Francois-Joseph Gossec

Francois-Joseph Gossec Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Fragment portretu Gosseca (1791) autorstwa Antoine Vestier , Paryż, Musée de la Musique . Kluczowe dane
Imię urodzenia Francois-Joseph Gosse
Narodziny 17 stycznia 1734
Vergnies ( Królestwo Francji  ; w 2021 w Belgii )
Śmierć 16 lutego 1829 r.(w wieku 95 lat)
Passy ( Królestwo Francji ) 
Podstawowa działalność Kompozytor
Styl muzyka francuska( symfonia , muzyka kameralna )
Dodatkowe zajęcia Skrzypek , reżyser operowy , pedagog
Edukacja Konserwatorium Paryskie
Studenci Joseph Bologne de Saint-George , Bernhard Henrik Crusell , Pierre- Auguste- Louis Blondeau
Odznaczenia honorowe Członek Instytutu , Kawaler Legii Honorowej

Główne sceny

François-Joseph Gossec (Gosse z prawdziwego imienia), ur17 stycznia 1734w Vergnies i zmarł dnia16 lutego 1829 r.in Passy , jest kompozytorem , skrzypkiem , reżyserem operowym i pedagogiem francuskim . Służy książętom krwi , księciu Condé i księciu Conti oraz kieruje Królewską Szkołą Pieśni i Deklamacji , przyszłym Konserwatorium Muzycznym , którego jest członkiem dyrektora .

Mianowany urzędnik kompozytor do rewolucji francuskiej , to także najbardziej utytułowanych muzyk pod Napoleon  I er (członek Instytutu , Kawalera Legii Honorowej ...). Zmarł podczas Restauracji w wieku 95 lat.

Biografia

François-Joseph Gossé, znany jako Gossec, urodził się w Vergnies , francuskiej wiosce znajdującej się w hrabstwie Hainaut, ówczesnej posiadłości korony austriackiej . Wioska ta znajduje się obecnie w Belgii w prowincji Hainaut . Urodzony za Ludwika XV , dwa lata po Haydnie (1732-1809), miał 16 lat, gdy zmarł Bach ( 1750 ), 22 lata, kiedy urodził się Mozart ( 1756 ), który został jego przyjacielem, 30, kiedy zmarł John Philippe Rameau ( 1764 ) .

Kształcił się w Walcourt, zanim został chórzystą katedry w Antwerpii (gdzie ukończył studia muzyczne), następnie w Brukseli i Liège , Gossec osiadł w Paryżu w 1751 roku .

W wieku 17 lat został zatrudniony jako skrzypek w orkiestrze La Pouplinière . Został inicjowany do masonerii i członkiem paryskiej loży „La Reunion des Arts”.

W latach 1762-1770 jako mistrz muzyczny kierował teatrem Prince de Condé w Chantilly . Następnie przechodzi na służbę innego księcia krwi, księcia Conti , jako intendent muzyki.

W 1769 założył Concert des Amateurs , którym kierował do 1773.

W latach 1773-1777 był dyrektorem Concert Spirituel .

W 1780 został zastępcą dyrektora Opery, a następnie, po rezygnacji Antoine Dauvergne na Wielkanoc 1782, dyrektorem generalnym. Jednak jego uprawnienia są ograniczone, ponieważ równoważą je uprawnienia sekretarza stanu ds. domu króla i komitetu artystycznego.

W 1784 opuścił zarząd komitetu, by kierować nową Królewską Szkołą Śpiewu , założoną przez barona de Breteuila (która w 1795 miała stać się konserwatorium państwowym ).

Wstąpił w szeregi Rewolucji . Pisze wiele dzieł, m.in. hymny.

Zyskując reputację wynalazcy muzyki demokratycznej i popularnej sztuki chóralnej, jest uznawany za „oficjalnego muzyka rewolucji”. Na wielkie uroczystości Rewolucji stworzył muzykę, do której malarz Jacques-Louis David wykonał scenografię, jak np. wejście grzywy Marata do Panteonu (Paryż) , w 1793 Triumf Republiki . Ta cecha będzie dla niego godna hańby podczas Restauracji .

Uważany za ojca francuskiego symfonii , założył wraz z kompozytorem Grétry , w Konserwatorium Paryskim , gdzie wykładał kompozycję między 1795 i 1814 roku i którego był wtedy jeden z inspektorów.

Jego około 50 symfonii – z których pierwsza, skomponowana w 1756 roku, poprzedza symfonie Josepha Haydna – przyczyniło się do rozwoju tego gatunku we Francji. Skomponowany w 1809 roku The Symphony na 17 części , z okazji 20 th  rocznica szturmu na Bastylię , jest ostatnim z serii. Komponował także opery , zwłaszcza Le Pêcheur (1766) i Toinon et Toinette (1767), Sabinus lub Thésée , muzykę kameralną i utwory sakralne, takie jak oratorium La Nativité (1774). Jego Missa pro defunctis - zwany także Grande Messe des Morts , znany jako jego Requiem - skomponowany w 1760 to innowacyjne dzieło wielkiej urody, która prawdopodobnie zainspirowała Requiem Mozarta, ale także Grande Messe des Morts od Berlioza . Ostatni Mass Żywych , skomponowany w 1813 roku i niestety nazwie , Jest jednym z jego ostatnich kompozycji.

Zmarł w Passy w 1829 r. w ramach Drugiej Restauracji , po 65 latach kariery, która zakończyła się jego ostatnim Te deum w 1817 r. Gossec jest pochowany na cmentarzu Père-Lachaise , gdzie spoczywa w pobliżu grobu przyjaciela Gretry .

A ulica w 12 th  dzielnicy Paryża , rue Gosseca , nosi jego imię od 1899. Zaczyna rue Picpus i kończy Avenue Daumesnil .

Pracuje

Gossec pozostawia 160 utworów muzycznych.

Orkiestra

Muzyka kameralna

Wokal i chór

Opery

Dyskografia selektywna

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Marc Honeggera , Dictionary of Music: tom 1, Mężczyźni i ich dzieła. AK , Paryż, Bordas,1979, 1232  s. ( ISBN  2-04-010721-5 ) , s.  431
  2. „  François-Joseph (1734-1829)  ” , na stronie napoleon.org (dostęp 19 lipca 2017 r . ) .
  3. „  Plik Dzwonnika: Gossec  ” , na gallica.bnf.fr (dostęp 19 lipca 2017 r . ) .
  4. Claude Rola , TitreFrançois Joseph Gosseca (1734-1829): muzyk w Paryżu starego reżimu do Karola X: XVIII th  -  XIX XX  wieku: 1734-1829 , Paryżu, L'Harmattan,2000( przeczytaj online ). ( BNF Wskazówki n O  FRBNF37204351 )
  5. Jean Gourret, Ci ludzie, którzy stworzyli operę , 1984, s.  84-87 .
  6. Słownik muzyczny: pod kierunkiem Marca Vignala , Paris, Larousse,2011, 1516  s. ( ISBN  978-2-03-586059-0 ) , s.  593
  7. François-Joseph Gossec, Data.bnf.fr