The Symphony do 17 części w F-dur z François-Joseph Gossec powstał w 1809 roku . Tytuł nawiązuje do wyjątkowo bogatego wówczas instrumentarium.
Ta symfonia w imponującym stylu nigdy nie została opublikowana za życia jej autora, a zatem osiągnęła stan rękopisu; nie można też wiedzieć, czy było to wtedy wykonywane.
Ta symfonia ma cztery części:
Utwór jest napisany na 2 flety , 2 oboje , 2 klarnety , 2 fagoty , 2 trąbki ( niewymagane ), 2 rogi , kotły ( niewymagane ), smyczki i bas.
Utwór łączy się z formalnymi założeniami symfonii opracowanej przez Haydna i Beethovena , duchem plenerowej muzyki instrumentalnej granej w okresie rewolucyjnym, z istotną rolą przekazaną instrumentom dętym. Ostatnia część zawiera nawet cytat z utworu „Ach, to będzie, to będzie, to będzie”.