Francois Christophe Kellermann | ||
Generał Kellermann (olej na płótnie Lucile Foullon-Vachot). | ||
Przezwisko | Zwycięzca Valmy Bohater Valmy Nestor armii |
|
---|---|---|
Narodziny |
28 maja 1735 Strasburg ( Królestwo Francji ) |
|
Śmierć |
13 września 1820 r(w wieku 85 lat) Paryż ( Królestwo Francji ) |
|
Pochodzenie | Francuski | |
Wierność |
Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie Królestwo Francji |
|
Uzbrojony | Kawaleria | |
Stopień | Marszałek Imperium | |
Lata służby | 1750 - 1820 | |
Wyczyny broni | Bitwa pod Valmy (1792) Oblężenie Lyonu (1793) | |
Nagrody |
Wielki Krzyż Legii Honorowej Wielki Krzyż Orderu Saint-Louis Wielki Krzyż Orderu Wierności Badenii Wielki Krzyż Orderu Hesji Książę Valmy Peer Francji |
|
Hołdy | Nazwa wygrawerowane pod Łukiem Triumfalnym , 3 th kolumny. | |
Inne funkcje | Przewodniczący Senatu | |
Rodzina |
Rodzina Kellermanna François Étienne Kellermann (jego syn) François Christophe Edmond Kellermann (jego wnuk) |
|
François Étienne Christophe Kellermann (bardziej znany jako François Christophe Kellermann ), urodzony28 maja 1735w Strasburgu i zmarł dnia13 września 1820 rw Paryżu , jest francuskim wojskowym i politykiem .
Od szlachty karierę wojskową rozpoczął w 1750 r., a stopień marszałka obozu (generała brygady) osiągnął w 1788 r. Był jednak zwolennikiem idei rewolucji i stał wówczas na czele armii mozelskiej . w bitwie pod Valmy (20 września 1792). W 1793 ledwie uniknął Terroru, a następnie został zmarginalizowany militarnie. W okresie cesarstwa został wyniesiony do godności marszałka cesarstwa i wszedł do senatu . W 1808 roku cesarz Napoleon nadał mu tytuł księcia Walmy na pamiątkę jego zwycięstwa. Potem zebrał do Ludwika XVIII , którzy mu wykonane Wielki Krzyż z Order of Saint-Louis , gubernatora Strasburgu i Peer Francji .
W sumie dowodził armią francuską w 43 bitwach lub bitwach.
Pochodzi ze szlacheckiej rodziny pochodzenia saksońskiego założonej przez dwa stulecia w Strasburgu , jest synem François de Kellermann, wyższego urzędnika odpowiedzialnego za zarządzanie podatkiem solnym oraz baronowej Marie von Dyrr.
W 1769 poślubił Marie-Anne Barbé, córkę doradcy króla i siostrę markiza de Barbé-Marbois , przyszłego ministra skarbu Napoleona. Ich syn François Étienne , urodzony w 1770 r., będzie służył w Cesarstwie jako generał dywizji.
W 1807 roku otrzymał domenę Johannisberg , na prawym brzegu Renu , dawniej własność William V i Guillaume I er Niderlandów .
François Christophe Kellermann wstąpił w wieku piętnastu lat jako podchorąży do pułku piechoty, pułku Lowendal . W wieku osiemnastu lat został mianowany chorążym w Królewskim Pułku Bawarskim ; został kapitanem w 1758, podczas wojny siedmioletniej . Wyróżnił się tam tym, że uwięził z garstką ludzi 300 swoich wrogów.
W latach 1770-1771 walczył u boku generała porucznika Antoine Charlesa du Houx de Vioménil w Polsce. Kapitan huzarów, w 1771 r. otrzymał tytuł szlachecki Orderu Świętego Ludwika za przeprawę przez Wisłę pod Krakowem .
Kapitan kawalerii 24 marca 1772 r., kapitan-dowódca w czerwcu 1776 r., w 1779 r. został majorem pułku huzarów Saksonii. W następnym roku awansował na podpułkownika, następnie w 1784 r. na brygadę wojsk królewskich, husaria i pułkownik generalny w tym samym roku, w końcu Marszałek obozie w9 marca 1788, trzydzieści sześć lat po wstąpieniu do wojska, „przez jego inteligencję i jego wykształcenie”. Jest jedynym marszałkiem Imperium, który był generałem w Ancien Regime.
Sprzymierzony z Rewolucją Francuską Kellermann został mianowany generałem-porucznikiem le20 marca 1792 r, następnie generał armii 20 sierpnia; został wysłany do Alzacji jako głównodowodzący armią Mozeli w sierpniu 1792 roku. Działał na początku miesiąca po połączeniu z generałem Dumouriezem , dowódcą armii Północy i dlatego był jednym ze zwycięzców bitwy de Valmy (20 września 1792).
Kellermann został następnie zatrudniony u Custine'a, któremu udało się odwołać go ze swojego dowództwa (18 maja 1793). Wkrótce został mianowany dowódcą armii alpejskiej i włoskiej .
Wysłany, by stłumić bunt w Lyonie przeciwko Konwencji , natknął się na przedstawiciela misji, który twierdził, że uczy go swojego fachu. W czasie Terroru zostanie uwięziony przez trzynaście miesięcy i ledwo ucieka z szafotu.
Po upadku Robespierre'a (lipiec 1794) został uniewinniony i powrócił na czele swoich armii (styczeń 1795). We wrześniu 1795 został wycofany z dowództwa armii włoskiej, powierzonej Napoleonowi Bonaparte , i zachował jedynie armię alpejską , zredukowaną do drugorzędnej roli. Opuścił ją wiosną 1797 roku po wielkich zwycięstwach odniesionych przez wojska włoskie .
Na Świętej Helenie Napoleon mówił o starym marszałku: „Kellermann był dzielnym żołnierzem, niezwykle aktywnym, miał wiele zalet; ale został całkowicie pozbawiony środków niezbędnych do zarządzania wodzem armii. Popełnił tylko błędy w prowadzeniu tej wojny […]” .
W 1799 był generalnym inspektorem kawalerii. Po zamachu stanu z 18 Brumaire (9 listopada 1799) został powołany do Senatu Konserwatywnego, któremu przewodniczył 2 sierpnia 1801 roku.
W następnych latach sukcesywnie uzyskiwał kordon wielkiego oficera, godność marszałka (19 maja 1804 r.), Senat Colmar, tytuł księcia Valmy the3 czerwca 1808 r.. Nosi koronę Karola Wielkiego podczas koronacji Napoleona i płaszcz króla Rzymu podczas jego chrztu (czerwiec 1811).
W latach 1804-1813, ze względu na swój podeszły wiek, dowodził jedynie armiami rezerwowymi lub korpusami obserwacyjnymi.
Uznany mason , był czcigodnym honorem w paryskiej loży „Święty Napoleon” we wrześniu 1804 r. i nadal nim był w 1812 r. We wrześniu 1803 r. został mianowany Wielką Gwardią Archiwów Wielkiego Wschodu Francji . Był członkiem GODF klasztor w 1811 roku do loży Strasbourg „Concorde” w 1811 roku The Lodge „równość Perfect” z Liege poświęca honorowym festiwalu w roku 1809. głównie dołączone do Scottish Rite , który jest on niosącym 33 th stopnia, jest to część dygnitarze, którzy spełnili w swoim domu w dniu 6 września 1805 r. do podpisania aktu odrzucającego Konkordat z 1804 r. i przywrócenia Wielkiej Loży Szkockiej. Występuje jako członek Rady Najwyższej Francji wśród sygnatariuszy aktu założycielskiego Rady Najwyższej Włoch w sprawie16 marca 1805.
Będąc w Paryżu na1 st kwiecień 1814głosuje w senacie przepadkiem Napoleona, utworzeniem rządu tymczasowego i zaliczeniem go do pierwszej organizacji Izby Parów . Podczas Stu Dni Kellermann trzyma się z dala od wydarzeń. Był jednak obecny na zgromadzeniu Champ de Mai i został mianowany parem Francji 2 czerwca 1815 r. Podczas drugiej restauracji zasiadał wśród obrońców wolności publicznych w Izbie Parów, gdzie zastąpił go jego syn. Głosuje za śmiercią Michela Neya .
Po jego śmierci i zgodnie z jego życzeniem, jego serce zostało pochowane na środku pola bitwy pod Valmy. Jego prochy spoczywają na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu, a jego imię jest wyryte na łuku triumfalnym Gwiazdy . Pomnik podpisany Léon-Alexandre Blanchot wzniesiono w jego hołdzie na Place Broglie w Strasburgu oraz w Valmy w Marnie , w miejscu bitwy . Nieopodal tego ostatniego wznosi się obelisk, w którym znajduje się serce generała, chcącego odpocząć ze swoimi żołnierzami, z napisem: „Żołnierzom, którzy uratowali Francję 20 września 1792 r. Żołnierzowi, który miał zaszczyt dowodzić nimi w O tym pamiętnego dnia, marszałek Kellermann, książę Valmy, dyktując, dwadzieścia osiem lat później, swoje ostatnie życzenia, na krótko przed śmiercią, chciał, aby jego serce znalazło się wśród nich. "
Kilka miejscowości nosi imię Kellermanna. W 1864 roku część bulwaru urządzona w miejscu rue Militaire w Paryżu ( bulwary des Maréchaux ) została nazwana bulwarem Kellermann . Koszary organizujące 3 th Strzelby chodzić do Saint-Die-des-Vosges przyniosło to nazwisko. Teraz zniszczony, ustąpił miejsca ZUP, który zachował tę nazwę.
Od 1985 roku Muzeum Rewolucji Francuskiej wystawia złotą szablę i pochwę generała Kellermanna, wymachiwaną podczas bitwy pod Valmy w 1792 roku.
Tablica upamiętniająca narodziny Kellermanna w Strasburgu przy rue brulée 6 6
Pomnik Kellermanna na Place Broglie w Strasburgu
Posąg Kellermanna i obelisk w Valmy
Grób Kellermanna na cmentarzu Père-Lachaise