Antoine Maurice Apollinaire d'Argout

Antoine d'Argout
Rysunek.
Funkcje
Gubernator Banque de France
6 września 1836 - 9 czerwca 1857
Poprzednik Jean-Charles Davillier
Następca Charles Le Bègue de Germiny
Minister Finansów
18 stycznia 1836 - 6 września 1836
Gubernator Banque de France
4 kwietnia 1834 - 18 stycznia 1836
Poprzednik Martin Michel Charles Gaudin
Następca Jean-Charles Davillier
Minister Spraw Wewnętrznych
31 grudnia 1832 - 4 kwietnia 1834
Minister handlu i robót publicznych
13 marca 1831 - 31 grudnia 1832
Minister Marynarki Wojennej
17 listopada 1830 - 13 marca 1831
Peer z Francji
5 marca 1819 -
Biografia
Data urodzenia 28 sierpnia 1782
Miejsce urodzenia Veyssilieu
Data śmierci 15 stycznia 1858.
Miejsce śmierci Paryż

Hrabia Antoine Maurice Apollinaire Argout to polityk francuski minister i gubernator w Banku Francji , urodzony w Castle Veyssilieu ( Isère ) na28 sierpnia 1782i zmarł w Paryżu dnia15 stycznia 1858.

Biografia

Pochodzący ze starej rodziny Dauphiné , syna Etienne-Maurice d'Argout (1756-1798), oficera kawalerii i Anne-Louise-Élisabeth de Vaulserre des Adrets (1758-1821), Antoine d'Argout rozpoczął pracę w administracji jako poborca ​​podatkowy w Antwerpii ( 1806 ), zanim został mianowany inspektorem podatkowym ( 1811 ), mistrz wniosków do Rady Stanu ( 1814 ), radny stanu w służbie nadzwyczajnej i prefekt basów-Pirenejów ( 1815 ). Następnie mianowany prefektem Gard (16 lutego 1817), pomógł zaspokoić pasje polityczne, bardzo podekscytowany w tym dziale.

Został mianowany rówieśnikiem Francji (5 marca 1819) autorstwa Duke Decazes . W Izbie Parów bronił ministerstwa, zwłaszcza przed gwałtownymi atakami Clausela de Cousserguesa , i konsekwentnie głosował z umiarkowaną prawicą.

Podczas rewolucji 1830 r. Usiłował uzyskać od Karola X wycofanie zarządzeń Saint-Cloud . W Sémonville , wielkim referendum Izby Parów, zaangażował marszałka Marmonta , ale bez powodzenia, do aresztowania ministrów i kompromisu w imieniu króla z powstańcami. 29 lipca udał się z Sémonville do zamku Saint-Cloud, aby spotkać się z królem, którego przekonano, by wezwał księcia Mortemart do utworzenia nowej posługi. Następnie udali się do ratusza, aby przynieść wiadomość, ale zostali odrzuceni. D'Argout, sam, udał się następnie do Jacquesa Laffitte'a na chaussée d'Antin, gdzie został lepiej przyjęty przez obecnych posłów, którzy namawiali go, aby udał się do Saint-Cloud po księcia Mortemart , którego polecił Karol X. aby utworzyć nowy rząd, zastępujący rząd księcia de Polignac . Ale wyjechawszy z Paryża o wpół do dziesiątej wieczorem, nie mógł wrócić na pierwszą w nocy, do czasu, do którego posłowie powiedzieli mu, że będą na niego czekać. Następnego dnia d'Argout wrócił do Saint-Cloud z baronem de Vitrollesem i uzyskał od Karola X cofnięcie zarządzeń, ale komisja miejska odmówiła przyjęcia dokumentów potwierdzających tę decyzję.

Pomimo szczerych prób ratowania legalnej monarchii hrabia d'Argout bardzo dobrze dostosował się do monarchii lipcowej , co odpowiadało jego umiarkowanym opiniom. Ponieważ17 listopada 1830, objął stanowisko ministra marynarki wojennej i kolonii w ministerstwie Laffitte , zastępując generała Sébastianiego . Zaraził się cholerą w kwietniu 1832 roku , ale przetrwał i pozostał jako minister handlu i Robót Publicznych w Ministerstwie Perier (13 marca 1831). Trzymał tę tekę w pierwszej służbie Soult do31 grudnia 1832, kiedy został ministrem spraw wewnętrznych w miejsce Adolphe Thiers , do4 kwietnia 1834, data, kiedy rekonstrukcja usunęła go z ministerstwa.

Został następnie mianowany gubernator z Banque de France , stanowisko był nieprzerwanie aż do przechowywania9 czerwca 1857, z zastrzeżeniem kilkumiesięcznej przerwy w 1836 r. , podczas której został zastąpiony przez barona Jean-Charlesa Davilliera , zastępując, jako minister finansów , Georges Humann , który zrezygnował z ministerstwa Broglie (18 stycznia 1836). Trzymał tę tekę w pierwszej służbie Thiers , aż do jego upadku6 września 1836i wrócił na stanowisko gubernatora Banque de France, z którego nigdy nie opuścił. Był także wiceprezesem Kasy Oszczędnościowej w 1842 roku . Został wybrany do Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w 1844 roku .

Podniesiony do godności Wielkiego Krzyża Legii Honorowej dnia7 października 1847Był częścią pierwszej promocji senatorów Drugiego Cesarstwa ,26 stycznia 1852. Był przewodniczącym komisji nadzorczej Caisse des Dépôts et Consignations od 1852 do 1857 .

W okresie monarchii lipcowej nos hrabiego d'Argout był ulubionym celem rysowników. Z pewnością był ministrem najczęściej wykorzystywanym przez La Caricature i Le Charivari . Bartholomew nie oszczędził go również w swoim Nemesis , ale według Słownika Parlamentarzystów „te ataki zrobiły więcej dla jego popularności niż jego ministerialne i parlamentarne usługi”.

Dał mu imię na ulicy w 2 nd  dzielnicy Paryża , w pobliżu siedziby Banque de France .

Życie rodzinne

Antoine d'Argout ożenił się 7 października 1817 roku z Adèle Suzanne Louise Batbedat, córką Jeana Batbedata, kupca z Bayonne i Louise-Adèle Lalanne. Z dużej rodziny handlującej Bayonnaise była spokrewniona z Cabarrus , Lesseps , Behic , Dubernad , Bergeret itp. Oni mieli :

Uwagi i odniesienia

  1. Knight, został mianowany baronem dzięki patentowi na listy z 1822 r. Nazywano go jednak „hrabią” Argout. Ich ramiona to: Azure z trzema dziurami Or.
  2. „  Cote LH / 48/61  ” , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury .
  3. Guy Antonetti, Ministrowie finansów rewolucji francuskiej w drugim imperium (II): Słownik biograficzny 1814-1848 , Instytut Zarządzania Publicznego i Rozwoju Gospodarczego, 2013

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Bibliografia