La Baule-Escoublac | |||||
Plaża La Baule podczas odpływu. | |||||
Herb |
Logo |
||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Kraj Loary | ||||
dział | Loara Atlantycka | ||||
Dzielnica | Saint Nazaire | ||||
Międzywspólnotowość |
Społeczność miejska półwyspu Guérande Atlantique ( siedziba główna ) |
||||
Mandat burmistrza |
Franck Louvrier 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 44500 | ||||
Wspólny kod | 44055 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Baulois | ||||
Ludność miejska |
16 117 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 726 mieszkańców/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 47 ° 17 ′ 12 ″ północ, 2 ° 23 ′ 27 ″ zachód | ||||
Wysokość | Min. 0 m Maks. 55 m² |
||||
Obszar | 22,19 km 2 | ||||
Rodzaj | Gmina miejska i przybrzeżna | ||||
Jednostka miejska |
Saint-Nazaire ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Saint-Nazaire (gmina koronna) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy |
Kanton La Baule-Escoublac ( urząd centralny ) |
||||
Ustawodawczy | Siódmy okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | Oficjalna strona | ||||
La Baule ( wymawiane / s ma . B o l . Ɛ s . K u . B l k / ) to miasto na zachód od Francji , w departamencie od Loire-Atlantique , w regionie Kraj Loary . Nadmorski kurort położony na wybrzeżu Atlantyku , jest częścią Côte d'Amour , pomiędzy Le Pouliguen i Pornichet .
Wydaje się w historii od IX XX wieku pod nazwą Escoublac. Dwukrotność XV th wieku i na koniec XVIII th wieku, wieś Escoublac jest przesuwana i odbudowana po niemal całkowitego unicestwienia pod piaskach wydm.
Na początku XIX TH inwestorzy wieku odkrywczy zrozumieć potencjał Zatoki Pouliguen i jego długiej plaży ponad ośmiu kilometrów między Pornichet i Le Pouliguen. Decydują naprawić Boles - te przestrzenie wydmowe wtedy prawie opuszczony -, aby je podzielić i stworzyć nadmorski kurort . La Baule urodził, a miasto będzie się rozwijać poprzez umożliwienie architektów, takich jak Adrien Grave , Georges Lafont lub Paul-Henri Datessen , aby stworzyć dziedzictwo architektoniczne składa się z willi i hoteli w mozaikę stylów neogotycki inspiracji. Lub średniowieczny , regionalistyczny lub zdecydowanie futurystyczny . Niektóre ulice i niektóre dzielnice w miejscowości zachowały nazwy tych inwestorów, jak André Pavie , Édouard Darlu , René Dubois , Jules Hennecart czy Louis Lajarrige .
Miasto, które po raz pierwszy nazywa Escoublac następnie Escoublac-la-Baule, nabiera ostateczną nazwę na La Baule-Escoublac na16 maja 1962, w czasach, gdy preferowano mieszkania zbiorowe nad brzegiem morza, budynki stopniowo zastępowały wille. „La Baule” jest w XXI th wieku nazwa korzystanie z ośrodka.
Miasto żyje w XXI th century głównie turystykę, sektor usług zasadniczo przedstawiciela działalności gospodarczej. To cieszy się renomowaną infrastruktury hotelowej - z obecnością ekonomicznego grupy Barrière -, bogaty i chronionego środowiska naturalnego i jakości miejskiego dziedzictwo, które przyciąga wielu artystów i sportowców od początku 20 wieku. Th Century, jak Guillaume Apollinaire , Sacha Guitry czy William Grover-Williams . Opracowała szereg międzynarodowych wydarzeń, takich jak La Baule Automobile Grand Prix , Międzynarodowe Skoki Francji czy wyścig La Baule-Dakar , zapoczątkowany w 1980 roku przez koło żeglarskie La Baule-Le Pouliguen-Pornichet .
La Baule-Escoublac znajduje się w zachodniej części departamentu Loire-Atlantique , 11,8 km w linii prostej na zachód od Saint-Nazaire , stolicy dystryktu, do którego należy miejscowość; to również 50 km w linii prostej na południowy wschód od Vannes i 62 km na zachód od Nantes . Miasto położone jest w zatoce Pouliguen i na półwyspie Guérande , terytorium połączone z lądem wąskim przejściem znajdującym się w miejscowości Saint-Lyphard . Miejscowość należy do Côte d'Amour , pomiędzy Le Pouliguen i Pornichet .
Do 1900 roku Escoublac rozciąga się na wschód do étier mówi „Pornichet” – znajduje się w miejscu obecnego bulwaru Republiki w mieście Pornichet – gdzie wówczas graniczy z Saint-Nazaire ; kiedy powstała gmina Pornichet, otrzymała 97 hektarów terytorium Escoublac, czyli odcinka plaży do mostu Mazy (odkąd skreślony) i kilkadziesiąt metrów za nim, które tworzą dzielnicę du Mazy.
Na zachodzie miasto jest ograniczone dużym etierem Pouliguen, który łączy słone bagna Guérande z Oceanem Atlantyckim i który, służąc jako granica z miastem Pouliguen, jest siedzibą portu obu miast.
Gueranda | Saint-André-des-Eaux | |
Pouliguen | Saint Nazaire | |
Ocean Atlantycki | Pornichet |
Powierzchnia gminy wynosi 2219 ha; jego wysokość waha się od zera do pięćdziesięciu pięciu metrów, osiągana w lesie Escoublac . Leży w piaszczystej wybrzeże zawierającej wydm znaczne (lokalnie zwane skały aż XIX p wieku), a rowek Guérande.
Terytorium La Baule należy do południowej domeny Armoryka, a dokładniej do domeny antykliny Cornouaille, naznaczonej bretońską fazą orogenezy waryscyjskiej , na początku dolnego karbonu , czyli tournaisu , około 360 milionów lat temu . Zderzenie kontynentów podczas orogenezy waryskiej jest odzwierciedlone w Masywie Armorykańskim z jednej strony ogólnym metamorfizmem niskiego średniego ciśnienia, formowaniem się gnejsów i łupków łyszczykowych , z drugiej zaś fazami ścinania i wreszcie anteksja generująca migmatyty i granity . Powoduje to również powstanie licznych natrętnych leukogranitów (z dwoma mikami muskowit i biotyt ) przez łupki krystaliczne, jednocześnie ze ścinaniem i tym metamorfizmem, leczą te łzy. Pas leukogranitowy na południu Masywu Armorykańskiego odpowiada ogromnemu batolitowi umieszczonemu w skałach metamorficznych , tylko kilka plutonów dociera do epimetamorficznego paleozoiku . Batolit ten jest podzielony na kilka pasm ("wstęg"), które wykazują wyraźną rozbieżność w kierunku wschodnim: oś główna ( Pointe du Raz - Nantes - Parthenay - Millevaches ) z północno-wschodnią wypukłością (zorientowaną N 110 ° - E 130 ° ) związaną ze stopniem ścinająco-dekstralnym południowego pancerza wzdłuż orientacji kadomskiej , którego wypływ poziomy jest rzędu 500 km, którego częścią jest bruzda bretońska ; na południe od tej osi rozciąga się nieciągły grzbiet kretów syntektonicznych - masywy granitowe Trégunc , Pont-l'Abbé , Port-Louis - Ploemeur , Glénan - Quiberon - Houat - Hœdic - Guérande - Le Croisic , Saint-Brévin , Noirmoutier - La Roche-sur-Yon - wydłużony w kierunku południowego Armorykanu, którego równoległość ze ścinaniem Południowego Armorykanu sugeruje pośredni wpływ naprężenia liniowego . Obecne wynurzanie się wstęgi kretów syntektonicznych ma swoje źródło w funkcjonowaniu uskoków hercyńskich w kierunku WNW-ESE i które odpowiadają trzeciorzędowym powtórkom tektonicznym dawnego sutereny , reakcją na wciąż trwające otwieranie się Oceanu Atlantyckiego. , ryftowanie, które reaktywowało płaskorzeźbę Armorykańską, pirenejską i alpejską tektonikę ściskającą, finalizując to odmłodzenie rzeźby poprzez proces wyboczenia litosfery na długich falach.
Te inwazyjne granity, datowane na 320 mln lat , odpowiadają w regionie bruzdzie Guérande i skalistemu grzbietowi Croisic au Pouliguen - "Grande-Côte" poprzedzające trzy granitowe i gnejsowe wysepki Croisic, Batz i Pouliguen, spawane przez lądowania i wydmy -, powstają w wyniku fuzji metasedymentów o niskich szybkościach fuzji, prawdopodobnie związanych z procesami termicznej relaksacji. Poza „Grande-Côte" rozciąga się dolna część, która odpowiada rynnie tektonicznej i która łagodnie opada poniżej poziomu morza. Pod koniec paleozoiku rzeczywiście rozwinęła się krucha i postorogeniczna tektonika waryscyjska, która zapoczątkowała fragmentację i dyslokację hercyńskie stwardniałe podłoże, złożone z granitów i skał metamorficznych, często sfałdowanych w antykliny i synkliny . Ta tektonika indukuje indywidualizację przechylnych bloków zorientowanych w kierunku północno-zachodnim – południowo-wschodnim i pełni rolę strukturalną w morfologii wybrzeży i grobli regionu. W głębi lądu – port Croisic i zatoka Pouliguen , wzdłuż której rozwinął się nadmorski kurort La Baule – mają wpływ dwa strome uskoki biegnące w kierunku północno-zachodnim – południowo-wschodnim, które wyznaczają tę rynnę do skrzyżowania dwóch pochylonych bloków, tej depresji częściowo wypełnione osadami transgresji Flandrii .
La Baule-Escoublac jest częścią pasa leukogranitowego związanego z oddziałem Pancerników Południowych.
Struktury deformacyjne łańcucha Hercyna.
Geomorfologia i geologia uproszczona.
Podczas transgresji Flandrii w rejonie Pen-Bron i La Baule-Escoublac utworzyły się dwie piaszczyste linie brzegowe , stanowiące podwójne tombolo , nagromadzenie piasku zasilanego wkładami osadów z ujścia Loary i ujścia rzeki Vilaine . Ta akumulacja łączy wyspę Batz z wyspą Croisic i łączy ten półwysep z Pouliguen za pomocą kordonu wydm Baulois, przybrzeżnej mierzei o długości 8 km . Piaskowe strzały , które otaczają bagna Croisic i jego słone równiny , nie tworzą jednak podwójnego tombolo stricto sensu , oceanu przenikającego przez Etier Pouliguen, a na wysokości Le Croisic ramionami morza w torach Le Croisic . Nie są znane flandryjskie etapy powstawania tego niedokończonego podwójnego tombolo.
Wydmy wydają się być późniejsze od starożytności, najeżdżając nadbrzeżne bagna w postępie z zachodu na wschód. Wydma lasu Escoublac jest dalej od brzegu i osiąga wysokość 55 metrów, najwyższy punkt w mieście. Jest to wydma w końcu XVIII -go wieku został przytłoczony dawnej wsi Escoublac i niepełnym Guérande bruzdy (do drogi Jo ). Nowa wioska Escoublac przesunęła się prawie kilometr w głąb lądu w 1779 roku. Część wydmowa i bagna były wówczas intensywnie eksploatowane na bezowocne pastwiska .
Wydma Guézy wznosi się za wydmą Mazy na wysokość 25 metrów i łączy się z bruzdą Guérande w kierunku drogi Nérac . Między tymi dwoma wydmami przepływa potok Mazy , który na wybrzeżu wyznacza granicę między La Baule a Pornichet.
Podwójny tombolo z dorzecza Guérande.
Wyciąg z mapą Cassini ( XVIII th wieku), w której obecny wioskę Escoublac oraz wyrazy „starej wsi”.
Różne wioski Escoublac.
Odcinek Guérande-La Baule-Escoublac odpowiada centralnej części stoku Guérande, podkreślonej skarpą uskokową . Prostoliniowy linia wina sięga od Saint-Nazaire - punkt Chemoulin - aby Piriac-sur-Mer - punkt Castelli; biegnie równolegle do bruzdy Bretanii na północnym wschodzie – i ma takie samo pochodzenie jak ta ostatnia – oraz do wybrzeża półwyspu Croisic na południu. Ten zestaw równoległych płaskorzeźb jest reaktywacją starożytnych wypadków tektonicznych, powstałych podczas orogenezy hercyńskiej , związanych z otwarciem Oceanu Atlantyckiego i Zatoki Biskajskiej w ciągu ostatnich milionów lat, a następnie z otwarciem Oceanu Atlantyckiego i Zatoka Biskajska . Bruzda graniczy z pochylonym blokiem, którego dolna część zapada się pod bagnami Mès i Brière; głaz jest pochylony w kierunku północno-wschodnim tworząc płaskowyż Guérande . Wysokość spada tu raptownie z 10 metrów do 40-60 metrów .
La Baule jest zatem wkomponowane w tę rzeźbę schodową, miasto odpowiadające niższemu stopniowi, który sprzyjał utworzeniu jednego z najwyższych masywów wydmowych we Francji i najwyższego w Masywie Armorykańskim, z kulminacją na wysokości 55 m n.p.m.
Sieć hydrograficzna, niezbyt gęsta, ogranicza się do kilku cieków. Wynika to z budowy geologicznej i szczególnego ukształtowania terenu. Słabo przepuszczalne Metamorfizm północnych wyników strefy w ciekach wodnych, reagujących na opady i szybkich wymian materiałów w kierunku obszarów przybrzeżnych i mokrych - w tym bagien Guérande. Natomiast część wydmowa jest bardzo przepuszczalna i stanowi obszar przejściowy między zwierciadłem wody a wodami morskimi. Jeśli wpływ pływów na poziom zwierciadła wody w środkowej części strefy wydmowej pozostaje słaby, monitoring piezometryczny wprowadzony od 2003 r. wykazuje znaczne wahania sezonowe w sektorze Prémare.
Wśród stałych cieków wodnych zidentyfikowanych na terenie gminy, Mazy i Torre łączą się z oceanem. Le Mazy wyznacza wschodnią granicę miasta z Pornichet; w swoim dolnym biegu jest pod ziemią, ze względu na urbanizację sektora, i prowadzi na plażę przez dyszę dużego kalibru . Lokalizację zamków - ograniczona przez aleje i Boucher Bazin - wspomina, że przed zamulenie z XIX th wieku mnisi z benedyktyńskiego Przeoratu St. Louis, ustanowionego w kierunku roku 800 , zbudował młyn fala w tym miejscu. La Torre przecina zbocza Escoublacais i las, schodzi pod ziemię, a następnie pojawia się na obrzeżach dzielnicy Rochers, zanim dotrze na płaskowyż. Jubina to ciek wodny, który wkracza na terytorium od północy, idąc przez kilkaset metrów z Saint-André-des-Eaux.
Korytka z naturalnymi lub sztucznymi odpływowi również na terytorium miasta tymczasowo. Są to w szczególności talwegs Villeneuve-Beslon na zachodzie, La Jubine na północy - która zasila jezioro Rézac - i Pont Saillant na południowym wschodzie. Te rusy i thalwegs przecinają obszary stojącej wody, stawów lub podmokłych łąk.
Stacja pogody najbliższy jest od 1994 roku, że wioska Saillé terytorium gminy Guérande, że sąsiadujące z La Baule.
Klimat panujący w mieście jest oceaniczny , deszczowy i łagodny, spowodowany bliskością Oceanu Atlantyckiego , którego przenikaniu sprzyja ujście Loary i brak znaczącej rzeźby terenu; wysokociśnieniowy Azory popycha północnym depresje, charakteryzujących się niskimi temperaturami wiatru i intensywnych opadów deszczu; zimą łagodzi chłodzenie. Średnia roczna temperatura odnotowana w Saillé od 1994 r. wynosi 12,8 °C , około 7,4 °C od grudnia do lutego – podczas gdy w Saint-Nazaire wynosi 6 °C w tym samym okresie – i 18,5 °C od czerwca do sierpnia. Temperatury te wynikają głównie z minimów nocnych i głównie maksimów dobowych. Minimalną amplitudę - różnicę między temperaturą minimalną i maksymalną - zanotowano w styczniu 4,5 °C, a najwyższą w sierpniu 7,2 °C .
Z odczytów prowadzonych od 1994 roku w regionie Guérande wynika, że liczba dni z temperaturą pod osłoną przekraczającą 30 °C wynosi 4,7 dnia, w porównaniu z 5 dniami odnotowanymi w Saint-Nazaire i 9 dniami w Nantes. Podobnie w zimie, kurort Saillé odnotował tylko 17,3 dni mrozu w porównaniu do 32 dni w Nantes. Rekord temperatury bezwzględnej dla stacji został zarejestrowany w dniu9 sierpnia 2003 r.przy 36,6 °C . Ośrodek cieszy się słońcem blisko 2000 godzin rocznie, z prawie 300 godzinami w lipcu.
Przeważają wiatry zachodnio – południowo-zachodnie, z wyraźną przewagą średnich wiatrów zachodnich – od 16 do 29 km/h – związanych z silnymi zakłóceniami, a latem bryzami morskimi ; spowodowane silnymi letnimi wahaniami termicznymi, mogą osiągać prawie 60 km/h . Wiatrom północno-wschodnim towarzyszy okres stabilnej pogody. Podczas sztormów wiatry mogą przekraczać 100 km/h . Są katalizatorem powstawania pęcznień; to, podczas przypływów i ulewnych deszczów, może być przyczyną lokalnych powodzi morskich.
Opady nagrany ujawnia roczny poziom prawie 800 mm , mniejsza niż 896 mm od Herbignac , lokacji znajduje się niecałe 25 km , a nawet 838 mm z Nantes. Niskie opady letnie uzasadniają rozpoczęcie produkcji soli w regionie. Rzeczywiście, liczba dni deszczowych – charakteryzujących dni, w których pada więcej niż milimetr – wynosi 108 rocznie . Statystycznie w czerwcu pada tylko 4,7 razy. Częstotliwość miesięczna nieznacznie wzrasta do września. Dzienne rekordy wahają się od mniej niż 20 mm : od 20,6 mm dalej16 kwietnia 1998przy 40 mm włączony1 st marca 2002.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | móc | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 4,5 | 4,8 | 6,2 | 8 | 11,3 | 13,9 | 15,7 | 15,6 | 13,4 | 11,4 | 7,6 | 4,5 | 9,8 |
Średnia temperatura (°C) | 6,8 | 7,4 | 9,2 | 11,3 | 14,6 | 17,4 | 18,9 | 19,1 | 17,1 | 14,2 | 10.2 | 7 | 12,8 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 9,1 | 10 | 12.2 | 14,6 | 17,9 | 20,9 | 22,2 | 22,6 | 20,9 | 17 | 12,8 | 9,5 | 15,8 |
Zapis zimna (° C) data zapisu |
-10,3 1997-02 |
−6,5 11.2012 |
-6 01.2005 |
−0.4 1996-04 1996 |
2.8 1995-14 |
6.9 01.2006 |
9,9 1996-09 |
9.2 1998 28 |
5.8 29.2007 |
−0,8 1997-29 |
-4,4 1998-22 |
-7,5 1996/29 |
-10,3 1997 |
Ciepło zapisu (° C) data zapisu |
15,5 24.2016 |
19,1 27.2019 |
23,2 19.2005 |
26,3 07.2011 |
29,9 26.2017 |
36,6 27.2019 |
35,5 23.2019 |
36,6 09.2003 |
32.4 03.2005 |
26,9 01.2011 |
20.9 01.2015 |
15.6 01.2011 |
36,6 2019 |
Opady ( mm ) | 72,9 | 54,2 | 50,8 | 50,1 | 47 | 24,4 | 36 | 35,7 | 48,5 | 71,2 | 85,4 | 78,4 | 654,6 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 1 mm | 11,4 | 9,1 | 8,5 | 9,4 | 8,8 | 4,9 | 6,2 | 6,4 | 6,9 | 11 | 12,9 | 12,5 | 108 |
w tym liczba dni z opadem ≥ 5 mm | 5.1 | 4,3 | 3,3 | 3.4 | 3 | 1,8 | 2,4 | 2,8 | 3.1 | 4,6 | 6,5 | 5.4 | 45,7 |
Dla Baule najzimniejsze miesiące przypadają od grudnia do lutego z temperaturą około 5 °C . Najgorętszym miesiącem jest sierpień ze średnią temperaturą 22,7 °C ; opady występują przez cały rok i wynoszą od 25,4 mm w czerwcu do 79,8 mm w październiku.
Plaża, którą miasto dzieli z gminami Pornichet i Pouliguen - zatoczka, z którą graniczy, znana jest jako "Baie du Pouliguen" - ma ponad osiem kilometrów; jest często lokalnie określana jako „najpiękniejsza plaża w Europie”. Graniczy z dzielnicami La Baule-les-Pins, La Baule-Center i Casino-Benoît. Ze wschodu na zachód, czyli od Pornichet do Pouliguen, spotykamy kolejno plażę Grande Jument - podąża ona za plażą Petite Jument, znajdującą się w Pornichet - plażą La Baule i wreszcie plażą Benoît. Na nabrzeżu tego obszaru występują duże ilości sercówek .
Île des Évens wyróżnia się na horyzoncie 4 km na północ od plaży. Jest to rafa, która w czasie przypływu znajduje się nisko nad wodą, ma piaszczystą plażę i ma z grubsza kształt trójkąta.
Plaża widziana z kasyna La Baule .
Kąpiących się na plaży.
Konie na plaży.
Projekt na budowę farmy wiatrowej z 80 turbin - o pojemności jednostkowej wynoszącej 6 MW , o łącznej mocy 480 MW - zwany farma Saint-Nazaire morskiej energii wiatrowej , o powierzchni równej 78 km na południowy 2 do 12 km , w najbliższym punkcie, od brzegów Le Croisic , La Baule-Escoublac i Le Pouliguen. Jest to część regionalnego planu energetyki wiatrowej, zainicjowanego w 2011 roku w ramach zaproszenia do składania ofert ogłoszonego przez rząd francuski, w przetargach Fécamp ( Seine-Maritime ) i Courseulles-sur-Mer ( Calvados ). Projekt, którego uruchomienie planowane jest wstępnie na 2018 r., jest autoryzowany przez prefekta Loire-Atlantique w dniu17 marca 2016, a następnie poddany publicznemu dochodzeniu przez 10 sierpnia do 25 września 2015. Stowarzyszenie Obrony Środowiska DECOS wydaje pozytywną opinię z zastrzeżeniami.październik 2015. Wkrótce potem, wlipiec 2016, trzy inne stowarzyszenia ochrony środowiska - Pro.si.mar z Pornichet, GRSB z La Baule-Escoublac i Aspen z Pouliguen - odwołują się od projektu. Pierwsze orzeczenie administracyjnego sądu apelacyjnego w Nantes ofmaj 2017odrzuca wniosek przeciwników i zatwierdza projekt sponsorowany przez EDF Renouvelables . Nowe odwołanie zostaje oddalone zapaździernik 2017. Oddanie do użytku projektu energetyki wiatrowej zaplanowano teraz na 2021 lub 2022 rok.
La Baule-Escoublac jest gminą miejską, ponieważ jest jedną z gmin gęstych lub o średniej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki w Saint-Nazaire , a wewnątrz resortowych aglomeracji grupowanie razem 17 gmin i 184,837 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Saint-Nazaire, którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 24 gminy, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Gmina, granicząca z Oceanem Atlantyckim , jest również gminą przybrzeżną w rozumieniu ustawy z3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (49,6% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (50,7%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (36,5%), heterogeniczne tereny rolnicze (26,1%), grunty orne (17,9%), łąki (5,6%), tereny przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (5,5%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (3,8%), lasy (3,4%), tereny otwarte, z niewielką lub bez roślinności (0,7%), wody morskie (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
W 1787 niezwykle gwałtowna burza spowodowała znaczne zniszczenia słonych bagien położonych na zachód od Escoublac, wkraczając na szlaki Le Croisic . Dosięgnął i uszkodził zachodnią część wydm Escoublac, budząc obawy przed powstaniem nowego przelewu słonych bagien, na wschód od Etieru Pouliguen. W związku z tym parlament Bretanii nakazał budowę grobli o długości 400 metrów , zdolnej do powstrzymania przypływów. Tama, ukończony w 1788 roku i które oddziela piaszczyste bagna - albo „Boles” - na północ od południowych wydm jest nadal w XXI th century wspierać Avenue de Lattre de Tassigny w Pouliguen. Wydarzenia te przyczyniają się do pustynnienia lokalnych wydm przez ludzi, ludności ukrywającej się na płaskowyżu Guérande lub na dawnych wyspach Croisic, Batz i Pouliguen. W 1823 roku, przybywając do wioski Saint-Sébastien-de-Pornichet, położonej na południowy wschód od Escoublac, Édouard Richer napisał:
„Mieszkańcy San Sebastián okazują głupie zdziwienie na widok nieznajomego […] Ruchome wydmy ze stromymi szczytami […] Ziemia bez roślinności, gdzie wszystko jest martwe […] Jesteś tam sam, pomiędzy opustoszałą plażą i opuszczonymi wydmami . "
- Édouard Richer, Malownicza podróż w departamencie Loire-Inférieure , 1823.
A Gustave Grandpré dodał w 1828 roku:
„Żadnego śladu, żadna ścieżka nie wskazuje drogi, tylko ślady ludzi, odciski na piasku we wszystkich kierunkach, obwieszczają, że pustynia jest uczęszczana. Wokół mnie tylko straszna pustynia. Jak okiem sięgnąć, ciągną się jeden na drugim wydmy. Nic nie zakłóca ich rozpaczliwej jednolitości! "
- Gustave Grandpré, Promenade au Croisic , 1828.
Pustynia, o której mowa, obejmuje 628 ha ruchomych wydm Escoublac, otoczone słonymi bagnami, do których dodano 75 ha zagrażających Le Pouliguen. Zamulenie, a następnie zniknięcie Escoublac, sprzymierzone z dekretem14 grudnia 1810 opowiadające się za ustalaniem wydm we wszystkich departamentach morskich, są początkiem prac nasadzeń podjętych w 1818 roku.
Kamienie milowe w transformacji nabrzeża w XX -tego wieku:
|
Królewskie zarządzenie 26 sierpnia 1818przyznaje hrabiemu Donatien de Sesmaisons koncesję na piasek należącą do tej pory do państwa i obejmującą wyżej wymienione 628 ha . Pierwsze reakcje mieszkańców Escoublac są brutalne, systematycznie niszczą wszystkie sadzonki, aby chronić ich wolność do wypasu. Pierwsze plantacje podjęte przez MM. z Sesmaisons i Berthault w pierwszej połowie XIX th wieku - sosna morska , Holm dąb , brzoza , jesion , cyprys początkowo i topola , olcha , buk , ostrokrzew , cis i akacja - zostały zakończone po 1860 roku przez przyszłość leśnej posiadłości Escoublac . Ostatecznie od 1826 r. zalesiono 700 ha w procesie zainicjowanym przez władze publiczne, ale przyznanym firmom i inwestorom.
Pojawienie się kolei w mieście jest kolejnym czynnikiem decydującym o urbanizacji tego obszaru. Pierwsza stacja została otwarta w 1876 r., a połączenie z Paryżem ukończono w 1879 r. Przedsiębiorcy natychmiast zainwestowali w stworzenie, z zachodu na wschód, przyszłego kurortu nadmorskiego; na zachodzie, w 1876 r. zbudowano oddział Benoît. Wkrótce, w 1878 r., w ślad za inicjatywą powstał oddział firmy utworzony przez Jules-Josepha Hennecarta i Édouarda Darlu w pobliżu dworca. Narysowana jest obecna aleja Général-De Gaulle, która łączy się z wybrzeżem pod nazwą „aleja de la gare”; szybko następuje nadmorska promenada i boom . Z kolei w 1895 r . firma ziemska André Pavie zbudowała oddział w pobliżu zakładu specjalizującego się w leczeniu gruźlicy . W 1923 narodził się oddział Bois d'Amour, częściowo sprzedany w 1925 Louisowi Lajarrige , którego firma zajmująca się nieruchomościami opracowała plany dzisiejszego La Baule-les-Pins .
Podczas drugiej części XIX -tego wieku, odpowiednie udogodnienia w nadmorskim kurorcie zakończyć rozwój miasta. Są to w szczególności zakłady kąpielowe, kasyno , ogród angielski, plac, domki plażowe i wille w nowym stylu. Równolegle wytyczono nowe pasy ruchu, jak w 1880 roku bulwar Darlu o szerokości 16 metrów .
Kryzys wywołały we Francji przez katastrofy 1929 roku zmuszony do ośrodka w celu dywersyfikacji i zasięgnąć zagęszczenia, które to przez obrócenie w ramach masowej turystyki. Zagęszczanie jest wzmacniane przez ruchy ludności spowodowane zniszczeniem Saint-Nazaire podczas II wojny światowej . Jeśli pierwsza połowa XX XX wieku widział transformację elegancki i rodzinnego ośrodka w międzynarodowym ośrodku, w drugiej połowie tego wieku dedykowany dostęp do klasy średniej drugiego miejsca zamieszkania; było 855 drugich domów w 1954 r. i 5408 w 1970 r.
Style architektoniczneDziedzictwo urbanistyczne i architektoniczne La Baule charakteryzuje się co najmniej trzema poziomami jakościowymi i ilościowymi: duże hotele, wille, pałace lub chalety i wreszcie budynki i kamienice.
Obraz zewnętrzny | |
---|---|
Le Celtic-Hôtel , pocztówka z lat 30. XX wieku . |
W 1886 roku w dzielnicy Benoît wybudowano hotel Mauspha. Wkrótce potem, w 1896 roku, powstał hotel instytutu Verneuil, przeznaczony dla rodziców dzieci leczonych w instytucie. Ten ostatni stał się od 1902 r. hotelem królewskim . Ferdinand Ménard był odpowiedzialny za przekształcenie La Baule w międzynarodowy kurort. Zbudował Ker Causette – koncertowy aperitif – oraz hotel Castel Marie-Louise , rezydencję w stylu Belle Époque ; stał za stworzeniem Klubu Tenisowego, a od 1925 r. za budową Hôtel Hermitage . Ten ostatni hotel to pałac w stylu anglo-normańskim, który ma 240 pokoi i apartamentów. Infrastruktura hotelowa rozwijała się systematycznie aż do przedednia II wojny światowej . W 1931 r. nadmorski kurort posiadał 180 obiektów hotelowych. Inauguracja w tym samym roku pałacu Le Celtic była punktem kulminacyjnym tego wspaniałego okresu.
Hotel Royal w stylu neoromańskim .
Hotel Hermitage w stylu anglo-normańskim.
Castel Marie-Louise , A Belle Époque- styl dwór .
Wszystkie wille - charakteryzuje się przy plaży lub na zacisznej działce o wycofaniu wyrównującą - ukazuje wielość stylów, które są w czterech głównych kategoriach: Prąd historyzmu , regionalista , The XX th wieku i wreszcie zdecydowanie współczesny .
Styl historyzmu, w La Baule, rozwija XIX TH pokazy Century eklektyczny i inspirowane neogotyckim i średniowieczne . W ślady Viollet-le-Duca poszli architekci Ferdinand Ménard , Émile Le Bot , Georges Dommée, a nawet Georges Lafont – który w szczególności sporządził plany Villa Ker Vary w 1896 roku, hale w 1912 roku i Villa Pax .
To właśnie od lat 20. XX wieku rozwijał się ruch regionalistyczny, czerpiący inspiracje ze stylów anglo-normandzkich , baskijskich i landów , bretońskich , prowansalskich i kolonialnych , często w postaci chatek lub chat .
„[To] odzwierciedla powrót człowieka do wyidealizowanej natury, ucieleśnionej w wiejskiej wyobraźni, i rodzi wariacje stylów architektonicznych o inspiracji wernakularnej, nie wyłączając najśmielszych form „wiejskiego kiczu”. Życie „wiejskie” remedium na szaleństwo wielkiej wojny. "
- Ministerstwo Kultury, La Baule-Escoublac Architecture and Heritage Enhancement Area (AVAP): modyfikacja10 stycznia 2013 r., s. 37.
Styl nazywany „ XX th century” została odrzucona na podstawie różnych powierzchniach: secesji , Art Deco , racjonalizmu , ekspresjonizmu , futuryzmu , postmodernizmu , międzynarodowego modernizmu , domów, tarasów i Villas „wkładki”. Architektura XXI -go wieku w La Baule charakteryzuje się dążeniem do integracji z otoczeniem i wykorzystania naturalnych materiałów wraz z przemysłowym estetyczne.
Willa Bel Horizon (1932), inspirowana średniowieczem
Villa La Glorita (1925), inspirowana Anglo-Normanem, autorstwa architekta Adriena Grave .
Inspiracja willi Brièronne .
Villa La Volière, inspirowana Anglo-Normanem.
Willa Etchola, inspirowana Krajami Basków.
Jest to przede wszystkim w drugiej połowie XX th budynki wieku mieszkalne są opracowane w La Baule, koncentruje się głównie na nabrzeżu. Zakwaterowanie w hotelu jest od 1950 roku , wyparta przez preferencji danego do studia , z wyjściem na taras, balkon lub loggia z widokiem na 7-piętrowy budynek Bellevue był pionierem w 1928 r.; potem przychodzą The Constellation (1959, projekt Philippe Louis ), Panorama i Les Héliades (1960) oraz Spendid (1962). Santa Clara, zwana także „La Vague”, na wschodniej granicy z Pornichet, pochodzi z 1979 r.; podpisuje go Pierre Doucet .
Od lat 80. balkony stały się bardziej przezroczyste, a wykusze całkowicie zakryły elewacje, wykorzystując szkło i pleksiglas ( zastrzeżony znak towarowy ).
Gmina La Baule-Escoublac jest gminą stanowiącą część publicznego ustanowienia współpracy międzygminnej Cap Atlantique, jednostki miejskiej Saint-Nazaire , obszaru miejskiego Saint-Nazaire , obszaru zatrudnienia Saint-Nazaire i część mieszkalna tego samego miasta. Jest zurbanizowany głównie w dwóch sektorach, La Baule , nadmorskim kurorcie położonym nad zatoką Pouliguen i wiosce Escoublac , wzdłuż RD 213 lub niebieskiego szlaku .
Escoublac to nazwa wsi, w której mieszkańcy osiedlili się w 1779 r., po tym, jak pierwsza wieś została zasypana przez wydmy i opuszczona w 1527 r. Nieliczny obszar jest głównie podmiejski.
Morfologia miejski jest w dużej mierze dziedziczone z 19 th wieku działalności osiedlowych . Obowiązujące od 1877 r. specyfikacje rzeczywiście określają zasady lokalizacji willi i przekazywania gminie przestrzeni przeznaczonych na tworzenie ogrodów publicznych, udziału przestrzeni otwartych i zadrzewionych w osiedlach – co najmniej jednej czwartej całości. powierzchnia poddziału - minimalna wielkość działek i gatunków roślin w przestrzeniach publicznych.
Bogactwo dziedzictwa architektonicznego, urbanistycznego i krajobrazowego uzasadniało wprowadzenie strefy ochrony zabytków architektoniczno-urbanistycznych i krajobrazowych (ZPPAUP), utworzonej dekretem prefekta10 maja 2006 r.. To narzędzie zostało następnie przekształcone w teren dla poprawy architektury i dziedzictwa (AVAP), A użyteczności publicznej służebności skierowany na „promowanie umocnienia zbudowanego dziedzictwa i przestrzeni” i ustanowiony przez prawo. Grenelle II z12 lipca 2010. W wyniku tego urządzenia zidentyfikowano trzy wrażliwe sektory wymagające ochrony. Dotyczy to sektora urbanistycznego „dzielnicy willowej”, wybrzeża i wreszcie niezabudowanej wyspy avenue de la Mer, przeznaczonej na kompleks hotelowy związany z projektem balneoterapii .
Pas przybrzeżnyPas nadmorski o głębokości od 200 do 800 m na długości 6 km jest w pełni zurbanizowany. Obejmuje on nabrzeże i dzielnicę willową. Wybrzeże jest w pasie o szerokości od 30 do 80 m i długości 5 km ; zajmuje niewiele mniej niż 2% powierzchni gminy. Jego architektura charakteryzuje się obecnością większości budynków zamieszkania zbiorowego - pochodzący głównie z drugiej połowy XX th wieku - i kilka starych domów.
Dzielnica willowa obejmuje prawie 18% powierzchni gminy. Rozwija się stopniowo, w postaci podziałów, z XIX -tego wieku. Obejmuje las sosnowy, w dużej mierze w prywatnej domenie.
Dzielnice miejskieCentrum miasta La Baule obraca się wokół rynku, alei General-de-Gaulle i Maréchal-de-Lattre-de-Tassigny, ratusza, dworca kolejowego i dużej poczty. Respektuje strukturę starych pododdziałów MM. Hennecart i Darlu z 1878 roku.
Dzielnica plażowa Benoît znajduje się na zachód od centrum miasta. Rozciąga się do portu La Baule-Escoublac - Le Pouliguen. Znajdują się tam duże hotele, Hermitage Barrière , Royal-Thalasso , Castel Marie-Louise i Majestic, a także kasyno i centrum kongresowe Atlantia .
Dzielnice północno-zachodnie są połączone z centrum miasta mostem na Boulevard du Docteur-Chevrel, który kończy się na rondzie na Place des Salines. W pobliżu zaczyna się ścieżka rowerowa wytyczona na trasie starej linii kolejowej z La Baule do Guérande. Na zachodzie znajduje się dzielnica Salines, z obszarem handlowym Salines, położona na terytorium Guérande. W sektorze Baulois (rue des Salines, rue des Floralies) znajduje się kilka budynków użyteczności publicznej (hala wiejska, hala sportowa, MJC, kręgielnia, centralna siedziba społeczności miejskiej półwyspu Guérande Atlantique) oraz dzielnica mieszkalna, w w szczególności miasto Floralies. Ta dzielnica posiada kładkę rowerową dla pieszych dojazd do centrum miasta. Na wschodzie, wzdłuż linii kolejowej, są obiekty publiczne rue Jean-Mermoz: cmentarza, a EDF podstacji , a GDF stacji , warsztatów komunalnych. Nieco dalej na północ znajduje się dzielnica Beslon (gmina Guérande), obszar przemysłowy Beslon, centrum zbiórki odpadów La Baule-Escoublac, staw Prémaré, w pobliżu którego w okresie powojennym znajdowało się miasto tymczasowego zamieszkania który został usunięty po wybudowaniu budynków w mieście skał. Sektor Garden Tennis tworzą osiedla, które powstały wokół starego dworca. Skupia dzielnice Saint-Clair, Hallali i żeńskich imion.
Dzielnica - dawniej wieś Escoublac - na północny wschód od centrum miasta, przylega do Saint-André-des-Eaux , Guérande i La Baule-les-Pins, od których jest oddzielona lasem Escoublac .
La Baule-les-Pins to bardziej mieszkalna dzielnica położona na wschód od La Baule-Center. Znajduje się tam oś handlowa, aleja Louis-Lajarrige - która kiedyś prowadziła do nieczynnej już stacji - (zachował się tylko przystanek SNCF dla TER), Place des Palmiers w kształcie gwiazdy, rondo Rennes, park Dryades i gmina basen. Dzielnicę od zachodu zamyka tzw. aleja kawalerów o długości 2 km , wysadzana drzewami pośrodku, od której zaczyna się sieć dróg trzeciorzędnych. Odpowiada dawnemu podziałowi Bois d'Amour. Dzielnica wyróżnia się szerokimi alejami i dużymi działkami z willami z zachowaniem precyzyjnego ustawienia. Topografia nie została zmieniona ani spłaszczona.
Dzielnica Guézy - "La Baule-est" na niektórych znakach drogowych - to zurbanizowany sektor położony na północ od linii kolejowej Nantes-Le Croisic i na wschód od lasu Escoublac i lotniska La Baule-Escoublac. Ten sektor, stosunkowo nieustrukturyzowany, z załączoną agencją pocztową ratusza przy alei Saint-Georges, centrum sąsiedztwa, grupą szkół podstawowych i kolegium Éric-Tabarly z dala od siebie, jest głównie mieszkaniowy. Jego centrum handlowe stanowi dzielnica dworca Pornichet. Zbocze wydmy od czasów przedwojennych jest zurbanizowane nad morzem (wille), ale na poziomie skromniejszym niż w La Baule-les-Pins. Najnowsze urbanizacji (podziały) na płycie wchłonął dawne przysiółki (Nerac, miasto Halgand, Cuy, miasto z fasoli, miasto Massonnet) i osiągnął na początku XXI th wieku i tych Brédérac Nicol Park.
Dzielnice wiejskieSkładają się one ze starego gaju, lasu Escoublac, obrzeży miejskich i lotniska Escoublac. Bocage zajmuje prawie połowę terytorium miejscowości, na północ od tzw. drogi Escoublac. Domena Lesnerac , w północno-wschodniej części miasta, jest częścią tego Bocage, podobnie jak domenie Saudraie ( Sauldraie lub Sauldraye ) do północy RD 213 . Bocage to sektor rolno-pasterski, w którym urbanizacja ogranicza się do kilku odizolowanych gospodarstw.
Pogranicze miejskie tworzą tereny miejskie położone pomiędzy RD 213 a linią kolejową, zajmujące prawie 25% powierzchni gminy. Jest to niejednorodna, rzadko zalesiona tkanina, która łączy miasto Escoublac i jego obrzeża.
Na wschód od tego zestawu i na południe od RD 392 znajduje się lotnisko Escoublac, stanowiące 3% terytorium gminy. Otacza go bardzo zalesiony kordon.
Las Escoublac, na południowy wschód od lotniska i na północ od linii kolejowej, rozciąga się na obszarze równoważnym z lotniskiem. W jego skład wchodzą głównie sosny - sosna nadmorska ( Pinus pinaster ), sosna Aleppo ( Pinus halepensis ) , sosna korsykańska ( Pinus nigra var. 'Corsicana ) - ale także cyprys Lambert ( Cupressus macrocarpa ) i dęby zielone ( Quercus ilex ).
W 2014 r. ogólna liczba mieszkań w gminie wynosiła 22 133, podczas gdy w 2009 r. – 21 631. Spośród nich 36,8% stanowiły mieszkania główne, 58,4% to mieszkania drugorzędne, a 4,8% niezamieszkane. Mieszkania te stanowiły 39,6% z nich domów jednorodzinnych i 59,2% mieszkań.
Odsetek głównych rezydencji będących własnością ich mieszkańców wyniósł 71,2%, w porównaniu z 2009 r. (70,2%). Udział pustych wynajmowanych mieszkań HLM wyniósł 4,3% w porównaniu z 5,2%, przy czym liczba ta uległa znacznemu zmniejszeniu, 352 w porównaniu z 437. Poprzednie statystyki pokazują, że mieszkania w 2014 r. były w większości zbiorowe, a jednostki mieszkaniowe stanowią mniejszość.
W ramach polityki poprawy dostępu do dróg La Baule-Escoublac jest przedmiotem projektu multimodalnego węzła transportowego (PEM) (zainicjowanego przez państwo, region Pays de la Loire , rady departamentów Loire-Atlantique i Morbihan , SNCF i Réseau Ferré de France (RFF) , Cap Atlantique i miasto). Projekt ten jest prowadzony przez Cap Atlantique i władze miejskie i ma na celu promocję transportu publicznego i „miękkiego ruchu”, poprawę warunków ruchu pojazdów i poprawę jakości estetycznej danej dzielnicy. Docelowo cała dzielnica dworcowa powinna skorzystać na restrukturyzacji.
Ratusz La Baule-Escoublac boryka się z problemem nasycenia istniejących cmentarzy oraz ograniczeniami hydrogeologicznymi utrudniającymi pochówki w ziemi. Od 1996 r. istnieje projekt cmentarza krajobrazowego, ratusz zarezerwował działkę podczas rewizji planu zagospodarowania przestrzennego w 1999 r., a rada gminy zatwierdziła jego definicję techniczną w 2002 r. Wybrany obszar obejmuje 11,5 ha i znajduje się na wschód miejscowości Escoublac, pomiędzy szlakiem niebieskim a lotniskiem.
Plan zagospodarowania przestrzennego (PLU) miejscowości, który został zatwierdzony przez obrady rady gminy22 lutego 2013 r. i którego rewizja została przedłożona na posiedzeniu rady gminy 20 listopada 2015, jest otoczona silnymi ograniczeniami. Pochodzą one głównie z przepisów zakazujących budowy poza już zurbanizowanymi obszarami gminy – prawo dotyczące planowania, ochrony i wzmocnienia wybrzeża z 1986 r., znane jako prawo brzegowe – decyzje podjęte po burzy Xyntia , która zakazuje jakiejkolwiek budowy na terenach, gdzie wysokość gruntu jest mniejsza niż 3,20 metra, i wreszcie plan zagospodarowania wód opadowych, datowany nagrudzień 2011, co ogranicza urbanizację w delikatnych zlewniach, takich jak La Torre.
La Baule-Escoublac jest częścią planu spójności terytorialnej (SCOT) przyjętego przez społeczność miejską półwyspu Guérande Atlantique na26 marca 2011 ; SCOT jest obecnie poddawany przeglądowi w celu dostosowania do przepisów Grenelle i powinien wydać swoje konkluzje w 2020 roku.
Miasto La Baule-Escoublac obsługuje droga departamentalna 213 (RD 213) nazywana Szlakiem Niebieskim . Ta droga łącząca Les Moutiers-en-Retz w Guérande jest główną osią biegnącą wzdłuż dużej części wybrzeża Loary Atlantyckiej. Zamyka ona zachodni kraniec drogi krajowej 171 przeniesiony do departamentu II aktem decentralizacji . W 2011 r. średni roczny ruch na tym dwukierunkowym odcinku drogi 2x2 wynosi 15 000 pojazdów dziennie, w porównaniu do 30 000 pojazdów dziennie na wyjeździe z Saint-Nazaire. Miasto przecina również droga departamentalna 92 , utworzona przez aleje Maréchal-De-Lattre-de-Tassigny, Bois-d'Amour, Etoile i Rhuys, łącząca Le Pouliguen z Pornichet przez centrum La Baule i obsługująca stacja.
Avenue Charles-De-Gaulle i Avenue Lajarrige, prostopadłe do RD 213 i RD 92 to główne ulice handlowe w La Baule. Oba kończą się bulwarami wzdłuż wybrzeża.
Dwa mosty łączą miejscowość z Pouliguen. Pierwszy zastąpił w 1853 r. prom, który przecinał poziom Pouliguen na poziomie alei De Lattre. Pierwotnie był to most stały z ruchomym przęsłem umożliwiającym przepływ łodzi. Pozostaje pod rygorem aż do jego wykupu przez departament dnia16 listopada 1879 r. Poszerzono go w 1933 r., a ruchomy łuk został wycofany z użytku w 1926 r. Drugi most stoi naprzeciwko alei Champsavin; jest otwarty dla ruchu drogowego29 stycznia 1961.
Miasto jest obsługiwane przez urządzenie Vélocéan , trasę rowerową typu trasa rowerowa w departamencie Loire-Atlantique, umożliwiająca odkrywanie wybrzeża Atlantyku.
Sieć kolejowaLa Baule-Escoublac ma dwie stacje: La Baule-Escoublac położoną w La Baule i La Baule-les-Pins położoną na wschód od miasta. Przecina je linia Saint-Nazaire-Le Croisic jako przedłużenie wielkiego promienia z Tours .
Pierwszy pociąg zatrzymuje się na stacji La Baule-Escoublac w dniu 11 maja 1879 r, data rozpoczęcia eksploatacji linii z Saint-Nazaire do Le Croisic oraz z Escoublac-La Bôle (sic!) do Guérande. Stacja jest dziełem architektów Adriena Grave i Rogera Ponsa. Linia jest scedowana przez państwo na Compagnie du chemin de fer de Paris à Orleans na mocy umowy podpisanej między Ministrem Robót Publicznych a spółką28 czerwca 1883 r.. Niniejsza konwencja jest zatwierdzona przez prawo z dnia20 listopadaNastępny. Pierwsza linia biegnie wzdłuż plaży. Guillaume Apollinaire mieszkający w Willi Printania od 22 do27 sierpnia 1913 pismo :
„[…] Jesteśmy na końcu kraju i ten kraj jest praktycznie bez ulic […] kolej jest bardzo blisko i pierwszy pociąg budzi mnie o siódmej rano […]. "
- List od Apollinaire'a doSierpień 1913.
W 1885 roku, po rozbudowie nadmorskiego kurortu , zaplanowano utworzenie wąskotorowej linii o długości 0,60 m pomiędzy Le Pouliguen a Pornichet. ten19 lipca 1887 r. linia jest ustawiana między Pouliguen i La Baule-Escoublac, a następnie przedłużana 21 czerwca 1891do Pornicheta. Linia nazywana „Trait d'Union” została zamknięta w 1902 roku, by w następnym roku zastąpić ją autobusami. ten14 lipca 1904 rdruga linia tramwajowa jest uruchamiana na nowym torze, stary jest usuwany wraz z instalacją nasypów. Nazywany Navette , ta nowa linia zaczyna się przed Villa suser w Le Pouliguen i kończy w hotelu Robert La Baule-Escoublac. Usługa jest definitywnie zamknięta w dniu2 sierpnia 1914.
Decyzja ministra decydująca o odstąpieniu od linii kolejowej i przeniesieniu stacji pochodzi z 26 lutego 1926. Minister robót André Tardieu inauguruje nowe konstrukcje, linię i stację,31 lipca 1927.
Stacja La Baule-Les Pins, stworzona do obsługi nowego osiedla, które doprowadziło do przeniesienia linii kolejowej, jest dziełem architekta Fernanda Colina . Jest w stylu anglo-normandzkim. La Baule-Les Pins to przystanek pasażerski sieci TER Pays de la Loire , obsługiwanej przez regionalne pociągi ekspresowe na połączeniu Nantes - Saint-Nazaire - Le Croisic ( linia 01 ).
ten 24 września 1989Uruchomiona zostaje linia TGV Paryż-Nantes-Le Croisic , łącząca La Baule-Escoublac z Nantes w godzinę, a Paryż w trzy godziny. Stacja La Baule-Escoublac doświadcza 25 wzrost do 40% w ruchu Zima w lecie. Ta linia kolejowa jest obsługiwana w 2011 przez 12 do 13 pociągów dziennie, TGV w każdym kierunku z Nantes do Croisic. Badanie z 2005 r., przeprowadzone dla DRE des Pays de Loire i DDE 44 , zatytułowane „stacje kolejowe jako dźwignie dla projektów regionalnych ”, podkreśla potencjał TER i potrzebę rozwoju obszarów miejskich wokół stacji. Le Croisic, z myślą o budowaniu intermodalności .
Stacja La Baule-les-Pins , lata 30. XX wieku .
Stacja La Baule-Escoublac (2009).
La Baule-Escoublac nie posiada własnej sieci transportu publicznego, ale jest obsługiwany przez autobusy departamentalne sieci Lila na półwyspie Guérande. Odwrzesień 2015przez miasto przecinają cztery linie nowej sieci Lila Presqu'Île; jedna łączy Guérande z La Baule ( linia 1 ), druga łączy się z Le Croisic ( linia 6 ), linia 4 łączy La Baule z La Turballe i Piriac-sur-Mer , inna w końcu łączy wspólną z Pornichet i Saint-Nazaire ( linia L13 , wspólnie z strán sieci z Carene ). Linia 20 zapewnia podróżowanie w granicach miasta.
Transport lotniczyMiasto posiada lotnisko położone na wschód od gminy ( kod IATA : LBY • kod ICAO : LFRE ). Zarządza nim międzygminny syndykat La Baule-Escoublac - Pornichet - Le Pouliguen. Jest to lotnisko otwarte dla publicznego ruchu lotniczego (CAP) .
Lotnisko to powstało w 1917 roku na potrzeby wojska, które stacjonowało tam 484 eskadrę nadbrzeżną oraz trzy hangary Bessonneau . Pierwszy lot między Paryżem ( Le Bourget ) a Escoublac odbywa się w dniu17 sierpnia 1918 r a ten link pocztowy będzie trwał do 10 stycznia 1919. W 1926 roku Ateliers et Chantiers de la Loire , ówcześni producenci samolotów wojskowych, zakupili 18 ha starego lotniska. Latający klub powstał wgrudzień 1929 oraz syndykat międzygminny – skupiający interesy La Baule-Escoublac, Pornichet i Le Pouliguen – 5 kwietnia 1933. Dekret francuskiego Ministerstwa Lotnictwa22 listopada 1934otwiera lotnisko dla publicznego ruchu lotniczego. ten25 sierpnia 1938, Air France inauguruje bezpośrednie i regularne połączenie La Baule - Paryż - Londyn. Lotnisko nosi teraz nazwę „lotnisko Maurice-Morin”. Linia ta została przerwana w 1955 roku i lotnisko zostało wówczas zaklasyfikowane jako „lotnisko sezonowe na zamówienie”, wówczas odListopad 1955 „Międzynarodowe lotnisko z sezonową służbą celną, policją i służbą zdrowia”.
Ulotka reklamowa linii Paris-La Baule przez Air France (1939).
Wejście na lotnisko La Baule - Côte d'Amour.
Siedziba klubu i wieża kontrolna na lotnisku La Baule-Escoublac w maju 2017 r.
Miasto jest narażone na następujące główne zagrożenia : powódź ( zatopienie w morzu ), pożar lasu , burza i ziarno (wiatr), trzęsienie ziemi i transport materiałów niebezpiecznych . Aby móc skutecznie radzić sobie z katastrofami, gmina wstrzymała24 marca 2010komunalnych Plan ochronny (PCS), który określa organizację niezbędnych do rozpowszechniania alert, instrukcje bezpieczeństwa, określa środki dostępne identyfikuje i definiuje realizację towarzyszących i wsparcia działań na rzecz ludności. W ten sposób PCS przewiduje mobilizację 250 agentów miejskich z 300 i prawie wszystkich wybranych urzędników, którzy muszą odnosić się do arkuszy refleksyjnych w celu zarządzania działaniami. W celu poinformowania ludności o tych głównych zagrożeniach gmina przygotowała i rozprowadziła w 2011 r. miejski dokument informacyjny dotyczący głównych zagrożeń (DICRIM).
PowodziePowodzie, które mogą wystąpić w La Baule są zasadniczo wpisać zanurzenie morskiego , przez przenikanie wody morskiej przez étier z Pouliguen prowadzącej do La Baule Bay, na zachód od miasta. W zależności od orientacji, siły wiatrów i ciśnienia atmosferycznego , sztorm może rzeczywiście spowodować wyjątkowy wzrost poziomu oceanu ( przypływ morski ), który, oprócz wysokiego współczynnika pływów, może czasami prowadzić do zanurzenie gruntu na ogół osłoniętego przed tym zjawiskiem. Jest to szczególnie to, co wydarzyło się podczas burzy Xynthia z28 lutego 2010który pozostawił 47 zabitych i spowodował znaczne szkody na całym wybrzeżu Atlantyku. W La Baule przelewy wystąpiły na wałach ochronnych Etier Pouliguen i dotknęły głównie obszary centrum kongresowego Atlantia i ośrodka jeździeckiego.
Ryzyko powodzi jest brane pod uwagę w planowaniu zagospodarowania przestrzennego miasta poprzez plan zapobiegania ryzyku przybrzeżnemu (PPRL) półwyspu Guérande - Saint-Nazaire, który został określony wluty 2011, w wyniku burzy Xynthia , zatwierdzony dnia13 lipca 2016 następnie sprostowane w dniu 31 marca 2017 r.. PPRL nakłada się na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta (PLU), który musi warunkować pozwolenia na budowę zgodnie z zagrożeniami i określonym planem zagospodarowania przestrzennego. Niektóre dzielnice, w strefie czerwonej lub pomarańczowej, stają się nie do zbudowania, a przepisy narzucają dla niektórych istniejących mieszkań stworzenie pokoju schronienia.
Jednocześnie w zastosowaniu dyrektywy powodziowej z23 października 2007który ma na celu stworzenie wspólnych ram umożliwiających ocenę i zmniejszenie ryzyka wystąpienia powodzi na terytorium Unii Europejskiej , ocena ryzyka powodzi zostało podjęte we Francji w 2011 roku na poziomie każdej zlewni hydrograficznej którego Loire-Bretagne basenu i wykonane istnieje możliwość opracowania kartografii różnych obszarów zagrożonych powodzią. W dorzeczu Loary-Bretanii 20 obszarów o wysokim ryzyku powodzi (TRI) zostało zatrzymanych przez prefekta koordynującego dorzecze26 listopada 2012. Dla departamentu Loire-Atlantique wybrano dwie TRI: Saint-Nazaire-Presqu'île de Guérande ( 8 gmin, w tym La Baule-Escoublac) i Nantes ( 11 gmin ). W tym kontekście zdefiniowano lokalną strategię zarządzania ryzykiem powodziowym (SLGRI), prowadzącą do programu działań przeciwpowodziowych o nazwie „PAPI wybrzeża Cap Atlantique” zatwierdzonego przez Radę Społeczności CA Cap Atlantique w dniu14 marca 2013 r. i oznakowane na poziomie krajowym przez wspólną komisję przeciwpowodziową w dniu 10 lipca 2013 r.. Jedno z działań polega na znacznym wzmocnieniu wałów na płaskowyżu Pouliguen pod kierownictwem projektu SIVU portu rybackiego i mariny.
Sześć nakazów uznających stan klęski żywiołowej zostało wydanych dla gminy La Baule-Escoublac po powodziach w latach 1988–2016 oraz jeden dotyczący wstrząsów mechanicznych związanych z działaniem fal ( Xynthia w 2010 r.).
Inne zagrożeniaObszary leśne zajmują w gminie La Baule-Escoublac około 475 hektarów , czyli prawie 17% terytorium gminy i są narażone na zagrożenie pożarami lasów. Ponad jedna trzecia tych przestrzeni znajduje się w południowej części gminy, czyli na zurbanizowanym pasie przybrzeżnym, co zwiększa ryzyko pożarów.
Ryzyko ruchów naziemnych następujących suszę jest wynikiem kolejnych fazach skurczu-pęcznienia iłów, które mogą osłabić fundamenty z budynków . Północna część miasta jest w średnim stopniu zagrożenia. W 1989 r. wydano dla gminy dekret uznający stan klęski żywiołowej dotyczący problemu przemieszczeń gruntów.
Zagrożenia klimatyczne, które mogą mieć wpływ na miasto, to epizody wietrznych sztormów (wiatry przekraczające 89 km/h ). Kilka burz naznaczyło miasto:27 marca 1967, 31 grudnia 1978, 15 października 1987 i Xynthia, 28 lutego 2010.
Plaża znajdująca się na końcu zatoki Pouliguen jest obiektem silnej erozji w części środkowej i tuczenia na końcach, uzasadniając decyzję podjętą przez ratusz La Baule-Escoublac o przystąpieniu do masowego przeładunku piasku , realizowany od 2004 r. W 2005 r. przeprowadzono ponowne zamulenie 220 000 m 3 ; co roku na plażach La Baule i Pornichet ładuje się od 10 000 do 15 000 m 3 piasku; w ciągu 10 lat prawie 80 000 m 3 osadów zniknęło, przemieszczając się, głównie na tzw. brzegu „Chiens”, u wybrzeży Pouliguen. W 2016 roku w ramach projektu firmy Ecoplage zaproponowano odprowadzenie piasku z plaży ponad kilometr, aby powstrzymać erozję. Odzyskana woda zostanie ponownie wykorzystana do basenów budowanego centrum wodnego Aquabaule.
La Baule znajduje się w strefie sejsmicznej na poziomie 3 , opisanej jako „umiarkowane”, na skalę, która ma 5 , co oznacza, konstruktywne ograniczeń dla wielu domach.
Wreszcie gmina jest narażona na ryzyko przewozu materiałów niebezpiecznych (TDG), w następstwie wypadku, który wydarzył się podczas przewozu takich materiałów. Dotyczy to sektorów położonych w pobliżu głównych dróg – niebieskiej drogi ( RN 171 na wschód, która prowadzi dalej w RD 99 w Escoublac) i alei Maréchal de Lattre de Tassigny lub rurociągów, takich jak gazociąg „Morning Star” na południe od miasto i rurociąg naftowy „Meulin - Donges” na północy. Szczególnie zagraża gminie transport materiałów niebezpiecznych drogą morską. Zatonięcie tankowca Erika le12 grudnia 1999 r. powoduje to masowe zanieczyszczenie departamentalnego wybrzeża Atlantyku, aw szczególności plaży La Baule.
Urbanizacja terytorium i działalność człowieka mają wpływ na środowisko i przyczyniają się do pogorszenia jakości wody, gleby, powietrza lub generują uciążliwości, takie jak hałas. Różne działania planistyczne, zapobiegawcze lub ochronne pozwalają ograniczyć ten wpływ lub poprawić jakość środowiska.
WodaGospodarka wodna, podlegająca prawodawstwu krajowemu i dyrektywom europejskim, podzielona jest na zlewnie hydrograficzne . La Baule-Escoublac znajduje się w dorzeczu Loary-Bretanii . Każdy zlewni sporządza dokument planistyczny w zakresie wód, master plan zagospodarowania i gospodarowania wodami (SDAGE), inwentaryzację i dążenie do osiągnięcia celu jakości wód dla danego horyzontu w realizacji określonych działań i prowadzące do terytorializacji operacyjnej program działań (PAOT). Pierwsza SDAGE Loire-Bretagne została sporządzona w 1996 r., następnie zrewidowana w 2009 r. ( okres 2010-2015 ), a następnie w 2015 r. ( okres 2016-2021 ). Jest dostępny w planach zagospodarowania i gospodarowania wodami (SAGE), narzędziach planistycznych o mniejszym zakresie. Miasto jest częścią "SAGE Estuaire de la Loire" zatwierdzonej w dniu9 września 2006. IFREMER jest interaktywny atlas pozwala poznać stan wód przybrzeżnych poza miastem, który jest kwalifikowany jako «średnie» . Zidentyfikowane przez społeczność miejską zagrożenia zanieczyszczenia wód wynikają głównie z niekontrolowanego spływu wód opadowych na powierzchnie zurbanizowane, co prowadzi do gwałtownego zagęszczania skażonych wód w kierunku gmin położonych poniżej i ujścia na morzu, zmieniając w ten sposób słone bagna , obszary hodowli skorupiaków i wybrzeże . W sieci oczyszczania ścieków występują również problemy z uszczelnieniem między wodą deszczową a ściekami, również zanieczyszczając te środowiska odbioru.
Jakość wód w kąpieliskach miejskich jest mierzona przez regionalną agencję zdrowia (ARS) w trzech różnych punktach na wybrzeżu kurortu. Od 1997 roku co jakiś czas obserwuje się skażenia bakteriologiczne.
PowietrzeOd 2017 r. Europejska Agencja Środowiska (EEA) i Komisja Europejska publikują interaktywną mapę, która pozwala użytkownikom monitorować jakość powietrza w Europie godzina po godzinie. Ta nowa usługa realizowana jest na podstawie pomiarów z ponad 2000 stacji monitorowania jakości powietrza w Europie. Jeśli chodzi o La Baule-Escoublac, najbliższa stacja pomiarowa znajduje się w Pornichet i jest zarządzana przez Air Pays de Loire.
GlebyInwentarz Basias , który zachowuje pamięć o „starych obiektach przemysłowych i działalności usługowej”, wymienia 32 obiekty na terenie miejscowości. Inwentarz bazylejski , który identyfikuje „zanieczyszczone lub potencjalnie zanieczyszczone miejsca i gleby wymagające podjęcia działań przez władze publiczne jako środek zapobiegawczy lub leczniczy”, wymienia teren EDF-GDF w La Baule-Escoublac, położony przy alei Alzacja-Lotaryngia.
HałasNa terenie aglomeracji Cap Atlantique infrastruktura transportu o dużym natężeniu ruchu jest głównym źródłem zanieczyszczenia hałasem. Oprócz tych autostrad, w tym drogi krajowej RN 171, która obsługuje La Baule-Escoublac między Saint-Nazaire i Guérande, znajduje się lotnisko La Baule-Escoublac obsługujące 20 000 ruchów rocznie; ta ostatnia nie była przedmiotem planu narażenia na hałas (PEB), ale rozpoczęto proces konsultacji, któremu towarzyszyłyczerwiec 2008 podpisanie karty dobrego postępowania zrzeszającej lotnisko, podprefekturę, gminę, stowarzyszenia i mieszkańców.
To jest z 10 maja 1925, data wyboru burmistrza Rogera De Lapeyrouse, że rada miejska Escoublac postanawia dodać nazwę La Baule do nazwy miasta. W rzeczywistości jest to oficjalizacja nazwy wybranej w dniu1 st lipca 1924, data klasyfikacji miasta jako uzdrowiska. Escoublac-la-Baule staje się13 listopada 1961, z niewielką większością rady miejskiej, La Baule-Escoublac . Decyzję zatwierdza dekret z dnia16 maja 1962. La Baule przez długi czas była zwykłą nazwą nadmorskiego kurortu.
La Baule-Escoublac ma nazwę w Breton Ar Baol-Skoubleg , aw Gallo , w lokalnym języku ropy , miasto nazywa Écoubiâ (wymawiane [ e . K u . B j ɑ ] .
Toponim Escoublac jest potwierdzony w 1050 w zlatynizowanej formie Scublaco , Escoplac w 1073 i Escoublac od 1287.
Według Charlesa Rostainga byłaby to galijska formacja toponimiczna in - (i) acum , której pierwszy element Scubl- / Escopl- reprezentuje galijskie imię osobiste Scopilus , chociaż najstarsza forma Scublaco bezpośrednio odnosi się do imienia osobistego galijskiego Scublius (poświadczone do Graufesenque ) nick w oparciu o które od milan celtyckiej (dawnej Breton scubl , bretoński skoul "Milan" stary Cornish Scoul ), to główny pochodzi od francuskiego écoufle (dawniej escoufle ) i prowansalskim escofla . Wyjaśnienie dawnego bretońskiego scubl ( Brittany Vannes skoufl ) „ dysza ” lub „latawiec” może być odpowiednie, chociaż przyrostek - (i) acum jest rodzimego pochodzenia. Istnieje wiele homonimami w działach obcych w Wielkiej Brytanii, których Écublé ( Eure-et-Loir , Escublé 1250) i Ecublei ( Orne , Escublaio XI p wieku Scublacum , daty), którego zakończenie -e / -ei oznacza sufiks - (I ) acum w typowej ewolucji zachodniej domeny Oïl. Przyrostek - (i) acum nie zmienił się na -é (dawniej -ei ) w regionie, jak we wschodniej części Bretanii, ze względu na wpływ języka bretońskiego.
Etymologia „ Ecclesia Episcopi Lacus quam lingua britannica Escoplac uocant ”, czyli „kościół jeziora biskupiego, który w języku bretońskim nazywa się Escoplac ” jest niewątpliwie upodobaniem kleryka, toponim byłby rozumiany Escop- lac przez Bretonnants. Ta popularna etymologia nie jest powtórzona we współczesnej bretońskiej nazwie miasta Skoubleg, która odnosi się bezpośrednio do nazwy galijskiej (przyrostek -acum <Gaulois -acon , podobnie jak stary bretoński przyrostek -oc > Breton -ec> -eg , wróć oba we wspólnym celtyckim * -āko- ).
Należy jednak zauważyć, że „biskup ziemie” może odnosić się do Bernard, pochodzący z Escoublac, został biskupem w XII th wieku (od 1148 do 1169); zawdzięczamy mu kaplicę pod wezwaniem św. Marii Magdaleny , wybudowaną w wąwozie na Mazach. Ale to zbieg okoliczności, niezwiązany z etymologią miejsca. Forma Escoplac jest izolowana, a formy regularne są typu Escoblac , Escoublac z etymologicznym [b].
La Baule-Escoublac ma nazwę w języku bretońskim Ar Baol-Skoubleg , a w lokalnym języku Gallo: La Baull-Escoublac (pismo ELG).
Zdania są podzielone co do etymologii toponimu i jego znaczenia. Według Dauzata i Rostainga, toponim pochodzi od czasownika bauler „wyć mówiąc o wietrze”. Słownik André Pégoriera, oparty na słowniku bretońsko-francuskim Roparza Hemona , podaje „wydma” jako znaczenie toponimu. Z kolei Gildas Buron określa termin Baule obszar między średnim pełnym morzem a najwyższymi przypływami wiosennych pływów ; to właśnie te morskie łąki są wykorzystywane przez solnych robotników do „budowania” warzelni. Twierdzi, że baule ma pochodzenie galijskie , pochodzi od słowa balua , które oznacza wzrost. Według Burona znaczenie to jest znane w południowej Bretanii, a także w Noirmoutier .
Termin ten jest zatem stary i jest używany jako rzeczownik: „grandes baules du Poulliguen” pozostawiono w 1629 r. do wypasu krów, owiec i innego bydła „mieszkańców […] portu Poulliguen i miasta Saillé” .
Obrady rady gminy trwają nieprzerwanie od pierwszej wzmianki 29 października 1826- "za baule, które są nam dobre" - używał baule ortograficznej .
Jest mieszany, zarówno romański, jak i bretoński, i zawiera wiele toponimów galoromańskich w - (i) ac .
W odniesieniu do Lesneraca element Les- element wskazuje w Bretonie rezydencję lub sąd wyższy danej miejscowości; Nerac pozostaje również XXI th century termin „Nerac Droga” w sąsiedztwie Guézy. Dla Trologo , tro wywodzi się od terminu tréo , dolina w Bretonie Batz-sur-Mer (KLT: traoñ , vannetais: teno ). Tę toponimię można porównać do Tromartin i Troffigué w Guérande lub Kerantrou w Pouliguen.
Odnotowujemy również częstotliwość występowania toponimów Ile , Isle (na przykład Isle de l'Hervio, Ile du Bourg w Escoublac lub de Nérac), Park (Parc Nicol w Bréderac, Parc Neuf w Escoublac itp. ) lub nawet Ker (Ker Durand, Ker Quessaud, Ker Rivaud - lub Kerivaud - la Querdouda lub Kernias).
Na terenie miasta odkryto pozostałości archeologiczne, które są wymienione przez regionalną służbę archeologiczną Regionalnej Dyrekcji ds. Kultury (DRAC) Pays de la Loire.
Najstarsze ślady okupacji pochodzą ze środkowego paleolitu , czyli z okresu od –300 tys. lat do –30 tys. lat p.n.e. J-C . Znajdują się one wzdłuż D 213 , w północno-zachodniej części terytorium, w miejscu zwanym "La Métairie de Villeneuve". W Tréveday dolmen - na północ od poprzedniej strony - i ślady zajęciu miejsca zwanego „Les Morlaines” pochodzą z okresu neolitu , -5000 pne. AD „La Métairie de Villeneuve” przedstawia również ślady okupacji datowane na ostatni neolit, tj. -3300 lat pne. ne Okres średniowiecza epoki brązu reprezentuje przekop w miejscu zwanym "Kerivaud" oraz ślady okupacji "Menigo" (centralna część miasta). W „Morlaines” ponownie, siedliska i produkcja soli pozostawiły ślady datowane na La Tenne , tj. od -450 lat do -25 lat p.n.e. J.-C.
Wykopaliska archeologiczne, przeprowadzone przez Narodowy Instytut Badań dla Preventive Archeologicznego i postępów w roku 2021 ujawniają gęstą galijskiej zajęcie ponad 10 do 20 ha . To może być ważnym zajęte aglomeracja pomiędzy III E i I st wieku pne. AD , charakteryzujący się obecnością co najmniej dwóch dróg serwisowych oraz działalności handlowej i rzemieślniczej.
Pozostałości epoki żelaza odkryto podczas wykopalisk prewencyjnych w 2021 roku przy drodze do Quesquello, na terenie przyszłego osiedla.
Ślady okresu gallo-rzymskiego , z których niektóre pochodzą z okresu Wielkiego Cesarstwa Rzymskiego , zostały odkryte na cmentarzu krajobrazowym w Bel-Air, w miejscu zwanym „La Ville Massonnet” i „Voilées” w postaci siedlisk i obudów.
Wydmy pojawiły się po czasach starożytnych. Oni najechali dawne bagna nadbrzeżne, przebiega z zachodu na wschód, docierając do końca XVIII XX wieku dawnej wsi Escoublac. Pierwsza wioska Escoublac prawdopodobnie stoi na stromej skale, punkt obserwacyjny na wybrzeżu mniej piaszczystym niż w średniowieczu.
W Bois d'Escoublac odkryto ufortyfikowaną przestrzeń z okresu średniowiecza . Z kolei przeorat Saint-Louis został założony przez mnichów benedyktynów , w pobliżu miejsca zwanego Le Guézy, około 800 roku .
W 1050 biskup Nantes wezwał mnichów z opactwa Saint-Florent-le-Vieil do pomocy ludności Escoublac i ustanowił przeorat z następującą klauzulą: „że zakonnicy powinni zapewnić im świadczenia. czterech synów rektor ”. Za czasów biskupa Guérecha II z Cornouaille , statut ustanowiony w Chantenay , datowany na 1073 r., potwierdza to postanowienie. Mnisi zbudowali wtedy mały klasztor pod nazwą Saint-Pierre i kościół. Parafia jest najpierw pod wezwaniem św . Andrzeja . Od 1148 do 1184, Escoublac przekazał Nantes dwóch kolejnych biskupów : Bernarda, biskupa od 1148 do 1169, i jego bratanka Roberta, biskupa od 1170 do 1184. Escoublac był najpierw własnością biskupów Nantes; następnie przechodzi pod władzę panów Lesnerac, którzy w średniowieczu posiadali ziemię położoną ze wschodu na zachód między Brière a morzem i z północy na południe, między współczesnym Pouliguen a płaskowyżem Pornichet.
W 1350 pierwsza wioska Escoublac zgromadziła 300 mieszkańców - 122 pożary ; liczba ta zbliża się do 1500 dusz w 1426-164 pożarach .
Znany jest jarmark św. Serwacego , z jarmarkiem w poniedziałek Wniebowzięcia i jarmarkiem św. Jerzego, od 1441 roku w Escoublac. Przetrwał do 1914 roku pod nazwą „Jarmark Słomianych Kapeluszy”.
Nierozpoznane jeszcze wydarzenie ma miejsce w 1450 r., powodując spadek liczby mieszkańców o blisko 500 dusz ; ta katastrofa, jeśli rzeczywiście się wydarzyła, mogłaby być konsekwencją fali pływowej , ale także epizodu wojny stuletniej lub zarazy . Niektórzy z ocalałych, którzy nie schroniliby się wokół klasztoru benedyktynów w Saint-Pierre, założyliby wioskę Pouliguen z Guérandais. Pierwsza wioska Escoublac została całkowicie opuszczona w 1527 roku.
Druga wioska Escoublac rozwinęła się wokół klasztoru Saint-Pierre, w obecnym lesie Escoublac, gdzie mieszkańcy wkrótce zbudowali kościół Notre-Dame-la-Blanche. Wały, zwane „ turcies ” wydaje się, na początku XVI E wieku zdolnym do ochrony wybrzeża i gminy z wyprzedzeniem piaski; obowiązki są zorganizowane, aby je utrzymać.
Władcy EscoublacPanowanie od Escoublac wydaje się być zbudowany w XI -tego wieku. Należał do Auffroy d'Escoublac w 1070 i do Roberta de Lesnerac w 1388; idzie do rodziny Goyon w końcu XIV th wieku lub na początku XV -go wieku, od 1400 należy do Jehan de Goyon, Pana Matignon .
Według Alaina Gallicé „terytorium Escoublac ma dwa panowania o wysokiej sprawiedliwości: Escoublac i Trévecar. Escoublac ma sprawiedliwość z czterema potzami , skupioną wokół zakwaterowania Escoublac i wioski, jest opętana w warzelni soli; Brantonet to ognisty rektor. ten20 listopada 1427, istnieje 78 pożarów przyczyniających się do panowania Escoublac, 30 dla Trèvecar, a 49 pochodzi od księcia i 7 od biskupa ” .
W 1423 roku châtellenie należało do Lancelota de Goyona, brata poprzedniego. Więzień Anglików, uwolniony dzięki zapłacie okupu 1800 złotych koron, możliwego dzięki wykupieniu dworu przez Szpital Piotrowy na prośbę Jana V . Rodzina de L'Hôpital sprawowała władzę do 1553 r., François de l'Hospital zastąpił Pierre'a w 1470 r.; potem Poncet de l'Hospital, Christophe de l'Hospital, a następnie Gilles de l'Hospital w 1500. Ten ostatni wymienia chatellenie d'Escoublac na posiadłość w pobliżu Carquefou , la Seilleraie, swojemu kuzynowi Poncetowi du Dreiseuc - znajdujemy również Drezuc lub Dreizeuc . Rodzina Dreiseuc sprawowała władzę, dopóki Françoise du Dreiseuc nie poślubiła Gédéona le Pennec, lorda Boisjolan. Kiedy XVIII th century, Julie Le Pennec żona markiza Karola Sesmaisons, dwór następnie przekazywane do Sesmaisons rodziny . Donatien de Sesmaisons , właściciel Château de Lesnerac w latach 1804-1836, przeprowadził operację naprawy wydm Escoublac i napotkał silny opór ze strony miejscowych chłopów.
Obecny zamek istnieje już częściowo w 1460 roku, będąc dawnym panowaniem rodu Le Pennec. Następnie przeszedł w posiadanie rodziny Lesnerac, a następnie hrabiego de Sesmaisons w latach 1818-1836.
Rodzina Lesneraców.
Rodzina Dreiseuc.
Traktat o unii Bretanii z Francją z13 sierpnia 1532 rzmieni ustalony porządek i względne bezpieczeństwo miasta w obliczu elementów przyrodniczych, państwo stopniowo traci zainteresowanie gospodarką brzegową. Zamulenie, wrażliwe na północnym wybrzeżu Escoublac do La Turballe i na południu do Saint-Brévin , postępuje nieodparcie, powodując zniknięcie lasu Pen-Bron i dzielnic gminy Batz (La Govelle). Wzmianka z 1541 r. wspomina o wiatraku "wszystko zepsute i całe otoczenie wspomnianego młyna gaigné z piasku morskiego" . Od 1598 r., po pamiętnej burzy, zamulenie drugiego miasta Escoublac stało się stałym zagrożeniem, wzmacnianym od 1600 r. przez decyzje o wylesieniu brzegów i wysp Loary. Skutki karczowania są dodatkowo potęgowane przez stada owiec, które, aby się wyżywić, wyrywają rośliny i zapobiegają osiadaniu piasku; wydmy są bardziej naglące, a ich rozwój pod wpływem wiatrów zagraża domostwom. Burza 1751 r. przyspiesza inwazję, wydmy sięgają dachu kościoła Notre-Dame-la-Blanche.
Obrady rady generalnej parafii Saint-Pierre d'Escoublac, której przeszukiwalne księgi obejmują lata 1753-1790, odzwierciedlają obawy mieszkańców miasta. Więc25 marca 1764 ruchwala się środki wojskowe; obejmuje to ustanowienie stanu szlaków straży przybrzeżnej, a także zorganizowanie spisu mężczyzn w wieku od 16 do 60 lat, którzy prawdopodobnie zostaną zwerbowani do milicji straży przybrzeżnej . W 1771 r . ustalono zasady zbierania wodorostów .
Podczas XVIII -tego wieku wieś Escoublac ulega zjawisko zaawansowanym wydmie przynosi jego pogrzeb w 1779 roku, a budowa nowej wsi północno kilometr drogi do Guerande. Oczywiście postęp zjawiska jest częścią troski rady parafialnej. ten25 lipca 1770 rnakazał wszystkim mieszkańcom parafii oczyścić piaski zagrażające kościołowi i ustanowić dzieła sztuki niezbędne do jego ochrony. Niestety, wysiłki pozostają niewystarczające, a24 lipca 1777rada parafialna po raz pierwszy obraduje nad projektem budowy nowego kościoła w innym miejscu parafii.
Rada autoryzuje budowę nowego kościoła poprzez naradę 22 stycznia 1782 r. Uroczystość ta pod patronatem św. Piotra została zainaugurowana w dniu4 czerwca 1786 r.
ten 1 st lutego 1790oznacza koniec parafii jako systemu administracyjnego i utworzenie „parafii Saint-Pierre d'Escoublac, diecezji Nantes w Bretanii” . Wybór pierwszego burmistrza, ks. Mathurina Phelippèsa de Beauregard, odbywa się „w radości […], a dawni członkowie rady parafialnej są wybierani notabli ” .
ten 14 listopada 1793, urzędnik miejski Julien Denié zaskoczony brakiem drzewa wolności i równości w mieście, gmina „postanawia zasadzić drzewo równości [w] następny piątek ], szóstego dnia trzeciej dekady drugiego miesiąca drugiego roku Jednej i Niepodzielnej Republiki Francuskiej” .
Jak wskazano wcześniej, prace sadzenia rozpoczęły się w 1818 r. i rozwijały się pod rządami Drugiego Cesarstwa ; ponad 700 ha posadzono przed końcem XIX th wieku.
W 1876 roku, jeśli miasto, które nadal obejmuje część tego, co stanie się Pornichet, liczyło prawie 1800 mieszkańców, miejscowość La Baule liczyła tylko 11 osób .
Rozwój nadmorskiego kurortuW 1886 roku w Escoublac zainstalowano telegraf. W 1892 r. w La Baule otwarto pocztę i tymczasowy telegraf, zwany „de la Casbah” - budynek w stylu mauretańskim na rogu alei Drevet i esplanady François-André, pierwotnie w sezonie kąpielowym, od czerwca do października , aw 1895 roku urządzenia telegraficzne z Escoublac zostały tymczasowo przeniesione do La Baule na czas kąpieli. ten11 marca 1896 rpowstały wiejskie dochody pomocnicze Urzędów Pocztowych ratusza Escoublac, które zastąpiły wiejską codzienną pocztę zorganizowaną w 1835 roku i biuro dystrybucyjne z 1872 roku. Pomocniczym pozostaje dochód Escoublac - stanowiący pierwszą budkę telefoniczną miasta. Prosta otrzymanie stałego 3 rd klasy Poczta pozostał w budynku Casbah aż do roku 1921. Jest to pierwszy hotel Poczta znajduje się na terenie obecnego biurze turystycznym od 1920 do 1936. Nowa poczta jest zbudowany w 1936 roku, avenue de la Gare, według planów architektów Paula-Henri Datessena i Gabriela Gucheta . Poczta w La Baule-les-Pins, na rogu alei Sarah-Bernhardt i Grande Dune, jest dziełem architekta Noëla Le Maresquiera , Grand Prix de Rome w 1930 roku.
Pod koniec lat 90. XIX wieku zakład produkujący energię elektryczną zapewniał oświetlenie publiczne i potrzeby domowe Société des Dunes i Compagnie foncière; znajduje się na rogu obecnych alei Marie-Louise i Pierre-Loti. Pierwsza linia przesyłowa 20 000 V firmy Penhoët i linia dystrybucyjna 5 000 V zostały zatwierdzone w 1911 roku.Marzec 1930, gmina należy do międzygminnego związku elektryfikacyjnego luk regionu Guérande.
W 1906 r. Alfred-Frédéric Landier uzyskał poparcie rady miejskiej i prefekta na założenie zakładu produkcji gazu; spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Compagnie bauloise du gaz, którą stworzył, cieszy się1 st styczeń 1907trzydziestoletnia koncesja pozwalająca na „dystrybucję oświetlenia, ogrzewania i siły napędowej za pomocą rur gazowych na plaży oraz na ulicach i placach nadmorskiego kurortu La Baule” . Czas trwania oświetlenia zależy wtedy od pór roku i ruchu turystycznego; Tak więc, od października do stycznia, oświetlenie jest od 5 P.M. do 11 P.M. , a od czerwca do września, od 7 P.M. do północy. ten5 grudnia 1942, połączone spółki gazowe i elektryczne pochłaniają Compagnie bauloise du gaz, a gaz następnie pochodzi z Saint-Nazaire.
Decyzją rady gminy 20 czerwca 1937 Narodziła się miejska przyczepa kempingowa, do której prowadzi Allée de Diane.
W 1986 roku zakończono elektryfikację linii kolejowej do Le Croisic. Od24 września 1989The TGV Atlantique łączy La Baule do Paryża w prawie trzy godziny.
W 1990 roku prezydent François Mitterrand wygłosił w La Baule słynne przemówienie, znane jako „ przemówienie La Baule ”, w którym zaprosił kraje afrykańskie do rozpoczęcia procesu demokratyzacji w kontekście zakończenia zimnej wojny .
I wojna światowaw Czerwiec 1917, przybrzeżna eskadra 484 , znana jako "La Baule-Escoublac", stacjonuje na lotnisku Escoublac pod dowództwem kapitana Lallemanda; jego rozkazy mają chronić konwoje morskie wpływające i opuszczające Saint-Nazaire. Miała wtedy siedzibę w Le Croisic, którego lotnisko jest mniej ciasne, od1 st lutego 1918i to do kwietnia tego samego roku, po czym częściowo odłączył się do wyspy Yeu ; rozpuszcza się w dniu31 grudnia 1918, bez sumowania zatwierdzonego lub prawdopodobnego zwycięstwa. W tym samym okresie - w drugiej połowie 1917 roku - kasyno zostało przekształcone w szpital wojskowy. Szczególnie wysokie są w mieście koszty I wojny światowej: 292 żołnierzy, którzy zginęli w czasie wojny, czyli ponad 8% ludności.
Druga wojna ŚwiatowaPo wypowiedzeniu wojny z Francji do Niemiec ,3 września 1939, gmina organizuje komisję ds. przyjmowania uchodźców, obok komisji ds. nieruchomości wybudowanych. Powstaje dla nich służba medyczna. Spis ludności18 września 1939zwalnia następnie 78 uchodźców , wstyczeń 1940, 663 tymczasowo, od in grudzień 1940, zostało ich tylko 196. Tej zimy La Baule jest zawsze pełne, witając blisko 400 studentów, którzy kontynuują naukę w nadmorskim kurorcie, po ucieczce z paryskich uniwersytetów; w willi El Cid powstaje szkoła przygotowawcza do zawodów grandes écoles.
ten 21 października 1939, ratusz Escoublac-la-Baule wyraża zgodę władzom wojskowym na utworzenie cmentarza angielskiego w La Ville-Halgand. W 1943 r. spisano tam 255 grobów , w tym wielu rozbitków z RMS Lancastria , brytyjskiego liniowca transatlantyckiego zatopionego na17 czerwca 1940 przed Saint-Nazaire.
To jest 23 czerwca 1940że pierwsi niemieccy żołnierze 11. Brygady Schützen przedostają się do tej miejscowości. Oddziały 290. Dywizji Piechoty osiedliły się tam od lipca następnego roku. Pozostaną tam dziesięć miesięcy. ten24 czerwca 1940 rNiemcy zarekwirowali lotnisko Escoublac .
ten 13 sierpnia 1940, Lluís Companys , kataloński nacjonalista i prezes Generalitat de Catalunya , zostaje aresztowany przez Gestapo w Escoublac-la-Baule. Przesłuchiwany w Paryżu, a następnie przeniesiony do Hiszpanii, został zastrzelony w Barcelonie15 października 1940 r tego samego roku.
w grudzień 1940, XXV. Armeekorps pod dowództwem generała der Infanterie Karla Rittera von Pragera zakłada swój sztab w Escoublac-la-Baule; ta siedziba pozostała tam dokwiecień 1942. ten1 st styczeń 1943The Generalleutnant Friedrich Eberhardt , na czele 38. ID , ustawia swoje czwarte w Escoublac-la-Baule. Inne jednostki będą podążać za sobą w okolicy, takie jak9 kwietnia 1943, 94. DP dowodzony przez generała der Artillerie Georga Pfeiffera lub1 st maja 1943, 76. ID generała Ericha Abrahama . Z4 października 1943 do 12 lutego 1944 r, jest to 243. ID, który osiedla się w miejscowości. 275. ID zastąpił go w efemeryczny sposób, alianckie lądowanie po prostu zaczęło się w Normandii.
Między 14 a20 czerwca 1942, 52 Żydów aresztowanych w Escoublac-la-Baule przez Niemców przy pomocy francuskiej policji państwowej; 32 z nich zostało deportowanych do Auschwitz .
ten 3 stycznia 1943An Air Combat sprzeciwia się lokalizację z bojowników Luftwaffe do amerykańskich bombowców . Jeden z tych ostatnich zostaje zestrzelony i spada obok willi La Grande Dune. Po sabotażu pociągu robotników La Baule - Saint-Nazaire,19 stycznia 1945, w wyniku czego 5 zabitych i 26 rannych , burmistrz Escoublac-la-Baule, Marcel Rigaud, musi codziennie służyć jako ludzka tarcza, wraz z pięcioma innymi notablami z Baule, na pokładzie każdego pociągu tego samego połączenia.
Pod koniec II wojny światowej, z powodu istnienia kieszeni Saint-Nazaire , okupacja niemiecka kontynuował Escoublac-la-Baule jak we wszystkich sąsiednich miejscowościach ujścia do 9 miesięcy. - zsierpień 1944 do 11 maja 1945 - skuteczna kapitulacja kieszeni, która nastąpiła 3 dni po kapitulacji III Rzeszy .
Pomnik wojenny stojący przed Urzędem Pocztowym przypomina nazwiska 40 żołnierzy, którzy zginęli podczas II wojny światowej, spośród 121 zabitych zarejestrowanych między La Baule i Escoublac.
Parafia Escoublac uzyskuje status gminy dekretem 12 listopada 1789Zgromadzenia Narodowego, a następnie „gminy”, w rozumieniu obecnej administracji terytorialnej , dekretem Zjazdu Narodowego z dnia 10 Brumaire II roku (31 października 1793). Musimy jednak poczekać na prawo5 kwietnia 1884 rw sprawie organizacji gmin we Francji, aby zdefiniować jednolity reżim prawny dla wszystkich gmin we Francji, co jest punktem wyjścia dla stopniowego dochodzenia do siebie gmin w obliczu władzy centralnej. ten9 kwietnia 1900Pornichet zostaje ustanowiony dekretem jako gmina. Z tej okazji sekcje Escoublac i Saint-Nazaire zostają wycofane z ich pierwotnej gminy i przeniesione do nowej miejscowości, odpowiednio na 97 i 1152 ha . Przeniesienie to dotyczy również mieszkańców, którzy zajmują te działki, czyli odpowiednio 289 i 974 osób . Miasto przyjmuje nazwę La Baule-Escoublac dekretem z16 maja 1962.
Miejscowość jest częścią 1 st październik 2017, z siedmiu grup. Przylega do społeczności aglomeracyjnej Cap Atlantique , innej niż wspólnota Saint-Nazaire, CARENE , do której przyłączona jest sąsiednia gmina Pornichet. Jest również członkiem związku międzygminnego (SI) portu rybackiego i mariny La Baule - Le Pouliguen ( SIVU ), SI funta zwierzęcego półwyspu Guérande, SIVU, którego siedziba znajduje się na terenie gminy oraz SI za utworzenie centrum żeglarskiego w Penchâteau (SIVU).
Uczestniczy w IS lotniska La Baule-Escoublac, Pornichet, Le Pouliguen (SIVU) i jest udziałowcem mieszanego związku parku przyrodniczego Brière, zarówno o charakterze środowiskowym, jak i związanym z rozwojem dorzecza nachylenie od Brivet .
Okręgi domoweLa Baule-Escoublac należy do okręgu Savenay w 1801 roku. W 1868 roku stolica została przeniesiona do Saint-Nazaire i od tego czasu miasto jest przyłączone do okręgu Saint-Nazaire. Na froncie wyborczym od 1986 r. jest częścią siódmego okręgu Loire-Atlantique , którego zastępczynią od 2017 r . jest Sandrine Josso ( LREM ).
Miejscowość była częścią kantonu Saint-Nazaire w 1793 roku, a od 1801 roku Guérande . Od 1985 roku miasto jest stolicą kantonu La Baule-Escoublac . Wraz z redystrybucją kantonów w 2014 r. kanton utracił swoją funkcję okręgu administracyjnego w 2015 r. i pozostaje tylko okręgiem wyborczym do wyboru radnych departamentalnych. Gmina jest zatem centralnym urzędem kantonu, którego terytorium obejmuje obecnie gminy Batz-sur-Mer, Le Croisic, Le Pouliguen, Pornichet i Saint-André-des-Eaux. W 2018 r. ludność gminna nowego kantonu liczyła 44 757 mieszkańców. Od marca 2015 Danielle Rival i Gatien Meunier ( LR ) pełnią funkcję doradców wydziałowych.
Rada miejska ma trzydziestu trzech wybieranych urzędników . Burmistrz , Yves Métaireau, otoczony jest dziewięciu zastępców burmistrzów . Wśród pozostałych radnych gminy siedemnastu jest w większości (zjednoczona lista dla La Baule-Escoublac ), sześciu z opozycji (pięć z listy Agir pour futur avec la Gauche , jeden z listy La Baule wszystkich). ).
Miasto La Baule-Escoublac jest tradycyjnie zakotwiczone na prawicy, co potwierdza się podczas różnych wyborów krajowych i lokalnych, w których partie prawicowe zdobywają większość oddanych głosów.
Ostatnie wybory prezydenckiePodczas drugiej tury wyborów prezydenckich w 2017 r. wybrany Emmanuel Macron ( EM ) zdobył 76,78% oddanych głosów, a Marine Le Pen ( RN ) – 24,80%; frekwencja wyniosła 87,05%.
Ostatnie wybory samorządoweLiczba mieszkańców w spisie z 2011 r. waha się od 10 000 do 19 999, liczba radnych gmin w wyborach 2014 wynosi 33.
W wyborach samorządowych 2014 , z 33 miejskich radnych zostali wybrani po pierwszej rundzie; wskaźnik uczestnictwa wyniósł 59,59%. Do rady gminy wybrano dziesięciu radnych. Cztery obecne listy zostały przedstawione z etykietami Union pour un Mouvement populaire (LUMP), Union de la gauche (LUG), różne prawicy (LDVD) i Front national (FN). Lista LUMP zdobyła 27 z 33 miejsc w radach miejskich do obsadzenia.
Od 1947 roku w La Baule-Escoublac następowało po sobie tylko czterech burmistrzów:
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
1945 | 1971 | René Dubois | RI | lekarz , kierownik przychodni; odporny ; poseł , senator , radny generalny w kantonie Guérande |
1971 | 1995 | Olivier Guichard | RPR | zastępca Loire-Atlantique, radny generalny kantonu Guérande, prezydent regionu Pays de la Loire, minister |
1995 | 5 lipca 2020 r. | Yves Metaireau | LR | finansista, prezes Cap Atlantique |
5 lipca 2020 r. | W trakcie | Franck Louvrier | LR | doradca regionalny ds. komunikacji w Kraju Loary (od 2010) |
La Baule-Escoublac należy do warstwy gmin liczących od 10 000 do 20 000 mieszkańców . W 2016 r. całkowity dochód operacyjny gminy wyniósł 40,5 mln euro, przy całkowitych kosztach operacyjnych 30,3 mln euro, co daje wynik księgowy 10,2 mln euro, czyli 627 euro na mieszkańca, w porównaniu ze średnią dla warstwy czyli 133 euro na mieszkańca.
Zdolność do samofinansowaniaPoniższa tabela przedstawia ewolucję zdolności samofinansowania , jednego z lokalnych wskaźników finansowych La Baule-Escoublac w okresie od 2005 do 2016 r.:
2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
La Baule-Escoublac | 211 | 596 | 695 | 557 | 617 | 708 | 649 | 686 | 623 | 731 | 729 |
Średnia warstwy | 160 | 153 | 149 | 159 | 183 | 201 | 192 | 180 | 164 | 183 | 186 |
Zdolność gminy do samofinansowania, w porównaniu ze średnią dla warstwy, wydaje się mieć dość długie cykle; jest znacznie wyższa od średniej z lat 2006-2016 . Kapitał obrotowy waha się powyżej średniej warstwie za lata 2012, 2013, 2015 i 2016 - w 2016 roku wyniosła € 429 vs. 276 € dla warstwy - i poniżej za lata 2010, 2011 i 2014.
DługDług La Baule-Escoublac w31 grudnia 2016 można ocenić na podstawie trzech kryteriów: niespłaconego zadłużenia, renty zadłużenia i jego zdolności do delewarowania:
La Baule-Escoublac (€/mieszkaniec) |
Warstwy (€ / mieszk.) |
Różnica | |
---|---|---|---|
Zaległy dług | 959€ | 918 € | |
Renta dłużna | 337€ | 134 | |
Zdolność do samofinansowania | 729€ | 186€ | |
Odchylenie od średniej warstwy: 0 do 10%; od 10 do 30%; więcej niż 30% |
W poniższej tabeli porównano stawki podatków lokalnych ze stawkami innych gmin w tej samej warstwie podatkowej.
Poniższe stawki podatkowe są uchwalane przez gminę La Baule-Escoublac. W porównaniu z 2015 r. podatek mieszkaniowy na poziomie 15,65%, podatek od nieruchomości od budynków na poziomie 19,66% i od terenów niezabudowanych na poziomie 47,16% pozostają na niemal stabilnym poziomie.
Wysokość podatku mieszkaniowego , będącego wskaźnikiem opodatkowania bezpośredniego, wyniosła w 2016 r. 5479 euro na mieszkańca, w porównaniu ze średnią 1397 euro dla gmin o tej samej wielkości. Ta hierarchia była stabilna przez ostatnie pięć lat.
La Baule-Escoublac (%) |
Warstwa (%) |
Różnica | |
---|---|---|---|
Podatek mieszkaniowy | 15,65 | 16.61 | |
Podatek od nieruchomości od budynków | 19,66 | 22,74 | |
Podatek od nieruchomości od terenów niezabudowanych | 47.16 | 57,79 | |
Odchylenie od średniej warstwy: 0 do 10%; od 10 do 30%; więcej niż 30% |
Na 30 czerwca 2017 r., La Baule-Escoublac jest miastem partnerskim :
Co więcej, ponieważ 22 marca 2018 r., karta przyjaźni łączy La Baule-Escoublac z włoskim miastem Cervia .
Wreszcie, według urzędu miasta, partnerstwo między La Baule-Escoublac a gminą Nowy Sącz w Polsce – obie gminy podpisały list intencyjny w 2005 r., zobowiązując się do „kontynuowania pracy na rzecz ustanowienia przyjaznych stosunków i wymiany” między dwoma miastami – nie obowiązuje już w 2020 r.
Od końca 2017 r . miejskie zaopatrzenie w wodę pitną będzie uzupełniane o wodę z regionu Nantes. Przed tą datą rozprowadzana woda pochodziła z Campbon , Férel i Guérande. Woda rozprowadzana przez sieć wodociągową w 85% przeznaczona jest do użytku domowego. Nawadnianie ziemia dotyczy tylko 5% powierzchni użytków rolnych (UR) w La Baule-Escoublac. Według Cap Atlantique zapotrzebowanie na wodę do działalności gospodarczej jest stosunkowo niskie (9%) i pochodzi głównie od około piętnastu dużych odbiorców (zapotrzebowanie powyżej 10 000 m 3 / rok ); należą one głównie do sektora turystycznego: duże hotele i pola namiotowe, ośrodki wczasowe, wypożyczalnia bielizny, centrum helio-marine. Z drugiej strony pompowana w pobliżu woda morska jest głównym źródłem wody dla różnych zakładów kąpielowych i talasoterapii.
Miasto przekazuje gminie miejskiej półwyspu Guérande Atlantique zarządzanie i pobór wody pitnej i deszczowej oraz oczyszczanie ścieków. Firma Cap Atlantique powierzyła firmie SEPIG, spółce zależnej grupy Saur , zarządzanie oczyszczalniami i całym wyposażeniem sieci kanalizacyjnej, a także odbiór, transport i oczyszczanie ścieków. Jeśli chodzi o oczyszczanie ścieków, La Baule-Escoublac podlega oczyszczalni ścieków Livery, wiosce w mieście Guérande, otwartej we wrześniu 2008 roku . Plan spójności terytorialnej z 2011 r., zgodny z departamentalnym planem zabezpieczenia zaopatrzenia w wodę pitną, przewiduje utworzenie rezerwy wody o pojemności 3500 m 3 w perspektywie średnioterminowej w sektorze Guérande - La Baule-Escoublac.
Odpady z gospodarstw domowychMiasto, w obrębie miejskiej społeczności półwyspu Guérande Atlantique , organizuje sortowanie odpadów domowych poprzez osobną zbiórkę gazet i czasopism, a także lekkich opakowań.
W La Baule-Escoublac, na trasie du Rocher, działa centrum recyklingu do zbiórki przedmiotów wielkogabarytowych. W 2017 r. na terenie gminy rozdystrybuowano również blisko 40 punktów dobrowolnego odbioru. Podobnie jak osiem innych gmin w aglomeracji Cap Atlantique, La Baule-Escoublac prowadzi zbiórkę odpadów z gospodarstw domowych „od drzwi do drzwi” (PAP) za pomocą pojemników na kółkach, z naciskiem na wywózkę w okresie letnim. Od 2001 r. dwa razy w miesiącu organizowana jest również zbiórka odpadów zielonych. W 2006 r. w lokalnym miejscu rozdrabniania zebrano i poddano recyklingowi ponad 2500 ton roślin.
Od 31 marca 2009, odpady z gospodarstw domowych z gmin należących do aglomeracji Cap Atlantique przechodzą tylko przez stację przeładunkową Guérande; nowa stacja zainaugurowana wczerwiec 2015może przerobić prawie 35 000 ton odpadów. Z kolei śmieci wielkogabarytowe i przybysze kierowane są do stacji Keraline d' Herbignac, która w 2012 roku przyjęła ponad 8500 ton odpadów. W Guérande zagospodarowuje się odpady nadające się do recyklingu; ilości opakowań lekkich oraz gazet i czasopism wyniosły w 2013 r. odpowiednio 1 740 t i 2 650 t dla całej gminy aglomeracyjnej. W 2013 r. koszty zbierania i przetwarzania wyniosły 159 EUR na gospodarstwo domowe, co jest wartością stabilną od 2010 r.
Utrzymanie i sprzątanie plaży było przedmiotem zamówienia publicznego, które gmina uruchomiła w 2014 r. i przyznała Saurowi . Rynek obejmuje dwie odrębne partie, z jednej strony grabienie i przesiewanie piasku, z ręcznym czyszczeniem i zamiataniem, az drugiej zbiórką koszy plażowych, z selektywnym sortowaniem i transportem do centrum przeładunkowego.
Od 2016 roku zarządzanie plażą La Baule należy do Veolii za 20% zajmowane przez restauracje i kluby plażowe lub żeglarskie. Po okresie opozycji między ratuszem, plażowiczami, państwem i Veolią utworzono lokalną spółkę o gospodarce mieszanej (SEM), skupiającą ratusz i Veolię, działającą wpaździernik 2017 do zarządzania koncesją.
Parkingi i przestrzenie publiczneW zakresie zarządzania i utrzymania parkingu i przestrzeni publicznych multimodalnego węzła komunikacyjnego (PEM) na terenie miasta La Baule-Escoublac otwarto rynek publiczny, którego zamawiającym jest aglomeracja gminna Cap Atlantique wpaździernik 2017.
Wspólna akcja społeczna centrum (CCAS) La Baule-Escoublac utworzyła struktury odbioru, które zależą od wieku dzieci. W przypadku dzieci w wieku od sześciu tygodni do trzech lat rodzice mogą skontaktować się z Relais d'Assistant Matelles (RAM), bezpłatną usługą poradnictwa, wspieraną finansowo przez fundusz zasiłków rodzinnych Loire-Atlantique (CAF). To może skierować ich do struktury „Les petits grains de sable”, zbiorowego ośrodka recepcyjnego, który może pomieścić do dwudziestu dzieci jednocześnie. CCAS organizuje również system żłobków rodzinnych , w których do czterdziestu dzieci może się opiekować w domu opiekunki zatwierdzonej przez radę departamentu .
Dla dzieci w wieku od 4 do 11 lat, oprócz usług opisanych powyżej, grupa stowarzyszeń – stowarzyszenie pozaszkolne La Baule (APS) – oferuje wsparcie pozaszkolne w szkołach Tanchoux, Le Guézy, Bois-Robin i Paul-Minot, który umożliwia opiekę nad dziećmi rano i wieczorem przed i po szkole. Ze swojej strony Maison des jeunes et de la culture (MJC) Saint-Exupéry organizujestyczeń 2015 zajęcia dla dzieci objętych opieką pozaszkolną.
Miasto La Baule-Escoublac powierzyło CCAS organizację usług dostarczania posiłków do domu dla osób starszych, niepełnosprawnych, czasowo osłabionych lub pozbawionych autonomii, niezależnie od tego, czy mieszkają głównie w okolicy, czy wtórnie; usługa działa 365 dni w roku. CCAS zawarła również umowę z prywatną firmą Vitaris-response na świadczenie usługi pomocy domowej .
W 2017 r. na terenie gminy działają dwa obiekty noclegowe dla niesamodzielnych osób starszych (EHPAD) z opieką medyczną (zamieszkanie Lasu Escoublac i rezydencja Quiétus). Uzupełnieniem tej oferty zakwaterowania jest rezydencja niemedyczna oferująca usługi dla osób starszych (rezydencja Hespérides Malherbe) oraz dom spokojnej starości (rezydencja Bole Eden).
Francuskie Stowarzyszenie Choroba Alzheimera i Choroby Pokrewne od 2007 r. ma punkt sztafetowy wspierający opiekunów zmagających się z chorobą Alzheimera .
Gmina i CCAS organizują coroczny posiłek, bezpłatny dla mieszkańców gminy w wieku 71 lat i starszych. Dodatkowo, z okazji Błękitnego Tygodnia – tygodnia rozrywki dla osób po 60. roku życia – CCAS organizuje imprezy we współpracy z obiektami noclegowymi i Klubem Przyjaźni.
Osoby niepełnosprawne mieszkające w La Baule-Escoublac mogą skorzystać ze zdalnej pomocy i usług dostarczania posiłków do domu organizowanych dla osób starszych. Struktura pomocy osobistej, Capvie, autoryzowana przez radę departamentu, oferuje usługi opieki domowej dla osób, które straciły lub których autonomia maleje. Natomiast w 2009 r. biuro turystyczne uzyskało znak „ Turystyka i niepełnosprawność ” dla osób z niepełnosprawnością ruchową, wzrokową, słuchową i umysłową; etykieta została odnowiona w 2014 roku. Podejście to obejmuje usługę w języku migowym , mapy miast i przewodniki turystyczne w alfabecie Braille'a oraz wizyty w dzielnicach w audiodeskrypcji.
Stowarzyszenie Jeunesse et Avenir z La Baule-Escoublac jest zatwierdzone dla wszystkich grup wiekowych, a jego działanie obejmuje niepełnosprawność umysłową, autyzm i wszechobecne zaburzenia rozwojowe (PDD), niepełnosprawność intelektualną z lub bez zaburzeń towarzyszących; ma siedzibę na alei de Lattre de Tassigny, gdzie instytut medyczno-edukacyjny (IME) oferuje sekcję edukacyjną i nauczania specjalistycznego (SEES). Stowarzyszenie jest również zaangażowane w instytut terapeutyczny, edukacyjny i pedagogiczny (ITEP) na drodze do Ker Rivaud.
Stacja La Baule-Escoublac utworzyła recepcję dla osób niepełnosprawnych.
La Baule-Escoublac należy do Académie de Nantes , w strefie B szkolnego kalendarza .
W mieście działają cztery przedszkola (Le Bois-Robin, Les Pléiades, Tanchoux-Les Érables i Paul-Minot) oraz cztery podstawowe szkoły miejskie (Tanchoux-Les Érables, Le Bois-Robin, Les Pléiades i Paul-Minot). W okolicy znajdują się dwie prywatne szkoły podstawowe (Le Sacré-Cœur i Saint-Joseph).
Departament zarządza dwiema uczelniami (Éric-Tabarly i Grand-Air) oraz szkołą ogólnokształcącą i technologiczną Grand-Air w regionie Pays de la Loire . Grand-Air College oferuje międzynarodową sekcję akademicką w języku angielskim oraz dwie sekcje dwujęzyczne w języku niemieckim i angielskim. Posiada również sekcję sportową dla dyscyplin windsurfingu, żeglarstwa i tenisa oraz specjalność dającą dostęp do świadectwa inicjacji lotniczej . Ta ostatnia specyfika jest również zapewniona w kolegium Éric-Tabarly, które oferuje również zaadaptowaną sekcję kształcenia ogólnego i zawodowego (Segpa). Liceum Grand-Air oferuje przygotowanie do matury technologicznej z tematów marketingowych oraz zasobów ludzkich i komunikacji .
La Baule-Escoublac dzieli się z Guérande od 1 st styczeń 2014intercommunal konserwatorium muzycznym . Oferuje nauczanie blisko 30 dyscyplin instrumentalnych oraz sezony koncertowe.
Opiekę stacjonarną w 2017 roku sprawowało kilku lekarzy, w tym blisko dwudziestu lekarzy ogólnych, wspomaganych przez pomoc medyczną i dziewięć aptek . Gęstość lekarzy ogólnych wynosi 9,5 na 10 000 mieszkańców wobec 9,29 w kraju. Mieszkańcy miejscowości mają również dostęp do międzygminnego szpitala Presqu'île, powstałego w wyniku połączenia w 2003 roku ośrodka szpitalnego Guérande i lokalnego szpitala Croisic, a także dziennego szpitala dla dorosłych. , również znajduje się w Guérande. Klinika Brière dysponuje 63 łóżkami psychiatrycznymi. Miejscowość posiadała również prywatną poliklinikę - Poliklinikę Lasu - na 120 łóżek, która obecnie została przekształcona w dom opieki. Wreszcie, do lokalnej oferty medycznej dodano dwa zakłady talasoterapii, instytut medyczno-edukacyjny (IME) - IME Le château - oraz kilka innych domów emerytalnych, takich jak Corallines lub Quiétus . Nagłe wypadki są leczone przez placówki Saint-Nazaire, poliklinikę Europy oraz szpital Cité Sanitaire, oddalony o około dwanaście kilometrów. W miejscowości nie istnieje żadne łóżko chirurgiczne, które jest całkowicie zależne od Saint-Nazaire w tym zakresie. Ośrodek rekonwalescencji La Baule dysponuje 40 łóżkami .
W ramach kompetencji Sądu Apelacyjnego w Rennes , La Baule-Escoublac podlega Saint-Nazaire we wszystkich jurysdykcjach, z wyjątkiem Sądu Administracyjnego , Administracyjnego Sądu Apelacyjnego i Sądu Apelacyjnego , zlokalizowanych we wszystkich trzech jurysdykcjach w Nantes.
Miasto położone jest w dzielnicy komisariatu policji La Baule-Escoublac. Pierwszy komisariat policji powstał na Place de la Victoire na16 lutego 1938 ; obecny komisariat policji, Place Rhin-et-Danube, został otwarty w dniu27 listopada 1971. Centrum ratowniczo-gaśnicze La Baule i Guérande działa od 2012 roku w Kerquessaud, niedaleko Guérande.
Według klasyfikacji ustanowionej przez INSEE w 2010 roku, La Baule-Escoublac jest miejska gmina , jedna z 11 gmin w miejskiej jednostce Saint-Nazaire , która rozciąga się od Donges do Croisic; jest zatem częścią obszaru miejskiego Saint-Nazaire i obszaru miejskiego Nantes-Saint-Nazaire. Należy do publicznego ustanowienia współpracy międzygminnej (EPCI) Cap Atlantique, do obszaru zatrudnienia Saint-Nazaire i do zlewni tego ostatniego . Mieszkańcy miasta nazywani są Baulois .
Ewolucja demograficznaEwolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.
W 2018 r. miasto liczyło 16 117 mieszkańców, co stanowi wzrost o 4,28% w porównaniu do 2013 r. ( Loire-Atlantique : + 6,31%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1600 | 796 | 1113 | 933 | 1 238 | 1 227 | 1 190 | 1179 | 1 217 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1180 | 1157 | 1200 | 1172 | 1 223 | 1415 | 1535 | 1648 | 1912 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,777 | 2 167 | 2727 | 3 395 | 5051 | 6126 | 6 115 | 15,205 | 13 166 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13,004 | 13 336 | 15,006 | 14 553 | 14 845 | 15 833 | 16 095 | 16 112 | 15 455 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
16 117 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Nieznaczny spadek liczby mieszkańców obserwowany między spisami z 1896 a 1901 r. jest częściowo związany z utworzeniem w 1900 r. gminy Pornichet z części terenów gmin Escoublac i Saint-Nazaire. Od1 st marca 1943zdecydowano o całkowitej ewakuacji ludności cywilnej z gminy Saint-Nazaire. Mieszkańcy znajdują schronienie w gminach półwyspu Guérande, w tym w Escoublac-la-Baule. Ten epizod wyjaśnia wzrost o ponad 9000 mieszkańców odnotowany w latach 1936-1946, powrót Nazairów mógł nastąpić dopiero po odbudowie ich miasta. Z 15 205 mieszkańców w 1946 r. populacja zmniejszyła się do 13 004 w 1962 r., a bariery 15 000 dusz po raz pierwszy znaleziono dopiero w 1975 r. W 2014 r. spis nadal odnotował tylko 15 542 mieszkańców. W okresie letnim populacja miejscowości może osiągnąć 150 000 mieszkańców.
Struktura wiekuInformacje zebrane w 2014 roku ujawniają stosunkowo starą populację. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (46,4%) jest w rzeczywistości prawie dwukrotnie wyższy od stawki krajowej (24,4%) i departamentalnej (22,7%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Wskaźnik (54,4%) jest o ponad dwa punkty wyższy niż wskaźnik krajowy (51,6%).
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
1,4 | 3.4 | |
14,2 | 20,6 | |
26,1 | 26,4 | |
20,4 | 18,9 | |
12,1 | 12,0 | |
13,0 | 8,0 | |
12,9 | 9,9 |
Mężczyźni | Klasa wiekowa | Kobiety |
---|---|---|
0,5 | 1,4 | |
5,8 | 9,0 | |
13,7 | 14,8 | |
19,5 | 19,0 | |
20,6 | 19,5 | |
19,3 | 17,7 | |
20,5 | 18,5 |
Według badania przeprowadzonego przez społeczność aglomeracji Cap Atlantique w 2011 r., 8,7% ogółu mieszkańców tej miejscowości posiada wyższe wykształcenie, wobec 5,5% w Guérande. Proporcje studentów są uwarunkowane bliskością środków transportu do Saint-Nazaire i Nantes oraz miejskim charakterem badanej próby populacji, gminy zintegrowane w jednostkę miejską na ogół prezentują wyższy odsetek długotrwałych studiów. W badaniu zauważa się, że wydawane dyplomy są bardzo zgodne z rzeczywistością gospodarczą terytorium; w przypadku La Baule, BTS w zakresie animacji i zarządzania lokalną turystyką jest tego dobrą ilustracją.
Na 1 st styczeń 2017blisko sto siedemdziesiąt stowarzyszeń zrzesza działalność Baulois. W szczególności istnieje czterdzieści pięć stowarzyszeń sportowych, tanecznych i dobrego samopoczucia obok stowarzyszeń kulturalnych i rekreacyjnych.
Każdego roku od 2011 roku miasto organizuje forum stowarzyszeń dwa razy w roku, umożliwiając prezentację różnych grup przed Baulois. Wydaniemarzec 2017była okazją do uhonorowania ułaskawienia La Baule , komitetu festiwalowego Escoublac , Narzędzia w ręku , Actions Cancer 44 oraz Centrum Młodzieży i Kultury .
Biblioteka i centrum medialne Henri-Queffélec, oprócz doradztwa i wypożyczania książek, organizuje imprezy, wystawy tematyczne i konferencje autorskie. Serwis bookmobile , przewożący blisko 1500 książek, co tydzień w dni i o stałych porach jeździ do różnych dzielnic miejscowości. Od tego czasu biblioteka prowadzi usługę wymiany książek w formie bookcrossingumaj 2017.
W przestrzeni kulturalnej kaplicy Sainte-Anne odbywają się wydarzenia kulturalne, takie jak pisarze nadmorscy , jesienne i wiosenne salony towarzystwa literacko-artystycznego La Baule czy festiwal muzyki kameralnej muzycznego lata w tej miejscowości.
Powołaniem muzeum galerii Bernard-Boesch jest, oprócz prezentacji dzieł artystycznych, wspieranie twórców poprzez niezależny dom studyjny witający artystów w rezydencji.
Muzeum Lotnictwa Presqu'Île Côte d'Amour (MAPICA) od 1980 roku zajmuje się odbudową i konserwacją dziedzictwa lotniczego. Otrzymał Dyplom Honoru Phoenix od Międzynarodowej Federacji Lotniczej za odrestaurowanie dwupłatowca Caudron-Renault C-275 „Luciole”. Nowe wyróżnienie, tym razem od Aero-Club de France , nagradza go w 1999 roku za pracę nad jednopłatem typu parasolowego Morane-Saulnier 317 .
Centrum kongresowe Atlantia oferuje 3000 m 2 powierzchni modułowych, w tym audytorium na 900 miejsc , sale pracy lub wystawiennicze oraz konstrukcję cateringową. Regularnie jest gospodarzem festiwalu wizerunkowego Films & Companies oraz Festiwalu Kina i Muzyki Filmowej . Obecny pałac Atlantia jest realizacją 3 e gminnego pałacu kongresowego w La Baule. Jest to wynik miejskich obrad25 lutego 1984oraz wybór projektu przez Baulianowskiego architekta Jean-Paula Canselieta; jest zainaugurowany w dniu11 czerwca 1987 r.. Nabiera kształtu, ponieważGrudzień 2013lokalna spółka publiczna (SPL) w większości należące do La Baule-Escoublac, miejskiej społeczności półwyspu Guérande Atlantique.
W mieście znajduje się stadion miejski Moreau-Defarges oraz kompleksy sportowe Alain-Burban, Maud-Fontenoy i Jean-Gaillaron - Les Salines. Znajduje się tu szkoła żeglarska i miejskie centrum żeglarskie Aquabaule, korty tenisowe w klubie Country, Garden i Sporting oraz kilka obiektów umożliwiających ćwiczenie jazdy konnej - ośrodek jeździecki, stadion François-André, ścieżka konna i karuzela platanowa. Basen miejski jest wynikiem projektu architekta Libergé, wybranego przez radę miejską dnia7 listopada 1966. Inauguracja pierwszej części, w tym basenu zewnętrznego,Sierpień 1968a zestaw nautyczny został dostarczony w całości w 1971 roku. Dostawa nowego projektu, jeszcze pod nazwą „Aquabaule”, pierwotnie zaplanowana na koniec 2018 roku , miała nastąpić wiosną 2019 roku .
Wydarzenia sportoweLa Baule samochodowe Grand Prix zorganizowano dziesięć razy w latach 1924 i 1952. Od 100 km do swoich początków, Grand Prix odbyło się w 1931 roku ponad 150 km , a następnie, w 1938 roku, ponad 121.24 km . To Grand Prix zostało poprzedzone31 maja 1919 przez wyścigi samochodowe, które następnie odbywają się na całej długości plaży oddzielającej Pornichet od Pouliguen.
Międzynarodowy Skoki Francji , stworzony w La Baule w 1962 roku pod nazwą „Grand Prix de La Baule”, jest jednym z najważniejszych międzynarodowych imprez w Skokach . Każdego roku na stadionie François-André odbywa się pierwszy etap Pucharu Narodów w skokach przez przeszkody, następnie CSIO-5* Grand Prix Longines w La Baule i wreszcie derby regionu Pays de la Loire.
Koło żeglarskie La Baule-Le Pouliguen-Pornichet jest klubem żeglarskim powstałym z połączenia trzech organizacji założonych w 1872 roku, komitetu koła żeglarskiego La Baule, stowarzyszenia regatowego Pouliguen oraz centrum żeglarskiego i żeglarskiego Le Pouliguen. Ma na swoim koncie tworzenie wydarzeń sportowych o zasięgu międzynarodowym, takich jak La Baule-Dakar , utworzony w 1980 roku, czy Triangle Ouest-France - 10 edycji w latach 1980-1990.grudzień 2010przez Francuską Federację Żeglarską w kategorii Szkoła Sportowa .
Triathlon La Baule , założona w 1988 roku, organizowany jest przez stowarzyszenie studenta szkoły biznesu w Nantes , w Audencia Business School . Obejmuje dziewięć ras według płci, wieku i trudności. Z drugiej strony, maraton Côte d'Amour , bieg na 42,195 km pomiędzy Le Croisic i Pornichet od 2003 roku, miał swoją ostatnią edycję w 2013 roku.
W 2018 roku, La Baule jest scena miasto z Tour de France dla 4 th czasu. ten10 lipca4 th etap Tour faktycznie prowadzi rowerzystów z La Baule w Sarzeau ( Morbihan ). W miejscowości zatrzymały się trzy poprzednie edycje: w 1965, 1972 i 1988 roku.
Szlaki górskie"La petite marchande" to 10-kilometrowa trasa spacerowa, która przecina las Escoublac i przecina zaplecze Baulois. Jej nazwa pochodzi od wędrownej pasmanterii Pauline Antignac, która zmarła w 1963 roku, jeżdżąc od wsi do wsi z wózkiem dziecięcym, aby sprzedawać swoje towary.
Tor mottes biegnie również 10 km w bocage Escoublacais. Jak precedens, wyrusza z placu ratuszowego w Escoublac i odwiedza kilka kopców zamkowych wzniesionych w celu ochrony rezydencji szlacheckich w średniowieczu. Trzecia oznaczona trasa o długości 10 km , znana jako „obwód Bois d'Amour”, wije się przez las na wschód od Boulevard de Cacqueray.
Lokalna prasa drukowana jest zdominowana przez Sipa-Ouest-France Group oraz jej wydania Ouest-France i Presse-Océan . Ukazują się również gazety lokalne o mniejszym nakładzie.
Tak więc L'Écho de la Presqu'île guerandaise et de Saint-Nazaire jest regionalnym tygodnikiem informacyjnym ukazującym się w piątki, którego główna siedziba znajduje się w Guérande. Według danych OJD łączny nakład w 2015 r. wyniósł średnio 15 000 numerów w ciągu roku. Oprócz kantonu Guérande dystrybucja czasopisma obejmuje kantony La Baule-Escoublac , Muzillac , Pontchâteau , Savenay i Saint-Nazaire. Od 2007 roku należy do grupy SIPA-Ouest-France poprzez swoją spółkę zależną Publihebdos .
La Baule + to bezpłatny miesięcznik uzupełniający ofertę lokalnej prasy drukowanej.
Le Rigadeau déchaîné to efemeryczna gazeta, publikowana z okazji wyborów samorządowychmaj 1935i wydrukowane w Saint-Nazaire. Jego podtytuł brzmi: „Satyryczna i bezstronna kaczka, ukazująca się na łasce fal” . Zniknął pod koniec wyborów w 1935 roku.
La Baule.TV to lokalny kanał telewizyjny, pierwsza telewizja internetowa na półwyspie stworzona wkwiecień 2005. Po przerwie w 2010 roku, ponownie nadaje od 2014 roku. Jego program składa się głównie z reportaży i krótkich audycji dotyczących różnych aspektów życia na półwyspie Guérande.
Kernews jest lokalna radiowa stacja siedzibą w La Baule-Escoublac która nadaje na 91,5 MHz częstotliwości , do programów nadawanych idących La Baule-Escoublac, Saint-Nazaire, Nantes, Pornic , Noirmoutier i Vannes . Oprócz wiadomości i wielu gości z lokalnego życia Kernews wyróżnia się przede wszystkim programem muzycznym z przewagą pop - rocka .
Kult katolicki jest praktykowany w La Baule-Escoublac; parafialny Notre-Dame i Sainte-Thérèse obejmuje cały obszar gminy i jest dołączony do strefy duszpasterskiej półwyspu Guérande w diecezji Nantes , sufragan od 2003 do prowincji kościelnej Rennes skupiającego diecezjach Regiony Bretania i Kraj Loary . M gr Jean-Paul James jest biskupem tej diecezji od 8 lipca 2009 r . Nabożeństwo praktykuje się w kościołach Notre-Dame i Sainte-Thérèse w La Baule, w kościele Saint-Pierre w Escoublac oraz w kaplicy Najświętszego Serca.
Kaplica Zwiastowania, świątynia protestancka zbudowana w 1930 r. rue Edmond-Rostand, przyjmuje wiernych Zjednoczonego Kościoła Protestanckiego Francji na nabożeństwa poza sezonem (Boże Narodzenie, Wielkanoc i Pięćdziesiątnica) oraz na cotygodniowe nabożeństwa w lipcu i sierpniu.
Kult żydowski jest praktykowany w miesiącach letnich w synagodze na Avenue du Bois d'Amour.
W La Baule nie ma muzułmańskiego miejsca kultu.
W 2011 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku było € 31.511, umieszczając La Baule do 13,193 e rankingu spośród 31 886 miast z ponad 49 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej. W 2013 r. 32,0% podatkowych gospodarstw domowych nie podlegało opodatkowaniu.
W 2014 r. ludność w wieku od 15 do 64 lat liczyła 7995 osób, z czego 69,9% było aktywnych, z czego 61,4% było zatrudnionych, a 8,5% bezrobotnych.
W strefie zatrudnienia było wówczas 5938 miejsc pracy, wobec 6720 w 2009 r. Liczba aktywnych pracowników przebywających w strefie wynosi 5041, wskaźnik koncentracji zatrudnienia wynosi 117, 8%, co oznacza, że strefa pracy oferuje niewiele więcej niż jedna praca na aktywnego mieszkańca.
Na 31 grudnia 2015 r., La Baule-Escoublac posiadało 2821 zakładów: 19 w rolnictwie, leśnictwie i rybołówstwie, 78 w przemyśle, 212 w budownictwie, 2187 w handlu, transporcie i usługach różnych, a 325 było związanych z sektorem administracyjnym. W 2015 roku w La Baule-Escoublac powstały 174 firmy , w tym 97 przez mikroprzedsiębiorców .
Poniższa tabela wyszczególnia zakłady czynne według sektorów działalności pod względem liczby zatrudnionych:
Całkowity | % | 0 pracownik |
1 do 9 pracowników |
10 do 19 pracowników |
20 do 49 pracowników |
50 lub więcej pracowników |
|
---|---|---|---|---|---|---|---|
Razem | 2821 | 100,0 | 2043 | 691 | 46 | 26 | 15 |
Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo | 19 | 0,7 | 11 | 8 | 0 | 0 | 0 |
Przemysł | 78 | 2,8 | 42 | 23 | 7 | 3 | 3 |
Budowa | 212 | 7,5 | 150 | 56 | 5 | 1 | 0 |
Handel, transport, różne usługi | 2 187 | 77,5 | 1579 | 562 | 26 | 14 | 6 |
w tym handel i naprawa samochodów | 573 | 20,3 | 352 | 216 | 3 | 2 | 0 |
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, akcje społeczne | 325 | 11,5 | 261 | 42 | 8 | 8 | 6 |
Zakres: wszystkie działania. |
Analiza tej tabeli niesie ze sobą kilka uwag: większość działalności gospodarczej prowadzą firmy z sektora usług ; rolnictwo i rybołówstwo stanowią nieznaczną część życia gospodarczego miejscowości z 19 czynnymi zakładami ; mniej niż 5% działalności jest prowadzone przez firmy z sektora przemysłowego, który podobnie jak działalność związana z budownictwem nadal koncentruje się na strukturach zatrudniających mniej niż dziesięciu pracowników; administracja publiczna, edukacja, zdrowie i akcje społeczne to działalność skupiająca blisko 12% firm i obejmująca sześć z piętnastu zakładów zatrudniających powyżej 50 pracowników .
Podstawowy sektorSektor pierwotny jest słabo reprezentowany w miejscowości. W 2017 r. kilka zakładów rolniczych lub leśnych, w tym jeden prowadzący zrównoważone rolnictwo, a drugi hodujący drób, spośród dwudziestu w większości indywidualnych firm, utrzymywało działalność w La Baule-Escoublac.
Winorośl odegrała ważną rolę w działalności gospodarczej miejscowości; od 1833 do 1899 r. co najmniej siedem obrad rady miejskiej reguluje zbiór winogron. Jedna z nich, pochodząca z 1855 roku, wskazuje:
„Rada, biorąc pod uwagę, że gmina jest obciążona podatkami z powodu piasków, że dwieście pięćdziesiąt hektarów uprawy winorośli powoduje niedogodności dla rolników przez prawie całkowity brak zbiorów, prosi o uznanie jej za biedną, aby skorzystać z funduszy ratować. "
- Obrady rady miejskiej Escoublac z 4 lutego 1855.
W 1899 r. filoksera zaatakowała dwustu hektarów winnic w mieście.
Z drugiej strony praktyka profesjonalnego połowu sercówek ( Cerastoderma edule ) z brzegu – podobnie jak połowy rekreacyjne tej samej muszli – na złożu La Baule regulują dekrety prefektury, z których ostatni pochodzi z 2016 roku. Złoże jest jednym z trzech najważniejszych na poziomie krajowym, obok Zatoki Sommy i Zatoki Veys . Zawodowi wędkarze przybrzeżni mają specjalne zezwolenie wydane przez Ministerstwo Gospodarki Morskiej . Rybakom przybrzeżnym przydzielana jest dzienna kwota, w zależności od amplitudy pływów i warunków klimatycznych, może wzrosnąć do 150 kg . Kupujący są ustawiani na pływających barkach i dostarczają rybakom torby o wadze 32 kg . Te za pomocą grabi zbierają kadłuby i kalibrują je. Połów ten odbywa się pod nadzorem strażników zaprzysiężonych, Żandarmerii Narodowej lub Gospodarki Morskiej.
Położenie geograficzne miejscowości de facto umieszcza ją na obszarach produkcji produktów objętych chronionym oznaczeniem geograficznym (ChOG) . Dotyczy to w szczególności „czarnej mąki pszennej z Bretanii – gwinizh du breizh”, „Mâche nantaise”, „ bretońskiego pasztetu wiejskiego ” i „Sel de Guérande”.
Sektor wtórnyNa poziomie przemysłowym agencja grupy Engie , zatrudniająca 55 pracowników , jest jednym z głównych pracodawców w tej miejscowości. Ponadto grupa Lucas, poprzez swoją spółkę zależną Peinture Ricordel, specjalizującą się w malowaniu i obróbce elewacji, zatrudnia 45 osób . Inne zakłady, takie jak stolarnia HEP - 30 pracowników , ale niedawno postawiona w stan likwidacji - Ser Alu Plast ( 20 pracowników ) czy instalacje elektryczne Sygmatel ( 20 pracowników ), stanowią przemysłową i rzemieślniczą tkankę miasta.
Sektor budowlany stanowi 7,5% aktywnych obiektów w 31 grudnia 2015 r.(lub 212 zakładów ), z których trzy czwarte to osoby samozatrudnione. W sektorze budowlanym działa sześć firm.
Sektor trzeciorzędowySektor usług obejmuje prawie połowę zakładów zatrudniających powyżej 20 pracowników ( 20 z 41 zakładów wymienionych w31 grudnia 2015 r.). W grupie Barrière - właściciel kasyna ( 105 pracowników ), hoteli Royal ( 85 pracowników ) i Castel Marie-Louise ( 40 pracowników ), klubu tenisowego i centrum talasoterapii - hotel Hermitage jest wśród nich największym pracodawcą z 180 pracownikami .
Wśród firm zatrudniających ponad 50 pracowników w 2015 roku możemy również wymienić Jenny Craig, duży sklep ze zdrową żywnością grupy Nestlé Protéika ( 50 pracowników ), firmę sprzątającą Impec ( 90 pracowników ), firmę autokarową Keolis Atlantique of the Keolis grupy ( 95 pracowników ) lub usług wodnych Saur ( 140 pracowników i Sepig ( 25 pracowników ) .
Portu La Baule - Le Pouliguen - znajduje się na Pouliguen etier łączący Ocean Atlantycki na słone bagna Guérande i oznakowanie granicy między dwoma gminami La Baule-Escoublac, Pouliguen - był eksploatowany i zarządzany od 2014 roku , a dla okres 12 lat przez Izbę Handlowo-Przemysłową w Nantes i Saint-Nazaire na delegację SIVU portu rybackiego i mariny La Baule - Le Pouliguen. Ten port, pierwsza struktura jest znana od XV th century - chociaż z orientacji prostopadłej do jednego istniejącego od 1516 roku aż do XXI th wieku - osoba odpowie pierwotnie Pouliguen z życzeniem mieszkańców do transportu soli zebrane z okolicznych bagien solnych. Jest więc źródłem port handlowy, którego firma w dalszym ciągu rozwijać się podczas XVI TH i XVII -tego wieku. To znaki czasu z XVIII -tego wieku i początku XIX th wieku. Następnie port próbuje zareagować, uzbrajając floty do połowów dorsza. Dopiero w 1880 r. powstał lewy brzeg, towarzyszący budowie pierwszych willi osiedla Benoît w La Baule. Podczas XX -go wieku, port handlowy i rybacki sardynka jest przede wszystkim marina. wlipiec 1962, 5,000 m 2 mudflat jest przekazywana przez państwo miejscowości w celu przekształcenia go w pochylnię do obniżania łodzi w wysokości mostek, który rozciąga się Avenue de Champsavin. Działalność handlowa łodziami rekreacyjnymi skupiła w 2011 roku 4 firmy .
Miasto ma kilka rynków, głównie żywność, niektóre z nich sięgają XIX th wieku. W ten sposób na podstawie obrad rady miejskiej miasta powstał rynek Pornichet, który do 1900 roku i wydzielenia wsi Pornichet należał do terytorium Escoublac.4 listopada 1888 rna miejscu kaplicy. W tym samym roku w La Baule-center powstał kolejny targ. Po raz pierwszy odbywa się w lasach Aulnes, następnie przekształconych w ogród publiczny; został następnie przeniesiony w 1912 roku do nowo wybudowanych hal zaprojektowanych przez architekta Georgesa Lafonta. Odbyły się dwa inne targi, jeden w Guézy od 1925 r., a drugi od 1929 r. w La Baule-Les Pins; ten ostatni od tego czasu znalazł nową lokalizację przy alei Louis-LajarrigeCzerwiec 1994.
Na 1 st styczeń 2017Miasto ma 26 hotele (w tym 3 pięcio- gwiazdkowe zakładów ) dla 1.039 pokoi. W tym samym dniu wymieniono 893 kempingi.
Latarni Banche jest jedynym zabytkiem w mieście wymienionego w wykazie zabytków ; znajduje się również w ogólnym inwentarzu dziedzictwa kulturowego . Ponadto miasto posiada 8 obiektów wpisanych do inwentarza zabytków. Wśród nich jest slup rekreacyjny The Lady Trix zbudowany w Szkocji przez stocznie Bannatyne w 1909 roku.
Wybrzeże było otoczone willami od 1880 roku do szalonych lat dwudziestych , ale jego fizjonomia stopniowo zmieniała się od lat 60. XX wieku , kiedy nadmorski kurort stał się popularny. W XXI th wieku składa się głównie z średnich budynków wybudowanych po 1960 Pozostają liczne wille z Belle Epoque , zwłaszcza za brzegowej. Architektoniczne, urbanistyczne i krajobrazowe dziedzictwo strefa ochronna (ZPPAUP) skupia 6,871 budynków, wśród których 15 domy wyróżniają się wyjątkowym dziedzictwem); 699 innych jest wymienionych jako niezwykłe dziedzictwo, które należy zachować, a 1741 jako dziedzictwo o zasadniczym znaczeniu.
Na brytyjskim cmentarzu wojskowym Escoublac-la-Baule (avenue de la Ville-Halgand) znajduje się 325 grobów żołnierzy brytyjskich, w tym 74 niezidentyfikowanych i 3 żołnierzy Wojska Polskiego. Wielu z tych żołnierzy to marynarze z Lancastrii zatopionej w 1940 r. oraz żołnierze, którzy brali udział w ataku na port Saint-Nazaire w 1942 r., znanym jako „Operacja Rydwan”.
Budynek (na terenie prywatnym, avenue de la Tour), prezentowany niekiedy jako pozostałość po latarni zmarłych , jest prawdopodobnie podstawą młyna o szczególnej konstrukcji, z drewnianą górną częścią, zwanego „turkusowym młynem” . Beauregard młyn lub skały młyn (Chemin du Moulin) istniał w XV, XX wieku i pozostawał w użyciu aż do 1922 roku.
Ker-Allan dwór rama granit XV th wieku jest tylko wspólne dla zachowały wycieku ; na posesji znajduje się kaplica początkowo poświęcona św. Mikołajowi, następnie przekształcona w prasę. Pochodzący również z XV th century, zamek Saudraie (ścieżka Ménigot) zawiera rzadkie kwadratową wieżę w regionie. Zamek LESNERAC został zbudowany w XV -go wieku. Z XVI -tego wieku do 1789 roku, Escoublac pozostaje pod okazałym jurysdykcji LESNERAC. Na początku XIX th wieku jego właściciel, hrabia Sesmaisons tworzy duży podjazd łączącą zamek do drogi Guérande i wbudowane dwa włoskim pawilonów na skraju drogi. Manor Brédérac (napęd Brédérac) z XVIII -tego wieku był własnością poety Paula Desforges-Maillarda wiadomo, że mystified świat liter, w tym Woltera, co stanowi dla poety.
Kościół św. ołtarz główny i kilka posągów. Droga Krzyżowa pochodzi z 1935 roku, autorstwa malarza Xaviera de Langlais .
Kościół Notre-Dame , zbudowany w latach 1931-1935 w centrum miasta, jest w stylu neoromańskim. Witraże w chórze, pochodzące z warsztatu Janin-Benoît w Nancy, poświęcone są Matce Boskiej ; wyróżnia je wybór chłodnych tonów. Kościół św. Saint-Anne kaplica została wybudowana w latach 1880 i 1886 i rozszerzony o dwóch naw bocznych w roku 1903. Następnie opuszczonych, kaplica została przejęta przez miasto w 1981. W 1989 roku, po remoncie, budynek został opuszczony. Przekształcony w centrum kultury.
Kościół Saint-Pierre d'Escoublac.
Kościół Notre-Dame .
Wieś Escoublac nadal ma XVIII th wieku szczególności małżeństwo rytualnego, opisany przez Ernesta Fouinet w 1834 roku: „Oblubienica teraz zmierza w kierunku stodoły, gdzie oczekiwana otrzymywać jałmużnę biednym kraju. Potem było rozpętanie tańców, odcięte od przenikliwego i sakramentalnego wołania: „Gai, hou, hou!” „Tańczyliśmy kobiet Breton na dźwięk Věže i rund na dźwięk Ghul.” Z drugiej strony, Les Filles d'Escoublac to tradycyjna piosenka, interpretowany w szczególności przez Tri Yann w rejestrujące pochodzącym z Czerwiec 1972.
Lokalizację odbyło się strzelanie z kilku filmach takich, w 1937 roku, L'Homme du jour przez Julien Duvivier , 1961, Lola przez Jacquesa Demy , w 1990 roku, La Baule-les-Pins przez Diane Kurys lub w 2001 roku, 15 sierpnia o Patrick Alessandryn .
Zainspirowała również dramaturgów, takich jak Sacha Guitry , czy pisarzy, takich jak Stéphane Hoffmann, który ma tam dużą część swojej powieści Des filles qui dansent .
Nie wiem, kiedy umrę,
Jeśli bardzo będę chciał wierzby,
Ale przynajmniej tak długo, jak żyję,
To pod wysokimi sosnami La Baule
Chciałbym spędzić życie.
- Sacha Guitry, księga gości z 1929 r. zdeponowana w archiwum miejskim.
Wydarzenia kulturalne i festynyProgram wydarzeń trwa od wiosny do jesieni i jest przerywany kilkoma wydarzeniami ogólnopolskimi. Na przykład w maju odbywają się międzynarodowe zawody w skokach przez przeszkody. Miesiąc czerwiec zaczyna się od Międzynarodowego Trofeum Smoków - regat żeglarskich organizowanych przez klub jachtowy La Baule - a następnie następuje sukcesja starych samochodów - rajd Cap La Baule - i różne skoki derby, polo, tenis, żeglarstwo i golf, przez całe lato. Lipiec jest naznaczone spotkania literackie Writers brzegiem morza , natomiast Międzynarodowy Festiwal most odbywa się w sierpniu jako odpuszczenie La Baule (do 3 th niedzielę miesiąca).
Festiwal Musiques à La Baule odbywał się w 2016 roku od kwietnia do lipca, oferując koncerty muzyki jazzowej, klasycznej i cygańskiej oraz klasycznej. Stworzony w 2010 roku festiwal jazzowy La Baule wystąpił w 2017 roku od6 lipca do 4 sierpniaOferując 11 koncertów za darmo dla jego 16 th edition. Festiwal Filmu i Muzyki Filmowej narodził się w 2014 roku i świętujelistopad 2018jego 5 th edition. Rozprowadzane trofea to Golden Ibis i zostały zaprojektowane przez Joëlle Bellet.
Festiwal Filmowy
Terytorium La Baule-Escoublac należy częściowo do regionalnego parku przyrodniczego Brière , chronionego i zarządzanego obszaru, zarejestrowanego w Narodowym Spisie Dziedzictwa Przyrodniczego (INPN) i ustanowionego dekretem ministerialnym w sprawie16 października 1970. Jest to teren podmokły chroniony Konwencją Ramsar dla 17 600 z 54 880 ha parku. Park zrzesza 20 gmin członkowskich.
Podmokłych bagien Briere szczególnie domu podgatunek Philoscia des mchy ( Philoscia muscorum ). Te bagna są domem dla wielu ptaków. Tak więc wróblowce zaliczają do swych szeregów pochodniczkę turzycową ( Acrocephalus schoenobaenus ); z amatorami wyróżniają się obecnością Winter Teal ( Anas Crecca ), natomiast Ardeidae są reprezentowane przez Czapla ( Ardea cinerea ) na Czapla ( Ardea alba ) i Czapla ( Egretta garzetta ) i Laridae przez Whiskered Rybitwa ( Chlidonias hybrida ). Biotop znajduje się również do brodzenia ptaków , takich jak White Stork ( Ciconia ciconia ), przy czym wagon towarowy ( Threskiornis aethiopicus ) i Warzęcha zwyczajna ( Ajaia leucorodia ) i rallids takie jak Łyska ( Fulica ATRA ). Zauważamy również Kormoran Wielki ( Phalacrocorax carbo ). Jak dla płazów , musimy nazwać żaba wodna ( Pelophylax kl. Esculentus ) oraz dla saurians The dwoma pasami Jaszczurka ( Lacerta bilineata ). Na obszarze chronionym występują również niezwykłe owady, takie jak chrząszcze z gatunku Leptura quadrifasciata . Niektóre węże warto wspomnieć, takich jak zaskroniec ( Natrix natrix ) lub Viper Peliade ( Vipera berus ). Charakterystyczne dla tego obszaru są dwa ssaki, wiewiórka czerwona ( Sciurus vulgaris ) i delfin butlonosy ( Delphinus delphis ).
Obszary zainteresowańTerytorium gminy jest obszarem o znaczeniu ekologicznym, co wynika z klasyfikacji lasu Escoublac w strefie o znaczeniu ekologicznym, fauny i flory (ZNIEFF) zwanej strefami szczątkowymi La Baule w Saint-Nazaire oraz przez obecność innych sklasyfikowanych obszarów na skrajem swojego terytorium. Klasyfikacji tej nie towarzyszą żadne regulacyjne środki ochrony. Terytorium gminy La Baule-Escoublac obejmuje cztery ZNIEFF.
Obszar stref rezydualnych od La Baule do Saint-Nazaire to kontynentalny ZNIEFF typu II . Dotyczy to również gmin Pornichet i Saint-Nazaire i obejmuje 198 ha . Decydujące biotopy są rozmieszczone między wydmami (16%), skalistymi wybrzeżami i klifami z roślinnością (14%), zaroślami (14%), śródziemnomorskimi lasami sosnowymi (36%) oraz śródziemnomorskimi lasami dębu ostrolistnego (26%) . To w nim znajduje się las Escoublac. Miasto La Baule-Escoublac powierzył zarządzanie do Krajowego Urzędu Leśnictwa (ONF) od roku 1999. Plan regeneracji sosen ponad 100 lat dostarcza do leczenia 5,000 m 2 rocznie.. Stacja storczyk - w man-powieszony storczyków ( Orchis anthropophora ) - jest zarządzany przez stowarzyszenie Bretagne Vivante .
Obszar Îlots de la Baie de La Baule to kontynentalny ZNIEFF typu I obejmujący 54 ha i obejmuje również gminy Pornichet i Pouliguen. Podobnie jak wysepki Zatoki La Baule i peryferyjny obszar rezerwatu łowieckiego , kontynentalny ZNIEFF typ II, który zajmuje powierzchnię 1 199 ha i dotyczy również gmin Pornichet i Pouliguen, charakteryzuje się szeregiem wysepek morskich pokrytych trawnikami aerohalinowymi i przedstawiające skaliste przedbrzeże i piaszczyste brzegi odkryte podczas odpływu. ZNIEFF typu I to 10% plaż żwirowych, 75% wysepek, skalistych brzegów i raf, 10% plaż piaszczystych oraz 5% skalistych wybrzeży i klifów morskich. Dla ZNIEFF typu II część wysepek, skalistych brzegów i raf stanowi 15%, a biotop charakteryzujący się wodami stoku i szelfu kontynentalnego 84%. Te dwie przestrzenie stanowią miejsca lęgowe dla różnych gatunków lary ( Laridae ) takich jak mewy i rzadziej dla edredona zwyczajnego ( Somateria mollissima ). Pozostają obszary inscenizacja, w okresie migracji i zimą, dla niektórych gatunków morskich kaczkowatych takich jak Eiders i niektórych scoters ( Melanitta ). Uważa się, że trzy gatunki ptaków mają kluczowe znaczenie dla tego ZNIEFF: edredon zwyczajny, rybitwa piaskowa ( Thalasseus sandvicensis ) i rybitwa rzeczna ( Sterna hirundo ). Te ZNIEFF od dawna trzymają dużą kolonię tych dwóch gatunków rybitw w sezonie lęgowym. Okrytozalążkowych jest również charakterystyczne dla tego obszaru, na linii brzegowej ( Atriplex littoralis ). Te dwa ZNIEFF zostały mocno dotknięte wyciekiem ropy spowodowanym zatonięciem Eriki na12 grudnia 1999 r..
Obszar słonych bagien Batz - Guérande - Le Croisic to kontynentalny ZNIEFF typu I, który stanowi symboliczny naturalny obszar terytorium położonego na zachód od miasta. Zajmuje 2658,75 hektarów, głównie słonych bagien zalanych przez przypływy, skąd pochodzi produkcja ryb i skorupiaków. Ta znaczna przestrzeń charakteryzuje mieszkań błotem ( slikkes zasilanych Petit i Grand traicts ). Jeśli flora kryje w sobie bogate dziedzictwo, tereny podmokłe skupiają wiele gatunków ptaków o wyjątkowym znaczeniu, co uzasadniało utworzenie ważnego obszaru ochrony ptaków (IBA) podobnie jak liczebność bagien Mès . Na obszarze tym występują również trzy gatunki priorytetowe Europejskiej Dyrektywy Siedliskowej : wydra europejska ( Lutra lutra ), traszka grzebieniasta ( Triturus cristatus ) i rtęć agrion ( Coenagrion mercuriale ). Inne gatunki decydujące są oznaczone takimi jak europejskim Weasel ( Mustela nivalis ) i amfibii nornika ( Arvicola sapidus ). Do fauny drobiu należą m.in. czapla mała ( Egretta garzetta ), konik rudy ( Tringa totanus ), błotniak stawowy ( Circus aeruginosus ), błotniak zwyczajny ( Circus pygargus ), kolejka wodna ( Rallus aquaticus ), szczudło białe ( Himantopus himantopus ), szablosz elegancki ( Recurvirostra avosetta ) i ohar Belon ( Tadorna tadorna ). Inne małe siewkowce są obecne, takie jak pierścień szyjką Plover ( Charadrius alexandrinus ) i Euroazjatyckiej Czajka ( Vanellus vanellus ). Obserwujemy również larids takie jak rybitwa rzeczna ( Sterna hirundo ) lub wróblowych, takich jak świergotek łąkowy ( Anthus pratensis ), w Wąsaty Chleb ( Panurus biarmicus ), przy czym Reed Sparrow ( Emberiza schoeniclus ) oraz podróżniczek ( svecica Luscinia) ). Flora wyróżnia się skoczkiem letnim ( Spiranthes aestivalis ) i szparagami ( Asparagus officinalis ).
Sieć Natura 2000Terytorium włączone do sieci Natura 2000 i należące do morskiej domeny publicznej nazywane jest Wyspami Zatoki La Baule . Utworzono27 października 2004 r., jest włączony do specjalnej strefy ochronnej (ZPS) Ujście Loary - Baie de Bourgneuf le8 marca 2012. Jest to obszar o powierzchni 3400 ha zaliczany do specjalnej strefy ochronnej (SPA) odstyczeń 1990. Powstał w celu „promowania warunków przyjmowania ptaków morskich zimujących oraz warunków gniazdowania gatunków na skalistych wysepkach z uwzględnieniem ich podatności na zanieczyszczenie morza” .
Inne tereny zieloneW 1973 r. miejscowość otrzymała swój pierwszy kwiat w Konkursie Kwitnących Miast i Wsi . W 1993 roku była to jedna z 200 francuskich gmin, które otrzymały swój czwarty kwiat. Trzy lata później, w 1996 roku, zdobyła wielką krajową nagrodę kwiatową, aw 2008 roku została nagrodzona złotym kwiatem. Ostatecznie w 2010 roku zdobyła krajową nagrodę drzewną.
Miasto ma wiele terenów zielonych, w tym Park Dryades, Ogród Zwycięstwa, Quai Inverness, Jardin Benoît, Las Escoublac , Bois des Aulnes, Park Beslon, Park Lassalle, Place des Cupressus, plac Jean-Sohier i tropikarium bonsai. Zobowiązuje się do ochrony drzew na swoim terytorium, podpisując w 2009 r. „kartę drzewa”, aby „uwrażliwić obywateli na otaczające ich środowisko i […] zaangażować różnych sygnatariuszy do poszanowania drzewa. postępując zgodnie z rygorystycznymi zaleceniami” . Służby miejskie przeprowadziły spis zieleni publicznej – poza lasem Escoublac – w latach 2007 i 2008 i przy tej okazji zidentyfikowały 8350 drzew. Ponadto w rzędach drzew rozciągających się na długości 9 km znajdują się głównie platany ( Platanus ), ale także drugorzędne gatunki grabu ( Carpinus ), morwy z liśćmi platanu ( Morus australis ), lipy ( Tilia ), albizji ( Albizia julibrissin ) , czereśnie japońskie ( Prunus serrulata ) i topole ( Populus ).
Panowaniem Escoublac, znane od XI -tego wieku, dołączony do niektórych znanych osób Escoublac, jak członków rodziny Goyon , Szpitala Piotra lub Sesmaisons rodziny .
Początkowo rozwój i reputacja nadmorskiej miejscowości są XIX- th and XIX th stulecia oportunistyczne i odkrywczy inwestorów takich Donatien Sesmaisons , Louis-Hyacinthe Levesque i Julius Benedict i ich rodzin, François André , Lucien Barrière (bratanek François André), André Pavie , Édouard Darlu , René Dubois , Jules Hennecart czy Louis Lajarrige . Niektórzy z nich mieli także lokalne kariery polityczne. Gmina przechowuje ich pamięć nazwami ulic, domów opieki czy stadionów. One pozwoliły pokoleń architektów, aby wyrazić siebie, że pozostawił trwały ślad zamienić ich pracy w La Baule the XXI th century. Tak jest m.in. Adriena Grave , Bernarda Boescha , Georgesa Lafonta , Paula-Henri Datessena , Noëla Le Maresquiera , Ferdinanda Ménarda – rezydującego w willi Les Acanthes, bulwaru Hennecarta – czy nawet gabinetu Bougoüina .
Olivier Guichard , kilkukrotny minister za prezydentury Charlesa de Gaulle'a , Georgesa Pompidou i Valéry'ego Giscarda d'Estaing oraz burmistrza gminy w latach 1971-1995, również pozostawił trwały ślad w rozwoju gminy, co również jest krytykowane przez jego przeciwnicy pod koniec jego kariery.
Miasto składa hołd, poprzez przypisanie im nazwy ulic upamiętniające do wielu pionierów lotnictwa lub żołnierzy, którzy oznaczonych lokalizację, takich jak Augustin Amiand (1884-1970), proboszcza Escoublac i posiadacza medal francuskiego Reconnaissance , René Bazin (1894-1973), założyciel sekcji na półwyspie Guérande klubu lotniczego Atlantic, Henry Berthélemy (1857-1943) prezes Ochotniczego Szpitala Wojennego zainstalowanego w kasynie podczas I wojny światowej, Auguste Cazeau (1897-1964) , medal Croix de Guerre i Verdun , zastępca burmistrza od 1947 do 1964 lub Georges Tanchoux (1921-1945), nauczyciel i oporny z Baul, pośmiertnie odznaczony w 1947 Krzyżem Guerre, Medalem Oporu i Legii Honorowej .
Paul Desforges-Maillard (1699-1772) przebywał w posiadłości Brederac w latach trzydziestych XVIII wieku, gdzie pisał swoje wiersze pod pseudonimem „Mademoiselle Malcrais de La Vigne”, znanym jako muza bretońska . Muzycy, tacy jak Alfred Bruneau (1857-1934) w 1921 r., również nabyli willę w La Baule, która oddaje im hołd dedykując im aleję.
Swoją obecnością i swoimi wyczynami nadmorski kurort zaznaczyli również mistrzowie sportu. Tak więc William Grover-Williams (1903-1945) jest kierowcą wyścigowym w Grand Prix zespołu Bugatti ; w latach 1931-1933 trzykrotnie zdobył Grand Prix de La Baule; posiadał wraz z żoną Yvonne willę w La Baule do wybuchu II wojny światowej, podczas której brał udział w operacjach szpiegowskich na rzecz Wielkiej Brytanii. Bracia Pajot, obaj urodzeni w tej miejscowości – rodzice Yvesa i Marca Pajot są właścicielami klubu plażowego w La Baule – zdobyli kilka tytułów światowych i olimpijskich w latach 70 - tych . La Baule jest dumny z innego mistrza mórz – mieszkającego w Pouliguen, Loïcka Peyrona, który studiował w liceum Grand-Air – który brał udział w kilku edycjach La Baule-Dakar . Na początku XXI wieku ta ostatnia uczestniczyła w odrodzeniu Lady Trix , slupa z 1909 r., wpisanego do inwentarza zabytków w morskiej spuściźnie La Baule.
Blazon : Na lazurowym szampańskim złotym pokonywaniu falistego nona wyobraziło się samo słońce; do wodza gronostaja. Komentarze: złoty falisty szampana przywołuje Atlantic, plaży La Baule i wydmy Escoublac. Głowica z gronostajem przywołuje blazon zwykłego gronostajów z Wielkiej Brytanii , wspominając poprzednią przynależność miasta do Księstwa Bretanii. Ten herb został zaprojektowany przez Adriena Grave i zaakceptowany przez miejskie obrady29 stycznia 1951. |
Obraz zewnętrzny | |
---|---|
Nowy herb od 1996 roku . |
W 1996 r. rada miasta powierzyła projektantowi graficznemu Patrickowi Brette projekt wizualnej renowacji. Jeśli zachowało się świecące słońce, teraz nad morzem, i złote wydmy zwieńczone gronostajami bretońskimi, liście dębu, pierwotnie otaczające herb, zostaną zastąpione przez dwie zielone gałązki sosny morskiej, nakrapiane złotem . Cztery ściany crenellated korona zastępuje koroną liczyć na cześć hrabiego De Sesmaisons, Władca Lesnerac i pierwszy koncesjonariusza wydm Escoublac.
Motto La Baule-Escoublac ma pracy, Sol Et Mare Fulgeant In Unum ( „może działać, słońce i morze świecić«w jednym [miejsce]»/ razem”); przypomina, że u źródeł rozwoju nadmorskiego kurortu leży praca człowieka – zakładanie wydm, słońce i morze.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.