 44,82 m szerokości  i 22,21 m głębokości  , zarządzany jest przez Centre des monuments nationaux . Wysokość wielkiego sklepienia wynosi 29,19  m, a szerokość 14,62  m . Małe sklepienie ma 18,68  m wysokości i 8,44  m szerokości. Pomnik waży 50 000  t - a właściwie 100 000  t , biorąc pod uwagę fundamenty, które zapadają się na głębokość 8,37  m . Całkowity koszt budowy wyniósł 9 651 116 USD  F .

Place de l'Etoile tworzę Ogromne rondo dwanaście alei przełomów w XIX th  wieku pod wodzą Napoleona III i barona Haussmanna , wówczas prefekt Sekwany działu . Te aleje „promieniują” w gwiazdę wokół placu, w szczególności aleja Kléber , aleja de la Grande-Armée , aleja de Wagram i najsłynniejsza aleja Champs-Élysées . Kostka brukowa o różnych kolorach rysuje na ziemi kwadratu dwie gwiazdy, których punkty trafiają do jednej na środku alei, do drugiej między alejami.

Ta strona jest obsługiwana przez stację metra Charles de Gaulle-Étoile .

Historia

Napoleon I st , w dzień po bitwie pod Austerlitz , powiedział, że żołnierze francuscy: „Wrócisz do domów tylko w łuki triumfalne. " Cesarz mowa łuków triumfalnych wznoszonych w ramach cesarstwa rzymskiego na pamiątkę zwycięskiej ogólny marsz na czele swych wojsk.

Dekretem cesarskim z dnia 18 lutego 1806zlecił budowę tego łuku triumfalnego, poświęconego utrwalaniu pamięci o zwycięstwach wojsk francuskich. Jego pierwotnym projektem było wzniesienie pomnika „przy wejściu na bulwary, w pobliżu miejsca, w którym znajdowała się Bastylia, tak aby wjeżdżając do Faubourg Saint-Antoine przechodziło się pod tym łukiem triumfalnym” . Chciał więc uczynić z niego punkt wyjścia do triumfalnego skrzyżowania alei, w szczególności przez Luwr i Plac Bastylii . Ministra Spraw Wewnętrznych Champagny radzi cesarzowi, że wybór Bastylii byłoby kosztowne i przekonuje go, by wznieść łuku na zachód od Paryża, na Place de l'Etoile, co pozwoliło na uwolnienie pięknych perspektyw.

Hrabia Jean Bérenger , radny stanu, jest odpowiedzialny za finansowanie jako dyrektor generalny Caisse d'amortissement. Dekret cesarski z26 lutego 1806, który nakazuje wzniesienie łuku triumfalnego, w rzeczywistości przewiduje, że „ze składek Wielkiej Armii zostanie zabrany na ten obiekt milion. Fundusz Amortyzacyjny będzie posiadał co miesiąc, od1 st marca50 tysięcy franków do dyspozycji przyszłego architekta i piętnaście tysięcy franków na dzieła sztuki i rzeźby” .

Przy projektowaniu pomnika architekt Jean-François Chalgrin konkuruje ze swoim kolegą Jean-Arnaudem Raymondem , odpowiedzialnym za współpracę z nim. Pierwszy chce ozdobić łuk pojedynczymi kolumnami, a drugi chce je zaangażować, ponieważ niekompatybilność tych dwóch projektów uniemożliwia jakąkolwiek współpracę między dwoma architektami. Arbitraż wydany przez Champagny , ministra spraw wewnętrznych , zmusza Raymonda do honorowego wycofania się. Chalgrin następnie usunął kolumny ze swojego projektu i zainspirował się tetrapylowym łukiem Janusa i łukiem Tytusa w Rzymie, a następnie w pełni odrestaurowanym.

Pierwsza tarcza w kształcie kamienia węgielnego z napisem wmurowano15 sierpnia 1806 r(na urodziny cesarza) i pokryty brązową tabliczką, aby go chronić. Ta poza odbywa się bez oficjalnej ceremonii, w ogólnej obojętności. Fundamenty (masywny 54,56 m długości, 27,28 m szerokości i 7,55 m głębokości) wymagały dwóch lat pracy. W 1810 roku cztery filary wznoszą się na około metr nad ziemię. Z okazji jego małżeństwa z arcyksiężną Marie-Louise i jej wjazdu do Paryża cesarz deleguje kredyty, które pozwalają Chalgrinowi zbudować pełnowymiarowy model w ramie, stiuku i malowanych płótnach, które pozostają wystarczająco długo na miejscu i pod którymi księżniczka przechodzi. Architekt zmarł dość nagle w 1811 r. , a osiem dni po nim jego kolega Raymond.

Podczas pierwszych porażkach napoleońskich ( kampania rosyjska w 1812 roku ), a wydarzenia z 1814 roku , Łuk Triumfalny z wysokimi łukami (the pawęży wielkiego łuku jest podniesiona z 45 th  siedzenie), ale budowa zostanie przerwana, a następnie porzucony pod Restoration . W 1823 Ludwik XVIII wznowił budowę z architektami Louis-Robert Goust, a następnie Huyot i pod kierunkiem Héricarta de Thury . Arc musi teraz upamiętnić zwycięską wyprawę do Hiszpanii. W 1830 r. Ludwik Filip podjął początkową myśl Napoleona, ale w duchu pojednania zebrał armie walczące w latach 1792-1815. To Ludwik Filip i Adolphe Thiers decydują o wyborze tematów i rzeźbiarzy: Odejście ochotników , potocznie zwane Marsylianką , autorstwa François Rude i Le Triomphe de Napoléon autorstwa Jean-Pierre Cortot . Bardziej spektakularny jest fryz znajdujący się na szczycie Łuku, podzielony na dwie części: Le Départ des Armées i Le Retour des Armées z długą centralną sceną ku chwale Narodu. Budowę prowadził w latach 1832-1836 architekt Guillaume-Abel Blouet .

Łuk Triumfalny został zainaugurowany w dniu 29 lipca 1836 rz okazji szóstej rocznicy Trois Glorieuses . Początkowo planowany jest duży przegląd wojskowy w obecności Ludwika Filipa. Ale, podczas gdy on został właśnie kierowana przez nowego ataku The25 czerwcakról postanawia powstrzymać się od tego. Przegląd wojskowy zostaje odwołany i zastąpiony przez wielki bankiet, który król oferuje trzystu gościom, podczas gdy pomnik zostaje odnaleziony ukradkiem o siódmej rano, w obecności Adolphe Thiersa i jego ministra finansów Antoine'a z Argout .

W 1842 roku Honoré de Balzac uczynił z niego symbol lojalności żołnierzy wobec cesarza: „ale wszystkie serca, nawet najbardziej wrogie cesarzowi, wysłały gorące życzenia do nieba na chwałę kraju. Wszyscy ludzie najbardziej zmęczeni walką, która rozpoczęła się między Europą a Francją, wyrażali swoją nienawiść przechodząc pod łukiem triumfalnym” .

W zamyśle projektantów szczyt Łuku miał być zwieńczony monumentalną rzeźbiarską grupą. Prezentowanych jest kilka projektów, niektóre bardzo fantazyjne: zwycięska Francja, kolosalny orzeł, Napoleon na kuli, zbiornik na wodę, słoń itp. W 1882 roku na pustym postumencie zainstalowano kwadrygę zaprojektowaną przez rzeźbiarza Alexandre Falguière'a : ten model w ramie i gipsie, naturalnej wielkości, przedstawia alegorię Francji lub Republiki, ciągnięty przez antyczny rydwan. Anarchia i despotyzm”. Monumentalna rzeźba, ochrzczona Triumfem Rewolucji , została usunięta w 1886 roku, ponieważ zaczęła niszczeć, a jej ostatecznego zastąpienia nigdy później nie wykonano brązem. Pomnik dostarczony wraz z grupą Falguière możemy obserwować na różnych fotografiach, zwłaszcza tych wykonanych podczas majestatycznego pogrzebu Victora Hugo w 1885 roku (patrz rozdział Różne fakty). Niewielka marmur replika (około 1,2 m. ) Spośród Triumf rewolucji jest na wystawie w sali 17 w Musée de Grenoble .

Łuk Triumfalny został sklasyfikowany jako zabytek od6 lutego 1896 r.

Symbol historyczny

Łuk Triumfalny jest jednym z narodowych zabytków o silnym znaczeniu historycznym. Znaczenie to wzrosło od czasu pochowania tam szczątków Nieznanego Żołnierza, poległego w I wojnie światowej28 stycznia 1921. Dwa lata później André Maginot , ówczesny minister wojny , poparł projekt zainstalowania tam „płomienia pamięci”, który zapalił się po raz pierwszy na11 listopada 1923przez Ministra. Ten wieczny płomień jest, obok płomienia ołtarza Ojczyzny w Rzymie , pierwszym tego rodzaju od wygaśnięcia Płomienia Westalek w 391 roku . Upamiętnia pamięć poległych żołnierzy i nigdy nie umiera: jest rekindled każdego wieczoru na 18  godz  30 przez weteranów wojennych i ofiar skojarzeń.

Ten symboliczny gest odrodzenia dokonał się jeszcze w dniu 14 czerwca 1940, gdzie armia niemiecka wkroczyła do Paryża i maszerowała na Place de l'Étoile: tego dnia odrodzenie miało miejsce na oczach niemieckich oficerów, którzy autoryzowali ceremonię.

W Luty 2008nową stałą scenografię Łuku Triumfalnego zainaugurują artysta Maurice Benayoun i architekt Christophe Girault. Odnawiana wystawa z lat 30. XX wieku , ta nowa muzeografia daje duże miejsce multimediom. Zatytułowany „Między wojnami a pokojem” proponuje odczytanie historii pomnika z uwzględnieniem ewolucji jego symboliki do czasów obecnych, kiedy wartości dialogu i spotkania mają pierwszeństwo przed konfrontacją. Prezentacja multimedialna opowiada na siedmiu stanowiskach i na trzech poziomach historię pomnika w nowoczesny, interaktywny i zabawny sposób. Pozwala odkryć, co mogło być (projekty niezrealizowane), co zniknęło, a czego nie widać (dekoracja rzeźbiarska).

Rzeźby szczegóły

Elewacja tego monumentalnego tetrapyle łuku jest następujący: z przodu z głównych fasad mola, pierwszy rejestr jest ozdobiony grup w rundzie na cokołach. Ten znacznik jest zwieńczona pierwszym belkowanie składa się fryz z języka greckiego i półkę wystającą. Drugi rejestr ożywiają duże prostokątne kamienne ramy, ozdobione płaskorzeźbą, a zwieńczone belkowaniem, w tym historycznym fryzem, pod wysuniętym gzymsem. Trzeci rejestr w przegrodzie pionowej budynku to ważna kondygnacja poddasza ozdobiona 30  tarczami .

Program ikonograficzny obejmuje:

• cztery wysokie płaskorzeźby umieszczone na wysokich cokołach, opierając się na pomostach i wysokości 18 metrów. To są :
  • Wyjazd wolontariuszy z 1792 r. ( Marsylianka ), François Rude . Ta wysoka płaskorzeźba reprezentuje zgromadzenie wszystkich Francuzów, aby bronić narodu, idąc do bitwy. Całość i różnorodność narodu francuskiego podkreśla różnorodność żołnierzy, młodych i starych. Ponad nimi prowadzi ich Genius of War. Postać ta została szybko uznana za alegorię Marsylianki. Ogólną architekturę mieszanki starożytny styl (The Genius of War i skrzydlaty hełm nosząca Aegis , zasłony, zbroje, broń, nagie) ze stylem należące do romantyzmu charakterystyczne dla XIX th  wieku we Francji (vehement gesty, oznaczony wyraz twarzy , ruch ogólny).
  • Triumf z 1810 roku , Jean-Pierre Cortot
  • Opór 1814 , Antoine Étex
  • Pokój z 1815 roku , Antoine Étex

• Wyjazd Ochotników w 1792 r. ,
  zwany także Marsylianką przez François Rude'a .

• Triumf z 1810 roku autorstwa Jean-Pierre Cortot .

• Opór 1814 przez Antoine Étex .

• Pokój z 1815 r. Antoine Étex.

• Sześć mniejszych płaskorzeźb wygrawerowanych po bokach łuku, przedstawiających sceny z Rewolucji i Imperium. Znajdują się one nad czterema grupami oraz po bokach łuku:
  • Pogrzeb generała Marceau on20 września 1796, Henri Lemaire (południowa prawa twarz),
  • Bitwa Aboukir w25 lipca 1799, przez starszego Seurre (południowa lewa twarz),
  • Bitwa Jemappes się6 listopada 1792, Carlo Marochetti (strona wschodnia),
  • Pasaż du Pont d'Arcole le15 listopada 1796 r, Jean-Jacques Feuchère (północna prawa twarz),
  • Wychwytywanie Aleksandrii na3 lipca 1798 r, autorstwa John-Étienne Chaponnière (północna lewa twarz),
  • Bitwa pod Austerlitz na2 grudnia 1805, Jean-François-Théodore Gechter (zachodnia ściana).

• Pogrzeb generała Marceau on20 września 1796przez Henri Lemaire'a .

• Bitwa Aboukir The25 lipca 1799przez starszego Seurre .

• Bitwa Jemmappes The6 listopada 1792autorstwa Carlo Marochettiego .

• Przejście mostu Arcole na15 listopada 1796 rprzez Jean-Jacques Feuchère .

• Przechwytywania Aleksandrii na3 lipca 1798 rautor: John-Étienne Chaponnière .

• Bitwa pod Austerlitz The2 grudnia 1805przez Jean-François-Théodore GECHTER .

• poddasze ozdobiona 30 przesuniętymi tarcz przez wyprostowany mieczy . Tarcze są grawerowane z nazwiskami wielkich bitew Rewolucji i Cesarstwa: Valmy , Jemappes , Fleurus , Montenotte , Lodi , Castiglione , Rivoli , Arcole , Pyramides , Aboukir , Alkmaar , Zurychu , Heliopolis , Marengo , Hohenlinden , Ulm , Austerlitz , Jena , Friedland , Somosierra , Essling , Wagram , Moskowa , Lützen , Bautzen , Drezno , Hanau , Montmirail , Montereau i Ligny .

• płaskorzeźba na fryzie wielkiego belkowania , które zamienia się na czterech stronach budynku. Reprezentuje :
  • Wyjazd wojsk — Joseph-Silvestre Brun , Georges Jacquot i Laité. Na tym fryzie możemy zobaczyć reprezentacje kilku osobowości Rewolucji i Imperium. Od lewej do prawej, możemy wyróżnić Chenier , Moitte , Roland , Me Rolandzie , Penthievre, Marceau , Hoche , Soult , Carnot , Cambronne , Joubert , La Tour d'Auvergne , Championnet , Jourdan , Beurnonville , La Fayette , Sieyes , Duc d „Orléans, Bailly , Duc de Bourbon, Talleyrand , Mirabeau , Custine , Foy , Desaix , w Duc de Chartres , Massena , Kleber , Houchard , Kellermann , Daboville , Lefebvre , AUGEREAU , Dumouriez , Miranda , Gouvion-Saint-Cyr , Eugène i Josephine de Beauharnais , David , Gossec , Rouget de l'Isle .
  • Powrót armii , Louis-Denis Caillouette , François Rude i starszy Seurre .
  • Wielkie łuki ozdobione w spandrele alegoryczne postacie przedstawiające postacie z mitologii rzymskiej ( Słynne ze stopą opartą na globusie, rękami trzymającymi trąbkę i Zwycięstwami trzymającymi wieniec laurowy), wykonane przez Jamesa Pradiera .

• Sława i zwycięstwa w spandrelachand

• Na wewnętrznych ścianach filarów wielkich łuków wygrawerowane są imiona wielkich bitew Rewolucji i Imperium.

• Małe łuki wzmocnione alegoryczne postacie reprezentujące piechoty przez Teofila Bra , w kawalerii przez Achille-Joseph-Étienne de Valois , w artylerii przez Debay starszy i marynarki przez Charles Émile Seurre .

• Alegoryczna figura przedstawiająca piechotę .

• Alegoryczna figura przedstawiająca kawalerię .

• Alegoryczna figura przedstawiająca artylerię .

• Alegoryczna figura przedstawiająca Marynarkę Wojenną .

• Na wewnętrznych ścianach niewielkich łuków wygrawerowane są imiona osobistości Rewolucji i Imperium . Podkreślono nazwiska tych, którzy zginęli w walce, jak francuski generał Frédéric Guillaume de Donop, który zginął pod Waterloo .

• Filar północny .

• Filar południowy .

• Filar wschodni .

• Filar zachodni .

• Nad nazwiskami osobistości Rewolucji i Imperium znajdują się cztery płaskorzeźby . Ich nazwy pochodzą od słynnych bitew Rewolucji i Imperium:
  • Atrybuty zwycięstw Północy , François-Joseph Bosio . Scena przedstawia bitwy pod Austerlitz , Jeną , Friedland , Ulm , Wagram i Eylau .
  • Atrybuty zwycięstw Południa , Antoine-François Gérard . Scena przedstawia bitwy pod Marengo , Rivoli , Arcole i Lodi .
  • Atrybuty wschodnich zwycięstw , autorstwa
  Valchera . Scena przedstawia bitwy o Aleksandrię , piramidy , Aboukir i Heliopolis .
• Atrybuty zwycięstw Zachodu , Jean-Joseph Espercieux . Scena przedstawia bitwy Jemmapes i Fleurus .

• Atrybuty zwycięstw Północy – François-Joseph Bosio .

• Atrybuty zwycięstw Południa autorstwa Antoine-François Gérarda .

• Atrybuty zwycięstwa wschodu przez Valchera .

• Atrybuty zwycięstw Zachodu przez Jean-Joseph Espercieux .

• Pod Łukiem znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza . Na grobie możemy przeczytać:

• Grób Nieznanego Żołnierza (Paryż), za dnia

• Grób Nieznanego Żołnierza (Paryż), nocą.

• Pomnik otoczony jest setką ćwieków symbolizujących Sto Dni .

Filatelistyka

Od 1929 roku Łuk Triumfalny był reprezentowany na francuskim znaczku o wartości 2  F w kolorze brązowo-czerwonym.

W 1938 r. widnieje na znaczku zagranicznym o wartości 1,75  F , wydanym podczas wizyty brytyjskich władców na wieży Pałacu Westminsterskiego . Wizualizację stosuje się do papeterii pocztowej .

W tym samym roku znaczek czerwony karmin 65 centów 35 centów składka została wydana z okazji 20 th  rocznica zwycięstwa. Łuk jest w centrum z paradą11 listopadapo bokach znaczka. Wizualizację stosuje się również w przypadku stacjonarnej poczty .

W 1944 r. Rząd Tymczasowy uczynił go symbolem Rzeczypospolitej i wydano serię dziesięciu powszechnie używanych znaczków (o wartościach od 5 centymów do 10  F ). Te znaczki są wydawane przez Stany Zjednoczone do użytku w wyzwolonej Francji. Nowy zestaw dziesięciu znaczków wciąż drukowanych w Stanach Zjednoczonych wyszedł w 1945 roku; wartości są czarne i wahają się od 30 centów do 3 franków.

W 1968 r. jest obecny na pięćdziesiątą rocznicę rozejmu z 11 listopada na 25-centymowym karminowo-niebieskim znaczku.

W 1971 roku znajduje się na tle czerwonego znaczka wydanego w opasce wydanej z okazji śmierci generała de Gaulle'a . Reprezentuje zejście z Pól Elizejskich w 1944 roku.

W 1973 roku, słynny POST 50 th  anniversary płomienia pod Łukiem Triumfalnym przez znaczek 40 centów liliowy, czerwony i niebieski.

W 1989 roku poczta zaprezentowała na pasku panoramę Paryża. Łuk pojawia się tam w tle dwóch wielobarwnych znaczków przy 2,20  F przedstawiających Łuk Obrony i Wieżę Eiffla . Wizualizacje są reprodukowane na papeterii pocztowej.

W 1995 roku z okazji pięćdziesiątej rocznicy zwycięstwa 8 maja 1945Pojawia się w tle portretu generała de Gaulle'a o wartości 2,80  F .

W 1999 roku pojawił się na znaczku dystrybutora o zmiennej wartości.

W 2001 roku widnieje on o wartości 3  F lub 46 eurocentów, na znaczku o bardzo dużym formacie wydanym z okazji stulecia urodzin projektanta i grawera Alberta Decarisa .

W 2003 roku został umieszczony w miniaturowym arkuszu: „Portrety regionów. Francja do zobaczenia ”. W tej serii dziesięciu znaczków jest on jedynym podmiotem znaczka 50 eurocentów.

Wydarzenia

W 1810 roku, z okazji ślubu z arcyksiężną Marią Ludwiką i jej wjazdu do Paryża, cesarz Napoleon I po raz pierwszy zbudował przez Chalgrina model pełnowymiarowy (w celu oddania iluzji ukończonego pomnika) w ramie, stiuku i malowane płótna trompe-l'oeil naśladujące płaskorzeźby pirsów, pod którymi uroczyście przeszła przyszła cesarzowa.

Podczas przenoszenia prochów Napoleona 15 grudnia 1840procesja przechodzi pod Łukiem Triumfalnym.

Ciało Victora Hugo jest strzeżone pod Łukiem w noc22 maja 1885, przed pochowaniem w Panteonie . Z okazji pogrzebu pomnik częściowo zasłonięty czarną krepą .

W 1938 r. wykonano gzyms oryginalnej rzeźby Marseillaise de Rude, aby zapobiec możliwym zniszczeniom podczas wojny światowej, w tym rozwojowi lotnictwa i bombardowań.

W 1997 roku Australijczyk próbował ugotować jajka sadzone na płomieniu Nieznanego Żołnierza, co kilka lat wcześniej zrobił piosenkarz rockowy o imieniu Hector , po zakładzie z Jean Yanne .

1 st grudzień 2018, podczas III aktu ruchu żółtych kamizelek , Łuk Triumfalny został przerobiony graffiti przez demonstrantów. Grób Nieznanego Żołnierza jest prawie sprofanowane, ale niektóre żółte kamizelki chronić go z barierami i otoczyć ją śpiewa Marsyliankę . Wbrew fałszywym doniesieniom rozpowszechnianym przez kilka mediów, tego wieczoru ponownie rozpala się płomień nieznanego żołnierza. Wewnątrz pomnika demonstrantom udaje się wspiąć na szczyt Łuku Triumfalnego, sklep zostaje splądrowany, model Łuku Triumfalnego jest uszkodzony, a sale wystawowe muzeum są uszkadzane przez demonstrantów. Policja poczeka kilka godzin, zanim odzyska kontrolę nad Place de l'Etoile, na którym znajduje się pomnik, i ewakuuje go z demonstrantów. Odlew twarzy Dżina de la Guerre z płaskorzeźby Pożegnanie Ochotników jest częściowo zniszczony. Kilka mediów następnie błędnie twierdzi, że była to alegoria Marianne . Fotoreporter Jean-René Santini był jednym z niewielu dziennikarzy przedstawić, że dni, które wprowadzono do wnętrza pomnika i uwiecznił ten moment. Obrazy, na których widzimy demonstrantów plądrujących i plądrujących wnętrze Łuku Triumfalnego.

• Szaleństwo Łuku Triumfalnego w sobotę 1 st grudzień 2018przez ruch żółtych kamizelek

• Kilkuset demonstrantów w sobotę pod Łukiem Triumfalnym 1 st grudzień 2018

• Uszkodzony model gipsowy Łuku Triumfalnego w sali wystawowej muzeum.

• Odlew Genius of War, który znajdował się wewnątrz Łuku Triumfalnego, miał złamaną czaszkę.

• Sklep z pamiątkami w Łuku Triumfalnym splądrowany przez demonstrantów.

Przekraczanie skarbca samolotem:

• 7 sierpnia 1919as lotniczy Charles Godefroy zdołał przelecieć samolotem ( dwupłatowcem Nieuport 17 o profilu 15 metrów kwadratowych i rozpiętości skrzydeł 9 metrów z silnikiem 120 koni mechanicznych ) pod Łukiem Triumfalnym, sfotografowanym przez Jacquesa Mortane'a . Ten wyczyn zostanie wystawiony w 1968 roku w filmie Roberta Enrico Les aventuriers .
• Kolejny as, Jean Navarre , zginął w pobliżu Villacoublay dnia10 lipca tego samego roku podczas lotu szkoleniowego, aby osiągnąć ten wyczyn.
• W Październik 1981Alain Marchand ponownie publikuje fragment pod Łukiem Triumfalnym; zostaje skazany na grzywnę w wysokości 5000  franków .
• 11 sierpnia 1991Niezidentyfikowany pilot przechodzi ponownie pod Łukiem i Wieży Eiffla w sterami Múdry Cap-10B , oświadczył skradziony w Aero-klubu z Lognes .
• Zauważ, że w filmie Les Aventuriers (1967), postać grana przez Alaina Delona planuje latać pod Łukiem Triumfalnym, ale nie udaje mu się to z powodu umieszczonej tam flagi.

Montowane są daszki zabezpieczające Po 33 samobójstwach zaobserwowano z dachu pomnika.

Sześć razy w roku (7, 8 i 9 maja oraz 3, 4, 5 sierpnia), Słońce zachodzi na osi Champs-Élysées . Dla osoby znajdującej się na Polach Elizejskich dysk słoneczny jest więc widoczny przez kilka minut pod łukiem Łuku Triumfalnego. 10 maja 1994Zjawisku temu towarzyszy częściowe zaćmienie Słońca obserwowane przez blisko 200 tys. osób. W przeciwnym kierunku, widzianym z Porte Maillot , Słońce wschodzi cztery razy w roku na Łuku Triumfalnym, 4, 5,6 lutego, a 7 listopada, informacje potwierdzone przez Instytut Mechaniki Niebieskiej i Obliczeń Efemeryd . „Przekonali Napoleona za pomocą broszur lub stron internetowych, nadal rozpowszechniają kilka fantazyjnych informacji na ten temat… Próbowali rozpowszechnić ideę, że słońce zachodzi pod Łukiem Triumfalnym w rocznicę cesarza,15 sierpnia, i że wznosi się idealnie w osi 2 grudnia, rocznica bitwy pod Austerlitz  ” .

Łuk Triumfalny zostanie opakowany jesienią 2021 roku jako pośmiertny hołd dla pary land-artystów Christo i Jeanne-Claude . Rzeczywiście, Christo miał owinąć pomnik w 2020 roku (jego żona zmarła w 2009 roku), ale zmarł 31 maja 2020 roku.

Prace konserwatorskie i restauratorskie na Łuku Triumfalnym

Zbrojenie fundamentów metodą iniekcji zaczynu

Fundamenty Łuku Triumfalnego zostały wzmocnione pod koniec lat osiemdziesiątych w pięciu etapach poprzez iniekcję zaprawy.